Μια απάντηση στους “ρεαλιστές” που δεν θέλουν απεργίες

Δίκιο έχουν οι “ρεαλιστές”. Φτάνει πια με τα μαξιμαλιστικά αιτήματα. Τι θα πεί: Δουλειά, μισθός, συλλογικές συμβάσεις; Είναι όλα τόσο ντεμοντέ. Ας διαπραγματευθούμε με ρεαλισμό.
Δε φτάνει που μας δίνουν δουλειά, πρέπει να μας πληρώνουν κιόλας;
Τι σκουριασμένα μυαλά είναι αυτά; Δε βλέπετε τι γίνεται γύρω; Ο σώζων εαυτόν σωθήτω.

Εμείς ως πιστοί σφουγγοκωλάριοι της εκάστοτε εξουσίας, θα διαπραγματευθούμε σωστά τις θέσεις εργασίας μας – τις δικές μας όχι του διπλανού μας – ως εξής:

“Αγαπημένοι εργοδότες μας, σώστε μας, εμάς που σας αγαπάμε.
Τους άλλους απολύστε τους. Περισσεύουν.
Δώστε σε μας δουλειά, κι ας είναι με μείον 20,30,40%
Θα κάνουμε κι άλλες εξυπηρετήσεις για να επιβιώσουμε.
Τα Γραφεία Τύπου να’ναι καλά και οι διπλοθεσίες. Λίγος μαυραγοριτισμός ποτέ δεν έβλαψε κανέναν.
Ετσι έλεγε κι ο μπάρμπας μου ο δωσίλογος, και την έβγαλε ζάχαρη στην Κατοχή.
Μετά τον εμφύλιο του δώσαν άδεια για περίπτερο, και στη μεταπολίτευση έβγαλε σύνταξη αντιστασιακού.
Ετσι κι εμείς θα επιζήσουμε στην Ελλάδα του Μνημονίου.
Ερποντας, γλύφοντας και με τα κέρατά μας.
Ο,τι γραμμή θέλετε εσείς θα περνάμε. Αυτοβούλως, θαρρετά, με όση σάλτσα χρειάζεται.
Λογοκρισία δε θα χρειάζεται να μας κάνετε, αυτολογοκρινόμαστε μόνοι μας.
Κι αντιμνημονιακά θα γράφουμε όσο χρειάζεται, και όσο ψύχραιμοι ή λαϊκο-πατριώτες χρειαστεί θα είμαστε, και σαμαρικοί, νεοπασόκοι ή εθνικοσυνεργατικοί θα γίνουμε ως τις εκλογές. Και ό,τι άλλο θέλετε θα το πιστέψουμε και θα το γράψουμε με πειθώ και προθυμία.
Και προγράμματα έχουμε και προτάσεις:
“Ζήσε, και άσε τους άλλους να πεθάνουν”.
“Μακριά από τη θεσούλα μας, κι ας είναι όπου να’ναι”
Το μοναστήρι (των εκδοτών) να’ναι καλά, κι από προθύμους βρίσκεις

Αυτές είναι οι θέσεις μας, και αν δεν σας αρέσουν έχουμε κι άλλες.

Φιλοτομαρικός Σύλλογος Ρεαλιστών Κονδυλοφόρων “Α-Ρ-Δ”. (τα αρχικά του κλάδου μας)

Απο τον «ΔΟΥΡΕΙΟ ΤΥΠΟ»