Κατάλαβα τη διαφωνία σας μέσες – άκρες. Κρατάει χρόνια άλλωστε. Αλλά:
1. Στάθηκε αδύνατο δεκαπενταυγουστιάτικα να διαβάσω λεπτομερώς όλα τα σχόλια.
2. Θέλω ωστόσο να κάνω μια παρατήρηση γενικότερου ενδιαφέροντος, γιατί βλέπω μια εμμονή με τον τροτσκισμό και τη θέση του πάνω στο θέμα.
Λοιπόν, επειδή εγώ είμαι τροτσκιστής, ξέρω ένα πραγμα: Σύμφωνα με τη θεωρία της διαρκούς επανάστασης το θέμα που πραγματεύεστε (ανατροπή ή ανάπτυξη κλπ) πρακτικά δεν τίθεται.
Ο ελληνικός καπιταλισμός – όπως και ο τουρκικός, ο αλβανικός ή ο νιγηριανός – είναι ώριμοι για την επανάσταση και το πέρασμα στον σοσιαλισμό, σαν μέρη του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, ανεξάρτητα από τη φάση που βρίσκεται ο καθένας τους. Η αντίθετη άποψη είναι η γνωστή σταλινική άποψη που αναφέρεται ως “η θεωρία των σταδίων”. Υπεραπλουστεύω κάπως, αλλά περί αυτού πρόκειται.
Τώρα, δεν προτίθεμαι να συζητήσω για το ποια από τις δυο θεωρίες είναι σωστή, είναι λυπηρό ότι χρειάζεται ακόμη συζήτηση για αυτό το θέμα εν έτει 2010…
Πάντως η θέση του τροτσκισμού είναι αυτή. Προσοχή στις απομιμήσεις!!

Αυτό όμως που θα χρειαζόμασταν εμείς θα ήταν ένα άλλο μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας.
Για να μη θεωρητικολογώ θα έδειχνα παραδείγματα αυτόνομης οργάνωσης και αυτοδιαχείρισης που λειτούργησαν για λίγο στην πράξη όπως τη Μαρίναλεντα στην Ισπανία το Βοργκλ στην Αυστρία, βλέπε

http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=44&t=219589

αλλά και εντός καπιταλισμού συνεταιρισμοί (όπως ο οινοποιητικός συνεταιρισμός Νάουσας τώρα ή τα Αμπελάκια παλιότερα) ή ακόμα τα σκανδιναβικά μοντέλα με αναδιανομή εισοδήματος και κοινωνικό κράτος.
Σε κάθε περίπτωση πάντως η αριστερά πρέπει να βρει ένα μίνιμουμ συνεννόησης (βλέπε τελευταίο κεφάλαιο «κομμουνιστικού μανιφέστου»).Δεν μπορεί ο καθένας να μένει σε κάποια θεωρητική ορθοδοξία .

Πράξη όχι μόνο θεωρία.

Το εφπολιστικό κεφάλαιο μπορεί να έχει καταθέσεις και στη Ζιμπαμπουε και μετοχές στο Γιοχάνεσμπουργκ. Η εθνική υπόσταση του κεφαλαίου δεν πηγάζει από το που έχει τις καταθέσεις του αλλά με βάση τους νόμους ποιου κράτους συγκεντρώνει και συγκεντροποιεί το κεφάλαιο. Αυτοί οι νόμοι είναι οι ελληνικοί, αυτό και το κράτος του. Η άρχουσα τάξη της Ελλάδας για να έχουν οι Έλληνες εφοπλιστές την ίδια πατρίδα με πριν 100 χρόνια έχει θεσπίσει 52 θεσμικές περιπτώσεις φοροαπαλλαγών ώστε να έχει το εφοπλιστικό κεφάλαιο για αμτμομηχανή της. Με έναν παραλληλισμό: ακόμα και η Nike είναι αμερικάνικη κι ας γράφουν πάνω τα προϊόντα Made in India(Pakistan κ.ο.κ.).

Τέλος, «τα πραγματικά μεγέθη του ελληνικού καπιταλισμού που σχετίζονται με τις παραγωγικές σχέσεις» όπως αναφέρει ο φίλος από πάνω δεν μετριούνται ποσοτικά. Δεν γίνεται οι παραγωγικές σχέσεις να λογίζονται ποσοτικά, αλλά ως προς την ταξική τους φύση. Αυτό ίσχυε στη Ρωσία του 1900, ισχύει και σήμερα. Το αν αποτελούν βάση για έναν πανίσχυρο καπιταλισμό όπως των ΗΠΑ ή έναν «περιφερειακό»(με πολλά «») όπως της Ελλάδας δεν είναι μέτρο για τις σχέσεις, αλλά για τις δυνάμεις.

Νομίζω ότι βασίζεσαι στην εθνική καταγωγή των καπιταλιστών και όχι στους χώρους που αυτοί δραστηριοποιούνται. Δηλαδή ένας Έλληνας που έχει δουλειές στη Νιγηρία, είναι κομμάτι του «ελληνικού καπιταλισμού» ή του νιγηριανού; Νομίζω του δεύτερου. Το ίδιο και κάποιος που δραστηριοποιείται στη Ρουμανία κ.ά.

Επίσης η συμπερίληψη του εφοπλιστικού κεφάλαιου στον «ελληνικό καπιταλισμό», όπως το θέτεις, είναι επίσης αυθαίρετη. Η μεγαλύτερη μερίδα των Ελλήνων πλοιοκτητών κατοικούν στο Σίτι και τα πλοία τους μπορούν να τα θέσουν υπό όποια σημαία θέλουν και τους συμφέρει. Ίσως μόνο η κατηγορία των ακτοπλόων μπορεί να θεωρηθεί τμήμα του «ελληνικού καπιταλισμού».

Με μια έννοια, νομίζω ότι τα πραγματικά μεγέθη του ελληνικού καπιταλισμού που σχετίζονται με τις παραγωγικές σχέσεις που υπάρχουν στη χώρα μας, είναι πολύ μικρότερα απ’ αυτά που αναφέρεις…

Btw, για να σου χαλάσω τη ζαχαρένια, δεν είμαι υπέρ των 2 μεγάλων κομμάτων, ούτε του ΛΑ.ΟΣ, oύτε των μικρών κομμάτων, ούτε κανενός άλλου. Θα μπορούσα να ήμουν με την Αριστερά αν είχε τα @@ να δώσει απάντηση στα πρώτα, βασικά ερωτήματα, αλλά που;;;

Τι πάει να πει, εθνικοποίηση των μέσων παραγωγής;; Πως είναι δυνατόν, μια δημόσια επιχείρηση να είναι λειτουργική;
Είναι δυνατόν, ο μόνιμος δημόσιος υπάλληλος, να δουλεύει το ίδιο σκληρά με έναν ιδιωτικό;; Μπορεί ο δημόσιος τομέας να γίνει αποδοτικότερος από τον ιδιωτικό;; Μην τρελαθούμε…

Το άλλο το τρελό είναι η παύση πληρωμών του χρέους…
Μα είμαστε με τα καλά μας;; Θα μας κόψουν τον δανεισμό…Που θα βρούμε τα λεφτά και τους πόρους να για καλύψουμε την τρύπα που θα ανοίξουμε;; Με ένα γιγαντιαίο δυσλειτουργικό κράτος;;
Τι γίνεται με τις εθνικοποιήσεις;; Είναι νόμιμες;; Έχουμε το δικαίωμα να ΒΟΥΤΑΜΕ επιχειρήσεις από μετόχους με το έτσι θέλω, χωρίς να υποστούμε τις συνέπειες;;
Το κράτος, είναι εκ’ φύσεως διεφθαρμένο…Αν το μεγαλώσεις, μεγαλώνεις και την μούχλα του…

Αν δεν βρει η Αριστερά έναν πειστικό σχέδιο ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, θα ΑΠΟΤΥΧΕΙ ΞΑΝΑ! Και θα σβήσει ΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ από το μυαλό των Ελλήνων.