Εκτυπώστε το
Προλετάριοι όλων των χωρών σφαχτείτε
Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ από τη Λέσχη των ισοπεδωτών. Περισσότερες πληροφορίες για τους δημιουργούς της ταινίας θα βρείτε στις εξής διευθύνσεις:
http://www.youtube.com/user/isopedotes#p/u
http://eleftheriakos.blogspot.com/
Η ταινία αναφέρεται στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που ήταν ο πρώτος βιομηχανικού τύπου πόλεμος. Επίσης αναφέρεται στην προδοτική στάση της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη και ιδιαίτερα του μεγαλύτερου κόμματος της, του γερμανικού SPD, που ταυτίστηκε με αυτό τον πόλεμο.
Σε μια εποχή που οι προσδοκίες για την κοινωνική επανάσταση ειδικά στην κεντρική Ευρώπη ήταν μεγάλες, τελικά επικράτησε ο εθνικισμός κι ο σοβινιστικός πατριωτισμός. Οι προλετάριοι παρασύρθηκαν σε αυτό τον όλεθρο και έγιναν κρέας για τα κανόνια του καπιταλισμού. «Γιατί είναι γλυκό κι ωραίο να πεθαίνεις για την πατρίδα»…
Για να δείτε την ταινία κάντε κλικ στη συνέχεια της δημοσίευσης.
Πατώντας το πλήκτρο play μετά από λίγα δευτερόλεπτα (10΄΄-20΄΄) ξεκινάει το βίντεο. Μεταφέρεστε σε πλήρη οθόνη (full screen) κάνοντας κλικ στο εικονίδιο με τα λευκά βελάκια που βρίσκεται στο κάτω δεξιά μέρος του player. Επιστρέφεται σε κανονική απεικόνιση πατώντας το πλήκτρο escape (Esc).
Category: Βιντεοθήκη, Ταινίες
Ο πόλεμος είναι φρικιαστικό πράγμα. Όμως, το ίδιο είναι ο επιθετικός πόλεμος, ο κατακτητικός πόλεμος και το ίδιο ο αμυντικός; Ο ένας είναι παράλογη και απάνθρωπη αγριότητα, ο άλλος είναι ίσως αναγκαιότητα, όχι ως προς το αποτέλεσμα και τον αφανισμό της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας, αλλά ως προς το ότι δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά, εκτός αν παραδοθείς στους θύτες. Με αυτή την έννοια δεν θα έπρεπε να είχαν υπάρξει ούτε επαναστάσεις ούτε αντάρτικα. Το ίδιο ήταν τα εκατομμύρια των Γερμανών στρατιωτών που ξεκίνησαν, οικειοθελώς – γιατί εντάξει με την προπαγάνδα, αλλά τέλος πάντων όλοι πείστηκαν; κι ύστερα σφάζανε τους κατοίκους χωρών που πήγανε να κατακτήσουν, στα καλά καθούμενα, επειδή αντιστέκονταν – που έφτασαν μέχρι την Ελλάδα και αφανίσανε χωριά ολόκληρα, και το ίδιο ήταν οι Έλληνες στρατιώτες που αμύνονταν για το σπίτι, την οικογένεια, το ψωμί τους; Συγγενικό μου πρόσωπο ήταν μαθητής του γυμνασίου το ’40. Επειδή έκανε αντίσταση κατά της Ιταλικής κατοχής, δηλαδή έγραφε συνθήματα στους τοίχους και είχε φτιάξει ένα ραδιόφωνο που έπιανε ξένους σταθμούς και μετά έγραφε τις ειδήσεις σε προκηρύξεις και τις μοίραζε στο χωριό, οι Ιταλοί τον έκλεισαν φυλακή και τον βασάνισαν, τον κρεμούσαν ανάποδα και τον μαστίγωναν. Αργότερα, όταν οι Γερμανοί βομβαρδίσανε τους Ιταλούς, τα παιδάκια, δυο τριών χρονών, παίζανε ανάμεσα στα πτώματα. Τα τρόφιμα κατάσχονταν από τα μαγαζιά. Εκατομμύρια τέτοιες ιστορίες υπάρχουν. Οι άνθρωποι πολεμούσαν για την πατρίδα τους, δηλαδή το σπίτι, την οικογένεια τους, το βιός τους, την ελευθερία, όχι κάτι αφηρημένο, για τη ζωή τους. Τι να έκαναν, να καθότανε να τους σφάζουνε; Μακάρι να υπήρχε ένας άλλος τρόπος να αντιμετωπίσεις τη μαζική βία. Υπάρχει;