Μπαχρέιν, κατοχή, αιματηρή καταστολή, με πράσινο φως από τις ΗΠΑ



Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η εισβολή στρατού της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων στο Μπαχρέιν και η αιματηρή καταστολή της Τετάρτης 16/3 που είχε ως αποτέλεσμα έξι νεκρούς και χίλιους τραυματίες (στοιχεία Πέμπτης 17/3) έγινε με αμερικανική ανοχή ή και παρακίνηση. Ακόμη κι αν έπαιρνε κανείς τοις μετρητοίς τα λόγια της Χ. Κλίντον ότι η κυβέρνηση του Μπαχρέιν “ακολουθεί λάθος δρόμο” και όχι ως μία από τις συνήθεις άνευ νοήματος διπλωματικές δηλώσεις, η επίσκεψη του Αμερικανού υπουργού Άμυνας, Ρόμπερτ Γκέιτς, το περασμένο Σάββατο, στη Μανάμα, τα όσα διαμείφθηκαν μεταξύ αυτού, του μονάρχη και του διαδόχου του Μπαχρέιν, καθώς και οι μετέπειτα δηλώσεις του Γκέιτς οδηγούν σε ασφαλή συμπεράσματα. Δόθηκε το “πράσινο φως”.
“Έχετε την υποστήριξή μας”, ήταν το μήνυμα που μετέφερε ο Γκέιτς στους Αλ-Καλίφα (δήλωση Γκ. Μόρελ,υπεύθυνου Τύπου Πενταγώνου). “Είμαι σίγουρος πως και οι δύο μιλούν σοβαρά για πραγματικές μεταρρυθμίσεις”, δήλωσε μετά ο Γκέιτς για τους συνομιλητές του, και έσπευσε να αναφερθεί στην “απειλή” του Ιράν: “Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι καθώς η διαδικασία [δηλαδή οι λαϊκές κινητοποιήσεις για τη δημοκρατία] παρατείνεται–ειδικά στο Μπαχρέιν – οι Ιρανοί αναζητούν τρόπους να την εκμεταλλευτούν και να δημιουργήσουν προβλήματα”.

Είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι τα αραβικά δημοκρατικά κινήματα δεν έχουν σχέση με την εικόνα που οικοδομείται γι΄ αυτά σε ορισμένα διεθνή ΜΜΕ –ως σεκταριστικών ή έξωθεν υποκινούμενων έως και συνδεόμενων με την Αλ-Κάιντα. Στο Μπαχρέιν όπου φυσικά συμμετέχει ευρέως η ως επί το πλείστον πληβειακή σιιτική πλειοψηφία (το 70% του πληθυσμού είναι σιίτες), το κίνημα είναι πολιτικό/ δημοκρατικό, έχει διακεκριμένους σουνίτες ηγέτες και στο Συνασπισμό για τη Δημοκρατία στο Μπαχρέιν, που σχηματίστηκε στις 7/3, συμμετέχουν κοσμικές φιλελεύθερες οργανώσεις , θρησκευτικές δυνάμεις και τα Δημοκρατικά Κινήματα που αποτελούνται από νέους, ελεύθερους επαγγελματίες, δημοσίους υπαλλήλους, μικροεπιχειρηματίες και εργαζόμενους. Το Μπαχρέιν έχει μια πολύχρονη παράδοση συνεργασίας κοσμικών, θρησκευτικών και αριστερών εργατικών/ δυνάμεων.

Η τακτική της συμπερίληψης του Ιράν ως παράγοντα αυτών των κινημάτων χρησιμοποιείται μονίμως αφ΄ενός για να ερεθίσει διεθνή αντανακλαστικά και να δικαιολογήσει πολιτικές ανοχής στην αιματοχυσία και την καταστολή, “Φανταστείτε έναν ιρανοκρατούμενο σιιτικό Περσικό Κόλπο”, αφ΄ ετέρου για να παρουσιαστούν δημοκρατικά αντιμοναρχικά κινήματα ως διαμάχη μεταξύ θρησκευτικών φατριών, σε μια αντιπαράθεση υποκινούμενη από το Ιράν και τη Σαουδική Αραβία, αφαιρώντας το κοινωνικο-πολιτικό εξεγερτικό στοιχείο τους.

Όπως εξελίσσονται τα πράγματα μέχρι στιγμής και παρά την καταστολή του κινήματος στο Μπαχρέιν, ένα είναι σίγουρο. Η αδιαλλαξία των δυναστειών της Σαουδικής Αραβίας και του Μπαχρέιν απέναντι στα δημοκρατικά αιτήματα απλώς ενδυναμώνει τα κινήματα, ενοποιεί τους πολίτες ανεξάρτητα από θρησκευτικές διαφορές, στην περίπτωση του Μπαχρέιν δε προσθέτει δίπλα στα δημοκρατικά αιτήματα και αυτό της απαλλαγής από τον ξένο κατοχικό στρατό. Επιπλέον, ουδείς γνωρίζει πώς θα εξελιχθούν τις επόμενες ημέρες οι κινητοποιήσεις αλληλεγγύης προς το λαό του Μπαχρέιν που προγραμματίζονται στο Κατάρ, το Ομάν και το Κουβέιτ. Το ρίσκο συνολικής κατάρρευσης της “σταθερότητας” στην περιοχή του Περσικού Κόλπου αυξάνει.

 

Πολύτιμο λάφυρο

Την οποία σταθερότητα προσπαθούν με νύχια και με δόντια να στηρίξουν Αμερικανοί και Ευρωπαίοι. Στην τρέχουσα συγκυρία της κρίσης ακόμη περισσότερο, αφού τόσο από γεωπολιτικής  όσο και από οικονομικής απόψεως,  τα κρατίδια του Κόλπου είναι ένα πολύτιμο λάφυρο, για να το αφήσουν να πέσει σε χέρια κάποιων που θέλουν τη δημοκρατία, έστω και τη δυτικού τύπου. Όποιος παρακολουθήσει τις δηλώσεις των Αμερικανών αξιωματούχων το μήνα που πέρασε, θα διαπιστώσει πόσο πολύ έχουν πέσει οι κάπως υψηλοί τόνοι με τους οποίους συνιστούσαν “μεταρρυθμίσεις” τις πρώτες ημέρες των διαδηλώσεων στο Μπαχρέιν, που συνέπεσαν με την αιγυπτιακή εξέγερση και την έξωση του Μουμπάρακ. Αυτή η μεταβολή, όπως υποστηρίζει  ο Νικ Τερς, ιστορικός, συγγραφέας και δημοσιογράφος (TomDispatch.com, “The Arab Lobby”), ήταν αποτέλεσμα της πίεσης που άσκησαν στο Πεντάγωνο και στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ απεσταλμένοι του μονάρχη του Μπαχρέιν, Χαμάντ μπιν Ίσα αλ-Καλίφα, και των συμμάχων του στον Κόλπο. Το αραβικό λόμπι εξασφάλισε ότι στην περίπτωση του Μπαχρέιν (πόσω μάλλον της Σαουδικής Αραβίας που δεν πρόκειται να μείνει αλώβητη από αυτό το κύμα των αραβικών εξεγέρσεων) ο Λευκός Οίκος δεν θα μιλά για “αλλαγή καθεστώτος”, όπως συνέβη στην περίπτωση της Τυνησίας και της Αιγύπτου –έστω και εξ ανάγκης–, αλλά για “τροποποίηση καθεστώτος”, όρο που εισήγαγαν διπλωμάτες, μια στρατηγική μελλοντικής θεωρητικής μεταρρύθμισης. Πράγμα που επιβεβαιώνεται, όπως είδαμε τις τελευταίες ημέρες.

Το Μπαχρέιν είναι ένα μικρό κράτος, αλλά εκεί έχει την έδρα του ο 5ος αμερικανικός στόλος, είναι σταθμός προμήθειας πετρελαίου από τη γειτονική Σαουδική Αραβία και ανήκει σε μια κοινότητα κρατών, το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου, που σχετίζεται άμεσα με το αμερικανικό Πεντάγωνο. Η σχέση αυτή παίζει ρόλο στην πολιτική που ακολουθείται από τις ΗΠΑ. Τα έξι κράτη του Συμβουλίου της Συνεργασίας του Κόλπου (Σαουδική Αραβία, Ομάν, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κουβέιτ, Κατάρ και Μπαχρέιν) μαζί με την Ιορδανία θα δαπανήσουν 70 δισ. δολ. για αγορά όπλων και πυρομαχικών μέσα στο 2011 και πάνω από 80 δισ. δολάρια ετησίως μέχρι το 2015 (N. Turse ό.π.). Οι δαπάνες αυτές έχουν μεγάλη σημασία σε καιρούς οικονομικής δυσπραγίας.

“Τους τελευταίους μήνες”, γράφουν οι New York Times (11/2, άρθρο του Joe Nocera) , “αρχίζοντας με μια μυστική συνάντηση τον περασμένο Οκτώβριο, οι αξιωματούχοι του υπουργείου Άμυνας προσεγγίζουν αναλυτές και επενδυτές. Το βασικό τους μήνυμα είναι, για να το πούμε ωμά, ότι ακόμη και σε μια εποχή πιο σφιχτών προϋπολογισμών το Πεντάγωνο θα εξασφαλίσει τη διατήρηση της κερδοφορίας της στρατιωτικής βιομηχανίας …. Στο μεγαλύτερο μέρος της πρώτης δεκαετίας του 21 ου αιώνα, οι μετοχές αυτών των εταιρειών εκτοξεύτηκαν στα ύψη. Αλλά μετά την κορύφωση του 2008, κατακρημνίστηκαν. Και αυτό είναι πρόβλημα για το Πεντάγωνο. Αυτές οι εταιρείες χρειάζονται πρόσβαση στις κεφαλαιαγορές, πράγμα δύσκολο όταν οι μετοχές βρίσκονται σε χαμηλά επίπεδα. Και το Πεντάγωνο δεν μπορεί να τις αφήσει έκθετες σε μεγάλες οικονομικές δυσκολίες”.

Τα κράτη του Κόλπου με τις αγορές όπλων αποτελούν μια σοβαρή πηγή κερδοφορίας. Τα 60 δισ. δολ. εξοπλιστικών αγορών της Σαουδικής Αραβίας για την επόμενη 10ετία εγγυώνται ότι η Boeing, η Lockheed-Martin και άλλες μεγάλες εταιρείες που παίρνουν συμβόλαια από το αμερικανικό κράτος θα έχουν κέρδη ακόμη κι αν αρχίσει να συρρικνώνεται ο προϋπολογισμός του Πενταγώνου.

Συνεπώς, οι Άραβες μονάρχες του Κόλπου με το άφθονο χρήμα τους δεν δυσκολεύτηκαν  να υποστηρίξουν κάτι τόσο ευνόητο:  πόσο μεγάλος κίνδυνος θα υπήρχε να τερματιστούν αυτές οι μεγάλες εξοπλιστικές δαπάνες, εάν οι μοναρχίες ανατρέπονταν και στη θέση τους εγκαθιδρύονταν δημοκρατικά καθεστώτα με αυξημένο ρόλο του λαϊκού παράγοντα. Μόνο την τριετία 2007-2009, η Defense Security Cooperation Agency, η αμερικανική κυβερνητική υπηρεσία που συντονίζει τις πωλήσεις και τις μεταβιβάσεις στρατιωτικού εξοπλισμού σε συμμάχους των ΗΠΑ, μεσολάβησε για να αγοράσει το Μπαχρέιν όπλα και αμυντικές υπηρεσίες αξίας 386 εκατ. δολ.  Δεν λένε ότι ο “πελάτης έχει πάντα δίκιο”;
Από τη δεκαετία του 1990, οι ΗΠΑ έχουν εφοδιάσει τις δυνάμεις ασφαλείας του Μπαχρέιν με  μεγάλες ποσότητες πολεμικού υλικού , από φορτηγά και αεροπλάνα μέχρι ανταλλακτικά αυτόματων όπλων και εκατομμύρια βλημάτων, σε ένα κράτος με 750.000 πληθυσμό. Σύμφωνα με στοιχεία της παραπάνω υπηρεσίας, οι ΗΠΑ έστειλαν στο Μπαχρέιν δεκάδες “επιπρόσθετα” τανκς, θωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού και πολυβόλα ελικοπτέρων. Επίσης χιλιάδες πιστόλια και εκατομμύρια πυρομαχικά, από βλήματα κανονιών μέχρι σφαίρες, τόσες που θα μπορούσαν να σκοτώσουν κάθε κάτοικο του Μπαχρέιν πολλές φορές. Οι πολίτες του Μπαχρέιν είδαν να χρησιμοποιούνται αυτά τα πυρομαχικά τον περασμένο μήνα, όπως επίσης τα δακρυγόνα και τα μέσα καταστολής ταραχών που πουλάνε οι Βρετανοί εν αφθονία στις αραβικές χώρες. Με 50 τανκς, θωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού και ελικόπτερα εκδιώχθηκαν οι διαδηλωτές από την πλατεία Μαργαριταριού και από τους δρόμους  την Τετάρτη.
Όταν, εν μέσω της βίαιης καταστολής των διαδηλώσεων, ακόμη και το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που σε γενικές γραμμές ευθυγραμμίζεται με την αμερικανική εξωτερική πολιτική κάλεσε τις ΗΠΑ και άλλους διεθνείς πωλητές και δωρητές να αναστείλουν αμέσως τη στρατιωτική βοήθεια στο Μπαχρέιν, οι μεν Βρετανοί και Αμερικανοί δήλωσαν ότι θα … εξετάσουν το θέμα, οι δε Γάλλοι ανέστειλαν ορισμένες άδειες για εξαγωγές όπλων. Εκείνη την περίοδο (μέσα Φεβρουαρίου) ο Βρετανός υπουργός Άμυνας παρακολούθησε τη μεγαλύτερη έκθεση όπλων στην περιοχή, στο Άμπου Ντάμπι, όπου 93 πολεμικές βιομηχανίες της Βρετανίας προωθούσαν την πραμάτεια τους. Μεταξύ αυτών και εταιρείες που πωλούν δακρυγόνα, πλαστικές σφαίρες και βαριά θωρακισμένα οχήματα καταστολής του πλήθους. Τις ίδιες περίπου ημέρες , ο Ντ. Κάμερον περιόδευσε στις χώρες του Κόλπου με μια μεγάλη επιχειρηματική αντιπροσωπία στην οποία συμμετείχαν αντιπρόσωποι πολεμικών βιομηχανιών.

Το ενδιαφέρον των Αμερικανών, και των δυτικών γενικότερα, για τη “σταθερότητα” στην περιοχή του Κόλπου δεν περιορίζεται στις πωλήσεις όπλων. Μια ακόμη σημαντική πλευρά του ενδιαφέροντός τους αφορά τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις αξίας εκατομμυρίων δολαρίων που έχει αναπτύξει το Πεντάγωνο σε όλη τη Μέση Ανατολή, καθώς  ο ρόλος τους είναι καίριος στο συνολικό σχεδιασμό της CENTCOM, της αμερικανικής Κεντρικής Στρατιωτικής Διοίκησης, στην περιοχή ευθύνης της οποίας ανήκει η Μέση Ανατολή και η Κεντρική Ασία. Οι ΗΠΑ έχουν βάσεις και άλλες εγκαταστάσεις στη Σαουδική Αραβία, στο Ομάν, στο Κατάρ, στο Κουβέιτ, στο δε Μπαχρέιν ελλιμενίζονται 30 πλοία , δύο εκ των οποίων αεροπλανοφόρα, τα οποία περιπολούν στον Περσικό Κόλπο, στην Αραβική Θάλασσα και στην Ερυθρά Θάλασσα (N. Turse, “Out of Iraq, Into the Gulf”, TomDispatch.com). Μια ενδεχόμενη πολιτική ανατροπή σε καθεστώτα του Κόλπου θα άλλαζε άρδην το γεωπολιτικό τοπίο. Ήδη, οι επιπτώσεις των αραβικών εξεγέρσεων είναι ορατές στη συμπεριφορά π.χ. της Ινδίας και στην επιδίωξή της να συσφίξει τις σχέσεις με το Ιράν, από το οποίο προμηθεύεται το 20% του πετρελαίου της, όπως μαρτυρεί η επίσκεψη του συμβούλου εθνικής ασφαλείας του Ινδού πρωθυπουργού στην Τεχεράνη πριν από λίγες ημέρες και η σύμπτωση απόψεων σχετικά με τη “στρατηγική συνεννόηση” των δύο χωρών.
Τα στοιχήματα, λοιπόν, είναι πολλά για να λογαριάσουν οι Αμερικανοί το φόρο αίματος των πολιτών του Μπαχρέιν. Για την ηθική υποκρισία τους δεν χρειάζεται να πει κανείς τίποτε. Είναι τόσο προφανής…

 

(Πηγές: Guardian, Al-Jazeera, TomDispatch.com, middle-east online, Asia Times)

Πηγή: Αριστερό Βήμα

Category: Χωρίς κατηγορία