Σχόλια (14)

Trackback URL | Comments RSS Feed

1. Ο/Η κ.κ. λέει:

   6 Ιανουαρίου 2011 στο 7:26 μμ

   Καταρχήν μπράβο σε σας για την ανάρτηση και μπράβο και στον Λαπαβίτσα. Με έπεισε. Ποιος τώρα θα τα κάνει πράξη όλα αυτά; Ο Λαφαζάνης λέει μερικά ενδιαφέροντα πράγματα στην αρχή του video. Είναι επιτακτική ανάγκη να συναντηθούν όλοι οι σοβαροί άνθρωποι που βρίσκονται από την αποδώ μεριά και να αναλάβουν να κυβερνήσουν αυτή τη χώρα. Η αριστερά διαθέτει τα καλύτερα μυαλά, όπως πάντα. Να παρατήσει ο Λαπαβίτσας το Λονδίνο και να έρθει εδώ πέρα να αναλάβει τα οικονομικά της χώρας μαζί με τον Καζάκη, το Μηλιό και όποιον άλλο. Σήμερα το πρωί σε ραδιοφωνικό σταθμό, νομίζω τον 9.84 ή το ράδιο 9, η Σ. Σακοράφα αναφέρθηκε θετικά σε αυτή την πρόταση για συγκρότηση μιας επιτροπής διερεύνησης του χρέους, πόσο από αυτό είναι απεχθές ή παράνομο και πόσο όχι, ένδειξη πως αυτή η συζήτηση διεξάγεται πια σε όλο το φάσμα της κοινωνίας, δηλαδή οι συνθήκες είναι ώριμες.

2. Ο/Η iskra λέει:

   6 Ιανουαρίου 2011 στο 7:33 μμ

   μια απίστευτα τεχνοκρατική ομιλία, όπου σε ελάχιστες στιγμές της ψιχανεμίζεσαι ότι αυτός που μιλάει είναι αριστερός από τις σκόρπιες αναφορές στους εργαζόμενους, οι οποίες αναφορές είναι εντελώς άσχετες με την βασική ομιλία -με άλλα λόγια η βασική αφήγηση θα ήταν ακριβώς η ίδια και αν δεν υπήρχε η παραμικρή αναφορά σε αριστερά και σε εργαζόμνεους. Μια τεχνοκρατική ομιλία που μπορεί να εντυπωσιάσει τον άσχετο με τα οικονομικά κόσμο με τις πληροφορίες που παρέχει αλλά που λίγο να την ξύσεις, πρόκειται για μια άποψη εντελώς έωλη. Και μάλιστα το αυτογκόλ το βάζει ο ίδιος ο Λαπαβίτσας: ξεκινάει στην αρχή της ομιλίας του λέγοντας ότι έχουμε παγκόσμια και δομική (δηλαδή φαντάζομαι εννοεί αξεπέραστη) κρίση του διεθνούς καπιταλισμού η οποία “διαμεσολαβείται” και εκφράζεται με σύμπτωμα την κρίση χρέους της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Και που καταλήγει? Ότι χωρίς σοσιαλισμό όπως ο ίδιος το ξεκαθαρίζει(έστω τον ουτοπικό σοσιαλισμό σε μια μόνη χώρα), ότι δηλαδή εντός του καπιταλισμού, ο Λαπαβίτσας έχει τη συνταγή να ξεπεράσει η Ελλάδα (δηλαδή ο ελληνικός καπιταλισμός) την κρίση! Ναι αυτή την παγκόσμια δομική κρίση του καπιταλισμού μπορεί να την ξεπεράσει (ή να αποκοπεί από αυτήν δεν μας το διευκρινίζει) ο ελληνικός καπιταλισμός και μάλιστα με φιλολαϊκό τρόπο! Εαν σας έλεγε ένας γιατρός ότι οι πόνοι που έχετε στην κοιλιά αποτελούν “διαμεσολάβηση” και σύμπτωμα του καρκίνου που έχει κάνει μετάσταση σε όλο σας το σώμα, και στη συνέχεια σας έλεγε ότι με τη χορήγηγηση ενέσεων μορφίνης θα ξεπεράσετε το πρόβλημά σας, πώς θα ονομάζατε αυτόν τον γιατρό?

   ΥΓ. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, λέω ότι και όσοι ισχυρίζονται ότι θα ξεπεράσει η Ελλάδα την κρίση με τα “ευρωπαϊκά” εργαλεία, δεν ξεφεύγουν σε τίποτα από αυτόν τον παραλογισμό. Ισως η μόνη διαφορά τους είναι ότι αντί για μορφίνη, προτείνουν ασπιρίνη για τη “θεραπεία” του καπιταλιστικού καρκίνου

3. Ο/Η iskra λέει:

   6 Ιανουαρίου 2011 στο 7:33 μμ

   και μια επισήμανση: ξέρω ότι ο Λαπαβίτσας είναι πράγματι αριστερός και οι προθέσεις του είναι να είναι ρεαλιστής και όχι τεχνοκράτης. Αλλά δυστυχώς όταν βγάζει την προοπτική του σοσιαλισμού από το κάδρο καταλήγει αναπόφευκτα στα τεχνοκρατικά αυτογκόλ. Γιατί “αν η εργατική τάξη θέλει να ζήσει, τότε ο καπιταλισμός πρέπει να πεθάνει” όπως έλεγε και η Γ’ Διεθνής, άλλος δρόμος δεν υπάρχει.

4. Ο/Η J. λέει:

   6 Ιανουαρίου 2011 στο 7:33 μμ

   @iskra

   Δε νομίζω ότι λέει αυτό ο Λαπαβίτσας, δηλαδή μια συνταγή για την πορεία προς το σοσιαλισμό. Το αναφέρει, ότι αυτό που προτείνει δεν είναι σοσιαλισμός.

   Από εκεί και έπειτα το πιο αντιφατικό κομμάτι της ομιλίας είναι ακριβώς αυτό: ότι υποθέτει ότι με αυτά που προτείνει η οικονομία θα ανακάμψει αυξάνοντας τις εξαγωγές λόγω της υποτίμησης που θα δινεργηθεί με το νέο νόμισμα (+ προφανώς την παραγραφή του χρέους, κτλ.). Και βέβαια για να γίνει αυτό προϋποθέτει ένα τουλάχιστον σταθερό διεθνές περιβάλλον μέσα στο οποίο να μπορεί ο ελληνικός καπιταλισμός να γίνει “ανταγωνιστικός” και όχι μια κατάσταση όπου η κρίση χτυπά τη μια χώρα μετά την άλλη και που δε δείχνει να έχει πάτο.

   Η πρόταση επίσης έχει πολύ ΧΟΝΤΡΕΣ προϋποθέσεις και σε πολλά άλλα επίπεδα. Ενα μόνο παράδειγμα: για να ισχύσει ΠΡΙΝ απο όλα θα πρέπει να πείσει κομμάτια της ίδιας της εγχώριας αστικής τάξης ότι υπάρχει διαφορετικός δρόμος από αυτόν του μνημομίου και άρα μια άλλη διέξοδος για την ανάπτυξη του ελληνικού καπιταλισμού που θα περνά μέσα από την επιστροφή στη δραχμή στη βάση ενός φιλολαϊκού μοντέλου που θα περιλαμβάνει ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ του πλούτου υπέρ των χαμηλότερων στρωμάτων (κτλ. όπως αναφέρονται στην ομιλία). Είναι ποτέ δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο, από την ίδια την αστική τάξη;

   Το ζήτημα των σημερινών αγώνων και του τι ζητήματα μπαίνουν ασε αυτούς, ποια τα οργανωτικά και βαθιά πολιτικά διακυβεύματά τους προφανώς δεν είναι δουλειά του Λαπαβίτσα να ασχοληθεί στο βαθμό που η ούτε η ίδια η Αριστερά δεν ασχολείται. Τέλος πάντων, είναι άπειρα τα προβλήματα αλλά αυτό δεν είναι τόσο το θέμα, όσο ο ίδιος ο διάλογος γύρω από το τι κάνουμε και πώς.

   Για να το ξεκαθαρίσω όμως, αυτά τα ζητήματα δε νομίζω ότι αρκεί να λυθούν μια και καλή και από πριν θεωρητικά και κυρίως από τα “πάνω” από κάποιους περισσότερο ή λιγότερο “ειδικούς” ώστε έπειτα αυτό που μένει είναι να τα κάνει πραγματικότητα (περίπου ως δια μαγείας θέτοντας σε εφαρμογή ό,τι είναι στο χαρτί) η εργατική τάξη. Το κλασικό αυτό μοντέλο πολιτικής πέθανε και τυπικά μετά τον Δεκέμβρη. Πώς το είχε πει ο Μαρξ; Να αφήσουμε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους ώστε να βρούμε το δικό μας περιεχόμενο…

5. Ο/Η iskra λέει:

   6 Ιανουαρίου 2011 στο 7:33 μμ

   Δεν με κατάλαβες. Ακριβώς το ότι ΔΕΝ λέει ότι διέξοδος είναι ο σοσιαλισμός, αυτό είναι το βασικό πρόβλημα των απόψεών του: ότι ψάχνει λύση εντός του καπιταλισμού. Αν δεν πιστεύεις ότι ο σοσιαλισμός είναι εφικτός τότε κηνυγάς χίμαιρες και κανένα μεταβατικό πρόγραμμα δεν μπορείς να χαράξεις για το σήμερα. Μεταβατικό πρόγραμμα σημαίνει ότι μεταβαίνεις από κάτι που υπάρχει σήμερα σε κάτι άλλο που στοχεύεις να χτίσεις αύριο. Αν προσπαθείς να βρεις άκρη εντός του καπιταλισμού, τότε δεν καταλήγεις σε μεταβατικό πρόγραμμα αλλά σε προσπάθεια βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων εντός του συστήματος και με την “ανοχή” του συστήματος, δηλαδή με την προϋπόθεση ότι η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων δεν είναι θανατηφόρα για το σύστημα. Με τη διαφορά ότι αυτό στην εποχή της κρίσης δεν είναι πια εφικτό: καλοί μισθοί για τους εργάτες σημαίνουν θάνατο της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η δύσκολη μεν αλλά μόνη ρεαλιστική πραγματικότητα είναι ότι ένας από τους δυο πρέπει να πεθάνει: είτε οι κατακτήσεις των εργατών, είτε το σύστημα του κέρδους.
   Δυο λινκ για περισσότερη κατανόηση του τι λέω
   http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3023&ac=0&Itemid=46
   http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3024&ac=0&Itemid=46

6. Ο/Η J. λέει:

   6 Ιανουαρίου 2011 στο 7:33 μμ

   Ευχαριστώ για τα λινκς αν κα τα έχω διαβάσει και τα έχω υπόψη μου εδώ και καιρό. Κατά βάση δε διαφωνώ με τα παραπάνω. Αυτό το “μεταβατικό πρόγραμμα” είναι δυνατόν ποτέ να υπάρξει σε ένα τέτοιο περιβάλλον κρίσης, ακόμα κι αν όλες οι άλλες προϋποθέσεις που βάζει ο Λαπ. δεχτούμε ότι ισχύουν; Όχι μόνο δεν το νομίζω, αλλά πιστεύω ότι αυτός είναι και ένας τρόπος προσέγγισης των ζητημάτων (σοσιαλδημοκρατικό το λέγανε κάποτε) που πλέον έχει ξοφλήσει. Η στρατηγική και το πρόγραμμα αν δε βγούνε μέσα από τους αγώνες και την καθημερινή εμπειρία πάλης ενάντια στον καπιταλισμό τότε δε θα είναι τίποτα. Αυτή είναι η άποψή μου.

7. Ο/Η κ.κ. λέει:

   6 Ιανουαρίου 2011 στο 7:34 μμ

   Συγγνώμη αλλά δεν καταλαβαίνω πού βρίσκεται η διαφωνία σας. Ο άνθρωπος προσπαθεί μέσα σε μια ωρίτσα να απαντήσει σε ένα τεράστιο ζήτημα και πιάνει χοντρικά τα της ειδικότητας του. Μιλάει για εθνικοποίηση και δημόσιο έλεγχο της οικονομίας, για αναδιανομή του εισοδήματος. Απ’ όσο ξέρω ο καπιταλισμός είναι το κυρίαρχο παγκόσμιο σύστημα. Εσείς τι προτείνετε, πώς δηλαδή θα αλλάξουν τα πράγματα προς όφελος της εργατικής τάξης αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα; Ένα ωραίο πρωί θα κάνει ντου στα θερινά ανάκτορα; Θα χυθεί αίμα; Πώς θα γίνει η μετάβαση από το εκμεταλλευτικό σύστημα στην κατάργηση της εκμετάλλευσης; Σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας γίνονται βήματα προς την απελευθέρωση του ανθρώπου από τη δουλεία, την εκμετάλλευση. Και αυτά γίνονται με όλους τους εφικτούς κάθε φορά τρόπους και καλό είναι να μην χύνεται το αίμα των εξαθλιωμένων και των ανήμπορων με ευκολία! Αυτές οι συζητήσεις είναι στην κατεύθυνση μιας εφικτής, ειρηνικής – όσο το επιτρέψουν οι άρχουσες τάξεις – βελτίωσης της ζωής των φτωχών. Καταλάβετε κάποιοι στην αριστερά οτι όσο εσείς αναζητάτε την ιδανική επανάσταση, κόσμος πεθαίνει κάθε μέρα από την πείνα και το κρύο στους δρόμους, στα ανήλιαγα χαμόσπιτα, στα υπόγεια. Πολιτικές λύσεις εντός του συστήματος πρέπει να αναζητηθούν τώρα! Τώρα! Τι άλλο είναι οι εργατικές κατακτήσεις του οκταώρου, της αργίας, της δημόσιας ασφάλισης, της δημόσιας δωρεάν παιδείας και υγείας; Αν δεν εξαντληθούν τα ειρηνικά εργαλεία σύγκρουσης, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να προτείνει αιματηρές επαναστάσεις από τα πάνω. Και μην καλλιεργείτε την πολεμική μεταξύ των προοδευτικών ανθρώπων που υπερασπίζονται, ο καθένας από τη θέση του, την εργατική τάξη. Όπως λέει και ο Sartre, μόνο αυτός που δεν τραβά κουπί έχει χρόνο να ταρακουνήσει τη βάρκα. Οι εξαθλιωμένοι δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Χρειάζονται βοήθεια. Επομένως ναι, αυτοοργάνωση από τα κάτω, παράλληλα όμως να στηρίξουμε προοδευτικούς ανθρώπους στις θέσεις εξουσίας. Υπάρχει μια ολόκληρη κοινωνική δομή, δεν μπορεί να αλλάξει έτσι εύκολα και απότομα, χωρίς να αποβεί εις βάρος των αδυνάτων.

8. Ο/Η J. λέει:

   6 Ιανουαρίου 2011 στο 7:34 μμ

   O Iskra σου έδωσε λινκ με το τι πιστεύει και εγώ μπορώ να σου δώσω μερικά λινκς και μαζί κάποια βιβλία με τις απόψεις μου, έτσι για να έχεις να παίζεις. Αυτό ΕΣΥ κατάλαβες εδώ ότι είναι το θέμα!;;

   Αυτά τέλος περί “αιματηρών επαναστάσεων”, “εφόδου” στα χειμερινά (ή θερινά) ανάκτορα και άλλα ευφάνταστα που αναφέρεις είναι απλώς εκτός θέματος (το λέω κομψά). Δεν είπε κανείς τίποτα τέτοιο. Δεν ξέρω όμως αν παρεμβαίνεις εδώ με σκοπό να μας κάνεις τον ξύπνιο ή απλώς μας θεωρείς τίποτα αφελείς. Πολύ υφάκι, δηκτικότητα και δασκαλισμοί (όσο για τον Σαρτρ άλλο εννοούσε, αλλά μου αρέσει ότι τον τσιτάρεις κιόλας!). Δε συνεχίζω άλλο γιατί θα παρεκτραπεί η κουβέντα. Τέλος.

9. Ο/Η κ.κ. λέει:

   6 Ιανουαρίου 2011 στο 7:34 μμ

   Αγαπητέ J, δεν είχα σκοπό να σε προσβάλλω, εξάλλου δεν αναφερόμουν ειδικά σε εσένα. Τα έχω διαβάσει παλαιότερα αυτά τα link, μιλάνε για επιτροπές αγώνα. Εντάξει, δεν διαφωνεί κανείς. Εγώ απλά λέω οτι τη στιγμή που όλα καταρρέουν γύρω μας, να μην τη λέμε σε ανθώπους που προσπαθούν να βοηθήσουν, οτι δεν είναι αρκετά αριστερές οι προτάσεις τους, οτι είναι τεχνοκράτες κ.λπ. Πολύ το μιρμιρίζουμε το πράγμα στην αριστερά και οι καταστάσεις μας προσπερνούν, αυτό λέω. Φαντάζομαι οτι όλοι την ίδια αγωνία έχουμε. Καλή χρονιά!

10. Ο/Η K λέει:

    6 Ιανουαρίου 2011 στο 7:34 μμ

    Απαράδεκτοιαυτοί που τον διέκοπταν συνέχεια!
    Κατά τα άλλα μήπως υπάρχει το video με τις ερωτήσεις που του υπέβαλλαν?

11. Ο/Η Ηλιας Καραβόλιας λέει:

    6 Ιανουαρίου 2011 στο 7:34 μμ

    Διάβασα με μεγάλη προσοχή ολόκληρο το βιβλίο και συμφωνώ σχεδόν πόλλες διαπιστώσεις, κυρίως σε αυτές που προάγουν τον μύθο του υγιούς
    ιδιωτικού τομέα στις υπερχρεωμένς χώρες.
    Αλλά καλό θα είναι οι προτάσεις γαι έξοδο απο το ευρώ και στάση πληρωμών , να στηρίζονται – μεταξυ άλλων- και σε ….νόμους της οικονομικής θεωρίας ,που υπαγορεύουν σήμερα να τους σεβόμαστε -περισσότερο απο ποτέ !
    Οταν έχεις δανειστεί σε ” σκληρό ” νόμισμα και το υιοθετείς και στις συναλλαγές σου , και οι ιδιώτες και το κράτος, όταν με αυτό το σκληρό ευρώ δημιουργείς ελλείμματα και σαν χώρα παράγεις ..αέρα και δημόσιες υπηρεσίες ή θνησιγενείς στον ιδιωτικό τομέα βραχύβιες επιχειρήσεις ανευ καινοτομικού περιεχομένου, τότε οι ομολογιούχοι πιστωτές σου, είναι οι πρώτοι που θα επεδίωκαν να πληρωθούν σε αυτό που συμφώνησαν, υποτιμώντας πολύ την νέα ισοτιμία δραχμής/ευρώ.!
    Όποιος δεν μπορεί να καταλάβει, τί σημαίνει ανοχύρωτη -νομισματικά -χώρα απέναντι σε κερδοσκόπους , ας μελετήσει
    α) το ιστορικό της υποτίμησης της αγγλικής στερλίνας απο τον Soros σε μια εβδομάδα , το 1992 και την ύφεση της ισχυρής μέχρι τότε βρετανικής οικονομίας για 4 χρόνια
    β) την σχετική σταθερότητα χωρών που έχουν δικό τους μεν νόμισμα αλλά συναλλάσονται με κλειδωμένη ισοτιμία σε σχέση με το ευρώ ( Βουλγαρία) και αυτών που άφησαν ελεύθερη
    την ισοτιμία του νομίσματος τους( Ρουμανία).
    Το αν ευημερούν χώρες, μή συνδεόμενες με το ευρώ αυτή την στιγμή ή το αν έπρεπε ή οχι να τεθεί το ευρώ σε κυκλοφορία για χαμηλής ανταγωνιστικότητας κρατικοδίαιτες οικονομίες σαν την Ελλάδα, είναι άλλο πράγμα απο το θέμα που συζητάμε.
    Έχουμε μια ασπίδα προστασίας στα εισοδήματα και στις τιμές των εισαγόμενων αγαθών μας, άσχετα αν εμείς δεν γεννάμε εισοδήματα ή δεν παράγουμε δικά μας αγαθά και αισχροκερδούν κάποιοι επιβάλλοντας ατιμώρητοι την …ακρίβεια.
    Να αναλογιστούμε τί θα συμβεί ,αν αποκτήσουμε την δραχμή, σήμερα, στην κατάσταση που είμαστε , με το πετρέλαιο να έχει 100 δολλάρια το βαρέλι και την ισοτιμία ευρώ δολλαρίου 1,30, όταν εμείς είχαμε κλειδώσει στις 340,75 δρχ/ευρώ και
    τότε το πετρέλαιο είχε 35 δολλάρια το βαρέλι !
    Να σοβαρευτούμε και γρήγορα να κατανοήσουμε οτι αφού μπήκαμε – κακώς και άτεχνα – στο ευρώ , η λύση δεν είναι η έξοδος !Η ανίσχυρη ελληνική οικονομία και η ασθενής δραχμούλα που θα προκυχει, θα γίνουν σε μια βδομάδα, ίσως σε ..ώρες ,αντικέιμενο κερδοσκοπίας και τότε η χώρα θα βουλιάξει σε μακροχρόνια ..φτώχεια, όχι ύφεση ! Οσοι
    πληρώνονται τους μισθούς τους σε λίρες Αγλλίας ,είναι στην ίδια μοίρα με τους έλληνες μεγαλοκαταθέτες εφοπλιστές , βιομήχανους και τραπεζίτες που έσπρωξαν τα λεφτά και τις περιουσίες τους , τα τελευταία χρόνια , στην Ελβετία , στο Λουξεμβούργο, στην Κύπρο και στο Λονδίνο ! Πόσο αριστερό και κοινωνικό μπορεί να είναι ενα κίνημα στασης πληρωμών και έξόδου απο τοι ευρώ, που θα οδηγήσει στην ανέχεια τους έλληνες μικροκαταθέτες και δανειολήπτες στεγαστικών δανείων σε ευρώ ? Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουμε οτι…κρατικοποίησεις τραπεζων και βιομηχανιών ( που δεν έχουμε εν τω μεταξύ) είναι αστείες και ουτοπικές φαντασιώσεις ?Πώς ,ποιοί και με ποιό τρόπο ( με…σοβιέτ??) κρατικοί λειτουργοί θα μανατζάρουν τις ελληνικές επιχειρήσεις ? Πώς θα παράγει η τρύπια ,χρεωμένη και ανίκανη μηχανή που λέγεται Κράτος , αγαθά και υπηρεσίες ,ώστε να ανέλθει το βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας? Δηλαδή δίνουμε τα μέσα παραγωγής στον λαό ( δήθεν..) μέσω των πολιτικών αντιπροσώπων του?
    Η χώρα δεν μπορεί να κρατήσει σήμερα μια ισόρροπημένη σχέση νομίσματος/οικονομίας, αν το νόμισμα αυτό θα αντιπροσωπεύει υπερχρεωμένο κράτος και ιδιωτικό τομέα, ύφεση και διεθνή απομόνωση ! Είμαστε θύματα της σκληρής γερμανικής υπεροχής στην οικογένεια του ευρώ, επειδή είμαστε ανίκανοι να παράγουμε αποδοτικά και καινοτόμα προιόντα ή υπηρεσίες , στην ευρωοικονομία! Αν οι Γερμανοί αποκτήσουν ξανά το ισχυρό μάρκο τους ή οι Γάλλοι, οι Ιταλοί και οι Ισπανοί επανέλθουν στα εθνικά τους νομίσματα, έχουν τα φόντα -παρά την επίσης κακή δική τους΄εικόνα σήμερα , να …παράγουν, να ισχυροποιήσουν το νόμισμα τους, να δανείζονται απο τις αγορές εκδίδοντας ομόλογα που αντιστοιχούν σε νόμισμα παραγωγής , σε ένα νόμισμα -αντίκρισμα βιομηχανικής ,εμπορικής οικονομίας Η δραχμή, σαν νόμισμα έκδοσης ομολόγων, δανείων, επενδύτικών χρεογράφων, σε τί ακριβώς θα αντιστοιχεί? Στον ΟΣΕ, στις ΔΕΚΟ ή στις σχεδόν ανίσχυρες εγχώριες ελληνικες βιομηχανίες ?
    Όταν βρέχει, κρατάμε ομπρέλα , είτε είμαστε γυμνοί, είτε φοράμε ρούχα…Και αυτή την στιγμή της ελληνικής ιστορίας, είμαστε γυμνοί αλλά τουλάχιστον κρατάμε την ομπρέλα του ευρώ..Ας μην την πετάξουμε και αυτή…

12. Ο/Η κ.κ. λέει:

    6 Ιανουαρίου 2011 στο 7:35 μμ

    Οικονομικά δεν ξέρω, αλλά απλή αριθμητική ξέρω.
    «Οι γερμανικές αποζημιώσεις υπολογίζονται στα 162 δις ευρώ χωρίς τους τόκους». Εδώ: http://e-dromos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=3678:%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%BB%CE%AD%CE%B6%CE%BF%CF%82&Itemid=51
    «Ποιο είναι το συνολικό ύψος του δημοσίου χρέους και ποιο είναι «επαχθές» χρέος; Με βάση τα στοιχεία του νέου Προϋπολογισμού του 2011, το χρέος της «κεντρικής κυβέρνησης» από 298,5 δις € το 2009 ( ή 127% του ΑΕΠ), ανέβηκε σε 343 δις € το 2010 (ή 148% ΑΕΠ) και προβλέπεται να σκαρφαλώσει στα 362 δις € το 2011 (ή 158,6% του ΑΕΠ). Σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς γύρω στο 80-85% του δημόσιου χρέους ανήκει στην κατηγορία του «επαχθούς» χρέους». Εδώ: http://www.aristerovima.gr/blog.php?id=1561
    Σημαίνει ότι το μη επαχθές χρέος υπολογίζεται στα 72.4 δις ευρώ το πολύ. Αν λάβουμε υπ’ όψη και τα τεράστια ποσά που δαπανούνται διαχρονικά από το ελληνικό δημόσιο για εξοπλισμούς από Γερμανία και Γαλλία, όχι μόνο δε χρωστάνε οι έλληνες εργαζόμενοι, αλλά τους χρωστάνε.
    Για το χρέος των ελλήνων ιδιωτών προς τις τράπεζες, όταν έχω τις οικονομίες μου στην τράπεζα, παίρνω επιτόκιο 1%. Όταν μου δανείζουν, χρωστώ επιπλέον 7%,8%,10%. Δηλαδή οι τράπεζες καταληστεύουν τους μικροκαταθέτες. «Η Εθνική Τράπεζα εκτιμά ότι το 2010 τα καθυστερούμενα δάνεια ανέρχονται σε 10% ύψους 26 δις €, ενώ 2011 το ύψος των καθυστερούμενων δανείων θα φθάσει το 12% που αντιστοιχείς σε 31 δις (μιλάει για δάνεια νοικοκυριών αλλά είναι κυρίως επιχειρήσεων). Μέχρι σήμερα έχει πάρει από το δημόσιο γύρω στα 10 δις από τα 28 δις το 2009, επίσης 8,7 δις από τα 25 δις ενίσχυσης ρευστότητας το 2010 και θα πάρει άλλα 4 δις το 2011 από νέο πακέτο ενίσχυσης ρευστότητας. Στην ουσία αυτές οι ενισχύσεις πάνε για στήριξη επισφαλών δανείων και τελικά πολλά θα φορτωθούν στο δημόσιο χρέος. Εδώ χρειάζεται να δούμε που πήγαν και ποιοι πήραν τα δάνεια»! (στο ίδιο όπως παραπάνω). Οι τράπεζες και τα σκάνδαλα του χρηματιστηρίου και των ομολόγων ροκανίσανε τον κόπο των εργαζόμενων, τις οικονομίες τους και τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων. Ο κόπος αυτός έχει γίνει πλούτος που καρπώνονται τα παράσιτα που βλέπουμε γύρω μας να ζουν πολυτελώς, σε βίλλες, σε ακριβά προάστια, με ακριβά ρούχα και πολυτελή αυτοκίνητα, ταξίδια ανά την υφήλιο, κότερα, υπηρέτες.
    Πρέπει λοιπόν να γίνει δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, τόσο φορολογικά όσο και με δημεύσεις περιουσιών. Κρατικές τράπεζες υπήρχαν στην Ελλάδα πριν μερικά χρόνια. Γιατί είναι ουτοπικό να ξαναγίνουν; Παράλληλα, αναδιάταξη της αγροτικής οικονομίας και εξυγίανση, ορθολογισμός του δημοσίου τομέα. Φυσικά όλα αυτά υπό την πίεση τόσο των λαϊκών αντιδράσεων όσο και μιας σοβαρής, οργανωμένης αριστερής πρωτοπορίας, που πρέπει να διεκδικήσει να βρεθεί σε θέσεις εξουσίας, απ’ όπου θα επηρεάζει τις κεντρικές, μεγάλες αποφάσεις. Εδώ http://www.aristerovima.gr/blog.php?id=1542 κάποιες ενδιαφέρουσες σκέψεις. Το μέσα ή έξω από το ευρώ και πότε, εντάξει, μπορεί και πρέπει να συζητηθεί προσεκτικά. Προηγουμένως πάντως υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν, όπως το γράφει και ο Λαπαβίτσας: «Η αθέτηση πληρωμών ….. για να επιφέρουν μια τέτοια σπουδαία αλλαγή».

13. Ο/Η αλέξανδρος λέει:

    27 Απριλίου 2011 στο 4:13 πμ

    καλησπερα

    ξέρει κανείς που μπορώ να κατεβάσω το βιβλίο του λαπαβίτσα τσάμπα?

    αφού έγραψε βιβλίο για το κοινωνικό καλό και στόχος είναι η ενημέρωση, υπαρχει και διανομή δωρεάν σε ηλεκτρονική μορφή.

    ψήνομαι να το διαβάσω αλλά δε δίνω 15€

    αν κάποιος το έχει και μπορεί να το μοιραστεί [email protected]

14. Ο/Η ΚΑΧΥΠΟΠΤΟΣ λέει:

    27 Αυγούστου 2012 στο 9:56 μμ

    Μακάρι η iskra, η ΔΕΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ να απαντούσε όπως ο Λαπαβίτσας από που προέρχεται η κρίση χρέους , ΔΗΛΑΔΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, για να υπήρχε και μια σαφή απάντηση στην τραπεζοκρατία. ΑΣ ΛΥΣΕΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ του ΠΡΟΒΛΗΜΑ : ΜΕΣΑ Ή ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ, ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗ Ή ΟΧΙ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ …. ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΥΣΙΕΣ ΦΛΥΑΡΙΕΣ !!!