Εκτυπώστε το
Σύνταγμα 29/5: η Κυριακή του πλήθους
Ο κόσμος ήταν πολύς. Προφανώς, δεν μπορώ να εκτιμήσω με ακρίβεια τον αριθμό, αλλά υποθέτω ότι ήταν γύρω στις 80.000.
Τι υποδηλώνει το μέγα πλήθος; Μα το προφανές: την απέχθεια του κόσμου για το μνημόνιο, την κυβέρνηση αλλά και τη διάθεση για ενεργητική αντίδραση.
Ασφαλώς, υπάρχουν προβληματικά σημεία. Η κινητοποίηση του κόσμου έγινε με όλα εκείνα τα στοιχεία που συγκροτούν το αυθόρμητο: χωρίς κομματικές καθοδηγήσεις, χωρίς προφανείς πολιτικούς στόχους. Το γεγονός αυτό εγκυμονεί κινδύνους: η αοριστία των στόχων δημιουργεί τη δυνατότητα ώστε να αποπροσανατολιστούν οι κινητοποιήσεις από τις καθεστωτικές πολιτικές δυνάμεις, ενώ επιπλέον, υπάρχει ο κίνδυνος σταδιακού ξεφουσκώματος τους. Γιατί αντίθετα με όσους θεωρούν τη «μη πολιτικοποίηση» των κινητοποιήσεων ως «θετικό», ακριβώς εκεί βρίσκεται το πρόβλημα. Η πάλη ενάντια στο μνημόνιο, τον εργασιακό μεσαίωνα, τη νεοφιλελεύθερη συμμορία της κυβέρνησης, είναι κατ’ εξοχήν πολιτική πάλη με τη βαθύτερη ουσία της έννοιας «πολιτική πάλη»: προϋποθέτει όχι απλά πάλη ενάντια στα συγκεκριμένα μέτρα και πολιτικές, αλλά και μια ορισμένη άποψη για τη λειτουργία της οικονομίας και της κοινωνίας. Οι γκαιμπελίσκοι σαν τον Πρετεντέρη που, υποτίθεται, αντιμετωπίζουν αυτές τις κινητοποιήσεις με «θετικό τρόπο» εκμεταλλεύονται ακριβώς το «μη πολιτικό», το αυθόρμητο των κινητοποιήσεων, για να προβάλλουν τη γραμμή της άρχουσας τάξης: ναι έχει δίκιο ο κόσμος να αγανακτεί με τα μέτρα, αλλά πάνω απ’ όλα (στη «λογική» του Πρετεντέρη), για όλα φταίει το «σπάταλο κράτος», επομένως, η ουσία του μνημονίου είναι σωστή. Ναι στις ιδιωτικοποιήσεις, ναι στον εργασιακό μεσαίωνα, αποδοχή της μαζικής ανεργίας που όλα αυτά συνεπάγονται.
Ωστόσο η προσπάθεια εκμετάλλευσης των κινητοποιήσεων από την άρχουσα τάξη δεν αποτελεί μονόδρομο. Όλα θα εξαρτηθούν από την παρέμβαση της Αριστεράς (και των δυνάμεων του αντιεξουσιαστικού χώρου). Και εδώ οι ριζοσπαστικές δυνάμεις έχουν το πλεονέκτημα. Παρά το μνημόνιο και τα νομοσχέδια που έφεραν εργασιακό μεσαίωνα, οι δυνάμεις της Αριστεράς εξακολουθούν να έχουν πολύ μεγάλη επιρροή στους κοινωνικούς χώρους (εργασιακούς χώρους, γειτονιές). Η άρχουσα τάξη και ιδεολογία προσπαθεί να αποπροσανατολίσει (και να απομαζικοποιήσει) τις κινητοποιήσεις, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν τις προκάλεσε. Το αντίθετο μάλιστα. Σε μια περίοδο που παίρνονται μέτρα πρωτοφανή σε καιρό ειρήνης σε οποιαδήποτε χώρα και εποχή, που γυρίζουν τους εργαζόμενους στον 19ο αιώνα, η άρχουσα τάξη σιχαίνεται κάθε κινητοποίηση όπως ο διάβολος το λιβάνι (εκτός εάν είναι ρατσιστικές κινητοποιήσεις όπως αυτές της Χρυσής Αυγής. Και αυτό γιατί αποπροσανατολίζουν και διασπούν τον κόσμο).
Το ελπιδοφόρο είναι ότι (σχεδόν από την αρχή) η ανάγκη παρέμβασης στις κινητοποιήσεις του Συντάγματος έγινε συνείδηση στις οργανωμένες δυνάμεις της Αριστεράς -παρενέβησαν και συνεχίζουν να παρεμβαίνουν στα τεκταινόμενα της πλατείας Συντάγματος.
Ωστόσο ένα είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, το κρίσιμο ζητούμενο που θα έδινε βάθος στις κινητοποιήσεις του Συντάγματος: να συνδυαστούν αυτές οι κινητοποιήσεις με μεγάλα κινηματικά γεγονότα, όπως απεργιακές κινητοποιήσεις. Αυτό θαρρώ γίνεται, κατά κάποιο τρόπο, συνείδηση σε όλο και πιο πολλούς αγωνιστές της εργατικής βάσης. Βλέπω να πυκνώνει η παρουσία συνδικαλιστών βάσης (των πρωτοβάθμιων σωματείων) που προσπαθούν να παρέμβουν στη διαρκή γενική συνέλευση της πλατείας.
Ο κόσμος βρίσκεται σε αναβρασμό. Θαυμάσια κατάσταση! Αλλά αυτό δεν αρκεί -ποτέ δεν αρκούσε για να κερδηθούν οι αγώνες. Ωστόσο ο αναβρασμός και η κινητοποίηση του κόσμου αποτελεί την προϋπόθεση για αντίσταση και νικηφόρους αγώνες. Η ευκαιρία είναι εδώ και είναι μεγάλη: η ριζοσπαστική και επαναστατική Αριστερά δεν μπορεί παρά να βρίσκεται και να παρεμβαίνει στα γεγονότα της πλατείας Συντάγματος!
Άγγελος Κ
Category: Χωρίς κατηγορία
Άγγελε,
καταπληκτική η δουλειά σου! ΕΥΓΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια Ηλιάνα
Άγγελος
Συμφωνώ και διαφωνώ.
Πρώτα απ” όλα μιλάω έχοντας ως δεδομένα όχι την πλατεία Συντάγματος αλλά την πλατεία Λευκού Πύργου.
Η κοινοβουλευτική αριστερά δεν έχει θέση, αλλά δε φάνηκε κι όλας. Είδα κόσμο από συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και προς τιμή τους, είναι εκεί ως πολίτες, όχι ως συλλογικότητα. Η μόνη συλλογικότητα που είναι αποδεκτή είναι η ίδια η συνέλευση. Αυτό όχι γιατί είναι απολίτικη, αλλά γιατί γίνεται περισσότερο πολιτική μέρα με τη μέρα.
Δε βρήκα λινκ για streaming της συνέλευσης της πλατείας Συντάγματος χθές λίγο που κοίταξα για να μπορέσω να κάνω συγκρίσεις, αλλά προτρέπω κόσμο που δεν μπορεί να κατέβει στο Λευκό Πύργο, να κοιτάξει μέσω του blog (aganaktismenoi-thess.blogspot.com) τη συνέλευσή μας.
Και κλείνω με επίσης ένα μπράβο σε όλους σας στο αφορμή για την υπέροχη δουλειά που κάνετε.
Δημήτρης
πολύ καλή δουλειά!
Μια σύντομη αναφορά για τη σημερινή ημέρα (30-5-11).
Αρκετές χιλάδες κόσμος και σήμερα, με πυκνή παρουσία σε Όθωνος – Αμαλίας και στο κέντρο και πάνω μέρος της πλατείας Συντάγματος.
Αντιφάσεις:
1. Σχετικά χαλαρή έως γηπεδική ατμόσφαιρα σε Όθωνος – Αμαλίας. Αρκετά τα μικρά παιδιά με τους γονείς τους. Οργή, υβριστικά συνθήματα κατά της κυβέρνησης και των 300 βουλευτών. Μούτζες. «Να φύγει το μνημόνιο». 3 φορές (εντός 2 ωρών) ο εθνικός ύμνος (μόνο από ένα στενό πυρήνα στο κέντρο, μπροστά από τα ΜΑΤ). Χτυπήματα κατσαρόλας. Ελάχιστες οι ελληνικές σημαίες, πολύ περισσότερες σημαίες σε πάγκους υπαίθριων πωλητών (χωρίς όμως πελάτες…). Ορισμένες σημαίες Ισπανίας και Αιγύπτου. Φασίστες ή υποψία τους πουθενά (οργανωμένα εννοώ ή έστω τίποτα «ύποπτοι» μαζεμένοι με σημαίες: ούτε αυτό!). Ελάχιστες χειροποίητες αφίσες, που καλούσαν να φύγουν οι μετανάστες χωρίς άδεια παραμονής (και ανέφεραν το θεϊκό: «όχι στα προβοκατόρικα μαχαιρώματα»!!!!!) ξηλώθηκαν από την περιφρούρηση, μετά από διαμαρτυρίες μερικών διαδηλωτών (την ίδια στιγμή που κάποιοι ηλικιωμένοι πάντως, υποστήριζαν τα γνωστα ξενοφοβικά). Πωλητές με σουβλάκια, καλαμπόκια, κουλούρια, δυνατά laser από αλλοδαπούς πωλητές για να φωτίζονται τα κτίρια (Βουλή, ξενοδοχεία).
2. Πυρετός δουλειάς απο εκατοντάδες ανθρώπους σε καμιά δεκαριά σημεία της πλατείας, στο οργανωτικό κέντρο (ομάδες για την τέχνη, την ψηφιακή επικοινωνία, την περιφρούρηση καθώς υπήρξαν και «απώλειες», την παρασκευή φαγητού, το ιατρείο κλπ.). Πλήθος προσέλευσης κόσμου στην υποδοχή, για καταγραφή, συμμετοχή, ενίσχυση κλπ. Πολλές οι σκηνές, 1-2 χημικές τουαλέτες, πολλή λάσπη από τη βροχή… Ο κόσμος σχεδόν στο σύνολό του «αριστερο-αυτονομο-εναλλακτικός». Καλό σημάδι αυτό…
Στο κάτω μέρος της πλατείας, στο φανάρι της διάβασης προς Ερμού, λίγα μέλη του ΣΕΚ διακινούσαν την εφημερίδα τους, με πικέτες που έγραφαν μόνο «εργατική αλληλεγγύη», ενώ μοίραζαν προκήρυξη για εργατικές κινητοποιήσεις. Δυστυχώς, αργότερα συγκεντρώθηκαν εκεί δεκάδες άτομα και υπήρξε έντονη φραστική αντιπαράθεση, καθώς αρκετοί επιθυμούσαν να φύγουν οι ΣΕΚίτες (τους λέγανε «δεν θέλουμε κόμματα, αυτά μας οδήγησαν στο σημερινό χάλι», «δεν θέλουμε πολιτική» κ.α.), άλλοι όμως τους υπερασπίστηκαν, προκαλώντας τον εκνευρισμό των πρώτων. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι, ένας από τους πιο πολέμιους ήταν, όπως είπε, αλλοδαπός, χωρίς δικαίωμα ψήφου…
Αύριο, πάλι εκεί…
Κι εγώ στον Λ Πύργο.
Η Αριστερά είναι εκεί και κάλα κάνει. Παρεμβαίνει και συνεισφέρειστη διαμόρφωση και καλά κάνει. Κι η Αριστερά άνθρωποι είναι και μάλιστα από τους πιο ενεργητικούς πολίτες. Τι θα πει δεν έχει θέση; Ποιος θα αποφασίσει τι έχει θέση και τι δεν έχει;
Σήμερα πάντως βγήκε ένα πρώτο κείμενο που έχει τα καλά ότι λέει για τις ιδιωτικοποιήσεις και για τους μετανάστες. ΕΙΝΑΙ ΒΕΛΤΙΩΣΗ αυτού της Αθήνας και πρέπει να υιοθετηθεί και από την ΑΘήνα κι άλλες πόλεις.
επίσης είναι καλό που έγινε η αντιπαράθεση για την παρουσία κομμάτων και σωματείων. Το καλό είναι ότι η πλειοψηφία (ήταν το μόνο θέμα που υπήρχε ορατή μειοψηφία) δέχτηκε πανό σωματείων. Για κόμματα ακόμη δεν έγινε προσπάθεια υπεράσπισης της παρουσίας τους, ούτε υπάρχει επιτακτικός λόγος για την ώρα. Δεν πειράζει, ο κόσμος θα καταλάβει σιγά-σιγά ότι δεν είναι όλα τα κόμματα ίδια.
Για τώρα η συμμετοχή στις δραστηριότητες (και η οργάνωσή τους) θα είναι η καμπή που θα κρίνει τη συνέχεια. Πολιτικά οι μάχες μπορούν να κερδίζονται από την Αριστερά.
(είχε πλάκα που όταν κάποιος είπε να μην έρχεται κανείς με «σημαίες» (κομμάτων&σωματείων εννοούσε!), του απάντησε μετά κάποιος άλλος να μην διαταράσσει την ενότητα βάζοντας απαγορεύσεις και διαχωρισμούς για τις σημαίες τις ελληνικές!)
Να το κείμενο της Θεσ/νίκης
«Εδώ και πολύ καιρό παίρνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς.
Είμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι, μετανάστες, που έχουμε έρθει στο Λευκό Πύργο για να παλέψουμε και να αγωνιστούμε για τις ζωές μας και το μέλλον μας.
Είμαστε εδώ γιατί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας μπορούν να προέλθουν μόνο από εμάς. Δεν ψάχνουμε τι μας χωρίζει, βρίσκουμε τι μας ενώνει.
Εκεί στις πλατείες θα συνδιαμορφώσουμε όλα μας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας.
Καταγγέλουμε το ξεπούλημα και την διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών (παιδεία, υγεία, κοινωνική ασφάλιση)
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους με τα σωματεία τους, χωρίς κόμματα, που θα απεργήσουν την επόμενη περίοδο να καταλήγουν και να παραμένουν στο Λευκό Πύργο.
Να πάρουν πίσω τα μέτρα που μας κλέβουν το παρόν και το μέλλον μας. Διεκδικούμε τον πλούτο που εμείς παράγουμε και αυτοί μας κλέβουν.
Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, Τρόικα, Τράπεζες, Μνημόνια, όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται και οι πολιτικές τους. Τους διαμηνύουμε ότι το χρέος δεν είναι δικό μας.
ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ
ΕΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΙΣΟΤΗΤΑ – ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
Ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ»
σοβαρά, παρεμβαίνει η αριστερά; Ε και; Με τα ίδια εργαλεία της προπερασμένης δεκαετίας; με το ίδιο μονότονα αγκιταδόρικο τρόπο που ανατράφηκε στις τρυφηλές δεκαετίες που πέρασαν.
Κρίση αγόρια και κορίτσια. θεριό ανήμερο που όλα αλλάζουν πια στον στοίβο, ούτε καν τα σωματεία δνε μπορούν να ανταποκριθούν στον ρόλο της διαμεσολάβησης και του παζαρέματος, γιατί οι καπιταλιστές τερμάτισαν την πολιτική των διαπραγματέυσεων, και είναι πια ξεκάθαρα, πόλεμος σε καιρό ειρήνης.
Όποτε αυτές οι αυτάρεσκες παρεμβάσεις της απόλυτης αυτοικανοποίησης, τζάμπα μαγκιά είναι. Σχέδιο για την κατάκτηση της εξουσίας υπάρχει, πρόταση για κοινωνική πόλωση σήμερα;
Ευχαριστούμε πολύ για τα… ρεπορτάζ τους συντρόφους Βαγγέλη και Γαβούρ!
ΑΚ
- Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υποστηρίζει την ανάπτυξη της πάλης των εργαζόμενων και της νεολαίας σε έναν αποφασιστικό αγώνα διαρκείας, με όλες τις δυνατές μορφές, από τις απεργίες, τις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις μέχρι την μαζική, ειρηνική παραμονή στις πλατείες, για ένα πανεργατικό – παλλαϊκό ξεσηκωμό για να μην περάσει το βάρβαρο «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα», να φύγει η άθλια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και όλο το σάπιο πολιτικό και επιχειρηματικό κατεστημένο που μας έφτασε ως εδώ.
Από κείμενο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Αχ αυτό το ειρηνική! Τι όμορφα ακουγεται, τι χαλαρωτικό!
Φίλε δεν υπάρχει αυτοϊκανοποίηση, ξέρουμε και τα προβλήματα και τα δύσκολα. Αλλά άμα δεν υπήρχε η Αριστερά κανένα από τα δύο πράγματα που μπήκαν στο κείμενο δε θα υπήρχε (ιδιωτικοποιήσεις και μετανάστες). Βέβαια είναι μόνο κείμενα, οπότε το μετά είναι οι δράσεις. Αλλά σκέψου ότι αυτά τα ψήφισε ο ΚΟΣΜΟΣ, έγιναν μια πιο ξεκάθαρη άποψη, κάτι που δε θα γινόταν αλλιώς.
Και είναι σημαντικό, γιατί άμα είναι κανείς υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων ή δεν έχει θεση, τότε θα αφήσει να περάσει ο αγώνας π.χ. της ΕΥΑΘ χωρίς να κάνει τίποτα.
Το να κάνει βέβαια είναι το επόμενο επίδικο.κι εκεί να πέσουν προτάσεις…»κοινωνικής πόλωσης» αλλά το βασικό θα είναι η ανταπόκριση. Άμα λέω εγώ για επιτροπές που θα αποτρέπουν τις…εξώσεις ανέργων και δεν υπάρχει κανείς να το κάνει, τι νόημα έχει; Αυτά θα φανούν στη συνέχεια.
Αρχικά είναι θετικό που κόσμος που δεν είχε βγεί απο το σπίτι του, τώρα βγήκε!!!Όμως θεωρώ πως αυτό το ¨»κίνημα» του Λ.Π και του Συντάγματος ακριβώς γιατί διοχετεύει την αγανάκτηση του νέου, του εργάτη.του μαθητή, του αυτοαπασχολούμενου σε δρόμους που δεν συγκρούονται με το καπιταλιστικό σύστημα!Και όπως είδα δεν βάζουν προοπτική για αλλαγή τάξης στην εξουσία!!!Θες να εξηγήσεις πως σκεφτεσαι εσυ την κοινωνική πόλωση???
Τα πρόβατα πάντα χρειάζονται κριάρι βαρβάτο.
Αλλαγή τάξης στην εξουσία; Εδώ ο κόσμος δεν ξέρει ακόμα τα βασικά!
Ωστόσο, κοινωνική πόλωση μπορεί όντως να προκληθεί κι από κόσμο που δεν έχει ιδέα για μαρξισμό (μέχρι κι ο Μαρξ ή ο Λένιν θα συμφωνούσαν). Όταν βάζει στοιχειώδη αιτήματα που η άρχουσα τάξη δε μπορεί επουδενί να ικανοποιήσει -τότε συνειδητοποιεί και την ύπαρξη των τάξεων. Γιατί τώρα πολλοί πιστεύουν ότι οι πολιτικοί είναι πλώς ανίκανοι κι όχι μεσίτες των καπιταλιστών. Οπότε ο καθένας πρέπει να σκεφτεί αιτήματα που να αποκαλύπτουν την άρχουσα τάξη, που ταυτόχρονα όμως μπορούν να διεκδικηθούν μαζικά από τον κόσμο επειδή απευθύνονται στις ανάγκες του.
Όχι ιδιωτικοποιήσεις, όχι κατάργηση σχολείων-νοσοκομείων, όχι απολύσεις, υπεράσπιση κάθε εργαζόμενου υπό απόλυση κλπ κλπ θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς. Αλλά αυτά δεν προκαθορίζονται, τα βλέπει κανείς μέσα στο κίνημα και τις διαδικασίες του.