Εκτυπώστε το
Κρανίου Τόπος το Οβριόκαστρο. Τα ΜΑΤ άφησαν χωματερή και αποκαΐδια
Το πριν και το μετά
Όπως σωστά παρατήρησε ένας φίλος, για τους ανθρώπους που ποτέ δεν είχαν ανέβει Οβριόκαστρο, δεν είναι επαρκώς ορατή η καταστροφή, αν δεν δουν τι υπήρχε. Μία μικρή δόση, του τι κατέστρεψαν τα «ανθρώπινα σκουπίδια», που βρίσκονταν 129 ημέρες στον χώρο…
Πηγή: http://antixyta.blogspot.com/2011/04/blog-post_5914.html
Πρώτες σκέψεις και φωτογραφίες
μετά την αποχώρηση «των σκουπιδιών»…
Θα μου επιτρέψετε να γράψω σε πρώτο ενικό πρόσωπο, για δεύτερη φορά, σε αυτά τα σχεδόν 3 χρόνια που υπάρχει το ιστολόγιο.
Σήμερα ήταν όντως μία σημαντική ημέρα. Τα ΜΑΤ, οι ασφαλίτες και οι λοιποί «ακάλεστοι επισκέπτες» τα μάζεψαν και εξαφανίστηκαν. Τα ΜΜΕ σίγησαν και το πέρασαν στα ψιλά, γιατί είναι στην πραγματικότητα ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ της κυβέρνησης. Οι εισβολείς δεν κατάφεραν να μας υποτάξουν (και δεν θα το καταφέρουν ποτέ) και αποδέχτηκαν την ήττα τους. Πως να δοθεί δημοσιότητα; Δεν πρέπει…
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί δεν έχουν και πολύ σημασία αυτή τη στιγμή. Είναι δουλειά όσων ασχοληθούν με την ιστορική καταγραφή των όσων έχουν συμβεί. Το πιο σημαντικό που πρέπει να κρατήσουμε είναι πως ο κόσμος ήταν εκείνος που δρομολόγησε τις εξελίξεις. Η συνοχή, η αυτοοργάνωση, η συνέπεια, η πίστη στο δίκαιο του αγώνα, Η ΕΝΟΤΗΤΑ. Οι κάτοικοι της περιοχής και οι φίλοι που βοήθησαν, όλοι αυτοί οι ανώνυμοι που ξεχύθηκαν στους δρόμους αυθόρμητα, με μόνο όπλο το δίκιο. Και το δίκιο κέρδισε.
Βέβαια, αυτό που τελείωσε σήμερα είναι μία μάχη. Την παρομοιάζω με τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Τρέψαμε τον εχθρό σε φυγή, σε οπισθοχώρηση. Αυτό που μένει ακόμα είναι η μάχη των Πλαταιών. Γι” αυτήν ετοιμαζόμαστε από απόψε. Τότε θα τελειώσει και ο πόλεμος. Τότε θα φύγουν οριστικά οι εισβολείς.
Η κυβέρνηση έχει μία διέξοδο από το πρόβλημα. Μία χρυσή ευκαιρία για να δώσει τέλος σε αυτή την παράνοια, για την οποία είναι και η μόνη υπεύθυνη. Να ακούσει τους κατοίκους και τη λύση που προτείνουν. Να αλλάξει ή να τροποποιήσει αυτόν τον ξεπερασμένο περιφερειακό σχεδιασμό!!!
Ο αγώνας παιδιά συνεχίζεται μέχρι την τελική νίκη. Καμία χαλάρωση, κανένας εφησυχασμός.
Συνεχίζουμε ενωμένοι και δυνατοί. Έχουμε δρόμο μπροστά μας και πρέπει να τον περπατήσουμε.
Το χρονικό της ημέρας:
Στις 10:30 το πρωί συναντήθηκαν ο υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ., ο δήμαρχος Λαυρεωτικής και ο μητροπολίτης. Μιάμιση ώρα μετά είχαν καταλήξει στη συμφωνία, που όλοι μας ξέρουμε. Τα μπλόκα άρχισαν να ανοίγουν και οι αστυνομικές δυνάμεις να προετοιμάζονται προς αποχώρηση. Παρότι έγινε η αλλαγή βάρδιας κανονικά το μεσημέρι, οι νεοφερμένοι έκαναν τη μικρότερη υπηρεσία της ζωής τους. Μετά από λίγη ώρα πήραν το δρόμο της επιστροφής. Οι μόνες δυνάμεις που έχουν απομείνει είναι δύο πληρώματα από τα τοπικά τμήματα, όπου μαζί με κατοίκους περιφρουρούν τον χώρο που βρίσκονται τα μηχανήματα. Η κοινοπραξία έχει διορία από την αστυνομία μέχρι αύριο το μεσημέρι να αποσύρει τα μηχανήματα. Το μεσημέρι αποχωρούν και τα δύο περιπολικά και ολοκληρώνεται η απεμπλοκή της αστυνομίας.
Αίσθησή μου είναι πως πιο χαρούμενοι ήταν οι αστυνομικοί παρά οι κάτοικοι.
Ανέβηκα στον χώρο και αντίκρισα ένα βομβαρδισμένο τοπίο. Πίστεψα πως όχι μόνο είχε γίνει η χωματερή, αλλά λειτουργούσε κιόλας. Τα σπιτάκια διελυμένα, τα αυτοκίνητα αναποδογυρισμένα και το φορτηγό του δήμου εντελώς κατεστραμμένο. Φυσικά, παντού σκουπίδια. Δέντρα και θάμνοι είχαν κοπεί και παραδοθεί στην πυρά. Δεν είχα καμία αμφιβολία πως οι προστάτες των πολιτικών σκουπιδιών θα άφηναν πίσω τους τα σημάδια του δικού τους πολιτισμού. Εκείνου των σκουπιδιών. Όπως σκουπίδια είναι κι εκείνοι. Δείτε μερικές από τις φωτογραφίες, τις πρώτες που τράβηξα από το ΑΠΑΡΤΟ ΟΒΡΙΟΚΑΣΤΡΟ. Κρατήστε στο μυαλό σας την τελευταία. Τον απάτητο λόφο…
Έχουμε πολλά να πούμε και να διορθώσουμε. Να είστε καλά…
Πηγή: http://antixyta.blogspot.com/2011/04/blog-post_19.html
Κρανίου Τόπος το Οβριόκαστρο.
Τα ΜΑΤ άφησαν χωματερή και αποκαΐδια
Στη μεγαλύτερή της νύχτα, η Κερατέα τραγούδησε, μέθυσε και χόρεψε μέχρι πρωίας. Η χαρά όμως της επανάκτησης του λόφου του Οβριόκαστρου, μετά την απομάκρυνση των αστυνομικών δυνάμεων, μετριάστηκε από τα όσα αντίκρισαν εκεί οι κάτοικοι.
Ετσι το παρέλαβαν… §…έτσι το παρέδωσαν αφού ζεστάθηκαν!
Κρανίου τόπος, κάρβουνο κυριολεκτικά οι εγκαταστάσεις του δήμου και απέραντοι σωροί σκουπιδιών από αποφάγια. Η «πολιτιστική» κληρονομιά που άφησαν πίσω τους οι αστυνομικές δυνάμεις, κατά την περίπου τετράμηνη παρουσία τους στο λόφο.
Νωρίς χθες το μεσημέρι αποχωρούσαν τα τελευταία δύο αστυνομικά τζιπ από την κορυφή του λόφου. Τα ήδη διαλυμένα σκαπτικά μηχανήματα και φορτηγά βρίσκονταν πλέον στην κατοχή του δήμου και των κατοίκων, που από τη μια πανηγύριζαν και από την άλλη αναζητούσαν τρόπους μεταφοράς τους μέσα στο Βιομηχανικό Πάρκο.
«Καταλάβαμε το ύψωμα σαν να είμαστε σε πόλεμο», έλεγε η Ελένη Κλάδη από την κορυφή του λόφου, όπου με λύπη διαπίστωνε πως παντού είχαν πεταχτεί σκουπίδια. Τα πέντε συνολικά ξύλινα φυλάκια που είχαν χτιστεί από τον Δήμο Κερατέας το 2007 για πυροπροστασία, τελικά έγιναν κάρβουνο. Δίπλα σε ένα από αυτά βρίσκεται ένα πηγάδι από το 500 π.Χ., όταν λειτουργούσαν τα αρχαία λατομεία, που χρησίμευε ως φρεάτιο εξαερισμού για τους εργάτες. Το φυλάκιο, διαλυμένο κι αυτό, παρακείμενα πεύκα πριονισμένα, ενώ η κεραία της τηλεόρασης βρισκόταν τώρα πεταμένη βαθιά μέσα στο πηγάδι.
Οτιδήποτε, τόσο μέσα στα φυλάκια όσο και έξω από αυτά, μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμη ύλη, είχε καεί. Καναπέδες, καρέκλες, δέντρα και θάμνοι. Κάποια παρατημένα αυτοκίνητα είχαν αναποδογυριστεί, από ένα είχαν αφαιρέσει τα ελαστικά, ενώ ένα φορτηγό του δήμου είχε καταστραφεί.
Έκπληκτος έμεινε από αυτές τις εικόνες ο πρώην δήμαρχος Κερατέας, Σταύρος Ιατρού, επί δημαρχίας του οποίου χτίστηκαν οι ξύλινοι αυτοί οικίσκοι. «Οι δυνάμεις της Αστυνομίας, που είχαν αποκλείσει το χώρο, συστηματικά κατέστρεφαν τις εγκαταστάσεις του δήμου. Επισημάναμε πως οι βανδαλισμοί έπρεπε να σταματήσουν, κάτι το οποίο μας εγγυήθηκε ο αστυνομικός διευθυντής, όμως, εκ των υστέρων, διαπιστώσαμε μεγαλύτερη ένταση και μίσος. Οι ξύλινοι οικίσκοι χρησιμοποιήθηκαν σταδιακά ως καύσιμη ύλη για να ζεσταίνονται. Αυτό, προσωπικά, μπορώ να το καταλάβω. Αυτό όμως που δεν συγχωρώ είναι που μετέτρεψαν τον ιερό χώρο του Οβριόκαστρου σε μια μικρή χωματερή από τα αποφάγια τους».
Από τον όγκο των σκουπιδιών που ο αέρας σκόρπιζε διαρκώς σε όλο το λόφο, θα ‘λεγε κανείς πως η χωματερή έχει αρχίσει ήδη να λειτουργεί. Η έγνοια όμως του Χρήστου Σιδεριώτη δεν ήταν μόνον αυτή. Σκαρφάλωσε με μια ελληνική σημαία στο ψηλότερο σημείο του λόφου, πάνω σε μια κεραία περίπου 30 μέτρων, και φώναζε από εκεί διαρκώς: «Κερατέα ελεύθερη, ρε». Οπως λέει, «το είχα κάνει τάμα, από την πρώτη μέρα που ήρθαν τα ΜΑΤ και ο εργολάβος, ότι θα ανεβώ πάνω στην κεραία και θα βάλω την ελληνική σημαία. Αισθάνομαι μια απέραντη αγαλλίαση ψυχής. Αισθάνομαι ελεύθερος πολίτης πάνω στο βουνό μου. Εδώ είναι όλη μας η ζωή. Το θέλουμε ελεύθερο και καθαρό πάνω απ’ όλα. Σήμερα κέρδισα».
Category: Χωρίς κατηγορία
