Ιστορίες για αγρίους



Μπορεί η γενικότερη εικόνα των περισσοτέρων για την κυβέρνηση, ιδιαίτερα μετά και τις αποκαλύψεις από κομμένο κομμάτι της συνέντευξης Στρως-Καν, να είναι ότι έχει πλήρως υποταχθεί στις ορέξεις της τραπεζικής και διαχειριστικής ελίτ που εκπροσωπούν ΕΕ και ΔΝΤ, σήμερα όμως είδα ενδείξεις περήφανης κυβερνητικής αντίστασης στις ατασθαλίες και τις αυθαιρεσίες των Ευρωπαίων.  Ο πρέσβης μας, λέει, στην Αυστρία, ζήτησε εξηγήσεις για το μείζον εθνικό θέμα της ματαίωσης της συναυλίας Θεοδωράκη στην τελετή μνήμης για τα θύματα του ναζισμού που σχεδιάζει η αυστριακή εθνοσυνέλευση. Στα Νέα, όπου διάβασα την είδηση, επιβεβαιώνεται αυτό που όλοι φαντάζομαι υποπτεύθηκαν εξ αρχής, δηλαδή ότι κάποιοι στην Αυστρία εξέφρασαν αντιρρήσεις:

Σύμφωνα με πληροφορίες, της απόφασης της προέδρου της αυστριακής Βουλής είχε προηγηθεί στα μέσα Απριλίου, ανοικτή επιστολή προς την ίδια, του αντιπροέδρου μιας Επιτροπής για τη Χριστιανοεβραϊκή Συνεργασία, Βίλι Βάιστς.

Με την επιστολή ο Βάιστς απέρριπτε την επίσημη πρόσκλησή του από την κ. Πράμερ να παραστεί στην προχθεσινή Τελετή Μνήμης στην αυστριακή Εθνοσυνέλευση.

Στην ανοικτή επιστολή του, ο κ. Βάιστς, αιτιολογώντας την απόρριψη της πρόσκλησης, τόνιζε πως με αυτήν η κ. Πράμερ περιμένει από «ένα βιεννέζο Εβραίο με βιεννέζικες ρίζες, σε ανάμνηση της εκτόπισης των γονέων του το 1938 και της δολοφονίας ενός μεγάλου μέρους της οικογένειας, να αφουγκραστεί τη μουσική κάποιου που δηλώνει το 2011 αντισημίτης».

Βάναυση «λογοκρισία» λοιπόν σε βάρος Θεοδωράκη,  κατά τα λεγόμενα μιας πλειάδας ιστολογίων και μέσων ενημέρωσης που βγαίνουν λαύρα σήμερα να καταγγείλουν την καταστολή της ελευθερίας του (μια επίσκεψη στο google θα σας πείσει). Λογοκρισία αρκετά βαριά ώστε να παρεμβεί κοτζάμ έλληνας πρέσβης στη Βιέννη για να ζητήσει εξηγήσεις.

Σ” αυτή τη χώρα είχαμε πάντα μια αδυναμία στους χαλαρούς ορισμούς των λέξεων, κατά το δοκούν και συμφέρον. Από όσο ξέρω εγώ, λογοκρισία είναι η καταστολή της ελευθερίας του λόγου, το να μην αφήνεις κάποιον να μιλήσει ή να εκφραστεί. Λογόκριναν οι Αυστριακοί τον Θεοδωράκη, του στέρησαν το δικαίωμα έκφρασης; Καταδικάστηκε αυτός ο τόσο λιγομίλητος άνθρωπος στην σιωπή; Μπα, πού τέτοια τύχη. Ούτε η κυκλοφορία του Μαουτχάουζεν ως έργου απαγορεύτηκε, ούτε ήρθε κανείς Αυστριακός εσπευσμένα απ” τη Βιέννη να κλείσει με κολλητική ταινία το στόμα του Μίκη, ούτε έκαναν έφοδο στο σπίτι του να του κατάσχουν βιβλία, υπολογιστή, μολύβι και χαρτί, ούτε τον έστειλαν στα δικαστήρια με αγωγή. Το πού εντοπίζεται η «λογοκρισία» δεν το γνωρίζω. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι μια τιμητική πρόσκληση που τού έκαναν οι Αυστριακοί ανακλήθηκε από τούς ίδιους για πολιτικούς λόγους: το να σε απορρίψουν αυτοί που σε κάλεσαν γιατί το ιδεολογικο-πολιτικό ποιον σου είναι πλέον ύποπτο και αμφισβητήσιμο εγώ το ξέρω ως «ρόμπα» και όχι ως «λογοκρισία.»

Οπότε το ερώτημα είναι αν αυτοί οι πολιτικοί λόγοι για τους οποίους ο Μίκης έγινε ρόμπα είναι βάσιμοι, αν έχουν ηθική και πολιτική νομιμότητα. Και το ερώτημα αυτό δεν θα απαντηθεί αν αρχίσουμε τις εξυπνάδες για το «και ποιοι είναι οι Αυστριακοί, οι αρχιναζήδες, που θα μας πουν εμάς για αντισημτισμό»; Οι Αυστριακοί έχουν φυσικά ένα πολύ προβληματικό παρελθόν και παρόν φιλοναζισμού ως κοινωνία, αλλά αυτό δεν στερεί από την κυβέρνησή τους το δικαίωμα να προβληματίζεται προς πάσα κατεύθυνση για τον αντισημιτισμό, πόσο μάλλον σε ό,τι αφορά μια εκδήλωση εις μνήμη των θυμάτων του ναζισμού. Αντιθέτως, τέτοιου είδους προβληματισμός είναι υποχρέωση του αυστριακού κράτους, τόσο σε ό,τι αφορά δικούς του πολίτες, όσο και σε ό,τι αφορά πολίτες άλλων χωρών.

Το ερώτημα, λοιπόν, μεταφράζεται στο εξής:  Ανεξαρτήτως του παρελθόντος και παρόντος κομματιών της αυστριακής κοινωνίας, είναι ή όχι η σχέση Θεοδωράκη με τον αντισημιτισμό αρκετά προβληματική ώστε να δικαιολογεί την αντίδραση Βάιστς, και κατ” επέκταση, της προέδρου της αυστριακής βουλής; Και αντίστροφα, δικαιολογείται βάσει αυτής της σχέσης η πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης να ζητήσει εξηγήσεις;

Υπάρχει, κατ” αρχάς, το γνωστό βίντεο συνέντευξης Θεοδωράκη στον Καραμπελιά. Εκεί λέγονται επί λέξη τα εξής:

Θεοδωράκης: Πρέπει να διευκρινίσω ένα πράγμα. Ότι είμαι αντισημίτης, έτσι;

Καραμπελιάς [Αμάν, φωτιά στα μπατζάκια μας με τον Αλτζχάιμερ!]: Αντισιωνιστής.

Θεοδωράκης: Αντι, αν…ναι…όχι, είμαι αντι, αντισημίτης και αντισιωνιστής. Δηλαδή, ουσιαστικά αγαπώ τον εβραϊκό λαό και τους Εβραίους…

Καραμπελιάς [Ουφ! Το σώσαμε!]: Ακριβώς.

Θεοδωράκης:  …κι έχω ζήσει μαζί τους και λοιπά, αλλά όσο ας πούμε μισώ τον αντισημιτισμό, άλλο τόσο μισώ και τον…

Καραμπελιάς [πεσ' το σωστά, μας έκαψες!]: σιων..

Θεοδωράκης: …σιωνισμό. Λοιπόν. Επειδή πιστεύω ότι πίσω από ό,τι γίνεται σήμερα –είτε οι πόλεμοι στο Ιράκ, είτε η επίθεση η οικονομική η οποία γίνεται και στην Αμερική και στην Ασία και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα σήμερα, συνδέονται απολύτως με τον σιωνισμό. Ο οποίος σιωνισμός, ο ευρώ…οβρό…εβραιοαμερικάνοι ήτανε πίσω από τον Μπους και πίσω απ” τον Κλίντον και τέτοια. Δηλαδή, όταν κάναν στρατιωτικές επιθέσεις, ήταν πάντα πίσω το ίδιο λόμπι. Το ίδιο λόμπι είναι που έχει τις τράπεζες. Σήμερα είμαστε θύματα των τραπεζών.

Αρκετά μεταγράψαμε ως εδώ. Τι λέγεται λοιπόν εν συνόψει στην συνέντευξη; Εν ολίγοις, το σχήμα είναι: -»Είμαι αντισημίτης». -»Όχι, δεν είσαι. Είσαι αντισιωνιστής.» -»Όχι, είμαι και αντισιωνιστής και αντισημίτης. Δηλαδή, εγώ τον αγαπώ τον εβραϊκό λαό, και μισώ τον αντισημιτισμό, αλλά πίσω από όλα είναι οι Εβραίοι.»

Μπορεί κάποιος να αποδώσει αυτό το κουλουβάχατο στην, για να το πούμε ευγενικά, προχωρημένη ηλικία του Μίκη, σε γλωσικά ολισθήματα εν τη ρύμη του λόγου, και τα τοιαύτα; Κατ” αρχάς, δεν γνωρίζω να έχει ανασκευάσει ή διορθώσει τα όσα είπε στην επίμαχη συνέντευξη ο Θεοδωράκης. Γνωρίζω, αντιθέτως, άλλες δηλώσεις του ίδιου ανθρώπου, όταν ήταν κατά τι νεώτερος, το 2003:

Παραδέχομαι, θα πω, μια κουβέντα του προέδρου μας Σαρτζετάκη, ότι είμαστε λαός ανάδελφος… Αλλά χωρίς αυτόν το φανατισμό και την αυτογνωσία που έχουν οι Εβραίοι. Είμαστε δύο λαοί ανάδελφοι στον κόσμο, εμείς και οι Εβραίοι, αυτοί όμως έχουν το φανατισμό και καταφέρνουν να επιβάλλονται… Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι αυτός ο μικρός λαός είναι στη ρίζα του κακού… Το γεγονός ότι είμαστε χαλαροί και δεν έχουμε γίνει επιθετικοί είναι επειδή εμείς είχαμε πολύ περισσότερα όπλα, αυτοί είχαν τον Αβραάμ, τον Ιακώβ, σκιές… Εμείς είχαμε ολόκληρο Περικλή εδώ. Φανταστείτε τι θα γινόταν η Ελλάδα, αν είχαμε την επιθετικότητα των Εβραίων!

Το Ισραήλ είχε τότε διαμαρτυρηθεί στην ελληνική κυβέρνηση μέσω της πρεσβείας του, αυτό δηλαδή που κάνει σήμερα η Ελλάδα στην Αυστρία, λειτουργώντας ως εκπρόσωπος Τύπου του κυρίου Θεοδωράκη.

Γνωρίζω επίσης την ανακοίνωση που εξέδωσε η ΣΠΙΘΑ, όπου γράφονται τα εξής:

Αύριο το μεσημέρι στις 13.00 καλούμε τα μέλη των ΣΠΙΘΩΝ και κάθε πολίτη έξω από την Αυστριακή πρεσβεία (Βασιλ. Σοφίας 4) για να διαμαρτυρηθούμε μαζικά με αφορμή την κατάπτυστη απόφαση της Αυστριακής βουλής να λογοκρίνει απροκάλυπτα ένα απ” τα σπουδαιότερα έργα-σύμβολα του παγκόσμιου πολιτισμού, το ΜΑΟΥΤΧΑΟΥΖΕΝ, σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και ποίηση του αείμνηστου Ιάκωβου Καμπανέλη, δεσμώτη του στρατοπέδου Μαουτχάουζεν κατά την διάρκεια της ναζιστικής κατοχής!

Η διαμαρτυρία μας θα πρέπει να είναι μαζική και ειρηνική. Θα πρέπει να δώσουμε ΒΡΟΝΤΕΡΟ παρόν και να στείλουμε ηχηρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση, ότι ως Έλληνες πολίτες δεν θα ανεχτούμε καμία λογοκρισία στο έργο των εκπροσώπων του Ελληνικού πολιτισμού και ιδιαίτερα στον σπουδαιότερο εκπρόσωπό του, τον Μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη!

ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ. Από την συμμετοχή μας θα κριθούν πολλά! Το δυναμικό μήνυμά μας να φτάσει ως την Αυστρία και να αναιρεθεί η κατάπτυστη αυτή απόφαση!

Γι” αυτό αύριο στη 1 το μεσημέρι ΟΛΟΙ ΕΞΩ ΑΠ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΙΑΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ!

Να με συγχωρέσετε, αλλά βρίσκω άξιο απορίας ότι στην ανακοίνωση αυτή δεν υπάρχει η ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ αναφορά στα ιστορικοπολιτικά συμφραζόμενα της υπόθεσης, δηλαδή στο απλό γεγονός του τι αφορούσε η πρόσκληση (απάντηση: εκδήλωση μνήμης για τα θύματα του ναζισμού). Δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ στους Εβραίους ως θύματα της «ναζιστικής κατοχής.» Τα «θύματα» εδώ είναι:

α) Ο «σπουδαιότερος εκπρόσωπος» του «Ελληνικού Πολιτισμού», «Μεγάλος» (μεγάαααλε) Μίκης Θεοδωράκης

β) Ο αείμνηστος Ιάκωβος Καμπανέλης, δεσμώτης του στρατοπέδου Μαουτχάουζεν (δεν είχε άλλους, μόνος του ήταν εκεί ο Ιάκωβος)

γ) Ο Ελληνικός Πολιτισμός

δ) Οι Έλληνες Πολίτες

Ή, αλλιώς:  Ποιος το γ…ει το Ολοκαύτωμα; Το ζήτημα είναι ο κατατρεγμός της Ελλαδάρας και του Μεγάλου. Και καλό θα ήταν να αναρωτηθούν ορισμένοι αν για να κριθεί μια στάση ως αντισημιτική είναι απαραίτητο να βρίζονται ή να κατηγορούνται ρητά οι Εβραίοι. Εγώ θα έλεγα ότι η ξεδιάντροπη αδιαφορία για το καταστροφικότερο γεγονός της ιστορίας του 20ου αιώνα,  η αποσιώπησή του, και ο εκτοπισμός των εβραίων θυμάτων του από την ιστορική θέση τους προς χάριν λιβανίσματος του παγκοσμίως και διαχρονικώς κατατρεγμένου ελληνικού μεγαλείου είναι ακραιφνώς αντισημιτική στάση.

Επ” αφορμή, εν τω μεταξύ, του όλου φιάσκου, επανακυκλοφορεί στο διαδίκτυο και το «θεωρητικό» κείμενο του Μεγάλου, ο «βαρυσήμαντος λόγος» του περί «αντισημιτισμού και σιωνισμού». Φαντάζει λογικό να αναμένει κανείς εδώ, στον γραπτό λόγο, να ξεκαθαρίζει το κάπως ύποπτα συγκεχυμένο σημασιολογικό τοπίο της συνέντευξης στον Καραμπελιά. Αντιγράφουμε λοιπόν τον «βαρυσήμαντο λόγο«:

Κείμενο του Μίκη Θεοδωράκη “Απάντηση σε κατηγορίες που απηύθυναν εναντίον του γνωστοί κύκλοι για “Αντισημιτισμό’:

Η βασική θεωρία του Ναζισμού υπήρξε ο Ρατσισμός, που δεν περιελάμβανε μόνο τους Εβραίους αλλά κάθε έναν που δεν ήταν Άρειος. Τσιγγάνοι, Ρώσοι, Ουκρανοί, Έλληνες, Σέρβοι είχαν συνολικά τριάντα εκατομμύρια θύματα κυρίως μέσα σε στρατόπεδα θανάτου.

Σε αναλογία πληθυσμού οι Εβραίοι με τα 6 εκατομμύρια θύματα είχαν τους περισσότερους νεκρούς. Γι” αυτό και ονόμασαν ολοκαύτωμα την απώλειά τους.

Η Ελλάδα υπήρξε μια από τις λίγες χώρες που υπεράσπισαν τους Εβραίους που ζούσαν σ” αυτές. Προφύλαξε συστηματικά τους Έλληνες Εβραίους από τη μήνι των Ες-Ες. Εάν τα μέλη της Εβραϊκής Κοινότητας της Θεσσαλονίκης εισάκουαν την πρόταση του ΕΑΜ να πάνε στο βουνό και να τεθούν υπό την προστασία του, δεν θα υπήρχε αυτή η τερατώδης εξόντωση των 50 και πλέον χιλιάδων ανθρώπων.

Δυστυχώς οι Ραββίνοι εξακολουθούσαν να έχουν αυταπάτες ως προς την στάση των Γερμανών και αντιτάχθηκαν σ” αυτή την σωτήρια πρόταση.

Ενδεικτικά σημειώνω ότι η οικογένεια του γνωστού επιχειρηματία Μάτσα σώθηκε γιατί κατέφυγε στο βουνό στην περιοχή του ελέγχου του ΕΛΑΣ.

Στην Αθήνα υπήρχαν εκατοντάδες οικογένειες που με κίνδυνο της ζωής τους έκρυβαν Εβραίους. Εμείς ως μαχητές του ΕΛΑΣ Αθηνών είχαμε αναλάβει την φύλαξη πολλών τέτοιων κατοικιών με εντολή να δώσουμε μάχη προκειμένου να σωθούν οι κρυμμένοι Εβραίοι.

Προσωπικά μπορώ να αναφέρω δεκάδες περιπτώσεις κατά τις οποίες θρηνήσαμε θύματα προκειμένου να εμποδίσουμε τους Ες-Ες στο μακάβριο έργο τους.

Επομένως ο αντιρατσισμός και η αντίθεση στον αντισημιτισμό δεν υπήρξαν μόνο βασικά στοιχεία της αγωγής μας (εννοώ ως εαμίτες) αλλά και αντικείμενο της δράσης μας στην περίοδο της Κατοχής, εναντίον του ρατσισμού κάθε είδους.

Την ίδια στάση κράτησα σε όλη μου τη ζωή, όχι μόνο με λόγια αλλά και με έργα και τίποτα δεν θα μπορούσε να με κάνει να αλλάξω ιδέες.

Έτσι και τώρα με την Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών η λέξη «απαγορεύεται» αφορά κάθε αναφορά στον Φασισμό-Ναζισμό-Εθνικισμό-Αντικομμουνισμό και Αντισημιτισμό και ακόμα περισσότερο τη συμμετοχή στις γραμμές μας ατόμων που εμφορούνται από παρόμοιες ιδέες.

Προσωπικά δηλώνω ότι τους μισώ, γιατί επί πλέον με χωρίζει από αυτούς αίμα. Ναι, ματώσαμε για να υπερασπίσουμε τις ιδέες μας, έτσι που να έχουμε το δικαίωμα να ισχυριζόμαστε ότι αναδειχθήκαμε μεταξύ των πρωτεργατών στην υπεράσπιση των θυμάτων του Φασισμού-Αντισημιτισμού. Γι” αυτό τελεία και παύλα. Και θεωρώ βρώμικο σκουλήκι όποιον ξανατολμήσει να με προσβάλει στο πιο ευαίσθητο σημείο του χαρακτήρα μου.

Από δω και πέρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα, γιατί ο Σιωνισμός που είναι φανερό ότι όχι μόνο σηκώνει κεφάλι αλλά διεκδικεί ρόλο πρωταγωνιστικό στις διεθνείς εξελίξεις, χρησιμοποιεί σαν άλλοθι το Ολοκαύτωμα για πράξεις καθαρά αντιδραστικού χαρακτήρα, όπως είναι η κρατική πολιτική του Ισραήλ και ο ρόλος ορισμένων σπουδαίων παραγόντων του Εβραιοαμερικανικού λόμπυ στη διαμόρφωση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ.

Έτσι κάθε κριτική εναντίον τους χαρακτηρίζεται έντεχνα αντισημιτισμός, με αποτέλεσμα να μην τολμά πια κανένας να καταδικάσει πράξεις επαχθείς, από φόβο μήπως στιγματισθεί ως ρατσιστής.

Επειδή είμαι από εκείνους που δεν με σταματά τίποτα προκειμένου να πω την αλήθεια όπως εγώ την εννοώ και την πιστεύω, έχω γίνει κατά καιρούς στόχος παρόμοιων επιθέσεων, ενώ παράλληλα οι αντίπαλοί μου δεν μένουν στα λόγια αλλά προχωρούν και σε πράξεις που με μειώνουν ως άνθρωπο και ως συνθέτη. Κυρίως ως συνθέτη, γιατί οι Σιωνιστές ελέγχουν σε ποσοστό 99% την μουσική ζωή της Οικουμένης.

Έχω λοιπόν κατηγορήσει επανειλημμένα και κατηγορώ και σήμερα το Ισραήλ για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Όπως καταδικάζω και ορισμένους σπουδαίους παράγοντες από το Εβραιοαμερικανικό λόμπυ τόσο για τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έπαιξαν στα εγκλήματα της πολεμικής μηχανής των ΗΠΑ στο Ιράκ όσο και για το σχέδιο της άλωσης των Εθνών-Κρατών με στόχο την παγκόσμια κυριαρχία των Τραπεζιτικοπιστωτικών κολοσσών που ελέγχουν εξ ολοκλήρου.

Είναι από τα παράδοξα της ιστορίας, τα κατ” εξοχήν θύματα του Χιτλερισμού να μιμούνται απόλυτα τις μεθόδους που χρησιμοποίησε για την παγκόσμια επικράτησή του

Το γεγονός αυτό μας υποχρεώνει να τους φερθούμε ανάλογα, ακόμα και αν κινδυνεύσουμε όπως τότε να θυσιάσουμε τη ζωή μας.

Και κάτι ακόμα: Κάνουν λάθος που χάρη στον κ. Παπανδρέου διάλεξαν τη χώρα μας για το συνέδριό τους. Αυτό για μας αποτελεί υπέρτατη πρόκληση, που είμαστε υποχρεωμένοι να τη λάβουμε σοβαρά υπ” όψιν.

Παράγραφος πρώτη: Σόρι Μεγάλε, αλλά αυτοί που ταυτοποιήθηκαν ως Έλληνες δεν στάλθηκαν ποτέ σε στρατόπεδα συγέντρωσης ελέω φυλής· στάλθηκαν είτε ως κομμουνιστές, είτε ως αντάρτες, μέλη, συμπαθούντες ή συνεργάτες της αντίστασης, είτε ως έλληνες πολίτες αλλά «μη Έλληνες» φυλετικά –Εβραίοι τη καταγωγή ή αθίγγανοι. Αν έχεις δει π.χ την Ολυμπιάδα της Ρίφενσταλ ή την αρχιτεκτονική του Σπέερ θα πρόσεξες ότι μια λατρεία για την αρχαία Ελλάδα οι Ναζί την είχαν όσο να χει. Και αν διάβαζες και λιγάκι, θα ήξερες ότι η σχέση αντισημιτισμού και φιλελληνισμού, την οποία ουσιαστικά εκφράζεις ο ίδιος σήμερα (όπως σαφέστατα δείχνουν οι δηλώσεις του 2003), έχει μια μεγάλη προϊστορία. Επομένως, όχι, δεν ήταν όλα τα θύματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης θύματα ενός γενικευμένου ναζιστικού ρατσισμού που τούς έπιανε όλους εξίσου, ούτε είναι απλά συγκυριακή και ευκαιριακή η ιστορική σχέση του ναζισμού με τον αντισημιτισμό. Ασ” τον Λιακόπουλο και πιάσε κανένα Χίλμπεργκ να ξεστραβωθείς γιατί μάς καράφλιασες.

Παράγραφος τρίτη: Όχι, η Ελλάδα δεν «προφύλαξε συστηματικά τους Έλληνες Εβραίους από την μήνι των Ες Ες.»  Εκτός αν με το «συστηματική προφύλαξη» εννοείς το γεγονός ότι στη Θεσσαλονίκη, από 77.377 εβραίους γλίτωσαν 8.226, ας πούμε:

Αναλογικά, σε σύγκριση με τα υπόλοιπα κράτη που βρέθηκαν υπό γερμανική κατοχή, η γενοκτονία των Eβραίων της Eλλάδας (με ένα ποσοστό που υπερβαίνει το 70%) είναι μεταξύ των πρώτων σε έκταση. Μόνο η Πολωνία είναι πιο πάνω στην κλίμακα (που είχε μετατραπεί σ’ ένα απέραντο σφαγείο χωρίς εξαιρέσεις και διακρίσεις) και τα βαλτικά κράτη Λεττονία και Λιθουανία, όπου ο ρατσισμός εναντίον των Εβραίων ήταν βαθιά ριζωμένος στις τοπικές κοινωνίες.

Ή μήπως αναφέρεσαι στην συστηματική υφαρπαγή εβραϊκών περιουσιών στην ίδια πόλη; Μήπως στο γεγονός ότι μόνο το 20% των κλαπέντων έχουν επιστραφεί στις οικογένειες των δικαιούχων; Ή στο ότι «το κομμάτι εκείνο των περιουσιών που αφορούσε στα χρυσά κοσμήματα και νομίσματα, χρησιμοποιήθηκε για να ανακοπεί ο καλπάζων πληθωρισμός στη χώρα» και ότι «υπάρχουν ενδείξεις ότι από το φθινόπωρο του 1942 μέχρι το καλοκαίρι του 1943 ο χρυσός των Εβραίων ρευστοποιήθηκε κυρίως στο χρηματιστήριο της Αθήνας και λιγότερο της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας και τα χρήματα καταχωρήθηκαν στο ταμείο κάλυψης του κόστους κατοχής»; Ή στην δράση των ταγματασφαλιστών Πούλου, Δάγκουλα, Βήχου ή Παπαδόπουλου; Ή μήπως στην στάση του δημάρχου Κόλλα στην Κέρκυρα; Ή στην ΕΣΠΟ; Και φυσικά υπήρξαν και πόλεις και άνθρωποι που τήρησαν στάση διαφορετική και έσωσαν ζωές. Αλλά η ιστορία δεν παίχτηκε ποτέ ανάμεσα σε «σωτήρες» και «φιλεύσπλαχνους» Έλληνες και  «ανίκανους/προδότες» ραβίνους που δεν τούς άκουσαν και πήραν τον λαό τους στο λαιμό τους (παράγραφος τέταρτη). Αυτό είναι φυλετικά κωδικοποιημένη ισοπέδωση και παραχάραξη μιας ιστορίας που δεν ήταν ούτε άσπρη ούτε μαύρη, και που εξελίχθηκε πολύ διαφορετικά από πόλη σε πόλη. Για ποιο σκοπό; Για να πεις, ούτε καν ευσχήμως, ότι για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Ελλάδας ευθύνονται οι ίδιοι, ενώ οι «Έλληνες», συλλήβδην και αδιακρίτως και ελέω αντιστασιακού DNA, θα πρεπε να πάνε όλοι συστημένοι στον Κήπο των Δικαίων; Αυτή ήταν η «αντιρατσιστική» αγωγή σου στο ΕΑΜ; Αυτό κατάλαβες ως «αντίθεση στον αντισημιτισμό»; Ζήτω που καήκαμε.

Παράγραφος δωδέκατη: Ουσιαστικά πρόκειται για αναπαραγωγή των όσων είπε ο Θεοδωράκης στην συνέντευξη με τον Καραμπελιά: Οι σιωνιστές δεν ελέγχουν απλώς την αμερικανική εξωτερική πολιτική στη Μέση Ανατολή (διαπίστωση με σημαντικό βαθμό εγκυρότητας) αλλά και το «σχέδιο της άλωσης των Εθνών-Κρατών με στόχο την παγκόσμια κυριαρχία των Τραπεζιτικοπιστωτικών κολοσσών που ελέγχουν εξ ολοκλήρου». Αφήνοντας κατά μέρος την αρχισαχλαμάρα περί «σχεδίου άλωσης των εθνών-κρατών» (σε μια ιστορική φάση πλήρους επιστροφής των ισχυρών κρατών στην πολιτική υπεράσπισης των συμφερόντων της εθνικής αστικής τους τάξης, κυβερνητικής καταδίκης της «πολυπολιτισμικότητας» και κατασκευής αντιμεταναστευτικού νομικού τείχους σε όλη την Ευρώπη),  τι διαφορετικό έλεγε ο αντισημιτισμός στη Γαλλία στο 19ου αιώνα ή τη Γερμανία στα πρώτα χρόνια του 30; Τίποτε. Τα ίδια ακριβώς πράγματα έλεγε. Α, ξέχασα. Οι σιωνιστικοί κύκλοι που αντιμάχεται σθεναρώς ο Μεγάλος ελέγχουν επίσης και το «99% της μουσικής ζωής της Οικουμένης», πράγμα ολοφάνερο αφού ο Θεοδωράκης δεν κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου σάουντρακ για τα τελευταία 49 χρόνια τιμητικά και χωρίς να κατέβει στον διαγωνισμό.

Και ως εδώ, άντε, λες ο άνθρωπος δεν είναι στα καλά του, δεν το χει, δεν ξέρει τι λέει και τι κάνει. Αμ δεν πάει έτσι. Η κυβέρνηση που ζητά εξηγήσεις απ” τους Αυστριακούς αντί να τις ζητήσει απ” τον Μίκη εδώ και χρόνια, είναι στα καλά της;  Ή μήπως είναι οι ΣΠΙΘΕΣ; Ή μήπως είναι όλοι όσοι παπαγαλίζουν ασμένως κλαυθμούς και οδυρμούς για «λογοκρισία»; Ή μήπως είναι ο συντάκτης των Νέων, ο οποίος γράφει ότι ο «μεγάλος έλληνας συνθέτης» (να τος πάλι ο Μεγάλος) είχε «αντικρούσει κατηγορηματικά» τις κατηγορίες ότι οι δηλώσεις του 2003 ήταν αντισημιτικές; Και πώς τις αντέκρουσε δηλαδή όταν το κείμενο περί κατηγοριών για αντισημιτισμό είναι αντισημιτικό; Επειδή ο Μίκης θεωρεί ότι «καθάρισε» επαναλαμβάνοντας ουσιαστικά τα ίδια πράγματα για τα οποία κατηγορήθηκε σημαίνει ότι μια ολόκληρη χώρα πρέπει να εκτίθεται για την πάρτη του υιοθετώντας τον ρόλο του δικηγόρου του; Τι σχέση έχει το ότι «Είναι γνωστό πως ο Μίκης Θεοδωράκης είχε επισημάνει τότε πως ο ίδιος πάντα υποστήριζε την ειρηνική συνύπαρξη των λαών και υπήρξε ήδη στη δεκαετία του 1970 μεσολαβητής μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων» με τις αλγεινές και εξευτελιστικές για τη χώρα εντυπώσεις που έχει προκαλέσει ο όλο και πιο εκθρασυμένος αντισημιτισμός του; Και ο αυστριακός Βάλτνχαϊμ ήταν ΓΓ του ΟΗΕ και πρωταγωνίστησε σε ένα κάρο διαμεσολαβήσεις και πρωτοβουλίες ειρήνευσης. Αλλάζει αυτό το γεγονός ότι ήταν επίσης αξιωματικός της Βέρμαχτ με συμμετοχή στις εκτοπίσεις Εβραίων από τα Γιάννενα;

Και έτσι, αναγορεύθηκε σε ζήτημα εθνικής περηφάνειας η προάσπιση και διαιώνιση της εθνικής ντροπής. Γιατί είναι εθνική ντροπή η τυφλή αναπαραγωγή των παραληρημάτων ενός ανθρώπου που προσβάλλει επανειλημμένα τη λογική, την ιστορική αλήθεια και το αίσθημα του δικαίου (τους εβραίους τραπεζίτες τους ξέρεις –ή τους φαντάζεσαι, δε βαριέσαι– τους έλληνες δωσίλογους και κλεπταποδόχους εβραϊκών περιουσιών που έγιναν τοπικές ελίτ και εκλέγουν δημάρχους και νομάρχες τους ξέχασες Μίκη μου. Αυτή η ρημάδα η «εθνική ενότητα», ε;) Αρκετά όμως με τις ιστορίες για αγρίους και τις βολικές προβιές μιας αυτο-απαρνημένης αλλά εξακολουθητικά λαλίστατης ακροδεξιάς που όχι μόνο δεν απολογήθηκε ποτέ για εθνική προδοσία και εγκλήματα εις βάρος άμαχων ελλήνων πολιτών στην περίοδο της κατοχής, αλλά υπαγορεύει πολιτική και ηθική από την θέση του άμεμπτου και άσπιλου κατήγορου των επιβουλέων του έθνους.

Πηγή: Radical Desire

Category: Χωρίς κατηγορία