Subscribe via RSS Feed
Εκτυπώστε το Εκτυπώστε το

Δηλώσεις Λοβέρδου και ταξικό μίσος



Το aformi πήρε βιντεοσκοπημένες δηλώσεις από τον πρόεδρο του Συλλόγου εργαζομένων του υπουργείου Υγείας, τον Δημήτρη Θωμά, και τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ένωσης Εποπτών Δημόσιας Υγείας, Ευάγγελο Πασβούρη, τις οποίες παραθέτουμε παραπάνω.

Οι εργαζόμενοι στο υπουργείο Υγείας πραγματοποίησαν κατάληψη του κτηρίου διαμαρτυρόμενοι για τις κατάπτυστες δηλώσεις του Α. Λοβέρδου περί «ένα εκατομμύριο δημοσίων υπαλλήλων, που ταλαιπωρούν δέκα εκατομμύρια πολίτες με την βεβαιότητα ότι ο δημόσιος τομέας είναι ισόβιος».[1] Ο πρόεδρος των υπαλλήλων του υπουργείου Υγείας Δημήτρης Θωμάς δήλωσε ότι:

«Κάνουμε κατάληψη του υπουργείου ως απάντηση στις ύβρεις του υπουργού καθώς ξέρει ότι δουλεύουμε πολύ σκληρά παρά τις μειώσεις που έχουμε δεχθεί στους μισθούς μας. Θα παραμείνουμε εδώ και το Υπουργείο θα μείνει κλειστό όλη μέρα. Απαιτούμε ο υπουργός να ζητήσει συγγνώμη».[2]

Ο Λοβέρδος, κατά την προσφιλή μέθοδο της κυβέρνησης, επιστράτευσε καθαρά ψεύδη ως γνήσιος μαθητής του Γκέμπελς και της ναζιστικής προπαγάνδας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της πολυδιαφημισμένης απογραφής των δημόσιων υπαλλήλων που η ίδια η κυβέρνηση πραγματοποίησε, οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα δεν υπερβαίνουν τους 450.000, καθιστώντας το ελληνικό δημόσιο ένα από τα μικρότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση (διάβαζε και τη δημοσίευσή μας Ιδεολογία και ταξική κυριαρχία). Ωστόσο αυτό δεν εμποδίζει το νεοφιλελεύθερο πολέμαρχο Λοβέρδο να κάνει φασίζουσα μαύρη προπαγάνδα μιλώντας για «ένα εκατομμύριο δημόσιους υπαλλήλους».

Δεν είναι η πρώτη φορά που υπουργοί της κυβέρνησης καθυβρίζουν με το χειρότερο τρόπο εργαζόμενους. Και το πιο ενοχλητικό: καθυβρίζουν εργαζόμενους υφιστάμενούς τους χρυσοκάνθαροι πολιτικοί διαχειριστές των καπιταλιστών. Έτσι, ο Πάγκαλος, που πρώτος άρχισε το χορό των ύβρεων κατά των δημοσίων υπαλλήλων χαρακτηρίζοντάς τους «κοπρίτες»[3] έχει στην κατοχή του 38 ακίνητα (!!) και εισόδημα 640.632,2 ευρώ! Ο κατά πολύ «φτωχότερος» Λοβέρδος έχει εισόδημα «μόλις» 99.611,14ευρώ (ποσό απλησίαστο για ένα εργαζόμενο) διαμένει σε οικία 323,14 τ.μ. στην Ν. Ερυθραία ενώ το αυτοκίνητό του είναι «μόλις» 4.150 κ.ε…[4]

Το ποιοι πληρώνουν τα αποτελέσματα της διάλυσης του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα φάνηκε την επόμενη μέρα: απίστευτη ταλαιπωρία των επιβατών του Ηλεκτρικού Σιδηρόδρομου (ΗΣΑΠ). Οι συρμοί του ηλεκτρικού διέρχονταν από τους σταθμούς ανά μισή ώρα, ενώ στα εκδοτήρια δεν υπήρχαν υπάλληλοι. Ο λόγος απλός. Στα πλαίσια των περικοπών μετατάχθηκαν 144 υπάλληλοι του ΗΣΑΠ μερικοί από τους οποίους «ως φύλακες στο υπουργείο Πολιτισμού»![5]

Αλλά αυτή η συστηματική καθύβριση των εργαζομένων από υπουργούς χρειάζεται εξήγηση. Πολύ περισσότερο που ενώ, αρχικά, άλλοι υπουργοί (και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ) πήραν αποστάσεις από τις βάναυσα προσβλητικές δηλώσεις Λοβέρδου,[6] ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έσπευσε να επιβεβαιώσει ότι οι απόψεις Λοβέρδου είναι οι επίσημες απόψεις της κυβέρνησης.[7]

Η εξήγηση της συστηματικής, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, εξύβρισης των εργαζομένων από υπουργούς είναι απλή:

Είναι πλέον εμφανές στον καθένα εργαζόμενο ότι η νεοφιλελεύθερη συμμορία του ΠΑΣΟΚ είναι υπεύθυνη για την επιστροφή των εργασιακών δικαιωμάτων στον 19ο αιώνα, τη μαζική ανεργία, τη βύθιση της οικονομίας στη χειρότερη οικονομική κρίση από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτή η κυβερνητική συμμορία, στην εντεταλμένη αποστολή της παραχώρησης γης και ύδατος στο μεγάλο κεφάλαιο, έχει τσακίσει όλα τα κοινωνικά στρώματα-στηρίγματα του ίδιου του ΠΑΣΟΚ. Εισπράττουν, φυσιολογικά, το μίσος των εργαζομένων και των μικρομεσαίων στρωμάτων, καθιστώντας το πολιτικό μέλλον των μελών της κυβερνητικής συμμορίας (αλλά και του ίδιου του ΠΑΣΟΚ) λίαν αμφίβολο. Το έχει δηλώσει άλλωστε πολύ καθαρά το νούμερο δυο της συμμορίας, ο Ευ. Βενιζέλος:

«Ανέλαβα μία ευθύνη, μία δυσβάστακτη ευθύνη, το ξέρετε πολύ καλά ότι αυτό έγινε χωρίς να το επιθυμώ ή να το επιδιώκω και προκειμένου να φέρω σε πέρας αυτή την αποστολή που την θεωρώ εθνική, έχω κατά πάσα πιθανότητα θυσιάσει οποιαδήποτε πολιτική μου προοπτική».[8]

Το αποτέλεσμα, της γνώσης ότι έχουν υποθήκευση για τα συμφέροντα του ελληνικού καπιταλισμού το πολιτικό τους μέλλον, είναι τα μέλη της κυβέρνησης να εκφράζουν σε κάθε ευκαιρία μίσος για τον απλό εργαζόμενο, μίσος για τους ίδιους τους πρώην ψηφοφόρους τους. Μίσος αναμεμιγμένο με φόβο. Ένα από τα πλέον «σεβαστά» ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ο μακροβιότερος πρόεδρος του ελληνικού κοινοβουλίου, ο Α. Κακλαμάνης έχει δηλώσει για τις «ενδοκυβερνητικές διαμάχες» που «διαταράσσουν» την εικόνα της κυβέρνησης:

«Θα πρέπει να αποφασίσετε εκεί στο υπουργικό συμβούλιο, αν η κυβέρνηση είναι μία ή αν ο καθένας σας είναι αυτόνομος ή αν οφείλεται σε απειρία του και μπορεί να πυροδοτεί τέτοιες καταστάσεις.

[…]

Όπως και να έχει να μεταφέρετε στον πρωθυπουργό ότι ουδείς αναντικατάστατος. Γιατί διάφορες κουβέντες που ειπώθηκαν ρίχνουν λάδι στη φωτιά και δημιουργείται υλικό προς διαχείριση. Ο όχλος είναι υλικό προς διαχείριση.

Ο κ. Κακλαμάνης προειδοποίησε επίσης ότι σε αυτή την πρωτοφανή κρίση, τέτοια φαινόμενα είναι σαν ένα δρόμο σπαρμένο με σπασμένα γυαλιά. «Γυμνό πόδι που περπατάει πάνω σε σπασμένα γυαλιά σημαίνει αίμα», συμπλήρωσε, υπογραμμίζοντας ότι «γι’ αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή».[9]

Προσέξτε το μίσος για τους απλούς ανθρώπους (δηλαδή όσους δεν είναι μανδαρίνοι της εξουσίας ή καπιταλιστές): πρόκειται περί «όχλου», υλικού «προς διαχείριση». Αλλά…

…προσέξτε επίσης την επίγνωση των μανδαρίνων της εξουσίας του κινδύνου για τους ίδιους και το σύστημα: αισθάνονται ότι περπατούν «σε σπασμένα γυαλιά», αυτό «σημαίνει αίμα» και «γι’ αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή».

Οι άνθρωποι φοβούνται και καθυβρίζοντας τους εργαζόμενους προσπαθούν να ξορκίσουν τους εφιάλτες τους! Στο χέρι μας είναι να κάνουμε τους εφιάλτες τους πραγματικότητα!

Άγγελος Καλοδούκας

 


Share

Category: Εσωτερικά



Σχόλια (2)

Trackback URL | Comments RSS Feed

  1. Ο/Η bodyfull λέει:

    Δηλώσεις σαν και αυτές του Λοβέρδου αποδεικνύουν και το τέλος της εποχής της συναίνεσης και διαπραγμάτευσης που απολαύσαμε τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά και τον ανοιχτό πόλεμο που έχει ξεκινήσει. Και αν είναι έτοιμοι αυτοί να ματώσουν, η αριστερά είναι; Μπορεί; Θέλει;
    Ή θα παραμείνουμε στις διακυρήξεις και τις κραυγές μίας άλλης εποχής;
    Αντέχουμε να πάμε φυλακή;

  2. Αντί σχολίου:

    EX HYPOTHESI

    Στης Ιστορίας το «παιγνίδι» το ασαφές
    που όλα γίνονται
    μες στην ανάγκη και στη διαπάλη
    οι τέχνες του δόλου
    η ισχύς και το αδίστακτο αποφασίζουν
    για κείνους που μέλλει να νικήσουν
    και για κείνους που μέλλει να νικηθούν

    Στης Ιστορίας το «παιγνίδι» το ασαφές
    που όλα γίνονται
    μες στην ανάγκη και στη διαπάλη
    ανυποψίαστοι εμείς άτολμοι και μοιραίοι
    όλους τους αγώνες μας
    τους αφήσαμε ημιτελείς
    και γίναμε σέμπροι κι αγωγιάτες
    της ντροπής και της ενοχής

    Στης Ιστορίας το «παιγνίδι» το ασαφές
    που όλα γίνονται
    μες στην ανάγκη και στη διαπάλη
    μια σταλιά γνώση αν είχαμε
    μια σταλιά θυμό
    και λίγη αψηφισιά
    την έκβαση των πραγμάτων θα ορίζαμε
    και η κοινωνία μας θα ήτανε καλύτερη

    Ευχαριστώ

Αφήστε μήνυμα