Η κυβέρνηση εξοντώνει τη δημόσια δωρεάν παιδεία



Η κυβέρνηση αποφάσισε το 2011 να είναι η χρονιά της διάλυσης της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας. Η υλοποίηση της απειλής «όπου πάει το ΔΝΤ, κλείνουν σχολεία» εφαρμόζεται με απόλυτη πειθάρχηση στις επιταγές του (ξανα)επικαιροποιημένου μνημονίου. Η δημόσια εκπαίδευση δέχεται ένα από τα χειρότερα και ισχυρότερα χτυπήματα που έχει δεχτεί ποτέ: συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων σε συνδυασμό με μια καταιγίδα άλλων αντιεκπαιδευτικών μέτρων (κλείσιμο Ο.Ε.Δ.Β., προσπάθεια κατάργησης του έντυπου σχολικού βιβλίου, υπερβολικά μειωμένη χρηματοδότηση), με ταυτόχρονο χτύπημα του βιοτικού επιπέδου των εκπαιδευτικών και την προσπάθεια κρατικής χειραγώγησης του έργου τους (μέντορες , αξιολόγηση), σημαίνουν «τέλος εποχής» για τη Δημόσια Δωρεάν Εκπαίδευση.

Ο σκοπός της κυβέρνησης είναι κάτι περισσότερο από την άμεση εξοικονόμηση κονδυλίων, τις άμεσες περικοπές δηλαδή που θα φέρουν αυτές οι αλλαγές. Είναι να δημιουργηθεί ένα «Νέο» σχολείο κατά τα νεοφιλελεύθερα πρότυπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ένα σχολείο που θα λειτουργεί όχι μόνο για λογαριασμό της αγοράς αλλά και το ίδιο θα λειτουργεί με όρους αγοράς. Αυτό που δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν οι εκπαιδευτικές αντιμεταρρυθμίσεις της δεκαετίας του 90 και του 2000, σήμερα επιχειρείται να περάσει εν μια νυκτί. Η στιγμή κρίνεται κατάλληλη από πολιτική άποψη , καθώς η εφαρμογή της «θεραπείας – σοκ» στην ελληνική κοινωνία από τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προσφέρει ευκαιρίες για το πλήρες ξεκλήρισμα της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης.

Οι συγχωνεύσεις σχολείων είναι έκφραση της εγκληματικής προσπάθειας να συρρικνωθεί το σχολικό δίκτυο, το εκπαιδευτικό σύστημα και να συρρικνωθεί δραματικά η χρηματοδότησή του, αφού έστω και τα ισχνά ποσοστά των τελευταίων χρόνων, αποτελούν πρόβλημα για τον κρατικό προϋπολογισμό. Ως σπατάλη κατανοούνται σήμερα, από τη νεοφιλελεύθερη μυθολογία, ακόμη και οι ελάχιστες δαπάνες για την εκπαίδευση. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι σταμάτησαν φέτος την ενισχυτική διδασκαλία , έκοψαν τις αποσπάσεις από τα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας και τα σχολεία του εξωτερικού, καταργούν τη μετεκπαίδευση κλπ.

Οι συγχωνεύσεις έρχονται να δημιουργήσουν το φθηνό σχολείο και να υποβαθμίσουν συνολικά την εκπαιδευτική διαδικασία. Από τις 16.000 σχολικές μονάδες που υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα συγχωνεύονται 1933 σε 877 νέα σχολεία. Κλείνουν έτσι 1056 σχολεία και αυτό είναι η αρχή , αφού για του χρόνου η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας αναγγέλλει νέο κύκλο συγχωνεύσεων. Από τα 1933 συγχωνευμένα σχολεία τα 1523 αφορούν την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και τα 410 τη δευτεροβάθμια. Μειώνονται κατά 2000 ίσως και περισσότερο οι οργανικές θέσεις στην εκπαίδευση. Όλα αυτά έχουν σοβαρές παιδαγωγικές και κοινωνικές συνέπειες.

Οι μεγάλοι χαμένοι σε όλη αυτή την ιστορία είναι τα παιδιά, οι μαθητές που καταδικάζονται που θα στριμωχτούν στα υπεράριθμα τμήματα, σε ακατάλληλα διδακτήρια, χιλιόμετρα μακριά από το σχολείο που λειτουργούσε στη γειτονιά τους. Πολύ σοβαρό πρόβλημα θα δημιουργηθεί στην πρόσβαση στο σχολείο για τους μαθητές της επαρχίας. Οι μετακινήσεις ανατίθενται στου Καλλικρατικούς Δήμους, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι υπερχρεωμένοι και ξεκινούν τη νέα πορεία τους με σημαντική μείωση των δαπανών τους. Είναι αμφίβολο αν οι περισσότεροι απ’ αυτούς θα μπορέσουν ν’ ανταποκριθούν σε πολυδάπανες καθημερινές μετακινήσεις μαθητών. Άρα θα οδηγηθούν σε ανταποδοτικούς φόρους ή σε φορολόγηση των ίδιων των γονέων για τη μεταφορά των παιδιών τους. Θεωρείται δεδομένο ότι με αυτές τις συνθήκες θα έχουμε αύξηση της μαθητικής διαρροής.

Χαμένοι θα είναι και οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί αφού με τον τρόπο αυτό, στο υπουργείο «εξοικονομούν» εκπαιδευτικούς, άρα δε χρειάζονται μόνιμους διορισμούς, αλλά ούτε πολλούς αναπληρωτές, μιας και αυτό το ρόλο θα παίζει ο εφεδρικός στρατός των εκπαιδευτικών που θα βρίσκονται στη «διάθεση» των διευθύνσεων και των περιφερειών -χωρίς οργανική θέση- με δικαίωμα να τους μετακινούν όπου θέλουν. Όλα αυτά βέβαια για τους νεοφιλελεύθερους «σοσια-ληστές» του Υπουργείο Παιδείας είναι ασφαλώς θετικά, αφού πολιτική τους επιδίωξη είναι η μεγάλη αριθμητική μείωση του εκπαιδευτικού σώματος , στα πλαίσια της εξοικονόμησης πόρων.

Έρχεται λοιπόν με γρήγορα βήματα

το νέο επιχειρηματικό σχολείο της αγοράς

Το «Νέο Σχολείο», θα είναι ΦΤΗΝΟ. Με δαπάνες στο 2,75% του προϋπολογισμού στο χαμηλότερο επίπεδο της μεταπολίτευσης και χρηματοδότηση για λειτουργικά έξοδα στο 40% του μέσου όρου της τελευταίας δεκαετίας.

Το «Νέο Σχολείο» θα είναι ΠΕΙΘΑΡΧΗΜΕΝΟ. Με εκπαιδευτικούς αποξενωμένους από την ίδια τους την εργασία τους και το περιεχόμενό της, που δε θα έχουν λόγο στη σύνταξη των αναλυτικών και ωρολόγιων προγραμμάτων, υποταγμένους στη βούληση του διευθυντή – αξιολογητή, χωρίς ρόλο στο σύλλογο διδασκόντων και την επιβολή της κρατικής παιδαγωγικής από τους συμβούλους-αξιολογητές της παιδαγωγικής καθοδήγησης, των σχολείων της ατελείωτης 35άωρης παιδικής υπερεργασίας, των διδακτικών πακέτων, των μεντόρων. Με μισθούς που θα αποδίδονται στους εκπαιδευτικούς μέσα από «δαιδαλώδεις» αξιολογικές-χειραγωγικές διαδικασίες.

Το «Νέο Σχολείο θα είναι ΕΥΕΛΙΚΤΟ. Με ελαχιστοποίηση της μόνιμης εργασίας, αναπληρωτές απλήρωτους και ελαστικά εργαζόμενους από προγράμματα ΕΣΠΑ, χωρίς εργασιακή ασφάλεια, με δραματική μείωση των οργανικών θέσεων, με αδύνατη τη μετάθεση και την απόσπαση, με εκπαιδευτικούς και μαθητές να μετακινούνται όπου υπάρχει «υπηρεσιακή ανάγκη».

Και …«ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΙΚΟ». Με πλήρη εξάρτηση από τους υπερχρεωμένους δήμους, που δε θα μπορούν να συντηρήσουν ούτε τα μισά σχολεία και τις παρεμβάσεις των δημάρχων που στις περισσότερες των περιπτώσεων θα αυξάνουν τα ανταποδοτικά τέλη ή ακόμα και θα καλούν τους γονείς να πληρώνουν για τη λειτουργία τους. Η επόμενη φάση, είναι η σύνδεση της χρηματοδότησης με την αποτελεσματικότητα της κάθε σχολικής μονάδας. Το κάθε σχολείο θα τρέχει να βρει τα δικά του προγράμματα και το χρηματοδότη του χορηγό. Αν δεν τα καταφέρνει θα κλείνει ως αποτυχημένο, όπως στο αγγλοσαξωνικό παράδειγμα.

Τίποτα δεν τέλειωσε…

Όλα κρίνονται από τη δυναμική αντίδραση

ΟΛΩΝ ΜΑΣ…

Το προηγούμενο διάστημα με πρωτοβουλία των Πρωτοβάθμιων Συλλόγων και των ΕΛΜΕ αλλά και των Συλλόγων Γονέων έγιναν εκατοντάδες συγκεντρώσεις –διαμαρτυρίες σε γραφεία εκπαίδευσης, περιφερειακές διευθύνσεις, δημοτικά συμβούλια. Γονείς κι εκπαιδευτικοί, με πρωτόγνωρο τρόπο, ανέδειξαν ένα κίνημα αντίστασης και υπεράσπισης του δημόσιου σχολείου. Κατόρθωσαν να δεσμεύσουν δημοτικά συμβούλια και δημάρχους να κρατήσουν αποστάσεις. Ο αγώνας συνεχίζεται. Για να ανακληθεί το σχέδιο του Υπουργείου Παιδείας. Για την ανατροπή του σκοταδισμού της αγοράς, του Μνημονίου και της κυβέρνησης. Καμία κατάργηση-συγχώνευση σχολείων, τμημάτων και μετακίνηση μαθητών σε άλλα σχολεία. Για καθιέρωση 20 μαθητών ανά τμήμα και 15 μαθητών ανά τμήμα στα νηπιαγωγεία. Για αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 15% του Γ.Κ.Π. Για μόνιμους μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών σε όλες τις θέσεις (δάσκαλοι, νηπιαγωγοί, εκπ/κοί ειδικοτήτων, γυμναστές, ειδική και αντισταθμιστική εκπαίδευση κλπ) και βοηθητικού προσωπικού ώστε να καλυφθούν ΤΩΡΑ οι πραγματικές ανάγκες.

Z.M.

Category: Χωρίς κατηγορία