Εκτυπώστε το
Στιβ Τζομπς: η ξεδιάντροπη αγιοποίηση ενός αδίστακτου καπιταλιστή
Ο θάνατος του ιδρυτή της Apple Στιβ Τζομπς (ενός εκ των πλουσιοτέρων ανθρώπων του πλανήτη) προκάλεσε ένα τσουνάμι προπαγανδιστικής, εμετικής αγιογραφίας σε όλα τα ΜΜΕ, ακόμα και στα λεγόμενα «προοδευτικά» (;) μπλογκς και σάιτς.
Φυσικά στην πρώτη γραμμή της ανακήρυξης του Τζομπ σε άγιο του καπιταλισμού βρέθηκαν οι… συναγωνιστές του στην ίδια τάξη των μεγαλοκαρχαριών: τη θλίψη του εξέφρασε ο ιδρυτής της Microsoft, Μπιλ Γκέιτς:
«Για όσους από εμάς ήμασταν τυχεροί να εργαστούμε μαζί του, ήταν μια τρομακτικά μεγάλη τιμή. Θα μου λείψει τρομερά ο Στιβ».[1]
Παρέλειψε, φυσικά, να συμπληρώσει «αλλά… ουδέν κακόν αμιγές καλού, ένας λιγότερος στον ανταγωνισμό της αγοράς»!
Ο ιδρυτής του Facebook και γνωστός φραγκοφονιάς, Μαρκ Ζούκερμπεργκ, δήλωσε (προφανώς) «κατασυγκινημένος»:
«Στιβ ευχαριστώ που υπήρξες μέντορας και φίλος. Ευχαριστώ γιατί έδειξες ότι αυτά που δημιούργησες μπορούσαν ν” αλλάξουν τον κόσμο. Θα μου λείψεις».
Ο δε Μπαράκ Ομπάμα εξέδωσε την ακόλουθη γραπτή δήλωση:
«Ο Στιβ ήταν ανάμεσα στους μεγαλύτερους Αμερικανούς οραματιστές -αρκετά θαρραλέος ώστε να σκέφτεται διαφορετικά, αρκετά τολμηρός ώστε να πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και αρκετά ταλαντούχος ώστε να το κάνει».[2]
Η νεοφιλελεύθερη εκδοχή του καπιταλισμού δεν έφερε μόνο την εκτόξευση στη στρατόσφαιρα των κοινωνικών ανισοτήτων, τις συχνές οικονομικές κρίσεις που τσακίζουν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, τη βαρβαρότητα με τη μορφή ενός ανηλεούς κοινωνικού δαρβινισμού. Αναγκαίο συμπλήρωμα των παραπάνω είναι και η προπαγανδιστική, ιδεολογική εξύμνηση «των δυνάμεων της ελεύθερης αγοράς», που παρά τη συγκεκριμένη, υπαρκτή, δυστυχία που προσφέρει απλόχερα αποτελεί τη «μόνη οδό» -There Is No Alternative, όπως της άρεσε να επαναλαμβάνει η Μάργκαρετ Θάτσερ.
Επειδή ωστόσο αυτό το ιδεολόγημα (ο καπιταλισμός ως μονόδρομος) είναι κάπως καταθλιπτικό, οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του καπιταλισμού το συνόδευσαν με ένα αναγκαίο συμπλήρωμα: την ηρωοποίηση-αγιοποίηση αδίστακτων καπιταλιστικών καθαρμάτων του είδους των Τζόμπς, Γκέιτς και Ζούκερμπεργκ. Καθάρματα που τα ΜΜΕ παρουσιάζουν ως «οραματιστές» που μάλιστα «αλλάζουν τον κόσμο».
Μια δακρύβρεχτη
αυτοπαρουσίαση-αυτοδιαφήμιση
Οι καπιταλιστές γνωρίζουν την τέχνη της αυτοπροβολής -δεν περιμένουν τα πάντα από τα τσιράκια τους, δημοσιογράφους και image makers. Στο tvxs διάβασα έναν κατάπτυστο λογύδριο του εκλιπόντος Στιβ Τζομπς στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και για το οποίο το tvxs μας αποκαλύπτει ότι κατά τη διάρκειά του «οι περισσότεροι απόφοιτοι έκλαιγαν συνεχώς»!![3]
Ο Τζομπς αρχίζει με μια τετριμμένη τεχνική:
Προκαλεί στο κοινό του μια αίσθηση τρυφερής, συναισθηματικής αμεσότητας, λέγοντάς τους ότι ήταν υιοθετημένο παιδί μιας και «η βιολογική μου μητέρα ήταν πολύ νέα, ανύπαντρη φοιτήτρια, και αποφάσισε να με δώσει για υιοθεσία».
Αλήθεια, «πραγματικά συγκινητικό», αλλά… έπεται και συνέχεια!
Αμέσως μετά εξιστορεί πως εγκατέλειψε τις σπουδές του λόγω οικονομικών δυσκολιών, γιατί δεν «άξιζε τον κόπο οι γονείς μου να ξοδεύουν τόσα χρήματα για να σπουδάζω εγώ. Δεν έβλεπα να είχε αξία αυτή η επένδυσή τους». Ως καλός καπιταλιστής, βλέπει τις ενέργειες των γονιών του, ο αθεόφοβος, ως «επένδυση» και βγάζει το συμπέρασμα ότι δεν αξίζει η «επένδυση».
Ως φοιτητής, μας πληροφορεί, ζούσε στερημένα. Επίσης φτηνό και τετριμμένο, αλλά αναγκαίο εφέ που οδηγεί (στον κατασκευασμένα κοινωνικά αποδεκτό) μύθο του «αυτοδημιούργητου»:
«Πήγαινα σε σουπερμάρκετ και τους επέστρεφα γυάλινες μπουκάλες Κόκα Κόλα και έπαιρνα 5 σεντς τη μία και αγόραζα κάτι να φάω, και περπατούσα 7 μίλια από τη μία άκρη της πόλης στην άλλη κάθε Κυριακή βράδυ για να πάρω δωρεάν ένα πιάτο καλό φαγητό που μοίραζαν σε κάποιο ναό των Χάρε Κρίσνα».
Ας αποδομήσουμε λίγο τον μύθο του «αυτοδημιούργητου καπιταλιστή». Για ποιο λόγο ένας «αυτοδημιούργητος» καπιταλιστής πρέπει να είναι πιο αποδεκτός από κάποιον, ας πούμε, κληρονόμο μιας μεγάλης επιχείρησης; Επειδή, μήπως, ο «αυτοδημιούργητος με την αξία του» απέκτησε χρήματα εκκινώντας από χαμηλότερο κοινωνικό επίπεδο; Με αυτή τη λογική γιατί να μην είναι κοινωνικά αποδεκτός ο Αλ Καπόνε, για παράδειγμα, που αποδεδειγμένα ξεκίνησε από τον κοινωνικό πάτο για να φτάσει να γίνει μεγαλοεπιχειρηματίας (έστω μαφιόζος μεγαλοεπιχειρηματίας). Τι καθιστά τον Αλ Καπόνε μη-αποδεκτό; Το γεγονός ότι δολοφονούσε μήπως; Μα αυτή είναι μια συνήθης πρακτική «αυτοδημιούργητων» και μη καπιταλιστών. Μάλιστα τα εγκλήματα της μαφίας στην πραγματικότητα ωχριούν μπροστά σε αυτά των καπιταλιστών:
«Πριν ακόμη πουλήσει το πρώτο Pinto της στη δεκαετία του 1970, η Ford Motor Company ανακάλυψε ότι το ρεζερβουάρ είχε σχεδιαστεί εσφαλμένα, γεγονός που θα είχε ως αποτέλεσμα ν” ανατιναχτεί το αυτοκίνητο σε ένα δυνατό τρακάρισμα. Παρόλο που οι μελέτες της εταιρείας προέβλεπαν ότι θα συνέβαιναν περισσότεροι από 180 θάνατοι, τα στελέχη της υπολόγισαν ότι η ρύθμιση των μηνύσεων που θα υποβάλλονταν εξαιτίας των θανάτων θα ήταν πολύ φτηνότερη (49,5 εκατομμύρια δολάρια) από την επισκευή όλων των αυτοκινήτων που είχαν ήδη κατασκευαστεί (137 εκατομμύρια δολάρια), έτσι αποφάσισαν να πουλήσουν τα θανατηφόρα αυτοκίνητα. Με τον τρόπο αυτό, τα αναίσθητα διευθυντικά στελέχη ακολούθησαν απλώς το δόγμα του ιδρυτή της εταιρείας, Χένρυ Φορντ, ο οποίος κάποτε είπε: «Υπάρχει κάτι το απαραβίαστο στις μεγάλες επιχειρήσεις. Οτιδήποτε είναι οικονομικά σωστό είναι και ηθικά σωστό».[4]
Όπως θα δούμε λίγο παρακάτω και ο Στιβ Τζομπς είχε βαμμένα τα χέρια του με αίμα αθώων εργαζομένων…
Ωστόσο, προς το παρόν, ας επανέλθουμε στο λογύδριο-αυτοδιαφήμιση στο Στάνφορντ. Παρά την αρχική φτώχεια, υπάρχει ένα ευτυχισμένο happy end στην ιστορία του Στιβ Τζομπς, όπως θα περίμενε κανείς σε ένα καπιταλιστικό παραμύθι: στο τέλος τα αρχικά βάσανα της φτωχικής του καταγωγής αποδείχθηκαν χρήσιμα στην πορεία του προς την κορυφή του κόσμου:
«Αλλά δέκα χρόνια μετά, κοιτώντας πίσω, ήταν πλέον πολύ σαφές. Πάλι, δεν μπορείς να συνδέσεις τα σημεία κοιτώντας εμπρός. Μπορείς να το κάνεις μόνο εάν κοιτάξεις πίσω εκ των υστέρων. Έτσι, πρέπει να έχεις εμπιστοσύνη ότι τα σημεία αυτά (ή, τα σημάδια, αν θέλετε), με κάποιον τρόπο, στο μέλλον θα ενωθούν. Πρέπει σε κάτι να έχεις πίστη. Στη διαίσθησή σου, στη μοίρα σου, στη ζωή, στο κάρμα, σε οτιδήποτε. Αυτή η προσέγγιση δεν με πρόδωσε ποτέ, και έχει κάνει όλη τη διαφορά στη ζωή μου».[5]
Αυτή η πίστη στο… «να έχεις πίστη» (κυκλικό και επομένως αυταπόδεικτο!) δεν τον εγκατέλειψε ποτέ. Περιγράφει πως τον απέλυσαν από την Apple (1985), πως τον επαναπροσέλαβαν (1997), πως οδήγησε την εταιρεία στην κορυφή της Wall Street. Για να καταλήξει (για μια ακόμα φορά!) ότι ο ίδιος πιστεύει στην… πίστη:
«Μερικές φορές η ζωή σε χτυπάει στο κεφάλι με ένα τούβλο. Μη χάνετε την πίστη σας. Είμαι πεπεισμένος ότι το μόνο πράγμα που με κράτησε όρθιο ήταν ότι αγαπούσα πολύ αυτό που έκανα.
Πρέπει λοιπόν και εσείς να ανακαλύψετε τι πραγματικά σας αρέσει. Και αυτό αφορά και τη δουλειά που θα κάνετε, και τον σύντροφο που θα επιλέξετε στη ζωή σας. Η εργασία θα γεμίσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής σας, και ο μόνος τρόπος για να είστε πραγματικά ικανοποιημένοι είναι να κάνετε αυτό που εσείς πιστεύετε ότι είναι μια σπουδαία δουλειά. Και ο μόνος τρόπος για να κάνει κάποιος μια σπουδαία δουλειά είναι να την αγαπήσει. Εάν δεν την έχετε ανακαλύψει ακόμα, μην απογοητευθείτε. Συνεχίστε να ψάχνετε. Μην επαναπαυτείτε. Μην συμβιβαστείτε».
Σοφά λόγια…
…τόσο σοφά που σου έρχεται η διάθεση να κόψεις τις φλέβες σου από πλήξη!
Τα success stories στον καπιταλισμό, οι περιπτώσεις επιτυχημένων επιχειρηματιών όπως ο Στιβ Τζομπς (αλλά και κατά πολύ λιγότερο επιτυχημένων από αυτόν), είναι τόσο εξαιρετικά σπάνιες, τόσο δακτυλοδεικτούμενες εξαιρέσεις, που καθιστούν τις παραπάνω παραινέσεις άνευ ουσίας αερολογίες. Οι επιτυχημένοι μεγαλοκαπιταλιστές (που δεν ξεπερνούν στο συνολικό πληθυσμό μιας χώρας το 1-2%) αποτελούν εξαίρεση που θυμίζει όσους πέφτουν από αεροπλάνα με ελαττωματικά αλεξίπτωτα. Κάποιοι (ελάχιστοι) θα γλυτώσουν το θάνατο από θαύμα, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία θα σκοτωθεί. Η προπαγάνδα θυμάται μόνο τους επιζήσαντες, ποτέ τη συντριπτική πλειοψηφία. Ξεχνιέται με άλλα λόγια η τεράστια μάζα όσων είχαν επιχειρηματικά «οράματα» του είδους του Τζομπς και, ενδεχομένως, πολύ περισσότερα επιχειρηματικά ταλέντα από τον ίδιο, αλλά απλά απέτυχαν και συντρίφτηκαν. Και φυσικά ούτε λόγος για τη μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που θα μείνει σε όλη της τη ζωή μισθοσυντήρητη. Αλλά, αν η επιτυχημένη (μεγάλη) επιχειρηματική δραστηριότητα είναι τόσο σπάνια δεν μπορεί παρά να σημαίνει ένα μόνο πράγμα: η επιτυχία έχει να κάνει περισσότερο με την τύχη, στο ότι έτυχε να βρέθηκε κάποιος στις «σωστές συνθήκες» και με τους «σωστούς ανθρώπους», παρά με την ικανότητα ή τα επιχειρηματικά «οράματα».
Στη συνέχεια της ομιλίας του στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, ο Τζομπς αναπτύσσει τις σκέψεις του πάνω στη ζωή και το θάνατο, τόσο θλιβερά κοινότοπες που δεν αξίζει τον κόπο να αναφερθεί κανείς (το να τις διαβάσεις αποτελεί πράξη αυτοτιμωρίας…). Ωστόσο καταλήγει στο απαύγασμα της προσωπικής του σοφίας που δεν είναι άλλο από:
«Μείνε πεινασμένος. Κάνε την τρέλα σου. Αυτό ευχόμουν και εγώ πάντοτε για τον εαυτό μου. Και τώρα, καθώς αποφοιτάτε για να αρχίσετε μια καινούρια ζωή, εύχομαι και για σας το ίδιο, ακριβώς, πράγμα: Μείνετε πεινασμένοι. Κάντε την τρέλα σας».[6]
Ένα είναι σίγουρο: οι ακροατές του έμειναν, κυριολεκτικά και μεταφορικά, πεινασμένοι (αν δεν πέθαναν από βαρεμάρα)!
Η εισβολή του Πραγματικού
Ο Τζομπς φυσικά δεν έμεινε πεινασμένος ούτε μεταφορικά ούτε κυριολεκτικά. Η προσωπική περιουσία του ήταν 8,3 δισεκατομμύρια δολάρια.[7] Η χρηματιστηριακή αξία της Apple είναι 362 δισεκατομμύρια δολάρια, η εταιρεία έχει ρευστό 76 δισεκατομμύρια δολάρια τι στιγμή που το υπουργείο οικονομικών των ΗΠΑ έχει 74 δισεκατομμύρια…[8]
Πως αποκτήθηκαν αυτά τα χρήματα; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα εξαφανίζει την αγιοποιημένη εικόνα του Τζομπς και φέρνει στην επιφάνεια το πραγματικό του πρόσωπο: αυτό ενός αδίστακτου, δολοφονικού καπιταλιστή.
Τα προϊόντα της Apple, ειδικότερα τα iPads και iPhones, τα κατασκευάζει μια κινεζική εταιρεία, η Foxconn. Οι συνθήκες εργασίας στην Foxconn είναι εντελώς απάνθρωπες: εξαντλητικά ωράρια (η εταιρεία εξαναγκάζει τους εργάτες της να δουλεύουν υπερβαίνοντας στο τριπλάσιο το νόμιμο χρόνο εργασίας στην Κίνα) που έχουν οδηγήσει σε κύμα αυτοκτονιών μεταξύ των εργατών. Μόνο το 2010 στο εργοστάσιο της Foxconn στο Shenzhen αυτοκτόνησαν 10 εργάτες. Η βρετανική εφημερίδα Daily Mail περιγράφει τις συνθήκες στο εργοστάσιο:
«Αντιμετωπίσαμε ένα παράξενο, ενοχλητικό κόσμο όπου οι νέες προσλήψεις γίνονται με στρατιωτικό τρόπο, οι εργαζόμενοι διατάζονται να στέκονται προσοχή στον ύμνο της εταιρείας και διαμένουν σε στρατώνες-σπίτια όπως οι κότες -όλα αυτά για λίγο περισσότερο από 20 λίρες την εβδομάδα.
Σε ότι έχει ονομαστεί το «i-Εργοστάσιο Εφιάλτης», το σκάνδαλο επικεντρώνεται σε δύο συγκροτήματα κοντά στο Shenzhen, πριν από δύο δεκαετίες ένα μικρό ψαρολίμανο και τώρα μια πόλη 17 εκατομμυρίων ανθρώπων.
Αυτό είναι το επίκεντρο των εργασιών για την Foxconn, το μεγαλύτερο εξαγωγέα της Κίνας, η οποία παράγει προϊόντα για την Apple χρησιμοποιώντας 420000 ανθρώπους εργατικό δυναμικό στο Shenzhen. Η εταιρεία έχει 800.000 εργαζόμενους σε ολόκληρη τη χώρα.
Και καθώς ο Τζομπς μιλούσε στο Σαν Φρανσίσκο [όταν ανακοίνωσε το iPhone], νέα μέτρα παίρνονταν από την Foxconn για να αποτρέψει το σκάνδαλο των αυτοκτονιών από το να βλάψει τις πωλήσεις της Apple σε παγκόσμιο επίπεδο.
Εκπληκτικά, αυτό συνεπάγεται να εξαναγκαστούν όλοι οι εργαζόμενοι της Foxconn να υπογράψουν ένα νέο νομικά δεσμευτικό έγγραφο υποσχόμενοι ότι δεν θα αυτοκτονήσουν».[9]
Η απάντηση στις επικρίσεις του Τζομπς και της Apple ήταν να στείλουν στην Foxconn ειδικούς για την «πρόληψη των αυτοκτονιών» και για «την καλύτερη εκπαίδευση του προσωπικού, για καλύτερη επίβλεψή του ώστε να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα».[10] Επιπλέον, η Apple ζήτησε από τα εργοστάσια που παράγουν προϊόντα της οι εργαζόμενοι να μην απασχολούνται «περισσότερο των 60 ωρών την εβδομάδα»! Ωστόσο (σύμφωνα με έρευνα της ίδιας της Apple) μόνο το 57% των εργοστασίων συμμορφώθηκε με την οδηγία. Πιο πρακτική (από τις προσχηματικές παρενέσεις του Τζομπς) η Foxconn έφτιαξε ένα ατσάλινο δίχτυ ώστε να εμποδίζονται οι εργαζόμενοί της να αυτοκτονούν πέφτοντας από τα παράθυρα…
Αλλά το ξεζούμισμα των εργαζομένων του ο Τζομπς δεν το περιόριζε μόνο για τους Κινέζους, το εφάρμοζε και στο εσωτερικό της χώρας του, στις ΗΠΑ. Στα καταστήματα της Apple στις ΗΠΑ οι εργαζόμενοι δουλεύουν κατά πλειοψηφία ως part-time, εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης με πενιχρές απολαβές. Προτιμώνται οι εργαζόμενοι μέχρι τα 30 τους χρόνια ενώ απολύονται αδίστακτα όσοι υπερβαίνουν το ηλικιακό αυτό όριο. Ακόμα, ο Τζόμπς και η Apple έχουν κάνει (μυστικές φυσικά) συμφωνίες με τις άλλες εταιρείες λογισμικού να κρατούν τους μισθούς των εργαζομένων τους προγραμματιστών σε τεχνικά χαμηλά επίπεδα.[11]
Ιδού λοιπόν το «μυστικό» ενός «οραματιστή» καπιταλιστή:
Δεν υπάρχει κανένα μυστικό! Πλούσιος, διάσημος ακόμα και… «άγιος» άμα λάχει, γίνεσαι πάντοτε με τη δοκιμασμένη συνταγή:
Με το αίμα και τον ιδρώτα των άλλων…
Άγγελος Καλοδούκας
[2] Στο ίδιο.
[4] Gus Russo Το Συνδικάτο, εκδόσεις Ηλέκτρα, Αθήνα 2005.
[6] Στο ίδιο.
[10] Στο ίδιο.
[11] Στο ίδιο.
Category: Χωρίς κατηγορία
τι ειναι πιο σημαντικο ρε παιδες? να παιζετε angry birds και να βλεπετε τσοντες στο internet ή να πατε να παιξετε μια ωρα μπαλα ή να βγειτε βολτα με τα φιλαρακια σας? και η apple να μην ηταν θα ειχαν εξελιχθει οι υπολογιστες και θα υπηρχε τουλαχιστον η επικοινωνια και οι ωφελιμες δυνατοτητες που σου προσφερει ο υπολογιστης.. φυσικα και να αναπαυθει ο ανθρωπος εκει που ειναι αλλα απο τι φαινεται και αυτος οπως και το 99% των «δυνατων» του κοσμου μας πατησε πανω σε πλατες (και ζωες) αλλων..
«Αγαπητέ ‘Αγγελε
δυστυχώς όπου και να γυρίσεις θα αντικρίσεις εφαρμογές και ανακαλύψεις καπιταλιστών. Ακόμα και το μηχάνημα που θα μας γλιτώσει τη ζωή ( μακρυά και αλάργα) σε μια δύσκολη στιγμή, ένας «αιμοσταγής» καπιταλιστής θα τόχει σκεφτεί και κατασκευάσει…» κλπ, κλπ
Διάλεξα ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα σχολίων. Χαρακτηριστικό επειδή σχεδόν όλα τα σχόλια σ” αυτό το άρθρο, κινούνται σ’αυτό το πλαίσιο. Είτε επικριτικά στον «οραματιστή», είτε «αποθεωτικά» γι’αυτόν, είτε τέλος κάποια που παίρνουν μια πιο ουδέτερη θέση («εντάξει, δεν ήταν ούτε θεός, ούτε κάθαρμα, ας τον δούμε αλλιώς»). Πιο είναι αυτό το πλαίσιο (που καλά-καλά δεν το αποφεύγει ούτε το άρθρο κι όχι μόνο τα σχόλια του;). Ότι ο jobs «επινόησε», «δημιούργησε», «ανακάλυψε», «εφύηρε». Ότι ο jobs ήταν «ιδιοφυϊα», «οραματιστής», «δημιουργός», κλπ, κλπ
Όμως η αριστερά θα πρεπε να γνωρίζει ότι τίποτα δεν εφευρίσκει, σκέφτεται, ανακαλύπτει, δημιουργεί κλπ ένας μόνο άνθρωπος, πόσο μάλλον αυτό το κάθαρμα (που θα του άξιζε να ανοίξουμε τον τάφο του και να το πυροβολήσουμε χιλιάδες φορές, όσος είναι ο αριθμός όλων αυτών που έχει στείλει στον τάφο, στα ψυχιατρεία, στα νοσοκομεία, κλπ, όπως θα κάνουμε σε αντίστοιχες περιπτώσεις σ’αυτό τον τόπο, όταν έρθει η ώρα).
Ο μόνος εφευρέτης, δημιουργός, κλπ είναι η συλλογική εργατική ευφυία και πρακτική, η συλλογική δύναμη και συνεργασία των εκμεταλλευόμενων. Πίσω από κάθε εφεύρεση, κάθε ανακάλυψη, κάθε δημιουργία, κρύβονται χιλιάδες χέρια, σώματα, μυαλά και καρδιές εργατών και εργατριών, κι όχι τα ανθρωπάκια που στέκονται με έπαρση στην βιτρίνα.
Διάβασα τα σχόλια εδώ, παρακολούθησα και τη συζήτηση στον παραλληλογράφο και έβγαλα τα εξής συμπεράσματα:
Υπάρχουν κάποιοι που επαινούν τον Jobs για τον Α ή Β λόγο που δεν έχει και πολύ σημασία ας πούμε γιατί πιστεύουν ότι έκανε άλματα στον τεχνολογικό τομέα.
Υπάρχουν κάποιοι που αντιπαθούν τον jobs επίσης για κάποιο λόγο, π.χ. ήταν καπιταλιστής.
Υπάρχει μια άλλη μερίδα που επιτίθεται στον συγγραφέα του άρθρου συγχέοντας και μηνύματα που πήρε από άλλα άρθρα του ίδιου συγγραφέα.
Μετά είναι τα τρόλια και αυτοί που απλά επικροτούν ή καταδικάζουν το άρθρο με δυό λέξεις, όπως και η ομάδα που προσπαθεί να κάνει μια άλλη συζήτηση, είτε με κάποια από τις πρώτες ομάδες, είτε λέει κάτι άσχετο.
Το θέμα είναι όμως επί της ουσίας του άρθρου πρέπει να πούμε ότι είναι υπέροχο. Επιθετικό; Φυσικά! Υποκειμενικό; Μάλιστα!
Συγνώμη, γιατί να μην είναι και επιθετικό και υποκειμενικό; Σε τι site γράφτηκε, στα ΝΕΑ; Κάθε φορά που ακούω ότι κάνει είναι από το Aformi ή βλέπω μια αναδημοσίευση άρθρου του, ξέρω τι να περιμένω. Άλλο άμα συμφωνώ ή όχι, μην μπερδεύουμε το ένα με το άλλο.
Υπάρχουν πράγματα με τα οποία συμφωνώ απολύτως, και κάποια άλλα όπου διαφωνώ τρελά. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να παρασύρω την άποψη προηγούμενου άρθρου σε επόμενο; Κρίνουμε το συγγραφέα ή/και το site; Μήπως να δούμε λίγο το τι λέει;
Για να δούμε. Τα μπιχλιμπίδια του Jobs κατασκευάζονται στην Κίνα υπό απάνθρωπες συνθήκες; Κανείς δε διαφωνεί με αυτό. Ε άρα τι παραπάνω να ειπωθεί; Ο τύπος ήταν πανέξυπνος άρα μια χαρά ήξερε το τι γινόταν. Δεν προσέφερε τίποτα στην ουσία, πέρα από το να δώσει ένα υπέροχο image για αξιοποίηση από την άρχουσα τάξη. Ακόμα και αυτά που του αποδίδονται βασίζονται στην δουλειά άλλων.
Το άρθρο μιλάει γι αυτό το image, για τον άνθρωπο που πέτυχε το Αμερικάνικο Όνειρο. Αυτοδημιούργητος δισεκατομμυριούχος. Και αυτό βρε μαλάκες θέλει το σύστημα! Και αυτό λέει το άρθρο! Γιατί ποτέ όλοι αυτοί οι άρχοντες δε ανακοινώσανε συλλυπητήρια μηνύματα για κάποιον απλό πολίτη που πεθαίνει; Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Τι δεν καταλαβαίνετε;
skata ston tafo tou steve jobs
απιστευτο μισος για καποιον που καταφερε να κανει κατι στη ζωη του κ να αποτελει παραδειγμα προς μιμηση για πολλους νεους που εχουν ονειρα και φιλοδοξιες.
στην ουσια ομως το αρθρο χρησιμοποιει το θανατο του Τζομπς για να επιτεθει στον καπιταλισμο, «το συστημα» οπως το αποκαλει.
Παραλειπει ομως να μας πει:
– σε ποσους ανθρωπους εδωσε δουλεια (οχι μονο στην εταιρεια του, αλλα και στον ανταγωνισμο δημιουργοντας καινουργιες αγορες)
– μιλαει για εκμεταλευση εργασιας στην Κινα, αλλα παραλειπει να μας πει τι συνθηκες επικρατουν σαυτο το γαμημενο κομουνιστικο καθεστως οπου βασικες ελευθεριες απλα δεν υπαρχουν
– κατηγορει τον Τζομπς οτι πατησε σε αλλους, αλλα δεν λεει αν αυτοι οι αλλοι θα ειχαν ποτε τη δυνατοτητα να δουλεψουν αν καποιος δεν επαιρνε το ρισκο να επενδυσει ή την ηγεσια να τους καθοδηγησει
– επιτιθεται στον καπιταλισμο, αλλα δεν μας δεινει ενα, εστω ενα παραδειγμα καινοτομιας που να δημιουργηθηκε απο κρατικη κ οχι ιδιωτικη πρωτοβουλια.
– περναει την εικονα του αδιστακτου καπιταλιστη, οταν οι μεγαλυτεροι ευεργετες του κοσμου ηταν ιδιωτες. Επισης, καμια αναφορα για Gates κλπ που δωρισαν τη μιση τους περιουσια
Τελος, μαλακα Δ.Παρασκευά, ο λογος που δεν γινεται αναφορα στο θανατο ενος απλου πολιτη, ειναι γιατι οι απλοι πολιτες δεν εχουν (συνηθως) με τη ζωη κ τις πραξεις τους impact σε πολλους ανθρωπους(περα απο οικογενεια κ φιλους). Ο ανθρωπος αυτος ειχε…εσυ τι στο διαολο δεν καταλαβαινεις σαυτο?
Δεν υπάρχει κανένα μυστικό! Πλούσιος, διάσημος ακόμα και… «άγιος» άμα λάχει, γίνεσαι πάντοτε με τη δοκιμασμένη συνταγή:
Με το αίμα και τον ιδρώτα των άλλων…
αμα ηταν τοσο απλο ολοι θα ημασταν δισ. σημερα
Είναι διαφορετικά νά σου φουσκώνει τα πανιά ο άνεμος και αλλιώς να τον έχεις κόντρα.
Ο άνεμος όμως της Ιστορίας έχει αρχίζει να αλλάζει ρότα για τον καπιταλισμό.
What Everyone Is Too Polite to Say About Steve Jobs:
what-everyone-is-too-polite-to-say-about-steve-jobs
Ευχαριστούμε L’Enfant de la Haute Mer για το link. Εξαιρετικά διαφωτιστικό για τις φασιστικές μεθόδους του καθάρματος. Σκατά στον τάφο του!
ευχαριστώ κι εγώ που “τακτοποιήσατε” τον σύνδεσμο!
Κάποιος ιδεαλιστής καλός κομμουνιστής να μου απαντήσει σε όσα παρέθεσα;Ή μήπως η επιλεκτική όραση-ανάγνωση συμβαδίζει με το εγχειρίδιο του Ριζοσπάστη;Περιμένω πάντως..Γιατί ο αγαπητός αρθρογράφος του παρόντος δεν κάνει και μια παρουσίαση της ζωής του Στάλιν;Να δακρύσουμε όλοι από τις φιλανθρωπίες του,απ τα ανδραγαθήματά του,από τον τόσο αντρίκειο τρόπο που κυβερνούσε..Λέτε για απάνθρωπες συνθήκες στην Foxconn και δεν έχω λόγο να αμφιβάλλω.Στο λατρευτό κομμουνιστικό ιδεώδες όμως ένας άνθρωπος σε μια επική μάχη εναντίον του ναζισμού έστελνε ζευγάρια στρατιώτες.Ο ένας είχε όπλο κι ο άλλος είχε σφαίρες.Άνθρωπος uber alles με λίγα λόγια.Τα πάντα για τον εργάτη αντικαπιταλιστή για να βάλω την αγαπημένη σας λέξη.Και μια και την ανέφερα…αν το viagra είχε εφευρευθεί σε κομμουνιστικό καθεστώς θα λεγόταν «antiкапиталистический»
Σκατοκέφαλε Ενιππέα
Μας το παίζεις και απολίτικος ακροδεξιό βλακόμουτρο!
Δυο πράγματα πνευματικά καθυστερημένε:
Η δημοσίευση που ποστάρεις τα κρετίνικα σχόλια σου αναφέρεται στον Τζομπς και εσύ αναρωτιέσαι για… τον Στάλιν, τον Ριζοσπάστη, την Παπαρήγα και σε λίγο θα ρωτήσεις και για το Μπιγκ Μπανγκ!
Επιπλέον, πανηλίθιε, βρίσκεσαι σε ένα σάιτ που έχει επανειλημμένα γράψει για τον Στάλιν και για τις πρώην χώρες του ανατολικού συνασπισμού.
Και… τρομάρα σου προσπαθείς να κάνεις και χιούμορ, ανεγκέφαλε πανύβλακα! Ούστ ρε!
Ενιππεα, γινεσαι γελοιος, βαρετα γελοιος. Αν δεν το συνειδητοποιεις ακομα ειναι, μαλλον, επειδη εισαι απελπιστικα γελοιος. Δεν κοστιζει τιποτα να γεμιζεις αραδες στην οθονη επιμενονοντας να εισαι εκτος θεματος, αλλα μην ελπιζεις οτι θα κερδισεις ουτε μια λεξη συμπαθειας για την νοητικη σου κατασταση. Κι αυτη αποτελει μια τελευταια φραση συμπαθειας …
Διαβασα με προσοχη ολο το αρθρο. Είναι αληθεια οτι ο jobs μονο αγιος δε ηταν. Αλλα αυτό έως να του χρέωνεται ολο το οικοδομημα του καπιταλισμου παει πολυ. το οτι ήταν καπιταλιστής όπως λετε δεν αναιρεί οτι ήταν και οραματιστής και ότι όντος αλλαξε την ζωη εκατομμυριων ανθρώπων. Επαιξε με τους κανόνες τους και κέρδισε. Τι θέλατε να κάνει να το παίξει κομουνιστής ποπολάρος και να τον φάει η μαυρη μαρμάγκα? Επίσης ο jobs υπήρξε η κορυφη του παγόβουνου που λέγεται apple. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι έκανε κουμαντο και στο τι γίνεται στη Κίνα, η οποία έχει τους δικούς της κανόνες. Μπορεί να ήξερε τι γινοταν μπορει μπορει μπορει…Αλλα επαναλαμβάνω ποιος σας είπε ότι ήταν αγιος? Οτι δεν ηταν αγιος όμως δε συμαίνει οτι δεν αλλαξε πολλά πραγματα στο κόσμο. Αυτό είναι γεγονός είτε αρέσει σε καποιους ειτε όχι
Ξέχασες να αναφέρεις το ότι πλασαρίστηκε σαν <εναλλακτικός καπιταλιστής, όχι δηλαδή σαν τον Μπιλ Γκέητς, αλλά ένας τύπος ψαγμένος, που έχει δοκιμάσει και το LSD του, έχει πάει και στην Ινδία, έχει παντρευτεί σε άσραμ, που μένει και μια πλούσια αλλά κανονική γειτονιά χωρίς σεκιουριτάδες και γενικότερα σκέφτεται έξω απ” το κουτί. Αυτό το πλασάρισμα (και στα @@ του αν πεθαίνει κοσμάκης στα κάτεργα της Κίνας) πουλάει η Apple.
Η οποία, βέβαια, ξεκωλώθηκε να πουλάει τις τελευταίες μέρες, μετατρέποντας και τον θάνατό του σε ένα εμπορικό event. Ο κοσμάκης πήγαινε κι άναβε κεράκια στα κατά τόπους Apple Stores! Είναι κι αυτό μια λατρεία της Νέας Εποχής.
iPhone 4S: 1 εκατομμύριο προ-παραγγελίες τις πρώτες 24 ώρες.
http://www.iphonehellas.gr/30751/iphone-4s-1-million-pre-orders-24-hours/#more-30751
Κλάψε λίγο ακόμα…
Η μάλλον απόλαυσε λίγο ακόμα τα 15 λεπτά δημοσιότητας που ο Jobs σου χάρισε.-
ΥΓ1: Μην πεις οτι βρεθήκαν 1 εκατομμύριο πρόβατα για να πάρουν το κινητό. Θα σε παραπέμψω στο ότι υπάρχουν 302 εκατομμύρια άνθρωποι που αγόρασαν smartphone (Από το 2010 (http://mobithinking.com/mobile-marketing-tools/latest-mobile-stats)…
ΥΓ2: Σύγκρινε το ποσοστό των αυτοκτονιών της Foxconn με το πλήθος των ανθρώπων που πάσχουν από βαριά κατάθλιψη στην ελλάδα και πες μου στην συνέχεια οτι μπορείς να υπογράψεις μετα βεβαιότητας πως όλοι είχαν ορθή ψυχική υγεία και ότι το εξαντλητικό ωράριο εργασίας τους οδήγησε στην αποτρόπαια πράξη.
ΥΓ3: Κανένας δεν υμνεί τον τρόπο διοίκησης του. Όλοι εξυμνούν το πάθος με το οποίο έκανε αυτό που αγαπούσε και δεν τα παρατούσε όταν το έκαναν οι άλλοι.
ΥΓ4: Αγιοποίηση;;;;;Έλεος.
Ορισμένοι έχουν χάσει κάθε ίχνος σοβαρότητας και αξιοπρέπειας καταπίνοντας αμάσητη την προπαγάνδα του συστήματος.
Ρε συ Dgoutz,
…έχεις μετοχές στην Apple και πανηγυρίζεις για το ένα «εκατομμύριο προ-παραγγελίες τις πρώτες 24 ώρες»; Και το «κλάψε λίγο ακόμα…» το απευθύνεις σε κάποιον που δεν έχει μετοχές; Εσύ γιατί πανηγυρίζεις;
Ακόμα, δεν αισθάνεσαι καμιά ντροπή όταν ακόμα και συντηρητικές εφημερίδες, έστω υποκριτικά, κατακρίνουν την Apple και τις συμφωνίες της με την Foxconn (όπως και την εργασία παιδιών για τη φθηνή παραγωγή προϊόντων της Apple) εσύ τα δικαιολογείς με ανάλγητο τρόπο (ΥΓ2);
Αν δεν είσαι βιομήχανος ή στέλεχος επιχείρησης με παχυλό μισθό τότε απλά είσαι fashion victim, δηλαδή θύμα.
Σέβομαι απόλυτα την διάσταση απόψεων όλων. Όπως δέχομαι την κριτική που μου γίνεται.
Δεν είμαι βιομήχανος. Ούτε στέλεχος επιχείρησης. Έτσι και αλλιώς οι σοβαρές και ανθρώπινες επιχειρήσεις έχουν εδώ και καιρό ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ την Ελλάδα ενώ επιχειρήσεις σαν αυτές που περιγράφεις (FoxConn) δεν υπήρξαν ποτέ τουλάχιστον μετά το 1975. Εργοστάσιο της Apple λειτουργεί και στην Βραζιλία και δεν υπάρχουν τέτοιες συνθήκες εργασίας σαν αυτές τις Κίνας. Απλώς είναι πολύ βαθύτερο το κακό στην Κίνα συγκεκριμένα.
Μετοχές δεν έχω της Apple. Και δεν πανηγυρίζω για τις 1.000.000 προπαραγγελίες που αντιστοιχούν σε τουλάχιστον 299.000.000 δολλάρια. Απλώς το παραθέτω για να αποδείξω οτι δεν γίνεται ολοι σε αυτόν τον πλανήτη που τον υποστηρίζουν να είναι πρόβατα. Κάτι δημιουργικό(κατα κάποιους) έκανε και αυτός. Όσο για την τιμωρία του για τις «εργασιακές μαμακίες» που έκανε, φρόντισε ο Αλλάχ/Βούδας/Θεός/Δίας/Φύση να τον κάνει να πληρώσει νωρίς και να μην χαρεί κυρίως τα παιδιά του.
Όσον αφορά το κλάψε κτλ…. το είπα απλώς γιατί δεν αντέχω να βλέπω ισοπέδωμα στην πνευματική εργασία κάποιων άσχετα αν αφορά ιδέα που κάποιοι θεωρούν αστεία.(Δεν μπορεί το μόνο που έχεις να χρεώσεις σε έναν άνθρωπο είναι το να είναι φραγκοφονιάς!!!).
Και εγώ δεν γουστάρω καθόλου κάποιες απόψεις αλλά δεν βγήκα να επιτίθομαι φραστικά.
ΥΓ1: Ποτέ δεν είπα ότι δικαιολογώ θανάτους ανθρώπων. Μα ποτέ και είμαι κάθετος σε αυτό. Το ερώτημα είναι απλώς αν πράγματι αυτό το θέμα το έβγαλαν οι «συντηρητικές» εφημερίδες σαν αποτέλεσμα των πραγματικά πενιχρών συνθηκών εργασίας ή απλώς κάποιοι «κακόβουλοι ανταγωνιστές» το άφησαν να διαρεύσει. Και αυτό το λέω ορμώμενος από την ελληνική πραγματικότητα όπου η αξιολόγηση της ψυχοσύνθεσης του εργαζομένου αποτελεί παράρτημα βιβλίου ψυχολογίας 3ου έτους στην Πάντειο(Προσοχή μιλάω για κλινικά αποδεδειγμένους ψυχασθενείς ΟΧΙ ΑΜΕΑ).
Αυτά.
ΠΡοηγούμενο σχόλιό μου απάντηση στον Μπιγκ Μπαγκ το φαγε η μαρμάγκα.Συμφωνώ απόλυτα με τον Dgoutz
Η συζήτηση σχετικά με το θάνατο του Jobs, αγνοεί ορισμένα βασικά δεδομένα.
1. Ο S.J. υπήρξε ο ιθύνων νους μιας από τις πιο πετυχημένες καπιταλιστικές επιχειρήσεις και για το λόγο αυτό τον εκθειάζουν όσοι αγιοποιούν το αμερικάνικο όνειρο, το πραγματικό του επίτευγμα όμως ήταν ο εξανθρωπισμός της τεχνολογίας. Κι αυτό θα το πιστωνόταν ακόμα και αν η εταιρία του είχε κλείσει πριν από 12 χρόνια, όπως πολλοί προέβλεπαν τότε.
2. Η κριτική για την Κίνα είναι αντικειμενική, παραλείπει όμως το γεγονός ότι το καθεστώς της του καπιταλισμού σε μονοκομματικό κράτος, αντιπροσώπευε μια από τις τρεις πορείες που ιστορικά ακολούθησαν οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες – οι άλλες δύο ήταν η κατάρρευση ή η μετατροπή σε καθεστώτα τύπου Βόρειας Κορέας. Με δεδομένα τα χαρακτηριστικά της Κίνας, αυτός ήταν και ο καλύτερος δρόμος για τη χώρα αυτή (και ακολουθεί το Βιετνάμ).
3. Αν τα κάποτε «σοσιαλιστικά» κράτη είχαν τέτοιες δομές και λειτουργία που όχι μόνο επέτρεπαν αλλά και ενθάρρυναν την καινοτομία, ο κόσμος σήμερα θα ήταν διαφορετικός. Δυστυχώς, μόνο γραφειοκράτες παρήγαγαν…
Άγγελε σε μνημονεύει ο Διανοούμενος (ένας είναι ο διανοούμενος με κεφαλαίο Δ):
lifo.gr/mag/columns/4286
«Η άλλη αντίδραση -κι αυτή τυπική- απαξιώνει τον Τζομπς με δήθεν μαρξιστικά κριτήρια (ο Μαρξ θα τον λάτρευε: διαβάστε τι γράφει για τους καινοτόμους αστούς!). Σε μπλογκ δημοσιεύτηκε (και αναδημοσιεύτηκε) κείμενο με τίτλο «H ξεδιάντροπη αγιοποίηση ενός αδίστακτου καπιταλιστή». Μίσος, όξος και χολή διαποτίζουν κάθε φράση. Ως και ο καρκίνος του Τζομπς χλευάζεται…»
Ευχαριστώ σύντροφε Γαλαξιάρχη για την ενημέρωση. Έγραψα το ακόλουθο σχόλιο στον… μέγα Διανοούμενο:
Το να διαφωνεί κανείς με το περιεχόμενου ενός άρθρου είναι (προφανώς) δικαίωμά του. Το να αποδίδει στον συγγραφέα του πράγματα που ο ίδιος ποτέ δεν έγραψε είναι κακοήθεια.
Κύριε Δήμου, σε ποιο ακριβώς σημείο του κειμένου μου «ο καρκίνος του Τζομπς χλευάζεται…»; Σίγουρα διαβάσατε το κείμενο; Ή μήπως, απλά, διαβάσατε τις δυο-τρεις πρώτες αράδες, μετά διαφωνήσατε και ακολούθως φανταστήκατε το υπόλοιπο;
«Παλαιολιθικές αγκυλώσεις» γράφεται. Προφανώς για σας η αποσιώπηση των δολοφονιών στα εργοστάσια της Foxconn, η χρησιμοποίηση παιδικής εργασίας σε εργοστάσια που παράγουν προϊόντα της Apple και οι εργασιακές συνθήκες στην Apple στις ΗΠΑ αποτελεί «σύγχρονη, μη-παλαιολιθική αντίληψη της πραγματικότητας». Όλα αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με τον μεγάλο «καινοτόμο αστό». Δεν χωρούν στο δικό σας σχόλιο για τον Τζομπς.
Συγχαρητήρια για την ηθική σας κύριε Δήμου…
Για όσους ενδιαφέρονται να διαβάσουν το άρθρο και όχι τη φαντασίωση του κυρίου Δήμου:
http://www.aformi.gr/2011/10/%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b2-%cf%84%ce%b6%ce%bf%ce%bc%cf%80%cf%82-%ce%b7-%ce%be%ce%b5%ce%b4%ce%b9%ce%ac%ce%bd%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%80%ce%b7-%ce%b1%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%80%ce%bf%ce%af%ce%b7%cf%83%ce%b7/
Άγγελος Καλοδούκας
Aformi.gr
Αν μη τι άλλο ο τύπος είχε την οξυδέρκεια να διαδεί(απ’τα 70’s κιόλας)την τεράστια εξάπλωση που θα είχαν οι προσωπικοί Η/Υ όχι μόνο σε κάθε γραφείο-σταθμό εργασίας αλλά κυρίως σε κάθε σπίτι. Έτσι επικεντρώθηκε στην ανάπτυξη λειτουργικών συστημάτων & συναφούς λογισμικού, όχι όμως αυτόνομα. Το να οικειοποιείσαι τεχνολογίες άλλων (από λειτουργικά συστήματα UNIX-πυρήνας BSD)και να επιχειρείς να το πλασάρεις ως δική σου καινοτομία είναι κατάπτιστο και ανέντιμο. Επίσης τα λογισμικά που ανέπτυξε είναι ελεγχόμενα μεχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο απ’τον κατασκευαστή. Με άλλα λόγια αν εγώ θελήσω να χρησιμοποιήσω λειτουργικό σύστημα της Apple στον Η/Υ μου δεν έχω την ελευθερία εγκατάστασης λογισμικού από άλλο κατασκευαστή , φυσικά ούτε λόγος για εγκατάσταση ελεύθερου και δωρεάν λογισμικού (το οποίο είναι και πολύ αξιόλογο!), ακόμα και η απαραίτητη αναβάθμιση-ενημέρωσή του κοστίζει! Αυτή η παροιμειώδης και ασφυκτική περιχαράκωση-εξάρτηση-ομηρία εμένα τουλάχιστον μου φέρνει κατά νου Orwell-ικά πλαίσια και πλήρως απολυταρχικές και ανελεύθερες κοινωνίες. Τα παραπάνω τα παρέθεσα διότι για να αξιολογήσουμε το ποιόν ενός ανθρώπου πρέπει να εστιάσουμε πρωτίστως στην κύρια ασχολία του όσο ήταν εν ζωή.
Αναφορικά με τις συνθήκες εργασίας-διαβίωσης στα εργοστάσια επί Κινεζικού εδάφους απλά ενισχύεται η σκέψη μου περί Orwell-κού πλαισίου, πάντως και η Κινεζική κυβέρνηση φέρει μεγάλη ευθύνη γι’αυτό, όπως εξάλλου και η νομοθεσία των ΗΠΑ για το εργασιακό καθεστώς εκεί.
Όλο το σάπιο μυαλό της ηλίθιας ελληνικής και αυτοικανοποιούμενης αριστεράς, σε ένα εμετικό και, πιό σημαντικό, ανόητο κείμενο…
«Αριστεροί» μην παραξενέυεστε που κυβερνάνε οι δεξιοί -αυτοί δεν έχουν εισαγωγικά…
Πως αποκαλύπτουν τον εαυτό τους τα ταξικά κωθώνια που τσίμπησαν στη μαύρη προπαγάνδα των ΜΜΕ της αποθέωσης ενός καθάρματος επιχειρηματία;
Με το να βρίζουν, να παίρνουν προσωπικά την κριτική στον… πολυαγαπημένο «οραματιστή» Τζομπς. Αραδιάζουν τα εκατομμύρια των iphones, ipads που πουλήθηκαν λες και είναι μέτοχοι της Apple. Όσοι κάνουν κριτική είναι «ζηλιάρηδες», μέλη μιας «αυτοικανοποιούμενης αρισεράς». Γι’ αυτό και αυτοί, ως γνήσια ταξικά κωθώνια, βαράνε κάθε πρωί προσοχή μπροστά στο αφεντικό τους. Ίσως να τον θεωρούν και αυτόν «οραματιστή»!
ta_bra_d7
«Με άλλα λόγια αν εγώ θελήσω να χρησιμοποιήσω λειτουργικό σύστημα της Apple στον Η/Υ μου δεν έχω την ελευθερία εγκατάστασης λογισμικού από άλλο κατασκευαστή , φυσικά ούτε λόγος για εγκατάσταση ελεύθερου και δωρεάν λογισμικού (το οποίο είναι και πολύ αξιόλογο!), ακόμα και η απαραίτητη αναβάθμιση-ενημέρωσή του κοστίζει!»
Φίλε, δεν ξέρεις απολύτως τίποτα και βγάζεις πράματα απ” το μυαλό σου. Σε ένα Mac μπορείς να εγκαταστήσεις ότι θες, Linux, Open Office, Gimp. Τι καπνίζεις;
Να θυμίσω πως πρώτη η ΕΣΣΔ πήγε στο διάστημα. Σκάστε λοιπόν εναλλακτικά τσιράκια του συστήματος. Ζήτω το πρεκαριάτο. Σκατά στον Steve Jobs. Θάνατος στα αφεντικά.
Και όμως, κνείται!
το βασικο ερωτημα που τιθεται ειναι αν ο καπιταλισμος ειναι το μονο συστημα που μπορει να παραγει προιοντα ευρειας ατομικης καταναλωσης υψηλης τεχνολογιας και αν οχι ισως μπορουσαμε να εχουμε παρομοια τεχνολογικη αναπτυξη με χαμηλοτερο κοιονωνικο κοστος.ο στηβ τζομπς δεν ειναι κατι το ιδιαιτερο στην ιστορια των υπολογιστων.σε οτι αφορα τους προσ. υπολογιστες θα ειχαν φτασει στο σημερινο επιπεδο και χωρις αυτον και χωρις πολλους αλλους πωλητες – επιχειρηματιες γιατι οι πραγματικοι οραματιστες δεν σκεφτονται πως θα γεμισουν τις τσεπες τους.η επιστημη και η τεχνολογια ειναι σταση ζωης και δεν εχει να κανει με τις πωλησεις
Απλά τραγικό, δημοσιογραφικά πάντα, άρθρο. Μιλάς για προπαγάνδα την ώρα που το κείμενό σου είναι γεμάτη από αυτή. Κανένας δεν επιχείρησε να αγιοποιήσει τον Τζομπς! Όποιος έχει κριτική σκέψη μπορεί να καταλάβει τι κρύβεται πίσω από έναν δισεκατομμυριούχο επιχειρηματία!! Ωστόσο, «κάτι» κατάφερε να αλλάξει στο χώρο της τεχνολογίας αυτός ο άνθρωπος, είτε μας αρέσει είτε όχι.
Aν θες να σέβεσαι τον αναγνώστη σου, να ξέρεις ότι δεν υπάρχουν ιδεολογίες στα κείμενα, αποστασιοποιήσου και γράφε αντικειμενικά. Η αλήθεια είναι πάντα στη μέση, και πρέπει να τη βγάλεις έξυπνα και με σωστό τρόπο, όχι με χαζοεπιθετικους χαρακτηρισμούς.
–όλα τα σχόλια σου ήταν αστεία και ατυχέστατα, όπως αυτό με τον αυτοδημιούργητο Αλ Καπόνε.
Το αρθρο ειναι πολυ ρηχο, γεματο εμπαθεια και ζηλοφθονα επιχειρηματα και εξυπναδες / κουτοχορτο ομοιες με αυτα των »αριστερων» που θελουν να κανουν το ασπρο μαυρο. Οσοι εχουν την εμπειρια ενος Mac ενος iphone ενος ipad δε μπορει παρα να νιωθουν ευγνωμοσυνη στους οραματιστες σχεδιαστες κλπ της Apple ανακαλύπτωντας με ευχαρίστηση ποσο χρησιμο ειναι και πόσο τους βοηθά στην εργασια και τη διασκεδασή τους
Η νοημοσυνη και η κριτικη σκεψη του μεσου ελληνα εξηγει την πλειαδα αρνητικων σχολιων που δεχεται ο αρθρογραφος και το ιδιο το αρθρο παραλληλα.Ρε μαγκες ο ΣΤΙΒ ΤΖΟΜΠΣ ειναι η υλοποιηση του <>.Η Ελλαδα εφτασε σ αυτο το σημειο βαδιζοντας πιστα στα μονοπατια του σκληρου νεοφιλελευθερου καπιταλιστικου μοντελου.Αυτο το μοντελο και το american dream πανε πακετο.Αν θαυμαζετε τον ιδιο τον ΣΤΙΒ ΤΖΟΜΠΣ θαυμαζετε κρυφα και τον δρομο που ακολουθησε για να επιτυχει.Ε λοιπον θαυμαστε και την ελληνικη οικονομικη κριση και μην σιχτιριζετε ανοητα υπνωτισμενα ανθρωπακια
Προς όλους τους ψευτοεπαναστάτες και αντικαπιταλιστες που βγήκαν για να κράξουν κάποιον επειδή έγινε πλούσιος. Βγαινετε και κραζετε κάποιον ο οποίος εκραζε τον Obama για την κατάσταση σε σχολεία κλπ και αλλα θέματα πολιτικής αντί να κάθεται σε μια παραλία με τα λεφτακια του αλλα παρόλα αυτα μπενετε απο το iPod σας για να δείτε που θα παει διακοπές η Μανωλιδου και ανοίγετε την άχρηστη TV σας για να σας φάνε λίγο ακομα το μυαλο με όλα αυτα που σας γεμίζουν οργή τα τελευταία χρόνια. Βεβηλωνετε την μνήμη ενός οραματιστή με φράσεις που με κάνουν και αηδιαζω αλλα πάτε τόσα χρόνια και ψηφίσετε τα ίδια καπιταλιστικα ΖΩΑ που σας τρώνε τα λεφτα. ΕΥΓΕ ΕΛΛΑΔΑ. Κλασσικοι έλληνες, κράξιμο σε αυτόν που κατάφερε παραπάνω απο τον εαυτουλη μας αλλα όταν θα κάνετε βρωμιες για να περάσει το παιδι σας εκει που θέλετε θα ξεχάσετε τι λέγατε για τον jobs. Όσο για προπαγανδες, έχει δίκιο ένας άλλος σωστός τύπος που είπε πως το άρθρο σου είναι ΓΕΜΑΤΟ προπαγάνδα και δεν έχει ιδιαίτερη αξία. Αν δεν σου αρέσει ο Jobs θα μπορούσες να γράψεις γιατι χωρίς να κραζεις και εγω όπως και πολλοί άλλοι θα μπεναμε και θα τονίζαμε τα σωστά σημεία του άρθρου σου αλλα εσυ επέλεξες να κραξεις. Επίσης σε έναν άλλο που έγραψε θέλω να πω πως δεν είναι όλοι δις. Γιατι δεν μπορούν να γίνουν όλοι, γιατι απλα ΔΕΝ το έχουν! Αυτα ήθελα να πω. Βαθιά απογοητευμένος για τον κλειστομυαλο ελληνικό λαό. Πραγματικα δεν αναρωτιέμαι γιατι όλοι οι φοιτητές φεύγουν απο αυτο το μέρος…..
Περήφανα γραμμένο απο το iPod μου
1)’Με αυτή τη λογική γιατί να μην είναι κοινωνικά αποδεκτός ο Αλ Καπόνε, για παράδειγμα, που αποδεδειγμένα ξεκίνησε από τον κοινωνικό πάτο για να φτάσει να γίνει μεγαλοεπιχειρηματίας (έστω μαφιόζος μεγαλοεπιχειρηματίας). Τι καθιστά τον Αλ Καπόνε μη-αποδεκτό; Το γεγονός ότι δολοφονούσε μήπως; Μα αυτή είναι μια συνήθης πρακτική «αυτοδημιούργητων» και μη καπιταλιστών.»
2)»Οι επιτυχημένοι μεγαλοκαπιταλιστές αποτελούν εξαίρεση (1-2%). Η προπαγάνδα θυμάται μόνο τους επιζήσαντες, ποτέ τη συντριπτική πλειοψηφία. Ξεχνιέται με άλλα λόγια η τεράστια μάζα όσων είχαν επιχειρηματικά «οράματα» του είδους του Τζομπς . Αλλά, αν η επιτυχημένη (μεγάλη) επιχειρηματική δραστηριότητα είναι τόσο σπάνια δεν μπορεί παρά να σημαίνει ένα μόνο πράγμα: η επιτυχία έχει να κάνει περισσότερο με την τύχη, στο ότι έτυχε να βρέθηκε κάποιος στις «σωστές συνθήκες» και με τους «σωστούς ανθρώπους», παρά με την ικανότητα ή τα επιχειρηματικά «οράματα».»
3)»Τα προϊόντα της Apple, ειδικότερα τα iPads και iPhones, τα κατασκευάζει μια κινεζική εταιρεία, η Foxconn. Οι συνθήκες εργασίας στην Foxconn είναι εντελώς απάνθρωπες: εξαντλητικά ωράρια (η εταιρεία εξαναγκάζει τους εργάτες της να δουλεύουν υπερβαίνοντας στο τριπλάσιο το νόμιμο χρόνο εργασίας στην Κίνα) που έχουν οδηγήσει σε κύμα αυτοκτονιών μεταξύ των εργατών. »
4)»Στα καταστήματα της Apple στις ΗΠΑ οι εργαζόμενοι δουλεύουν κατά πλειοψηφία ως part-time, εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης με πενιχρές απολαβές. Προτιμώνται οι εργαζόμενοι μέχρι τα 30 τους χρόνια ενώ απολύονται αδίστακτα όσοι υπερβαίνουν το ηλικιακό αυτό όριο. Ακόμα, ο Τζόμπς και η Apple έχουν κάνει (μυστικές φυσικά) συμφωνίες με τις άλλες εταιρείες λογισμικού να κρατούν τους μισθούς των εργαζομένων τους προγραμματιστών σε τεχνικά χαμηλά επίπεδα.»
Ολόσωστα επιχειρήματα, και δεν καταλαβαίνω γιατί τόση υποταγή σε ένα μεγαλο κάθαρμα καπιταλιστή και γιατί όχι άλλη τόση συγκίνηση με τους κινέζους εργάτες που αυτοκτονούν. Όλοι εσεις που κάνετε τα σχόλια την έχετε δει μεγάλοι επιχειρηματίες, ενώ το πιθανότερο μέλλον σας είναι στην ανεργία και στη μετανάστευση. Τοσο έχει καεί ο εγκέφαλός σας που ακόμα καιτώρα πιστεύετε οτι «ο καλός επιβιώνει» κι άλλες μπούρδες? Δεν ειπε κανεις να μην έχεις i-pod, αυτό λεει το άρθρο? Αλλά το κάθε i-pod είναι καρπός της συλλογικής γνώσης κι εργασίας του ανθρώπου, και τη δοξα του αξίζουν εξίσου όλη η ανθρωπότητα και κυρίως οι κίτρινοι σκλάβοι (ή δε σας πειράζει που είναι κιτρινιάρηδες ή σκλάβοι?) Η εποχη και η ανθρωπότητα είναι έτοιμες συνολικά για να φτιαχτούν εργοστάσια, αυτοκίνητα, υπολογιστές, i-pod κλπ κλπ. Το αν θα ξεχωρίσει ένας μόνο είναι καθαρά θέμα συγκυριών, μαρκετιγκ, κονέ κλπ, του μονοπωλίου της «πατέντας» κλπ κλπ. Κι αυτό ισχύει απο την τέχνη και τον αθλητισμό μέχρι την επιστήμη και την τεχνολογία. Εδώ και πολλούς αιώνες άλλωστε (πριν την «παγκοσμιοποίηση» της γνωσης που έφερε ο καπιταλισμός) υπήρχε το φαινόμενο δυο επιστήμονες σε δυο άσχετες χώρες αλλά την ίδια πάνω κάτω περίοδο να φτάνουν στα ίδια συμπεράσματα, ακριβώς γι αυτό το λόγο: η ανθρωπότητα είναι συνολικά ώριμη για να βγει ο οποιοσδήποτε Αινστάιν, Τζομπς, Μαρξ, Δαρβίνος. (Αυτός είναι ενας λόγος που ο μαρξ έλεγε “δεν είμαι μαρξιστής»). Κι αν δεν εβγαιναν αυτοί, σύντομα θα έβγαιναν κάποιοι άλλοι. Το θέμα δεν είναι η «ιδιοφυία» (αν υπάρχει καλως υπαρχει, οι δηλώσεις του τζομπς θυμίζουν μετριότητα, δηλώσεις που θα έκανε κι η γιαγιά μου) αλλά οι μύθοι γύρω απο τον «αυτοδημιούργητο» καπιταλιστή και το αστικό star-system. Που δεν έχει σημασία αν βγάζει δις δολοφονώντας ξένους εργάτες στην Κίνα ή καταστρέφει ζωές στις ΗΠΑ απο εργάτες χωρίς μισθό και δικαιώματα, μπορεί να κάνει οτι γουστάρει, αφού ειναι σπουδαίος καπιταλιστής!
Ε λοιπόν η γνώση και ο πλούτος στα οράματα κάποιων «ψευτοεπαναστατών» ανθρώπων είναι για να μοιράζεται και να διευκολύνει την ανθρωπότητα στο να ζει χωρίς αυτή τη βαρβαρότητα. Και για να γίνει αυτό πρέπει να καταργηθεί το σύστημα του κέρδους και των «αγορών». Πρέπει να πάψουν 700 πολυεθνικές να εχουν το 80% του παγκόσμιου πλούτου. Και αυτό το όραμα πρέπει να γίνει κτήμα πολύ περισσότερων ανθρώπων, όσων ονειρεύονται και παλεύουν για έναν άλλον κόσμο,χωρίς τη σημερινή καπιταλιστική κρίση (απο την οποία οι πάνσοφοι Τζομπς δεν έχουν ιδέα πώς θα λυθεί, παρά μονο με όξυνση των ανταγωνισμω΄ν, του ρατσισμου-φασισμου και των πολέμων).