Εκτυπώστε το
Η ΕΕ και η Αριστερά: από το διήμερο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Το Σάββατο 26/2 ήταν η δεύτερη μέρα του διημέρου που οργάνωσε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το θέμα ήταν: Η ΕΕ και η Αριστερά.
Δείτε βίντεο από τις ομιλίες.
Μια διευκρίνηση. Από τους ομιλητές λείπει η τοποθέτηση του Δ.Σαραφιανού. Επίσης, δυστυχώς, δεν κατορθώσαμε να καταγράψουμε τους ομιλητές με θέμα «Το εργατικό κίνημα και η Αντικαπιταλιστική Προοπτική». Ο λόγος ήταν ότι έπρεπε να φύγουμε για να καλύψουμε την επίσκεψη και δήλωση συμπαράστασης του Αλέν Κριβίν στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας. Επίσης δεν μπορέσαμε να καταγράψουμε στη διάρκεια του διημέρου όλες τις παρεμβάσεις στις συζητήσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν ήταν δυνατόν για τεχνικούς λόγους και προφανώς όχι για κάποιους λόγους πολιτικών επιλογών.
Δ. Δεσύλλας
Αλέν Κριβίν
Π. Γκαργκάνας
Σ. Κουβελάκης
Ν.Βαλαβάνη
Category: Συνεντεύξεις
Είναι η ώρα της ταξικής ανασυγκρότησης.
Στόχος η ανατροπή του καπιταλισμού στην Σοσιαλιστική Ευρώπη.
Δεν υπάρχει εθνικός δρόμος του κομμουνισμού.Μην ψάχνετε.
Εθνικός δρόμος κομμουνισμού σίγουρα δεν υπάρχει.
Εθνικός δρόμος για την εργατική επανάσταση σίγουρα υπάρχει και μάλλον είναι και ο μόνος που μπορεί να οδηγήσει, μετά από αμέτρητες θύελλες, και στην σοσιαλιστική Ευρώπη.
Στο κείμενο όμως απουσιάζει όπως βλέπεις κάθε διεθνιστική αναφορά.
Στην εποχή των πολυεθνικών ούτε εθνική εργατική επανάσταση μπορεί να γίνει,αν δεν υπάρχει Διεθνής που να συντονίζει και στις άλλες χώρες.
Είναι ώρα να θυμηθούμε τα βασικά.
Μ” άρεσε το ανέκδοτο με τους κροκόδειλους του Κουβελάκη. Μόνο που τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά από ότι τα λέει. Οι κροκόδειλοι είναι οι διάφοροι καπιταλισμοί, η Ε.Ε. ειναι η συμφωνία των κροκοδείλων μερικών συνοικιών να έχουν τρώνε κοινές κροκέτες (κοινό νόμισμα). Και τον κροκόδειλο που λέγεται καπιταλισμός θα τον καταπολεμήσουμε απαιτώντας ο δικός «μας» κροκόδειλος, ο ελληνικός καπιταλισμός δηλαδή, να τρώει μόνο τις δικές του κροκέτες (να εχει δικό του νόμισμα δηλαδη)! Τόσο εφυής σύλληψη είναι το αίτημα για έξοδο από το ευρώ. Από όσο ξέρω βέβαια τα νομίσματα δεν σκοτώνουν ούτε τους κροκόδειλους τους κανονικούς ούτε τους καπιταλιστικούς κροκόδειλους. Και καταλαβαίνω και κάτι ακόμα: ότι το πρόβλημα της αιγυπτιακής επανάστασης για παράδειγμα δεν είναι η αποχώρηση ή όχι της Αιγύπτου από τον σύνδεσμο Αραβικών χωρών.
Ενωμενα σοσιαλιστικα Βαλκανια καλυτερα. και μεσα και την Τουρκια. γιατι σονυ και καλα με την Γαλλια, την Γερμανια κ.τ.λ ? γιατι τετοια μονομερια? μηπως τελικα ειναι μονο αισθητικο το θεμα για καποιους? δεν εξηγειται αλλιως!!!
τι σας εχει πιασει με τον Ευρωπαισμου τελως παντων. εκτος απο το να λετε συνεχεια σαν «λειπει ο διεθνισμος» μπορειται να πειτε και κατι συγκεκριμενο? τι προτεινετε?
@πολιτης
από που έβγαλες το συμμπέρασμα ότι υποστηρίζω τον «ευρωπαισμό»? Όποιος δεν υποστηρίζει τη δραχμή δηλαδή, σώνει και καλά πρέπει να υπερασπίζει το ευρώ? Δηλαδή με την αντίστροφή λογική αν π.χ. ένας Τούρκος αριστερός κάνει κριτική στο αίτημα «είσοδος στο ευρώ», σημαίνει ότι είναι υποστηρικτής της τουρκικής λίρας και του τουρκικού κράτους? Αυτό που λέω είναι ότι το «έξω από το ευρώ και επιστροφή στη δραχμή», όσον αφορά τα εργατικά συμφέροντα, είναι το ίδιο παράλογο αίτημα με το να είχε η βρετανική αριστερά (και γενικά σε όποια χώρα είναι εκτός ευρώ) αίτημα «έξοδος από τη στερλίνα και μέσα στο ευρώ». Το νόμισμα με άλλα λόγια είναι παντελώς ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΤΑΞΙΚΑ ζήτημα για την πάλη των εργατών ενάντια σε έναν καπιταλισμό σε κρίση και στην Ευρώπη, και στα Βαλκάνια και στον κόσμο ολόκληρο. Η, για να το πω αλλιώς, το νόμισμα είναι το ίδιο ΕΧΘΡΙΚΟ για τους εργάτες, είτε είναι το ευρώ, είτε είναι η δραχμή, είτε οτιδήποτε, όσο εξακολουθεί να εκφράζει ένα όπλο του κάθε καπιταλισμού στον ανταγωνισμό του με άλλους. Υποστηρίζω την «μονομερή δράση» -η καπιταλιστική εξουσία είναι οργανωμένη σε κράτη και ανατρέπεται ξεκινώντας από ένα κράτος και επεκτεινόμενη και σε άλλα κράτη και όχι ταυτόχρονα παντού. Αλλά αν ντε και καλά πρέπει να βάλουμε τη λέξη «έξω» στα αιτήματά μας, τότε το συμφέρον ταξικά ζήτημα είναι το «έξω από τον καπιταλισμό» και όχι το αν τα κομπρεμι του ελληνικού καπιταλισμού είναι καλύτερα με την Μέρκελ ή π.χ. με τον Πούτιν και την Κίνα.
«Το νόμισμα με άλλα λόγια είναι παντελώς ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΤΑΞΙΚΑ »
ολος ο πυρηνας της σκεψη σου φιλε iskra βασιζεται σε αυτο. αυτο καταλαβα.
και το θεωρω εντελως λανθασμενο!!! υπαρχουν πολλα επιχειρηματα νομιζω που μπορει να σου αντιταξει καποιος που διαφωνει με αυτο . για παραδειγμα σκεψου γιατι ή εγχωρια αστικη ταξη εχει συνδεσει τον σχεδιασμο της με την παραμονη σονυ και καλα στην Ευρωζωνη. Αυτο ομως το επιχειρημα και το λογικο του πυρηνα δεν το υιοθετω παντα a priori, αλλα παντα ιδωμενο στην εκαστοτε συγκυρια. προφανως υπαρχουν και ζητηματα με τα οποια, παρολο που εχεις αλλη αφετηρια και οπτικη, μπορει να συγκλινεις με τους νεοφιλελευθερους. για παραδειγμα στο ζητημα της θρησκειας ή και οτιδηποτε αλλο μπορεις να σκεφτεις. συμφωνω οτι αν υιοθετεις a priori την αντιληψη πως πρεπει να εχεις μια αντιθετικη παντα αποψη σε σχεση με την αντιπαλο σου κυνδυνευεις να ταυτιστεις και με τις δυναμεις της ιστορικης συντηρησης και να ετεροκαθοριζεσαι. αλλα στην συγκεκριμενη και μονο περιπτωση κατι τετοιο αρκει νομιζω για να σε κανει σιγα σιγα να «ψιλιαζεσαι» και να οδηγηθεις μετεπειτα σε μια πιο ουσιαστικη κριτικη.
Κατα την γνωμη μου το ζητημα της υιοθετησης ενος «σκληρου» ή οχι νομισματος εχει μεγαλο νοημα στην ταξικη παλη!!! το νομισμα και επομενως και οι κανονες οικονομικης πολιτικης που αυτο επιβαλει επικαθοριζουν τα ορια της διαξαγωγης της ταξικης παλης. Το νομισμα δεν ειναι απλα και μονο μια ισοτιμια , ενα χαρτι , ενα συμβολο. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΤΟ ΥΙΟΘΕΤΕΙ!!! οταν λες εξοδο απο την ευρω-ζωνη λες επι της ουσιας εξοδο απο αυτους τους κανονες!!! επομενως απο πλευρας ταξικης παλης ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΑΞΙΚΑ ΑΔΙΑΦΟΡΟ!!! δες μια μια ολες τις συνθηκες που εχουν υπογραφει απο την γεννηση του Ευρω για να καταλαβεις τι εννοω.
για να κλεισω ποτε δεν ειπα να παρουμε δανειο απο κινες κ.τ.λ αρα και κομπρεμι του ελληνικου καπιταλισμου με κινες, ρωσιες κ.τ.λ. αυτα τα λεει ο μικης θεωθορακης. και γι’αυτο συμπορευονται μαζι του τοσοι εθνικοφρονες διανοουμενοι και μη. το οτι δεν δεχεται ο ελληνικος καπιταλισμος μια αλλη στρατηγικη συμμαχια (παρολο που εκ πρωτης οψεως τεχνοκρατικα φανταζει πιο βιωσιμη, μικροτερο επιτοκιο κ.τ.λ) δεν εχει σχεση με το Ευρω!!! η Πορτογαλια νομιζω για παραδειγμα κοιταξε να παρει δανειο απο Κινα παρολο που ειναι μελος της Ευρωζωνης. ακριβως επειδη οπως και συ λες στρατηγικος σου στοχος ειναι «εξοδος απο τον καπιταλισμο» δεν υιοθετω καμια αποψη που να υποδεικνυει σε αυτον ποιες συμμαχιες να κανει. και η εξοδος απο το Ευρω οπως προειπα σχετιζεται με την αρνηση των κανονων που επιβαλει και οχι με την υποδειψη συμμαχιων. δεν συνδεονται τα δυο.
Γι’αυτο και απο οτι καταλαβαινω και οι περι της ΑΝΤΑΡΣΥΑς λενε μια «δεσμη μετρων» αιτηματαων παλης. δεν αρκει μονο εξοδο απο το Ευρω αλλα και κρατικοποιηση τραπεζων κ.τ.λ. η ολη εμφαση που δινεται στο «εξοδος απο το Ευρω» οφειλεται, κατα την γνωμη μου, στο γεγονος οτι κλειδι στην συγκεκριμενη συγκυρια για να «ξεδιπλωθουν» και τα υπολοιπα αιτημα παλης που βαζουν ειναι η εξοδος απο το Ευρω. Χωρις αυτην δεν μπορει να γινει ουτε κρατικοποιηση τραπεζων (υπο την δικια σου αριστερη οπτικη) ουτε τιποτα. ΔΕΝ ΤΟ ΑΦΗΝΟΥΝ οι συνθηκες και οι συμφωνιες που συνοδευουν το Ευρω!!! και επισης ενας αλλος λογος της εμφασης ειναι γιατι υπαρχει στον χωρο της αριστερας μια στρεβλη αντιληψη για την ΕΕ (με πυρηνα τον κοσμοπολιτισμο και οχι τον διεθνισμο) η οποια εμποδιζει το «ξεδιπλωμα» της δεσμης αιτηματων παλης που προανεφερα. κυριαρχα ομως, νομιζω, η εμφαση οφειλεται στην αναγκαιοτητα της «εξοδου απο το Ευρω» για να υλοποιηθουν και τα υπολοιπα αιτηματα παλης!!!
Φίλε Πολίτη, μην μπλέκεσε, το θέμα είναι απλό.
Η δραχμή ήταν το νόμισμα της αστικής τάξης σε μια ορισμένη ιστορική φάση.
Σήμερα η Ελληνική αστική τάξη έχει επιλέξει το ευρώ, γιατί έτσι την συμφέρει.
Η Ιστορία όμως δεν γυρίζει πίσω, παρά τις αντιδραστικές θέσεις ακόμη και ορισμένων της μικροαστικής αριστεράς.
Στην μεγάλη σοσιαλιστική επανάσταση των Ευρωπαίων-κατ΄αρχήν- εργατών, δεν γνωρίζουμε τι και αν και πιό νόμισμα θα υοθετηθεί η θα καταργηθεί το χρήμα.
Πολίτη,
«ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΤΟ ΥΙΟΘΕΤΕΙ!!! οταν λες εξοδο απο την ευρω-ζωνη λες επι της ουσιας εξοδο απο αυτους τους κανονες!!!»
Σωστά! αλλά υπονοώντας είσοδο στην δραχμή λες επί της ουσίας είσοδο στους νέους κανόνες που θα βάλει ο ελλ. καπιταλισμός μετά την απώλεια του ευρώ.
Ο ελλ. καπιταλισμός ωφελείται από το ευρώ στο βαθμό που έτσι έχει ευκολότερη πρόσβαση σε διεθνή κεφάλαια για συνεργασίες στην Ελλάδα και σε διεθνείς επενδύσεις -με κόστος το άνοιγμά του στον διεθνή ανταγωνισμό. Η απώλεια του ευρώ, εκτός της απώλειας αυτών των πλεονεκτημάτων θα σήμαινε διακινδύνευση ομολόγων και άλλων χρεογράφων που έχουν πολλοί στα θησαυροφυλάκιά τους -αφού αυτή η εξέλιξη θα οδηγούσε σε υποτίμηση και του ευρώ και του κύρους του ελληνικού δημοσίου και π.χ. των εγγυήσεων που έχει δώσει στις τράπεζες. Θα σήμαινε πιστωτική ασφυξία για ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες, τουλάχιστον παροδικά.
Γι’αυτό θέλουν να «μείνουν στο ευρώ», το οποίο όμως σε απλά ελληνικά σημαίνει «να πάρουν μέτρα σκληρής λιτότητας ΕΓΚΑΙΡΑ» για «να κρατήσουν τη θέση τους στο διεθνή ανταγωνισμό». Το να χάσουν το ευρώ δε σημαίνει ήττα του ελλ. κεφαλαίου σε σχέση με τους εργάτες, μα μόνο ήττα (ξεκίνημα περιπετειών) σε σχέση με το διεθνές κεφάλαιο. Και θα σημαίνει ότι θα γίνουν ακόμη πιο αναγκαία για αυτούς τα αντεργατικά μέτρα!
Αυτή η έξοδος από το ευρώ είναι και η πιο πιθανή να γίνει!!
Η άλλη έξοδος (με προσωρινή, τουλάχιστον, νίκη του εργατικού κινήματος και πέταγμά μας από την ευρωζώνη ή και την ΕΕ) δεν είναι παρά ΣΥΝΕΠΕΙΑ της εργατικής νίκης, της αντίκρουσης των όρων του κεφαλαίου, των μέτρων λιτότητας. Για αυτά πρέπει να είναι η κουβέντα κυρίως. Και μόνο τότε, παρά την πολύ δυσμενέστερη θέση στην οποία το ελλ κεφ θα βρεθεί στον διεθνή ανταγωνισμό, αυτό δεν θα σημαίνει χειροτέρευση του βιοτικού μας επιπέδου (τουλάχιστον άμεσα).
Το να λες ΤΩΡΑ το σύνθημα έξω από το ευρώ, ενώ αυτό επίκειται να συμβεί μάλλον με το πρώτο κακό σενάριο κι όχι το «εργατικό», είναι νομίζω τελείως κακή ανάγνωση της συγκυρίας. Αν οι «άρχοντες» δεν κατευθύνονταν όλο και περισσότερο να φύγουν αναγκαστικά από το ευρώ (μέσω μερικής χρεοκοπίας), το σύνθημα θα ήταν απλά περιττό και αποπροσανατολιστικό. Σήμερα όμως γίνεται επικίνδυνο -σε ταυτίζει, πιστεύω, με την αυτόματη ροή που παίρνουν τα πράγματα από άποψη ελιγμών που θα υιοθετήσουν οι καπιταλιστές, με την αυτόματη ροή κατά των εργαζομένων.
Είναι άλλο να λες ότι δε δέχομαι καμιά θυσία για τις διεθνείς φιλοδοξίες της άρχουσας τάξης σου (ευρώ, ΕΕ κλπ) κι άλλο να λες ότι η έξοδος από το ευρώ είναι καλό πράγμα. Εν μέρει το καταλαβαίνεις κι εσύ, αφού την έξοδο «όπως της εννοείς εσύ» την ετεροκαθορίζεις από τα άλλα μέτρα σου (κρατικ. τραπεζών κλπ). Δηλαδή δε μπορείς να αναφέρεις μόνο τα μέτρα αυτά που είναι και το ζουμί;; Και σε τυχόν ερώτημα με το νόμισμα, θα απαντάμε ανάλογα.
Πρέπει να αποκαλύπτουμε την ουσία της ταξικής πολιτικής και ΟΧΙ ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ της μόνο ή κύρια. Και η τόση συζήτηση για το ευρώ καταλήγει να τονίζει τη μορφή και όχι το περιεχόμενο της ταξικής πολιτικής. Τουλάχιστον ας μην είναι αυτή η κύρια συζήτηση με τους εργαζόμενους -που πάει να πει ακριβώς να μην μπει η «έξοδος» ως μαζικό σύνθημα!
(Για μένα εκεί που δουλεύω είναι αδύνατο να κάνεις τέτοια συζήτηση με τους συναδέλφους -η συζήτηση είναι ΠΩΣ θα ανατρέψουμε τα μέτρα κι αν μπορούμε και ΟΧΙ ΑΝ αυτό είναι σύμφωνο με τη «νομισματική ηθική» των ΜΜΕ και των καπιταλιστών)
Αυτά!
@Γαβουρ
δεν μιλασα για μαζικο συνθημα!!! ειμαι απο αυτους που πιστευω οτι τους κοινωνικους(οχι τους πολιτικους) αγωνες δεν πρεπει να τους διασπας με μαξιμαλισμους!!! μιλαω για την αναγκαια αναλυση και την στοχοθεσια στο εσωτερικο της αριστερας. και η αναλυση εχει μεγαλη σημασια για το τι προτεινεις στο πολιτικο επιπεδο.
το πως παιρνεις ως αξιωμα και δεδομενο οτι υποστηριζω την υιοθετηση με μαζικο τροπο ενος συνθηματος σαν αυτο που περιγραφεις, δεν ξερω. πραγματικα απορω. προφανως θα με ταυτισες με καποια συνιστωσα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που απο την εμπειρια σου εχεις δει οτι το κανει. αλλα με μενα μιλας. και απο την στιγμη που δεν εχω πει κατι αναλογο δεν εχει και νοημα να μου απαντας σε κατι που φανταζεσαι οτι θα υποστηριζα. γιατι απλα δεν το υποστηριζω. τωρα αυτα που λες ειναι ενδιαφεροντα και σαν επιχειρηματολογια και σε ευχαριστω που μου απαντησες με ενα εμπεριστατομενο τροπο. δειχνεις οτι σεβεσε τον «ιδεολογικο σου αντιπαλο» και δεν απαντας με αφορισμους οπως «αστο φιλε … αντιδραστικές θέσεις ακόμη και ορισμένων της μικροαστικής αριστεράς» ή «οτι ειμαι εμποτισμενος με εθνικιστικες αντιληψεις » οπως εχουν γραφτει και σε αλλα τοπικ.
η παραγραφος που εγραψες ειναι ολο το ζουμι και μου αρεσε πιο πολυ απο ολες:
«Σωστά! αλλά υπονοώντας είσοδο στην δραχμή λες επί της ουσίας είσοδο στους νέους κανόνες που θα βάλει ο ελλ. καπιταλισμός μετά την απώλεια του ευρώ.»
το ζητημα δεν ειναι το ονομα(δραχμη) αλλα αυτο που περιγραφεις!!! την εναρξη της παλης για ενα νεο συσχετισμο. εγω θεωρω οτι υπαρχουν μεγαλυτερες πιθανοτητες ο συσχετισμος να ειναι πιο ευνοικος τοτε παρα η εχγωρια αστικη ταξη να εχει στην φαρετρα της το Ευρω σαν απλο. το γιατι το συζηταμε καποια αλλη στιγμη για να μην πλατιασουμε. χαιρομαι πολυ που το εβαλες ετσι το ζητημα γιατι καταλαβες οτι δεν ζηταω επιστροφη σε μια παλιαιτερη ιστορικη κατασταση και οτι δεν υπερασπιζομαι κατι «εθνικο». την ανατροπη ενος συσχετισμου «ψαχνω».
όλοι/ες αυτήν την ανατροπή υποθέτω πως «ψάχνουμε». δεν έχουμε πεισθεί όμως ότι για την ανατροπή αυτή είναι προϋπόθεση το αίτημα της εξόδου από το ευρώ. προσωπικά μου φαίνεται σαν να βάζεις το κάρο πριν από τα βόδια. η έξοδος από το ευρώ μπορεί να είναι αποτέλεσμα της ανατροπής του συσχετισμού αλλά όχι προϋπόθεσή της. άλλο λοιπόν είναι να λες πχ «κρατικοποιήση των τραπεζών έστω κι αν βγει η χώρα από το ευρώ» και άλλο το «έξοδος από το ευρώ ώστε να παλαίψουμε για την κρατικοποίηση των τραπεζών». το δεύτερο οδηγεί σε διαφορετικές πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες από το πρώτο. από εκεί ξεκινάει η συζήτηση για τον «εθνικισμό» -από την συγκυρία όπως θα έλεγες μάλλον και συ- και όχι από τις αντιλήψεις περί εθνικισμού ή διεθνισμού που μπορεί να έχει ο καθένας/μια μας. στο πολιτικό, λοιπόν, επίπεδο η αριστερά δεν μπορεί να προβάλλει το ισχυρό ή το ασθενές νόμισμα, κλείνοντας το μάτι στην μια ή στην άλλη μερίδα της αστικής τάξης, ελπίζοντας ότι θα την κοροϊδέψει μετά. την οδηγεί να εμφανίζεται ως μέρος του συστήματος που θέλει να ανατρέψει, και οι υποσημειώσεις του τύπου «δεν το εννοούμε έτσι» φαντάζουν ως δικαιολογία. μια άποψη που επιλέγει ως πολιτικό της πρόγραμμα αυτό που είναι «λύση απελπισίας της αστικής τάξης» -όπως έγραφε ένας σύντροφος- επιλέγει να είναι η λύση απελπισίας της αστικής τάξης.
Ε τωρα αμα πω οταν τα λεγαμε εμεις,εσεις μας λεγατε καταστροφολογους,γραφικους και αναρχικους….(http://www.eek.gr/default.asp?pid=6&id=681)
Θα ειμαι γραφικος??!!
Μπραβοοο!! 2 χρονια και κατι μηνες μετα ΑΡΧΙΣΕ δειλα-δειλα να συνειδητοποιει και η «αντικαπιταλιστικη αριστερα» οτι η κριση θα φερει επαναστατικες διαδικασιες στην επιφανεια!!!
Αντε του χρονου να μαθετε και την υπεραξια και του παραχρονου την εργατικη εξουσια
ίσκρα, συμφωνώ με τα λεγόμενα σου, θα επανέλθω στο τέλος του σχολίου μου… Αρχίζω υπενθυμίζοντας οτι το θέμα του ευρώ τίθεται γιατί αυτό είναι ο διαμεσολαβητής του χρέους, βλ Λαπαβίτσα. Έξοδος από το ευρώ είναι μια συγκερκιμένη πράξη στα πλαίσια της διαμορφωμένης κρίσης. Η πράξη αυτή βέβαια νοείται σαν επαναστατική μόνο αν προτείνεται ως κομμάτι ενός συνολικού ανατρεπτικού προτσές. Νομίζω οτι αυτό δεν το αρνείται κανείς στο χώρο μας.
Επίσης είναι επιτακτική ανάγκη για γρήγορη δράση, χωρίς συμβιβασμούς(ριζοσπαστική), γιατί διαφαίνονται σοσιαλδημοκρατικοί χαμαιλέοντες που θέλουν την προτοβουλία για την πάρτη τους, για το σοσιαλ/του θέ(ά)ματος…Δεν πρέπει να τους περάσει, αρκετά κλέψανε και οικειοποιήθηκαν οι βγδελυροί απαταιωνίσκοι. Δουλεία μας είναι να μην γίνει η προτοβουλία άλοθι για λίφτινκ της σοσιαλδημοκρατίας….ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ.
Το όλο θέμα της μισθώτης εργασίας, του πως παράγεται το χρήμα απο την εκμετάλλευση του εργασιακού χρόνου, και πώς δημιουργείται η υπεραξία που εν τελή είναι ο τρόπος του κεφαλαιοκράτη να εκμεταλλεύεται το κόσμο της εργασίας πρέπει ΝΑΙ να μπει σε αμφισβήτηση. Πρέπει να γίνει η σωστή σύνδεση όχι μόνο θεωριτικά αλλά και στην συνείδηση του εργαζομένου. Αυτή η αμφισβήτηση πρέπει να γίνει σαν φυσική ΣΥΝΕΧΕΙΑ της πρωτοβουλίας για να ΜΗΝ μπορεί να μεταρρυθμιστεί αυτη.
Δεν νόμιζω κανένας μας να άντεχε να ξύπναγε μία μέρα σε ένα κράτος με 2000 ευρώ μισθό και κοινωνικό κράτος σουηδίας. Γιατί να πουληθούμε τόσο φτηνά, γιατι; Θα το έλεγε κανείς νίκη του εργατικού κινήματος;
Εντάξει Πολίτη.
Αλλά επειδή απαντούσες στην πρόταση του iskra «Αλλά αν ντε και καλά πρέπει να βάλουμε τη λέξη «έξω» στα αιτήματά μας»
θεώρησα ότι θέλεις να το βάλεις στα αιτήματα της Αριστεράς προς τον κόσμο το «έξω από το ευρώ». (Αν όχι τότε κάτι άλλο θα εννοούσες με το «Κατα την γνωμη μου το ζητημα της υιοθετησης ενος «σκληρου» ή οχι νομισματος εχει μεγαλο νοημα στην ταξικη παλη», αφού στην ταξική πάλη σημαίνει προς τον κόσμο)
Τελοσπάντων, ας προσθέσω ότι πιστεύω ότι η ρεφορμιστική Αριστερά «πρέπει» να ξεκαθαρίσει τη θέση της για το ευρώ (αλλά τότε τι ρεφορμιστική θα ήταν!), ωστόσο αυτή η αδυναμία της δεν είναι δικαιολογία για τη μη συνεργασία και με αυτήν στα συγκεκριμένα πολιτικά μέτωπα (όπως θα ήθελε να βάζει ίσως μέρος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Οι όροι ενότητας της Αριστεράς είναι άλλοι και πιο βασικοί (καμία θυσία για το ευρώ, δεν αναγνωρίζουμε «αναγκαιότητα» εξυπηρ χρέους-κατάργηση μνημονίου, φόροι στους καπιταλιστές, περισσότερη ενότητα στη δράση κλπ)
«Δεν νόμιζω κανένας μας να άντεχε να ξύπναγε μία μέρα σε ένα κράτος με 2000 ευρώ μισθό και κοινωνικό κράτος σουηδίας. Γιατί να πουληθούμε τόσο φτηνά, γιατι; Θα το έλεγε κανείς νίκη του εργατικού κινήματος;»
Πλάκα κάνεις; Ρώτα τους ανέργους κι αυτούς που παίρνουν 600 ευρώ! Άμα δεν έχεις αναφορά στις μαζικές ΑΝΑΓΚΕΣ, τότε μιλάς μόνο με περιορισμένους κύκλους για τις δικές τους ανάγκες, δεν κάνεις πολιτική -κι ούτε και πρόκειται να κάνεις.
Ωστόσο, ΣΗΜΕΡΑ (στην κρίση με τον οξυνόμενο ανταγωνισμό) αυτά τα 2000 ευρώ το μήνα ΔΕΝ μπορούν να έλθουν χωρίς τη δημιουργία επαναστατικών συνθηκών που να απειλούν το καθεστώς. Επαναστατικών συνθηκών ή εδώ ή έστω κάπου «κοντά». (Βλ τις παροχές του δικτάτορα της Σ.Αραβίας ενόψει πολιτικής κρίσης σε Β. Αφρική!)
Άρα μην ανησυχείς, το «κράτος των 2000 ευρώ» δεν είναι άσος στο μανίκι του…Παπανδρέου. Αλλά αν σε κατάλαβα καλά για άλλο πράμα πρέπει να ανησυχείς -τις αναφορές σου, το σε ποιους απευθύνεις τα επιχειρήματα και τη σκέψη σου.
μερικές παρατηρήσεις:
Το ότι «το λέει ο Λαπαβίτσας» ότι το ευρώ αποτελεί «μεσολάβηση» της κρίσης δεν αποδεικνύει τίποτα περισσότερο από το ότι ο Λαπαβίτσας σφάλει.
Αναλυτικά καταρχήν. Αν το ευρώ ήταν «διαμεσολάβηση» της κρίσης, τότε κατανάγκην ισχύει ότι αν δεν εμπαινε στο ευρώ, ο ελληνικός καπιταλισμός θα ήταν καλύτερα σήμερα, πράγμα εντελώς αναπόδεικτο και κατά τη γνώμη μου λάθος (σε κρίση δεν είναι μόνο οι χώρες εντός ευρώ αλλά και οι χώρες που είναι εκτός ευρώ). Επίσης κατανάγκην θα πρέπει να ισχύει ότι εκτός ευρώ, ο ελληνικός καπιταλισμός θα ανακάμψει από την κρίση, πράγμα επίσης αναπόδεικτο και λάθος.
Επίσης η «έξοδος από το ευρώ» σαν αίτημα, δεν αλλάζει σε καμιά περίπτωση συσχετισμούς.
Αποπροσανατολίζει σε σχέση με το σήμερα και υποβαθμίζει την κοινή δράση στα αναγκαία μέτωπα πάλης: πάγωμα της πληρωμής του χρέους, κρατικοποιήσεις, εργατικός έλεγχος, φορολόγηση κεφαλαίου, μείωση στρατιωτικών δαπανών και γενικά οτιδήποτε θα μετέφερε μέρος του κόστους της κρίσης στους καπιταλιστές και θα επέτρεπε στους εργάτες να υπερασπίσουν τον εαυτό τους από τις συνέπειες της κρίσης και να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση ότι μπορούν να πάνε για τα περισσότερα, δηλαδή την οριστική ανατροπή του καπιταλισμού που γεννάει την κρίση.
Αφοπλίζει σε σχέση με το αύριο, σε περίπτωση που η κρίση οδηγήσει τον ελληνικό καπιταλισμό εξω από το ευρώ, κάτι πολύ πιθανό. Τί θα κάνουμε τότε, θα δεχτούμε σαν αριστερά τις θυσίες της δραχμής (υποτίμηση, ακρίβεια κλπ) ή θα πούμε αντίσταση σε ένα νόμισμα που θα το έχουμε όμως μόλις πριν λίγο υποστηρίξει?
Και τέλος η ανάγκη για διεθνιστικό προσανατολισμό, δεν είναι γενική και αφηρημένη. Για παράδειγμα ένα ζήτημα που χρειάζεται αποσαφήνιση είναι αν οι εργάτες της γερμανίας ωφελούνται απο το ευρώ, ή πρέπει να προβάλλουν και αυτοί το αίτημα «έξοδος από το ευρώ και επιστροφή στο μάρκο». Αν οι εργάτες της όποιας χώρας επιβάλουν αλλαγές με τους αγώνες τους γίνονται παράδειγμα προς μίμηση σε άλλες, τότε είμαστε στον σωστό, ταξικό και αναγκαστικά διεθνιστικό δρόμο. Το αίτημα για παράδειγμα να πληρώσουν οι τραπεζίτες και να διαγραφεί το χρέος, αφορά τους εργάτες όλων των χωρών που υποφέρουν από τη λιτότητα στο όνομα του περιορισμού του χρέους και μπορεί να γίνει παράδειγμα προς μίμηση και αλληλεγγύης ανάμεσα στους εργάτες των διαφόρων χωρών. Δεν βλέπω πως το αίτημα «έξοδο από το ευρώ για να κάνουμε τα ελληνικά προϊόντα πιο ανταγωνιστικά» μπορεί να δημιουργήσει οποιαδήποτε τέτοια διεθνή δυναμική και αλληλεγγύη. Αν πιστεύουμε ότι έχουμε βρει το κοκκαλάκι της νυχτερίδας για να σώσουμε μόνο τους ελληνες εργάτες από την κρίση, ενδεχομένως και βλάπτοντας τους εργάτες άλλων χωρών, τότε βαδίζουμε όχι μόνο σε ουτοπικά αλλά και επικίνδυνα μονοπάτια. Εκτός αν οι υποστηρικτές του αιτήματος, θεωρούν ότι στην ελλάδα δεν έχουμε απένατί μας έναν ταξικό αγώνα απέναντι στην καπιταλιστική κρίση, αλλά έναν εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα τύπου Βιετνάμ οποτε ας το πουν καθαρά και ας μην μιλάνε για αντικαπιταλιστική πάλη. Η δύναμη της αντίστασης και πολύ περισσότερο της επανάστασης είναι η αλληλεγγυη των εργατών. Αν η τυνησιακή επανάσταση ήταν εφικτό να ωφελούσε μόνο τους Τυνήσιους εργάτες, όχι μόνο δεν θα διευκόλυνε την αιγυπτιακή αλλά θα υπονόμευε και τον εαυτό της.
Τέλος, δεν φοβάμαι καμιά «ενσωμάτωση» οποιουδήπουτε αιτήματος. Η επανάσταση είτε είναι ιστορικά αναγκαία είτε δεν είναι. Η η μεταρρυθμιστική στρατηγική έχει χρεωκοπήσει ή πράγματι μπορεί να βελτιώσει την ζωή των εργατών. Και εγώ πιστεύω το δεύτερο: ότι ούτε το ευρώ ούτε η δραχμή, ούτε ο ευρωπαϊκός μεταρρυθμιστικός δρόμος ούτε ο εθνικός μεταρρυμιστικός δρόμος, μπορούν να οδηγήσουν σε έξοδο από την κρίση τον ελληνικό καπιταλισμό όπως και κάθε καπιταλισμό γενικώς. Αυτό που φοβάμαι είναι άλλο: μήπως η πολιτική της αριστεράς την αφοπλίζει απέναντι στο σύστημα. Και κατά τη γνώμη μου αυτό κάνουν όσοι προτείνουν θυσίες ή εξωραϊζουν κάποιο νόμισμα, είτε αυτό είναι το ευρώ, είτε είναι η δραχμή.
Πολύ καλή εκδήλωση. Και ως μορφή και ως περιεχόμενο. Περίπου 700-800 άτομα κάθε μέρα. Αρκετός νέος κόσμος. Αυξημένο ενδιαφέρον από τους Οι απόψεις στο θέμα του δημόσιου χρέους συγκλίνουν. Όπως και σε πολλά άλλα ζητήματα.
Χαρακτηριστική απάντηση-διαφωνία στην άποψη των Κουβελάκη-Λαπαβίτσα για την δημιουργία – συμμετοχή σε ΕΛΕ, ήταν του Παπαδάκη και ενός εκπροσώπου των αγροτών, του οποίου το όνομα δεν συγκράτησα. Επίσης η άποψη για ΕΛΕ βρήκε αντίθετους αρκετούς συναγωνιστές που έλαβαν τον λόγο μετά τους κύριους ομιλητές. Ο Λαφαζάνης τα «άκουσε» από αρκετούς για την πολιτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Όποιος πιστεύει πως δεν υπάρχει άλλο σύστημα πέρα του Καπιταλισμού, και το μόνο που παλεύει είναι μικρο-βελτιώσεις στην «Ευρώπη των λαών», ας μας εξηγήσει την σημερινή κατάσταση.
Η συμμετοχή σε Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου(ΕΛΕ) είναι κατά την γνώμη μου λανθασμένη. Παραθέτω τους λόγους:
1) Η κίνηση αυτή προϋποθέτει την στάση πληρωμών προς τους τοκογλύφους των τραπεζών. Όχι το αντίθετο. Το άλογο μπροστά από το κάρο, όχι το αντίθετο σύντροφοι.
2) Το πρόβλημα είναι ότι το δημόσιο χρέος αποτελείται συντριπτικά από ανώνυμα κρατικά ομόλογα ελεύθερα διαπραγματεύσιμα στις διε¬θνείς αγορές.. Άρα δύσκολο να βρεθούν πόσο μάλλον να ελεγχθούν. Το μόνο που μπορεί να ελέγξει κανείς είναι εάν αν έγιναν τυπικά και με τον νόμο οι δημοπρασίες. Αν οι μεσολαβήσεις των οίκων τραπεζών ήταν καταχρηστικές ή όχι. Και γενικά αν έγιναν τίποτε παρανομίες κατά τη διάθεσή τους στην αγορά. Από τη στιγμή που τα κρατικά ομόλογα ρίχνονται στην αγορά η παρακολούθηση της πορείας τους είναι εξαιρετικά δύσκολη έως αδύνατη, προκειμένου να ανακαλυφθούν μίζες και χειραγωγήσεις.
3) Τα στοιχεία βρίσκονται στα χέρια των κρατικών υπαλλήλων. Νομίζετε πως το «καλό κράτος» θα τα δώσει όλα έτσι απλά; Και θα επιτρέψει τον έλεγχο με «καλή πίστη», χωρίς να κωλλισυεργεί ή να προβάλει πραγματικά ή φανταστικά γραφειοκρατικά εμπόδια; Πως θα επιτευχθεί ο έλεγχος της διαδικασίας από την εργατική τάξη σε Λογιστήριο του κράτους, μπορείτε να μου πείτε;
4) Οι αρμόδιοι που θα κάνουν τον έλεγχο ποιοι θα είναι; Επιτροπή «σοφών»; Δηλαδή Ακούστηκε και για συμμετοχή συνδικάτων-ομοσπονδιών. Δηλαδή και από τους Παναγόπουλο – Παπασπύρο; Και το κυρίως θέμα: Τα μέλη της επιτροπής από ποιους θα ελέγχονται; Π.χ. οι κυρίες και οι κύριοι που θα συμμετέχουν θα δίνουν λόγο σε πρωτοβάθμια σωματεία ή σε ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ; Μήπως σας έχει διαφύγει, πως στελέχη του ΠΑΣΟΚ που ψήφισαν το μνημόνιο όπως π.χ. η κ. Λούκα Κατσέλη, δεν αποκλείεται να εμφανιστούν υπέρμαχοι της Επιτροπής Ελέγχου του χρέους;
5) Ποιος καθορίζει το τι είναι νόμιμο χρέος; Με ποια κριτήρια καθορίζεται το νόμιμο και το παράνομο χρέος; Η διαδικασία αν ήταν διαφανής; Οι όροι του δανείου; Οι άνθρωποι που έκαναν τις διαδικασίες;
Π.χ. το ομόλογο που μία φορά ανέφερε σε τηλεοπτική εκπομπή η κ.Κανέλλη, το οποίο εκδόθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1980 όταν υπήρχαν δραχμές και έχει επιτόκιο 17% θεωρείται νόμιμο ή παράνομο; Και ας έχει πληρωθεί σε τόκους πάνω από 2,5 φορές;
Μία ρήση του Λένιν σε θέματα όταν ο ίδιος ή/και το κόμμα είχαν κάποιες όχι τόσο επιτυχημένες κρίσεις. «Έξυπνος άνθρωπος δεν είναι αυτός που δεν κάνει λάθη. Τέτοιος άνθρωπος δεν υπάρχει. Έξυπνος είναι αυτός που διορθώνει γρήγορα και αποτελεσματικά τα λάθη του».
Ελπίζω να διορθώθουν λάθη σαν την ΕΛΕ. Αν οι κύριοι που προέρχονται από το «Αριστερό Βήμα» επιμένουν και θέλουν να πάνε σε επιτροπές λογιστικού ελέγχου, ας πάνε ως «Αριστερό Βήμα». Όχι όμως ως ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥΑ. Δεν έχουν εξουσιοδοτηθεί από την βάση.
ΜΠΟΡΕΙ Η Κυρια ΒΑΛΑΒΑΝΗ Η Κυριοs Βατικιωτηs να ερθει σε επαφη μαζιμαs? Δουλευουμε στο 1(ΠΡΩΤΟ ΙΚΑ ΜΕΛΙΣΣΙΑ )ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΟΙΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ. ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΜΟΥ.ΑΝ ΔΕΧΤΕΙΤΕ ΚΑΝΟΝΙΖΟΥΜΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
ΑΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΣΥΝΤΟΜΑ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ.