Propaganda TV



Είμαι εδώ… Είμαι εδώ, για ένα ακόμα πρωί και ένα βράδυ, για το ξημέρωμα που ποτέ δεν θα’ ρθει. Είμαι εδώ γιατί εσύ μου το ζήτησες, αφού εσύ με παρακάλεσες να σε νανουρίσω, να σε ξυπνήσω, να σε βρω, και να ορίσω το που θα ξανακοιμηθείς και το πότε θα ξανασηκωθείς. Κοίταξέ με καλά και θυμήσου το πρόσωπό μου, τι πιο τέλειο, πιο όμορφο, πιο πραγματικό από εμένα, αφού είμαστε ένα. Θυμάσαι, εσύ ήσουν που με δημιούργησες, με έπλασες, με παραμόρφωσες και με ελευθέρωσες από ανάγκη και εγωισμό, σαν καλός πατέρας, σαν μεγάλος δάσκαλος, δείχνοντας μου όλες σου τις αρετές, τις ιδιότητες και τις τέχνες που κατείχες.

Είμαι εδώ για σένα…, να σε καλωσορίζω με την αυγή και να σου δείχνω τη μέρα, να σε κάνω να γελάς, καθώς ξυπνάς, με το τραπέζι στρωμένο και το πρωινό έτοιμο από ώρα. Ο καφές σου ξαναζεσταμένος όπως ακριβώς τον πίνεις για χρόνια τώρα, και τις φρυγανιές ξεχειλισμένες από την πρώτη είδηση της ημέρας, με την υποκρισία και τον αποπροσανατολισμό να μετριάζουν την πρώτη σου βουλιμία. Τα φρούτα, γεμάτα χρώματα και αρώματα, περιμένουν καθισμένα στο καλάθι της ψυχαναγκαστικής ευφορίας, για να σε παραφουσκώσουν με όλες τις θρεπτικές τους ουσίες, πλημμυρισμένα στη σιλικόνη, κάτω από τους ήχους του νέου σουξέ της εβδομάδας και τα κρουασάν ανυπόμονα να σε περιμένουν για το υποχρεωτικό διάλειμμα και την κατανάλωσή τους, αφού ο χρόνος είναι τελικά, αυτό που μετράει σε ένα πραγματικά υγιεινό πρωινό.

Η ώρα όμως, περνάει τόσο γρήγορα και πρέπει να σε ετοιμάσω για τη δουλεία, την εκμετάλλευση, την εξαπάτηση, την καταξίωση. Φόρεσε τα ρούχα σου σωστά και να ξέρεις ότι όλα καλά θα πάνε, φτάνει να μην παρεκκλίνεις από το αρχικό πλάνο, που σχεδιάσαμε για σένα με τόση προσοχή και λεπτομέρεια. Η πατρίδα σου, η θρησκεία σου, η οικογένειά σου, το αυτοκίνητό σου, το συμβόλαιό σου, ο φόβος σου, βρίσκονται σε καλά χέρια, αφού ο προορισμός τους ήταν, είναι, και θα είναι η αξίωσή τους, μέσω της καθημερινής προβολής που με τόση υπερβολή και υπεροψία σου προσφέρω.

Οι δρόμοι της πόλης σιγά σιγά, αρχίζουν να αδειάζουν και εσύ τι περιμένεις; Το τσίρκο της μιζέριας έχει ανοίξει τις πύλες του, έτοιμο για μια ακόμα παράσταση. Το θέαμα όπως πάντα, θα είναι αντάξιο των προσδοκιών σου, αφού δεν θα σου κρύψω τίποτα, παρά μόνο την αλήθεια. Η παρέλαση των αρμάτων άρχισε, με την αναξιοπρέπεια και την διαφθορά των δούλων πολιτικών μας, που ξεχειλίζουν από το λίπος της απληστίας, να ανταγωνίζονται την υποκινούμενη δημοσιογραφία κάποιων ανθρωπόμορφων, γραβατωμένων και μη, υποκριτών, θυμίζοντάς σου κάθε φορά, ότι η δικαιοσύνη σε αυτόν τον τόπο δεν είναι τυφλή, αλλά νεκρή. Μην ανησυχείς όμως, έχουμε φροντίσει και για την τέρψη των αισθήσεων και των ενστίκτων σου. Βία και πόλεμος και ποιος μπορεί να αντισταθεί στην εικόνα της θυσίας ενός ολόκληρου έθνους για τη σωτηρία κάποιου άλλου. Ο φόβος σου είναι τα όπλα μου. Εδώ ο καθημερινός βομβαρδισμός και η συνεχής επανάληψη της πληροφορίας, σου υπόσχονται τη συνέχιση ενός καθεστώτος, ενός κατεστημένου που αυτοσκοπός του είναι, τι άλλο από την εξασφάλιση και την εδραίωσή του. Το πρόγραμμα συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον και από τις δυο πλευρές, αφού πολιτικά σκάνδαλα, βιβλικές καταστροφές, ξενοφοβία και φυσικά, θρησκευτικός και εθνικός φανατισμός μαγνητίζουν την υπερχρεωμένη συντηριτικοποιημένη πια κοινωνία, στο να καταναλώνει μέχρι τελικής πτώσεως και το μεγαλύτερο μέρος μίας παραπλανημένης γενιάς, να ψάχνει τη λύση στα προβλήματα, ανεβασμένο σε μπάρες και τραπέζια, αποκομμένο από τον πραγματικό σκοπό του, μέσα σε αυτό το σάπιο σύστημα. Τα γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου πρέπει να σβηστούν από τις μνήμες σας. Οι εικόνες του λαμπαδιασμένου χριστουγεννιάτικου δέντρου της Αθήνας, πρέπει να αποβληθούν σαν την ανάγκη για ελευθερία και την ελπίδα της ανατροπής, μιας μειοψηφίας, που παραλίγο να πυρπολήσει ολόκληρη την Ευρώπη, και χωρίς την παρουσία μου, να είσαι σίγουρος ότι θα το κατάφερνε.

Τα θηρία όμως επιστρέφουν στα κλουβιά τους, αφού γεμίζει η αρένα από τη στρατιά των κλόουν και των μάγων, διατάζοντας τα φώτα να χαμηλώσουν και να κρύψουν τα πλαστικά, σημαδεμένα πρόσωπά τους, πίσω από νούμερα και καλλίγραμμα κορίτσια, θύματα μιας λαιμαργίας για αιώνια φήμη και αγωνία. Τα ταλέντα μου πολλά. Υπέροχες φωνές με γυαλιστερά προσωπεία και φαντασμαγορικά σκηνικά με τους γελωτοποιούς τσαρλατάνους να υπόσχονται στο ναρκωμένο κοινό, την ευκαιρία του για μία και τελευταία, ζωή. Τα υπέροχα πάρτι, τα μαγευτικά ταξίδια και η γκλαμουριά θα σε μεταφέρουν, μακριά από τη φυλακή σου. Καθώς η παρουσιάστρια συνουσιάζεται με την αλήθεια και την ποινικοποίηση της ελεύθερης σκέψης, δάκρυα θα φτάσουν στα μάτια σου τόσο εύκολα από το δράμα του χαμένου αδερφού ή την αποκάλυψη μίας προφητείας ενός σαδιστή θεού για τον αμαρτωλό λαό του. Η αυλαία πέφτει, με τα κομμάτια μίας στιλιζαρισμένης εικόνας από ψήγματα ζωής, να μεταλλάσσονται στην κατάκτηση της τόσο σπάνιας ευτυχίας και την εξασφάλιση του μέλλοντός τους, μέσα σε γυάλινες, τέλειες κοινωνίες, κάνοντάς σου σαφές με κάθε δυνατό τρόπο, ότι δεν πρόκειται να συμβούν ποτέ σε εσένα καθ’ όλη τη διάρκεια της ασήμαντης ζωή σου.

H παράσταση τελειώνει, με απόλυτη και αναμενόμενη επιτυχία, με τον κόσμο να επιστρέφει στην αρχή του, εφησυχασμένος και μόνος, με την ικανοποίηση να διαγράφεται στο γκρίζο πρόσωπό του, καθώς το μάθημά του, το έμαθε και σήμερα. Το νανούρισμά μου ξεκινά, επικίνδυνα λυρικό για να σε προσκαλέσει βιαστικά στη λήθη και τη ρουτίνα. Είμαι το φως και ο δρόμος, αφού βρίσκομαι εδώ για να σε σώσω από τον ίδιο σου τον εαυτό, με την ευχή να ξυπνήσεις και να με έχεις για μία ακόμη μέρα δίπλα σου…

Αnti

Category: Χωρίς κατηγορία