Εκτυπώστε το
Ο Θόρυβος σχετικά με την γενοκτονία των Ποντίων
Ιατρός – Συγγραφέας
Τα τελευταία χρόνια ακούγονται εκκωφαντικοί θόρυβοι αναφορικά με την υποτιθέμενη Γενοκτονία που υπέστησαν το 1922 οι Έλληνες της Ιωνίας και του Πόντου από τους Τούρκους.
Σχετικά με την Γενοκτονία των Ελλήνων της Ιωνίας ευτύχημα αποτέλεσε το γεγονός ότι, έστω και την τελευταία στιγμή, ο Πρωθυπουργός της χώρας κύριος Σημίτης απέσυρε από το εθνικό τυπογραφείο το διάταγμα, που είχε ήδη υπογραφεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σύμφωνα με το οποίο θα καθιερώνονταν μια συγκεκριμένη ημερομηνία ως επέτειος της λεγόμενης Γενοκτονίας.
Όσον αφορά την Γενοκτονία των Ποντίων ο εκκωφαντικός αυτός θόρυβος εξακολουθεί να συνεχίζεται προερχόμενος από εκείνη την μερίδα των Ποντίων, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους αποτελούνται από άκρως εθνικιστικά στοιχεία και οι οποίοι σε ένα σημαντικό ποσοστό είναι επαγγελματίες πατριώτες.
Δυστυχώς μέχρι σήμερα ουδείς ειδήμων ασχολήθηκε αντικειμενικά με την ιστορική ανάλυση της άλλης πλευράς της αλήθειας, στο θέμα του ελληνισμού του Πόντου.
Η επιχειρηματολογία των εθνικιστών Ποντίων, σε σχέση με αυτά που υπέφερε ο Ποντιακός λαός από το 1915 έως το 1924, αναφέρεται πράγματι σε πολλές αλήθειες, ταυτόχρονα όμως δεν διστάζει να χρησιμοποιεί μισές αλήθειες, να αποκρύπτει άλλες αλήθειες, και να διαδίδει πολλά ψεύδη.
Από κοινωνικής και πολιτικής σκοπιάς το πιο αναληθές κατασκεύασμα είναι η θεωρία του λεγόμενου επαναστατικού αγώνα προς απελευθέρωση του Πόντου από τον τουρκικό ζυγό και την εγκαθίδρυση μιας ελληνικής Ποντιακής Δημοκρατίας.
Θεωρητικά ο ορισμός απελευθέρωση έχει ρεαλιστικό περιεχόμενο μόνο όταν αφορά σε μια σχετικά μεγάλη εδαφική περιοχή όπου η φίλια εθνική ομάδα αποτελεί την πληθυσμιακή πλειοψηφία. Στην προκειμένη περίπτωση ο ελληνικός πληθυσμός των τριών νομών ή Βιλαετίων του Πόντου αποτελούσε μια σημαντική, μια μικρή ή μια εντελώς ασήμαντη μειοψηφία.
Τα στατιστικά στοιχεία, που αφορούν στο έτος 1912, προέρχονται από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Σωτηριάδη. Τα στοιχεία αυτά υιοθέτησε και χρησιμοποίησε η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου στις διάφορες διεθνείς συνδιασκέψεις, προς υποστήριξη των εθνικών επιδιώξεων, (5).
Λεπτομερώς στο νομό δηλαδή στο Βιλαέτι της Τραπεζούντας οι Έλληνες ανέρχονταν στο 25.9% του συνολικού πληθυσμού, συγκεκριμένα οι Τούρκοι αριθμούσαν 957.866 άτομα ενώ οι Έλληνες ανέρχονταν μόνο σε 353.533.
Στον νομό ή Βιλαέτι της Κασταμονής ο ελληνικός πληθυσμός ανερχόμενος στο 2,5% του πληθυσμού αποτελούσε στατιστικά μια αριθμητικά ασήμαντη εθνική ομάδα και τέλος στο νομό ή Βιλαέτι της Σεβάστειας (Σίβας) οι Έλληνες ανέρχονταν στο 8.9% του πληθυσμού.
Εάν ο αγώνας για την απελευθέρωση του Πόντου, όπως τον ονομάζουν οι εθνικιστές, είχε τυχόν επιτυχία αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με την στρατιωτική κυριαρχία της ελληνικής μειοψηφίας πάνω στην γιγαντιαία τουρκική πλειοψηφία, βέβαια η κυριαρχία αυτή αναγκαστικά θα συνοδεύονταν από την εγκαθίδρυση μιας στυγνής δικτατορίας, όπως την δοκιμάσαμε στην Ελλάδα, με τον καταδικασθέντα για εσχάτη προδοσία Παπαδόπουλο.
Η εθνικιστική αγωγή του ελληνικού πληθυσμού του Πόντου, η οποία τελικά απέβη και η αιτία της καταστροφής του, πραγματοποιήθηκε σταδιακά μέσω του μειονοτικού ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος της Τραπεζούντας.
Η εθνικιστική λοιπόν αυτή προπαγάνδα άρχισε το 1870, με κλασσικό παράδειγμα την εργασία του Σ. Ιωαννίδη, δάσκαλου στο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας, οπότε ο εν λόγω δάσκαλος δημοσίευσε το βιβλίο του με τον τίτλο «Ιστορία και Στατιστική της Τραπεζούντας και της Γύρω περιοχής».
Στο έργο αυτό αναφέρονται ιστορικά ψεύδη με κλασικό παράδειγμα το εξής κείμενο του :
Κατά την εποχή του φιλέλληνα Μιθριδάτη ΣΤ! (63 π.Χ) εκατομμύρια κατοίκων της Ελλάδας πλημμύρισαν τη Μικρά Ασία, φέρνοντας την ελληνική φυλή στον Πόντο.
Σε άλλο σημείο ο ίδιος συγγραφέας αναφέρει:
Γιατί, ο Μιθριδάτης αυτός, που έγινε ο έκτος κατά σειρά βασιλιάς του Πόντου μετά τον πρώτο Μιθριδάτη, ο οποίος όμως ήταν μεν Πέρσης στην καταγωγή αλλά στρατηγός και φίλος του Μ.Αλεξάνδρου,
(3, σελ 20).
Η μετανάστευση εκατομμυρίων Ελλήνων στον Πόντο το 63 π.χ είναι αποκύημα της φαντασίας του συγγραφέα, με σκοπό να παρουσιάσει την μη ελληνική ασιατική καταγωγή των Ποντίων ως αρχαιοελληνική, το δε γελοιωδέστερο είναι η αναφορά στον Μ. Αλέξανδρο ο οποίος είχε πεθάνει 50 χρόνια πριν από την ανακήρυξη του Μιθριδάτη Α! σαν βασιλιά του Πόντου.
Ακόμη και σήμερα οι Πόντιοι εθνικιστές παρουσιάζουν κατά έναν ανεπίτρεπτο τρόπο το έργο του Ιωαννίδη ως μια σοβαρή βιβλιογραφική πηγή, η οποία μεταλαμπαδεύεται στα παιδιά, τα οποία βέβαια παιδιά δεν είναι σε θέση να ασκήσουν μια οποιαδήποτε κριτική.
Όσον αφορά τις πράξεις που αναφέρονται σε αυτήν την εργασία, σχετικά με το λεγόμενο Απελευθερωτικό Αντάρτικο του Πόντου, αυτές προέρχονται από συγγράμματα Ποντίων εθνικιστών και από δημοσιεύσεις της βιβλιοθήκης της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών Θεσσαλονίκης, μια Εταιρεία η οποία άνετα μπορεί να χαρακτηρισθεί ως το προπύργιο του ελληνικού εθνικισμού στην Βόρεια Ελλάδα.
Στρατιωτική δράση του ποντιακού αντάρτικου έλαβε χώρα σε δύο περιοχές του Πόντου και μάλιστα στη Μπάφρα της Σαμψούντας, και στη Σάντα της ορεινής Τραπεζούντας.
Συγκεκριμένα στη Μπάφρα μετά το 1914, έτος έναρξης του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, εμφανίστηκαν χριστιανοί λιποτάκτες του τουρκικού στρατού ή ανυπότακτοι, οι οποίοι επιβίωναν με ληστείες ζώων και τροφίμων, προσβάλλοντας κυρίως τουρκικά χωριά.
Στα εθνικιστικά βιβλία περιγράφεται απαγχονισμός ορθοδόξων λιποτακτών ως μια συστηματική προσπάθεια εξόντωσης του ελληνικού στοιχείου, γεγονός ψευδές.
Στο άκρως εθνικιστικό σύγγραμμα του Βαλαβάνη αναφέρεται επί λέξει το εξής κείμενο:
Τούρκοι λιποτακτήσαντες τριακοντάκις απηγχονίζοντο ομού με Χριστιανούς αδήλωτους, (2 σελ 63).
Δηλαδή η τιμωρία για το παράπτωμα της λιποταξίας ή ανυποταξίας αφορούσε τόσο τους Τούρκους λιποτάκτες όσο και τους Έλληνες, σε περίοδο δε πολέμου εφαρμόζονταν σε όλα τα κράτη της Ευρώπης.
Το πραγματικό αντάρτικο άρχισε μόλις το 1916, όταν οι Ρώσοι κατέλαβαν την πόλη της Τραπεζούντας μεταφέροντας το ρωσο-τουρκικό πολεμικό μέτωπο στην περιοχή της Τραπεζούντας.
Οργανωτής του ελληνικού αντάρτικου ήταν ο «στρατηγός» Γερμανός Καραβαγγέλης ο οποίος ήρθε στην Σαμψούντα το 1908 ως μητροπολίτης.
Τα κατορθώματά του αυτά τα περιγράφει στα απομνημονεύματά του ο αιμοσταγής ιερωμένος με το εξής κείμενο :
«Αυτές τις μικρές και άτακτες στην αρχή ομάδες άρχισα να οργανώνω σε τακτικά και αξιόμαχα ανταρτικά σώματα με την μακρά πείρα που είχα αποκτήσει απ΄ τον αγώνα μας στην Μακεδονία. Τα σώματα αυτά πολλαπλασιάστηκαν. Κι αφού απέκτησαν άξιους κι εμπειροπόλεμους αρχηγούς που ο ίδιος τους έδινα το χρίσμα, εξελίχθηκαν σε πραγματικά στρατιωτικά σώματα που είχε το καθένα υπό την προστασία του και την απόλυτη δικαιοδοσία του, ένα τμήμα της επαρχίας.» (1 σελ 227).
Μετά την δημιουργία των ανταρτικών σωμάτων με χρήματα και πολεμοφόδια που πήρε ο μητροπολίτης από τους Ρώσους, τα εξαπέλυσε να προσβάλουν τον τουρκικό στρατό στα μετόπισθέν του, την στιγμή κατά την οποίαν οι Τούρκοι πολεμούσαν τον ρωσικό στρατό στο μέτωπο της Τραπεζούντας.
Οι ταλαίπωροι Μπαφραλήδες αντάρτες, το πλείστον τουρκόφωνοι και αναλφάβητοι, έπεσαν στην παγίδα του αιμοσταγούς αυτού παπά χωρίς να αναλογιστούν τις συνέπειες του λεγόμενου απελευθερωτικού αγώνα, δηλαδή δεν συνειδητοποίησαν καν το τι θα απογίνονταν αυτοί μετά το τέλος του πολέμου, όταν ο μεν παπάς θα εξαφανιζόταν για να σωθεί, όπως και έγινε , αυτοί όμως θα παρέμεναν.
Το ότι δεν έμειναν στον Πόντο οι Μπαφραλήδες το χρωστούν στην κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου η οποία τους ανάγκασε μαζί με τους άλλους πρόσφυγες να έρθουν στην Ελλάδα βάσει της συνθήκης της Λοζάννης, σύμφωνα με την οποία η ανταλλαγή των πληθυσμών ήταν υποχρεωτική, πράγμα το οποίο, σύμφωνα με την βιβλιογραφία, επεδίωκε ο Βενιζέλος από το 1915.
Ένα κάποιο ελαφρυντικό των Μπαφραλίδων ανταρτών για τις πράξεις τους ήταν ότι δεν είχαν επικοινωνία με τον έξω κόσμο, όντας έρμαιοι των πληροφοριών που τους έδινε ο αιμοσταγής μητροπολίτης. Οι αντάρτες, ή τουλάχιστον οι ηγέτες των ανταρτών, δεν θα μπορούσαν καν να φαντασθούν ότι μετά το πόλεμο θα πάθαιναν αυτά που έπαθαν το 1945-46 στην Ελλάδα εκείνοι οι σλαβόφωνοι Μακεδόνες ή λατινόφωνοι Βλάχοι, οι οποίοι κατηγορήθηκαν από την ελληνική κυβέρνηση για εσχάτη προδοσία και εκτελέσθηκαν.
Ο λόγος που το ελληνικό κράτος κατηγόρησε για εσχάτη προδοσία την προαναφερ-θείσα μερίδα των υπηκόων του, δηλαδή τους σλαβόφωνες Μακεδόνες και Βλάχους, ήταν ο ίδιος λόγος για τον οποίον και η τουρκική κυβέρνηση κατηγόρησε για εσχάτη προδοσία τους χριστιανούς αντάρτες της Μπάφρας και της Σάντας, οι οποίοι ήταν τούρκοι υπήκοοι.
Οι αντάρτες του Πόντου συντάχθηκαν κατά την διάρκεια του πολέμου με τα εχθρικά κατοχικά στρατεύματα της Ρωσίας, καταπολέμησαν τον στρατό του κράτους του οποίου ήταν υπήκοοι, καταπιέζοντας και σκοτώνοντας αλλόθρησκους συμπολίτες τους.
Σε αντίθεση με την εγκληματική δράση του Καραβαγγέλη οι Έλληνες της περιοχής της Τραπεζούντας δεν υπέφεραν σχεδόν τίποτε κατά την δύσκολη αυτή περίοδο. Το ότι στην Τραπεζούντα δεν μάτωσε ούτε μύτη την εποχή αυτή οφείλονταν σε δύο παράγοντες.
Ο πρώτος παράγοντας ήταν ότι οι Τραπεζούντιοι είχαν την τύχη να έχουν ως ποιμενάρχη τον Χρύσανθο Φιλιππίδη, ένα ποιμενάρχη που ήταν λαμπρό παράδειγμα ανθρωπισμού, ο οποίος αργότερα έγινε Αρχιεπίσκοπος πάσης Ελλάδος.
Ο δεύτερος και σπουδαιότερος παράγοντας ήταν ότι το πολιτιστικό επίπεδο των κατοίκων της Τραπεζούντας το οποίο ήταν υψηλό.
Ο άκρως εθνικιστής Βαλαβάνης περιγράφει στο σύγγραμμα του τους Τραπεζούντιους με το εξής κείμενο :
Οι Έλληνες της Τραπεζούντας, άνθρωποι του εμπορίου και της επιστήμης, δεν έχουν τόσον ανεπτυγμένον το αίσθημα του ακράτου ενθουσιασμού, ο οποίος χαρακτηρίζει τους λοιπούς Έλληνες Ποντίους ….. Υπό την πίεσιν της αναμνήσεως τόσων φρικιαστικών γεγονότων των Αρμενίων και περισσότερον χαλιναγωγημένοι εις τας εθνικάς εκδηλώσεις, δέχονται τον Ελληνικόν Ερυθρόν Σταυρόν, χωρίς συγκλονιστικούς θορύβους, και προκαλούν με την τοιαύτην σώφρονα στάσιν των, την ευλαβή των Τούρκων προς την Ανατολήν πολιτείαν, ευθύς εξ αρχής. (2 σελ 76).
Ο μητροπολίτης Τραπεζούντας Χρύσανθος δεν μιμήθηκε τον Καραβαγγέλη ούτε δημιούργησε αντάρτικα σώματα στην περιοχή του, αντιθέτως το 1916, κατά την διάρκεια της ρωσικής κατοχής της Τραπεζούντας, προστάτεψε τους Τούρκους από την εκδικητική μανία των Αρμενίων και τις υπερβάσεις των Ελλήνων.
Εκτός αυτού ο Χρύσανθος δημιούργησε συσσίτια για τους άπορους Τούρκους
Πρόσφυγες και αργότερα όταν οι σουλτανικές αρχές επέστρεψαν στην Τραπεζούντα αναγνώρισαν τις υπηρεσίες του και τον παρασημοφόρησαν.
Όσον αφορά τις αναμνήσεις των Τραπεζούντιων σχετικά με τα φρικιαστικά γεγονότα των Αρμενίων αυτές αναφέρονται στα τρομερά συμβάντα του Βαν. Συγκεκριμένα κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και διαρκούντων των μαχών ανάμεσα στο τουρκικό και στο ρωσικό στρατό στον Καύκασο, στην περιοχή της λίμνης του Βαν, που βρίσκονταν πίσω από τις γραμμές του τουρκικού στρατού, εξερράγη τον Φεβρουάριο του 1915 αρμενική επανάσταση.
Στις 17 Μαΐου 1915 οι Αρμένιοι επαναστάτες υποχρέωσαν την μικρή τουρκική φρουρά να εγκαταλείψει την πόλη, και αφού ανακήρυξαν την Αρμενική Δημοκρατία του Βαν, έβαλαν φωτιά στον τουρκικό τομέα της πόλης φονεύοντας σε τρεις μέρες 30.000 αμάχους Τούρκους. Στις 22 Ιουλίου 1915 ο τουρκικός στρατός ανακατέλαβε την πόλη φονεύοντας για εκδίκηση 20-25.000 Αρμενίους. (2, σελ 81).
Παρόμοια εγκλήματα Γενοκτονίας που διέπραξαν οι Έλληνες αντάρτες στον Πόντο, αφορούσαν κυρίως στην Σάντα και στην Πάφρα.
Ο πληθυσμός των επτά χωριών της Σάντας αποτελούνταν από σκληροτράχηλους ορεσίβιους και ταυτόχρονα ιδιαίτερα φιλοπόλεμους χριστιανούς, οι οποίοι ήταν εγκαταστημένοι σε ένα οροπέδιο ύψους 2.500 μέτρων όντας ανέκαθεν οπλισμένοι. Όταν το 1916 η περιοχή της Σάντας περιήλθε προσωρινά στην κυριαρχία του ρωσικού στρατού οι Σανταίοι εκδηλώθηκαν με ενθουσιασμό υπέρ των κατοχικών ρωσικών στρατευμάτων, επιτιθέμενοι σε γειτονικά τουρκικά χωριά.
Το 1920 το τουρκικό κράτος προσέφερε αμνηστία στους Σανταίους, τους όρους της οποίας, όπως αναφέρεται, παραβίασαν οι ίδιοι οι Σανταίοι, αρνούμενοι κάθε συμβιβασμό (1, σελ 373).
Εκεί που χύθηκαν ποταμοί αίματος ήταν η περιοχή ης Μπάφρας και αυτό κάτω από την πατρική καθοδήγηση του Γερμανού Καραβαγγέλη, κύριο συντελεστή της εξαχρείωσης των ηθών του τοπικού πληθυσμού, τόσο ελληνικού όσο και του τουρκικού.
Χαρακτηριστικά θα αναφερθούν ορισμένα μόνο από τα επεισόδια, τα οποία χαρακτήριζαν την συμπεριφορά των χριστιανών Μπαφραλήδων απέναντι στους μουσουλμά- νους συντοπίτες τους, με τους οποίους ζούσαν για αιώνες ειρηνικά.
Κάτω από την εγκληματική καθοδήγηση του Καραβαγγέλη οι χριστιανοί άρχισαν να πυκνώνουν τις τάξεις των ανταρτών χτυπώντας πισώπλατα τον τουρκικό στρατό και ληστεύοντας κυρίως τουρκικά χωριά, για να μπορέσουν να επιβιώσουν.
Λόγω των πράξεων αυτών ο τουρκικός στρατός άρχισε στην περιοχή της Μπάφρας το κυνήγι εναντίον των ανταρτών, οι οποίοι τον Απρίλιο του 1917, για να γλιτώσουν την καταδίωξη των Τούρκων, κατέφυγαν σε μια σπηλιά, γνωστή ως σπηλιά της Παναγίας, κοντά στο χωριό Οτ Καγιά το οποίο βρίσκονταν στους πρόποδες του βουνού Νεπιέν Νταγ.
Οι αντάρτες αριθμούσαν 80 άτομα και είχαν μαζί τους περίπου 700 γυναικόπαιδα, τα τουρκικά στρατεύματα κυρίεψαν τη σπηλιά, σκότωσαν τους τραυματισμένους αντάρτες και κακοποίησαν τους άμαχους.
Δύο χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα στις 15 Αυγούστου 1919 ανήμερα του πανηγυριού της Παναγίας του Οτ Καγιά 12.000 αντάρτες συνοδευόμενοι και αυτή την φορά από τα γυναικόπαιδα τους, για να παραπλανήσουν τους Τούρκους, επιτέθηκαν την νύχτα στην γειτονική τουρκική κωμόπολη Τσασούρ όπου διέπραξαν σοβαρές εγκληματικές πράξεις με θύματα όχι μόνο ένοπλους Τούρκους αλλά και άοπλους συμπατριώτες τους. Συγκεκριμένα οι χριστιανοί σκότωσαν 1000 στρατιώτες, 400 γυναικόπαιδα και έκαψαν 400 σπίτια, εκτός αυτού τραυμάτισαν 800 στρατιώτες, χωροφύλακας και αμάχους (1 σελ 410).
Επικεφαλής αυτού του εγκλήματος Γενοκτονίας εναντίον του τουρκικού πληθυσμού ήταν ο Επίσκοπος Μπάφρας Ζήνωνας Αγριτέλης, δεξή χέρι του Καραβαγγέλη.
Λόγω της τρομερής καταστροφής η κωμόπολη έμεινε ακατοίκητη για πολλά χρόνια.
Επειδή γίνεται συνεχής αναφορά στις πράξεις Γενοκτονίας που διέπραξαν οι Τούρκοι εναντίον των Ελλήνων στον Πόντο, παρασιωπώντας συστηματικά τις εγκληματικές πράξεις των Ελλήνων ανταρτών, θα αναφερθούμε μόνο σε ένα τμήμα αυτών των εγκλημάτων, όπως τα παρουσιάζει στην εργασία του ο εθνικιστής Πόντιος συγγραφέας Ανθεμίδης.
Ο εν λόγω συγγραφέας στο κεφάλαιο του βιβλίου του με τον τίτλο Επαναστατική τρομοκρατία – Αντίποινα των Ελλήνων κατά του τουρκικού πληθυσμού αναφέρεται συν τοις άλλοις και στα εξής :
Το Δεκέμβριο του 1922, οι Έλληνες αντάρτες επιτέθηκαν κατά των Τούρκων ατάκτων τσετέδων και πυρπόλησαν σε μια μόνο επιχείρηση οκτώ τουρκοχώρια. […] Στο πέρασμα λοιπόν των ελληνικών ανταρτικών συγκροτημάτων, ερημώνονταν στην κυριολεξία τα τουρκικά χωριά. Τα αντίποινα των ανταρτών εναντίον των αμάχων τουρκικών πληθυσμών, ήταν σύμφωνα με το δίκαιο του πολέμου και μάλιστα με το δίκαιο του ανταρτοπολέμου της εποχής εκείνης.
Σε άλλο σημείο ο ίδιος συγγραφέας αναφέρεται επίσης στα εξής :
Οι κύριες πηγές για την επιμελητεία τους ήταν πλέον τα τουρκοχώρια. […] Το Σεπτέμβριο 200 περίπου αντάρτες κυρίεψαν το τουρκικό χωριό Σιβασλή, το οποίο είχε 150 οικογένειες και το έκαψαν ολοκληρωτικά, αφού πήραν 200 ζώα και τρόφιμα, μετά πέντε μέρες κυρίεψαν το χωριό Κουτετί με 70 οικογένειες , στη συνέχεια το χωριό Ταϊπλί με 50 οικογένειες και το χωριό Κάρογλαρ.
Μετά από ανάπαυλα είκοσι μερών 500 Έλληνες αντάρτες και 1000 άοπλοι κυρίεψαν το Σεχρί, που είχε 600 οικογένειες, πήραν όλα τα ζώα και τα τρόφιμα με την βοήθεια των αμάχων και έκαψαν το χωριό Αστραπιαία μαθεύτηκε στα λιμέρια των βουνών του Πόντου ότι τραυματίστηκε ο καπετάνιος. Έτρεξαν όλοι μαζί κοντά του να τον περιποιηθούν. Στο χωριό Τσαμιλήκιοϊ, ύστερα από διαταγή του ίδιου του καπετάνιου, οι αντάρτες ως αντίποινα δεν άφησαν τίποτε όρθιο. (1, σελ 340).
Το παράξενο είναι ότι ακόμα και κατά την εποχή μας ορισμένοι Πόντιοι συγγραφείς περιγράφουν με υπερηφάνεια τα εγκλήματα γενοκτονίας του διέπραξαν οι Πόντιοι αντάρτες. Ταυτόχρονα οι Πόντιο εθνικιστές καταδικάζουν με θορυβώδη και ταυτόχρονα υστερικό τρόπο τα εγκλήματα Γενοκτονίας που διέπραξε η τουρκική πλευρά απαιτώντας διεθνή αναγνώριση Γενοκτονίας, χωρίς φυσικά να ζητούν συγνώμη από τους Τούρκους για παρόμοια εγκλήματα που έκανε η δική μας πλευρά.
Όπως φαίνεται στους επαγγελματίας αυτούς πατριώτες ούτε στιγμή δεν πέρασε από το μυαλό το να ζητήσουν και οι δύο πλευρές συγνώμη για το κακό που έκανε η μία στην άλλη, κοιτώντας πλέον όχι στο παρελθόν αλλά στο μέλλον.
Οι πληροφορίες αυτές προσφέρονται κυρίως στην ελληνική νεολαία και ιδιαίτερα στην ελληνική νεολαία ποντιακής καταγωγής, ώστε ακούγοντας και μια άλλη άποψη να βγάλει τα δικά της συμπεράσματα.
Ρότερνταμ Ολλανδίας 4 Ιουλίου 2004
Βιβλιογραφία
1) Ανθεμίδης, Α,Σ., (1998): Τα Απελευθερωτικά Στρατεύματα του Ποντιακού
Ελληνισμού (Ανταρτικά Σώματα στον Πόντο) 1912-1924,
Εκδόσεις Ευσταθίου Γ. Γιαλτουρίδη, Κατερίνη.
2) Βαλαβάνης, Γ,Κ., (1925): Σύγχρονος Γενική Ιστορία του Πόντου,
Επανέκδοση 1995, Εκδόσεις Αφων Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη.
3) Ιωαννίδης, Σ., (1870): Ιστορία και Στατιστική της Τραπεζούντας και της Γύρω
Περιοχής, Επανέκδοση 1988, Εκδόσεις Αφων Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη.
4) Νακρατζάς, Γ., (2001): Η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
Η ιμπεριαλιστική ελληνική πολιτική του 1922 και η Μικρασιατική Καταστροφή
Εκδόσεις Μπατάβια, Θεσσαλονίκη.
5) Sotiriadis, G., (1918): Am ethnological map illustrating Hellenism in the Balkan
Peninsula and Asia Minor, London, Edward Stanford, Ltd
Category: Χωρίς κατηγορία
Doğan Akhanlı :
“..Επειδή όμως στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας είχαμε έναν άγριο διωγμό, μπορεί κανείς πράγματι να μιλήσει για γενοκτονία, γιατί ο Ελληνισμός του Πόντου δεν υπάρχει πια σ’ εκείνη του τη μορφή. Είναι η ίδια περίπτωση με τους Αραμαίους. Η εντολή για τον διωγμό του πληθυσμού είχε ληφθεί τότε για τους Αρμενίους, ούτε για τους Έλληνες αλλά ούτε και ούτε για τους Αραμαίους. Όμως και οι Αραμαίοι σφαγιάστηκαν άγρια. Μόνον επειδή δεν υπάρχει νομική κατοχύρωση της πράξης αυτής, δεν μπορούμε να απαλλάξουμε τους ιθύνοντες από την ευθύνη τους. Για μένα δηλαδή δεν υπάρχει λόγος να μην χαρακτηριστεί γενοκτονία η εξόντωση των Αραμαίων. Και ακριβώς το ίδιο ισχύει και για του Έλληνες της Μαύρης Θάλασσας..”
Χαλίλ Μπερκτάι:
«Η αλήθεια δεν είναι διαπραγματεύσιμη, όμως μπορεί να διδαχθεί. Τα τελευταία 10 χρόνια η συμπεριφορά γύρω από την Γενοκτονία έχει μαλακώσει»……….. «Ο όρος είναι δύσκολος και επικίνδυνος» σχολιάζει. «Πιστεύω ότι υπήρχε μόνο μία Γενοκτονία και δεν εννοώ ότι αυτό που συνέβη στον Πόντο δεν ήταν Γενοκτονία. Αντίθετα, λέω ότι οι Ενωτικοί, δηλαδή η ηγεσία της επιτροπής Ένωσης και Προόδου, κυρίως δε ο Ταλάτ, είχαν ένα μαζικό σχέδιο για τον εκτουρκισμό της Ανατολίας. Και αυτό εφαρμόστηκε στους Αρμενίους, τους Ποντίους και τους Ασσυρίους. Προτιμώ να το βλέπω ως ένα ενιαίο σχέδιο, που και το κάνει και πιο εύκολα συζητήσιμο και κατανοητό»
Ömer Asan
-Μετά το άνοιγμα Ερντογάν στην Παναγία Σουμελά και στην Αρμένικη εκκλησία της λίμνης Βαν, δεν είναι λίγοι αυτοί που μιλούν για καιρούς ορατούς, όπου με την Τουρκία θα μπορούμε πλέον ανοιχτά και συναινετικά να διαπραγματευόμαστε το ακανθώδες σήμερα θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών. Πιστεύετε κάτι τέτοιο ως εφικτό;
“..Ο τουρκικός λαός σιγά-σιγά φτάνει στην ωριμότητα για να μπορέσει να συζητεί κάθε θέμα. Αλλά ακόμα δεν είναι εντελώς έτοιμος για να μπορέσει να μιλήσει για τα θέματα τα οποία περιέχουν προκαταλήψεις. Έτσι και αλλιώς ο τουρκικός λαός δεν κατέχει αρκετή ιστορική γνώση για τα τελευταία 100 χρόνια. Γι’ αυτό δεν είναι εύκολο να βρεθεί κάποιος συνομιλητής για τέτοια θέματα που είναι κάτι σαν «ταμπού» ..”
Αδερφέ Ömer
ούτε κι εδώ στην Ελλάδα υπάρχει αρκετή ιστορική γνώση. Γι’ αυτό δεν είναι εύκολο να βρεθεί κάποιος συνομιλητής για τέτοια θέματα που είναι κάτι σαν «ταμπού»…..
mumul
Tι ανόητα κείμενα είναι αυτά που δημοσιεύετε; Τι παραπάνω λέει το τουρκικό υπουργείο εξωτερικων;
Και ρατσιστικές αιχμές όπως η παρακάτω σας εκφράζουν;
«…με σκοπό να παρουσιάσει την μη ελληνική ασιατική καταγωγή των Ποντίων»
Στ” αρχίδια μας αν έχουν αρχαιοελληνική καταγωγή ή προέρχονται απ” τους Ίνκας. Όλη η ιστορία είναι το τι έκανε το κράτος στην περιοχή. Ή μήπως δεν υπήρχε κράτος, όπως φαίνεται στο παραπάνω κείμενο και η εξουσία ήταν κάποιοι Πόντιοι αντάρτες. Μήπως δεν υπήρχαν ούτε τάξεις;
Ρε παιδιά, σταματήστε την άκριτη αναπαραγωγή ρατσιστικών κειμένων. Μόνο ζημιά κάνουν. Απορώ πως δεν το καταλαβαίνετε;
Αν και απέχει πολύ από το να είναι… κόσμιο το σχόλιο θα απαντήσουμε.
Πρώτον, οι κατηγορίες περί ρατσισμού ή αναπαραγωγή του «τουρκικό υπουργείο εξωτερικών» είναι αξιωματικές, αστήριχτες και κακόβουλες. Δηλαδή όταν κάποιος αναπαράγει απόψεις αντίθετες με τις απόψεις του Νακρατζά τι είναι; «Πράκτορας του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών»;
Επίσης γράφεις «μήπως δεν υπήρχαν ούτε τάξεις;». Αυτό που… κολλάει σε αυτά που γράφει ο Νακρατζάς;
Ή συζητάμε με επιχειρήματα ή συζητάμε υβρίζοντας, αλλά τότε δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα διαλόγου.
Η φράση που αναφέρεις δεν έχει καμιά ρατσιστική χροιά. θα πρέπει να είναι κάποιος εξαιρετικά προκατειλημμένος για να την αναγνώσει έτσι. Αναφέρεται απλά σε αντιστάθμισμα μιας γελοίας εθνικιστικής προπαγάνδας περί αρχαιοελληνικής καταγωγής των Ποντίων.
Κείμενα σαν αυτό, από έναν εξαιρετικά κατηρτισμένο συγγραφέα αξιόλογων βιβλίων, που συγκρούονται με τον ελληνικό εθνικισμό τα θεωρούμε εξαιρετικά χρήσιμα.
ΑΚ
Συμφωνώ με την άποψη του Filos. Και λίγα λέει. Η αντιμετώπιση των Ποτίων από το Νακρατζά είναι μνησίκακη, εμπαθής και αντιδραστική.
Είναι δυνατόν να παραδέχετσε ότι στον Πόντο υπό εθνικιστική νεοτουρκική κυριαρχία οι Πόντιοι διέπραξαν γενοκτονία και όχι το κράτος;
Είστε στα καλά σας;
Επειδή κάποιοι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν. Επιπλέον όταν τους επισημαίνεται ότι «καταλαβαίνουν» ότι θέλουν να καταλάβουν -δηλαδή αναμασούν συνέχεια την προπαγάνδα του ελληνικού υπουργείου των εξωτερικών εξακολουθούν να κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Ας δούμε λοιπόν τι πραγματικά λέει ο Νακρατζάς και όσοι είναι πραγματικά αριστεροί.
Ο Νακρατζάς δεν ισχυρίζεται ότι δεν έγιναν σφαγές χριστιανικών πληθυσμών την Οθωμανική περίοδο. Και ο ίδιος αλλά και άλλοι αριστεροί συγγραφείς έχουν μιλήσει επανειλημμένα για το θέμα. Και Τούρκοι αριστεροί έχουν μιλήσει για σφαγές ελληνικών πληθυσμών, δηλαδή κάνουν ότι κάνει ο Νακρατζάς και άλλοι στην Ελλάδα για την «δική τους» πατρίδα.
Οι χριστιανικοί πληθυσμοί της Οθωμανικής αυτοκρατορίας υπέστησαν μαζικές σφαγές (εθνοκαθάρσεις, γενοκτονίες) στη φάση συγκρότησης του σύγχρονου εθνικού τουρκικού κράτους, και αυτό θα πρέπει να καταδικάζεται από κάθε προοδευτικό άνθρωπο στην Ελλάδα. Η καταδίκη μας φυσικά δεν προέρχεται από το γεγονός ότι τα θύματα ήταν χριστιανοί, αλλά από το απλό γεγονός ότι ήταν άνθρωποι και μάλιστα αθώοι (είτε πραγματικά αθώοι, είτε με την έννοια ότι οι σφαγές πληθυσμών δεν μπορούν να δικαιολογηθούν από καμιά εκ μέρους των πληθυσμών παράβαση του νόμου).
Όμως η καταδίκη μας δεν θα είναι ειλικρινής εάν παραβλέψουμε ότι μαζικές σφαγές πληθυσμών, εκδιώξεις και καταπιέσεις υπέστησαν και πληθυσμοί από το ελληνικό κράτος στη φάση συγκρότησής του αλλά και αργότερα. Ανάμεσα στο 1820-1920 τουλάχιστο 10.000.000 μουσουλμάνοι εκδιώχθηκαν από τα Βαλκάνια ως «Τούρκοι» και πολλοί από αυτούς βρίσκονταν στο σημερινό ελλαδικό χώρο. Η κατάληψη της Τριπολιτσάς σήμανε τη σφαγή όλου του μουσουλμανικού και εβραϊκού πληθυσμού (όπως υπενθύμισε και η εκπομπή του Σκάι και έφριξαν οι φασίστες-πατριώτες). Ο ελληνικός στρατός διέπραξε μαζικά εγκλήματα στα Βαλκάνια και στη Μικρά Ασία κατά αμάχων μουσουλμάνων. Για αυτά οι δήθεν «αριστεροί» εθνικιστές δεν λένε κουβέντα.
Οι αναφορές του Νακρατζά σε δολοφόνους όπως ο Γερμανός Καραβαγγέλης γίνεται όχι για να δικαιολογήσει τις σφαγές χριστιανικών πληθυσμών αλλά για να υπενθυμίσει το ιστορικό πλαίσιο που διεξήχθησαν. Η εθνική ιστοριογραφία (δηλαδή η ιστορία που αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση των ελλήνων καπιταλιστών) δεν δέχεται ότι η αποσχιστική δράση τμημάτων των χριστιανικών πληθυσμών έπαιξε ρόλο στις αποφάσεις που πήραν οι τούρκοι εθνικιστές για την μοίρα αυτών των πληθυσμών. Η αλήθεια είναι ότι συμμορίες υπό τον Καραβαγγέλη και τους παρόμοιους δολοφόνους λήστευαν και έκαιγαν μουσουλμανικά χωριά ενώ συνεργάζονταν με τη Ρωσία που βρισκόταν σε πόλεμο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η υποκρισία όσων αποσιωπούν αυτά τα γεγονότα φαίνεται στο εξής: είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αποσιωπούν και δεν έχουν κανένα πρόβλημα με διώξεις μελών της Μακεδονικής μειονότητας ή των Τσάμηδων στο όνομα ότι δήθεν λειτουργούν «αντεθνικά».
Οι πραγματικοί αριστεροί καταγγέλλουν πρώτα και κύρια τη «δική τους» πατρίδα και αυτό είναι όρος για έναν πραγματικό διεθνισμό. Οι πατριώτες που ισχυρίζονται ότι δήθεν είναι «αριστεροί» καταγγέλλουν διαρκώς τους «άλλους» αλλά ποτέ τα εγκλήματα της δικής τους πατρίδας. Οπότε οι αναφορές που γίνονται σε Τούρκους αριστερούς που καταγγέλλουν εγκλήματα του «δικού τους» έθνους είναι υποκριτικές. Είναι υποκριτές γιατί το μίσος τους για ανθρώπους σαν τον Νακρατζά ή τον Κωστόπουλο αποκαλύπτει ότι δεν έχουν κανένα πρόβλημα με σφαγές αμάχων φτάνει να είναι της «άλλης» εθνότητας όχι της δικής τους. Αλλά και σφαγές της δικής τους εθνότητας θα δεχόντουσαν αρκεί να είναι αριστεροί «εθνοπροδότες».
Η υποκρισία είναι η καλύτερη εκδοχή για τους «αριστερούς» εθνικιστές γιατί υπάρχει και η χειρότερη: σχέσεις με υπηρεσίες του ελληνικού κράτους…
Βασικά πρόκειται για ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα και δημιουργούνται πολλά εναύσματα για συζήτηση, που υπό άλλες συνθήκες, θα μπορούσε να ήταν λίαν επικοδομητική και χρήσιμη. Όμως, όπως φαίνεται και δω κάτι τέτοιο θα ήταν δύσκολο έως και αδύνατο. Και το λέω μετά μεγάλης λύπης, αλλά δύσκολα θα ξεφύγουμε από στερεότυπα και αγκυλώσεις για να δούμε κάποια ιστορικά γεγονότα ψύχραιμα και αντικειμενικά (και δεν λέω ότι τέτοια είναι απαραίτητα η προσέγγιση του Νακρατζά, μη παρεξηγηθώ κιόλας, γιατί στο Πόντος και Αριστερά έχουν μια τάση άλλα να λες και άλλα να καταλαβαίνουν και να σου καταλογίζουν).
Τέσπα, καλά κουράγια και καλή συνέχεια
Να προτείνω και δύο άρθρα σχετικά με το θέμα:
http://erodotos.wordpress.com/2010/05/18/genoktonia-pontos-rizos/
http://erodotos.wordpress.com/2010/03/17/pontos-katastrofi/
Επισκέφτηκα πολλές φορές την ιστοσελίδα σας για θέματα πολιτικής επικαιρότητας και συνεντεύξεων τις οποίες έχετε δημοσιεύσει.
Δεν περίμενα να δω ένα τέτοιο κείμενο να φιλοξενείται εδώ.
Ο Νακρατζάς, όπως και το γνωστό βουλγαρομπαρόκ site «bulgarmak», ανήκουν στην κατηγορία εκείνων των απόψεων που προσπαθώντας να πλήξουν τον νεοελληνικό εθνικισμό, αγκαλιάζουν άκριτα τις απόψεις όλων των αντιμαχόμενων εθνικισμών της περιοχής.
Στο μακεδονικό θέμα είναι ακραιφνείς γκρουεφσκικοί, στα ελληνοτουρκικά φανατικοί κεμαλικοί, στα προσφυγικά έχουν στάση αντιπροσφυγική και πάει λέγοντας.
Ένα μεγάλο κέρδος για αυτούς που τοποθετούνται έτσι είναι ότι προκαλούν: κερδίζουν αναγνώσεις, έντονες αντιδράσεις, γίνονται συζητήσεις.
Στην ουσία όμως δεν είναι παρά η αγωνιώδης έκφραση προσωπικών συμπλεγμάτων και τίποτε παραπάνω.
Η ποντιακή γενοκτονία, χωρίς εισαγωγικά και παρενθέσεις, είναι ένα διαρκές κρατικό έγκλημα για το οποίο ευθύνονται τα κράτη Τουρκία, Ελλάδα, ΕΣΣΔ. Ο όρος κατ” εμέ περιλαμβάνει όλη τη δραματική πορεία αυτής της φυλής από τις πατρογονικές εστίες της Μαύρης Θάλασσας προς όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, μετά από κεμαλικές εθνοκαθάρσεις, σταλινικές διώξεις και νεοελληνικές «κοινωνικές ενσωματώσεις».
Επίσης να σημειώσω ότι οι εθνικιστές που εμφανίζουν όψιμο ενδιαφέρον για τα θέματα αυτά, τότε είχαν πουλήσει εν ψυχρώ τους προσφυγικούς πληθυσμούς.
Από που να αρχίσουμε και που να τελειώσουμε: από το βασιλικό διάταγμα για τη Σμύρνη; Από τα άρθρα στην τότε Καθημερινή (αν δεν κάνω λάθος) βουλευτή της δεξιάς παράταξης, που έλεγε να φορούν ειδικό περιβραχιόνιο οι πρόσφυγες (όπως οι εβραίοι επί ναζισμού δλδ); Από την ψεύτικη υπόσχεση «τα παιδιά μας πίσω» που διαψεύστηκε και οδήγησε στην ολέθρια ήττα και την μικρασιατική καταστροφή;
Όλα αυτά όμως η σημερινή αριστερή ρητορική αντί να τα αναδείξει ως αντιφάσεις και μασκαρέματα των ψευδοπατριωτών, τα περιφρονεί και έχει «χαρίσει» όλο τον πληθυσμιακό αυτό χώρο στην ακροδεξιά. Ουδέν ψευδέστερον.
Δεν είναι το πρώτο αυτογκόλ που βάζει.
Κι αφού έβαλε ο καθένας το κείμενο του για την γενοκτονία, ας ρίξω και γω τις στροφές μου:
http://planitas.blogspot.com/2010/01/blog-post_22.html
Κυριε Πλανητα οι χωρις επιχειρηματα κατηγοριοποιησεις οδηγουν σε εσφαλμενα συμπερασματα. Ετσι και γω διαβαζοντας το κειμενο σας θα μπορουσα να γραψω οτι εισαστε καπως. Χωρις επιχειρημα ο χαρακτηρισμος μου θατανε εωλος. Μπορειτε λοιπον να αποδειξετε τις παραπανω κατηγοριες με επιχειρηματα? Αν οχι τοτε ανηκετε και σεις στην συνομωταξια των «αριστερο»ποντιων.
Η απορία μου ειναι.. κατα πόσο ειναι εγκλημα η ένοπλη αντισταση στην εξουσια των οθωμανων;..
Προφανώς από κάθε κράτος θεωρείται έγκλημα η ένοπλη βία εναντίον του. Και το οθωμανικό κράτος -που ΔΕΝ συνεχίζεται ως ίδια οντότητα στο σημερινό τουρκικό- έπραξε καταδικαστέα όπως και το ελληνικό σε πολλές παρόμοιες περιπτώσεις.
Το θέμα ΔΕΝ είναι αυτό.
Το θέμα είναι «κατα πόσο ειναι εγκλημα» η ένοπλη σφαγή μουσουλμάνων αμάχων από ένοπλους Πόντιους υπό τον Καραβαγγέλη, για χάρη των «υψηλών εθνικών και ελληνικών» στόχων του τελευταίου.
Αυτή είναι η απορία!
Και εγώ λέω ότι ήταν έγκλημα της ελληνικής εθνικιστικής ιδεολογίας, η οποία έχει οδηγήσει σε τόσα βάσανα και τούρκους και πόντιους στην εν λόγω περιοχή -όπως και η αντίστοιχη τούρκικη ιδεολογία.
(Από την παραπάνω ανάλυση φαίνεται ότι οι μαζικές διώξεις ή σφαγές κατά ποντίων από το αμείλικτο όσο και παραπαίον οθωμανικό κράτος θα αποφευγόταν χωρίς την ένοπλη δράση τέτοιων ελλ εθνικιστικών ομάδων)
Από την αρχή πάντως η συζήτηση πάει στραβά. Να αποδείξω δηλαδή κάτι για να μου βγάλετε τα εισαγωγικά από το αριστερό-πόντιος;
Ένας από τους πολλούς λόγους της τραγικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει ο πολιτικός αυτός χωρος, είναι ο αγώνας για απόδειξη μίας αριστεροφροσύνης, την οποία βέβαια ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά.
Επομένως εάν σας κάνει να φαίνεστε πιο αριστεροί, κρατήστε τα εισαγωγικά.
Ωστόσο δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε να αποδείξω κατηγορίες.
Δεν διατύπωσα προσωπικές κατηγορίες, η μόνη ευθύνη που έριξα στον ιστότοπο είναι ότι αναπαράγει κείμενα υψηλής προκατάληψης και κομπλεξισμού όπως αυτό του Νακρατζά. Και εάν εγώ π.χ. στο ιστολόγιό μου αναδημοσιεύσω ένα άρθο, συνήθως συμφωνώ πλήρως ή σε μέρη. Διορθώστε με εάν δε συμβαίνει αυτό και στην περίπτωσή σας.
Το ποντιακό ζήτημα άπτονταν του διεθνούς επαναστατικού κινήματος της εποχής κάτι το οποίο ο συγγραφέας αγνοεί επιδεικτικά. Το παραπάνω κείμενο μου φαίνεται ότι μπάζει από παντού. Δεν περιγράφεται καθόλου η πολιτική πραγματικότητα της εποχής, καθώς και η απαρχή της εθνικής, οικονομικής και πολιτιστικής ομογενοποίησης στη γείτονα.
Το Σεπτέμβριο στην Αθήνα ήμουν σε μία ομιλία του Σαϊτ Τσετίνογλου, τη θέση του οποίου βρίσκω ιδιαίτερα διαφωτιστική επί του θέματος.
«Η ιδέα του ανεξάρτητου πόντου και η γενοκτονία»
http://istanbulizein.wordpress.com/2010/09/28/%CE%B7-%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-h-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BF/
αν δεν κανω λαθος οι νεοτουρκοι με την βοηθεια των γερμανων ειχαν αποφασισει πολυ πριν την εκκαθαριση των χριστιανικων πληθυσμων.Οσο για των Νεκρατζα και την εγκυροτητα του τα λογια περιτευουν.
Πραγματικά ντρέπομαι για το κείμενό σας κ. Νακρατζά. Δεν έχω ξαναδεί τόσα ψεύδη, ανακρίβειες και αντιθέσεις σε ένα κείμενο που μοιάζει περισσότερο με ανέκδοτο παρά με αντικειμενική καταγραφή των ιστορικών γεγονότων.
Θα ήθελα να ήξερα ποιος είναι ο ουσιαστικότερος λόγος αυτού του κειμένου;…η αλήθεια ;…
Τότε γιατί δεν αναφέρονται οι 353000 ψυχές που χάθηκαν, ο ξεριζωμός και τα εγκλήματα των Τούρκων; (αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί!!!)
Πότε επιτέλους θα σταματήσει η προπαγάνδα των αριστεροκομουνιστών στη χώρα μας; Τι προσπαθείτε να καταφέρετε με τις λανθασμένες απόψεις σας για γενοκτονία των Ποντίων και Μακεδονικό;
Εγώ προσωπικά την αλήθεια την άκουσα από τους παππούδες μου που είδαν και έζησαν τα πραγματικά γεγονότα και σε καμία περίπτωση από κάποιον κ. Νακρατζά που προσπαθεί να ανατρέψει τα πάντα και να κάνει το άσπρο μαύρο.
Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο, είναι που υπάρχουν πολλοί νεοέλληνες που πιστεύουν ότι εμείς οι Πόντιοι καταγόμαστε από ασιατικές χώρες, περσία κτλ.
Σταματήστε να ακούτε τους ψευτο-ιστορικο-επιστήμονες συγγραφείς με ψυχολογικά προβλήματα και ακούστε τον απλό λαό!!!!!!. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη από την γλώσσα, τα έθιμα και την πίστη των Ποντίων, ότι είναι Έλληνες!!!!!.
Ο Νακρατζάς υποστηρίζει αρχικά ότι, οι Πόντιοι ήταν η μειονότητα και παρακάτω λέει ότι έσφαξαν και λεηλάτησαν τους Τούρκους …με λίγα λόγια θέλει να πει ότι οι Πόντιοι ήταν πάνοπλοι, αγριάνθρωποι μαχητές και οι Τούρκοι ήταν αθώα προβατάκια που υπέστησαν τις αγριότητες των Ποντίων.
Κ. Νακρατζά, το ξέρουμε ότι δεν υπήρχε αγώνας για την απελευθέρωση των Ποντίων, Πόντιοι και Τούρκοι έζησαν για αιώνες ειρηνικά!!!. Ο μόνος λόγος που έγιναν αντάρτες ήταν για να πολεμήσουν τον Κεμάλ και όλα αυτά περί Ποντιακής Δημοκρατίας είναι φαντασιώσεις!.
Κανείς δεν αρνείται ότι δεν υπήρχαν νεκροί Τούρκοι άμαχοι αλλά στις αρχές ενός παγκοσμίου πολέμου, σε μια τόσο ασταθείς περιοχή ήταν πολύ φυσικό. Όπως και να ‘χει σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνονται οι δολοφονίες και λεηλασίες των Ποντίων ανταρτών με την γενοκτονία που έκαναν οι Τούρκοι …άρα είναι ολοφάνερο ποιος πρέπει να ζητήσει συγνώμη.
Κύριε Νακρατζά, κύριοι Διαχειριστές ή οποιοσδήποτε έγραψε αυτό το γελοιωδέστατο κείμενο, επικεντρώνεστε στο δεντράκι και δεν βλέπετε το δάσος.
Τέλος, δεν δέχομαι το προσωνύμιο επαγγελματίας πατριώτης!, εγώ απλά αγαπάω και πονάω τον λαό μου, σε αντίθεση με εσάς που είστε επαγγελματίες ανθέλληνες που δεν πονάτε και δεν σέβεστε τίποτα.
Υ.Γ κ. Νακρατζα μην ασχολείστε άλλο με ιστορικά θέματα γιατί δεν τα καταφέρνετε και δημιουργείτε σύγχυση στους άλλους …απλά ασχοληθείτε με την ιατρική, μπας και φανείτε πουθενά χρήσιμος!.
Αφιέρωμα:
Από την Αυτοκρατορία στο έθνος-κράτος: Η Γενοκτονία στην Ανατολή
Η συνείδηση της Ιστορίας θα μας απελευθερώσει, του Fikret Baskaya
Για το Αρμενικό, Ελληνικό, Κουρδικό και Αλεβίτικο Ζήτημα, του Ahmet Oral
«Ο πόνος δεν θα ήταν μικρότερος, αν δεν μιλούσαμε για γενοκτονία», μια συνομιλία με τον συγγραφέα Dogan Akanli.
Γενοκτονία για την «ιερή πατρίδα», του Attila Tuygan
Οι εκτοπίσεις και οι σφαγές των Ελλήνων του 1913-1914: Πρόβα για τη Γενοκτονία των Αρμενίων, του Taner Akçam.
Η ιδέα του ανεξάρτητου Πόντου και η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, του Sait Çetinoğlu.
Το Τέλος του Κινήματος και η Εκδίωξη
Μια τραγική σελίδα στην εκκαθάριση των Ρωμιών, 1914-1924, της Pervin Erbil
http://www.edromos.gr/index.php?
Ό,τι κι αν είχαν κάνει οι οποιοιδήποτε άτακτοι Πόντιοι κατά των μουσουλμάνων στην περιοχή τους δεν μπορεί να συγκριθεί με το τι έπραξε το επίσημο τουρκικό κράτος κατά των Ποντίων και μάλιστα χωρίς διάκριση, αν δηλ. αποτελούσαν ή όχι μέλη αντάρτικων ομάδων. Καμμιά απολύτως δικαιολογία δεν υπήρχε για τη συστηματική γενοκτονία αμάχων Ποντίων από το τουρκικό κράτος. Η αντίδραση του κράτους ισοδυναμούσε με εκείνη των Ναζί κατά το Β´ παγκόσμιο πόλεμο που αφάνιζαν ολόκληρα χωριά επειδή κάποιοι αντάρτες σκότωσαν Γερμανούς στρατιώτες στην περιοχή τους. Σκοπός των Τούρκων ήταν ο αφανισμός των μειονοτήτων, προσπάθεια που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Απόδειξη το αποτέλεσμα, «πρός γάρ τό τελευταίον εκβάν έκαστον τών πρίν υπαρξάντων κρίνεται» όπως είπε και ο Δημοσθένης.
Οι χριστιανοι του Ποντου ( Ελληνες στην πλειοψηφεια τους) διωχθηκαν και γενοκτονηθηκαν απο ενα καθαρα Ναζιστικο κ Φασιστικο κινημα ( νεοτουρκοι ) οπως επισης και οι Αρμενιοι, οι Αραβες τη Κιλικιας, οι ορεινοι Τουρκοι ( Κουρδοι ) οι Ελληνες της Ιωνιας και αλλοι. Ντροπη και παλι ντροπη. Σε λιγο να περιμενουμε και αρθρο για τον » Θόρυβο σχετικά με την γενοκτονία των Εβραιων» ???
2 minutes ago · Like
Η προ – γιαγιά μου, ήρθε από την Πάφρα το 1924. Ήταν η μόνη που γλίτωσε από την οικογένειά της και από τα εννιά της αδέλφια. Ο προ παππους μου πάλι σώθηκε από την παρέμβαση ενός Τούρκου φίλου του. Οι ερώτησεις μου είναι : Μπορεί η μνήμη να είναι εθνικιστική; Μπορεί τα αποτρόπαια εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας να χαρακτηριστούν διαφορετικά; Μήπως ανοίγει έτσι ένας μεγάλος φαύλος κύκλος αμφισβήτησης των γενοκτονιών; Και σε ποιούς θα συμφέρει κάτι τέτοιο;
Μαζί με τους Πόντιους σκοτώθηκαν περισσότεροι από 1, 5 εκατ. Αρμένιοι… Και από τότε αρκετά εκατομμύρια Κούρδων…. Πρέπει δηλαδή οι λαοί να σιωπούν, να αποδιώχνουν τη μνήμη, ή μήπως το αντίθετο;
προφανώς κάνει μια προσπάθεια να προκαλέσει με απώτερο σκοπό τη δημοσιότητα και φυσικά το χρήμα…
αν πάλι τα εννοεί, τότε με την ίδια «λογική» μπορεί αύριο να βγει και να καταδικάσει την βία των ιρακινών αμάχων απέναντι στους οπλισμένους Αμερικανούς στρατιώτες!
Κι εμένα η μάνα μου είναι πόντια κι η προγιαγια μου είχε έρθει από τον Πόντο. Αλλά ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΙΜΗΣΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΑΣΙΖΟΜΑΙ ΣΤΑ ΨΕΥΔΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΚΙΚΟΥ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ.
ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΙΜΗΣΩ τότε πρέπει να αναγνωρίσω ότι τη γενοκτονία (των Ποντίων στον Πόντο, των μουσουλμάνων στην Ελλάδα, των Εβραίων από τους Ναζί κλπ κλπ) την κάνουν ΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΙ.
Ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΡΑΤΙΚΟΚΙΝΗΤΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ έπεισε Πόντιους αντάρτες να σφαγιάσουν μουσουλμάνους γείτονές τους για χάρη κάποιου θολού εθνικού οραάματος που είχε μια μειοψηφία εθνικιστών σε μια ΜΕΙΟΝΟΤΗΑ ποντίων της Οθ. Αυτοκρατορίας.
Και μετά ακολούθησαν οι Νεότουρκοι με τα εξίσου βάρβαρα από άποψη μεθόδων αλλά με πιο πολλά θύματα αντίποινά τους.
Αν δεν υπήρχαν οι αποσχιστικές τάσεις μιας μειοψηφίας ποντίων εκεί, το πιθανότερο είναι ότι οι νεότουρκοι δεν θα έκαναν γενοκτονία κατά των ποντίων -μάλλον θα τους έδιωχναν βίαια στην Ελλάδα, όπως έγινε με τους εν ελλάδει μουσουλμάνους ή τους χριστιανούς της Κων/πολης. Αλλά αυτό είναι άποψη και δεν έχει τόση σημασία.
Σημασία έχει ότι ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ ΟΙ ΛΑΟΙ ΤΑ ΒΑΣΑΝΑ Ή ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΒΑΛΟΥΝ ΤΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΒΑΖΕΙ ΝΑ ΑΛΛΗΛΟΣΦΑΖΟΝΤΑΙ υπό τις οδηγίες κάποιων συμφεροντολόγων απατεώνων ή στην καλύτερη αδίστακτων φανατικών όπως ο Καραβαγγέλης.
To σχετικό αφιέρωμα με κείμενα Τούρκων αντιεθνικιστών ιστορικών στην εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς” βρίσεκται εδώ:
http://e-dromos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=5283:%CE%B7-%CE%B9%CE%B4%CE%AD%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85&Itemid=64
– Fikret Baskaya : Η συνείδηση της Ιστορίας θα μας απελευθερώσει,
– Ahmet Oral: Για το Αρμενικό, Ελληνικό, Κουρδικό και Αλεβίτικο Ζήτημα,
– Attila Tuygan: Γενοκτονία για την “ιερή πατρίδα”,
-Taner Akçam: Οι εκτοπίσεις και οι σφαγές των Ελλήνων του 1913-1914: Πρόβα για τη Γενοκτονία των Αρμενίων
– Sait Çetinoğlu: Η ιδέα του ανεξάρτητου Πόντου και η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, Το Τέλος του Κινήματος και η Εκδίωξη
– Pervin Erbil: Μια τραγική σελίδα στην εκκαθάριση των Ρωμιών, 1914-1924.