Αρχίζουμε. Αναφέρει πως το κίνημα των πλατειών είχε έλλειψη πολιτικοποίησης χωρίς καν να αντιλαμβάνεται το κυρίως πρόσταγμα που υπάρχει, δηλαδή της ΑΜΕΣΗΣ δημοκρατίας. Αυτό είναι καθαρά η πιο πολιτικοποιημένη έκφραση που έχει υπάρξει στη μοντέρνα εποχή.

Συνεχίζει λέγοντας πως με την απαξίωση των κομμάτων και των κρατικών μηχανισμών θίγεται το δημόσιο και απαλλάσσονται οι ιδιώτες όπως και τα ΜΜΕ. Προφανώς έχασε όλο το θέμα του διαχωρισμού μεταξύ κρατικού και δημόσιου, όπως και τον αποκλεισμό των ΜΜΕ και την κριτική του ιδιωτικού καπιταλισμού.

Για το ότι ο Βαρδινογιάννης θα προσυπόγραφε το “κλέφτες κλέφτες” είναι ένας ηλίθιος λαϊκισμός καθώς ο Βαρδινογιάννης μαζί με την τάξη του επωφελείται άμεσα από τους κλέφτες. Μη λέμε χαζά!

“Καμιά αυτοοργάνωση δεν μπορεί να τα υποκαταστήσει (τα κόμματα, τις οργανώσεις (;) τις αναρχικές ομάδες). Πρώτα απ’ όλα, ο συγγραφέας θα έπρεπε να αντιληφθεί ότι η οργανωτική δομή των πλατειών άρχισε από το μηδέν (0) με ότι αυτό συνεπάγεται. Όταν αρχίζει λοιπόν κάποιος από το τίποτα και χτίζει κάτι, λογικά να υπολείπεται του έτοιμου προϊόντος, όσο στραβό και να είναι αυτό το έτοιμο. Η παράγραφος συνεχίζεται μιλώντας για ζητήματα (τα οποία μια χαρά τέθηκαν και συζητήθηκαν) όπου ο συγγραφέας απαιτεί στην ουσία την ύπαρξη κομμάτων που θα πάρουν το ρόλο του βοσκού πάνω στο πλήθος. Το κείμενο μέχρι στιγμής φαίνεται όλο και πιο ψηφοθηρικό. Ας συνεχίσουμε την ανάγνωση.

Ακολουθεί ένα παράδειγμα όπου φαίνεται το πλήθος να αναπαράγει την κυβερνητική προπαγάνδα επί των πανεπιστημίων. Δηλαδή ο διάλογος των πλατειών πρέπει σώνει και καλά να έχει μια συγκεκριμένη έκφραση η οποία να συνδράμει με τις απόψεις του συγγραφέα, εάν όχι, είναι κυβερνητική προπαγάνδα. Ο/Η κύριος/κυρία που το έγραψε θα πρέπει να αρχίσει να αντιλαμβάνεται τι είναι συζήτηση και επιχειρήματα. Θα υπάρξουν και τα μεν, και τα δε.

Το άσυλο του πανεπιστημίου, δεν το οφείλουμε στα αριστερά κόμματα όπως θέλει να μας πείσει το άρθρο, το οφείλουμε στον κόσμο που πολέμησε και θα πολεμήσει γι αυτό. Αυτό το καπέλωμα της αριστεράς… έλεος δηλαδή!

Συμφωνούμε ότι υπάρχει μια σκληρή και ανοιχτή πολιτική μάχη, αλλά όχι μάχη θέσεων, αλλά μάχη λαού που προσπαθεί να τα βρει μεταξύ του. Οι διαχωρισμοί που προωθούν τα κόμματα μόνο αυτό δε θέλουν όμως.

Κατηγορηματικά Όχι απαντά στην έλλειψη κομματικών ταυτοτήτων! Συνεχίζει βέβαια μπερδεύοντας την πολιτικοποίηση με την κομματικοποίηση. Το έλεος το ίδιο για να κρατήσω σεμνό το σχόλιό μου.

Η “«άμεση δημοκρατία των συνελεύσεων» βρίσκεται μακράν κάθε πραγματικότητας.” μας λέει ευθαρσώς, ενώ υπονοεί ότι τα υπάρχοντα κόμματα (όποια υποστηρίζει τέλος πάντων) κατέχουν όλη την αλήθεια και εμείς είμαστε άβουλα όντα που πρέπει να υπακούουμε τις επιταγές τους. Μάλιστα…

Το σωστό συμπέρασμα για το συγγραφέα είναι να συμμετέχουμε στο τσίρκο των αστικών εκλογών και έτσι να καταφέρουμε να επιβιώσουμε. Προσπαθεί επίσης να το φέρει πως αυτό είναι συλλογική απόφαση των πλατειών. Εμένα η εντύπωση που μου δόθηκε είναι ότι την ημέρα των εκλογών μένουμε στις πλατείες. Όπως το βλέπει ο καθένας φυσικά.

Και να ζητήσω μια συγνώμη από τον Άγγελο Καλοδούκα που αντί να τον αναφέρω με το όνομά του τον αναφέρω ώς συγγραφέα, αυτό έγινε καθώς τα σχόλια γράφονταν ταυτόχρονα με την ανάγνωση.

Επίσης να μεταφέρω την εκτίμησή μου προς τον κ. Καλοδούκα, απλά στο συγκεκριμένο κείμενο διαφωνούμε απόλυτα. Αυτό φυσικά είναι και μια καλή αρχή για ένα καλύτερο αύριο. Διαφωνία και συζήτηση.

Ευχαριστώ.