Subscribe via RSS Feed
Εκτυπώστε το Εκτυπώστε το

Απεργία (;) στους θλιβερούς τροπικούς της Αθήνας



Σήμερα ήταν μέρα γενικής απεργίας (χρειάζεται αυτή η υπενθύμιση για όσους δεν το ήξεραν ή, απλά, το αγνόησαν).

Δεν γνωρίζω τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία στο δημόσιο τομέα (δεν τολμώ καν να φανταστώ για τον ιδιωτικό). Αυτό όμως που σίγουρα γνωρίζω είναι ο μικρός αριθμός όσων συμμετείχαν στις συγκεντρώσεις και τις πορείες. Ένας φίλος και σύντροφος μου είπε:

-Απελπισία. Να πεις ότι έβρεχε και γι’ αυτό το λόγο δεν ήρθε ο κόσμος; Αυτές οι τροπικές βροχές της Αθήνας! Αλλά… το ξέρεις είναι απλά μια δικαιολογία. Και το ξέρεις καλά, γιατί μόνο οι μισοί άνεργοι της Αθήνας να κατέβαιναν θα καιγόταν όλη η Αθήνα…

Η συνταγή, τελικά, δοκιμασμένη και επιτυχημένη. Το όνομά της: το Δόγμα του Σοκ. Αν ρίξεις μια και μόνο μπουνιά σ’ ένα άτομο μπορεί και να αντιδράσει. Ρίξε του εκατό. Θα πάψει να αντιδρά. Αυτό είναι το Δόγμα του Σοκ.

Μέσα σε δυο μόλις χρόνια, εργατικές κατακτήσεις δεκαετιών έχουν πάψει να υφίστανται. Σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Υπήρξαν αντιδράσεις από τον κόσμο της εργασίας; Ασφαλώς. Αλλά… απλά, δεν αρκούσαν.

Το αποτέλεσμα των συνεχόμενων μνημονίων και της ανεπιτυχούς αντίδρασης του κόσμου της εργασίας είναι ορατότατο στο φόβο (τρόμο θα έλεγα) που αισθάνονται όσοι ακόμα εργάζονται (μην τυχόν χάσουν τις δουλειές τους) αλλά…

…ακόμα πιο ορατό στους δρόμους. Μέρα με τη μέρα, έχεις την ανησυχητική αίσθηση ότι πολλαπλασιάζονται οι άστεγοι στους δρόμους. Τη φωτογραφία του κουκουλωμένου σε κουβέρτες άστεγου που προεξέχει το χέρι του κρατώντας ένα πλαστικό ποτήρι την τράβηξα στην Πανεπιστημίου (στη στοά μιας τράπεζας…). Περνούσε η πορεία των απεργών τη στιγμή που τράβαγα τη φωτογραφία, κάποιοι με παρατηρούσαν με μια κάποια αόριστη θλίψη. Ένας με πλησίασε και μου είπε έντονα:

-Να τις δώσεις στον Καμίνη, τον αλήτη!

Κούνησα συγκαταβατικά το κεφάλι μου και προχώρησα. Τι άλλο να ‘κανα;

Το πιο σημαδιακό ωστόσο μου έτυχε στη συμβολή της Σταδίου με την Εδουάρδου Λω (δες τις φωτογραφίες που ακολουθούν). Ξέρετε, σε αυτήν τη γωνία όπου υπάρχει μια πλάκα σε μια κολώνα σε ανάμνηση (;) της δολοφονίας του Σωτήρη Πέτρουλα. Στη μια πλευρά της γωνίας υπήρχε μια διμοιρία ΜΑΤατζήδων και ακριβώς από πίσω τους, ξαπλωμένος, ένας άστεγος. Ήθελα να τραβήξω τους μπάτσους και τον άστεγο αλλά δεν θα το επέτρεπαν οι μπάτσοι. Έτσι ζήτησα την άδεια από τον επικεφαλής, μου την έδωσε αλλά μου ξεκαθάρισε «μόνο τον άστεγο, όχι εμάς» . Είχα ευρυγώνιο φακό και έτσι, χωρίς να το καταλάβουν, έβαλα στο πλάνο κάποιους από τους μπάτσους.

Περνώντας στην απέναντι γωνία έπαθα ένα μικρό σοκ. Βλέπω έναν ακόμα άστεγο τυλιγμένο με ένα πάπλωμα. Πέρασε την κολώνα του Σωτήρη Πέτρουλα και στην επόμενη κατούρησε. Μετά άρχιζε να ανηφορίζει την Εδουάρδου Λω ποιος ξέρει προς τα πού.

Αλήθεια, υπήρξαν αγώνες για δημοκρατία και ανθρώπινες, αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής για τον κόσμο της εργασίας σε αυτή τη χώρα; Υπήρξαν στ’ αλήθεια άνθρωποι σαν τον Σωτήρη Πέτρουλα;

Άγγελος Καλοδούκας

Share

Category: Φωτογραφίες δρόμου...



Σχόλια (4)

Trackback URL | Comments RSS Feed

  1. Ο/Η Πέτρος λέει:

    100 μπουνιές δεν φτάνουν για να λύσουν την αντίθεση κεφαλαίου κει εργασίας ε;

  2. Ο/Η Κρατηρ λέει:

    Η απεργία δεν ήταν προετοιμασμένη Άγγελε, σαν σαμποτάζ περισσότερο. Δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτε από ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ. Εγώ περίμενα ότι δεν θα είχε κόσμο. Οι περισσότεροι δεν ήξεραν καν για τις πορείες, αλλά και να ήξεραν, δεν είχε δοθεί καμία αίσθηση προοπτικής και κλιμάκωσης κάποιου αγώνα με αρχή αυτη μέρα.

    Προφανώς οι φωτό δείχνουν ότι δεν υπάρχει καθυστέρηση αποτελεσματικής επαναστατικής Αριστεράς χωρίς ανθρώπινο κόστος…

  3. Ο/Η ασιόδοξος λέει:

    αντιγράφω από χτεσινή ανάρτηση στο Facebook:

    «Δεν θέλω να σπείρω την ηττοπάθεια, θέλω να προειδοποιήσω ενάντια στην ηττοπάθεια. Οι κοινωνικοί ξεσηκωμοί και οι εξεγέρσεις δεν διαταζονται ούτε γίνονται με επικλήσεις. Ιδιαίτερα αν πρόκειται για επικλήσεις μιας αριστεράς που δεν μπορέι να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Εκατομμύρια βγήκαν στους δρόμους τα προηγούμενα δυο χρόνια. Έδωσε επαρκείς πολιτικές απαντήσεις η αριστερά στα διλλήματα της άρχουσας τάξης ώστε να καλύψει πολιτικά όλον αυτόν τον κόσμο? Αντιμετώπισε το ζήτημα της διάσπασης δυνάμεων με την κοινή δράση για να ανατραπούν τα μέτρα και η κυβέρνηση? Απέκτησε οργανωτική σχέση με όλον αυτόν το κόσμο αντί να κάθεται να «θαυμάζει» τους «αρχηγούς» της και το «πόσο ωραία τα λένε» στην τηλεόραση? Τίποτα από αυτά τα στοιχειώδη καθήκοντα της «πρωτοπορίας» που έχει η αριστερά απέναντι στους εργαζόμενους και στις λαϊκές μάζες δεν έκανε η κυρίαρχη αριστερά. Για να το κλείνω: αν τις επόμενες μέρες γίνει ξεσηκωμός θα οφείλεται πολύ περισσότερο στην αυθόρμητη διάθεση του κόσμου και όχι στην επάρκεια της αριστεράς ή στις βαρύγδουπες εκκλήσεις της την τελευταία στιγμή. Αν δεν γίνει όμως ξεσηκωμός, αν αντί να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να δούμε τις ευθύνες μας και αν δεν προσπαθήσουμε να γίνουμε επαρκείς στον αγώνα για την αλλαγή του κόσμου, αν αντί γι” αυτό η αριστερά και οι αριστεροί τολμήσουν να ρίξουν τις ευθύνες στον κόσμο που «δεν καταλαβαίνει» και «είναι άξιος της μοίρας του» και άλλες τέτοιες γνωστές αντιλήψεις που ταιριάζουν μόνο στα 16άχρονα αναρχόπουλα, τότε δεν θα είναι οι εργαζόμενοι αλλά αυτοί οι αριστεροί και αυτή η αριστερά που θα είναι άξια της μοίρας της. Ο αγώνας είτε συνεχίζεται μέχρι την τελική νίκη, είτε είναι απλά αυταρέσκεια για να «εχουμε το κούτελο καθαρό ότι εμείς τα λέγαμε».»

    Το προσυπογράφω με την υποσημείωση ότι η ανεπαρκής αριστερά περιλαμβάνει και την άκρα αριστερά

  4. Ο/Η κρατηρ λέει:

    Ισχύει. Αλλά η ανεπάρκεια εκεί είναι άλλου τύπου και βαθμού.

Αφήστε μήνυμα