Αναβρασμός στο χώρο της υγείας



Ενόψει της κατάθεσης για ψήφιση στη Βουλή του πολυνομοσχεδίου για την υγεία, εδώ και πέντε μέρες το κτίριο του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης τελεί υπό κατάληψη. Πρόκειται ίσως για την πρώτη κατάληψη υπουργείου από απεργούς από τη Μεταπολίτευση και μετά! Στην κατάληψη προχώρησαν την Τετάρτη 2/2 οι απεργοί γιατροί του ΙΚΑ, της ΕΙΝΑΠ, της ΟΕΝΓΕ καθώς και οι ιατρικοί σύλλογοι Αθήνας και Πειραιά. Οι παραπάνω φορείς έχουν προχωρήσει και σε κήρυξη απεργίας διαρκείας από την αρχή της προηγούμενης εβδομάδας. Την κατάληψη στηρίζουν με ανακοινώσεις τους οι ενώσεις των φαρμακοποιών, των νοσηλευτών, καθώς και άλλων εργαζομένων στο χώρο της υγείας, ενώ έμπρακτη αλληλεγγύη δείχνουν σύλλογοι και σωματεία σε κινητοποιήσεις (όπως οι οδηγοί της ΕΘΕΛ, πρωτοβάθμια κλπ),ενώ έμπρακτη στήριξη υπάρχει και από τους φοιτητές ιατρικής.

Εκ πρώτης όψεως, είναι εύκολη η ανάγνωση ενός συντεχνιακού τύπου αγώνα, ο οποίος αντιτίθεται σε από χρόνια αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στο χώρο της υγείας, ώστε να περιοριστούν τα φαινόμενα κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος με τα γνωστά αίσχη των προμηθειών των νοσοκομείων, της κατευθυνόμενης συνταγογράφησης, του χρηματισμού γιατρών των δημόσιων νοσοκομείων κλπ. Αυτό λέει και ο Υπουργός Υγείας, Α. Λοβέρδος (γνωστός για την προηγούμενη θητεία του στο Υπουργείο Εργασίας), ο οποίος έχει βαλθεί να εφαρμόσει με κάθε τρόπο και χωρίς καμία αναστολή την πολιτική του μνημονίου και στο χώρο της υγείας.

Η πραγματικότητα είναι λίαν διαφορετική. Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό, οι δαπάνες που έχουν εγκριθεί για τα νοσοκομεία αρκούν για την κάλυψη των αναγκών σε υλικά μέχρι τον Απρίλιο του 2011. Αποτέλεσμα είναι να ακυρώνονται ακόμα και κρίσιμα χειρουργεία από τώρα και πολλές εφημερίες διεξάγονται οριακά ή κλείνουν (όπως έγινε στον Ευαγγελισμό), ενώ το μέλλον της ευρύτερης λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων διαγράφεται δυσοίωνο. Για να μη μιλήσουμε για την ευρύτερη ένταση των ταξικών φραγμών στην παροχή περίθαλψης, που καθιερώθηκε με το γνωστό τέλος αρχικά των 3, τώρα των 5 και λίαν συντόμως των 10 ευρώ για οποιαδήποτε επίσκεψη στα νοσοκομεία. Όσον αφορά τους γιατρούς του ΕΣΥ, οι οποίοι με μεγάλο αγώνα είχαν κερδίσει συλλογική σύμβαση εργασίας με καλύτερους όρους δουλειάς τα τελευταία χρόνια (που δεν εφαρμόστηκε )και 2000 προσλήψεις στο ΕΣΥ, που δεν έγιναν ποτέ, βλέπουν τους μισθούς τους να περικόπτονται σημαντικά, τη στιγμή που το ωράριο εργασίας αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας διαδικασίας δε μπορεί να είναι παρά η αύξηση των ιατρικών λαθών, καθώς ένας γιατρός που εργάζεται επί 16 ή 20 ώρες κάθε 2-3 μέρες σίγουρα δε μπορεί να διαχειριστεί όπως θα έπρεπε όλες τις καταστάσεις που περνούν από τα χέρια του. Η δεδηλωμένη εφαρμογή του περιβόητου  “5 προς 1” στην υγεία και το κλείσιμο νοσοκομείων επιτείνουν την ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης.

Σε σχέση τώρα με τους ιδιωτεύοντες γιατρούς που έχουν συμβάσεις με τα ασφαλιστικά ταμεία, βοηθώντας έτσι στην κάλυψη των αναγκών μιας μεγάλης μερίδας πολιτών, το νομοσχέδιο προβλέπει πάγιες μηνιαίες αμοιβές ανεξαρτήτως αριθμού ασθενών 650 ευρώ… Οι μόνοι δραστηριοποιούμενοι στον τομέα της παροχής υγείας που βγαίνουν ωφελημένοι από το νομοσχέδιο δεν είναι άλλοι από τους επιχειρηματικούς ομίλους παροχής υγείας. Με τον περιορισμό της δυνατότητας κάλυψης των υγειονομικών αναγκών της χώρας από τα δημόσια νοσοκομεία, ο κόσμος ωθείται στην ιδιωτική παροχή περίθαλψης, με το αζημίωτο βέβαια, ως γνωστών. Με δεδομένο και το νόμο Κατσέλη για τις επιχειρησιακές συμβάσεις, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι οι εργαζόμενοι γιατροί, νοσηλευτές, τεχνικοί, φυσιοθεραπευτές κ.λπ. στον ιδιωτικό τομέα θα δουλεύουν με χείριστους όρους εργασίας σε ολοένα και πιο απαιτητικές  συνθήκες.

Οι αντιδράσεις μπροστά σε όλα αυτά είναι δριμείες, όχι μόνο από υγειονομικούς που πρόσκεινται στην ευρύτερη Αριστερά, αλλά και ακόμα από παρατάξεις που πρόσκεινται στη ΝΔ. Το βασικό αίτημα της απεργίας διαρκείας δεν είναι μόνο η “απόσυρση του νομοσχεδίου που εμπορευματοποιεί ουσιαστικά την παροχή υγείας”, αλλά και η “υγεία ισότιμα για όλο το λαό, για κάθε μετανάστη και ανασφάλιστο”. Η πανκοινωνική απεύθυνση του υγειονομικού κινήματος και η δεδηλωμένη διάθεση για σύνδεση και με τα άλλα κομμάτια του κόσμου της εργασίας που αγωνίζονται δίνει το στίγμα και για τις κινητοποιήσεις του μέλλοντος. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως τόσο οι οδηγοί της ΕΘΕΛ, όσο και εκπρόσωποι των πρωτοβάθμιων σωματείων χαιρέτησαν ιδιαίτερα θερμά τη συνέλευση της κατάληψης του Υπουργείου Υγείας. Μεγάλη μερίδα των γιατρών καλεί σε παλλαϊκό ξεσηκωμό για την ανατροπή της πολιτικής που βιώνουμε, ενώ η απεργία δυναμώνει μέρα με τη μέρα. Το μεγάλο ραντεβού δίνεται την Τετάρτη 9/2 έξω από το Υπουργείο Υγείας στις 11, όπου θα γίνει η προσυγκέντρωση για  πορεία προς τη Βουλή. Σημειωτέον ότι την Τετάρτη όπως όλα δείχνουν θα κατατεθεί προς ψήφιση το νομοσχέδιο.

Μπροστά σε όλα αυτά, τόσο το Υπουργείο όσο και τα ΜΜΕ έχουν διεξάγει μια σειρά προσπαθειών υποβάθμισης της σημασίας της συγκεκριμένης απεργίας.  Από τη σιωπή και την παραπληροφόρηση των πρώτων ημερών, περάσαμε σε απειλές για εκκένωση του Υπουργείου από τους καταληψίες με τη βοήθεια των ΜΑΤ, σε κουβέντες στα πάνελ για ποσοστά συμμετοχής στην απεργία 0,42% και σε πολλά άλλα παρεμφερή περιστατικά. Ωστόσο, η κατάληψη του Υπουργείου υπάρχει ακόμα για να θυμίζει πολλά πράγματα. Πέρα από το προφανές, ότι οι συντεχνιακοί αγώνες πλέον δεν έχουν νόημα, δείχνει στους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες έναν από τους πολλούς τρόπους κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων. Οι συσχετισμοί μέσα στο κίνημα των υγειονομικών θα καθορίσουν ίσως το μέλλον του αγώνα, καθώς η καταστολή του κινήματος δε φαίνεται εύκολη. Ωστόσο, η αλληλεγγύη στη συγκεκριμένη κινητοποίηση έχει μια ιδιαίτερη αξία, λόγω της απεύθυνσής της. Η δημόσια παροχή υγείας είναι μια από τις πιο σημαντικές κατακτήσεις των κοινωνικών κινημάτων και η υπεράσπισή της δεν είναι ζήτημα μόνο των εργαζόμενων στο συγκεκριμένο κλάδο. Οι υγειονομικοί το γνωρίζουν και το δείχνουν έμπρακτα. Ας το αντιληφθούμε και οι υπόλοιποι πριν να είναι αργά.

Θ.Α., φοιτητής Ιατρικής.

Category: Χωρίς κατηγορία