Συμπόνια για την κακόμοιρη πολυεθνική εταιρεία πετρελαίου…



Είναι πλέον φανερό σε όλους ότι οι ΗΠΑ περνούν το δικό τους Τσερνομπίλ.

Οι πρώτες εκτιμήσεις για τη διαρροή πετρελαίου στον Κόλπο του Μεξικού (που έγιναν με βάση ψευδείς διαβεβαιώσεις της ΒΡ τις οποίες έσπευσε να ασπαστεί η κυβέρνηση Ομπάμα για να υποβαθμίσει την καταστροφή) έκαναν λόγο για 1.000 βαρέλια ημερησίως. Αργότερα η κυβέρνηση υποχρεώθηκε, μετά την κατακραυγή που ξεσηκώθηκε, να ανεβάσει αυτήν την εκτίμηση στα 20.000 με 40.000 βαρέλια την ημέρα. Τώρα πλέον η επιστημονική ομάδα που διόρισε η ίδια η κυβέρνηση των ΗΠΑ εκτιμά τη διαρροή σε 35.000 με 60.000 βαρέλια την ημέρα, πράγμα που σημαίνει 1,5-2,5 εκατομμύρια γαλόνια ανά ημέρα.

Πράγματι, νέο Τσερνομπίλ. Σε αυτή την καταστροφή αποκαλύφθηκε, για ακόμα μια φορά, ο ρόλος των ΜΜΕ ως μηχανισμού προπαγάνδας στην υπηρεσία του συστήματος. Αν αυτή η καταστροφή συνέβαινε σε οποιοδήποτε κράτος με το οποίο οι ΗΠΑ έχουν αντιπαλότητα, τότε το CNN θα αναμετέδιδε εικόνες από τον τόπο της καταστροφής νυχθημερόν. Τώρα όχι απλά την έχει ουσιαστικά υποβαθμίσει αλλά το CNN, και γενικά τα αμερικανικά ΜΜΕ, προβάλλουν απόψεις που υποστηρίζουν ότι γίνεται προσπάθεια «πολιτικής εκμετάλλευσης ενός ατυχήματος»!

Στο άρθρο που ακολουθεί ο Alan Maass διερωτάται πώς είναι δυνατόν κανείς να συμπαθήσει μια από τις πλουσιότερες εταιρείες του κόσμου επειδή ισχυρίζεται ότι την «έχουν βάλει στο μάτι» για πολιτικούς λόγους.

Είναι η τέταρτη σε μέγεθος εταιρεία στον κόσμο. Οι συνολικές πωλήσεις της κάθε χρόνο είναι μεγαλύτερες από το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν των 4/5 των χωρών του κόσμου. Χρησιμοποιεί έναν στρατό από λόμπι και ένα στόλο από εταιρείες δημοσίων σχέσεων. Επιπλέον, έχει ανατρέψει κυβερνήσεις.

Αλλά η πολυεθνική εταιρεία ενέργειας BP προσποιείται ότι είναι ένα ανήμπορο θύμα ψευτοπαλικαράδων που άδικα πυροδοτούν τη δημόσια οργή εναντίον της για την πετρελαιοκηλίδα στον Κόλπο του Μεξικού.

Ακόμη και τα αμερικανικά ΜΜΕ που ελέγχονται από ιδιωτικές εταιρείες δεν προσποιούνται ότι είναι τόσο αφελή ώστε να προβάλλουν τον παραπάνω ισχυρισμό. Θα βρείτε, ωστόσο, δεξιούς υπέρμαχους της αγοράς που ισχυρίζονται ότι ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ενήργησε με «αναξιοπρέπεια» όταν όξυνε τις επικρίσεις του προς την BP.

Δεν αποτελεί έκπληξη, ότι η αγανάκτηση για δήθεν σκληρή μεταχείριση της ΒΡ είναι πιο ισχυρή στη Βρετανία, όπου η εταιρεία έχει τη βάση της -στο παρελθόν ήταν γνωστή ως British Petroleum- και όπου αποτελεί έναν από τους πυλώνας του επιχειρηματικού κατεστημένου.

Ο Λόρδος Tebbit -υπουργός στο υπουργικό συμβούλιο επί πρωθυπουργίας Μάργκαρετ Θάτσερ κατά τη διάρκεια του οποίου ιδιωτικοποιήθηκε η πρώην κρατική British Petroleum -ευρισκόμενος σε έξαψη αποκάλεσε τις επιθέσεις στην ΒΡ «μια φανατική, ξενοφοβική επίδειξη κομματικής, προεδρικής παραφοράς».

Όμως, η BP έχει επίσης και αμερικανούς υπερασπιστές. Ο αγαπημένος του Tea Party [συντηρητικό «κίνημα» στις ΗΠΑ] Rand Paul, ο Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος στο Κεντάκι για την αμερικανική Γερουσία, βρήκε το χρόνο, πέρα από την αντίθεσή του σε ομοσπονδιακούς νόμους διασφάλισης πολιτικών δικαιωμάτων, για να παραπονεθεί:

«Αυτό που δεν μου αρέσει από τον πρόεδρο είναι αυτό το είδος του λόγου του “εγώ θα βάλω τη μπότα μου στο λαιμό της BP”. Πιστεύω ότι αυτό ακούγεται πολύ αντιαμερικανικό στην κριτική του προς τις επιχειρήσεις [πετρελαίου]».

Επιπλέον, ο Μάικλ Μπλούμπεργκ (Bloomberg), ο δισεκατομμυριούχος δήμαρχος της Νέας Υόρκης δήλωσε:

«Ο τύπος που διευθύνει την BP δεν πήγε εκεί κάτω και ανατίναξε την πετρελαιοπηγή», δήλωσε ο Μπλούμπεργκ την περασμένη εβδομάδα στη ραδιοφωνική εκπομπή του. «Και ακόμα περισσότερο, αν θέλουμε να την επιδιορθώσουμε, και οι άνθρωποι της ΒΡ είναι οι μόνοι που διαθέτουν την απαιτούμενη τεχνογνωσία, νομίζω ότι θα πρέπει να είμαστε υπομονετικοί μέχρι να αποδοθούν ευθύνες».

Αυτά που είπε φυσικά δεν μας σοκάρουν, με δεδομένο το ποιος είναι ο Μπλούμπεργκ. Άλλωστε, είχε υπερασπιστεί τις φαρμακευτικές εταιρείες και τα στελέχη τους κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τη μεταρρύθμιση της υγειονομικής περίθαλψης -επιμένοντας ότι οι εταιρείες «δεν βγάζουν πολλά χρήματα».

Μετά απ’ όλα αυτά, έχει η αρτηριακή σας πίεση εκτοξευθεί στο ίδιο επίπεδο της διαρροής στον Κόλπο;

Χρειάζεται πολλή φαντασία για να απεικονίσει κανείς την BP ως λιπόσαρκο παιδί που το στρίμωξαν στη γωνία της παιδικής χαράς.

Η BP είναι μια παγκόσμια γιγάντια εταιρεία με παρουσία στο 1/6 των χωρών του πλανήτη. Είναι μια από τις λεγόμενες «supermajors» – οι έξι μη-κρατικές διεθνείς εταιρείες ενέργειας, με εμπλοκή σε κάθε πτυχή της βιομηχανίας πετρελαίου και φυσικού αερίου, από τη γεώτρηση και την εξόρυξη, τη διύλιση, τις πωλήσεις σε καταναλωτές. Η ΒΡ βρίσκεται πίσω από μια ποικιλία εμπορικών σημάτων.

Πριν από μία εβδομάδα, η ΒΡ ισχυρίστηκε ότι έχει δαπανήσει περίπου 1,25 δισεκατομμύρια δολάρια για τις ζημιές που σχετίζονται με τη διαρροή του Κόλπου, ή περίπου 27 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα από τότε που εξερράγη η εξέδρα εξόρυξης. Αυτό μπορεί να ακούγεται μεγάλο ποσό, αλλά δεν είναι εάν είστε ένας γίγαντας του πετρελαίου. Στους τρεις πρώτους μήνες του τρέχοντος έτους, τα ημερήσια κέρδη της ΒΡ ήταν 93 εκατομμύρια δολάρια – τρεισήμισι φορές παραπάνω είναι τα κέρδη της απ’ ό, τι οι δαπάνες για να σταματήσει την καταστροφή.

Οι δαπάνες για την καταστροφή του κόλπου είναι ασήμαντες για μια από τις πλουσιότερες εταιρείες του κόσμου. Στις 31 Μαρτίου, σύμφωνα με δηλώσεις στελεχών της, η BP είχε διαθέσιμα 6,8 δισεκατομμύρια δολάρια σε μετρητά (και ισοδύναμα μετρητών). Τα συνολικά έσοδα της BP πέρυσι -με την παγκόσμια ύφεση στο χαμηλότερο σημείο της -ήταν λίγο λιγότερα από 250 δισεκατομμύρια δολάρια.

Είναι αλήθεια ότι η ΒΡ έχει υποστεί τώρα ένα τεράστιο χτύπημα στη χρηματιστηριακή αγορά -η τιμή των μετοχών της έχει μειωθεί κατά περισσότερο από το ήμισυ μετά την καταστροφή. Και η κυβέρνηση των ΗΠΑ φαίνεται βέβαιο ότι θα απαιτήσει από την ΒΡ πολύ μεγαλύτερα ποσά από ό, τι έχει δαπανήσει μέχρι τώρα η εταιρεία.

Όμως, η BP δε μπορεί να κατηγορήσει κανένα γι’ αυτό εκτός από τον εαυτό της.

Από εσωτερικά έγγραφα που δημοσίευσε η εφημερίδα New York Times προκύπτει ότι μηχανικοί και στελέχη της εταιρείας είχαν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με την εξέδρα Deepwater Horizon για περισσότερο από ένα χρόνο, αλλά η πετρελαιοπηγή αυτή διατηρήθηκε σε λειτουργία:

«“Τα έγγραφα δείχνουν ότι το Μάρτιο, μετά από αρκετές εβδομάδες τα προβλήματα σχετικά με την εξέδρα παρέμεναν, η BP προσπαθούσε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της απώλειας ελέγχου της πετρελαιοπηγής” αναφέρουν οι Times. “Και ακόμα πιο παλιά, πριν 11 μήνες, υπήρχε ανησυχία για το μηχανισμό που αποτρέπει εκρήξεις” – πρόκειται για το μηχανισμό που απέτυχε στην έκρηξη της 20 Απριλίου».

Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με την κατάθεση ενώπιον του Κογκρέσου από τον επικεφαλής μηχανικό, τα διευθυντικά στελέχη της εξέδρας εξόρυξης είχαν μια πικρή διαμάχη με τα στελέχη της εταιρίας, που έληξε όταν ένας επίσημος της BP δήλωσε: “Αυτός είναι ο τρόπος που πρόκειται να γίνει”. Το τελεσίγραφο οδήγησε στο να αφαιρεθεί από το πηγάδι το βαρύ υγρό γεώτρησης και να αντικατασταθεί με ελαφρύτερου βάρους θαλασσινό νερό –έτσι έπαψε να λειτουργεί και η τελευταία δικλείδα ασφαλείας για την αποτροπή μιας ενδεχόμενης έκρηξης.

Μετά την καταστροφή, η BP έκανε ό, τι μπορούσε για να αποκρύψει το τι πραγματικά συνέβαινε. Η εταιρεία είχε εκτιμήσει αρχικά ότι περίπου 1.000 βαρέλια πετρελαίου την ημέρα διαρρέουν από την πετρελαιοπηγή, αργότερα επέμεινε στην εκτίμηση των 5.000 βαρελιών την ημέρα, και η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ επαναλάμβαναν αυτήν την εκτίμηση για εβδομάδες.

Τώρα, ακόμη και η επίσημη εκτίμηση της κυβέρνησης για τη διαρροή του πετρελαίου είναι πέντε έως έξι φορές μεγαλύτερη, ενώ ανεξάρτητοι επιστήμονες λένε ότι ήταν φανερό από την αρχή ότι η καταστροφή ήταν πολύ χειρότερη από ό, τι η BP ισχυριζόταν. Ένας καθηγητής μηχανικής ο οποίος ανέλυσε την υποβρύχια βιντεοσκόπηση της διαρροής στον Κόλπο την εκτίμησε σε 56.000-84.000 βαρέλια ημερησίως – που σημαίνει ότι μια διαρροή στο μέγεθος της καταστροφής του Exxon Valdez λαμβάνει χώρα κάθε δυόμιση ημέρες από τότε που ξεκίνησε η καταστροφή.

Έτσι λοιπόν, είναι λίγο δύσκολο να συμπαθήσουμε τη φτωχούλα BP -ή, πολύ περισσότερο, να δεχθούμε τον ισχυρισμό του Μπλούμπεργκ ότι η διεύθυνση της εταιρείας «δεν πήγε ακριβώς εκεί κάτω και ανατίναξε την πετρελαιοπηγή». Ίσως όχι ακριβώς, αλλά δημιούργησε μια καταστροφή που ανέμενε να συμβεί στον Κόλπο του Μεξικού -και όταν η καταστροφή συνέβη, η διεύθυνση της ΒΡ έκανε ό, τι μπορούσε για να κρύψει πόσο ζημιά είχε προκαλέσει.

Ο Μπαράκ Ομπάμα και η κυβέρνησή του αναγνωρίζουν βεβαίως τις ζημίες που προκάλεσε σε αυτούς τους ίδιους η καταστροφή της ΒΡ. Με τη δημόσια εικόνα του προέδρου να κατρακυλάει στο 40%, για πρώτη φορά, ο Λευκός Οίκος άρχισε να χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα.

Αυτή την εβδομάδα, ο Ομπάμα θα κάνει άλλο ένα ταξίδι στον Κόλπο -πριν επιστρέψει στον Λευκό Οίκο για την πανεθνική τηλεοπτική του ομιλία από το Οβάλ Γραφείο και για μια συνάντηση με τον πρόεδρο της ΒΡ, Carl-Henric Svanberg. Ο Ομπάμα λέγεται ότι επιμένει η BP να αναστέλλει τις πληρωμές μερισμάτων στους μετόχους ή δαπάνες για διαφημιστικές καμπάνιες, και αντίθετα να αφιερώσει τα χρήματα αυτά για να τον καθαρισμό από το πετρέλαιο και για να βοηθήσει τις επιχειρήσεις του Κόλπου και τους εργαζόμενους που επλήγησαν οικονομικά από την καταστροφή.

Αυτό, ασφαλώς, έρχεται σε αντίθεση με την πιο συγκρατημένη αντίδραση της κυβέρνησης στην αρχή της κρίσης -για να μην αναφέρουμε την ανακοίνωσή της, λίγες εβδομάδες πριν από την έκρηξη στην Deepwater Horizon, ότι θα επιτρέψει να γίνονται υπεράκτιες γεωτρήσεις σε εκατοντάδες χιλιόμετρα της ακτογραμμής των ΗΠΑ.

Παρ’ όλα αυτά, είναι δύσκολο να δείτε τις σημερινές καταγγελίες της κυβέρνησης σχετικά με τη BP ως κάτι άλλο πέραν ενός διαφορετικού είδους εκστρατεία δημοσίων σχέσεων.

Εκατομμύρια άνθρωποι θεώρησαν ότι η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα θα έφερνε, μεταξύ άλλων, μια αλλαγή πολιτικής σε σχέση με τις εταιρίες πετρελαίου και φυσικού αερίου του Τέξας που έπαιρναν ό, τι ήθελαν από την προηγούμενη κυβέρνηση Μπους. Αλλά ο Ομπάμα αποδείχθηκε πολύ πιο συμβιβαστικός με την πετρελαϊκή βιομηχανία από ό, τι οι περισσότεροι άνθρωποι ανέμεναν -όπως απέδειξε η προσπάθεια να άρει την απαγόρευση στις υπεράκτιες γεωτρήσεις.

Αλλά δεν είναι να απορεί κανείς. Σύμφωνα με το Center for Responsive Politics, από τα 3,5 εκατομμύρια δολάρια που η BP και οι διευθύνοντές της προσέφεραν σε ομοσπονδιακούς υποψηφίους κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, το μεγαλύτερο ποσό πήγε στον Μπαράκ Ομπάμα -λίγο περισσότερα από 77.000 δολάρια κατά τη σύντομη παραμονή του στην Γερουσία και ενώ διεκδικούσε την προεδρία.

Εν τω μεταξύ, ο υπουργός Εσωτερικών του Ομπάμα Ken Salazar, ο άνθρωπος που διαχειρίζεται εκ μέρους της κυβέρνησης την καταστροφή από την πετρελαιοκηλίδα, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι η δουλειά του είναι «να διατηρεί την μπότα στο λαιμό της British Petroleum».

Αλλά ο διορισμός του Salazar έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από την BP και τις εταιρείες πετρελαίου πριν ενάμιση χρόνο. Ήταν γερουσιαστής των ΗΠΑ από το Κολοράντο και γνωστός για τους δεσμούς του με τη βιομηχανία:

«Οι άνθρωποι των εταιρειών πετρελαίου και των ορυχείων εξήραν τις επιδόσεις του κ. Salazar ως κρατικού λειτουργού και ως γερουσιαστή, λέγοντας ότι δεν ήταν δογματικός σχετικά με τη χρήση από ιδιωτικές επιχειρήσεις δημοσίων εκτάσεων», έγραφαν οι New York Times την εποχή εκείνη.

Προβλέψιμα, ο Salazer έκανε λίγα πράγματα μετά την υπουργοποίηση του για να αλλάξει τη λειτουργία ενός υπουργείου που ήταν πασίγνωστο για το ότι ενέδιδε σε όλα τα σχέδια και τις πολιτικές που προωθούνται από τη βιομηχανία ενέργειας. Η σκανδαλώδης συμπεριφορά στην Minerals Management Service (Υπηρεσία Διεύθυνσης Ορυχείων) -σήμερα στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων- συνεχίστηκε αμείωτη υπό τον Salazar.

Όπως έγραψε ο Glenn Greenwald στο Salon.com ‘s:

«Αυτό που συνέβη εδώ είναι προφανές: ο Ομπάμα επέλεξε μια από τις πιο φιλικές προς τη βιομηχανία προσωπικότητες των Δημοκρατικών για να διευθύνει το υπουργείο Εσωτερικών, παρά το γεγονός ότι ο καθένας ήξερε για τη διάχυτη διαφθορά στο υπουργείο αυτό. Και ο Ομπάμα πήρε ακριβώς αυτό που ήταν φανερό ότι θα πάρει από αυτή του την επιλογή».

Στην πραγματικότητα, τόσα λίγα πράγματα έχουν αλλάξει στο υπουργείο Εσωτερικών επί Ομπάμα, ώστε επιτελικά στελέχη μιλούν για «την τρίτη θητεία Μπους», σύμφωνα με τον Jeff Ruch, επικεφαλή του Public Employees for Environmental Responsibility (Δημόσιοι Υπάλληλοι για την Περιβαλλοντική Ευθύνη). Ο Ruch δήλωσε στο Rolling Stone:

«Δουλεύουμε με τους ίδιους διευθυντές, οι οποίοι εφαρμόζουν τις ίδιες πολιτικές. Για πιο λόγο περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα;».

Τώρα, βέβαια, η BP βρίσκεται σε δύσκολη θέση, και υπάρχουν πολύ λίγοι πολιτικοί στην Ουάσιγκτον που δεν ζητούν να καταβάλει μεγάλες αποζημιώσεις. Αλλά βιομηχανικοί γίγαντες όπως η BP έχουν ιστορικό επιβίωσης, ακόμη και όταν είναι ένοχοι για μαζικές δολοφονίες.

Στο πρώτες πρωινές ώρες της 3 Δεκεμβρίου του 1984, μεγάλες ποσότητες θανατηφόρου αερίου διέρρευσαν από ένα εργοστάσιο φυτοφαρμάκων της Union Carbide στο Bhopal της Ινδίας. Πανικόβλητοι κάτοικοι ξύπνησαν με μια αίσθηση καψίματος στα πνευμόνια τους, μη γνωρίζοντας γιατί –τα περισσότερα συστήματα ασφαλείας του εργοστασίου δεν λειτούργησαν.

Ήταν το χειρότερο βιομηχανικό ατύχημα στην ιστορία. Υπολογίζεται ότι περίπου 8.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κατά τις πρώτες εβδομάδες από την έκθεση σε αέρια ή ποδοπατήθηκαν μέσα στον πανικό. Άλλοι 8.000-12.000 έχουν πεθάνει από ασθένειες που σχετίζονται με τη διαρροή του εργοστασίου, καθώς επίσης άλλοι 100.000-200.000 ανθρώπους υπέστησαν μόνιμες βλάβες.

Η Union Carbide προσπάθησε να αποφύγει κάθε έλεγχο, ισχυρίστηκε ότι έγινε σαμποτάζ από έναν μόνο υπάλληλο ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη διαρροή που σκότωσε χιλιάδες μέσα σε λίγες ώρες.

Η εταιρεία απέτρεψε κάθε προσπάθεια για να αποδοθεί δικαιοσύνη στα θύματα. Το 1989, συμφώνησε να καταβάλει μια μικρή αποζημίωση -470 εκατομμύρια δολάρια- ως διευθέτηση, ένα μικρό κλάσμα αυτών που η ινδική κυβέρνηση είχε ζητήσει. Η ποινική δίωξη των διευθυντικών στελεχών της Union Carbide αναστάλθηκε για περίπου ένα τέταρτο του αιώνα, μέχρις ότου ένα ινδικό δικαστήριο απεφάνθη την περασμένη άνοιξη ότι επτά πρώην υπάλληλοι πρέπει να εκτίσουν φυλάκιση δύο ετών και να καταβάλλουν πρόστιμο 2.000 δολαρίων.

Αν οι υπερασπιστές της BP, αξίζουν κάποιας προσοχής, είναι σε αυτό το σημείο και μόνο: η BP, δεν λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο από κάθε άλλη μεγάλη εταιρεία στις ΗΠΑ ή οπουδήποτε στον κόσμο.

Στον καπιταλισμό, οι ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων ωθούνται από τον ανταγωνισμό να θέτουν μια προτεραιότητα υπεράνω όλων των άλλων -το κέρδος. Κάθε άλλος στόχος έρχεται δεύτερος –όπως η υγεία και η ασφάλεια των εργαζομένων ή των καταναλωτών, η προστασία του περιβάλλοντος, του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, το καλό της κοινωνίας στο σύνολό της.

Τόσο πιο αδίστακτοι γίνονται οι καπιταλιστές, όσο περισσότερο κέρδος επιδιώκουν να αρπάξουν. Στον πρώτο τόμο του Κεφαλαίου, ο Καρλ Μαρξ αναφέρεται σ’ ένα βιβλίο του 19ου αιώνα, στο οποίο ο Βρετανός συγγραφέας δραματοποιεί αυτή τη διαδικασία:

«Με επαρκή κέρδη, το κεφάλαιο είναι πολύ τολμηρό. Ένα κέρδος 10 τοις εκατό είναι αρκετό για να γίνει η επένδυση. Ένα 20 τοις εκατό με βεβαιότητα θα οδηγήσει στην ανυπομονησία. 50 τοις εκατό κέρδος, θα προκαλέσει θετικό θράσος. 100 τοις εκατό κέρδος κάνει το κεφάλαιο ικανό να ποδοπατήσει όλους τους ανθρώπινους νόμους. 300 τοις εκατό κέρδος, και δεν υπάρχει έγκλημα προ του οποίου θα διστάσει το κεφάλαιο, ούτε οποιοσδήποτε κίνδυνος θα το αποτρέψει, ακόμη και αν ο ιδιοκτήτης του κινδυνεύσει με απαγχονισμό. Αν πόλεμοι και συγκρούσεις θα φέρουν κέρδος, θα ενθαρρύνει και τα δυο. Το λαθρεμπόριο και το δουλεμπόριο έχουν επαρκώς αποδείξει τα παραπάνω λεγόμενα».

Οι πετρελαϊκές εταιρείες όπως η BP λειτουργεί στη βάση της υπόθεσης ότι κάθε κίνδυνος για όλους τους άλλους αξίζει, αρκεί να υπάρχει χρηματικό κέρδος. Οι ιδιοκτήτες και τα στελέχη της δεν χάνουν ούτε στιγμή ανησυχώντας για τα θύματα των δραστηριοτήτων τους. Δεν θα πρέπει ούτε εμείς οι υπόλοιποι, να ανησυχούμε όταν ένα πολυεθνικό τέρας όπως η BP τελικά παγιδεύεται.

Τη μετάφραση έκανε ο Άγγελος Κ

Category: Διεθνή, Οικολογία