Συνέντευξη των εργαζομένων και απολυμένων των καταστημάτων metropolis στην ΕΣΗΕΑ (12/07/2012)



   Συνέντευξη Τύπου με θέμα «Η κατάρρευση της αλυσίδας καταστημάτων Metropolis και ο αγώνας των εργαζόμενων  για την καταβολή των δεδουλευμένων και των αποζημιώσεών τους» έδωσαν σήμερα στην ΕΣΗΕΑ οι εργαζόμενοι και απολυμένοι των καταστημάτων Metropolis.

«Τα Metropolis είναι μια εταιρεία με παρουσία στο χώρο της λιανικής πώλησης εδώ και 27 χρόνια. Από ένα μικρό κατάστημα στην Πανεπιστημίου, αναπτύχθηκαν σε μια αλυσίδα 12 ισχυρών σημείων πώλησης, φτάνοντας (για αρκετά χρόνια) να καλύπτουν περίπου το 50%  των πωλήσεων δίσκων στην Ελλάδα. Ήταν το μοναδικό δισκοπωλείο στη χώρα μας  που ανέφερε ο ταξιδιωτικός οδηγός, παγκόσμιας εμβέλειας, “Lonely Planet”» επεσήμαναν οι εργαζόμενοι τονίζοντας: «τα Metropolis δεν είναι ιδέα, δεν είναι μια επιγραφή. Τα Metropolis είμαστε εμείς οι εργαζόμενοι που διεκδικούμε τα αυτονόητα:  την καταβολή των μισθών και των αποζημιώσεών μας» .

Αναφερόμενοι στο ιστορικό και τις μεθοδεύσεις που οδήγησαν στο κλείσιμο και των 12 καταστημάτων της επιχείρησης (από τότε που ο Ανδρέας Κουρής απέκτησε τον πλήρη έλεγχο της επιχείρησης) οι εκπρόσωποι των εργαζόμενων ανέφεραν: «Με το πέρασμα του χρόνου άρχισαν να κλείνουν τα πρώτα καταστήματα με την αιτιολογία του μεγάλου λειτουργικού κόστους και με τις διαβεβαιώσεις των διευθυντών ότι αναζητούνται νέοι χώροι, πιο ευέλικτοι, προς αντικατάστασή τους, κάτι που δεν έγινε ποτέ, ενώ το κλείσιμο των καταστημάτων συνεχιζόταν. Καθώς έκλειναν τα καταστήματα, ξεκίνησαν οι καθυστερήσεις στην καταβολή των μισθών μας, καθυστερήσεις που σήμερα έχουν μετατραπεί σε παύση πληρωμών, αφού πλέον έχουμε να πληρωθούμε για περισσότερους από 4 μήνες. Στη συνέχεια ακολούθησαν καθυστερήσεις στην καταβολή των δόσεων των αποζημιώσεων των απολυμένων συναδέλφων μας, μέχρι που κι αυτό σταμάτησε με την έναρξη αυτής της χρονιάς κι έτσι, σήμερα, δίνεται μόνο το χαρτί της απόλυσης χωρίς ούτε ένα ευρώ».

«Συγχρόνως συσσωρευόταν τα χρέη της εταιρείας προς τους προμηθευτές, προς το Δημόσιο και προς το ΙΚΑ, μιας και ο Ανδρέας Κουρής δεν απέδιδε ούτε τις εργοδοτικές, αλλά ούτε και τις εργατικές εισφορές που παρακρατούσε από τους εργαζόμενους. Έτσι, λοιπόν, μπήκαν και τα επόμενα λουκέτα στα καταστήματα που είχαν απομείνει, αφού δεν πλήρωνε ούτε και τα ενοίκια των καταστημάτων, λόγος για τον οποίο όλα τα τελευταία καταστήματα έκλεισαν λόγω έξωσης».

Όπως υπογράμμισαν οι εργαζόμενοι, «σε όλο αυτό το διάστημα, η διεύθυνση μας παραμύθιαζε συστηματικά υποσχόμενη τη μια το άνοιγμα νέων καταστημάτων, την άλλη τον ερχομό νέων διευθυντών, αποκρύπτοντας ωστόσο την ένταξή της στο περιβόητο άρθρο 99, πέρσι τον Μάιο, Εμείς, βέβαια, βλέπαμε τα καταστήματα να απομένουν ως κουφάρια των παλιών Metropolis, χωρίς νέα εμπορεύματα και με άδεια ράφια», ανέφεραν.

«Που έχουν πάει οι εισπράξεις από τα υγιή εμπορεύματα και τα γεμάτα ράφια που πουλήθηκαν αυτά τα 2,5 χρόνια από τα 12 καταστήματα; Τελικά, το σχέδιο διάσωσης της εταιρείας ήταν τα λουκέτα και στα 12 καταστήματα;», αναρωτήθηκαν οι εργαζόμενοι.

Όπως ανέφεραν, «μπροστά σε αυτή την κατάσταση, απαντήσαμε τους τελευταίους μήνες με κλιμακούμενες κινητοποιήσεις. Με συγκεντρώσεις έξω από τα καταστήματα και τα γραφεία της επιχείρησης. Με πορεία διαμαρτυρίας μέσα στο εμπορικό κέντρο Mall και, πρόσφατα, με παρέμβασή μας στη φιέστα της απονομής των βραβείων MAD».

Για τις τελευταίες κινήσεις της εργοδοσίας σημείωσαν: «Τελευταία η εργοδοσία προβάλλει ως νέο σχέδιο σωτηρίας το άνοιγμα καινούριου καταστήματος στην οδό Σταδίου που θα αντικαταστήσει το κεντρικό, δηλαδή αυτό της Πανεπιστημίου. Αυτό, βέβαια, δεν ισχύει αφού το κεντρικό κατάστημα της Πανεπιστημίου είχε έκταση 4.000 τ.μ., ενώ το κατάστημα της Σταδίου περίπου 600 τ.μ. και δεν μπορεί να απασχολήσει περισσότερους από 15 εργαζόμενους. Εκτός κι αν η επιχείρηση έχει καμιά φαεινή ιδέα να μας βάλει να δουλέψουμε εκ περιτροπής εργασία – με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τους μισθούς και την επιβίωσή μας – έτσι ώστε να απασχολήσει όλους τους εργαζόμενους που έχουν απομείνει».

Σε ότι αφορά τη φημολογία για την εμφάνιση νέου επενδυτή και συγκεκριμένα του Πάρη Κασιδόκωστα – Λάτση, οι εργαζόμενοι ανέφεραν: «Του δίνουμε τις καλύτερες ευχές μας και τον προειδοποιούμε από τώρα ότι αναλαμβάνοντας τις υποχρεώσεις τις επιχείρησης, αναλαμβάνει πρώτιστα τις οφειλές της απέναντί μας. Και με αυτό το σκεπτικό θα τον υποδεχτούμε!».

Αναφορικά με τους ισχυρισμούς εκπρόσωπων της διοίκησης της επιχείρησης, σύμφωνα με τις οποίες τουλάχιστον 100 απολυμένοι έχουν αποζημιωθεί κανονικά και ότι 50 έχουν λάβει το μεγαλύτερο μέρος των αποζημιώσεων τους, ο εκπρόσωπος των απολυμένων τόνισε: « Σε ότι αφορά τους 100, αν και αμφισβητούμε το συγκεκριμένο αριθμό, αφορά ένα μεγάλο μέρος συναδέλφων η πλειοψηφία των οποίων εργάζονταν μικρό χρονικό διάστημα και, έτσι, η αποζημίωσή τους καταβλήθηκε σε μία δόση. Σε ότι αφορά τους υπόλοιπους απολυμένους, αυτοί που απολύθηκαν μέχρι το τέλος του 2011 έχουν λάβει ένα μέρος των δόσεων της αποζημίωσής τους – αλλά όχι το μεγαλύτερο. Από τον Φεβρουάριο του 2012 δε, δεν έχει καταβληθεί σε αυτούς καμία άλλη δόση. Και όσον αφορά τις απολύσεις που έγιναν μέσα στο 2012, κανένας εργαζόμενος δεν πήρε ούτε ένα ευρώ από την αποζημίωσή του και,  βέβαια, ούτε τους οφειλόμενους μισθούς, το επίδομα της άδειας και την άδεια που δεν έχουν λάβε»ι.

Όπως ανέφερε ο νομικός εκπρόσωπος των εργαζόμενων, Παλαιολόγος Παλαιολόγος, «η πρώτη επαφή που είχα με τους εργαζόμενους των Metropolis ήταν το Μάιο του 2011, λέγοντάς μου ότι είχαν μάθει πως η επιχείρηση είχε μπει στο άρθρο 99. Κάναμε έναν αρχικό έλεγχο και είδαμε  ότι χωρίς καμία ενημέρωση και δημοσίευση η εταιρεία είχε μπει στο άρθρο 99 με μια πολύ λιτή απόφαση, λέγοντας ότι αντιμετωπίζει παροδικά οικονομικά προβλήματα, αλλά ότι δεν είναι για πτώχευση γιατί δεν βρίσκεται σε κατάσταση παύσης πληρωμών».

Όπως ανέφερε ο ίδιος, «συμβουλέψαμε τότε τους εργαζόμενους ότι, εφόσον πληρώνονται – έστω και με καθυστέρηση ενός και ενάμιση μήνα – να μην επιλέξουν οποιαδήποτε διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων ή επίσχεσης εργασίας  και, έτσι, για ένα χρονικό διάστημα 6 μηνών και λίγο παραπάνω οι εργαζόμενοι πληρώνονταν με αυτές τις καθυστερήσεις. Ταυτόχρονα, όμως, οι άμεσες και έμμεσες πιέσεις στο χώρο εργασίας, η προσωπική επαγγελματική και ηθική απαξίωση ήταν καθημερινό φαινόμενο και, συχνά οι εργαζόμενοι επικοινωνούσαν μαζί μου για να παραπονεθούν για συμπεριφορές που υφίστανται που του οδηγούσαν σε πιεστικές καταστάσεις».

«Ξεκινήσαμε μια προσπάθεια διαπραγμάτευσης με την εταιρεία με μοναδικό σκοπό να εξασφαλίσουμε τις θέσεις εργασίας σε οποιοδήποτε εταιρικό σχήμα προέκρινε ο εργοδότης και να εξασφαλίσουμε μέσα σε ένα χρονικό διάστημα την καταβολή των δεδουλευμένων και των αποζημιώσεών τους. Πήγαμε στην Επιθεώρηση Εργασίας, ζητήσαμε επίμονα από την εταιρεία να συζητήσουμε και διαπιστώσαμε ότι το μόνο που μπορούσε να βεβαιώσει η εταιρεία είναι ότι δεν υπάρχει φράγκο, ότι υπάρχει καθολική αδυναμία πληρωμών, αλλά ταυτόχρονα πάντα υπήρχε ένα παράθυρο ελπίδας στη Σταδίου σε ένα χώρο που θα ενοικιαζόταν, αλλά για κάποιους τυπικούς λόγους αυτό καθυστερούσε, για κάποιον επιχειρηματία που θα βοηθούσε στην εξυγίανση κ.λ.π. κ.λ.π. Όταν κατανοήσαμε ότι δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη πρόταση από τον εργοδότη, τότε ξεκινήσαμε και τις δικαστικές ενέργειες, έχουμε κάνει ασφαλιστικά και αγωγές για όλους τους εργαζόμενους, βλέποντας, ότι έχει φροντίσει ο εργοδότης να αποξενωθεί από όλα τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας, εκτός φυσικά του σήματος. Ελπίζω ή μάλλον είμαι βέβαιος ότι ο κ. Ανδρέας Κουρής δεν έχει κάνει το σφάλμα να αποξενωθεί από το σήμα, έχοντας οφειλές σε εργαζόμενους, τώρα ή σε προγενέστερο χρονικό διάστημα, γιατί αυτό επιφέρει σοβαρές αστικές και ποινικές ευθύνες, πράγμα που υποθέτω ότι θέλει να τρις αποφύγει» τόνισε ο κ. Παλαιολόγος.

Category: Χωρίς κατηγορία