Tariq Ali: Η Λιβύη είναι άλλη μια περίπτωση επιλεκτικής εγρήγορσης από τη δύση



Το παρακάτω κείμενο δημοσιέυτηκε στις 29 Μαρτίου του 2011, στη Guardian με τίτλο “Libya is another case of selective vigilantism by the west”. Όπως και άλλες φορές, έτσι και σήμερα, ο Tariq Ali, προφέρει πολύτιμες υπηρεσιές για την αντικαπιταλιστική και αντιιμπεριαλιστική συζήτηση και πάλη.

Ο βομβαρδισμός της Τρίπολης, με την ταυτόχρονη ενδυνάμωση άλλων δεσποτών του Αραβικού κόσμου, φανερώνει τον απόλυτο κυνισμό των, υποστηριζόμενων από τον ΟΗΕ, βομβαρδισμών για την απομάκρυνση του Gaddafi.

Η Αμερικανονατοϊκή επέμβαση στη Λιβύη, με την κάλυψη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αποτελεί μέρος μιας ενορχηστρωμένης απάντησης: να υποστηριχθεί το κίνημα εναντίον ενός συγκεκριμένου δικτάτορα, ώστε να δοθεί ένα τέλος στις Αραβικές επαναστάσεις,  με την επανισχυροποίηση του ελέγχου από τους δυτικούς,  σφετεριζόμενοι την ώθηση και τον αυθορμητισμό του κινήματος, σε μια απόπειρα να αποκατασταθεί το προηγούμενο στάτους κβο.

Είναι παράλογο να νομίζει κανείς ότι οι λόγοι για το βομβαρδισμό της Τρίπολης ή για το turkey shot (αναφέρεται σε παιχνίδι σκοποβολής με στόχους γαλοπούλες, που μεταφέρεται συχνά και στις πολεμικές συγκρούσεις περιγράφοντας άδικες επιθέσεις απέναντι σε σαφώς υποδεέστερους, ή απροετοίμαστους αντιπάλους, Στμ)  έξω από τη Βεγγάζη είναι η προστασία άμαχου πληθυσμού. Το συγκεκριμένο επιχείρημα είναι σχεδιασμένο ώστε να κερδίσει υποστήριξη από τους Ευρωπαίους και Αμερικάνους πολίτες και μέρος του αραβικού κόσμου. “ Κοιτάξτε μας, ” λένε οι Obama/Clinton και οι σατράπες της Ε.Ε. “κάνουμε το καλό. Παίρνουμε το μέρος του λαού”. Ο καθαρός κυνισμός κόβει την ανάσα. Περιμένουνε να πιστέψουμε ότι οι ηγέτες που έχουν βουτήξει τα χέρια τους στο αίμα στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν υπερασπίζονται το λαό της Λιβύης. Τα απαξιωμένα μέσα ενημέρωσης της Γαλλίας και της Αγγλίας είναι ικανά να “καταπιούν” τα πάντα, αλλά το γεγονός ότι ακόμα και αξιοπρεπείς φιλελεύθεροι αποδέχονται αυτές τις ανοησίες είναι απογοητευτικό. Η κοινωνία των πολιτών παρακινείται εύκολα με μερικές εικόνες και η βαρβαρότητα του Gaddafi να στείλει βομβαρδιστικά εναντίον του ίδιου του λαού του, ήταν το πρόσχημα που χρησιμοποίησε η Ουάσιγκτον για να βομβαρδίσει άλλη μια αραβική πρωτεύουσα. Εν τω μεταξύ, οι σύμμαχοι του Obama στον αραβικό κόσμο δούλευαν σκληρά για την προώθηση της δημοκρατίας.

Οι Σαουδάραβες εισέβαλαν στο Bahrain όπου ο πληθυσμός ζει υπό τυραννικό ζυγό και λαμβάνουν χώρα μαζικές συλλήψεις. Ελάχιστα αναφέρθηκε το θέμα αυτό στο Al-Jazeera. Αναρωτιέμαι γιατί… Ο σταθμός δείχνει να έχει κάπως  χαλιναγωγηθεί και να ευθυγραμμίζεται με την πολιτική των χρηματοδοτών του.

Κι όλα αυτά με την ενεργό υποστήριξη των ΗΠΑ. Το καθεστώς στην Υεμένη, μισητό για την πλειοψηφία του πληθυσμού συνεχίζει να σκοτώνει καθημερινά. Ούτε ένα εμπάργκο όπλων, πόσο μάλλον “ζώνη απαγόρευσης πτήσεων” δεν έχει επιβληθεί. Η Λιβύη είναι μία ακόμα περίπτωση επιλεκτικής εγρήγορσης από τις ΗΠΑ και τα κυνηγόσκυλά της στη Δύση.

Μπορούν επίσης να βασιστούν και στους Γάλλους. Ο Sarkozy ανυπομονούσε για δράση. Ανήμπορος να σώσει το φίλο του Ben Ali στην Τυνησία, αποφάσισε να βοηθήσει στην απομάκρυνση του  Gaddafi. Οι Άγγλοι, πάντα εξυπηρετικοί, και σ’ αυτήν την περίπτωση έχοντας στηρίξει  το καθεστώς της Λιβύης τις τελευταίες δύο δεκαετίες, φροντίζουν να είναι στο σωστό στρατόπεδο ώστε να μην αποκλειστούν από τη μοιρασιά των λαφύρων. Τι μπορεί να κερδίσουν;

Οι διαφωνίες κατά τη διάρκεια αυτής της επιχείρησης στο εσωτερικό της αμερικάνικης πολιτικοστρατιωτικής ελίτ δείχνουν ότι δεν υπάρχει ξεκάθαρος στόχος. Ο Obama και οι Ευρωπαίοι σατράπες του κάνουν λόγο για αλλαγή καθεστώτος. Οι στρατηγοί αντιστέκονται και λένε ότι αυτό δεν είναι στα πλάνα τους. Το υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ ετοιμάζει μια νέα κυβέρνηση που θα απαρτίζεται από αγγλόφωνους Λίβυους συνεργάτες. Πλέον ποτέ δε θα μάθουμε πόσο θα κρατούσε ο ετοιμόρροπος και αποδυναμωμένος στρατός του Gaddafi απέναντι στην ισχυρή αντιπολίτευση. Ο λόγος που μειώθηκε η υποστήριξή του εντός των ενόπλων δυνάμεων ήταν ακριβώς η διαταγή να επιτεθούν στο λαό. Τώρα μιλάει για την επιθυμία του ιμπεριαλισμού να τον ανατρέψουν και να βάλουν χέρι στα πετρέλαια και ακόμα κι εκείνοι που τον απεχθάνονται μπορούν να καταλάβουν ότι αυτό είναι αληθές, Ένας νέος Karzai ετοιμάζεται (ο Hamid Karzai είναι ο πρόεδρος του Αφγανιστάν, που ορίστηκε για πολιτικός αρχηγός της χώρας μετά την επέμβαση, στμ)

Τα σύνορα του άθλιου  προτεκτοράτου που θα δημιουργήσει η Δύση αποφασίζονται στην Ουάσιγκτον. Ακόμα και αυτοί οι Λίβυοι που μέσα στην απελπισία τους υποστηρίζουν τα βομβαρδιστικά ίσως-όπως και οι αντίστοιχοι Ιρακινοί- μετανιώσουν για την απόφασή τους.

Όλη αυτή η κατάσταση μπορεί  να πυροδοτήσει και μια τρίτη φάση: μια αυξανόμενη εθνικιστική οργή  διαχέεται μέχρι και τη Σαουδική Αραβία κι εδώ, ας μην έχουμε καμιά αμφιβολία, η Ουάσιγκτον θα κάνει ότι είναι απαραίτητο για να κρατήσει τη Σαουδική βασιλική οικογένεια στην εξουσία. Αν χάσει τη Σαουδική Αραβία χάνει όλα τα κράτη του Περσικού. Η επίθεση στη Λιβύη, με σημαντικό βοηθό την ηλιθιότητα του Gaddafi σε όλα τα μέτωπα, σχεδιάστηκε για να αποσπάσει  την πρωτοβουλία των κινήσεων από τους δρόμους και τις διαδηλώσεις, εμφανίζοντας (τη Δύση, στμ) σαν υπερασπιστές των πολιτικών δικαιωμάτων. Οι κάτοικοι του Μπαχρέιν, της Αιγύπτου, της Τυνησίας, της Σαουδικής Αραβίας και της Υεμένης δε θα πειστούν, ενώ ακόμα και στην Ευρώπη και την Αμερική οι περισσότεροι αντιτίθενται σε αυτή τη νέα περιπέτεια, παρά την υποστηρίζουν.

Ο Obama μιλάει για ένα ανελέητο Gaddafi, αλλά το έλεος των δυτικών ποτέ δεν πέφτει σαν απαλή βροχή από τον ουρανό του εκάστοτε τόπου. Ευλογεί μόνο την εξουσία που μοιράζει, τον ισχυρότερο των ισχυρότερων.

Πηγή (στα αγγλικά):

http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2011/mar/29/libya-west-tripoli-arab-world-gaddafi

http://ilesxi.wordpress.com/2011/03/31/tariq-ali-libya/

Category: Χωρίς κατηγορία