Εκτυπώστε το
Πόλεμο χημικών αυτοί; Τέλος η Βάρκιζα εμείς!
Δεν μπορώ να υπολογίσω πόσοι ήσαν οι διαδηλωτές την Κυριακή 12/2. Σίγουρα ωστόσο μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες. Από την Ομόνοια μέχρι την αρχή της Συγγρού, παντού στους γύρω δρόμους από το Σύνταγμα, υπήρχε πλήθος κόσμου. Όλων των ηλικιών, με την αγανάκτηση να ξεχειλίζει.
Η κυβέρνηση και τα κομματικά μαντρόσκυλα που την υποστηρίζουν το περίμεναν. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι πλήρως απονομιμοποιημένοι. Η κυβέρνηση υπό τον τραπεζίτη-μαριονέτα Παπαδήμο βρίσκεται γαντζωμένη στην κρατική εξουσία μόνο χάρις στις δυνάμεις καταστολής. Γι’ αυτό το λόγο έδωσαν εντολή από πολύ νωρίς να χτυπήσουν τα ΜΑΤ με καταιγισμό δακρυγόνων και βομβών κρότου λάμψης. Ωστόσο ο κόσμος έμεινε για πολύ ώρα, παρά την αποπνικτική ατμόσφαιρα, χειροκροτώντας (!!) σε κάθε δακρυγόνο, πετώντας πέτρες και βρίζοντας. Οι σκηνές που ζήσαμε την Κυριακή το βράδυ επιβεβαιώνουν την οργή που γιγαντώνεται στον κόσμο της εργασίας και προκαλεί σεισμικές δονήσεις στο πολιτικό σκηνικό.
Η σήψη των πολιτικών διαχειριστών της άρχουσας τάξης βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, οι δυο πυλώνες του μεταπολιτευτικού καθεστώτος του 1974, βρίσκονται υπό κατάρρευση. Τριάντα ένας βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, είκοσι ένας της ΝΔ αψήφησαν την επίσημη κομματική γραμμή και καταψήφισαν το μνημόνιο νούμερο 2. Όλοι διαγράφτηκαν (πλην των εννέα βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που διαφοροποιήθηκαν σε επιμέρους διατάξεις του νομοσχεδίου). Δικομματισμός τέλος, πλέον, και επισήμως. Ο αριθμός των ανεξάρτητων βουλευτών ανήλθε σε 63 και αποτελούν τη δεύτερη δύναμη στο κοινοβούλιο! Οι υπόλοιποι είναι : ΠΑΣΟΚ 131, ΝΔ 62, ΚΚΕ 21, ΛΑΟΣ 14, ΣΥΡΙΖΑ 9.[1]
Όπως σε όλα τα Ancien Régime που καταρρέουν, οι ηγέτες του πολιτικού κατεστημένου μοιάζουν (και είναι!) μικροί, γελοίοι, ασήμαντοι. Ο ΓΑΠ στην ομιλία του προς την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, πριν την ψηφοφορία για το μνημόνιο 2, απείλησε (;) τους βουλευτές με διαγραφή αν το καταψηφίσουν και σε όσους διαφοροποιηθούν σε επιμέρους διατάξεις ότι δεν θα συμπεριληφθούν στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές. Το γελοίο του πράγματος είναι εξόφθαλμο: ο υπό [αναγκαστική] προθεσμία ηγέτης (;) ενός κόμματος που βρίσκεται πλέον στο 8% του εκλογικού σώματος «απειλεί» τους βουλευτές ενός υπό κατάρρευση κόμματος εξουσίας ότι δεν θα επανεκλεγούν. Μα… είναι δεδομένο ότι δεν θα επανεκλεγούν ούτως ή άλλως! Δεν χρειάζεται να έχει κανείς το πνευματικό επίπεδο του ΓΑΠ για να κατανοήσει το αυτονόητο!
Ο «ηγέτης» του έτερου κόμματος εξουσίας (;) Αντώνης Σαμαράς κάνει ότι μπορεί για να μεταμορφωθεί σε… ΓΑΠ (τόσο στο IQ όσο και στις «ηγετικές ικανότητες»). Στο τέλος μάλλον θα κατορθώσει να μετατρέψει την ΝΔ σε ΠΟΛΑΝ! Ο Σαμαράς και «οι στενοί του συνεργάτες» ανέμεναν ότι μόνο δυο-τρεις βουλευτές της ΝΔ θα τολμούσαν να μην ψηφίσουν το μνημόνιο 2. Τελικά δεν το ψήφησαν είκοσι ένας! Επιπλέον, δύο από τους τρεις κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους του κόμματος κινήθηκαν εκτός γραμμής! Ο Σαμαράς έχει κατορθώσει να προκαλέσει ίλιγγο σε βουλευτές και ψηφοφόρους με τα συνεχή ζικ-ζακ. Από δήθεν αντιμνημονιακός εν μία νυκτί μεταμορφώθηκε στον κατ’ εξοχήν υποστηρικτή των μνημονίων. Γιατί, είναι δεδομένο, ότι χωρίς τη συστράτευση της ΝΔ το δεύτερο μνημόνιο δεν θα ψηφιζόταν. Ο κωλοτούμπας ηγέτης νόμιζε ότι μπορούσε να τρίξει τα δόντια στους βουλευτές του λέγοντάς τους πριν την κρίσιμη ψηφοφορία ότι «τσάμπα επαναστάτες και τσάμπα μάγκες δεν χωρούν στα ψηφοδέλτια της ΝΔ».[2] Προφανώς το «τζάμπα γελοίος και κατ’ επάγγελμα ψεύτης» επιτρέπεται. Άλλωστε σε κοινοβουλευτικό καθεστώς βρισκόμαστε…
Το πραγματικό πρόβλημα των βουλευτών των αστικών κομμάτων είναι ότι εδώ και δυο χρόνια υπερψηφίζουν προγράμματα που επιδεινώνουν την οικονομική κρίση και προκαλούν κοινωνικό όλεθρο. Το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων στην Ελλάδα ήδη προσεγγίζει της Αλβανίας και κατευθύνεται ολοταχώς προς της Βουλγαρίας. Αναπόφευκτα δημιουργείται πρόβλημα πολιτικής εκπροσώπησης. Ο κοινοβουλευτισμός αποτελεί καρικατούρα δημοκρατίας αλλά… παρ’ όλα αυτά στηρίζεται στην εκλογή πολιτικών «αντιπροσώπων» από το σώμα των ψηφοφόρων. Η κοινωνική εξαθλίωση έχει προκαλέσει τη ρήξη των εκλογικών δεσμών ανάμεσα στα (πάλαι ποτέ) κόμματα εξουσίας και τους ψηφοφόρους τους -πράγμα που σημαίνει, ρήξη με τα κοινωνικά στρώματα που κάποτε τα ψήφιζαν. Σε αυτές τις συνθήκες, όσοι από τους βουλευτές των δυο αστικών κομμάτων δεν έχουν τα κότσια να διαφοροποιηθούν από την κομματική γραμμή (η πλειοψηφία δηλαδή) το έχουν ρίξει στη μοιρολατρία:
«Οι περισσότεροι βουλευτές αναγνωρίζουν ότι η πολιτική ζωή εισέρχεται σε μια καινούργια φάση. Πολλοί έχουν κουραστεί, ειδικά στο ΠΑΣΟΚ. “Να φύγουμε, να πάμε σπίτια μας”, έλεγαν».[3]
Το πρόβλημα πολιτικής εκπροσώπησης (και επομένως κοινωνικής συναίνεσης και πολιτικής σταθερότητας) για την άρχουσα τάξη θα επιδεινωθεί την επόμενη περίοδο. Η ψήφιση του μνημονίου 2 θα επιδεινώσει την οικονομική κρίση -προβλέπεται ότι το 2012 η οικονομία θα συρρικνωθεί κατά -7%.[4] Το ΔΝΤ και οι «εταίροι»-λήσταρχοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση αμφιβάλλουν για το αν ο ελληνικός καπιταλισμός είναι σε θέση να διατηρήσει τη θέση του στην ευρωζώνη. Πολύ περισσότερο ωστόσο αμφιβάλλουν (με δεδομένη την κρίση πολιτικής εκπροσώπησης αλλά και το μέγεθος της αντίστασης του κόσμου της εργασίας) αν το αστικό πολιτικό σύστημα θα κατορθώσει να επιβάλει μέχρι τέλους τις πολιτικές εξαθλίωσης των εργαζομένων του μνημονίου 2:
«Θετικά – αν και με επιφυλάξεις – υποδέχθηκε το Βερολίνο την χθεσινή έγκριση του δεύτερου Μνημονίου από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Εφαρμογή των μέτρων που εγκρίθηκαν περιμένουν τώρα από την ελληνική κυβέρνηση οι Γερμανοί. […] Ο γερμανός υπουργός [Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε] πρόσθεσε, ωστόσο, ότι «τώρα έρχεται η πραγματική, δύσκολη δουλειά της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων που διαπραγματεύθηκε η Ελλάδα».[5]
Η διαρκής οικονομική επιδείνωση, οι πιέσεις από τους «εταίρους»-πιστωτές που γίνονται ολοένα και πιο ληστρικοί, η κρίση πολιτικής εκπροσώπησης, οδηγεί όχι μόνο σε πολιτική αστάθεια τον ελληνικό καπιταλισμό αλλά σε στρέβλωση και περιορισμό ακόμα και αυτής της άθλιας κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας». Στο κοινοβούλιο δυο κόμματα που με το ζόρι φτάνουν πλέον το 30% του εκλογικού σώματος στηρίζουν μια άθλια κυβέρνηση υπό έναν μη εκλεγμένο τραπεζίτη-νεοφιλελεύθερο γύπα. Ο Αντώνης Σαμαράς επισημαίνει μεν ότι «υπάρχει δυσαρμονία Βουλής και λαϊκού φρονήματος»[6] αλλά οι εκλογές διαρκώς αναβάλλονται για το μέλλον. Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Πάνος Μπεγλίτης:
«δήλωσε στο ΒΗΜΑ 99,5 το πρωί της Δευτέρας ότι «εκλογές σε μια συγκυρία τόσο φορτισμένη συναισθηματικά, θα δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα».[7]
Κάποιοι, οι πλέον ξεδιάντροποι, ζητούν να παραταθεί ακόμα περισσότερο η θητεία αυτής της άθλιας αντιδημοκρατικής κυβέρνησης. Ο υπουργός Επικρατείας Γ. Σταυρόπουλος δήλωσε:
«Η κυβέρνηση πήρε την εμπιστοσύνη της Βουλής, η θητεία της οποίας τελειώνει το 2013. Ας αφήσουμε τον πρωθυπουργό να επιλέξει πότε θα οδηγήσει με ασφάλεια τη χώρα στις εκλογές».[8]
Φυσικά, θα οδηγηθεί με «ασφάλεια η χώρα στις εκλογές» αφού πρώτα τσακιστεί το μαζικό κίνημα και οι υποταγμένοι εργαζόμενοι επιστρέψουν στις αγκάλες των διεφθαρμένων πολιτικών διαχειριστών του συστήματος. Αυτό ελπίζουν.
Επομένως, από τα παραπάνω, γίνεται σαφές ότι η Αριστερά είναι ο κρίσιμος παράγοντας για το αν θα γίνουν πραγματικότητα τα σχέδια και οι ελπίδες της άρχουσας τάξης.
Δυστυχώς, μέχρι στιγμής κάθε άλλο παρά τα κόμματα της Αριστεράς δείχνουν ότι μπορούν να τεθούν επικεφαλής μιας επιτυχημένης αντεπίθεσης του κόσμου της εργασίας. Ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασαν στην κατάπτυστη καθεστωτική προπαγάνδα περί «βανδαλισμών» την Κυριακή είναι χαρακτηριστικός μιας Αριστεράς της Ήττας.
H Δημοκρατική Αριστερά (αν φυσικά το «ΠΑΣΟΚ με πολιτικά» μπορεί να καταταχθεί στο χώρο της Αριστεράς) καταδίκασε:
«τα επεισόδια, τους βανδαλισμούς, τους εμπρησμούς, τη βία, που θέλησαν να επιβάλλουν ομάδες κουκουλοφόρων. Η Αθήνα δεν μπορεί να είναι έρμαιο των διαθέσεων ακραίων εξτρεμιστικών ομάδων που στρέφονται κατά της δημοκρατίας. Το χάος δεν πρέπει να επικρατήσει».[9]
Το ΚΚΕ κατήγγειλε:
«Το κρατικό σχέδιο καταστολής και τρομοκράτησης του λαού που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη» καθώς και ότι «διάφοροι μηχανισμοί πυρπολούν κτήρια για να διαμορφωθεί το σκηνικό της καταστροφής που φέρνουν στο λαό. Λίγο πριν τα ΜΑΤ και κουκουλοφόροι έδρασαν συντονισμένα ενάντια στις μεγαλειώδεις λαϊκές διαδηλώσεις για να τις διαλύσουν. […] Νωρίτερα, και η γγ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα από το βήμα της Βουλής, κατήγγειλε ότι «το μεγαλύτερο μέρος των κουκουλοφόρων, ο βασικός πυρήνας, είναι δικοί σας μηχανισμοί. Καθαρά πράγματα.».[10]
Για παρακρατικές δυνάμεις έκανε λόγο και ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας:
«“Ανενόχλητοι παρακρατικοί έκαψαν την Αθήνα. Ο ελληνικός λαός θα αγωνιστεί για να διεκδικήσει τη λαϊκή κυριαρχία που του στερείται, την ανεξαρτησία του. Κανένα συγχωροχάρτι” δήλωσε. “Δεν θα πτοηθεί ο ελληνικός λαός, τα σχέδια της προβοκάτσιας θα επιστραφούν, ο ελληνικός λαός θα αγωνιστεί” πρόσθεσε».[11]
Δυστυχώς, ούτε η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά έχει ανοσία στην προβοκατορολογία. Διαβάζουμε στην ανακοίνωση του ΝΑΡ:
«Το σχέδιο δημιουργίας συνθηκών ακαθόριστης αστάθειας, που θα διευκολύνει κάθε είδους κρατικά – κυβερνητικά σχέδια για την επιβολή κλίματος κατάστασης έκτακτης ανάγκης, εξυπηρετούν και οι δεκάδες εμπρησμοί στο κέντρο της Αθήνας. Οι περισσότεροι ξεπήδησαν σε σημεία που δρούσαν μεγάλες δυνάμεις της αστυνομίας και της ασφάλειας».[12]
Η επίσημη Αριστερά έχει μια μακρά παράδοση προβοκατορολογίας: στα Ιουλιανά του 1965 όσοι συγκρούονταν με τις δυνάμεις καταστολής (που επεξεργάζονταν την επιβολή δικτατορίας!) χαρακτηριζόντουσαν «προβοκάτορες», όπως άλλωστε και ο Σωτήρης Πέτρουλας. Το αποτέλεσμα της ανερμάτιστης πολιτικής της τότε Αριστεράς ήταν η «Αυγή», τότε εφημερίδα της ΕΔΑ, την 21η Απριλίου να κυκλοφορεί με κύριο άρθρο «γιατί δεν πρόκειται να γίνει δικτατορία»! Διάβαζε για περισσότερα τη δημοσίευσή μας Η δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967. Το ΚΚΕ στη διάρκεια της μεγάλης εξέγερσης του Πολυτεχνείου 1973 κατήγγειλε τους εξεγερμένους ως πράκτορες της ΚΥΠ! Μετά τη μεταπολίτευση του 1974 κάθε σύγκρουση με τις δυνάμεις της αστυνομίας χαρακτηρίζεται μονότονα από τα κοινοβουλευτικά κόμματα της Αριστεράς ως «προβοκάτσια». Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η παράδοση ενός μεγάλου τμήματος ψηφοφόρων της Αριστεράς στο ΠΑΣΟΚ. Η νομιμόφρων Αριστερά σπρώχνει τον ίδιο της τον κόσμο προς τον «ρεαλισμό», δηλαδή στην αποδοχή των επιλογών του συστήματος.
Θα το ξαναπώ για πολλοστή φορά από αυτό εδώ το μπλοκ: προβοκάτορες της αστυνομίας υπάρχουν και πάντοτε υπήρχαν στο κίνημα, αυτό είναι αναπόφευκτο. Οι μπολσεβίκοι ανακάλυψαν μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, ότι είχαν πράκτορα της Οχράνα (της τσαρικής μυστικής αστυνομίας), τον Ρομάν Μαλινόφσκι, ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής τους και φυσικά τον εκτέλεσαν! Την ιστορία δεν τη διαμορφώνουν οι ασφαλίτες αλλά το κίνημα, ανάλογα με τις πολιτικές επιλογές που κυριαρχούν σε αυτό.
Η βία στις διαδηλώσεις σήμερα δεν προέρχεται από προβοκάτορες. Οι βίαιες συγκρούσεις αποτελούν φυσικό επακόλουθο όλων των μαζικών κινημάτων όταν αντιμετωπίζουν επιθέσεις της κλίμακας που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες εργαζόμενοι σήμερα. Τα μέτρα των μνημονίων δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν από τους εργαζόμενους φορώντας λευκά γάντια και συζητώντας ψύχραιμα σε σαλόνια με παρκέ. Στις συγκρούσεις της Κυριακής (όπως και σε όλες που έχουν γίνει κατά των μνημονιακών πολιτικών) συμμετείχαν απλοί εργαζόμενοι. Το φαινόμενο αυτό δεν αφορά μόνο την Αθήνα αλλά είναι πανελλαδικό:
«Ένα ακόμη συλλαλητήριο, με μεγάλη συμμετοχή, πραγματοποιήθηκε απόψε στο κέντρο του Ηρακλείου ενάντια στα μέτρα που προβλέπει το νέο μνημόνιο, ενώ δεν έλειψαν και τα επεισόδια, καθώς και οι επιθέσεις σε βουλευτικά γραφεία.
Κατά τη διάρκεια του συλλαλητηρίου νεαροί έσπασαν και πάλι τζάμια στην είσοδο του Δικαστικού Μεγάρου στη Λεωφόρο Δικαιοσύνης. Άλλοι επιτέθηκαν με πέτρες και ξύλα εναντίον του γραφείου του βουλευτή Βασίλη Κεγκέρογλου στην πλατεία Ελευθερίας, καθώς και στα γραφεία του βουλευτή Μαν. Στρατάκη στην πλατεία Κορνάρου, ενώ δεν έλειψαν και επιθέσεις εναντίον αστυνομικών. Ακόμη, από μολότοφ πήρε φωτιά τζιπ της αστυνομίας, αλλά δεν έλειψαν και τα χημικά από αστυνομικούς».[13]
Στην Κέρκυρα πραγματοποιήθηκε επίθεση στα γραφεία της Α. Γκερέκου και του Ν. Δένδια οι διαδηλωτές «έσπασαν τις πόρτες των γραφείων κατάφεραν να μπουν μέσα και να πραγματοποιήσουν εκτεταμένες υλικές ζημιές».[14]
Φυσικά τα Μαζικά Μέσα Παραπληροφόρησης κραυγάζουν για την «πληγωμένη πόλη, την Αθήνα» και παρουσιάζουν το «χάρτη της καταστροφής».[15] Ο Σαμαράς απειλεί όσους συμμετείχαν στις βίαιες συγκρούσεις «ότι όταν έρθει η ώρα, τις κουκούλες τους θα τις κατεβάσω». Ο νεοφιλελεύθερος, Ομέρ-Πριόνης, Νικήτας Κακλαμάνης ζητά «να κηρυχθεί η Αθήνα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, πριν να είναι πολύ αργά».[16]
Η Αριστερά αν υποταχθεί σε αυτές τις λογικές, υποτάσσεται άνευ όρων στις επιλογές της άρχουσας τάξης. Θα δέσει τους εργαζόμενους στο άρμα των μνημονιακών πολιτικών.
Είναι η μεγάλη ώρα να ορθώσουμε το ανάστημά μας. Στην απροκάλυπτα ταξική πολιτική του κεφαλαίου, που δεν ζητάει πλέον απλώς θυσίες αλλά και την ίδια μας τη ζωή (τι άλλο, αλήθεια, σημαίνουν μισθοί κάτω των 500 ευρώ, κλεισίματα νοσοκομείων, περικοπές συντάξεων και μαζική ανεργία;). Σε αυτήν την απροκάλυπτα βίαιη και θανατηφόρα πολιτική να αντιτάξουμε τη δική μας απελευθερωτική μαζική αντίσταση. Και αν χαθεί και κανένα νεοκλασικό, ε!, δεν χάθηκε και ο κόσμος! Η ζωή και η αξιοπρέπεια των εργαζομένων είναι πάνω απ’ όλα!
Τέρμα πια οι λογικές Βάρκιζας!
Άγγελος Καλοδούκας
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να τραβήξω αρκετές φωτογραφίες. Ο λόγος απλός. Γρήγορα η ατμόσφαιρα έγινε αποπνικτική από τα δακρυγόνα και εγώ δεν είχα τον αναγκαίο εξοπλισμό (μάσκα κ.λπ.) για να αντέξω. Μου την έσπασε και σταμάτησα να τραβάω φωτογραφίες. Στο βιντεάκι που έφτιαξα οι δικές μου φωτογραφίες είναι οι ασπρόμαυρες και όσες βρήκα στο διαδίκτυο είναι έγχρωμες.
Σημειώσεις
Category: Χωρίς κατηγορία
«Οι μπολσεβίκοι ανακάλυψαν μετά την οκτωβριανή επανάσταση, ότι είχαν πράκτορα της Οχράνα (της τσαρικής μυστικής αστυνομίας), τον Ρομάν Μαλινόφσκι, ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής τους και φυσικά τον εκτέλεσαν! »
και το ΚΚε, προσθέτω εγώ, ανακάλυψε την δεκαετία του ’80 οτι είχε μέλος της ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ο οποίος ήταν χαφιές της ασφάλειας, μετά από σχετική επίσημη ενημέρωση από το μακαρίτη τον Κουτσόγιωργα
Αν λες ότι θα έπρεπε να πουν «δεν προωθούμε τις καταστροφές, αλλά αφενός είναι αναμενόμενη μέχρι και η τυφλή οργή όταν ο κόσμος δεν βλέπει διέξοδο και αφετέρου πρέπει να διερευνηθεί από κάποια άλλη κυβέρνηση και ο ρόλος των ασφαλιτών» συμφωνώ. Αλλά όχι να προτείνει κανείς ως λύση ή επαναστατική μέθοδο την τυφλή οργή. Τέτοια είναι και ο χουλιγκανισμός, που σαν κοινωνικό φαινόμενο τον εξηγείς, βρίσκεις τους πραγματικούς υπαίτιους (περιρωριοποίηση, ανεργία κλπ) αλλά δεν τον προωθείς κιόλας.
Πάντως η απαισιοδοξία σου σε σχέση με το μέγεθος της κινητοποίησης δεν επαληθεύτηκε όπως είδες. Το κίνημα έχει τα πάνω και τα κάτω του και η αδυναμία της αριστεράς να το βοηθήσει ώστε να ανεβαίνει σταθερά δεν πρέπει να μας ρίχνει στην απελπισία.
Σχόλιο στο ίδιο θέμα:
http://kokkinigonia.blogspot.com/2012/02/blog-post_1258.html
Η βία στις διαδηλώσεις σήμερα δεν προέρχεται από προβοκάτορες. Οι βίαιες συγκρούσεις αποτελούν φυσικό επακόλουθο όλων των μαζικών κινημάτων όταν αντιμετωπίζουν επιθέσεις της κλίμακας που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες εργαζόμενοι σήμερα.
Η ανάλυση είναι αφελής κατα την γνώμη μου. Είδαμε πουθενά εργάτες να καίνε τη πόλη; Είδαμε πουθενά εργάτες να καίνε έστω και μια τράπεζα; Είδαμε πουθενά οργανωμένα μπλοκ εργατών, συσπειρώσεις ή μέλη σωματείων να καταστρέφουν τα λεγόμενα σύμβολα του καπιταλισμού…στυλ κοστα βόδα; Δεν νομίζω οτι θα υπήρχε λόγος γαι κάτι τέτοιο, και φυσικά κάτι τέτοιο δεν έγινε. Αυτό που έγινε ήτανε μια μεγαλειώδης συγκέντρωση, που δείχνει εξεγερσιακά και ριζοσπαστικά χαρακτήριστικά. Είδαμε κόσμο να αντιστέκεται και σωματικά με τις αστυνομικές δυνάμεις…μέσα στον όγκο της διαδήλωσης όχι στα στενάκια. Είδαμε τα μπλοκ να ανασυντάσονται και να ξανα στήνονται. Είδαμε και εξοπλισμένες μονάδες με τη τελευταία λέξη της μόδας, αντιασφυξιογόνες μάσκες, τσαντάκια κτλ…Τι σκατά σχέση έχουν οι μεν με τουσ δε;
Απο τις τόσες χιλιάδες κόσμου που κατέβηκαν, απο τα τόσα οργανωμένα μπλοκ εργατών, διαλέγετε να μιλήσετε για τους νίντζα επαναστάτες; και απο την δράση τους να μιλήσετε για τον εξεγερσιακό χαρακτήρα της συγκέντρωσης;
Οι της συστημικής αριστεράς μπορεί να χρησιμοποιούν τον όρο προβοκάτορας για να συμπεριλάβουν κατα τους καιρούς εξεγερσιακά κομμάτια που δεν μπορούν να ελένξουν, όμως πείτε μου τι κοινο έχετε στην πβληματική σας, την π[ολιτική σας ανάλυση και την πολιτική σας δράση με τους εμπρησμούς; Γιατί δεν ήταν χουντομάγαζα αυτά που κάηκαν για να εξηγούμαστε, δεν έγιναν καν επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, πλην της καλλιδορμίου…Το σινεμά ΑΣΤΥ τυχαίνει να είναι και αντιστασιακό και αντιφασιστικό μνημείο, γιατί να επιβραβεύσουμε δηλαδή το βανδαλισμό του; και το χειρότερο γιατί να θεωρήσουμε οτι αυτό είναι εξεγερσιακή πρακτική…
Θεωρούμε τον ελληνικό λαό και την ελληνική εργατική τάξη τόσο ηλίθια που θα επιδοθεί σε βανδαλισμούς κτηρίων και να νομίζει οτι θα ρήξει το σύστημα; Θεωρούμε οτι μας χρειάζοται 200 νίντζα επαναστάτες που δεν δηλώνουν καν τι είναι; Γιατί δεν ενώνονται τα μποκ μαζί του;
Λοιπόν με όλη τη καλή διάθεση το λέω, άλλο να σπαζόσαστε με την κοινοβουλευτική αριστερά και άλλο να δικαιολόγείτε τα αδικαιολόγητα…άλλη η σκέψη του Μάρξ και άλλη του Νετσάγιεφ.
«Η βία στις διαδηλώσεις σήμερα δεν προέρχεται από προβοκάτορες. Οι βίαιες συγκρούσεις αποτελούν φυσικό επακόλουθο όλων των μαζικών κινημάτων όταν αντιμετωπίζουν επιθέσεις της κλίμακας που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες εργαζόμενοι σήμερα».
Η ανάλυση είναι αφελής κατα την γνώμη μου, και ως εκ τουτου εν μέρη σωστή.Θεωρώ οτι περισσότερο έρχεται σαν αντίδραση στον αστικό λόγο, και στην κοινοβουλευτική αριστερά παρά σαν ορθολογική κριτική της παρούσας κατάστασης.
Είδαμε πουθενά εργάτες να καίνε τη πόλη; Είδαμε πουθενά εργάτες να καίνε έστω και μια τράπεζα; Είδαμε πουθενά οργανωμένα μπλοκ εργατών, συσπειρώσεις ή μέλη σωματείων να καταστρέφουν τα λεγόμενα σύμβολα του καπιταλισμού…στυλ κοστα βόδα; Δεν νομίζω οτι θα υπήρχε λόγος για κάτι τέτοιο, και φυσικά κάτι τέτοιο δεν έγινε. Αυτό που έγινε ήτανε μια ακόμα μεγαλειώδης συγκέντρωση, που δείχνει όλο και περισσότερο τα εξεγερσιακά και ριζοσπαστικά της χαρακτήριστικά. Είδαμε κόσμο να αντιστέκεται και σωματικά με τις αστυνομικές δυνάμεις…μέσα στον όγκο της διαδήλωσης. Είδαμε τα μπλοκ να ανασυντάσονται και να ξανα στήνονται. Είδαμε και εξοπλισμένες μονάδες με τη τελευταία λέξη της μόδας, αντιασφυξιογόνες μάσκες, τσαντάκια κτλ…Τι σκατά σχέση έχουν οι μεν με τουσ δε;
Απο τις τόσες χιλιάδες κόσμου που κατέβηκαν, απο τα τόσα οργανωμένα μπλοκ εργατών, διαλέγετε να μιλήσετε για τους νίντζα επαναστάτες; και απο την δράση τους να μιλήσετε για τον εξεγερσιακό χαρακτήρα της συγκέντρωσης; Η έστω να τα θέσετε υπο το ίδιο πρίσμα ανάλυσης;
Οι της συστημικής αριστεράς μπορεί να χρησιμοποιούν τον όρο προβοκάτορας για να συμπεριλάβουν κατα τους καιρούς εξεγερσιακά κομμάτια που δεν μπορούν να ελένξουν, όμως πείτε μου τι κοινο έχετε στην προβληματική σας, την πολιτική σας ανάλυση και την πολιτική σας δράση με τους εμπρησμούς (και γιατί για να εξηγούμαστε, αυτή τι φορά ούτε καν χουντομάγαζα δεν ήταν αυτά που κάηκαν).
Η ίδια η ΑΚ στη δική της την πορεία μερικές μέρες πριν δεν έκανε ούτε 1 επισόδειο ούτε ένα σπάσιμο…όπως δεν κάνει και ποτέ. Αρά που ανήκουν αυτοί που κάνανε τέτοιο χάος σε μία τόσο σημαντική μέρα;
Γιατί να θεωρούμε τον ελληνικό λαό και την ελληνική εργατική τάξη τόσο ηλίθια που θα επιδοθεί σε βανδαλισμούς κτηρίων και να νομίζει οτι θα ρήξει το σύστημα; Δεν είναι ξεχωριστά πράγματα η βίαιη σύγκρουση με τον στοχευμένο εμπρησμό;
Λοιπόν με όλη τη καλή διάθεση το λέω, άλλο να σπαζόσαστε με την κοινοβουλευτική αριστερά και άλλο να δικαιολόγείτε τα αδικαιολόγητα…και όποτε η εξωκοινοβουευτική αριστερά έχει τη δική της άποψη αντίθετη με τη δική σας (βλεπε και τα γεγονότα 20Οκτ) να λέτε οτι λάκισαμε ή είμαστε ρεφόρμα κτλ. Εν τέλη άλλη η σκέψη του Μάρξ και άλλη του Νετσάγιεφ.
Και κάτι τελευταίο…λετε «Την ιστορία δεν τη διαμορφώνουν οι ασφαλίτες αλλά το κίνημα, ανάλογα με τις πολιτικές επιλογές που κυριαρχούν σε αυτό». Συμφωνώ σε αυτό, όμως τι έγινε στην Ιταλία τότε…τελικά όλη η βία, οι βόμβες φορτώθηκαν στις πλατες του Κινήματος, μέχρι και η δολοφονία του Μόρο. Τίποτα απο αυτά δεν διαπράχτηκε απο το Κίνημα, και τα αποτελέσματα γνωστά(χωρίς να παραγνωρίζονται φυσικά οι δικές του αδυναμίες, τεράστιο θέμα).
Το λοιπόν όταν η εργατική τάξη οπλίσει το χέρι της συλλογικά τότε κανένας νόμος δεν μπορεί να την καταδικάσει.Αυτό όμως διαμορφώνεται μόνο απο τις πολιτικές και κοινωνικές εξελιξεις, οχι απο τη προσωπική βούληση και το αλάθητο του καθένος. Θεωρούμε οτι μας χρειάζοται 200 νίντζα επαναστάτες που δεν δηλώνουν καν τι είναι;
Ο καπιταλισμός ξέρει πολύ καλά να ξαναχτίζει και να ανακαινίζει τα σύμβολα του, ο μόνος αγώνας είναι για την κατάργηση των συνθηκών που επιτρέπουν την κοινωνική μας εξαθλίωση. Ακριβώς αυτές οι συνθήκες και όχι τα σύμβολα και τα πρόσωπα.
ΥΓ
Μέρος του κτηρίου που στεγάζει το σινεμά ΑΣΤΥ τυχαίνει να είναι και αντιστασιακό και αντιφασιστικό μνημείο, γιατί να επιβραβεύσουμε δηλαδή το βανδαλισμό του; και το χειρότερο γιατί να θεωρήσουμε οτι αυτό είναι εξεγερσιακή πρακτική…Γιατί να μην μας πειράξει ο εμπρησμός του τη στιγμή που εκεί μέσα έχουν βασανιστεί τόσοι αγωνιστές; Τι εμποδίζει να μας επιρρεάζει αρνητικά και το κάψιμο και η κοινωνική δυστυχία; Γιατί αν οι Πρετεντέριδες πέρνουνε τη θέση του νεοκλασσικού εγώ ντε και καλά να πάρω τη θέση αυτού που το καίει; Γιατί να ορίσω τη σκέψη μου με βάση την αντίθεση στον κάθε Πρετεντέρη; Είναι αυτό διαλεκτικη σκέψη;
το πρώτο σχόλιο μου στάλθηκε κατα λάθος είναι υπο διαμόρφωση, όπως φαίνεται…
Προσωπικά κατανοώ τη συγκρουσιακή διάθεση μετά από αμέτρητους απρόκλητους αστυνομικούς ψεκασμούς και ξυλοδαρμούς και με την ένταση της αδικίας των μέτρων και τις μεθοδεύσεις των ΜΜΕ και των πολιτικάντηδων της πεντάρας…
Όμως! Εκτός από την πολιτική κριτική που δίκαια γίνεται μην ξεχνάμε τους 4 νεκρούς της Μαρφίν! Ένοχος δεν είναι μόνο ο Βγενόπουλος και ο καπιταλισμός. Είναι πρώτα οι φυσικοί δολοφόνοι και εμείς στο δρόμο που τους ανεχτήκαμε και δεν τους σταματήσαμε…
Οι διαγραφές αποκαλύπτουν τη σήψη της δημοκρατίας. Όχι ότι οι βουλευτές αυτοί έκαναν κάτι αρεστό σ” εμένα. Ούτε το ελάχιστο δεν έκαναν, ούτε καν αυτοκριτική δεν κάνουν. Ωστόσο, η κομματική διαγραφή αποκαλύπτει και το φόβο των κομμάτων που τείνουν πια διαλυθούν υπό το βάρος της πίεσης του κόσμου. Ας ελπίσουμε ή καλύτερα ας παλέψουμε ώστε αυτή η λαϊκή πίεση να λειτουργήσει ακόμα πιο δυνατά στο μέλλον και να μην αποσυμπιεστεί μέσα από την εκλογική διαδικασία.
Ο χουλιγκανισμός και η τυφλή βία δεν είναι χαρακτηριστικά της αριστεράς (τουλάχιστον όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ).Τι κερδίζει το κίνημα με εμπρησμούς νεοκλασικων κτηρίων και καταστημάτων? Χτυπιέται έτσι ο παγκόσμιος καπιταλισμός? Βελτιώνεται η θέση των εργαζομένων? Αντίθετα. Συντηρητικοποιεί το μέσο πολίτη και βοηθάει στη σύγχυση μεταξύ επαναστάτη και τραμπούκου.
Κάτι τέτοια άρθρα είναι χρήσιμα για έναν ακόμα λόγο πέραν του περιεχομένου τους καθεαυτού. Είναι και αφορμές να ξεκαθαρίζουν κάποια πράγματα εντός της ευρύτερης Αριστεράς. Κρίνοντας λοιπόν από την πλειοψηφία των σχολίων, διαπιστώνω πως υπάρχουν ακόμα κάποιοι που προφανώς περιμένουν κάποιο μυστικό σήμα από τον Μπρέζνιεφ για να ξεχυθούν στους δρόμους και να αντιμετωπίσουν την κρατική βία με ίση δόση αντιβίας.
Προς το παρόν αρέσκονται σε αφ υψηλού κριτική κατά της «τυφλής βίας» (λες και κάποιος δήλωσε υπέρ), εξίσωση της λαικής αντιβίας με τον χουλιγκανισμό, και γενικά μια κοντόφθαλμη, μυωπική απόπειρα ταυτοποίησης του κάθε συμμετέχοντα στις συγκεντρώσεις αν είναι πραγματικός εργάτης ή «νίντζα». Την άλλη φορά «σύντροφε», αν δεις κάποιον με πέτρα μην κοιτάξεις πού την πετάει και γιατί, αλλά ζήτα του φορολογική δήλωση και πόσους τόμους του Κεφαλαίου έχει διαβάσει.
Κρίμα δε άνθρωποι που θεωρούν εαυτόν «αριστερό» να υιοθετούν έτσι άκριτα την μικροαστούλικη ισοπεδωτική προπαγάνδα περί ενιαίας ταυτότητας των συγκεντρωμένων. Αυτή η χαμηλού επιπέδου κριτική είναι που όχι μόνο συντηρητικοποιεί τον μέσο πολίτη, αλλά αποτελεί και τροχοπέδη στην κλιμάκωση του αγώνα που θέλοντας και μην καταλήγει στη χρήση βίας. Ο στρουθοκαμηλισμός μέρους της Αριστεράς είναι πλέον ύποπτα αφελής, δικαιολογείται μονάχα αν στόχος είναι η προστασία των κοινοβουλευτικών μικροσυμφερόντων ή της καθωσπρέπει αριστερής εικόνας που πρέπει να μετουσιωθεί σε κοινοβουλευτικό μικροσυμφέρον.
Βρίσκω το άρθρο εξαιρετικά ενδιαφέρον, ωστόσο διαπιστώνω ότι ορισμένα από τα σχόλια αναπαράγουν την καθεστωτική προπαγάνδα περί τραμπούκων και προβοκατόρων. Αναρωτιέμαι γιατί ορισμένοι «αριστεροί» παίζουν το παιχνίδι των παπαγάλων ανακυκλώνοντας τις καταστροφολογικές μπούρδες των δημοσιογράφων περί τυφλής βίας και χουλιγκανισμών. Η αποπροσανατολιστική παραφιλολογία περί βανδάλων, χούλιγκαν, πρακτόρων κλπ απευθύνεται σε μικροαστούς τηλεορασιομανείς, θύματα του Καψή και του Πρετεντέρη και όχι σε αυτούς που θέλουν ρήξη και ανατροπή. Γιατί θα πρέπει συνέχεια να την αναπλάθουμε και να την προβάλλουμε, πέφτοντας ουσιαστικά στην καλοστημένη παγίδα των μμε?
Γιατί άραγε?
Μπράβο για την τοποθέτηση McZab ,, κάπου πρέπει να αρχίσει πλέον διαχωρισμός τι σημαίνει αντίδραση με την πραγματική έννοια του όρου .. και όχι αερολογίες και βόλτες στις πάπιες για να βγεί η υποχρέωση ,, κοντέυει να πάθει όλη η αριστερά το σύνδρομο της νοικοκυράς ,, ακόμα και η ρημάδα η φυσική μιλάει για δράση και αντίδραση ,, εδω καταφέραμε να μην λειτουργεί ουτε αυτό , το νόμπελ ,, το νόμπελ γρήγορα ..
εκσυχρονισμός σήμερα θεωρείτε η σκληρή απάντηση στους δρόμους ..
καλά λέει και ο σύντροφος απο πανω …
δεν ξέρω αν το μάθατε αλλα ο Μπρέζνιεφ ΠΕΘΑΝΕ ,,
Λυπάμαι που κάποιοι ξεχνούν πως οποιαδήποτε κίνηση ανατροπής και επανάστασης του παρελθόντος έχει συνοδευτεί από βίαιες συγκρούσεις με το κράτος. Το να αναλωθούμε σε προσπάθειες διαχωρίσμού για το ποιές από αυτές υπάγονται σε συγκρουσιακές διαδικασίες και ποιες σε χουλιγκανισμούς, βάζοντας ενδεχομένως και κριτήρια λες και κάνουμε επαναστατική βαθμολόγηση, εκτός από αποπροσανατολιστικό είναι ταυτόχρονα και βούτυρο στο ψωμί του κάθε Δημοσιοκάφρου.
Μα είναι δυνατόν αν μιλάμε για την μεγαλύτερη επίθεση του κεφαλαίου μετά το 29 και να μιλάνε ακόμη μερικοί οτι η βία είναι περιττή?
Ποιά βία είναι περιττή?? Όταν το αστικό δίκαιο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των αστών…Όταν το δικαστικό(και δεν εννοώ στο σύνολο του) παρακρατικό σύστημα, είναι στα μέτρα των αστών??
όταν υπάρχει η ασυλία των βουλευτών??
Καμία βία δεν είναι περιττή όταν η αξιοπρέπεια καταπατείται, η εξαθλίωση σε πνίγει, όταν οι πολίτες αυτοκτονούν, όταν τα παιδιά πέφτουν κάτω απο την πείνα….
Η βία που πρέπει να αποδεχτούμε ΟΛΟΙ, είναι η αντιβία…..
Τα υπόλοιπα είναι ευχολόγια.
Συμφωνώ απόλυτα με τους McZab, Zeno, Vasilis-T….
Και φυσικά για τη βία της εξουσίας δεν ακούμε κουβέντα από τους αριστερούς της «σοβαρότητας» και της «αξιοπρέπειας». Εκτός αν υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι η αστική εξουσία σήμερα δεν ασκεί βία.
Και τελικά οι «σοβαροί» αριστεροί σήμερα τι ρόλο πάιζουν; Το ρόλο των πατέρων του χριστιανισμού μήπως που προσπαθούν να μαζέψουν τα απολωλότα πρόβατα που εκτράπηκαν από το μαντρί;
Αυτοί που παρπάνω μίλησαν για χουλιγκανισμό και τυφλή βία που τα είδαν; Ήταν κάτω την περασμένη Κυριακή ή μήπως τα είδαν στην τηλεόραση;;;;
«Μπρέζνιεφ»,»Πρετεντέρης»,»καθεστωτική ενημέρωση»,»ύποπτα αφελής αριστερά»,»νόμπελ»,»σύνδρομο της νοικοκυράς». Αυτός είναι ο τρόπος που οι φωτισμένοι επανάστατες αντιμετωπίζουν όποιον διαφοροποιείται.Όταν πέσει λοιπόν ο καπιταλισμός (όχι βέβαια από τους βανδάλους που νομίζουν ότι κάνουν επανάσταση)θα έχουμε έτοιμο έναν νέο ολοκληρωτισμό στα πρότυπα της «Φάρμας των ζώων» .Οι ετικέτες δεν κάνουν κανέναν αριστερό,ούτε εμένα ούτε εσάς.Δεν με ενοχλούν τα σχόλια όσο η απαξίωση όποιου δε συμφωνεί με την πλειονότητα. Έτσι η αριστερά δεν έχει μέλλον.
«Έτσι η αριστερά δεν έχει μέλλον»
Πολύ πιθανόν …
Δεν έχετε λοιπόν παρά να προβλημαστείτε – εσείς της «παραδοσιακής» αριστεράς – , που θεωρείτε οτι όποιος διαφοροποιείται απο την «πλειονότητα» (πως την ορίζετε άραγε?)την απαξιώνει.
* Σύντροφοι, όταν θα πέσει ο καπιταλισμός, ειδοποιήστε μας, να σας στείλουμε συγχαρητήριο τηλεγράφημα …
Αυτό που -μάλλον ανεπιτυχώς- προσπάθησα να πω είναι ότι πιστεύω ότι η βία για την οποία μιλήσαμε είναι άσκοπη και επιζήμια. Ξέρω ότι υπάρχει αντίλογος σε αυτό και θα περίμενα επιχειρήματα και όχι ειρωνικά σχόλια. Τόσο απλά. Από εκεί και πέρα εγώ δεν εκπροσωπώ την παραδοσιακή αριστερά , είμαι ανένταχτος και συμφωνώ ή διαφωνώ κυρίως με θέσεις όχι με κόμματα ή ακόμα χειρότερα με πρόσωπα.
Όλοι με θέσεις διαφωνούμε, δε γνωριζόμαστε άλλωστε.
Για τη βία της εξουσίας όμως δε σχολίασες τίποτα,
ήσουν κάτω την Κυριακή που μιλάει το άρθρο; Τις άλλες μέρες που κατέβηκε κόσμος να δηλώσει αντίθεση στα μνημόνια της υποδούλωσης και υποταγής ήσουν παρών;
Τι έχεις να πεις για τα καλοκαιρινά γεγονότα του συντάγματος όπου οι διαδηλωτές δε χρησιμοποίησαν βία;
Και πιο πάνω αναπτύχθηκαν επιχειρήματα επαρκώς, απλά τα βαφτίζεις όλα ειρωνικά γιατί βολέυει. Βολεύει αφήνοντας να φανεί και μια ανωτερώτητα «εγώ είμαι πολιτισμένος ειρηνιστής ενώ εσείς βάνδαλοι».
@Γιάννη Κορκολή
Προφανώς η διαφωνία μας εντοπίζεται στον ορισμό της βίας. Κακώς αναφέρεις τη φράση «η βία για την οποία μιλήσαμε» διότι εμφανώς μιλάμε για διαφορετικά είδη βίας. Ή, ακόμα χειρότερα, βαφτίζουμε με διαφορετικό τρόπο την ίδια βία, αυτή που εκτυλίσσεται μπροστά μας.
Το βασικό λοιπόν επιχείρημα (μια και το αναζητάς ακόμα) είναι αυτό που ανέφερα ήδη: Δεν έχεις δικαίωμα (ούτε σαν παρατηρητής, αλλά ούτε σαν συμμετέχων φίλε Jello) να εξισώνεις και να ισοπεδώνεις κάθε είδος βίας με τον χουλιγκανισμό επειδή αυτό νομίζεις ότι σε δικαιώνει.
Αν είσαι σε θέση να διαχωρίζεις τα είδη αλλά σκόπιμα δεν το κάνεις, είσαι όπως προείπα ύποπτος. Αν πάλι δεν είσαι σε θέση να τα διαχωρίζεις τότε έχεις ακόμα μπροστά σου πολύ δρόμο, θεωρητικό και πρακτικό, για να θεωρηθείς «Αριστερός» και ακόμα περισσότερο για να κάνεις κριτική και μαθήματα «ειρηνοφιλίας» σε Αριστερούς όπως ο συγγραφέας του άρθρου.
Για να μην παρεξηγηθώ, η τελευταία μου φράση έχει να κάνει με το γεγονός ότι το να παραγνωρίζεις τη βία ως κινητήριο δύναμη αλλαγής και ανατροπής από οποιανδήποτε πολιτική πλευρά, δείχνει απλά έλλειψη ιστορικής και θεωρητικής κατάρτισης. Είναι ισοδύναμο της άρνησης του προφανούς. Δεν μπορούμε να καθόμαστε και να συζητάμε σοβαρά το αν αυτή τη στιγμή είναι μέρα ή νύχτα, όπως δεν μπορούμε και να συζητάμε το αν η χρήση στοχευμένης βίας ή αντιβίας είναι μέρος του πολιτικού ακτιβισμού ή όχι. Μοναδική εξαίρεση θα είναι αν δηλώσει κάποιος οπαδός του Γκάντι οπότε πάω πάσο.
«Αν είσαι σε θέση να διαχωρίζεις τα είδη αλλά σκόπιμα δεν το κάνεις, είσαι όπως προείπα ύποπτος. Αν πάλι δεν είσαι σε θέση να τα διαχωρίζεις τότε έχεις ακόμα μπροστά σου πολύ δρόμο, θεωρητικό και πρακτικό, για να θεωρηθείς «Αριστερός» και ακόμα περισσότερο για να κάνεις κριτική και μαθήματα «ειρηνοφιλίας» σε Αριστερούς όπως ο συγγραφέας του άρθρου.»
Υπέροχα. Αν ο δρόμος που διάνυσες σε κάνει να πιστεύεις ότι χτυπάς τον καπιταλισμό καίγοντας μαγαζιά (στοχευμένη βία το είπες) προτιμώ να μην τον διανύσω. Τα περί κριτικής σε αριστερούς συγγραφείς το παίρνω ως αστείο (γιατί αλλιώς μόνο σκοταδισμό μου θυμίζει).Μάθημα δεν έκανα σε κανέναν αλλά βλέπω ότι η θεωρητική και πρακτική σας κατάρτιση «δε σηκώνει» αντιρρήσεις.Σε σχέση με τη βία: Είναι άμυνα απέναντι στη βία του κράτους η πυρπόληση και η λεηλασία μαγαζιών? Εγώ αυτό καταδίκασα.
@Κορκολής
Αν η στοχευμένη βία συνεπάγεται αυτόματα την πυρπόληση καταστημάτων τότε κάτι δεν έχεις αποσαφηνήσει. Κανείς δε μίλησε για πυρπόληση καταστημάτων. Άσε που υπαρχουν καταστήματα και καταστήματα. Άλλο το περίπτερο και άλλο το ΑΤΤΙCA. Αλλά ας μην μπλέξουμε με αυτό.
Επαναλαμβάνω κανείς δεν τάχθηκε υπέρ της τυφλής πυροπόλησης καταστημάτων. Στοχευμένη βία είναι κάτι τελείως διαφορετικό και νομίζω καταλαβαίνεις απόλυτα. Τώρα αν σκοπίμως το πας αλλού και το ταυτίζεις με, τι να πω?
Νομίζω πάντως πως όσοι εδώ δεν απέρριψαν τη βία το μόνο που έκαναν είναι να απαξιώσουν την επικέντρωση της κουβέντας στα καμμένα νεοκλασικά και τις τράπεζες που δυστυχώς συνεχίζεται ΚΑΙ από αριστερούς, που τελικά τείνουν να χρησιμοποιούν την ίδια επιχειρηματολογία με τον Πρετεντέρη.
@ Γ.Κ.
Η δική μου παρέμβαση έχει να κάνει με το κλωθογύρισμα και την παραφιλολογία σχετικά με τη «βία».
Η συνεχής επανάληψη και η εμμονή σε ένα θέμα που αποδεδειγμένα ωφελεί τους κυβερνόντες, ούτε θέση είναι, ούτε πολιτική, αντιθέτως κάνει κακό σε όλους εμάς που θα θέλαμε να ανατραπεί το αστικό καθεστώς (έστω και με πολύ διαφορετικό τρόπο ο καθένας).
Επίσης, δε θέλω να πιστεύω ότι υπάρχουν πραγματικοί αριστεροί οι οποίοι κρίνουν συντρόφους από το αν η μορφή πάλης που διάλεξαν είναι «σύννομη» ή όχι.
ΥΓ.
Κάποτε, ο σύντροφος Κάρολος έγραφε (αναφερόμενος στο κράτος) «οργανωμένη βία η οποία ασκείται από κάποια τάξη επί κάποιας άλλης». Άραγε, όλοι αυτοί που κάνουν λόγο για «βάνδαλους και χούλιγκαν» καταδικάζουν με την ίδια θέρμη την οργανωμένη κρατική βία?
Μετά το τελευταίο ποστ του Κορκολή είμαι σίγουρος πλέον ότι πρόκειται περί σκόπιμης ταύτισης της τυφλής βίας με το απλό δικαίωμα (βίαιης) αντίδρασης απέναντι στην εξουσιαστική βία οπότε επειδή δεν συνηθίζω να συνδιαλλέγομαι με ανθρώπους που απλά θέλουν να προβοκάρουν την κουβέντα τελειώνω εδώ σεβόμενος τον χώρο που με φιλοξενεί.
Προσωπικά καταδικάζω απερίφραστα την οργανωμένη κρατική βία η οποία έχει απείρως περισσότερα θύματα στη διάρκεια της ιστορίας απλά σας υπενθυμίζω το εξης:
«…Καμιά επανάσταση δε μπορεί να γίνει μέσο απελευθέρωσης για τον άνθρωπο, αν τα μέσα που χρησιμοποιούνται για να την προωθήσουν δεν είναι ταυτόσημα στο πνεύμα και στην προοπτική με τους σκοπούς που θέλουν να επιτύχουν. Η επανάσταση… είναι πρώτα και πάνω απ” όλα τ” άλλα η επανεκτίμηση και ο φορέας νέων αξιών. Είναι ο μεγάλος δάσκαλος της νέας ηθικής, που εμπνέει τους ανθρώπους μ” ένα καινούργιο νόημα για τη ζωή και τις εκδηλώσεις της, ενώ στις κοινωνικές σχέσεις, είναι ο διανοητικός και πνευματικός αναπλάστης…». Έμμα Γκόλντμαν
Αν είναι δυνατόν να επικαλείται κάποιος την Γκόλντμαν για να «καταδικάσει» τη χρήση επαναστατικής βίας. Μιλάμε για μια γυναίκα-σύμβολο της μεθόδου της «Propagande par le fait» που στήριζε πράξεις που σήμερα θα κέρδιζαν επάξια τον τίτλο της «τρομοκρατίας», όχι απλά του «χουλιγκανισμού».
Σύντροφε Γιάννη Κορκολή τα έχεις ψιλομπερδέψει τα πράγματα διότι πίσω από την πραγματικά όμορφη ρήση της Γκόλντμαν βρίσκεται ένα πρόσωπο που δεν θα είχε κανέναν δισταγμό να προχωρήσει σε στοχευμένες πράξεις βίας κλίμακας που δεν έχεις καν φανταστεί όπως δολοφονίες ενώ εσύ την επικαλείσαι για να αντιτεθείς σε πράξεις όπως το σπάσιμο της βιτρίνας του Κόστα Μπόντα…
Σύντροφε McZab δυο τελευταία λόγια γιατί μάλλον έχω κουράσει:
1) Με το απόσπασμα της Ε.Γκόλντμαν ήθελα να δείξω την αντιστοιχία μέσων και σκοπών.Είμαι σίγουρος ότι έχεις διαβάσει σχετικά.
2)Θεωρώ ότι ο καπιταλισμός δεν κινδυνεύει από μολότωφ (έχει πολύ μεγαλύτερη δύναμη να αντιτάξει) αλλά από αυτοδιαχειριζόμενα-αυτόνομα σχήματα που επεκτείνονται και αμφισβητούν το μοντέλο του. Στην κρίσιμη καμπή πιθανότατα θα απαιτηθεί βία. (Πάντως όχι σίγουρα δες πως κατέρευσε ο σοβιετικός κόσμος).
Υ.Γ. Στην κοινωνία που θα ήθελες δεν θα υπήρχαν διαφωνίες ή θα διαφωνούσαν μόνο προβακάτορες και αυτοί που τα έχουν ψιλομπερδέψει?
Σύντροφε Κορκολή με το (1) δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς. Αντίθετα θα προσέθετα ότι εκτός από την αντιστοιχία μέσω και σκοπών πρέπει να υπάρχει επίσης αντιστοιχία της δράσης (της εξουσίας) και της αντίδρασης (στην εξουσία). Σε αυτό το επίπεδο λοιπόν, υπάρχει μακρύς δρόμος ακόμα να διανυθεί και αδικείς εαυτόν και άλλους με το να στέκεσαι μόνο στην απαιτούμενη ποσότητα βίας.
Και στο (2) δεν θα διαφωνίσω. Αυτή η «κρίσιμη καμπή» είναι που με ενοχλεί λίγο. Μου θυμίζει λίγο το μεσσιανικό «πλήρωμα του χρόνου» που χρησιμοποιούν οι ΚΚΕδες και οι χριστιανοί.
Όσο για το υγ δεν με ενοχλεί τόσο η ειρωνία όσο το ότι θα έπρεπε να γνωρίζεις την απάντηση εκ των προτέρων.
Το πρόβλημα είναι ότι σε αυτή την κοινωνία (και όχι σε αυτή που θα ήθελα) είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις (και μάλιστα μέσω internet) τους πραγματικά διαφωνούντες από τους προβοκάτορες ή αυτούς που τα έχουν ψιλομπερδέψει. Λυπάμαι αν παρεξήγησα τις προθέσεις σου, αυτές μετρούν περισσότερο από τις απόψεις κατ” εμέ.