H βιομηχανία του αντι-τράφικινγκ είναι η μεγαλύτερη απειλή για τις μετανάστριες



της Νάταλι Ρόθσιλντ

Τα τελευταία χρόνια, ένα ετερόκλητο συνονθύλευμα από κυβερνητικές υπηρεσίες, αστυνομικές δυνάμεις, ακτιβιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων, φεμινίστριες, θρησκευτικές ομάδες και διασημότητες έχουν μετατρέψει τη «διακίνηση ανθρώπων» [human trafficking] σε ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα της εποχής μας.

Το λόμπι κατά της παράνομης διακίνησης υποστηρίζει ότι εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο –κυρίως γυναίκες και παιδιά- οδηγούνται να διαβούν λαθραία τα σύνορα μέσω απειλής και εξαναγκασμού και εξωθούνται σε πορνεία, καταναγκαστική εργασία και οικιακή δουλεία. Τα ΜΜΕ του Ηνωμένου Βασιλείου –τόσο τα «αξιοπρεπή» όσο και τα «κίτρινα»- έχουν αποδεχθεί δουλικά αυτή την αφήγηση, γεμίζοντας στήλες επί στηλών με λάγνες περιγραφές αλλοδαπών παγιδευμένων σε υπόγεια, που χρησιμοποιούνται για αχαλίνωτο σεξ και κρατούνται υπό την απειλή δολοφονίας, ακόμη και βουντού.

Αλλά αυτή η απειλή σύγχρονης δουλείας υποστηρίζεται όχι από ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία, αλλά απόεικασίες και προκατάληψη. Πρόκειται για έναν ηθικό πανικό που μεταμφιέζει το φόβο για τους αλλοδαπούς, για τη ρευστότητα των συνόρων και για τις γυναίκες που ασκούν την αυτενέργειά τους μετακινούμενες ανά τον κόσμο σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής.

Παρά τις κινδυνολογικές αναφορές, οι χιλιάδες των θυμάτων και των δραστών, που το λόμπι του αντι-τράφικινγκ ισχυρίζεται ότι υπάρχουν εκεί έξω, δεν επιβεβαιώνονται ποτέ. Οι ακτιβιστές λένε ότι επειδή η διακίνηση ανθρώπων αποτελεί «συγκαλυμμένη δραστηριότητα» που συμβαίνει στην «παραοικονομία», είναι δύσκολο να συγκεντρωθούν ακριβή στοιχεία γι’ αυτή. Ωστόσο, ακόμη και μεγάλης κλίμακας «επιχειρήσεις διάσωσης» δεν κατάφεραν να αποδείξουν ότι η διακίνηση ανθρώπων είναι ενδημική. Ας πάρουμε για παράδειγμα την πανεθνική καμπάνια «Operation Pentameter Two»: μια έφοδος σε εκατοντάδες οίκους ανοχής, που είχε διαφημιστεί ως «η μεγαλύτερη επιχείρηση αστυνομικής καταστολής κατά της διακίνηση ανθρώπων που έγινε ποτέ», δεν οδήγησε στην καταδίκη έστω και ενός ανθρώπου για εξαναγκασμό γυναικών σε πορνεία.

Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι όσοι δεν έχουν δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας, είναι αναγκασμένες να αναζητούν τις πιο απίθανες και επικίνδυνες διαδρομές παράκαμψης, και να βασίζονται σε μεσάζοντες που τους ζητούν υψηλές αμοιβές. Όταν φτάνουν στον προορισμό τους, ως παράνομοι μετανάστες, δεν έχουν πολλές επιλογές στη διάθεσή τους. Μερικοί πράγματι αναγκάζονται να εργάζονται πολλές ώρες για πολύ μικρές αμοιβές και σε εξευτελιστικές συνθήκες.

Αλλά ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί αυτή η εκμετάλλευση είναι να δοθούν στους αλλοδαπούς δυνατότητες νόμιμης μετακίνησης και εργασίας, έτσι ώστε να μη χρειάζεται να εναποθέτουν τις τύχες τους στα χέρια ξένων. Το λόμπι του αντι-τράφικινγκ, όμως, δεν ενδιαφέρεται να δοθούν πλήρη δικαιώματα και στους μετανάστες. Και όχι μόνο αυτό, αλλά αποτελεί και το μεγαλύτερο κίνδυνο για τους επίδοξους μετανάστες, καθώς συμβάλλει να επαναπροσδιορίζονται όλο και περισσότερες μορφές μετακίνησης ως «διακίνηση ανθρώπων» που θα πρέπει να περιοριστεί για το καλό των μεταναστριών. Το «αντι-τράφικινγκ» έχει πλέον γίνει ένας πολιτικά ορθός όρος για την απέλαση.

Αντί να δείχνουν αλληλεγγύη προς τους μετανάστες εργαζόμενους, υποστηρίζοντας το δικαίωμα των αλλοδαπών στο Ηνωμένο Βασίλειο να κερδίζουν αξιοπρεπείς μισθούς και να απολαμβάνουν καλές συνθήκες εργασίας, οι φεμινίστριες, οι υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων και οι θρησκευτικές ομάδες ένωσαν τις δυνάμεις τους με την αστυνομία για την πάταξη της μετανάστευσης, συμβάλλοντας στην ποινικοποίηση των μεταναστών εργαζομένων.

Για τους ακτιβιστές κατά της διακίνησης, οι μετανάστες είναι είτε σατανικοί κακοποιοί που πρέπει να φυλακιστούν (οι έμποροι) είτε αβοήθητα θύματα που πρέπει να διασωθούν (οι διακινούμενες). Όσο κι αν η αποστολή τους να διασώσουν «παραστρατημένες γυναίκες» και να απελευθερώσουν «σκλάβες» υποτίθεται ότι δίνει στους ακτιβιστές κατά του τράφικινγκ μια ηθική αύρα, ωστόσο οι περισσότερες μετανάστριες πιθανότατα βιώνουν τις καμπάνιες τους ως καπέλωμα, ως περιορισμό και ως στέρηση της ελευθερίας.

Μετάφραση: Άκης Γαβριηλίδης

Πρώτη δημοσίευση: 13 Oκτωβρίου 2010, Independent blogs,

Πηγή: nomadicuniversality

Category: Χωρίς κατηγορία