Συνέντευξη με το Συντονιστικό Φορέων ενάντια στην εργασιακή εφεδρεία τις συγχωνεύσεις και τις καταργήσεις



Για πρώτη φορά το σύνολο των εργαζομένων, καλείται να αντιμετωπίσει μία τέτοια σε έκταση και βάθος επίθεση σε ολόκληρο το φάσμα των δικαιωμάτων της. Το κάρο της εξαθλίωσης για το σύνολο της κοινωνίας «σέρνουν» οι δημόσιοι υπάλληλοι, μιας και οι του ιδιωτικού έχουν υποστεί νωρίτερα το μαστίγιο του μισθολογικού και εργασιακού φρονιματισμού για το καλό της χώρας και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της.

Τσεκούρεμα μισθών στα όρια της επιβίωσης, απολύσεις, καταργήσεις και συρρικνώσεις φορέων με κοινωνική προσφορά, περιστολή δικαιωμάτων, αυταρχισμός στη διοίκηση και ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, είναι το τοπίο που διαμορφώνει η συμμορία των πρασίνων στο δημόσιο τομέα. Σε ένα πλαίσιο (παραδειγματικά) φασιστικής προπαγάνδας που διασύρει το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων και απαξιώνει την προσφορά τους, επιχειρεί να παραλύσει τα αντανακλαστικά της κοινωνίας, να φέρει σε αντιπαράθεση τους εργαζόμενους με αυτούς του ιδιωτικού και να καθιστά τους ίδιους απολογούμενους και απομονωμένους. Ο στόχος είναι διαμόρφωση ενός κράτους μικρού και αυταρχικού, φτηνό, ευέλικτο και μακριά απο τις κοινωνικές ανάγκες.

Η λεγόμενη «εργασιακή εφεδρεία» που έριξε στο τραπέζι ο Σαμαράς είναι γνωστό και προφανές ότι αποτελεί ένα …. «σατανικό κόλπο»,  που επιδιώκει να παρακάμψει με εξοργιστικό τρόπο τις υποχρεώσεις (αποζημιώσεις κ.τλ.) που προκύπτουν από τους εργοδότες (το κράτος στην προκειμένη) απέναντι σε απολυμένους εργαζόμενους. Η  υιοθέτηση του μέτρου της «εργασιακής εφεδρείας» από την κυβέρνηση  δεν ξελάσπωσε μονάχα τη συμμορία των πρασίνων που ζητά επίμονα σκληρά μέτρα με συναίνεση, αλλά απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο τις προθέσεις της αντιπολίτευσης απέναντι στους εργαζόμενους.

Η αδυναμία των υφιστάμενων δομών και αντιλήψεων που κυριαρχούν στο κίνημα των εργαζομένων στο δημόσιο, παρά τις αγωνιστικές παραδόσεις και την καλύτερη (σε σχέση με τον ιδιωτικό) συνδικαλιστική έκφραση, όχι μόνο αδυνατεί να αντιμετωπίσει, αλλά στην ουσία έχει κάμψει κάθε αποτελεσματική  μορφή αντίδρασης, κάθε δυνατότητα ανάσχεσης του οδοστρωτήρα, που με πολιορκητικό κριό την απειλή της χρεοκοπίας παρασύρει με απίστευτη βία ολόκληρη την κοινωνία στο μεσαίωνα και τη βαρβαρότητα. Η επιχείρηση των εργαζομένων να παρακάμψουν τις αδιάφορες και αδρανείς τριτοβάθμιες οργανώσεις με τη δημιουργία συντονιστικού πρωτοβάθμιων σωματείων αποκαλύπτει την πρόθεση των εργαζομένων να υπερβεί τα εμπόδια που σκόπιμα βάζουν και να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Μοιραία, οι αγωνιστικές αποφάσεις υπερβαίνουν τα στενά νομικά και καταστατικά κουστούμια, θεσπίζονται νέες μορφές συμμετοχής με ανοιχτές συνελεύσεις και άμεσα δημοκρατικές διαδικασίες.

Οι ώρες αυτές είναι κρίσιμες για το σύνολο της κοινωνίας. Η μαζικότερη, παράνομη, άδικη και παρανοϊκή διαδικασία απολύσεων που έχει επιβληθεί ποτέ, πρέπει να ανατραπεί μαζί με την κλίκα που νομοθετεί, εφαρμόζει και επιβάλλει.

Η επόμενη μέρα για τους εργαζόμενους δέ θα είναι  μόνο χειρότερη επειδή ο στρατός των ανέργων θα «υποδεχτεί» τους «έφεδρους εργαζόμενους», θα είναι χειρότερη επειδή αυτός ο «στρατός» θα είναι φτωχός και ηττημένος.

Η aformi επιχειρεί να προσεγγίσει το θέμα από την πλευρά των εργαζομένων και με κριτήριο τη δυνατότητα συμβολής στην προβολή των θέσεων και των αιτημάτων της κοινωνικής πλειοψηφίας. Στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής χούντας των αγορών που κυριαρχεί  στο επίπεδο της ενημέρωσης, επιχειρούμε να σπάσουμε (μαζί με αντίστοιχες προσπάθειες) το τείχος της σιωπής που αρνείται την παραμικρή παρεμβολή στην κυρίαρχη προπαγάνδα. Στη σιγή ασυρμάτου που επιβάλλουν οι ανάγκες των αγορών, αναζητούμε το λόγο, τις θέσεις, τις προτάσεις, τις γνώμες και τις αγωνίες  των εργαζομένων, όχι ως άβουλα και απελπισμένα θύματα, αλλά ως ενεργά υποκείμενα με δύναμη και ισχύ που μπορεί να αμφισβητήσει, να παλέψει και να ανατρέψει.

Νίκος Π-Ν.

Category: Συνεντεύξεις