Από το Ρωσικό Σοσιαλιστικό Κίνημα (RSD)



[Το Ρωσικό Σοσιαλιστικό Κίνημα (RSD) σχηματίσθηκε το 2011 με μια ενοποίηση της Vpered (Εμπρός, Ρωσικό τμήμα της Τετάρτης Διεθνούς) και της Sotsialisticheskoye Soprotivleniye (Σοσιαλιστική Αντίσταση)]

Στη περίπτωση των εκλογών για τη Δούμα στις 4 Δεκέμβρη, χάρις στο Ίντερνετ και με τη πληροφόρηση που προέρχονταν από χιλιάδες εθελοντές παρατηρητές, η Ρωσική κοινωνία μπόρεσε να εναντιωθεί στη μαζική καλπονοθεία που πριμοδότησε το κόμμα Ενωμένη Ρωσία που ηγούνται ο Βλαντιμιρ Πούτιν και ο Ντμίτρι Μεντβέντεβ. Οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που οργανώθηκαν στις 5 Δεκεμβρίου υπήρξαν το σημείο εκκίνησης για ένα κίνημα διαμαρτυρίας ενάντια στο παρόν πολιτικό σύστημα, ένα κίνημα που ακόμη αναπτύσσεται δυναμικά. Στις 10 Δεκεμβρίου μαζικές κινητοποιήσεις «Για τίμιες εκλογές» οργανώθηκαν από ομάδες της αντιπολίτευσης που προέρχονταν από διαφορετικές πολιτικές τάσεις και πραγματοποιήθηκαν στη Μόσχα και σχεδόν σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ρωσίας.

Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις συγκεντρώθηκαν ανάμεσα σε 40.000 με 60.000 άνθρωποι στη πλατεία Μπαλοτνάγια της Μόσχας. Στην Αγ. Πετυρούπολη συγκεντρώθηκαν σχεδόν 10.000 διαδηλωτές και σε μερικές περιοχές (Αικαρερίνεσμπουργκ, Νοβοσιμπίρσκ, Ροστώβ και αλλού) ανάμεσα στις 3.000 με 5.000. Ο αυθόρμητος χαρακτήρας των κινητοποιήσεων συνιστά ένα από τα στοιχεία που διαφοροποιούν περισσότερο αυτά τα γεγονότα από άλλα, όπως για παράδειγμα αυτό της «πορτοκαλί επανάστασης» του 2004 στην Ουκρανία. Η αντιπολίτευση ήταν εντελώς απροετοίμαστη για μια ξαφνική πολιτικοποιήση της κοινωνίας, ούτε περίμενε ο λαός να κατεβεί στους δρόμους. Το κίνημα δεν είχε μια σαφώς καθορισμένη ηγεσία και η πλειοψηφία αυτών που συμμετείχαν στη συκέντρωση της 10 Δεκεμβρίου δεν έδειχναν να υποστηρίζουν τη μια ή την άλλη από τις γνωστές πολιτικές προσωπικότητες που κατέλβαν την εξέδρα. Δύο εβδομάδες αργότερα στις 24 Δεκεμβρίου μια νέα διαδήλωση συγκέντρωσε περισσότερους από 100.000 ανθρώπους στη Μόσχα. Αυτή ήταν η μαζικότερη κινητοποίηση σε ολοκλήρη την ιστορία της μετα-Σοβιετικής Ρωσίας.

Οι πολιτικές δυνάμεις

Τα κόμματα που αντιπροσωπεύονται στο Κοινοβούλιο, που αποτελούν ένα αναπόστατο τμήμα του συστήματος της «καθοδηγούμενης δημοκρατίας» και τα οποία κέρδησαν έδρες στη νέα Δούμα, – το Κομμουνιστικό Κόμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ), το κεντοαριστερό κόμα της Δίκαιης Ρωσίας και το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμα της Ρωσίας (ΦΔΚΡ), ένας λαϊκίστικος σχηματισμός που σερφάρει πάνω σ’ ένα κύμα εθνικισμού) – εξέφρασαν την διαφωνία τους με το αποτέλεσμα των εκλογών αλλά το αποδέχθηκαν de facto. Δεν υποστήριξαν τα αιτήματα για ακύρωση των εκλογών της 4ης Δεκεμβρίου και την διοργάνωση μιας νέας ψηφοφορίας, όπως ακριβώς αρνήθηκαν να υποστηρίξουν το ανερχόμενο κίνημα. Παρά το γεγονός ότι αντιπρόσωποι του ΚΚΡΟ και της Δίκαιης Ρωσίας μίλησαν στις συγκεντρώσεις της 10 Δεκέμβρη, η μεγάλη πλειοψηφία δεν θεώρησε αυτές τις δυνάμεις σαν δυνάμεις ικανές να ηγηθούν στο κίνημα. Έτσι συγκεντρώθηκαν μόλις 1.000 άνθρωποι στη συγκέντρωση που οργανώθηκε από το ΚΚΡΟ στις 18 Δεκέμβρη.

Ήταν στη πραγματικότητα οι πολιτικές δυνάμεις που είχαν αποκλειστεί για πολλά χρόνια από το σύστημα του Πούτιν, οι οποίες μπορούσαν να βασίζονται στην εμπειρία τους στη δημόσια δράση και στην οργάνωση διαδηλώσεων στο δρόμο που έπαιξαν ένα σημαντικό πολιτικό ρόλο στο κίνημα: οι φιλελεύθεροι (ειδικότερα το κίνημα “Solidarnost” του Μπορίς Νεμτσωφ), η άκρα Δεξιά (τα «Ρωσικά» κινήματα, «ενάντια στη παράνομη μετανάστευση» κλπ.) και η άκρα Αριστερά (Αριστερό Μέτωπο, Ρωσικό Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΡΣΚ), αναρχικοί). Επιπλέον οργανώσεις πολιτών όπως το κίνημα των ανεξάρτητων παρατηρητών, υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το κίνημα της «άσπρης κορδέλας», ήταν επίσης πολύ δραστήριες.

Αν και μέχρι στιγμής οι φιλελεύθεροι κατέχουν την κεντρική σκηνή, τόσο η άκρα Δεξιά όσο και η άκρα Αριστερά προσπαθούν να επιβεβαιώσουν τη παρουσία τους, παίρνουν μέρος στις οργανωτικές επιτροπές και προτείνουν ομιλητές. Η «μάχη για την εξέδρα» συνοδεύεται από συγκρούσεις. Έτσι οι Δεξιοί σφυρίζουν και φωνάζουν στη διάρκεια των παρεμβάσεων των φιλελεύθερων και των αριστερών και οι αριστεροί κάνουν το ίδιο στη διάρκεια των παρεμβάσεων των Δεξιών.

Οι ηγέτες

Ανάμεσα στους ηγέτες που έκαναν γνωστό το όνομά τους και κέρδισαν δημοτικότητα στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων βρίσκουμε τον Αλεξέι Ναβάλνι, έναν νεαρό ακτιβιστή προερχόμενο από κοινωνία των πολιτών και από τον αγώνα ενάντια στη διαφθορά, ο οποίος δεν είναι μέλος κάποιου κόμματος. Αυτός υποστηρίζει μια σύνθεση μεταξύ των «μετριοπαθών» φιλελευθέρων και των εθνικιστών, διατηρόντας ανοιχτά πολλές επαφές με την άκρα Δεξιά, την οποία θεωρεί σαν «ένα σημαντικό τμήμα του κινήματος που είναι αντιπροσωπευτικό του λαού». Βρίσκουμε επίσης τους φιλελεύθερους ηγέτες Μπορίς Νεμτσώφ και Βλαντιμίρ Ρυζκώφ, που ξεκίνησαν τις σταδιοδρομίες τους στα 1990 στο «στρατόπεδο Γέλτσιν». Αυτοί έχουν την υποστήριξη των φιλελεύθερων ΜΜΕ αλλά το παρελθόν τους τους απαξιώνει σε μεγάλο βαθμό στα μάτια της πλειοψηφίας αυτών που συμμετέχουν. Θα πρέπει ακόμη να αναφέρουμε τον Σεργκέι Ουνταλτσώφ, ηγέτη του Αριστερού Μετώπου, ενός νεαρού κοινωνικού και πολιτικού ακτιβιστή με μετα-Σταλινικό παρελθόν. Φαίνεται ότι οι αρχές θεωρούν τον Ουνταλτσώφ σαν τον πιο επικίνδυνο από τους ηγέτες του κινήματος. Συνελήφθη και κρατήθηκε από την αστυνομία για σχεδόν ένα μήνα με πρόφαση κατηγορίες που κατασκευάσθηκαν και τον συνέδεαν με μικροαδικήματα. Η απελευθέρωσή του ήταν ένα από τα αιτήματα των διαδηλώσεων στις 10 και 24 Δεκεμβρίου. Το βίντεο της παρέμβασής του στις 24 Δεκεμβρίου έτυχε μιας μαζικής θετικής υποδοχής. Ο Ίλυα Πονομάεφ, ένα μέλος του κοινοβουλίου της Δίκαιης Ρωσίας που βρίσκεται κοντά στο Αριστερό Μέτωπο έπαιξε επίσης έναν πολύ ενεργό ρόλο. Επιπλέον, ανάμεσα στους συμμετέχοντες στις διαδηλώσεις υπάρχουν στοιχεία που χαρακτηρίζονται «απολίτικα» – δημοσιογράφοι, συγγραφείς και ηθοποιοί που διακτέχονται κυρίως από φιλελεύθερες απόψεις – που χαίρουν την μεγαλύτερη δημοτικότητα.

Οι μάζες

Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι η απόλυτη πλειοψηφία αυτών που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις δεν υποστηρίζουν καμιά πολιτική δύναμη. Στις 10 και 24 Δεκεμβρίου πολλοί άνθρωποι που ήταν παρόντες δεν άκουγαν τους ομιλητές στην εξέδρα αλλά έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον στην ανταλλαγή πολιτικών απόψεων μέσα στη συγκέντρωση. Σύμφωνα με τα ενδιαφέροντα κοινωνιολογικά στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από το ερευνητικό κέντρο Levada στη συγκέντρωση της 24 Δεκεμβρίου στη Μόσχα το 60 τοις εκατό αυτών που συμμετείχαν ήταν άνδρες, το 62 τοις εκατό είχαν ανώτερη μόρφωση, το 31 τοις εκατό ήταν ηλικίας μεταξύ 25 και 39 ετών, σχεδόν το 25 τοις εκατό μικρότεροι από 25 ετών και το 23 τοις εκατό μεταξύ 40 και 55 ετών. Η πλειοψηφία των ανθρώπων χαρακτήριζαν τον εαυτό τους σαν «εξειδικευμένους» (46%) ή φοιτητές (12%). Απαντώντας στην ερώτηση που αφορά τις πολιτικές πεποιθήσεις, η πλειοψηφία απαντούσε «δημοκράτες» (31%), «σοσιαλδημοκράτες» (10%) ή κομμουνιστές/αριστεροί (13%). Μπορούμε επίσης να βεβαιώσουμε ότι στις συγκεντρώσεις ήταν πολλοί εκπρόσωποι της «μεσαίας τάξης», υπάλληλοι στο δημόσιο τομέα και συνταξιούχοι.

Η τακτική της Αριστεράς

Από την αρχή η Αριστερά – το Αριστερό Μέτωπο, το RSD, οι αναρχικοί και άλλοι – έπαιξαν έναν σημαντικό ρόλο στη πορεία των γεγονότων. Τα μέλη του RSD στην Αγ. Πετρούπολη μίλησαν στη διάρκεια των συγκεντρώσεων και ήταν μέλη της οργανωτικής επιτροπής. Στη Μόσχα ένας αντιπρόσωπος του RSD θα μιλούσε στις 24 Δεκεμβρίου αλλά τελικά δεν το έκανε εξαιτίας των αντιδράσεων των φιλελεύθερων. Σε πολλές περιοχές (Ιρκουτσκ, Περμ, Νοωοσιμπιρσκ, Καλούγκα, Γιαροσλάβ) το RSD ήταν ανάμεσα στους διοργανωτές και οι αντιπρόσωποί μας μίλησαν στη διάρκεια των συγκεντρώσεων.

Από την αρχή το RSD υποστήριξε τη στενότερη δυνατή συνεργασία ανάμεσα σε όλους τους αντιπροσώπους της ριζοσπαστικής Αριστεράς στη διάρκεια των κινητοποιήσεων, για μια κοινή τακτική, για το σχηματισμό αυτού που περιγράφουμε σαν έναν «αριστερό πόλο» στη διάρκεια των μαζικών συγκεντρώσεων.

Από τις 5 Δεκεμβρίου πήραμε ενεργό μέρος στις διαρκείς συναντήσεις των αριστερών ομάδων, όπου συζητήσαμε την κατάσταση και το συντονισμό των δράσεών μας. Το Αριστερό Μέτωπο, οι αναρχικοί, οι «Κομμουνιστές της Ρωσίας» (μιά φράξια του ΚΚΡΟ), το Κομμουνιστικό Κόμα των Εργατών και άλλοι πήραν επίσης μέρος σε αυτές.

Ο κύριος κοινός προσανατολισμός συνίσταται στη δημιουργία εναλλακτικών χώρων μέσα στις συγκεντρώσεις προκειμένου να προσελκύσουν τους περαστικούς στη συζήτηση. Στη συγκέντρωση της 24ης στη Μόσχα, το RSD είχε ένα περίπτερο που πρόβαλλε τις εκδόσεις του και οργάνωσε ένα συνεργείο για τη κατασκευή πλακάτ στο οποίο μπορούσε να συμμετέχει όποιος ήθελε. Ένα «ανοιχτό μικρόφωνο» ήταν στη διάθεση του καθενός. Υπήρχε επίσης ένα θεματικό stand ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης στο οποίο πήραν μέρος το συνδικάτο των δασκάλων και ομάδες φοιτητών. Οι αναρχικοί είχαν επίσης το δικό τους «ανοιχτό μικρόφωνο».

Η προοπτική

Είναι φανερό ότι μετά από την 24η πρέπει να περιμένουμε μια προσωρινή υποχώρηση της κινητικότητας, που θα οφείλεται στον χειμώνα και στις γιορτές του τέλους του χρόνου. Οπωσδήποτε όλοι καταλαβαίνουν ότι οι προεδρικές εκλογές στις 4 Μαρτίου θα είναι αποφασιστικές και είναι κοντά. Ο Πούτιν θα προσπαθήσει να κρατηθεί στην εξουσία κερδίζοντας από τον πρώτο γύρο, συγκεντρώνοντας το 50% των ψήφων. Με τη δημοτικότητά του να βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, είναι προφανές ότι αυτό είναι δυνατό μόνο με μια μαζική καλπο-νοθεία. Η επόμενη μεγάλη κινητοποίηση σχεδιάζεται για τη 1η Φεβρουαρίου, την ημέρα έναρξης της προεκλογικής καμπάνιας για τη προεδρία.

Εμείς σκοπεύουμε να συνεχίσουμε τη δουλειά για την ενίσχυση του RSD (που μπορεί να υπολογίζει σε ένα ρεύμα νέων μελών) καθώς επίσης τις διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό ενός ενιαίου μετώπου των αριστερών οργανώσεων, ειδικότερα με το Αριστερό Μέτωπο και με άλλους. Αιχμές της παρέμβασής μας για τις προεδρικές εκλογές είναι: καμία ψήφος στο Πούτιν, λαϊκός έλεγχος των εκλογών, κοινωνικό πρόγραμμα (ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και στα μέτρα λιτότητας, έλεγχος των μεγάλων εταιρειών και των φυσικών πόρων), ανάπτυξη των μαζικών κινητοποιήσεων σαν τη βασική προϋπόθεση για την αλλαγή του συστήματος.

Πηγή: www.okde.org/

Category: Χωρίς κατηγορία