Σχόλια : Η E.E. και η (νέα) «ευγενής μας τύφλωσις» https://aformi.gr/2011/01/%ce%b7-e-e-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%c2%ab%ce%b5%cf%85%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%ae%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%84%cf%8d%cf%86%ce%bb%cf%89%cf%83%ce%b9%cf%82%c2%bb/ Με αφορμή Mon, 02 Jun 2014 09:17:16 +0000 hourly 1 https://wordpress.org/?v=4.6 Από: Αντώνης Δ. Πολίτης https://aformi.gr/2011/01/%ce%b7-e-e-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%c2%ab%ce%b5%cf%85%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%ae%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%84%cf%8d%cf%86%ce%bb%cf%89%cf%83%ce%b9%cf%82%c2%bb/comment-page-1/#comment-1038 Sun, 23 Jan 2011 00:52:48 +0000 http://www.aformi.gr/?p=7376#comment-1038 Καταρχήν συγχαρητήρια για την ανεξάρτητη και ενδιαφέρουσα συνεισφορά στο διάλογο.
Θα συμφωνήσω με το πρώτο σχόλιο στο σημείο ότι οι Γερμανοί δεν μπορεί απλά να σύρθηκαν στο Ευρώ. Θα πρέπει σε ένα βαθμό να εξυπηρετεί και τα δικά τους συμφέροντα.
Σε σχέση τώρα με αυτά που γράφεις πρέπει να πω ότι τα βρήκα πολύ ενδιαφέροντα και χρήσιμα εκτός ίσως από ένα σημείο που κάποιες αναλογίες με το ΕΑΜ και τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο μου φάνηκαν δυσνόητες.
Ένα από τα πιο σημαντικά σημεία που αφορούν τη στρατηγική της Αριστεράς είναι αυτό που αφορά την «αυτοδύναμη ανάπτυξη» που αναφέρει και το ΚΚΕ στα συμπεράσματα από το τελευταίο του συνέδριο. Εδώ θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή. Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα με το να γίνουμε Κούβα με ένα πούρο στο στόμα, σεξ, τραγούδι και οικονομική εξαθλίωση, ωστόσο, αν προς τα εκεί ωθούμε τον κόσμο θα πρέπει να το έχουμε ξεκαθαρίσει. Γιατί η αυτοδύναμη ανάπτυξη εκεί οδηγεί…
Ως αναφορά τώρα το Ευρώ προσωπικά εκλαμβάνω την πρόταση αυτή μάλλον ως δείγμα της καθυστέρησης της ελληνικής Αριστεράς παρά το αντίθετο.

]]> Από: στελιος https://aformi.gr/2011/01/%ce%b7-e-e-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%c2%ab%ce%b5%cf%85%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%ae%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%84%cf%8d%cf%86%ce%bb%cf%89%cf%83%ce%b9%cf%82%c2%bb/comment-page-1/#comment-1023 Wed, 19 Jan 2011 12:33:58 +0000 http://www.aformi.gr/?p=7376#comment-1023 Aγαπητέ Αγγελε, συγχαρητήρια για το αξιόλογο άρθρο.
Είναι μια γνήσια Μαρξιστική όαση μέσα στο κυριάρχο για την ώρα, τοπίο της άγονης ερήμου του κυρίαρχου μικροαστικού εθνικού ρεύματος που διαπερνάει όλη την Αριστερά.
Τους ίδιους προβληματισμού έχω και εγώ.
Είναι όμως φανερό οτι οι σημερινοί ταξικοί συσχετισμοί δεν μπορούν να πάνε πιο πέρα από μια καθολική αντίσταση στην εξαθλίωση των εργαζομένων. Η προοπτική εξουσίας είναι πολύ μακριά και ας μην έχουμε αυταπάτες.
Επομένως η παραμονή στο ευρώ και στην ΕΕ είναι για την ώρα το πεδίο ταξικής πάλης που οφείλει να δώσει η εργατική τάξη με τονισμένο το στοιχείο της διεθνιστικής προσπάθειας.
Είναι ανάγκη να δημιουργηθεί ένα Μαρξιστικό κόμμα που θα έχει διεθνιστική συνεργασία με τα αντίστοιχα των χωρών της ΕΕ για την τελική ανατροπή του καπιταλισμού στις προηγμένες χώρες -που είναι και η Ελλάδα-.
Σε χαιρετώ και θα παρακολουθήσω και νέα τυχόν άρθρα σου.

]]> Από: admin https://aformi.gr/2011/01/%ce%b7-e-e-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%c2%ab%ce%b5%cf%85%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%ae%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%84%cf%8d%cf%86%ce%bb%cf%89%cf%83%ce%b9%cf%82%c2%bb/comment-page-1/#comment-1005 Tue, 18 Jan 2011 10:30:10 +0000 http://www.aformi.gr/?p=7376#comment-1005 Φίλτατε φίλε και σύντροφε Βασίλη
Όπως πάντα οι παρεμβάσεις σου είναι υψηλού επιπέδου και ενδεχομένως θα άξιζε να γράψεις την άποψή σου σε άρθρο που να δημοσιεύσουμε και όχι στα σχόλια.
Τώρα…
Ως προς το πρώτο σημείο, δεν υπάρχει ουσιαστική διαφωνία. Δεν υπάρχει αμφιβολία, το ευρώ προφανώς θα εξέφραζε τα συμφέροντα της ισχυρότερης οικονομίας της ευρωζώνης, δηλαδή της Γερμανίας –συμπεριλαμβανομένων φυσικά όσων αναφέρω για το γεγονός ότι ταυτόχρονα εξέφραζε τα συμφέροντα και των άλλων εταίρων της Ε.Ε., με αντιφάσεις και προβλήματα. Κάποια στιγμή θα πρέπει να γραφεί ένα άρθρο για το τι είναι η Ε.Ε. –υπό μια έννοια είναι η επιτομή της διαλεκτικής αρχής της ενότητας των αντιθέτων! Κάποια στιγμή θα γράψω αναλυτικά πάνω στο θέμα. Προς το παρόν, για όποιον ενδιαφέρεται για τη γνώμη μου, υπάρχει το βιβλίο μου για την Ευρωπαϊκή Ένωση στη βιβλιοθήκη του σάιτ κάτω από το λογότυπο (Βιβλιοθήκη, Παγκοσμιοποίηση-Ε.Ε.. Το αρχείο είναι το: http://www.archive.org/download/Eurounion/europeanunion.pdf).
Απλά διευκρινίζω για το πρώτο σημείο. Να θυμηθούμε την περίοδο που συμφωνήθηκε η πορεία προς την ΟΝΕ και το ευρώ. Ήταν τότε που κατέρρεαν οι χώρες του κρατικού καπιταλισμού και η Ρώσικη υπερδύναμη συρρικνωνόταν. Τότε ο φόβος σε αρκετές δυτικές κυβερνήσεις ήταν η ανάδυση της ενωμένης Γερμανίας (ναι!, η άρχουσα τάξη πάντα ανησυχεί γιατί έχει πολλά να χάσει). Οι ΗΠΑ έδειχναν την ενόχλησή τους για τη «γρήγορη» επανενοποίηση της Γερμανίας (που έγινε κυρίως σε συνεννόηση με την Ρωσία) και η Γαλλία ανησυχούσε. Το απόσπασμα που παραθέτω πράγματι περιγράφει καλά την περίοδο εκείνη και τα παζάρια που γινόντουσαν μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας (και όχι μόνο). Οι Γερμανοί καπιταλιστές πράγματι εκείνη την περίοδο είχαν πολλές επιφυλάξεις τόσο για το ευρώ όσο και για ποιες χώρες θα έπρεπε να συμμετάσχουν στην (μελλοντική τότε) ευρωζώνη. Δεν είναι τυχαίο που τώρα κατηγορούν (ουσιαστικά τους Γάλλους) ότι μπήκαν στην Ευρωζώνη χώρες «που δεν θα έπρεπε» για πολιτικούς λόγους. Για εκείνη την περίοδο γράφω αναλυτικά στις σελίδες 47-52 και 75-78 του βιβλίου μου.
Ως προς το δεύτερο σημείο, υπάρχει όντος διαφωνία, αλλά… και εδώ οι συγκλήσεις μας είναι πολλές παρά τη διαφωνία. Είχα περίπου τις ίδιες ενστάσεις με εσένα, μέχρι πριν κάποιο διάστημα, στο να μετατραπεί σε κεντρικό ζήτημα η έξοδος από το ευρώ και την Ε.Ε. (λαμβάνοντας ιδιαίτερα υπ’ όψιν τις «πατριωτικές» θέσεις της πλειοψηφίας της Αριστεράς και τις θέσεις «για αυτοδύναμη εθνική ανάπτυξη» κ.λπ.). Ωστόσο σήμερα με τη μετατροπή της Ε.Ε. σε προπύργιο του νεοφιλελευθερισμού και του ρατσισμού θεωρώ ότι πρέπει να μεταβάλουμε τη θέση πάνω στο θέμα (που ούτως ή άλλως δεν είναι θέμα αρχής. Από ζήτημα αρχής είμαστε ούτως ή άλλως για τη διάλυση αυτής της Ε.Ε. και για μια άλλη σοσιαλιστική Ευρώπη). Αλλά, νομίζω ότι για το θέμα αυτό (της εξόδου από το ευρώ και την Ε.Ε.) γράφω αρκετά στη δημοσίευσή μου. Ούτως ή άλλως η συζήτηση στην Αριστερά είναι ανοιχτή και έχει ενδιαφέρον να δούμε και άλλες τοποθετήσεις επί του θέματος.
Ξανά σε ευχαριστώ για τη συμβολή σου στη συζήτηση και τις ευχές σου.
Συντροφικά
Άγγελος

]]> Από: Βασίλης Μ. https://aformi.gr/2011/01/%ce%b7-e-e-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%c2%ab%ce%b5%cf%85%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%ae%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%84%cf%8d%cf%86%ce%bb%cf%89%cf%83%ce%b9%cf%82%c2%bb/comment-page-1/#comment-1001 Tue, 18 Jan 2011 01:42:02 +0000 http://www.aformi.gr/?p=7376#comment-1001 και καλή συνέχεια σύντροφε

]]> Από: Βασίλης Μ. https://aformi.gr/2011/01/%ce%b7-e-e-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%c2%ab%ce%b5%cf%85%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%ae%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%84%cf%8d%cf%86%ce%bb%cf%89%cf%83%ce%b9%cf%82%c2%bb/comment-page-1/#comment-1000 Tue, 18 Jan 2011 01:35:25 +0000 http://www.aformi.gr/?p=7376#comment-1000 a)Γενικά συμφωνώ με το πνεύμα και όλα τα επιχειρήματα για την «κατοχή από τη Γερμανία», πλην ενός που νομίζω είναι πολύ αδύναμο:

«το ευρώ έγινε πραγματικότητα ενάντια στη θέληση της Γερμανίας (που επιθυμούσε τη διατήρηση του μάρκου) μετά από πιέσεις κυρίως της Γαλλίας…. ο Μιτεράν ζήτησε από τους Γερμανούς να θυσιάσουν ό,τι πολυτιμότερο είχαν -δηλαδή το μάρκο τους- και να αποφασίσουν ότι στο μέλλον η οικονομική και νομισματική πολιτική που θα ακολουθούν θα αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τους κοινοτικούς εταίρους τους»

Μα το ευρώ θα διασφάλιζε νομισματικό πλεονέκτημα στις γερμανικές εξαγωγές και θα άνοιγε μια για πάντα την ευρωπαϊκή αγορά στα γερμανικά προϊόντα που ΕΚΕΙ εξάγονταν -κι εξάγονται- κυρίως, καταργώντας, μετά την ισχύουσα κατάργηση των τελωνειακών φραγμών, οποιαδήποτε νομισματική προστατευτική πολιτική (υποτιμήσεις), όπως τη δεκαετία του ’70. Για να εξασφαλίσουν το σταθερό ισχυρό νόμισμα, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΠΟΥ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΟ ΙΣΧΥΡΟ ΜΑΡΚΟ, κατάφεραν και επέβαλαν την ανεξαρτησία της ΕΚΤ και τα κριτήρια λιτότητας. Οπότε το ευρώ έτσι συνέφερε τη Γερμανία -ΚΑΙ άλλους εταίρους για λόγους αναφέρονται άρθρα σου. Οι Γάλλοι με τους Μιτεράν και Ντελόρ πιθανόν να ήθελαν περισσότερο να ανταγωνιστούν τις ΗΠΑ μέσα από την Ευρωπαϊκή ενοποίηση -πράγμα που οι Γερμανοί μπορούσαν να διεκδικούν επίσης με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Διαφορές υπήρχαν, όπως η ένταξη των χωρών του Νότου, που δεν ήθελαν και ιδιαίτερα οι Γερμανοί, μα την ήθελαν για πολιτικούς λόγους οι Γάλλοι. Ωστόσο, αναφορικά με την ύπαρξη του ευρώ -και όχι για άλλες λεπτομέρειες- ως ενιαίο ισχυρό νόμισμα, οι Γερμανοί κατάφεραν αυτό που ήθελαν και δεν μπορείς να πεις ότι «θυσίασαν το πολύτιμο μάρκο» για χάρη της «άδειας» της Γαλλίας για τη Γερμανική ενοποίηση. Μοιάζει λες και η Γερμανία ήταν υπόδουλη της Γαλλίας κι έπρεπε να πάρει άδεια για να γίνει η ενοποίηση…

b)Το πιο σοβαρό είναι όμως τα περί εξόδου από το ευρώ. Προφανώς διαφωνώ με απόψεις τύπου Μηλιού (όπως έχω γράψει πρωτύτερα στο site) και θεωρώ ότι όντως η έξοδος από το ευρώ είναι αναπόφευκτη για μια κυβέρνηση που θα έπαιρνε στοιχειώδη φιλολαϊκά μέτρα -το λιγότερο θα την πετούσαν έξω από το ευρώ, θέλοντας και μη ή αλλιώς, ένα ευρώ που θα έπαυε να βασίζεται στο αίμα των εργαζομένων και να είναι «ισχυρό», θα το εγκατέλειπε η Γερμανία πρώτη και μετά το ίδιο θα διαλυόταν. Το ότι το ευρώ είναι εργαλείο ταξικής καταπίεσης πρέπει κανείς να το λέει ξεκάθαρα στον κόσμο, για να αφοπλίζει και την πολιτική του χρησιμότητα για την αστική τάξη.

ΟΜΩΣ, ως ΣΥΝΘΗΜΑ το «έξω από το ευρώ» θεωρώ ότι είναι πολύ λάθος για την Αριστερά. Ένα τέτοιο σύνθημα αποπροσανατολίζει καθώς κάνει τον κόσμο να πιστεύει ότι μόλις βγει απ’το ευρώ θα λυθούν τα προβλήματα, ότι το ευρώ είναι αυτό που κυρίως φταίει για τα προβλήματα ή και την κρίση ακόμη. Αυτό είναι ΛΑΘΟΣ. (Πιστεύω δεν έχεις τέτοια άποψη). Για τα προβλήματα του κόσμου ΚΑΙ την κρίση φταίει η καπιταλιστική κυριαρχία στις οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές -το ευρώ είναι μόνο μία από αυτές. Είναι βέβαια σαφές ότι αν μείνει δεδομένη αυτή η κυριαρχία, και χωρίς ευρώ ο κόσμος πάλι όλο και χειρότερα μέτρα θα δέχεται.
Ο Λαπαβίτσας, έχει ένα βασικό πρόβλημα στην άποψή του και τη «μανία» που έχει με το ζήτημα του ευρώ ως ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΝΘΗΜΑ: ενώ λέει -και στην συνέντευξη- ότι το ευρώ είναι μόνο η μορφή της κρίσης στην ευρωζώνη, ασχολείται στην πράξη περισσότερο με τη μορφή παρά με την ουσία. ΔΕΝ καταλήγει να εμβαθύνει στην ουσία που είναι η πτώση του ποσοστού κέρδους, ο καπιταλισμός, τα ταξικά ζητήματα. (Γι’αυτό επαναλαμβάνει ότι η ελληνική αστική τάξη έβλαψε την κοινωνία επειδή δεν πέτυχε να ανεβάσει το παραγωγικό δυναμικό της χώρας -λες και ο στόχος της αστικής τάξης είναι το συμφέρον της κοινωνίας και των παραγωγικών δυνατοτήτων μιας χώρας κι όχι το δικό της άμεσο κέρδος.)
Επαναλαμβάνω, το ευρώ είναι κακό για τους εργαζόμενους, αλλά ΔΕΝ είναι ο βασικός εχθρός. Αντί να επικεντρώνει κανείς εκεί -όπως κάνει και η «πατριωτική» αριστερά του ΚΚΕ- ή να το θεοποιεί κοσμοπολίτικα -όπως ακόμη χειρότερα ο ΣΥΝ- αντί να λέει «έξω από ΕΕ και ευρώ», μπορεί να λέει στους εργαζόμενους:
τα μέτρα δεν τα αποδεχόμαστε ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΕΥΡΩ,
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ πάνω από ΤΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ και τους ισολογισμούς ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ Η ΕΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩ, ως επιχειρήματα λιτότητας που χρησιμοποιούν τα «μνημονιακά» κόμματα
όπως δεν ενδιαφέρουν και τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς που αντιστέκονται παρόμοια παντού.

Όταν προτάσσεις βασικά συνθήματα στον κόσμο, δεν μπορεί να αναφέρεις ολόκληρο το μαρξιστικό κυβερνητικό πρόγραμμα («κρατικοποίηση τραπεζών, μεγάλων επιχειρήσεων, έλεγχο της κίνησης του κεφαλαίου, στάση πληρωμών, εργατικό έλεγχο για το απεχθές του δημόσιου χρέους ή ακόμα και άρνηση πληρωμής συνολικά του χρέους» κλπ κλπ κλπ κλπ). Το σύνθημα πρέπει να είναι αυτάρκες, δε θα τα λέει όλα, αλλά δε θα δημιουργεί και βασικές παρερμηνείες, δε θα καλλιεργεί αυταπάτες. Γι’αυτό νομίζω ότι το έξω από το ευρώ πρέπει να απορριφθεί ως σύνθημα, με τον ίδιο τρόπο που το ευρώ (και η ΕΕ και η καπιταλιστική Ελλάδα) πρέπει να απορριφθεί ως πραγματικότητα.

]]>