Ο Δημοσθένης Παπαδάτος μιλά για τη βίαιη σύλληψή του



Ο Δημοσθένης Παπαδάτος μιλά στο tvxs.gr για την σύλληψη – απαγωγή του.

Το περιστατικό της βίαιης σύλληψής σας είναι κάθε άλλο παρά μεμονωμένο. Πιστεύετε ότι υπάρχει στοχοποίηση συγκεκριμένων πολιτικών χώρων από πλευράς κράτους και αστυνομίας;

Υπάρχει μια λειτουργία της αστυνομίας, η οποίο όλο και συχνότερα ξεφεύγει από κάθε έννοια έννομης πράξης. Το φαινόμενο δυστυχώς δεν είναι πρόσφατο. Αυτό που μου είπαν είναι πως στην περίπτωσή μου πρόκειται για λάθος. Δεν είναι λάθος όμως ούτε οι επιχειρήσεις με κουκουλοφόρους, ούτε η άσκηση βίας σε σιδεροδέσμιους, ούτε ένα σκηνικό γκανγκστερικού τύπου, ούτε τα βασανιστήρια, το ξεγύμνωμα σε δημόσια θέα, οι απειλές, οι βρισιές, και όλα αυτά. Αυτά δεν είναι λάθη, αυτά είναι η συνταγή βάσει της οποίας δουλεύουνε τμήματα της αστυνομίας, προκειμένου να επιτύχουν μια αποτελεσματικότητα, που για να επιβάλει τη νομιμότητα, πρέπει να την παραβεί.

Πριν από ένα χρόνο στο Βύρωνα, λίγα μέτρα από εκεί που εμένα με απήγαγαν, δολοφονήθηκε ένας διερχόμενος πεζός που λεγόταν Τόντι, ένας Αλβανός συμπολίτης μας που έτυχε να περνάει τη στιγμή της καταδίωξης που έκαναν αστυνομικοί.

Μία παράμετρος είναι η ευκολία με την οποία γίνονται οι επιχειρήσεις της αστυνομίας, που θα έπρεπε να είναι φυλασσόμενες και εξαιρετικά προσεκτικές. Η άλλη παράμετρος είναι η στοχοποίηση πολιτικών χώρων και κινημάτων αντίστασης και σε αυτό εμπίπτει ο Συνασπισμός και η Νεολαία Συνασπισμού. Σας θυμίζω ότι προ καιρού, μολονότι είχε επικαλεστεί την ιδιότητά του, χτυπήθηκε βάναυσα ο γραμματέας της Νεολαίας. Παρόμοιες συμπεριφορές έχουμε σε συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Υπάρχουν επιθέσεις στα γραφεία, με απειλές, κλπ.

Πώς κρίνετε την εντατικοποίηση της καταστολής που παρατηρείται τον τελευταίο καιρό;

Συνιστά ανωμαλία η λειτουργία της αστυνομίας τα τελευταία χρόνια. Είναι μια κατάσταση που κρατάει τουλάχιστον από τη θητεία Πολύδωρα, για να μην πάω πιο πίσω στα έργα και τις ημέρες Χρυσοχοΐδη στις αρχές της δεκαετίας. Κατά τη γνώμη μου, η κατάσταση εκτρέπεται τελείως από τη «σχολή Πολύδωρα», που φαίνεται πως έχει αφήσει εποχή και την ακολουθούν όλοι οι επόμενοι υπουργοί. Θυμίζω ότι όταν στη Βουλή είχε τεθεί το ζήτημα του ξυλοδαρμού του γραμματέα της Νεολαίας, ο κ. Παπουτσής είχε πει ότι βρίσκεται επιτιθέμενος!

Είμαι σχεδόν ευγνώμων (επειδή φαίνεται πως σκέφτεται κάποιος άνθρωπος της αστυνομίας), που ένας αξιωματικός μου είπε ότι δεν μπορεί το Σύνταγμα να ισχύει για κάποιον που αρνείται το Σύνταγμα. Ο ίδιος θεωρούσε, όταν μου το είπε, ότι είμαστε κάποιοι ενάντια στο σύστημα και εφόσον αρνούμαστε και πολεμάμε το σύστημα θα πρέπει να δεχτούμε και τα «ίσα», δηλαδή την κατάργηση κάθε έννοιας νομιμότητας και δικαιώματος.

Πιστεύετε πως η ιδιαίτερα αυξημένη παρουσία της αστυνομίας στους δρόμους της Αθήνας τον τελευταίο χρόνο, οφείλεται σε κάποιο βαθμό στους φόβους για αντιδράσεις στην οικονομική κρίση;

Νομίζω πως υπάρχει μία προσπάθεια να γίνουν τα προβλήματα της κρίσης, προβλήματα δημόσιας τάξης και να γίνει το κοινωνικό ζήτημα, ζήτημα είτε εθνικοπολιτισμικό είτε ηθικονομικό, προκειμένου να εξισορροπηθεί το αίσθημα αδικίας που αφορά πλέον ιδιαίτερα τα περισσότερα τμήματα της κοινωνίας. Έχει να κάνει με την προσπάθεια της εκάστοτε κυβέρνησης να κινηθεί με όρους καταστολής και όχι με όρους κοινωνικής πρόνοιας ή λήψης μέτρων ανακούφισης των αδύναμων. Αλλά αυτό το πράγμα πια ξεφεύγει από αυτό που θα λέγαμε «παραβατικότητα» ή «έκνομες ενέργειες», αφορά πια πολιτικούς χώρους, αφορά συνδικαλιστές, αφορά εργαζόμενους, αφορά μετανάστες.

Με αφορμή την επίθεση σε βάρος σας, κάποιος χαρακτήρισε τη σημερινή κατάσταση «αντιτρομοκρατική σταυροφορία». Κατά πόσον η τρομοκρατία αποτελεί άλλοθι για την κοινωνική καταστολή;

Υπάρχει μια στρατιωτικοποίηση της καταστολής, η οποία αφορά την Ελλάδα εδώ και δέκα χρόνια, υπάρχει ένα χαρακτηριστικό, το οποίο έζησα επάνω στο σώμα μου και είναι η αποτελεσματικότητα της εκάστοτε αντιτρομοκρατικής επιχείρησης. Έχουμε αναγάγει την τρομοκρατία σε νούμερο ένα εχθρό και οποιοσδήποτε φαίνεται ύποπτος είναι λογικό να τσακίζεται στο ξύλο για την αποτελεσματικότητα της καταστολής των κινητοποιήσεων.

Κατά τη γνώμη μου, πάντως, το σύστημα δε βασίζεται μόνο στη βία, άρα θεωρώ ανόητη ή τουλάχιστον έξω από το δικό μου πεδίο, την ένοπλη αντιπαράθεση με το καθεστώς. Δεν είμαι με την υποκατάσταση της κοινωνίας, είμαι με τους μαζικούς αγώνες, με τους αγώνες που έχουν πολιτική, με τις εναλλακτικές λύσεις, με τη μαζική κινητοποίηση.

Ο Δημοσθένης Παπαδάτος εξιστόρησε στο tvxs τη σύλληψή του:

Επιστρέφω πεζός προς το σπίτι μου στο Βύρωνα μετά από συνάντηση με τον καθηγητή μου και κάποια στιγμή στη διαδρομή, βρίσκω ένα δελτίο ταυτότητας στο δρόμο και το παίρνω με σκοπό να το παραδώσω στο αστυνομικό τμήμα. Όταν βρίσκομαι σε απόσταση πενταλέπτου από το σπίτι, βγαίνει από ένα στενό της Φορμίωνος ένας άντρας με πολιτικά και προτεταμένο το περίστροφο, και μου λέει «Ασφάλεια».

Δεν είχα καταλάβει τι συμβαίνει και πίστευα πως δε θα υπήρχε πρόβλημα αν ήταν όντως η Ασφάλεια γιατί είχα και τη δική μου ταυτότητα. Μετά από λίγο όμως καταλαβαίνω πως δεν πρόκειται να ξεμπερδέψω εύκολα, διότι από το δίπλα στενό έρχονται σε βοήθεια και άλλοι, και από ένα σημείο και μετά πολλοί κουκουλοφόροι, άνδρες και γυναίκες, έρχονται προς το μέρος μου και με χτυπάνε, με βρίζουν πάρα πολύ άσχημα. Νιώθω ότι το πράγμα έχει ξεφύγει, ότι δέχομαι παρακρατική επίθεση. Μου επιτίθενται άγνωστοι κουκουλοφόροι.

Με βάζουν σε ένα αμάξι με συμβατικές πινακίδες, με συνοδεύουν κουκουλοφόροι, με έχουν σιδεροδέσμιο, με έχουν χτυπήσει και πριν με δέσουν και μέσα στο αμάξι. Δέχομαι χυδαίες βρισιές και απειλές του τύπου «βγες εσύ έξω μωρή π…στάρα και θα σε γ…ήσουμε» και φοβερές σπόντες όπως «φοβάται τους ακροδεξιούς η μ…νάρα» κλπ.

Χωρίς να βλέπω με οδηγούν σε ένα κτίριο, που αντιλαμβάνομαι πως είναι η αντιτρομοκρατική, ώσπου είμαι σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, περιστοιχίζομαι από κουκουλοφόρους και δεν μου επιτρέπουν να έχω οπτική επαφή μαζί τους. Μου ζητάνε να βγάλω τα ρούχα μου και τα εσώρουχά μου, με πλησιάζουν, με απειλούν και στη συνέχεια αρχίζουν να μου δίνουν ένα ένα τα ρούχα μου πίσω, εξηγώντας πως, έστω κι αν δεν το πιστεύω, μοιάζω πάρα πολύ με έναν από αυτούς που ψάχνουν.

Μετά από λίγο όμως, αρχίζει να μετατοπίζεται η κατάσταση και από εκεί που περίμενα να μου απολογηθούν για αυτό το βασανιστήριο, διότι περί αυτού πρόκειται να σε γυμνώνουν μπροστά σε κουκουλοφόρους κλπ, βρίσκομαι να πρέπει να εξηγήσω εγώ για το που βρήκα τη δεύτερη ταυτότητα.

Κλείνει τέλος πάντων αυτή η βραδιά με τον αξιωματικό της Ασφάλειας, ο οποίος μου λέει με νόημα «τι να κάνει η αστυνομία με κάποιον που είναι κλέφτης, τον πιάνουμε να κλέβει, τον σπάμε στο ξύλο και αυτός κλαίει;». Του λέω «με κατηγορείτε για κάτι;» και μου λέει «θα στο πω αλλιώς: Τι θα λέγαμε για κάποιον που μπορεί να είναι έξω από το σύστημα και εκείνη τη στιγμή το σύστημα τον γραπώνει και αυτός επικαλείται τα δικαιώματά του και κλαψουρίζει ότι τον χτυπήσαμε, τον δείραμε και όλα αυτά, ενώ δεν πιστεύει στους νόμους και το σύνταγμα».

Υπάρχει η λογική «σε έχουμε χτυπήσει, αλλά δεν αναγνωρίζουμε ότι σε χτυπήσαμε». Όπως σε πάνε στο 12Ο περνάς από κτίρια που ακούς να ουρλιάζει κόσμος. Ένα ανατριχιαστικό, φρικιαστικό πράγμα, μια κατάσταση τρόμου.

Η συνέντευξη τύπου του ΣΥΝ για την σύλληψη

Category: Εσωτερικά