Εκτυπώστε το
Το διήμερο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Κρίση του καπιταλισμού και κρίση του χρέους
Το διήμερο (25/2 και 26/2) που διοργάνωσε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ήταν εξαιρετικά πετυχημένο. Οι ενδιαφέρουσες συζητήσεις διεξήχθηκαν σε κατάμεστο και τις δυο μέρες αμφιθέατρο.
Την πρώτη μέρα το θέμα ήταν «Κρίση του καπιταλισμού και κρίση του χρέους». Δείτε από αυτή τη μέρα τα βίντεο που ακολουθούν καθώς και φωτογραφίες. Τα βίντεο από τη δεύτερη μέρα θα τα αναρτήσουμε την Παρασκευή.
Λ. Βατικιώτης
Σ. Μαρκέτος
Α. Βούλγαρης
Σ. Κοντογιάννης
Δ. Θανασούλας
Κ. Λαπαβίτσας
Παρεμβάσεις στη συζήτηση
Π. Γκαργκάνας
Σ. Κουβελάκης
Άγγελος Κ
Category: Συνεντεύξεις
Μπράβο για τη κάλυψη, να ρωτήσω αν θα γίνει το ίδιο και για το «Μαρξισμό 2011» που θα γίνει το Μάη? αν και εκει οι συζητήσεις είναι πολλές.
Θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε κάποιες από τις ομιλίες του Μαρξισμού 2011. Κάθε χρόνο γίνονται πράγματι πολύ ενδιαφέρουσες ομιλίες.
amadeus: Μη σε πιάνει το κομματικοπατρωτικό σου!
Φεστιβάλ κάνει το ΣΕΚ, φεστιβάλ κάνει και το ΝΑΡ με τη ΝΚΑ στη Γεωπονική τον Ιούνη, εκδηλώσεις κάνουν και όλες οισυνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ!
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να βγει μπροστα και όχι οι συνιστώσες της amadeus….
γιατί, πίσω από την ερώτησή σου, υποκρύπτεται αυτή η αγωνία εκτιμώ…
o marxismos se enan vathmo kalyptetai apo to sek, yparxoun video kai sto site tou sek
oi anaireseis einai aftes pou prepei na kalyfthoun giati apo oso kserw den exei anaivei kapou video
einai profanes oti toso ta festival tou sek oso kai tou nar symvaloun sthn katefthynsh ths oikodomishs ths antarsya
βορυρνούκιε, μάλλον εσένα σε έπιασε κάποιου είδους κομματικη υστερία.
Ο ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ, αν ποτέ τον έχει παρακολουθήσει, δεν είναι απλά ένα Φεστιβάλ.
Δεν έχει δυο συζητήσεις και μετά σουβλάκια και μουσική. Είναι δομημένος πάνω στην λογική των σεμιναρίων. Γίνονται πάνω από 50 συζητήσεις πάνω σε 8 διαφορετικούς κύκλους/ενότητες, ώστε κάποιος να μπορεί να παρακολουθεί μια ολόκληρη θεματολογία σε μεγαλύτερο βάθος.
Αν εσύ γνωρίζεις οποιοδήποτε άλλο «φεστιβάλ» -όπως το ονομάζεις εσύ- που να είναι εστιασμένο στις ιδέες και όχι στην αισθητική κατά αυτόν τον τρόπο, τότε ανάφερέ το. Αλλά επειδή έχω βρεθεί σε ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα φεστιβάλ του «χώρου», και στις Αναιρέσεις, έχουν εντελώς μα έντελώς διαφορετική φιλοσοφία.
Οι σύντροφοι του ΣΕΚ δίνουν πολύ μεγαλύτερο βάρος στο ιδεολογικό πεδίο, παρά στα υπόλοιπα, αναγκαία οφείλω να πω, πλαίσια της δράσης.
Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια ο Μαρξισμός δεν αποτελεί απλά ένα πανεπιστήμιο του επιστημονικού Μαρξισμού για νεώτερους και παλαιότερουτς συντρόφους, αλλά, ειδικά οι κεντρικές συζητήσεις του, αποτελούν ένα μεγάλο εργαστήρι ζύμωσης των διαφορετικών απόψεων στην Αριστερά.
Οι περσινές συζητήσεις με τον Χάρβευ και τον Καλλίνικο για το χρέος, ή του Κριβίν, του Σοεϊρο, του Τσίφλε και του Χάγιου και μιας πλειάδας συντρόφων από την αντικπαιταλιστική αριστερά της Ευρώπης, αποτέλεσαν προοίμιο του τι θα ακολουθούσε. Έδειξε πεντακάθαρα πως η Ελλάδα ΔΕΝ ήταν σε απομόνωση αλλά, αντιθέτως, το παράδειγμα για τους εργάτες του νότου, αλλά και το παράδειγμα χρεοκωπίας στην καρδιά της ΟΝΕ.
Με αυτή την έννοια ο Μαρξισμός είναι μοναδικός. Μπορεί να του λείπουν -και κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό- όλες οι άλλες «πολυτέλειες», αλλά ο πλούτος των ιδεών που ακούγεται στις 4 ημέρες που διαρκεί είναι τόσο μεγάλος που χρειάζονταοι χρόνια ΟΔΗΓΗΤΗ, ή άλλων πολιτικών φεστιβάλ, για να φτάσουν στο επίπεδο του Πολιτικού Πανεπιστημίου που λέγεται ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ.
Δεν ξέρω για σένα, εγώ πάντως θα είμαι και φέτος.
Και χωρίς να ξέρω πολλά πράγματα για το πρόγραμμα, μαντεύω πως θα έχει καλεσμένους από Αίγυπτο και την Μέση Ανατολή, θα έχει καλεσμένους από την Ιρλανδία και την Ενωμένη Συμμαχία της Αριστεράς που εξέκλεξε 5 βουλευτές και από πολλά μέρη του κόσμου.
Κόψε πρόσκληση και έλα να τα πούμε.
Η ζύμωση είναι θεμιτή. Μη θυμώνεις που οι σύντροφοι του ΣΕΚ την κάνουν πράξη. Αυτό θέλουμε όλοι στην Αριστερά, πιστεύω, να ανοίγουμε την κουβέντα, και όχι να την κρατάμε κλειστή στο όνομα μιας σεχταριστικής καθαρότητας.
πολυ καλη η προσπαθεια καληψης της εκδηλωσης. ομως καλο θα ηταν να αναρτησετε και τις υπολοιπες ομιλιες για να εχουμε μια σφαιρικη και οχι μονομερη εικονα των αντιληψεων και των σκεψεων που διαπερνουν αυτο το μορφωμα.
Νομίζω τα στοιχεία του Θανασούλα βάζουν το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων. Το βασικό είναι η πτώση ποσοστού κέρδους στη βιομηχανία («παραγωγική οικονομία») που ώθησε στην αύξηση των επενδύσεων στα δάνεια που γίνονταν φούσκες, ακριβώς επειδή τα κέρδη στην «παραγωγική οικονομία» ΔΕΝ μπορούσαν να ανέλθουν μακροχρόνια με τίποτα. Η πτώση ποσοστού κέρδους όπως την έχει περιγράψει ο Μαρξ. Αυτό σημαίνει ότι η κρίση ΔΕΝ θα έχει τέλος, μακροπρόθεσμα, πέρα από τυχαίες αναλαμπές. Το βιβλίο του Harman «Zombie Capitalism» είναι εξαιρετικά περιεκτικό μιας τέτοιας μαρξιστικής περιγραφής και αν το βρείτε πάρτε το.
[Αυτές μπορεί να οφείλονται είτε σε απομύζηση κερδών από τη λεηλασία εργατικού μισθού (προσωρινή νίκη) είτε σε καταστροφή ανταγωνιστών είτε σε κάποια στρατιωτική νίκη και ξεζούμισμα φτηνών πρώτων υλών από κάποια τρίτη χώρα.
Αλλά το πρώτο δε μπορεί να λύσει το πρόβλημα, γιατί όσο οι εργαζόμενοι δεν πληρώνονται τόσο δεν μπορούν να καταναλώσουν (ουσιαστικά αυτό βρίσκεται πίσω από την πτώση του π. κέρδους). Και αυτό έχει σημασία σήμερα, επειδή σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο η εσωτερική κατανάλωση παίζει μεγαλύτερο ρόλο από ποτέ + δεν υπάρχουν τόποι για εύκολη εξαγωγή αγαθών, όλες οι χώρες έχουν αναπτυχθεί αρκετά για να θέλουν να γίνουν εξαγωγικές.
Όσο για το ξεζούμισμα «νεο-αποικιών», μάλλον δεν τους βγήκε το σενάριο σε Ιράκ και Αφγανιστάν! Μέχρι και οι Άραβες «σύμμαχοι» καταρρεόυν πια!
Άρα two solutions: revolution or war!
«Δημοκρατικό δικαίωμα στην πληροφόρηση για το χρέος…ανοίξτε τα βιβλία… ανεξάρτητη από το κράτος επιτροπή με εργατική/λαϊκή συμμετοχή» (Λαπαβίτσας)
Μα επειδή μιλάμε για βιβλία του κράτους, αυτό πώς μπορεί να γίνει στο υπάρχον κράτος; Πώς μπορεί να υπάρξει συνδιαχείριση του ΚΡΑΤΟΥΣ από εργατικές ή άλλες οργανώσεις, πλην των καπιταλιστικών; Κάτι τέτοιο θα σήμαινε κράτος άλλου τύπου που ελέγχεται από άλλες δυνάμεις – οι οποίες πριν επιβληθούν παντελώς στο κράτος θα έχουν επιβληθεί στις επιχειρήσεις.
Το σύνθημα μπορεί να διεκδικηθεί σε επίπεδο κάθε επιχείρησης που πάει να κλείσει: οι εργαζόμενοι να ζητάνε α) εποπτεία επί των οικονομικών της β) επέμβαση από το κράτος αν όντως υπάρχει οικονομικό πρόβλημα που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν μόνοι.
Αλλά αυτό σημαίνει ότι «το μεταβατικό πρόγραμμα» για την κάθε επιχείρηση, τον κάθε τομέα δραστηριότητας που αφορά τις μάζες πρέπει να προηγηθεί του «μεταβατικού προγράμματος» για το χρέος, οι «Εργατικές Επιτροπές Ελέγχου» πρέπει να προηγηθούν της «Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου». Τα γενικά για το δημόσιο χρέος ΠΡΕΠΕΙ να λέγονται και να εξηγούνται, αλλά το βασικό πρόβλημα και για τον κόσμο είναι τι γίνεται στους εργατικούς χώρους ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ. Οι ήττες εκεί γενικά προηγούνται κι έχουν προηγηθεί της ιδεολογικής υποταγής στα περί χρέους κατά το «αφού δεν μπορούμε να αντιδράσουμε, ας κάνουμε την ανάγκη φιλοτιμία, όντως πρέπει να υπάρχει πρόβλημα χρέους που πρέπει να λύσουμε ως έθνος».
Αυτό σημαίνει ΠΡΑΚΤΙΚΗ-ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ συνεργασία των υπαρχουσών αριστερών δυνάμεων παντού-πιο τολμηρά απ’όσο επιχειρείται τώρα και σ’αυτό έχει ευθύνη ΚΑΙ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όχι μόνο αυτή.
σε σχέση με τη πτωτική τάση του κέρδους από το 70 και μετά θα πρότεινα το «για να καταλάβουμε το κόσμο» του Wallerstein εκδόσεις Θύραθεν.
Η συμμετοχή σε Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου(ΕΛΕ) είναι κατά την γνώμη μου λανθασμένη. Παραθέτω τους λόγους:
1) Η κίνηση αυτή προϋποθέτει την στάση πληρωμών προς τους τοκογλύφους των τραπεζών. Όχι το αντίθετο. Το άλογο μπροστά από το κάρο, όχι το αντίθετο σύντροφοι.
2) Το πρόβλημα είναι ότι το δημόσιο χρέος αποτελείται συντριπτικά από ανώνυμα κρατικά ομόλογα ελεύθερα διαπραγματεύσιμα στις διεθνείς αγορές.. Άρα δύσκολο να βρεθούν πόσο μάλλον να ελεγχθούν. Το μόνο που μπορεί να ελέγξει κανείς είναι εάν αν έγιναν τυπικά και με τον νόμο οι δημοπρασίες. Αν οι μεσολαβήσεις των οίκων τραπεζών ήταν καταχρηστικές ή όχι. Και γενικά αν έγιναν τίποτε παρανομίες κατά τη διάθεσή τους στην αγορά. Από τη στιγμή που τα κρατικά ομόλογα ρίχνονται στην αγορά η παρακολούθηση της πορείας τους είναι εξαιρετικά δύσκολη έως αδύνατη, προκειμένου να ανακαλυφθούν μίζες και χειραγωγήσεις.
3) Τα στοιχεία βρίσκονται στα χέρια των κρατικών υπαλλήλων. Νομίζετε πως το «καλό κράτος» θα τα δώσει όλα έτσι απλά; Και θα επιτρέψει τον έλεγχο με «καλή πίστη», χωρίς να κωλλισυεργεί ή να προβάλει πραγματικά ή φανταστικά γραφειοκρατικά εμπόδια; Πως θα επιτευχθεί ο έλεγχος της διαδικασίας από την εργατική τάξη σε Λογιστήριο του κράτους, μπορείτε να μου πείτε;
4) Οι αρμόδιοι που θα κάνουν τον έλεγχο ποιοι θα είναι; Επιτροπή «σοφών»; Δηλαδή από τα “πάνω” και όχι από τα “κάτω”; Ακούστηκε και για συμμετοχή συνδικάτων-ομοσπονδιών. Δηλαδή και από τους Παναγόπουλο – Παπασπύρο; Και το κυρίως θέμα: Τα μέλη της επιτροπής από ποιους θα ελέγχονται; Π.χ. οι κυρίες και οι κύριοι που θα συμμετέχουν θα δίνουν λόγο σε πρωτοβάθμια σωματεία ή σε ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ; Μήπως σας έχει διαφύγει, πως στελέχη του ΠΑΣΟΚ που ψήφισαν το μνημόνιο όπως π.χ. η κ.Κατσέλη, δεν αποκλείεται να εμφανιστούν υπέρμαχοι της Επιτροπής Ελέγχου του χρέους;
5) Ποιος καθορίζει το τι είναι νόμιμο χρέος; Με ποια κριτήρια καθορίζεται το νόμιμο και το παράνομο χρέος; Η διαδικασία αν ήταν διαφανής; Οι όροι του δανείου; Οι άνθρωποι που έκαναν τις διαδικασίες;
Π.χ.
Η σύμβαση του μνημονίου δεν είναι παράνομη ακόμα και με αστικούς όρους;
Tο ομόλογο που μία φορά ανέφερε σε τηλεοπτική εκπομπή η κ. Κανέλλη, το οποίο εκδόθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1980 όταν υπήρχαν δραχμές και έχει επιτόκιο 17% θεωρείται νόμιμο ή παράνομο; Και ας έχει πληρωθεί σε τόκους πάνω από 2,5 φορές;
Μία ρήση του Λένιν σε θέματα όταν ο ίδιος ή/και το κόμμα είχαν κάποιες όχι τόσο επιτυχημένες κρίσεις: «Έξυπνος άνθρωπος δεν είναι αυτός που δεν κάνει λάθη. Τέτοιος άνθρωπος δεν υπάρχει. Έξυπνος είναι αυτός που διορθώνει γρήγορα και αποτελεσματικά τα λάθη του».
Ελπίζω να διορθωθούν λάθη σαν την ΕΛΕ. Αν οι κύριοι που προέρχονται από το «Αριστερό Βήμα» επιμένουν και θέλουν να πάνε σε επιτροπές λογιστικού ελέγχου, ας πάνε ως «Αριστερό Βήμα». Όχι όμως ως ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥΑ. Δεν έχουν εξουσιοδοτηθεί από την βάση.