Εκτυπώστε το
Κρατική τρομοκρατία: μια συζήτηση με τον Κώστα Παπαδάκη
Το μνημόνιο και η τρόικα δεν έφεραν μόνο την οικονομική εξαθλίωση αλλά, ως αναπόφευκτο συμπλήρωμα, και την κατακόρυφη ενδυνάμωση των κατασταλτικών αστυνομικών και νομικών μηχανισμών. Αυτή η ενδυνάμωση της κρατικής τρομοκρατίας αναδεικνύεται ανάγλυφα στη συνέντευξη που πήραμε από τον Κώστα Παπαδάκη. Ο Κώστας Παπαδάκης είναι δικηγόρος, διατέλεσε πέντε φορές μέλος του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και είναι μαχητικός εκπρόσωπος της κοινωνικής δικηγορίας. Είναι μέλος (από την ίδρυσή της) της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Aformi
Category: Συνεντεύξεις
απλα μια καλησπερα, και τον σεβασμο μου προς τον κωστα
Κώστα σε βλέπω ταλαιπωρημένο αλλά δεν σ’ακούω! Γιατί
Οι τρομονόμοι γεννήθηκαν απο το νομικό πραξικόπημα του 2001. Υπάρχει σχέση μεταξύ του πολέμου κατά της τρομοκρατίας και της προετοιμασίας του κράτους για δυναμική αντιμετώπιση του μαζικού κινήματος. Ο πόλεμος στην τρομοκρατία «δικαιολογεί» τις δίκες με τον τρομονόμο στην Ελλάδα και αλλού, και είναι στο συμφέρον των κρατών ο πόλεμος αυτός να διαρκέσει όσο πιο πολύ γίνεται. Κατά αυτόν τον τρόπο (Με αυτή την πρόφαση, η με την πρόφαση της τρομοκρατίας) μπορεί το φιλελεύθερο κράτος να κρύβει τις αντιφάσεις του και τον ολοκληρωτικό του χαρακτήρα.
Η αποφασιστικότητα του κράτους να συνεχίσει την πολιτική διάλυσης του κοινωνικού κρατους διαφαίνεται σε ένα άρθρο στην Guardian (http://www.guardian.co.uk/science/2007/apr/09/frontpagenews.news). Λίγο πριν από την παταγώδη αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού, με την πρόσφατη οικονομική κρίση, το υπουργείο αμύνης της Βρετανίας ανακοίνωσε τους μελλοντικούς εχθρούς-προκλήσεις του. Μέσα σ’ αυτούς έδειξε και την επαναφορά της Μαρξιστικής ιδεολογίας. Αυτό γιατί όπως λέει, η ανεργία θα αυξάνεται, οι μεσαίες τάξεις θα προλεταριοποιούνται, γι’ αυτό το κράτος εγγυητής, το κράτος «ήρωας», ετοιμάζεται για την μάχη και την καταστολή.
Η ιστορική ανάλυση φωτίζοντας τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του νεοφιλελευθερισμού, ιδιαίτερα σε τέτοιες περιόδους κρίσης καταδεικνύει ότι αναγκαστικά η λύση του ισχυρού κράτους οδηγεί μοιραία στο ολοκληρωτικό κράτος, αρκεί γι’ αυτό να προετοιμαστεί κατάλληλα η κοινή γνώμη μέσα από τη διαρκή υπενθύμιση της ανασφάλειας και του χάους που προκαλούν όσοι αγωνίζονται για τα κοινωνικά δικαιώματα, η ιστορία το έχει δείξει αυτό πολλές φορές.
Ο άνεργος, ο νέος, ο μαθητής, ο φοιτητής, ο αυριανός επιστήμονας, ο μετανάστης, ο νεόπτωχος, αναπόφευκτα βγαίνει στους δρόμοους. Αυτοί ήδη θεωρούνται οι νέοι τρομοκράτες. Ποιο θα είναι άραγε το κοινωνικό τους Γκουαντανάμο? Ήδη ο τρομονόμος δείχνει τις πραγματικές προθέσεις του σύγχρονου κράτους.
O νέος είναι ένας «χοιροβοσκός» και βόσκει τα …γουρούνια του στο δάσος. Όταν ανακαλύπτει ένα μεγάλο δέντρο που τα κλαδιά του χάνονται στα …σύννεφα.
- Πώς θα ήταν αν έβλεπα τον κόσμο από την κορυφή αυτού του μεγάλου δέντρου;
Έτσι, αρχίζει να ανεβαίνει στο δέντρο. Ανεβαίνει όλη τη μέρα και πάλι δεν καταφέρνει να φτάσει ούτε τα κλαδιά του.
Έρχεται το βράδυ και αναγκάζεται να κοιμηθεί πάνω σε μια διχάλα του κορμού
Την άλλη μέρα συνεχίζει το ανέβασμα και το μεσημέρι φτάνει στα φύλλα του δέντρου και μόνο προς το βράδυ φτάνει σε ένα χωριό που είναι χτισμένο ανάμεσα στα κλαδιά του δέντρου. Οι χωρικοί που ζούν εκεί του δίνουν φαγητό και τον φιλοξενούν τη νύχτα. Το πρωί ανεβαίνει ακόμη πιο ψηλά. Προς το μεσημέρι φτάνει σε ένα κάστρό όπου ζει μια νέα κοπέλα. Αυτός ανακαλύπτει ότι το δέντρο σταματά εκεί.
Η κοπέλα είναι η κόρη του βασιλιά που την κρατά αιχμάλωτη ένας… κακός μάγος. Έτσι ο νέος μένει με την πριγκίπισσα και αυτή τον αφήνει να μπει σε όλα τα δωμάτια του πύργου, εκτός από ένα, όπου του απαγορεύει την είσοδο. Όμως η περιέργεια του νέου είναι πολύ δυνατή. Ξεκλειδώνει την πόρτα και μέσα στο δωμάτιο βρίσκει ένα κοράκι καρφωμένο στον τοίχο με τρία καρφιά.
Το ένα καρφί διαπερνά το λαιμό του και τα άλλα δύο τις φτερούγες του. Το κοράκι λέει
- διψάει
και ο νέος το λυπάται και του δίνει να πιει νερό
Με κάθε γουλιά νερό πέφτει και ένα καρφί και με την τρίτη γουλιά το κοράκι ελευθερώνεται και βγαίνει πετώντας από το παράθυρο.
Όταν το μαθαίνει η πριγκίπισσα τρομάζει πολύ και λέει, αυτός ήταν ο διάβολος που με μάγεψε! Τώρα θα με ξαναπιάσει»
Και πραγματικά, ένα ωραίο πρωί η πριγκίπισσα εξαφανίζεται.
Ο νέος ξεκινά τώρα να τη βρει και όπως περιγράψαμε πιο πριν συναντά το λύκο. Με τον ίδιο τρόπο συναντά μια αρκούδα κι ένα λιοντάρι που του δίνουν και αυτά μερικές τρίχες τους.
Επιπλέον το λιοντάρι… τον πληροφορεί ότι η πριγκίπισσα είναι φυλακισμένη εκεί κοντά. Σε μια κυνηγετική καλύβα!
Ο νέος βρίσκει το σπίτι και την πριγκίπισσα, αλλά εκείνη του λέει πως είναι αδύνατο να το σκάσουν γιατί ο κυνηγός έχει ένα άσπρο άλογο με τρία πόδια που ξέρει τα πάντα (και προειδοποιεί… για όλα τον κύριο του). Μολαταύτα, ο νέος προσπαθεί μάταια να την φυγαδεύσει.
Ο κυνηγός τους προλαβαίνει αλλά,
επειδή ο ήρωας του είχε σώσει τη ζωή όταν ήταν κοράκι, τον αφηνεί να φύγει παίρνοντας την πριγκίπισσα. Όταν ο κυνηγός φεύγει και πάλι από το σπίτι για το δάσος ο νέος ξαναμπαίνει κρυφά στο σπίτι και πείθει την πριγκίπισσα να αποσπάσει από τον κυνηγό το μυστικό του έξυπνου άσπρου αλόγου.
Εκείνη τα καταφέρνει την ίδια νύχντα
και ο νέος,
που είχε κρυφτεί κάτω από το κρεβάτι, μαθαίνει ότι σε ένα μέρος που απέχει μια ώρα από το δρόμο από το σπίτι ζει μια μάγισσα που εκτρέφει μαγικά άλογα.
Όποιος καταφέρει να φυλάξει τα πουλάρια της για τρεις μέρες μπορεί να διαλέξει για ανταμοιβή ένα άλογο.
Παλιότερα (είπε ο κυνηγός) η μάγισσα χάριζε στο φύλακα των πουλαριών και δώδεκα αρνιά για να χορτάσει την πείνα των λύκων που ζουν στο δάσος, κοντά στο σπίτι της μάγισσας, ώστε να μην του επιτεθούν καθώς θα φεύγει.
Σε αυτόν όμως, δεν έδωσε τα δώδεκα αρνιά. Έτσι οι λύκοι τον ακολούθησαν και καθώς περνούσε τα σύνορα της περιοχής της μάγισσας κατάφεραν να κόψουν μια από τις οπλές του αλόγου του.
Για αυτό το άλογο είχε μόνο τρία πόδια…
Τότε ο νέος πηγαίνει αμέσως στην μάγισσα και συμφωνεί να την υπηρετήσει (με την προϋπόθεση να του δώσει όχι μόνο το άλογο που θα διάλεγε αλλά και δώδεκα αρνιά)
Η μάγισσα δέχεται
Αμέσως μετά όμως διατάζει τα πουλάρια να το σκάσουν για να κάνει τον ήρωα να κοιμηθεί του δίνει…. Ποτό!
Αυτός, πίνει
Αποκοιμιέται
Και τα πουλάρια
Φεύγουν
Την πρώτη μέρα τα πιάνει με τη βοήθεια του λύκου, τη δεύτερη τον βοηθά η αρκούδα και την Τρίτη το λιοντάρι. Τώρα μπορεί να διαλέξει το άλογο που θα είναι η ανταμοιβή του. Η μικρή κόρη της μάγισσας του λέει ποιο είναι το άλογο της μητέρας της. Αυτό είναι φυσικά το καλύτερο άλογο και είναι και αυτό άσπρο.
Μόλις όμως το βγάζει από το στάβλο, η μάγισσα τρυπά τις τέσσερις οπλές και ρουφά… το μεδούλι από τα κόκκαλα του αλόγου. Από το μεδούλι ψήνει Πίτα! και την δίνει στο νέο για το ταξίδι του.
Το άλογο εξασθενεί σε σημείο που να κοντεύει να πεθάνει, αλλά ο νέος του δίνει να φάει την πίτα και το άλογο ξαναβρίσκει τις δυνάμεις του.
Ο ήρωας καταφέρνει να βγει από το δάσος σώος και αβλαβής αφού ησυχάζει τους δώδεκα λύκους με τα δώδεκα αρνιά. Μετά παίρνει την πριγκίπισσα και φεύγει μαζί της καβάλα στο άλογο
Αλλά το τρίποδο άλογο ειδοποιεί τον κυνηγό που τους παίρνει στο κατόπι και γρήγορα τους φτάνει, γιατί το τετράποδο άλογο αρνείται να καλπάσει…
Καθώς πλησιάζει ο κυνηγός, το τετράποδο άλογο φωνάζει στο τρίποδο
- Αδερφή, πέταξε τον κάτω!
Το τρίποδο άλογο ρίχνει κάτω τον κυνηγό και τα δύο άλογα μαζί τον ποδοπατούν και τον κάνουν κομμάτια.
Ο νέος βάζει την πριγκίπισσα στο τρίποδο άλογο και πηγαίνουν μαζί στο βασίλειο του πατέρα της, όπου παντρεύονται.
Τότε το τετράποδο άλογο τον παρακαλεί να τους κόψει το κεφάλι, γιατί αλλιώς θα φέρουν την καταστροφή.
Ο νέος το κάνει αυτό και τα άλογα μεταμορφώνονται σε έναν όμορφο πρίγκιπα και μια υπέροχη πριγκίπισσα, που μετά από λίγο φεύγουν «για το δικό τους βασίλειο». Ο κυνηγός τους είχε μετατρέψει σε άλογα πριν από πολύ καιρό.
http://www.apocalypsejohn.com/2012/06/atrix.html