Εκτυπώστε το
Η Ε.Ε., τα μνημόνια και η έξοδος από το ευρώ
Την Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε στο Πάντειο πανεπιστήμιο εκδήλωση με θέμα «Η «Νέα Οικονομική Διακυβέρνηση» στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ». Βιντεοσκοπήσαμε δυο ομιλητές.
Τον Απόστολο Καψάλη, ερευνητή του ΙΝΕ – ΓΣΕΕ, για τις επιπτώσεις των μνημονίων στις εργασιακές σχέσεις. Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και χρήσιμη ομιλία.
Ο Κώστας Λαπαβίτσας μίλησε για το μνημόνιο 2 και για το πώς θα πραγματοποιηθεί μια έξοδος από το ευρώ που να είναι συμβατή με τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας.
Παρακολουθήστε τις δυο ομιλίες, πραγματικά αξίζει τον κόπο.
Απόστολος Καψάλης, ερευνητής ΙΝΕ – ΓΣΕΕ
Κώστας Λαπαβίτσας, οικονομολόγος – καθηγητής, Πανεπιστήμιο SOAS του Λονδίνου
Category: Χωρίς κατηγορία
Μην περιμένετε από τους Πανεπιστημιακούς λύσεις.
Ζουν στον κόσμο τους.
Οι προτάσεις του κ. Λαπαβίστα αφορούν και περιγράφουν διαχειριστικές κρατικές πολιτικές(νομισματική πολιτική, έλεγχος τραπεζών κλπ) και όχι προτάσεις για το μαζικό κινήμα και τις στοχεύσεις του. Αυτές οι προτάσεις περιβάλλονται από πολιτικά αφελείς αντιλήψεις για τον εργατικό έλεγχο, οι οποίες αγνοούν πλήρως όχι μόνον την κατάσταση του υποκειμενικού παράγοντα (μαζικό κίνημα – πολιτικές οργανώσεις) αλλά και την ιστορία του.
Εργατικός έλεγχος δεν είναι να κάνουν κυβέρνηση τα κόμματα της Αριστεράς και να αναλάβουν υπουργοί οικονομικών κάποιοι πεφωτισμένοι αριστεροί οικονομολόγοι! Αν τα έλεγε αυτά πριν από το 1917, ίσως να είχαν κάποιο νόημα…
ΕΟΣ και ΜΑΡΚΟΣ από όλα αυτά που ακούσατε, κρατήσατε μόνο τα συγκεκριμένα αρνητικά στοιχεία και παρατηρήσεις ???????
Τι να πω… οι βερμπαλισμοί και οι ψευτοεπαναστατισμοί μας φάγανε σε αυτήν την χώρα..
Δηλαδή αγαπητέ Κώστα ο Λαπαβίτσας σου γεμίζει το μάτι για καθαρόαιμος επαναστάτης.
Είναι και αυτό ένα σημείο των καιρών. Τι να πεις;
ΕΟΣ εχεις παρει σβαρνα τα bloγ και τα sites και λες συνεχεια τα ιδια και τα ιδια.Αυτο καταλαβες φιλε(συντροφε δεν μπορω να σε πω, γιατι δεν πιστευω οτι εισαι)ΕΟΣ? αυτο ειναι το συμπερασμα σου? τι μια σου φταει ο Μαριόλης, τωρα ο Λαπαβίτσας, αυριο θα λες για τον Λαπατσίωρα κ.ο.κ κουραζεις φιλε μου και αντι να καθεσαι και να γραφεις στα blog καλο ειναι να σκεφτεις καποια πραγματα.Αν φυσικα εχεις τετοις ικανότητες.
Καλη η εξ αριστερων υπερεπαναστατικη κριτικη αλλα αν δεν λεει τιποτα και για την ταμπακιερα (πως θα ανοικοδομηθει η χωρα με πραγματικους ορους) ειναι κουφιο γραμμα και γραφεικοτητα! Ο Λαπαβιτσας προσπαθει να προτεινει μια διεξοδο…περιορισμενη η ελλειπης μπορει…εσεις που την αφοριζεται τι προτεινετε;;
Ενιαίο Αντιμνημονιακό Μέτωπο.
Οχι στιν αριστερισμό που ξεκινά από τα Πανεπιστήμια.
Ακόμα και η Κίνα έχει αρχίσει να εμφανίζει προβλήματα στις εξαγωγές της και στο εμπορικό της ισοζύγιο http://www.reuters.com/article/2012/03/10/us-china-economy-trade-idUSBRE82904820120310. Ο καπιταλισμός παγκόσμια παρακμάζει αλλά ο λαπαβίτσας έχει βρει τον μαγικό τρόπο να βγάλει τη «χώρα», δηλαδή τον ελληνικο καπιταλισμο, από την κρίση, μέσω της υποτίμησης της δραχμής και της αύξησης των εξαγωγών. Πολύ παράξενος είναι ο μαρξισμός του εν λόγω οικονομολόγου. Φαίνεται μάλλον ότι έχει εξασφαλίσει αγορές για τις μελοντικές ελληνικές εξαγωγές στον πλανήτη Άρη αλλά δεν μας το λέει…
Ο Λαπαβίτσας δεν λέει για αύξηση των εξαγωγών,αλλά για επέκταση της εσωτερικής αγοράς.Από κει και πέρα δεν νομίζω να δήλωσε ποτέ ότι προαλείφεται για πολιτικός ηγέτης της αριστεράς,οπότε είναι λογικό και μοιραίο ο λόγος του πολλές φορές να έχει μια οικονομοτεχνική ουδετερότητα και να ξενίζει διάφορους δήθεν ακραιφνείς επαναστάτες.
Όλα και περισσότερο αστοί πολιτικοί,διαμορφωτές κοινής γνώμης κτλ χαράσσουν τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε αυτούς που είναι με την ΕΕ και αυτούς που δεν είναι.Για τη αριστερά είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη,να σηκώσει το γάντι και να πει ότι οι «άλλοι που δεν είναι με την Ευρώπη είμαστε εμείς».Και ότι θέλουμε να ανατρέψουμε την κυρίαρχη πολιτική που είναι η χωρίς τέλος εσωτερική υποτίμηση μέσω του χρέους,του ευρώ και τη ΕΕ.
Δεν θέλουμε βέβαια να μείνουμε μόνο εκεί,αλλά δεν μπορούμε και να το υπερβούμε.Θα κάνουμε παύση πληρωμών στο χρέος με σκοπό την διαγραφή ναι ή όχι.Θα σταματήσουμε να εξαρτόμαστε για ρευστότητα από την ΕΚΤ με το υπερτιμημένο ευρώ, σωρεύοντας νέα δίδυμα ελλείμματα,και περνώντας αλλεπάλληλους κύκλους υπερχρέωσης-υπερδανεισμού-εσωτερικής υποτίμησης κτλ?Θα βγούμε από τις δεσμεύσεις της κοινής αγοράς?Με 2 λόγια θα σπάσουμε τον ευρωπαϊσμό,δηλαδή την εσωτερίκευση των πιέσεων που επάγει η ένταξη του ελληνικού καπιταλισμού στον διεθνή ανταγωνισμό μέσω της ΕΕ,εις βάρος της εργασίας?
Στην συγκυρία της δομικής καπιταλιστικής κρίσης και των ειδικών μορφών που παίρνει στην Ελλάδα η αποδέσμευση από ευρώ-ΕΕ είναι προϋπόθεση επιβίωσης.Και είναι σε αυτή την συγκυρία που μέχρι και το ΚΚΕ πετάει την μπάλα στην εξέδρας και μεταθέτει μετά θάνατον την αποδέσμευση.Τα διλλήματα έχουν τεθεί:η αριστερά στην Ελλάδα η θα είναι με την έξοδο από ευρώ-ΕΕ,ή δεν θα υπάρξει.Απόδειξη γι’αυτό είναι ότι δεν έχει διατυπωθεί καμία άλλη πρόταση που να μας βγάζει από το τούνελ της εσωτερικής υποτίμησης,εκτός από ανέφικτα και αδιάφορα φτιασιδώματα(ευρωομόλογα,αλλαγή χαρακτήρα ΕΚΤ κτλ)
Σύντροφε realist δεν σου αρέσει ο Λαπαβίτσας,υπάρχουν πολλοί στο internet σαν εσένα.Θα προτείνετε κάτι άλλο?
πράγματι, αρκετοί/ες δεν έχουμε πρόταση για το πως θα αποκατασταθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου.
το δίλημμα είναι αυτό που βολεύει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να μην συνεργάζεται με κανέναν πουθενά: έξοδο από ευρώ ή μέσα στο ευρώ;
Εγώ προτείνω το δίλημμα ευρώ ή πέσο, γιατί όπως λέει ο Λαπαβίτσας η Αργεντινή δείχνει το δρόμο για τη έξοδο από την κρίση. (τώρα βέβαια είναι καπιταλιστική έξοδος με θυσιασθέντες όσους πεθάνουν από την πείνα ή μείνουν άνεργοι εσαεί, αλλά ο σοσιαλισμός ως γνωστόν είναι tres banal και τελοσπάντνω ας είμαστε ρεαλιστές.)
Ευρώ ή πέσο; Και αυτά με τη δραχμή είναι υπεκφυγές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να αποφύγει το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ.
Και μια που μιλάμε για τον μεγάλο διανοητή της ανταρσιακής αριστεράς (τρομάρα μας!) Λαπαβίτσα, να θυμίσω και τα υπόλοιπα ωραία που πετούσε κατά ριπάς στην εκδήλωση της Θεσ/νίκης:
-»η Ελλάδα είναι ήδη απομονωμένη» όπως μας βεβαιώνουν και τα αστικά ΜΜΕ κι άρα σφίξτε τα ζωνάρια για να μην απομονωθούμε τελέιως (τώρα οι συνεργασίες με το μαύρο Ισραήλ κι οι τσαμπουκάδες στην Τουρκία είναι άλλο θέμα, που έχει να κάνει με τα ζωδιακά και όχι με τολμηρές διπλωματικές πρωτοβουλίες)
-»ο τριτογενής τομέας στην Ελλάδα δεν είχε ποιότητα» όπως βεβαιώνουν τα υπερκέρδη των ελλήνων τραπεζιτών που αυξήθηκαν 750εκ ευρώ μεταξύ 2010-11. Ώρε και να είχε ποιότητα! Θα έκαναν εμπόριο με τα όργανά μας!
-»το έλλειμμα είναι υπεύθυνο για το δανεισμό» κι εγώ νόμιζα ότι και για τα δύο είναι υπεύθυνες οι φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου και οι ποικίλες επιδοτήσεις
-»απέτυχε το μνημόνιο» και είναι φυσικά «ανόητοι» ΟΛΟΙ οι πανταχού αστοί πολιτικοί που επιμένουν παντού μέτρα λιτότητας. Μετά τις θεωρίες συνωμοσίας έχουμε και τις θεωρίες ανοησίας δηλαδή-στο team και ο Βαρουφάκης και πολλοί άλλοι.
-»αν κάνουμε διαγραφή του χρέους θα μας κυνηγήσουν οι ξένοι δικηγόροι στα διεθνή δικαστήρια, οπότε να κάνουμε διαπραγμάτευση» με τους αρχιλήσταρχους καπιταλιστές που θέλουν να μας εξοντώσουν. ´Αλλωστε το λέει κι ο Σαμαράς που είναι και σοβαρός και φοράει και πολλά είδη γραβάτας. Και εγγυώμαστε και τις συντάξεις (άουτς!), τον 13ο (ουχ!), τελοσπάντων εγγυώμαστε ότι τους πληρώσουμε θα πιάσει τόπο (στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών).
Έτσι είναι.Θέλει και ιδεολογία και ιδέες για την -κιρχνερική- «επανάσταση» παιδιά. Στρίψτε στο Λαπαβίτσα, θα βρείτε. (τώρα τι θα βρείτε είναι δευτερεύον και δεν αφορά τους πραγματικούς επαναστάτες, από τον καιρό του Νετσάγιεφ ακόμα. αρκεί να βρείτε κάτι, εάν μόνοι σας δεν έχετε απολύτως τίποτα)
Τώρα Άγγελε άμα θες να δεις τη προτείνουμε ψάξε καμιά αριστερή εφημερίδα εκεί που λέει για διαγραφές χρέους και κρατικοποιήσεις τραπεζών κλπ, για εργατικό κίνημα κι άρα ενότητα στη δράση που για τους ανταρσίες εξαντλείται σε λόγια και καμιά εθιμοτυπική κοινή διαδήλωση.
Μπορεί να πετύχεις τη σωστή εφημερίδα, αν όχι με την πρώτη με την…τέταρτη-πέμπτη; Όσο ψάχνεις βρίσκεις πάντως.
Ώστε προτείνεις διαγραφή του χρέους ,κρατικοποίηση τραπεζών κτλ.Δηλαδή αυτά που λέει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ(και διάφοροι άλλοι),χωρίς το ευρώ και την εε.Όλως τυχαίως τα να λείπουν αυτά είναι η προϋπόθεση για την μεγάλη ενότητα από τους στενούς συνεργάτες του ΓΑΠ,τον Παπαδημούλη,μέχρι τις διάφορες οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Έχω ζητήσει πολλές φορές να μου εξηγήσει κάποιος πως θα κάνει εθνικοποίηση τραπεζών,εντός ευρώ.Τι είδους φιλανθρωπικό ίδρυμα είναι η ΕΚΤ για να συνεχίσει να παρέχει ρευστότητα?Δεν έχω πάρει απάντηση,και μάλιστα κάποτε πήρα το «θα κάνουμε εθνικό νόμισμα,αλλά να μην το λέμε».Όπως και να “χει,επαναφέρω την ερώτηση,ελπίζοντας κάποτε να συνεννοηθούμε.
Να θυμίσω κιόλας (ως συμπλήρωση/διόρθωση στον PSSSS) ότι πριν τον Κίρτσνερ και την (καπιταλιστική) ανάκαμψη, υπήρξε κι ένας Ντουάλντε (εκείνους τους κρίσιμους μήνες με το διπλό/τριπλο/τετραπλό νομισματικό σύστημα που λέει κι ο Λαπαβίτσας) και προσωπικά πολύ θα θελα να μάθω ποιός/α προτίθεται να παίξει τον ρόλο.
Σύντροφε βαγγέλη ζ λες:
«Όλα και περισσότερο αστοί πολιτικοί, διαμορφωτές κοινής γνώμης κτλ χαράσσουν τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε αυτούς που είναι με την ΕΕ και αυτούς που δεν είναι. Για τη αριστερά είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη, να σηκώσει το γάντι και να πει ότι οι «άλλοι που δεν είναι με την Ευρώπη είμαστε εμείς».»
Συγνώμη που θα στο αλλάξω λίγο και προκαταβολικά σου ζητάω να μην προσβληθείς:
«Όλα και περισσότερο αστοί πολιτικοί, διαμορφωτές κοινής γνώμης κτλ χαράσσουν τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να είμαστε Αλβανία του Χότζα και αυτούς που δεν είναι. Για τη αριστερά είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη, να σηκώσει το γάντι και να πει ότι οι «άλλοι που θέλουμε να γίνουμε Αλβανία του Χότζα είμαστε εμείς».»
Το point αυτού που θέλω να πω είναι ότι το δίλημμα που μας βάζουν τα αφεντικά δεν είναι υποχρεωτικά πραγματικό αλλά προπαγανδιστικό, το ίδιο προπαγανδιστικό όσο και ότι «οι κομμουνιστές θα σας πάρουν τα σπίτια». Και ότι αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να ξεσκεπάσουμε την προπαγάνδα αυτή, λέγοντας ότι το πρόβλημα δεν είναι μέσα ή έξω από την Ε.Ε. και το ευρώ. Ότι είτε με ευρώ είτε με δραχμή το ζήτημα είναι άμεσα ποιος θα πληρώσει το κόστος της κρίσης και προοπτικά «μέσα ή έξω» από τον καπιταλισμό στην Ελλάδα και διεθνώς.
Δεν μπορεί να γίνει διαγραφή χρέους εντός της Ε.Ε.? Μα μόλις έγινε – διαγράφτηκαν 100 δις! Και δεν ήταν καθόλου εθελοντική, αλλά ξεκάθαρα υποχρεωτική. Τι καλύτερο ξεβράκωμα του μύθου ότι διαγραφή χρέους = καταστροφή και για απαίτηση για διαγραφή όλου του χρέους εδώ και τώρα αντί για νέα δάνεια και νέα μνημόνια? Λες δεν γίνονται κρατικοποιήσεις τραπεζών εντός Ε.Ε. και ευρώ. Πού το είδες αυτό? Αν δεν με απατά η μνήμη μου η πρώτη κρατικοποίηση τράπεζας διεθνώς μετά το ξέσπασμα της κρίσης δεν έγινε στις ΗΠΑ αλλά έγινε στην (εντός Ε.Ε.) Βρετανία με την Northen Rock και ακολούθησαν και πολλές άλλες σε πολλές χώρες της ΕΕ και της ευρωζώνης. Και επίσης αν δεν απατά η μνήμη μου, η Εμπορική ιδιωτικοποιήθηκε μετά την είσοδο στο ευρώ, χωρίς να έχει κανένα πρόβλημα χρηματοδότησης από την ΕΚΤ όσο ήταν κρατική. Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν μπορούν να γίνουν κρατικοποιήσεις, αλλά ότι τα κράτη αναλαμβάνουν τα χρέη των τραπεζών αντί να τα διαγράψουν (χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η Ιρλανδία) ακριβώς γιατί υπηρετούν μια πολιτική που λέει να φορτωθεί το κόστος της κρίσης στους εργαζόμενους και όχι στους καπιταλιστές.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μέτρα που να φορτώνουν την κρίση στο κεφάλαιο με διαγραφή χρεών, με κρατικοποιήσεις τραπεζών και επιχειρήσεων χωρίς αποζημείωση και με εργατικό έλεγχο (που θα επιβάλλει π.χ. την πώληση των θυγατρικών των ελληνικών τραπεζών στο εξωτερικό ώστε να ανακεφαλαιοποιηθούν όχι σε βάρος μας ούτε με νέα δάνεια –μόνο η εξαγορά της FiananceBank από την Εθνική στην Τουρκία κόστισε 5 δις –το 2% του ΑΕΠ- ε, ας την πουλήσει να τα πάρει πίσω ή ένα σημαντικό μέρος τους) κλπ. Δεν είναι μέτρα εξόδου από την κρίση αλλά μέτρα προστασίας των εργαζομένων από την κρίση και σε αυτή την πάλη προφανώς δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε όλα αλλά σε αυτή την πάλη «η εργατική τάξη θα φτάσει να συνειδητοποιήσει ότι αν αυτή θέλει να ζήσει, τότε ο καπιταλισμός πρέπει να πεθάνει» όπως έλεγε και το τρίτο συνέδριο της κομμουνιστικής διεθνούς. Προφανώς μια τέτοια πάλη των εργαζομένων, στο βαθμό που πετυχαίνει νίκες, θέτει σε κίνδυνο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και συνολικά τη συνοχή της ευρωζώνης και της Ε.Ε. μέσα από ένα φαινόμενο ντόμινο που θα τη διαλύσει τελείως και θα επιστρέψουμε σε εθνικά νομίσματα. Και λοιπόν? Ήδη θα έχουμε προειδοποιήσει ότι δεν είναι αυτό το ζήτημα και ότι όπως δεν θέλουμε να θυσιαστούμε για το ευρώ σήμερα δεν πρόκειται να θυσιαστούμε για την δραχμή και για τα άλλα εθνικά νομίσματα αύριο.
Αντίθετα, η πολιτική που προτείνει ο Λαπαβίτσας είναι μια πολιτική διαχείρισης του ελληνικού καπιταλισμού που δεν διαφέρει σε τίποτα από την πολιτική του Παπανδρέου-Αρσένη- Σημίτη το 1981-87: συνεχείς υποτιμήσεις και διολίσθηση της δραχμής με στόχο την τόνωση των εξαγωγών, την μείωση των εισαγωγών και την «αυτοδύναμη» ανάπτυξη, με «ολίγην» και από «κοινωνική πολιτική» (τα πρώτα τέσσερα χρόνια) «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» κλπ. Μια υποτίμηση, είτε εξωτερική μέσω του νομίσματος, είτε «εσωτερική» όπως γίνεται τώρα, έχει στόχο πάντα την μείωση της καταναλωτικής ικανότητας των εργαζομένων ώστε να μειωθούν οι εισαγωγές και να αυξηθούν οι εξαγωγές. Γι’ αυτό και άλλωστε στις υποτιμήσεις που έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου συμπλήρωνε πάντα με το μέτρο του παγώματος των μισθών (γιατί αν οι μισθοί ανέβαιναν σύμφωνα με τον πληθωρισμό πάει το «όφελος» της υποτίμησης). Ε, όσο πέτυχε να βγάλει από την (πολύ πιο ήπια) κρίση της δεκαετίας του 80 (που χτυπούσε και αυτή παγκόσμια-δεν ήταν ούτε τότε ελληνική ιδιομορφία), άλλο τόσο θα πετύχει η πολιτική Λαπαβίτσα. Όποιος ψάχνει λύσεις διαφορετικές από την ανατροπή του καπιταλισμού μέσα στην μεγαλύτερη διεθνή κρίση από τη δεκαετία του 30 που να βγάλουν την «χώρα μας» από την κρίση, δεν φτάνει απλά σε αντιδραστικά συμπεράσματα όπως του σοσιαλισμού σε μια μόνη χώρα αλλά σε ακόμα χειρότερα του καπιταλισμού σε μια μόνη χώρα που θα προηγηθεί του σοσιαλισμού! (βλ. πρόσφατο άρθρο του Π.Σωτήρη http://xronika05.blogspot.com/2012/03/blog-post_4194.html )
Διαβάστε την διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη, την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ http://el.wikisource.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CF%81%CF%85%CE%BE%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_3%CE%B7%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A3%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%AD%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B7
και συγκρίνετε αυτή τη διακήρυξη με όσα λέει ο λαπαβίτσας, ο Σωτήρης και άλλες συνιστώσες της Ανταρσύα αλλά και συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ όπως η ΚΟΕ (πλήν των τροτσκιστικών που μιλάνε για σοσιαλιστική επανάσταση)και πέστε μου ποιος είναι πιο αριστερός: η (πλειοψηφία της) Ανταρσύα ή το ΠΑΣΟΚ του 74? Και μετά, όποιος θέλει, ας μου εξηγήσει γιατί χρεωκόπησε το ΠΑΣΟΚ: επειδή πρόδωσε και δεν υλοποίησε την «επαναστατική» του πολιτική, ή γιατί ποτέ αυτή η πολιτική δεν ήταν επαναστατική και σοσιαλιστική?
Πρώτον:είναι εντυπωσιακό ότι έγραψες όλο αυτό το κατεβατό και δεν μου απάντησες για το πως θα γίνει εθνικοποίηση των τραπεζών εντός ευρώ.Αν πάλι αυτή η εθνικοποίηση δεν είναι κάτι που υποστηρίζεις,αυτό σε κατατάσσει κάπου μεταξύ Κουβέλη και Κατσέλη,άρα η κουβέντα ακυρώνεται.Επειδή όμως δεν σε κόβω να ανήκεις εκεί,η αλήθεια είναι άλλη:δεν μπορεί να γίνει εθνικοποίηση των τραπεζών εντός ευρώ.Όποιος υποστηρίζει το αντίθετο απλά κοροϊδεύει την κοινωνία.Δηλαδή η Βρετανία του Κάμερον είναι σε μια μεταβατική φάση συσπείρωσης του κόσμου της εργασίας(εργατικής τάξης και μικροαστών)και εφαρμογής ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος όξυνσης των αντιφάσεων του καπιταλισμού μέχρι την σοσιαλιστική επανάσταση?Εθνικοποίησε τον τραπεζικό τομέα,και τους βασικούς κλάδους της οικονομίας με εργατικό έλεγχο?Εθνικοποίησε το μέγεθος της τραπεζικής πίστης,για την χρηματοδότηση της κοινωνικά σχεδιασμένης οικονομίας?Αυτό προτείνεις?Να γίνουμε Βρετανία?
Δεύτερον:λες ότι έγινε διαγραφή του χρέους ,και ότι αυτό αποδεικνύει ότι δεν είναι καταστροφή.Τραγικό λάθος,ξανασκέψου το.Αυτό που ζούμε είναι χρεοκοπία με πρωτοβουλία της αστικής τάξης,και έχει καταστροφικές συνέπειες για την εργαζόμενη πλειοψηφία για 50 χρόνια.Αν φυσικά δεν ανατραπεί από μια κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και των μικροαστικών στρωμάτων και μια πολιτική συμμαχία της αριστεράς που θα διαχειριστούν την χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους προς όφελος τους,στα πλαίσια δημιουργίας ενός εναλλακτικού μοντέλου παραγωγής ,κατανάλωσης,αναπαραγωγής και εξουσίας.
Τρίτον:(ειλικρινά δεν ξέρω σε τι να πρωτοαπαντήσω):παρακάτω λες ότι θα διαγράψουμε το χρέος ,θα εθνικοποιήσουμε τις τράπεζες με εργατικό έλεγχο κτλ,και όλη η ευρωζώνη θα πάει σε …εθνικά νομίσματα.Την παλεύεις καθόλου?Να το πάλι ,»θα πάμε σε εθνικό νόμισμα αλλά να μην το λέμε».Εγώ ρε σύντροφε θα το λέω ,και να μην μπω στην Βουλή ποτέ,δεν είναι αυτό το θέμα μου.Επίσης αναπαράγεις μια λογική ότι ο ευρωπαϊσμός είναι τρικ.Η ένταξη του ελληνικού καπιταλισμού στον διεθνή ανταγωνισμό μέσω της ΕΕ και η αξιοποίηση των αντίστοιχων πιέσεων που αυτό επάγει εις βάρος της εργασίας είναι η στρατηγικότερη επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης εδώ και μισό αιώνα.Αυτό το ξέρει όποιος ζει σε αυτή την χώρα,και όποιος …δεν ζει, εκτός από σένα.Απέναντι σε μια λογική πολιτικής με τρικ και κόλπα ,εγώ θα επιμένω ότι η πολιτική γίνεται μέσα από ταξικές συγκρούσεις με το κεφάλαιο,την πολιτική του,το κράτος του και τις διεθνείς του συμμαχίες δηλαδή την ΕΕ.
Τέταρτον:οι παραλληλισμοί ανάμεσα σε Λαπαβίτσα και Ανδρέα,ΠΑΣΟΚ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν πατάνε πουθενά.Δεν πατάνε στην ιστορία,δεν πατάνε στην οικονομία,δεν πατάνε στον μαρξισμό,δεν πατάνε στην ηθική μιας συντροφικής αντιπαράθεσης.Το ΠΑΣΟΚ ήταν μια σύνθεση ενός εθνικοανεξαρτησιακού τριτοκοσμοκεντρικού σοσιαλισμού(με δηλωμένες επιρροές από Καντάφι,Μπάαθ,Νάσερ κτλ) και ενός εγχειρήματος αστικού εκσυγχρρονισμού και εκδημοκρατισμού.Έτσι κατάφερε να δημιουργήσει ένα τεράστιο κοινωνικό μπλοκ με κορμό τα ανερχόμενα στρώματα της ελληνικής αστικής τάξης και τα μικροαστικά στρώματα,και με λεηλασία των συλλογικών λαϊκών πόθων της αντιστροφής των συνεπειών της ήττας στον εμφύλιο πόλεμο.Τι σχέση έχει αυτό με την αποδυνάμωση της αστικής εξουσίας σε συνθήκες δομικής καπιταλιστικής κρίσης και αδυναμίας του κεφαλαίου να υποσχεθεί οτιδήποτε άλλο εκτός από εξαθλίωση για πάντα?Αν το πρόβλημα σου είναι είναι η αποδυνάμωση της αστικής εξουσίας,και όχι εργατική εξουσία αύριο,ελπίζω να μην είσαι στον ΣΥΡΙΖΑ,γιατί εργατική εξουσία αύριο και από την άλλη συνεργασία με τους στενούς συνεργάτες του ΓΑΠ δεν πατάει ηθικά.Αν είσαι σε κάποια επαναστατική οργάνωση με πρόγραμμα για την εργατική εξουσία αύριο,παρέπεμψε με στο Site της να διαβάσω τα ντοκουμέντα της,να πεισθώ και να γίνω μέλος της.
«πως θα γίνει εθνικοποίηση των τραπεζών εντός ευρώ»;
με τον ίδιο τρόπο που γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις. Δεν ξέρω ακριβώς την διαδικασία υποθέτω χρειάζεται κάποιο σχετικό διάταγμα και δημοσίευση αντίστοιχου νόμου στην εφημερίδα της κυβερνήσεως.
«εθνικοανεξαρτησιακού τριτοκοσμοκεντρικού σοσιαλισμού(με δηλωμένες επιρροές από Καντάφι,Μπάαθ,Νάσερ κτλ) και ενός εγχειρήματος αστικού εκσυγχρρονισμού και εκδημοκρατισμού.»
ρεφορμιστικό σου κάνει;
γιατί τόσες περικοκλάδες, στην ΑΡΑΝ είσαι;
Βαγγέλη ζ
Εχεις μπερδέψει τα αυγά με τα καλάθια. Σου λέω ότι έχουν γίνει ήδη κρατικοποιήσεις τραπεζών εντός ΕΕ και μετά με ρωτάς αν η Βρετανία του κάμερον …βαδίζει προς το σοσιαλισμό! Και ποιος σου είπε ότι οι κρατικοποιήσεις τραπεζών είναι βήματα προς το σοσιαλισμό? Η διεκδίκηση αυξήσεων μισθών ή αντίσταση στις μειώσεις μέσω συνδικαλιστικών αγώνων κλαδικών και εργοστασιακών σωματείων, είναι βήματα προς το σοσιαλισμό? Είναι απλά μέτρα υπεράσπισης της τάξης μας. Το ίδιο και οι κρατικοποιήσεις και η απαίτηση διαγραφής του χρέους κλπ. Απλά επειδή αυτά τα μέτρα δεν συμβιβάζοντυαι με τα καπιταλιστική κερδοφορία σε περίοδο κρίσης -όπως δεν συμβιβαζόταν τα αιτήματα ψωμί-γη-ειρήνη με τα καπιταλιστικά συμφέροντα την περίοδο της ρώσικης επανάστασης -είναι διεκδικήσεις που μπορούν να οξύνουν την ταξική πάλη και να οδηγήσουν τους εργαζόμενους στο συμπέρασμα ότι «αν η εργατική τάξη θέλει να ζήσει ο καπιταλισμός πρέπει να πεθάνει» και έτσι μπορούμε να παλέψουμε για το ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ το ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ που είναι η καταστροφή του αστικού κράτους και η ΕΞΟΥΣΙΑ των ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ (λιγο διάβασμα του Κράτος και Επανάσταση του Λένιν δεν κάνει κακό). Από κει και πέρα τα περί «συνασπισμού εξουσίας» (εντός καπιταλισμού) που θα «οδηγήσει τη χώρα εκτός κρίσης με αυτοδύναμη ανάπτυξη, τόνωση της εγχώριας παραγωγής, αύξηση των εξαγωγών, απελευθέρωση από τα δεσμά των ξένων μονοπωλίων και των πολυεθνικών» και άλλα τέτοια είναι αυτούσιο το πρόγραμμα του παλιού ΠΑΣΟΚ που σε μεγάλο βαθμό μάλιστα υλοποιήθηκε με τις συνεχείς υποτιμήσεις την περίοδο 1981-87 και όχι σοσιαλισμό δεν έφερε, ούτε καν «τη χώρα» -δηλαδή τον ελληνικό καπιταλισμό- δεν έβγαλε από την κρίση αλλά ανέβασε το χρέος από 30 σε 100% γιατί για να βοηθήσει την καπιταλιστική οικονομία σε περίοδο κρίσης είχε συνεχώς κρατικά ελλείμματα.
Και όχι μόνο το ΠΑΣΟΚ αλλά και πιο πρόσφατα παραδείγματα ή πιο παλιά δείχνουν ότι η (καπιταλιστική) «χώρα μας» -η οποιαδήποτε χώρας «μας»- δεν μπορεί να βγει από την διεθνή καπιτλαιστική κρίση με κανένα «συνασπισμό εξουσίας» και κανένα «¨μίγμα πολιτικής» -να σου θυμίσω τον Τσάβες και τον Μοράλες στη βολιβία που στελνει τα ΜΑΤ στους ΑΜΕΑ, να σου θυμίσω το Λαικό Μέτωπο στη Γαλλία του 36 που αφού υπονόμευσε την εργατική εξέγερση κατέρρευσε σε ένα χρόνο κια οδηγήθηκε σε μέτρα λιτότητας, να σου θυμίσω τον Μιτεράν, να σου θυμίσω πόσο προοδευτική ήταν η εξουσία του Μαο που οδήγησε στον πιο άγριο καπιταλισμό της εποχής μας?
Εγώ λέω ότι όταν ο καπιταλισμός παρακμάζει τότε μόνο η σοσιαλιστική επανάσταση -όπως η Οκτωβριανή- διεθνώς είναι έξοδος από την κρίση και όλα τα μέτρα που αναφέρω είναι διεκδικήσεις τακτικής για να φτάσουμε εκεί σε κάθε χώρα και διεθνώς -δεν είναι «μίγμα πολιτικής» που οδηγεί και μάλιστα σταδιακά στο σοσιαλισμό σε μια χώρα. Εσύ μπορείς να μου δώσεις ένα παράδειγμα από την πραγματική ζωή και την πραγματική ιστορία τι εννοείς όταν λες «συνασπισμός εξουσίας» που θα «βγάλει τη χώρα από την κρίση»?
αφού ζητάς παραπομπές και δήλωση ταυτότητας πάρε να έχεις
Αναβίωση του Λαικού Μετώπου?
http://www.dea.org.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%8E%CF%80%CE%BF%CF%85
Εργατική απάντηση στην κρίση
http://www.dea.org.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC/%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7
Η αριστερά απέναντι στην κρίση
http://www.dea.org.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC/%CE%B7-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC-%CE%B1%CF%80%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7
Η κρίση στην ευρωζώνη
http://www.dea.org.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC/%CE%B7-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CE%B6%CF%8E%CE%BD%CE%B7
και δυο «κλασικά»
Η κομμουνιστική διεθνης -τρίτο συνέδριο- «για την τακτική»
http://www.marxists.org/history/international/comintern/3rd-congress/tactics.htm
Ο Τρότσκι για το μεταβατικό πρόγραμμα
http://www.marxists.org/archive/trotsky/1938/tp/index.htm
ΥΓ. για να μη μου λες πάλι πως θα γίνουν εντός Ε.Ε. κρατικοποιήσεις τραπεζών σου απαντώ το αυτονόητο για όποιον παρακολουθεί λίγο την ειδησεογραφία -οι ενισχύσεις των κρατών προς τις τράπεζες όταν γίνονται με μετοχές με ψήφο, αυτόματα μεταφέρουν τη μετοχική πλειοψηφία των τραπεζών στο δημόσιο -δεν πήρες πρέφα τη συζήτηση περί του αν οι μετοχές που θα πάρει το ελληνικό κράτος μέσω της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών θα έχουν ψήφο ή θα είναι ανευ? -εμείς σωστό είναι να διεκδικούμε περισσότερο από αυτό -κρατικοποίηση χωρίς αποζημείωση και με εργατικό έλεγχο κλπ. αλλά κρατικοποιήσεις τραπεζών στην ευρώπη και στις ΗΠΑ έχουν γίνει πολλές με τον τρόπο που σου ανεφερα.
Οι κρατικοποιήσεις του Κάμερον είναι σαν του Καραμανλή μετά την μεταπολίτευση και της γκωλικής δεξιάς παλαιότερα.Το ζητούμενο είναι η κοινωνικοποίηση της τραπεζικής πίστης για την χρηματοδότηση οικονομίας κάτω από κοινωνικό σχεδιασμό.Αυτό απαιτεί νέα τράπεζα της Ελλάδας,με κατάργηση της ανεξαρτησίας της που είναι κομμάτι του Μάαστριχ,άρα πάμε εκτώς ΕΚΤ και εκτώς ευρώ.Οτιδήποτε άλλο είναι καθρεφτάκια για ιθαγενείς,για να μπουν με το στανιό στην ίδια κοινοβουλευτική ομάδα από του κολλητούς του ΓΑΠ μέχρι την ΔΕΑ,με την γραμμή βέβαια των κολλητών του ΓΑΠ.Προχθές ο Τσίπρας έλεγε «δεν μπορούμε να μπούμε στο ίδιο κόμμα με τον Καμένο,αλλά αν θέλει να μας δώσει …ψήφο εμπιστοσύνης για κυβέρνηση,καλοδεχούμενο».Δεν ξεκαθάρισε αν θα έκανε μαζί του αντιμνημονιακή κυβέρνηση.
Τα έχω ξαναπεί αυτά σε αυτό το site με συντρόφους από την οργάνωση σου,και άκρη δεν βγάζω.Παίρνω απαντήσεις του τύπου «και τι φταίει η ΔΕΑ για τον Τσίπρα».Είναι η μέγιστη πολιτική απάτη μια οργάνωση που βγάζει φλύκταινες αν κάποιος πει την λέξη «χώρα»,που κατασυκοφαντεί πολιτικούς χώρους με λογικές εξόδου του καπιταλισμό από την κρίση,όταν αυτοί προτείνουν τους κόμβους που πρέπει να μπουν στο στόχαστρο των ταξικών αγώνων για μετάβαση σε μια συνθήκη δυαδικής εξουσίας,αυτή η ίδια οργάνωση να είναι σε μια συμμαχία που ο επικεφαλής της κλείνει όλη την ώρα το μάτι μέχρι και στην ακροδεξιά για να πάρει ψήφους.Επανάσταση στο internet σύντροφοι?
Βαγγέλη ζ λές:
«Το ζητούμενο είναι η κοινωνικοποίηση της τραπεζικής πίστης για την χρηματοδότηση οικονομίας κάτω από κοινωνικό σχεδιασμό.»
Κοινωνικοποίηση της τραπεζικής πίστης και κοινωνικός σχεδιασμός γίνεται εντός του καπιταλισμού? Και μετά λες ότι συκοφαντώ, ενώ εγώ απλά λέω ότι όλα αυτά είναι αυταπάτες σαν το «πρόγραμμα κοινωνικοποιήσεων» των πρώτων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.
«Αυτό απαιτεί νέα τράπεζα της Ελλάδας,με κατάργηση της ανεξαρτησίας της που είναι κομμάτι του Μάαστριχ,άρα πάμε εκτώς ΕΚΤ και εκτώς ευρώ.»
«Ποιοι» θα ελέγγχουν την νέα Τράπεζα της ελλάδας και «ποιοι πάμε» εκτός ΕΚΤ και εκτός ευρώ? Η «χώρα μας»? Δηλαδή ο ελληνικός καπιταλισμός?
Όλα αυτά τα μεγαλεπίβολα προγράμματα «ελέγχου» και φιλολαϊκής μεταρρύθμισης του καπιταλισμού από διάφορες «προοδευτικές κοινωνικές συμμαχίες» και αριστερές κυβερνήσεις -δεν πρωτοτυπείτε, τέτοιες απόπειρες έχουν γίνει άπειρες από τη δεκαετία του 30 και μετά που η αριστερά έπαψε να είναι επαναστατική- απέτυχαν για δυο απλούς λόγους:
Πρώτον γιατί το κράτος δεν είναι ουδέτερο εργαλείο για να το κάνει μια αριστερή κυβέρνηση ότι θέλει -είναι εφικτό να ξεφλουδίσεις ένα κρεμύδι σταδιακά αλλά δεν μπορείς να σκοτώσεις έναν τίγρη «σταδιακά» βγάζοντάς του έναν ένα τα δόντια και τα νύχια -θα σε έχει ήδη κατασπαράξει ή θα σε έχει αναγκάσει να το βάλεις στα πόδια πριν πεις κιμινο. Και το αστικό κράτος είναι τίγρης δεν είναι κρεμμύδι.
Δεύτερον γιατί όσο παραμένει ο καπιταλισμός, τότε το κίνητρο της οικονομίας είναι το κέρδος και όχι οι ανθρώπινες ανάγκες. Ακόμα και ο αγρότης νευροκοπίου για να καλλιεργήσει πατάτα πρέπει να προσδοκά σε κέρδος, αλλιώς δεν θα καλλιεργήσει ή θα μπει μέσα από τις ζημιές. Και ακριβώς καπιταλιστική κρίση σημαίνει ότι η προσδοκία για κερδοφόρες επενδύσεις δεν υπάρχει και γι’΄αυτό έχουμε πάγωμα των επενδύσεων και συσρρίκνωση της οικονομίας. Για να έχουμε ανάπτυξη, όσο εξακολουθεί να υπάρχει καπιταλισμός, κάθε πρόγραμμα, ακόμα και το πιο «φιλολαϊκό», οφείλει να εξασφαλίσει κερδοφόρες ευκαιρίες για επενδύσεις στους καπιταλιστές αλλά και στις κρατικές επενδύσεις, αλλιώς επενδύσεις δεν γίνονται ή ακόμα κι αν γίνουν καταλήγουν ζημιογόνες. Και γι” αυτό κάθε τέτοια απόπειρα φιλολαϊκού ελέγχου του καπιταλισμού (της κεντρικής τράπεζας, των τραπεζών γενικότερα κλπ) σε περίοδο κρίσης καταλήγει πάντα σε σύγκρουση της όποιας «προοδευτικής» κυβέρνησης με τους εργάτες.
Στην περίοδο των αστικών επαναστάσεων, οι καπιταλιστές είχαν ενδυναμώσει ήδη την οικονομική τους εξουσία πριν καταλάβουν και την πολιτική εξουσία (το κράτος). Πριν την έφοδο στη Βαστίλη, είχαν προηγηθεί καπιταλιστικές νησίδες μέσα στη φεουδαρχική οικονομία, είχε προηγηθεί σημανική ισχυροποίηση της γενικευμνένης εμπορευματικής παραγωγής και οικονομίας. η κατάληψη της πολιτικής εξουσίας δεν ήταν η αρχή της καπιταλιστικοποίησης της κοινωνίας αλλά το επιστέγασμά της.
Αντίθετα, στην περίπτωση της εργατικής πεανάστασης δεν μπορεί να γίνει αυτό, δεν μπορούν να υπάρξουν σοσιαλιστικές νησίδες μέσα στον καπιταλισμό. Πρέπει να προηγηθεί η «βαστίλη», δηλαδή η καταστροφή του αστικού κράτους και η κατάληψη της εξουσίας από τα εργατικά συμβούλια -αυτό είναι το ΠΡΩΤΟ βήμα προς το σοσιαλισμό- για να έχουν την αναγκαία εξουσία οι εργάτες να αρχίσουν να σχεδιάζουν την οικονομία με βάση τις ανάγκες και να την μετατρέπουν καταρχήν στις μεγάλες επιχειρήσεις και τελικά ολόκληρη σε σοσιαλιστική (και όχι μόνο σε μια χώρα φυσικά αλλά με την επέκταση της επανάστασης διεθνώς).
Συνοψίζοντας ότι αιτήματα έχουμε τώρα είναι αιτήματα διεκδίκησης παραχωρίσεων από τους καπιταλιστές, δεν είναι βήματα σοσιαλιστικής σταδιακής οικοδόμησης. Είναι αιτήματα τακτικής ώστε η εργατική τάξη να φτάσει στο σημείο να θέλει και να μπορεί να κάνει την επανάσταση, δεν είναι αιτήματα «σοσιαλιστικοποίησης» του καπιταλισμού. Αυτά είναι η αλφαβήτα του κλασσικού μαρξισμού, του Μαρξ, του λένιν, του τρότσκι, της λούξεμπουργκ, των πρώτων συνδεδρίων της κομμουνιστικής διεθνούς πρίν την ανατροπή και την μαρξιστική αναθεώρηση από τον σταλινισμό. Αυτά που λες συνιστούν αναθεώρηση του μαρξισμού, έχουν δοκιμαστέι άπειρες φορές από τη δεκαετία του 30 μέχρι σήμερα και έχουν αποτύχει παταγωδώς και πολλές φορές αιματηρά για τους εργάτες. Δεν σε συκοφαντώ καθόλου λοιπόν. Λέω απλά την πραγματικότητα όπως αναδυκνείεται από την ιστορία της ταξικής πάλης. Αν εσείς, μετά την πρώτη επιχείρηση αναθεώρησης του μαρξισμού από τον μπερνστάιν και όλες τις άλλες που ακολούθησαν, έχετε βρεί μια αναθεώρηση που να είναι επιτυχής και όχι ουτοπική, να μας την εξηγήσετε, να μας πείτε τους λόγους που απέτυχαν άλλοι με παρόμοια προγράμματα και «κοινωνικές συμμαχίες» παλιότερα και τότε να πειστούμε και εμείς οι παλιομαρξιστές ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε τον μαρξισμό. Αλλά τέτοια πειστικά επιχειρήματα, εγώ τουλάχιστον δεν έχω δει να αναφέρεις.
α, και μια τελευταία διευκρίνηση: άλλο η διεκδίκηση κρατικοποιήσεων και εργατικού ελέγχου σε περίοδο οικονομικής κρίσης και άλλο σε περίοδο οικονομικής ανάπτυξης (όπου τότε είναι μεταρρυθμιστική αυταπάτη). Σε περίοδο οικονομικής κρίσης τέτοια αιτήματα είναι «μεταβατικά», δηλαδή έρχονται σε σύγκρουση με τα άμεσα καπιαλιστικά συμφέροντα και διευκολύνουν την όξυνση της ταξικής πάλης με στόχο να ωριμάσουν οι επαναστατικές συνθήκες. Σε περίοδο οικονομικής ανάπτυξης, οι κρατικοποιήσεις διευκολύνουν την καπιταλιστική κερδοφορία και ανάπτυξη συνολικά, δεν την βλάπτουν (και γι” αυτό το σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο δούλευε μεταπολεμικά και καλυτέρευε και την ανάπτυξη του καπιταλισμού και τη ζωή του κόσμου). Η κρατικοποίηση π.χ. της ούλεν και της Πάουερ (μετέπειτα ΕΥΔΑΠ και ΔΕΗ), διευκόλυναν την κερδοφορία του ελληνικού καπιτλαισμού γιατί του εξασφάλισαν υποδομές ύδρευσης και ενέργειας απαραίτητες για την ανάπτυξη συνολικά του συστήματος. Σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης, οι κρατικοποιήσεις γίνονται υπό πίεση -από την ταξική πάλη και από την χειροτέρευση της κρίσης- και δεν διευκολύνουν την κερδοφορία του συστήματος. Στην περίπτωση του κάμερον, οι εργάτες θα έπρεπε να πουν: ώραία τώρα που η ταδε τράπεζα κρατικοποιήθηκε, απαιτούμε να κρατικοποιηθούν όλες και δεύτερον να έχουμε λόγο και βέτο στις αποφάσεις τους π.χ. να κουρευτούν τα χρεη των νοικοκυριών,να καταργηθούν οι κατασχέσεις κατοικιών, να τις ανακεφαλιοποιήσετε πουλώντας τις θυγατρικές τους και όχι με επιδότηση του κράτους κλπ.
Το τρίτο και τέταρτο συνέδριο της ΚΔ είναι πριν τον σταλινισμό σύντροφε και μάλιστα είναι αυτά που πήραν αποφάσεις για τα ενιαία μέτωπα και την εργατική κυβέρνηση σαν έναρξη της επανάστασης.
Ο μαρξισμός για τους μαρξιστές «δεν είναι δόγμα,αλλά καθοδήγηση για δράση».Ο Γκράμσι ,οι απόπειρες των Κινέζων κομμουνιστών για όξυνση της ταξικής πάλης στις μεταβατικές κοινωνίες,ο Μάης του 68 και το ιταλικό φθινόπωρο έβαλαν το καθήκον του βαθέματος της επανάστασης,ούτως ώστε αυτή να αφορά όλες τις πτυχές της κοινωνικής παραγωγής και αναπαραγωγής,όπως η ιεραρχική εκπαίδευση,η καπιταλιστική οργάνωση της εργασίας.η κουλτούρα ,η σχέση και των φύλων,η πολιτική εξουσία .Όσο και αν ονειρεύεσαι να επαναλάβεις τον Οκτώβρη,και αν έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι αυτή την φορά θα μεταδοθεί νικηφόρα αυταπατάσαι,όσο αυταπατώνται άλλες τάσεις που νομίζουν ότι θα επαναλάβουν το ΔΣΕ.
Η επανάσταση στην δύση θα είναι αλλιώς,και όχι απλά κάποιος εκσυγχρονισμός των μοντέλων του 20ου αι.Αυτό είναι που προσπαθεί να ψηλαφίσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με την λογική του μεταβατικού προγράμματος προς ένα εναλλακτικό μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης,αναπαραγωγής και εξουσίας.Ζητούμενο είναι σε μια συγκυρία που η ελληνική αστική τάξη δεν μπορεί να εγγυηθεί τα στοιχειώδη στην εργαζόμενη πλειοψηφία η συγκέντρωση κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας στους κόμβους της αστικής διαχείρισης της κρίσης,δηλαδή το χρέος το ευρώ και την εε.Όλα αυτά με άλλα πρότυπα συλλογικής ευημερίας,και όχι τον καταναλωτισμό,με παραγωγική ανασυγκρότηση όχι μόνο για την καταπολέμηση της ανεργίας και την ανάπτυξη της εσωτερικής αγοράς αλλά και για το πως μπορεί να οργανωθεί η παραγωγή διαφορετικά,με όργανα λαϊκής και εργατικής εξουσίας,ακόμα και με κατάληψη του καπιταλιστικού κράτους όσον αφορά την κυβέρνηση,δεν είναι εκεί που παίζεται ο ρεφορμισμός.Κυβερνητισμός είναι να λες ότι μια κυβέρνηση θα φέρει τον σοσιαλισμό,όχι ότι μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση της αριστεράς μέσα στη επαναστατική διαδικασία
Είναι όλα αυτά διαδικασία ήρεμη σταδιακή κοινοβουλευτική κτλ?Μάλλον αστειεύεσαι.Είναι μια διαδικασία αυστηρά για μετά την επανάσταση?Πάλι λάθος σύντροφε,είναι ο μόνος τρόπος που έχουμε για να αρχίσουμε να φανταζόμαστε την επανάσταση στον αναπτυγμένο καπιταλισμό.
Στο δεύτερο λες ότι σε περίοδο κρίσης οι εθνικοποιήσεις με εργατικό έλεγχο είναι μεταβατικά αιτήματα προς την επανάσταση.Δεν είναι πρώτη φορά που με δικαιώνεις χωρίς να το καταλάβεις,σταμάτα να μου λες ότι αυτά που λέω είναι στάδια εξορθολογισμού του καπιταλισμού,ΠΑΣΟΚ του 70 κτλ.
Σου ζήτησα σχόλιο για Τσίπρα κτλ,αλλά μάλλον πονάει.Δεν έχεις κανένα ηθικό έρεισμα να χρεώνεις πολιτικούς χώρους με προσπάθεια εξορθολογισμού του ελληνικού καπιταλισμού,με κυβερνητισμό κ.α όταν είσαι χωμένος μέχρι τον λαιμό σε ένα ροζ ευρωσοσιαλδημοκρατικό εγχείρημα.Αν ο ευρωπαϊκός κευνσιανισμός που αναζητάτε σαν ΣΥΡΙΖΑ(δεν με νοιάζει η ΔΕΑ) ήταν εφικτός θα τον αναζητούσε η σοσιαλδημοκρατία.Επίσης σταμάτα να θεωρείς έγκλημα να λέει η αριστερά την λέξη χώρα(μάλλον δεν έχεις κάνει ποτέ στην ζωή σου παρέμβαση πουθενά σύντροφε,σε ζωντανούς πραγματικούς ανθρώπους με τα προβλήματα ,τις προκαταλήψεις τους και τις αντιφάσεις τους)την ίδια ώρα που εσύ (σαν ΣΥΡΙΖΑ δεν με αφορά η ΔΕΑ) ανοιχτά κλείνει το μάτι στην ακροδεξιά.Απάντησε μου τι κάνει ή τι θα κάνει ,και πότε θα το κάνει,η ΔΕΑ για να σταματήσει ο Τσίπρας να καλοπιάνει την ακροδεξιά.Ή μήπως αυτά είναι εσωτερικά και να μην ρωτάω,σαν το ΚΚΕ που λέει ότι απαγορεύεται να παρεμβαίνουμε στα θέματα του?
Βαγγέλη μια ακόμα απάντηση (ελπίζω και τελευταία γιατί το εξαντλήσαμε)
1. Αυτά που λες για το πως θα φτάσουμε στο σοσιαλισμό δεν τα λέει η Ανταρσυα. Τα λέει η ΑΡΑΝ αν κρίνω και και από το άρθρο του Σωτήρη που αναδημοσίευσα παραπάνω. Η Ανταρσύα δεν έχει άποψη γι” αυτό όπως και για πολλά άλλα (πχ «εθνικά θέματα», ρατσισμός για να αναφέρω τα πιο προφανή). Κάθε οργάνωση και πτέρυγα της Ανταρσύα λέει τα δικά της -συχνά σε ευθύα σύγκρουση με αυτά που λέει η άλλη- για τον δρόμο προς τον σοσιαλισμό όπως και για την άμεση τακτική (π.χ. ψάξε στο σάιτ του ΣΕΚ και της ΟΚΔΕ και αν βρεις ότι προτάσσουν σαν βασικό αίτημα την έξοδο από την ε.Ε. και το ευρώ να μου τρυπήσεις τη μύτη -κάπου παραχωμένο το έχουν το «αντικαπιταλιστική» έξοδος, έτσι για να λένε ότι συμφωνούν με τους υπόλοιπους της Ανταρσυα).
2. Αυτή η «πολυφωνία είναι πολύ φυσική γιατί η Ανταρσύα είναι ΜΕΤΩΠΟ και όχι κόμμα. Το ίδιο ισχύει με το ΣΥΡΙΖΑ -πολύ περισσότερο μάλλον που στο ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχουν όχι μόνο δυνάμεις της «αντικαπιταλιστικής» αριστεράς αλλά δυνάμεις από την άκρα αριστερά έως τον πιο πιστό ρεφοριστικό μεταρρυθμισμό. Με βάση το συσχετισμό δυνάμεων βγαίνει μια ανακοίνωση που μετά η κάθε οργάνωση την γράφει στα παλιότερα των υποδημάτων της και λέει τα δικά της στον κόσμο τον οποίο απευθύνεται (οι ΚΚΕδες λένε συχνά άμα ρωτήσεις 5 συριζαίους, ο καθένας θα σου πει άλλα). Κάνουμε βέβαια και κάποια κοινά πράγματα, κατεβαίνουμε μαζί στις εκλογές όπως και σεις στην Ανταρσυα και υπάρχουν βέβαια και κάποιες βασικές δεσμεύσεις -π.χ. συμμαχία με κέντρο την αριστερά και όχι γενικώς αντιμνημονιακοί- και γίνονται και δημόσιοι (με γραπτά κείμενα εννοώ) καυγάδες κατά καιρούς (ενώ αντίθετα οι καυγάδες στην ανταρσύα μένουν στις εσωτερικές συζητήσεις και δεν παίρνουν δημοσιεύσιμη μορφή -κακώς κατά τη γνώμη μου- γιατί εσείς παριστάνετε ότι ομοφωνείτε ενώ τουλάχιστον ο ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει δημοσίως ότι είναι μέτωπο με διαφορετικές συνιστώσες και διαφορετικές απόψεις στο εσωτερικό του. Λοιπόν εγώ αυτά που συζητάω μαζί σου είναι αυτά που λες εσύ δηλ. η Αραν, γιατί εμένα σε αντίθεση με σένα με νοιάζει τι λες εσύ και η οργάνωσή σου και όχι μόνο τι λέει η ανταρσύα (που δεν λέει και τίποτα δηλαδή πέρα από μια γενικούρα). Νομίζω θα συμφωνίσεις μαζί μου ότι αν συζητούσα με έναν ΝΑΡίτη ή έναν ΣΕΚίτη, θα μου έλεγε άλλα από αυτά που μου λες εσύ για «την εξοδο της χώρας από την κρίση» και για τον δρόμο προς το σοσιαλισμό. Λοιπόν εμείς είμαστε στο ΣΥΡΙΖΑ γιατί θέλουμε να ενώνουμε όσο μπορούμε δυνάμεις στις άμεσες μάχες και ταυτόχρονα να αλλάξουμε τους συσχετισμούς ανάμεσα σε επαναστατική και ρεφορμιστική πολιτική, ανάμεσα σε ρεφορμιστικές και επαναστατικές οργανώσεις (με τη λογική του ενιαίου Μετώπου δηλ- το πόσο και αν τα καταφέρνουμε είναι άλλη συζήτηση.) Λοιπόν αν δεν σε νοιάζει τι λέω εγώ ή τι λέει η οργάνωσή μου, τότε τι κουβετνιάζουμε? Πέστο μου από την αρχή ότι σε νοιάζει μόνο «τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ» για να σου απαντήσω ότι λέει πολλά και αντικρουόμενα ανάλογα τη συνιστώσα και άρα τέλος της συζήτησης εδώ.
3. Μην ανακατέυεις τον Γκράμσι με τους διάφορους ευρωκομμουνιστές διαστρεβλωτές του (ακόμα και τους αριστερώτερους από αυτούς όπως ο Πουλατζας και ο αλτουσερ που υποστηρίζεις εσύ). Ο Γκράμσι μίλαγε για σταδιακή κατάκτηση της ηγεμονίας, δηλαδή της πλειοψηφίας της κοινωνίας πίσω από τον στόχο της επανάστασης και της καταστροφής του αστικού κράτους δηλαδή περίπου με άλλα λόγια περιέγραφε την τακτική του ενιαίου μετώπου -δεν μίλαγε για σταδιακή κατάκτηση των «θεσμών» του κράτους-όπως αυτούς που αναφέρεις- γα τον γκράμσι εργατικό κράτος είναι μόνο τα εργατικά συμβούλια.
3. Μεταβατικά είναι τα αιτήματα που ενώ αφορούν ως συνήθως τις ανάγκες της εργατικής τάξης, ο καπιταλισμός σε περίοδο κρίσης δεν μπορεί να τα ικανοποιήσει (ακόμα και η διεκδίκηση αύξησης μισθών σήμερα είναι μεταβατικό αίτημα γιατί δεν μπορεί να συνυπάρξει με τα ζωτικά συμφέροντα του κεφαλαίου ενώ σε άλλες εποχές μια χαρά έδινε αυξήσεις ο καπιταλισμός και «ηρεμούσε» την ταξική πάλη). Το σύνθημα «ψωμί γη ειρήνη» που οδήγησε τους μπολσεβίκους στην εξουσία σε άλλες εποχές θα ήταν απλά μεταρρυθμιστικό -το 1917 έπαιρνε μεταβατικό χαρακτήρα γιατί μπροούσε να υλοποιηθεί πλήρως μόνο με την εξουσία των σοβιέτ. Τα «μεταβατικά» αιτήματα δεν είναι «ομαλά» υλοποιήσιμα στην περίοδο κρίσης του συστήματος (ακόμα κι αν πετύχουμε κάποια από αυτά τρομάζοντας τους καπιταλιστές με τον κοινωνικό ξεσηκωμό, την επόμενη μέρα θα κοιταξουν να τα πάρουν πίσω) -στοχεύουν στην όξυνση της ταξικής πάλης και στην «μετάβαση» από τον καπιταλισμό στην επανάσταση μέσω της κατάκτησης της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης. για να μην εξηγώ περισσότερο, νομίζω το τρίτο συνέδριο της Κομουνιστικής διεθνούς το έχει διατυπώσει μια χαρά:
«Τα κομουνιστικά κόμματα δεν προτείνουν κανένα μίνιμουμ πρόγραμμα που θα χρησιμεύσει στην ενίσχυση και τη βελτίωση των κλονιζόμενων θεμελίων του καπιταλισμού. Η καταστροφή αυτού του συστήματος παραμένει ο κύριος σκοπός τους. Αλλά για να τον πραγματοποιήσουν, τα κομουνιστικά κόμματα πρέπει να προτείνουν διεκδικήσεις που να εκφράζουν τις άμεσες ανάγκες της εργατικής τάξης. Οι κομουνιστές -πρέπει να οργανώσουν μαζικές καμπάνιες και να παλέψουν γι” αυτές τις διεκδικήσεις ανεξάρτητα από το εάν αυτές συμβιβάζονται με τη διαιώνιση του καπιταλιστικού συστήματος. Τα κομουνιστικά κόμματα δεν πρέπει να ασχολούνται με τη βιωσιμότητα και την ανταγωνιστική ικανότητα της καπιταλιστικής βιομηχανίας αλλά με τη φτώχεια του προλεταριάτου, που δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει άλλο ανεχτή. Αν οι διεκδικήσεις που προτείνουν οι κομουνιστές ανταποκρίνονται στις άμεσες ανάγκες των πλατιών προλεταριακών μαζών και αν οι μάζες είναι πεπεισμένες ότι χωρίς την ικανοποίηση αυτών των διεκδικήσεων, η ύπαρξή τους είναι αδύνατη, τότε ο αγώνας γύρω απ” αυτά τα ζητήματα θα γίνει η αφετηρία της πάλης για την εξουσία… Και καθώς ο αγώνας για αυτές τις διεκδικήσεις αγκαλιάζει και κινητοποιεί ολοένα και περισσότερες μάζες και καθώς οι ζωτικές ανάγκες των μαζών συγκρούονται με τις ζωτικές ανάγκες της καπιταλιστικής κοινωνίας, η εργατική τάξη θα φτάσει να συνειδητοποιήσει ότι αν αυτή θέλει να ζήσει, ο καπιταλισμός πρέπει να πεθάνει.»
ΥΓ. επίσης μην ανακατέυεις τον Μαο με την σοσιαλιστική επανάσταση. Οι «νεκροθάφτες του καπιταλσιμού» δηλαδή η εργατική τάξη (εκτός αν διαφωνείς με τον Μαρξ για το ποια κοινωνική τάξη μπορεί να κάνει το σοσιαλισμό), εξεγέρθηκαν το 1927 και τους έσφαξε το αστικό εθνικοαπελευθερωτικό κόμμα του Κουομιτάγκ, με το οποίο το ΚΚ είχε συμαχήσει σύμφωνα με τις οδηγίες της σταλινικής πλέον διεθνούς. Το 1949 που ο Μαο κατέλαβε την εξουσία, η εργατική τάξη έκατσε στα αυγά της, μάλιστα κατά διαταγή του «προέδρου» να κάνει «ησυχία» και να μην ανακατέυεται στον «σοσιαλισμό» του «μεγάλου τιμονιέρη». Εθνικοαπελευθρωτική επανάσταση ήταν του Μάο δεν ήταν εργατική, γιαυτό και το καθεστώς της κίνας είναι σήμερα από τους πιο άγριους καπιταλισμούς του πλανήτη.
α και κάτι τελευταίο μια και ανέφερες το σύνθημα για «κυβέρνηση της αριστεράς» δεν χρειάζεται να πω εγώ κατι: σε παραπέμπω σε ένα πρόσφατο άρθρο για το ζήτημα http://www.dea.org.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%82
Συμφωνώ το εξαντλήσαμε,το «δεν με νοιάζει η οργάνωση σου» ήταν σχήμα λόγου πάνω στο γνωμικό «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί».Επίσης κολλάει και το «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα».
Η διαφορά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι μέτωπο,ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο συν με άλλα λόγια.Γι’αυτό άλλωστε υπάρχει αρκετός κόσμος που αν του πεις «άλλο συν,άλλο ΣΥΡΙΖΑ» θα σε κοιτάει γεμάτος απορία.Επίσης στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν υπάρχουν αντιδιαμετρικά αντίθετες θέσεις για τα βασικά επίδικα της συγκυρίας,και υπάρχει και ένας συντροφικός πολιτικός πολιτισμός:όποιος κληθεί να μιλήσει σαν ΑΝΤΑΡΣΥΑ,θα προσπαθήσει έστω να μην καπελώσει κανέναν,να μην βάλει τίποτα από την ιδιαίτερη του άποψη δύσκολο,αλλά θα το παλέψει.Στον ΣΥΡΙΖΑ αντίθετα ο Τσίπρας γυρνάει τα κανάλια (με μεγάλη προτίμηση σε κάτι ψιλοπαρακμιακά δεξιά) και αραδιάζει την γραμμή του …Κουβέλη,και την εκτίμηση του στην αντιμνημονιακή στάση του Καμένου.Εκτιμώ ότι οποιοσδήποτε άλλος μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ,δεν έχει κανέναν τρόπο,κανένα όργανο και διαδικασία για να κάνει το οτιδήποτε.Αν κρίνω και από τις δήθεν προσπάθειες σύνθεσης τύπου «καμία θυσία για το ευρώ», μάλλον δεν υπάρχει και διάθεση να γίνει κάτι απέναντι σε αυτή την κατάσταση.
Τα άλλα που λες για Γκράμσι κτλ,παραείναι φλύαρα για να τα απαντήσω.Μόνο και μόνο η ταύτιση Αλτουσέρ και Πουλαντζά που κάνεις δεν στέκει.Ο ίδιος ο Πουλαντζάς έλεγε ότι απομακρύνθηκε από τον λεγόμενο αντικαπιταλιστικό δομισμό,και από κει και πέρα οι διαφωνίες του με τον Αλτουσέρ για ζητήματα πχ κράτους ήταν μεγάλες και δημόσιες.Από κει και πέρα,διαστρεβλώσεις του Γκράμσι έγιναν πολλές,και σε αυτό το πνεύμα κινήσαι δυστυχώς.Ο Γκράμσι ανέλυσε (όσο μπόρεσε,στα μπουντρούμια του Μουσολίνι) την επανάσταση στον αναπτυγμένο καπιταλισμό με την καθολική ενσωμάτωση κράτους και κοινωνίας.Αυτό είναι που δημιουργεί την ανάγκη βαθέματος της επανάστασης.Επιμένεις να απαντάς στην ματαίωση της επανάστασης.Αυτή όμως έρχεται με το να λες «θα φτιάξουμε σοβιέτ,αυτά ξέρουμε αυτά εμπιστευόμαστε».Τα σοβιέτ βέβαια ήταν πρωτοβουλία από τους εργάτες το 1905,δεν τα αποφάσισε κανένας επαγγελματίας της πολιτικής.
Ευχαριστώ για τα αποσπάσματα από το γ΄συνέδριο της ΚΔ,σταμάτα να μου δίνεις δίκιο πιστεύοντας ότι αντικρούεις αυτά που λέω.Τι λέει αυτό το απόσπασμα?Ότι οι κομμουνιστές πρέπει να εντοπίζουν στόχους μέσα στον καπιταλισμό που να βελτιώνουν την ζωή των εργατών,και να ανοίγουν δρόμο για την εξουσία.Ψιλοβαριόμουν να βρω απόσπασμα που να με δικαιώνει τόσο πανηγυρικά,σε ευχαριστώ.
Η συμμαχία του ΚΚΚ με το Κουομιτάνγκ αποδείχτηκε σωστή,μιας και συνέβαλε στην απόκρουση των Ιαπώνων(οι κομμουνιστές συνήθως προσπαθούν να διώξουν τους εισβολείς,κοίτα να δεις κάτι λεπτομέρειες που κοιτάω) και οδήγησε στην νίκη της επανάστασης το 49.Τα περί 27 δεν τα έχω ψάξει ,όπως δεν τα έχεις ψάξει και συ,απλά είναι ένα κλασικό εικονογραφημένο της αντιμαοικής τροτσκιστικής υστερίας.Από κει και πέρα ο κινέζικος σχηματισμός ακολούθησε μια πορεία παρόμοια με άλλες μεταβατικές κοινωνίες,με την διατήρηση ανέπαφων βασικών πλευρών της καπιταλιστικής παραγωγής και αναπαραγωγής.Η διαφορά ήταν στις αλλεπάλληλες προσπάθειες της κινεζικής εργατικής τάξης και νεολαίας,καθώς και της αριστερής πτέρυγας του ΚΚΚ ,στην οποία ήταν και ο Μάο μέχρι περίπου το 69,για έναν άλλο δρόμο ,με κριτήριο την όξυνση των ταξικών αντιθέσεων,την λαϊκή κινητοποίηση και την αντιπαράθεση με το κόμμα-κράτος, και όχι την «οικοδόμηση».Κορύφωση αυτής της διαδικασίας ήταν η ΜΠΠΕ,η οριστική ήττα της οποίας από τον Τενγκ Σιάο Πινγκ άνοιξε τον δρόμο στην σημερινή Κίνα.Η στάση του τροτσκισμού απέναντι στην ΜΠΠΕ (έχω διαβάσει κείμενα που αραδιάζουν ακέραιη την γραμμή ντοκιμαντέρ του BBC ότι ο Μάο…κορόιδεψε τους ερυθροφρουρούς κτλ,για να …παραμερίσει τους εσωκομματικούς του αντιπάλους)είναι έξω από επαναστατικές αρχές και κριτήρια.Κάτι τέτοια με κάνουν να σκέφτομαι ότι ο Τρότσκι ίσως να κακοποιήθηκε περισσότερο από του τροτσκιστές παρά τον Στάλιν.
Αυτά τα λίγα αφού ήθελες να το ρίξουμε στην ιστορία,όπως και να ΄χει το κομμουνιστικό κίνημα δεν μπορεί να αναγεννηθεί σαν αναπαραγωγή ιστορικών ρευμάτων του 20ου αι.Αυτός είναι ο λόγος που μέσα στον λαϊκό ξεσηκωμό και μέσα στο αναγκαίο αριστερό μέτωπο που θα εκφράσει πολιτικά την αναγκαία συμμαχία των εργαζομένων του χεριού και του μυαλού και θα καθοδηγήσει την ανατροπή του καθεστώτος της χρεοκρατίας-ευρωκρατίας που ο ελληνικός καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός θέλουν πάση θυσία να διατηρήσουν,πρέπει να αναμετρηθούμε με το «κ» στις μέρες μας.Το περιεχόμενο του σύγχρονου ιμπεριαλισμού,της επαναστατικοποίησης των σχέσεων παραγωγής και αναπαραγωγής και οι μορφές της εργατικής εξουσίας και της απονέκρωσης του κράτους είναι τα πεδία στα οποία πρέπει να αναζητήσουμε συγκλίσεις από όσους τάσσονται με την επαναστατική ανανέωση της κομμουνιστικής προοπτικής.
1. Μάλλον κάτι θα ξέρεις και συ αλλά δεν του δίνεις σημασία γιατί έτσι σε βολεύει. Αυτό το -καθόλου ύποπτο για τροτσκισμό- τραγουδάκι δεν το έχεις ακούσει? http://www.youtube.com/watch?v=eUUhje82aMg Ανάμεσα στους στίχους του λέει
«Και στην Καντόνα χιλιάδες σφάζουν
Προλεταρίους ηρωικούς »
Ε, αν εξακολουθείς να μην «ξέρεις», σε ενημερώνω ότι η Καντόνα είναι πόλη της κίνας (η εργατούπολη της εποχής) και οι σφαγείς των εργατών ήταν οι σύμμαχοι του ΚΚ Κουομιτάγκ στην επανάσταση του 1927 (που έσφαξαν φυσικά και πολλούς «συμμάχους» τους, μέλη του ΚΚ ανάμεσα στους σφαγιασθέντες εργάτες)
Επίσης αφιερωμένο στους συμμάχους σου για την «σωτηρία της χώρας» αυτό το σχόλιο:
Η κατρακύλα του Καζάκη προς την ακροδεξιά δεν έχει τέλος. Είναι ένα ακραίο παράδειγμα που οδηγεί ο δρόμος του πατριωτισμού την αριστερά. Ανάμεσα σε άλλα που θα ζήλευε ο Καρατζαφέρης και ο Μιχαλολιάκος, αποκαλεί «δωσίλογους» όσους είναι με τα ανοιχτά σύνορα για τους μετανάστες γιατί λέει διευκολύνουν τους …ιμπεριαλιστές (πράγματι γεμίσαμε …ιμπεριαλιστές που μεταναστέυουν στην ελλάδα!). Η εργατική τάξη στην Ελλάδα γελοίε Καζάκη αποτελείται κατά το 1/5 από μετανάστες. Όποιος μιλάει ενάντια στους μετανάστες είναι δωσίλογος απέναντι στην εργατική τάξη και γενίτσαρος της αστικής τάξης. Ο Καζάκης είναι κατά του «εθνικού διχασμού» που λέει τον προκαλεί η αστική τάξη, ενώ η εργατική τάξη («οι έλληνες το γένος» προφανώς) είναι ο φορέας της «εθνικής ενότητας» και του πατριωτισμού! Τί διαφορετικό λέει η Χρυσή αυγή? Να τον χαίρονται όσοι από την Ανταρσυα και τον ΣΥΝ, τον εμφάνιζαν ή και τον εμφανίζουν ακόμα ως «αντικαπιταλιστή». Τουλάχιστον ας πάψουν όλοι αυτοί που κάνουν παρέα με τον Καζάκλη, να πιάνουν τον Λένιν στο στόμα τους: Ο λένιν πρωτοστάτησε στη διάσπαση της Β΄ Διεθνούς και στη δημιουργία της Τρίτης διεθνούς ακριβώς γιατί ήταν υπέρ του «εθνικού διχασμού» και του «εμφύλιου πόλεμου» ενάντια στην αστική τάξη ΜΕΣΑ σε κάθε χώρα.
http://enosy.blogspot.com/2012/03/blog-post_3476.html?showComment=1332440928979#c8917556084342034104
Τέλος από μένα και καλό βράδυ. Καλήν αντάμωση στα γουναράδικα.
To χιούμορ για Τρότσκι,Στάλιν και τροτσκιστές τελικά μου βγήκε λίγο μαύρο,μην το παίρνετε σαν επίθεση στον τροτσκισμό,απλά την μικροψυχία του απέναντι σε άλλες ιστορικές αντιπολιτεύσεις δεν την κατάλαβα ποτέ.Όσον αφορά την Καντόνα λες ότι η σφαγή έγινε από το Κουομιτάνγκ,και μάλιστα το ΚΚΚ είχε θύματα.Η συμμαχία Κουομιτάνγκ- ΚΚΚ ήταν η αναγκαία κινέζικη εκδοχή ενιαίου μετώπου.Προφανώς η πορεία δεν ήταν ανέφελη,και κατά την διάρκεια της υπήρχε εκτός από την αντιγιαπωνέζικη ενότητα και η όξυνση της ταξικής αντιπαράθεσης,όπως βεβαιώνουν τα γεγονότα που παραθέτεις.
Μην κακοποιείς τον Πουλαντζά,αρκετά έχει τραβήξει από το ΚΚΕ εσ,και τον συν.Ο Πουλαντζάς έλεγε ρητά ότι ο Γκράμσι ήταν λενινιστής,κακώς βέβαια για τον ίδιο κατά την ύστερη περίοδο του έργου του,αλλά το έλεγε.Μην του χρεώνεις διαστρέβλωση του Γκράμσι.Επίσης αυτό που άφησε ως «στρατηγική» του ευρωκομμουνισμού,δηλαδή ο δημοκρατικός δρόμος για τον σοσιαλισμό,ήταν μια εντελώς γενικόλογη διπλή οριοθέτηση από τον σταλινισμό και την σοσιαλδημοκρατία,και μια ακύρωση της προοπτικής της δυαδικής εξουσίας.Ήταν ένας δρόμος γεμάτος ρεφορμιστικές αντιφάσεις και κινδύνους,όπως έλεγε και ο ίδιος που άλλωστε δεν πίστευε ότι διαμόρφωσε κάποια στρατηγική,αλλά κάποια πολύ αρχειακά σημεία.Παρόλαυτα ήταν ασυμβίβαστα πολέμιος της διατήρησης του καπιταλιστικού κράτους.Το πρόωρο τέλος του όμως έδωσε την ευκαιρία σε όποιον θέλει να τον χρησιμοποιεί όπως θέλει.Μην το κάνεις και εσύ.
Για Καζάκη δεν έχω καμία δουλειά να απαντήσω.Τα πανιά της ακροδεξιάς τα φουσκώνει η αριστερά που γεμίζει απελπισία παραίτηση και κοινοβουλευτική αναμονή τον κόσμο,και του γεμίζει τα μυαλά με την άποψη πως τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν.Η αριστερά που όπως το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ λένε πως δεν υπάρχει τρόπος να βγούμε από τον φαύλο κύκλο υπερεκμετάλλευση-εμπορικά και κρατικά ελλείμματα-υπερδανεισμός-υπερχρέωση-νέα υπερεκμετάλλευση κτλ κτλ.Έχω προκαλέσει πάρα πολλές φορές να μου πει κάποιος έναν τρόπο να βγούμε(οι εργαζόμενοι,ξεκόλλα το κεφάλι σου) από αυτό τον φαύλο κύκλο εντός ευρώ και δεν μου έχει απαντήσει κανείς.Δεν λέω ότι η «συνεπαγωγή είναι διπλή»δηλαδή έξοδος από το ευρώ δεν σημαίνει έξοδος από τον φαύλο κύκλο,αλλά παραμονή σε αυτό σημαίνει διαιώνιση αυτού που ζούμε.
Επίσης δεν πρέπει να έχουμε το άγχος της ανακάλυψης νομοτελειών.Για παράδειγμα είναι λάθος να λέμε ότι «ο καπιταλισμός αποκλείεται να κάνει αναδιανομή».Το σύστημα συχνά μας εκπλήσσει και βρίσκει σημεία ισορροπίας.Προφανώς δύσκολο με τέτοια κρίση κτλ,αλλά το «αποκλείεται» δεν έχει θέση στην ταξική πάλη.Τα ίδια ισχύουν και με την ρήξη με το καθεστώς της χρεοκρατίας-ευρωκρατίας.Δεν αποκλείεται να τα διαχειριστούν(όχι βέβαια σαν πλήρη ρήξη) οι αστικές δυνάμεις.Αυτό όμως το κάνει ακόμα πιο αναγκαίο η εργατική τάξη και η αριστερά να στοχεύσουν τα αδύνατα σημεία της αστικής εξουσίας στο σήμερα,δηλαδή τις ειδικές μορφές ένταξης του ελληνικού καπιταλισμού στον διεθνή καταμερισμό μέσω του τρίπτυχου χρέος-ευρώ-εε.
Αυτά και από μένα,παρόλες τις αγεφύρωτες διαφορές και την ενδεχόμενη άνοδο των τόνων νομίζω διαγράφεται ότι μπορούμε να βρισκόμαστε στην ίδια μεριά για ένα ταξικό εργατικό κίνημα,μια ανατρεπτική αριστερά και την κοινωνική χειραφέτηση.
ΜΑΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΚΥΦΤΟΙ
ΣΗΚΩΣΤΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΝΑ ΣΚΥΨΟΥΝΕ ΑΥΤΟΙ.
Να και ένας καλός συμπατριώτης που βοηθάει τη χώρα «μας» να βγει από την κρίση:
Μυτιληναίος: Κέρδη – ρεκόρ για τη Μέτκα
http://www.euro2day.gr/news/enterprises/122/articles/688544/Article.aspx