Εκτυπώστε το
Η κυβέρνηση των νεοφιλελεύθερων μισθοφόρων χέρι-χέρι με αιματοβαμμένους δολοφόνους
Αποτροπιασμός και αηδία.
Τα δυο αυτά συναισθήματα δεν μπορεί παρά να γεμίζουν κάθε πολίτη αυτής της χώρας που έχει στοιχειώδεις δημοκρατικές και αριστερές ευαισθησίες με αφορμή την επίσκεψη του ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου στην Ελλάδα.
Μια κυβέρνηση, όπως αυτή του ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, που έχει παραδώσει γη και ύδωρ στα αφεντικά, δεν θα μπορούσε παρά να ακολουθεί μια εξωτερική πολιτική πλήρους συνεργασίας με τις πλέον αντιδραστικές δυνάμεις σε διεθνές επίπεδο.
Από αυτό εδώ το μπλογκ έχουμε επανειλημμένα αρθρογραφήσει σχετικά με τις ελληνοτουρκικές διαφορές αποκαλύπτοντας τα ψεύδη της εθνικιστικής προπαγάνδας των ελληνικών κυβερνήσεων (διάβαζε και το τελευταίο άρθρο μας Ελληνικές εθνικές μυθολογίες και τα αιματηρά γεγονότα με το Στόλο της Ελευθερίας). Ξεδιάντροπα και απροκάλυπτα πλέον η ίδια η ελληνική κυβέρνηση κατεδαφίζει και τα τελευταία υπολείμματα του μύθου της δήθεν «έντιμης και αμυνόμενης χώρας» σε σχέση με τη διαμάχη της με την Τουρκία.
Η επίσκεψη Μπέντζαμιν Νετανιάχου στην Αθήνα δεν θα μπορούσε να γίνει σε πιο κατάλληλη στιγμή για να αποκαλυφθεί η βαρβαρότητα και επιθετικότητα της ελληνικής άρχουσας τάξης.
– Η επίσκεψη πραγματοποιείται ενώ δεν έχει παρέλθει πολύ διάστημα από τη δολοφονία των εννέα Τούρκων ακτιβιστών του Στόλου της Ελευθερίας.
– Η επιθετικότητα και οι απειλές του δυτικού ιμπεριαλισμού ενάντια στο Ιράν βρίσκονται σε έξαρση, ενώ εντείνονται, για άλλη μια φορά, οι φήμες και οι απειλές για επίθεση κατά του Ιράν από τον ισραηλινό στρατό. Η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας-Ισραήλ ενισχύει την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα εναντίον του Ιράν.
– Η κυβέρνηση των ΗΠΑ αυξάνει τις πιέσεις απέναντι στην Άγκυρα για να συμμορφωθεί στις απαιτήσεις του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και του μαντρόσκυλού τους Ισραήλ. Η ελληνική κυβέρνηση θέτει τις υπηρεσίες της στη διάθεση ΗΠΑ και Ισραήλ σε μια κρίσιμη συγκυρία για τους πολέμους σε Ιράκ και Αφγανιστάν, ώστε να πιεστεί η Τουρκία και να συμμορφωθεί «προς τας υποδείξεις».
– Τη ίδια στιγμή που η τουρκική κυβέρνηση κάνει άνοιγμα προς την Ελλάδα, με το να επιτρέψει τη λειτουργία στην Παναγία της Σουμελάς στην Τραπεζούντα, η ελληνική κυβέρνηση απαντά επιθετικά (και καθόλου ειρηνόφιλα) με την επίσκεψη του αιματοβαμμένου δολοφόνου Μπέντζαμιν Νετανιάχου.
Θρησκεία, κιτς και εθνικισμός
Από τα ελληνικά ΜΜΕ παρουσιάστηκε με «βαθιά θρησκευτική ευλάβεια», αλλά και με ελάχιστα καλυμμένο εθνικισμό, η τέλεση της λειτουργίας στην Τραπεζούντα. Και, φυσικά, όπου υπάρχει θρησκευτική εορτή εμφανίζεται και το μεγαλόσχημο κιτς αναμιγμένο με τον εθνικισμό:
«Ο Οικουμενικός Πατριάρχης άρχισε την ομιλία του με τον στίχο του Αγίου Κοσμά του Μελωδού “Πανηγυριζέτωσαν οι θεόφρονες (!!). Όλα αυτά τα 88 χρόνια” σημείωσε ο κ. Βαρθολομαίος “η ακοίμητος καντήλα (sic!) της μνήμης και ευλάβειας προς τη Σουμελιώτισσα έκαιε και επότιζε και καθοδηγούσε την πορεία όλων των Ποντίων, όλων των Ρωμιών”».[1]
Την ίδια στιγμή, όπως ήταν αναμενόμενο, ο ελληνικός τύπος υποδέχθηκε με ψυχρότητα, αν όχι με εχθρότητα, τις δηλώσεις του Ερντογάν ότι αναμένει ανάλογη κίνηση καλής θέλησης από την ελληνική πλευρά σε σχέση με τη δημιουργία ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα:
«Αν σήμερα μπορούμε και ρωτάμε τον Έλληνα πρωθυπουργό “πότε θα ανοίξουμε το τέμενος στην Αθήνα”, αυτό μπορούμε και το κάνουμε χάρις στα βήματα που έχουμε κάνει».[2]
Τζαμί εδώ και δεκαετίες υπόσχονται οι ελληνικές κυβερνήσεις στους περίπου 700.000 μουσουλμάνους που ζουν στην Αθήνα χωρίς ποτέ να πραγματοποιούν τις υποσχέσεις τους. Αυτό που έχουν εισπράξει οι μουσουλμάνοι είναι βροχή από πρόστιμα από τις ελληνικές αρχές γιατί οι μουσουλμάνοι στην Ελλάδα μετέτρεψαν σε τεμένη υπόγεια και γκαράζ πολυκατοικιών λόγω των θρησκευτικών διακρίσεων. Αναβάλλεται διαρκώς η κατασκευή μουσουλμανικού νεκροταφείου στην Αθήνα, με αποτέλεσμα μουσουλμάνοι που τα βγάζουν πέρα δύσκολα στη ζωή να αναγκάζονται να πληρώνουν χιλιάδες ευρώ προκειμένου να μεταφέρουν στη Θράκη ή στο εξωτερικό τους νεκρούς τους για την τέλεση θρησκευτικής ταφής. Η κατάσταση αυτή είναι σκανδαλώδης και μοναδική σε ολόκληρη την Ευρώπη:
«Είναι μακρός ο κατάλογος των ευρωπαϊκών χωρών που έχουν τεμένη και χώρους ταφής μουσουλμάνων, όπως παρατίθεται ενδεικτικά στην ερώτηση του βουλευτή κ. Κοροβέση: στη Σουηδία λειτουργούν πέντε τζαμιά, 150 χώροι προσευχής και δέκα μουσουλμανικά νεκροταφεία, στη Γαλλία υπάρχουν 2.000 χώροι προσευχής και 12 τζαμιά, ενώ τα κοιμητήρια (εκτός ενός αμιγώς μουσουλμανικού που ιδρύθηκε το 1930) υποχρεώνονται να διαθέτουν χώρους για την ταφή των μουσουλμάνων, στη Νορβηγία (Οσλο) το τέμενος δημιουργήθηκε το 1980, στην Πολωνία (Γκντανσκ) το 1989, στη Ρωσία (Μόσχα) το 1912, στη Σκωτία (Γλασκώβη) το 1983, στην Πορτογαλία (Λισαβόνα) το 1988, στη Μάλτα το 1978, στην Ιρλανδία (Δουβλίνο) το 1978, ενώ στην Αγγλία υπάρχει το μεγαλύτερο μουσουλμανικό νεκροταφείο της Ευρώπης αλλά και πολλά τζαμιά».[3]
Σε όλες τις κινήσεις καλής θέλησης που κάνει η Τουρκία, η απάντηση των ελληνικών κυβερνήσεων είναι είτε αμηχανία είτε αδιαλλαξία. Αποκορύφωμα η επίσκεψη Παπανδρέου στο Ισραήλ, παρά τη διεθνή κατακραυγή, και η ανταπόδοση με την επίσκεψη του χασάπη Νετανιάχου στην Ελλάδα.
Μιλιταρισμός και
«οικονομικές θυσίες» για τους εργαζόμενους
Κυβέρνηση και ΜΜΕ μας ζητούν να συναινέσουμε (ή έστω να σιωπήσουμε) στην επίσκεψη του Νετανιάχου για λόγους «εθνικούς». Η αντιπαλότητα με την Τουρκία είναι «εθνικής προτεραιότητας» και επομένως κάθε συμμαχία που πλήττει την Τουρκία είναι καλό «για την Ελλάδα».
«ΣΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ δεν υπάρχουν μόνιμοι φίλοι, αλλά μόνιμα συμφέροντα.
[…]
Το «πάγωμα» των σχέσεων του Ισραήλ με την Τουρκία είναι αυτό που προκαλεί το ζέσταμα των σχέσεων με την Ελλάδα και ο βασικός λόγος που χθες ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ που επισκέπτεται επίσημα τη χώρα μας, λένε χαρακτηριστικά διπλωματικές πηγές.
[…]
Κι αυτό γιατί δεν είναι λίγοι όσοι εκτιμούν ότι η συμπόρευση της Ελλάδας με το Ισραήλ θα μπορούσε να δημιουργήσει έναν φιλοδυτικό άξονα στην περιοχή, σε μια στιγμή μάλιστα που οι ΗΠΑ αμφισβητούν όχι μόνο τις προθέσεις της Τουρκίας, αλλά και -σύμφωνα με δημοσίευμα των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς»- την προμήθεια αμερικανικών οπλικών συστημάτων στη γειτονική χώρα λόγω της στάσης της απέναντι στο Ισραήλ και το Ιράν». [4]
Να, λοιπόν, γιατί επιβάλλεται ανειρήνευτη πάλη ενάντια στον εθνικισμό είτε στη λάιτ του εκδοχή («πατριωτισμός») είτε στη σκληρή του εκδοχή (σοβινισμός). Με πρόσχημα τα «εθνικά συμφέροντα» μας καλούν όχι μόνο να υποστούμε οικονομικές θυσίες, δηλαδή να πληρώσουμε εμείς οι εργαζόμενοι το λογαριασμό των υπέρογκων στρατιωτικών δαπανών, αλλά και να συναινέσουμε σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Μεσούσης της οικονομικής κρίσης, η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να μην βρίσκει χρήματα για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, βρίσκει ωστόσο για πολεμικούς εξοπλισμούς:
«“Λιτότητα; Αντ’ αυτού η Αθήνα εξοπλίζεται”, αυτός είναι ο τίτλος του άρθρου του Florian Hassel στην εφημερίδα Welt am Sonntag, στο οποίο αναφέρεται πως καμία άλλη χώρα στην Ευρώπη δεν σπαταλά τόσα χρήματα σε πολεμικό εξοπλισμό όσο η Ελλάδα, η οποία “βρίσκεται σε μια δίνη ανταγωνισμού με την Άγκυρα, όσον αφορά τις στρατιωτικές δαπάνες”.
[…]
Τα στοιχεία του ΝΑΤΟ αναφέρουν πως η Ελλάδα διαθέτει -σε αναλογία με τον πληθυσμό της- τις μεγαλύτερες ένοπλες δυνάμεις της Ευρώπης (133.000 στρατιώτες), ενώ καμία άλλη χώρα στην Ευρώπη δεν επενδύει τόσα πολλά χρήματα στην αγορά όπλων.
Την τελευταία δεκαετία η Ελλάδα φέρεται να δαπάνησε για όπλα περίπου 50 δις Ευρώ, ενώ το Ινστιτούτο SIPRI της Στοκχόλμης, αναφέρει πως η Ελλάδα κατέχει παγκοσμίως την 5η θέση στην αγορά όπλων και οπλικών συστημάτων.
[…]
Όπως αναφέρει στο ρεπορτάζ του Hassel […] η Ελλάδα προτίθεται να παραγγείλει άλλα δύο υποβρύχια τύπου της σειράς 214, κόστους ενός δις ευρώ, τα οποία θα κατασκευαστούν στα ελληνικά ναυπηγεία.
[…]
Το ποσό του 1 δις Ευρώ για τα δύο νέα υποβρύχια θα επιβαρύνει τον προϋπολογισμό της χώρας μέχρι το 2018 με έως και 200 εκατομμύρια Ευρώ ετησίως».[5]
Η συμμαχία με τους σιωνιστές του Ισραήλ θα επιφέρει πρόσθετες θυσίες για τους εργαζόμενους. Είναι γελοίο τα ΜΜΕ να παρουσιάζουν τη σχέση με το Ισραήλ ως δήθεν ευκαιρία για οικονομική ανάπτυξη:
«Η οικονομική και επιχειρηματική πτυχή της συνεργασίας σε τομείς όπως ο τουρισμός, η αγροτική ανάπτυξη, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η μεταφορά τεχνολογίας και οι συμπαραγωγές στον αμυντικό τομέα, διαπιστώθηκε ότι δίνει ευκαιρίες και στις δύο πλευρές: «Αποτελεί χρυσωρυχείο» φέρεται να είπε χαρακτηριστικά για τις αμοιβαίες προοπτικές που ανοίγονται ο κ. Νετανιάχου στους συνομιλητές του. Μήνυμα που φρόντισε άλλωστε, όπως έλεγαν διπλωματικές πηγές, να περάσει στους ισραηλινούς επιχειρηματίες, τόσο με τις δηλώσεις του που τους κάλεσε να δραστηριοποιηθούν στην Ελλάδα όσο και με την επιλογή του να πάει σε ένα ελληνικό νησί, όπως ο Πόρος, «κάνοντας νεύμα στους συμπατριώτες του για τουρισμό στην Ελλάδα». «Έχουμε κοινά χαρακτηριστικά ως χώρες σε πολλά θέματα και μπορούμε να προχωρήσουμε», τόνισε ο κ. Νετανιάχου».[6]
Στην πραγματικότητα, μόνο «χρυσωρυχείο» δεν πρόκειται να αποδειχθεί η σχέση Ελλάδας-Ισραήλ, τουλάχιστον για τους εργαζόμενους. Υπάρχει μια, θα λέγαμε, αιματοσυγγενική σχέση μεταξύ των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Νετανιάχου. Και οι δυο είναι ακραιφνείς θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού και του μιλιταρισμού. Γι’ αυτό, ο ένας έχει να διδαχτεί πολλά από τον άλλο. Το Ισραήλ έχει αναδειχθεί σε πρωταθλητή του νεοφιλελευθερισμού και η κυβέρνηση Νετανιάχου από τους σημαιοφόρους του:
«Στη διάρκεια της πενταετίας 2001-2005, [στο Ισραήλ] οι επιδοτήσεις για παιδιά περικόπηκαν κατά 45%, τα επιδόματα ανεργίας κατά 47% και τα επιδόματα διατήρησης εισοδήματος κατά 25%. Το άμεσο αποτέλεσμα των περικοπών ήταν να αυξηθεί κατακόρυφα η φτώχεια από 17% περίπου το 2000 στο 20% περίπου το 2004, επίπεδο στο οποίο παραμένει μέχρι σήμερα.
[…]
Το 2007 δύο κυβερνητικές επιτροπές παρουσίασαν προτάσεις με άμεσες οικονομικές επιπτώσεις. Η μία πρότεινε να αυξηθούν σημαντικά οι στρατιωτικές δαπάνες για την επόμενη δεκαετία. Η άλλη πρότεινε να περιοριστεί η ανάπτυξη της ανώτατης εκπαίδευσης, προτείνοντας στα πανεπιστήμια να αυξήσουν τους πόρους τους μέσω ιδιωτικών εισφορών(σ.σ. αξίζει να επισημανθεί ότι στο Ισραήλ δεν υπάρχει δωρεάν ανώτατη παιδεία, αλλά οι φοιτητές καταβάλλουν δίδακτρα, τα οποία όμως δεν είναι αρκετά για να συντηρούν και αναπτύσσουν τα πανεπιστημιακά ιδρύματα του κράτους)».[7]
Το αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών είναι πλέον εμφανές στο εσωτερικό του Ισραήλ:
«Ένα στα τρία ισραηλινά παιδιά είναι φτωχό όπως αποκαλύπτει έκθεση με θέμα τη φτώχεια, ενώ κάθε τρίτο παιδί ζει κάτω από το όριο της φτώχειας», σύμφωνα με άλλη έκθεση του ετήσιου Εθνικού Ίδρυματος Ασφαλίσεως (ΝΙΙ) που κυκλοφόρησε πρόσφατα.
Πάνω από 400.000 οικογένειες στο Ισραήλ υποφέρουν από «διατροφική ανασφάλεια», όπως αποκαλείται κατ” ευφημισμό η πείνα. Το 28% των Ισραηλινών πολιτών (1.600.000 άτομα) ζουν σε συνθήκες φτώχειας, ανάμεσά τους περισσότερα από 600.000 πεινασμένα παιδιά. Όσοι βιώνουν τον υποσιτισμό τρώνε μικρότερες των κανονικών μερίδες, παραλείπουν βασικά γεύματα και, σε ακραίες περιπτώσεις, δεν τρώνε για μια ολόκληρη μέρα. Η διατροφή τους μπορεί να είναι υψηλή σε υδατάνθρακες και ταυτόχρονα ανύπαρκτη σε κρέας, γαλακτοκομικά προϊόντα, λαχανικά και φρούτα. Στο Ισραήλ, το 22% των οικογενειών θεωρούνται μερικώς «ανασφαλείς» και το 8% υποφέρει από σοβαρή έλλειψη ασφάλειας ως προς τη διατροφή τους. Περίπου το 24% των Ισραηλινών είναι αναγκασμένοι να κάνουν επιλογές μεταξύ των τροφίμων και άλλων εξόδων, όπως το ενοίκιο, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τη θέρμανση και τον ηλεκτρισμό.[…] Η κατάρρευση της οικονομίας αποτέλεσε μεγάλο πλήγμα για τις ζωές των φτωχότερων οικογενειών του Ισραήλ, και πολλά παιδιά από τη μεσαία τάξη προσχωρούν στις κατώτερες. Επιπρόσθετα, η ανεργία στο Ισραήλ είναι περίπου 20%, και η δύσκολη οικονομική κατάσταση έχει αρνητικό αντίκτυπο σε τεράστιο αριθμό Ισραηλινών».[8]
Να λοιπόν τι έχει να «διδαχθεί» η κυβέρνηση Παπανδρέου από τον Νετανιάχου. Εντατικοποίηση του νεοφιλελευθερισμού. Στο επίπεδο της «οικονομικής συνεργασίας» κατ’ εξοχήν πολεμικές παραγγελίες από την ανθούσα πολεμική βιομηχανία του Ισραήλ. Το Ισραήλ είναι από τους σημαντικότερους παγκόσμιους εξαγωγείς στρατιωτικού εξοπλισμού, με τις ισραηλινές πωλήσεις να αποτελούν το 10% του παγκόσμιου συνόλου το 2003.[9]
Δολοφονική ιερά συμμαχία
Αλλά οι οικονομικές θυσίες για τους εργαζόμενους είναι μόνο η μια πλευρά του νομίσματος στις ισραηλινο-ελληνικές σχέσεις. Η άλλη είναι η αυτόβουλη συμπόρευση της Ελλάδας με τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Ο πόλεμος σε Ιράκ και Αφγανιστάν έχει εξελιχθεί με το χειρότερο τρόπο για τις ΗΠΑ και τους δυτικούς τους συμμάχους. Σε αυτή τη συγκυρία ο στρατιωτικός ρόλος του Ισραήλ ως μαντρόσκυλο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού έχει αυξηθεί κατακόρυφα (διάβαζε και τις δημοσιεύσεις μας Ισραήλ: Ένα φυλάκιο της αυτοκρατορίας, καθώς επίσης και Η δημιουργία του ισραηλινού Απαρτχάιντ).
Ο πόλεμος έχει επεκταθεί στο Πακιστάν σε μια ύστατη προσπάθεια των ΗΠΑ να κερδίσουν τον πόλεμο διασπείροντάς τον και σε άλλες χώρες. Στην όλη ιμπεριαλιστική επέμβαση στην περιοχή κρίσιμης σημαίας είναι η συμβολή της Ελλάδας. Συμμετέχει στους πολέμους με εκστρατευτικά σώματα, πολεμικά πλοία και τις βάσεις που προσφέρει στις ΗΠΑ σε ελληνικό έδαφος απ’ όπου εφοδιάζονται τα Νατοϊκά στρατεύματα.
Στην κόντρα Τουρκίας-Ισραήλ η ελληνική κυβέρνηση άδραξε την ευκαιρία για να παρουσιαστεί ως ο πλέον πιστός σύμμαχος των δυτικών, συναινώντας σε κάθε επέκταση του πολέμου στην περιοχή. Ουσιαστικά η ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει στην προετοιμασία ενός πολέμου κατά του Ιράν:
«ΔΥΟ ΑΣΚΗΣΕΙΣ, ο “Ένδοξος Σπαρτιάτης” του 2008 και ο “Μίνωας” του 2010, είναι από τις πλέον πολυσυζητημένες φάσεις των ελληνοϊσραηλινών στρατιωτικών σχέσεων, οι οποίες έχουν περάσει πολλά σκαμπανεβάσματα- πολλές φορές στη σκιά των αντίστοιχων τουρκοϊσραηλινών σχέσεων.
Ο “Ένδοξος Σπαρτιάτης” έγινε θέμα παγκοσμίων διαστάσεων όταν η ισραηλινή “έφοδος” 100 και πλέον μαχητικών F-15 και F-16 στον ελληνικό εναέριο χώρο στα μέσα του 2008, αποκαλύφθηκε από τους “Νew Υork Τimes” ως πρόβα βομβαρδισμού των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν. Τα ισραηλινά αεροσκάφη- συνοδευόμενα από ελικόπτερα διάσωσης πιλότων και ιπτάμενα τάνκερ ανεφοδιασμού – πέταξαν για περίπου 1.500 χιλιόμετρα, μέχρι το Πεδίο Βολής Κρανέας στη Θεσσαλία, που είναι περίπου η ίδια απόσταση ανάμεσα στο Ισραήλ και τον ιρανικό σταθμό εμπλουτισμού ουρανίου στη Νατάνζ…Τότε το ΠΑΣΟΚ είχε επικρίνει την κυβέρνηση της Ν.Δ. με ερώτηση βουλευτών του για την έγκριση που είχαν δώσει στη διεξαγωγή της άσκησης χωρίς να λάβουν, όπως επεσήμαναν, υπόψη το διεθνές περιβάλλον…».[10]
Στη διάρκεια της επίσκεψης του Νετανιάχου αποφασίστηκε η συνέχεια της διακοπείσας (μετά την επίθεση στο Στόλο της Ελευθερίας) άσκησης «Μίνωας» πιθανώς τον προσεχή Οκτώβριο αλλά και η προέκτασή της, που περιλαμβάνει σενάρια έρευνας και διάσωσης πιλότων σε περιοχές της Πελοποννήσου και το Ιόνιο Πέλαγος.
Η ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας στην προετοιμασία ενός ενδεχόμενου πολέμου με το Ιράν δεν έχει διαφύγει της προσοχής του διεθνούς τύπου:
«Επιθετικότερη στάση έναντι του Ιράν και δέσμευση για πιθανή αεροπορική επίθεση κατά του πυρηνικού του προγράμματος ζητά από τις ΗΠΑ το Ισραήλ, σύμφωνα με τους Financial Times Deutschland. Η εφημερίδα διαπιστώνει αποφασιστικότητα του Ισραήλ να σταματήσει την κατασκευή ατομικής βόμβας από το Ιράν, αν χρειαστεί και δια της βίας.
[…]
Σύμφωνα με την εφημερίδα, πλέον γίνεται ολοένα και πιο ανοιχτά λόγος για αεροπορική επίθεση και, ζητώντας την αμερικανική στήριξη, το Ισραήλ δείχνει ότι διστάζει να πραγματοποιήσει μόνο του μια στρατιωτική επιχείρηση.
Σημειώνεται ότι το Ισραήλ φέρεται να έχει γνωστοποιήσει το ενδιαφέρον του για χρήση του ελληνικού εναέριου χώρου με στόχο την εκτέλεση αεροπορικών στρατιωτικών ασκήσεων, δεδομένης και της κρίσης στις σχέσεις του με την -άλλοτε στρατιωτική σύμμαχο- Τουρκία».[11]
Ούτε φτωχή ούτε μικρή χώρα είναι η Ελλάδα,
αλλά μια αρπακτική, ιμπεριαλιστική δύναμη
Από τα βασικά «θύματα» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα την επίσκεψη του ακροδεξιού Νετανιάχου, είναι και η εθνική μυθολογία της «μικρής και φτωχής» Ελλάδας. Μυθολογία την οποία, δυστυχώς, η Αριστερά στην Ελλάδα έχει με κάθε τρόπο καλλιεργήσει και εξακολουθεί να καλλιεργεί.
Ο «μικρός και ταπεινός» ελληνικός καπιταλισμός έχει επανειλημμένα αποδείξει, παρά τις ιδεοληψίες που ο ίδιος ή η Αριστερά προβάλλουν, ότι ούτε μικρός είναι, ούτε ταπεινός (για την οικονομική πλευρά της μυθολογίας διάβαζε και τη δημοσίευση Πώς το σύστημα, με την ευγενική χορηγία και της Αριστεράς, έχει μετατρέψει έναν δυναμικό καπιταλισμό σε …αόρατο).
Οι εξοπλισμοί και τα υπέρογκα ποσά που καλούνται οι εργαζόμενοι να πληρώσουν για την αγορά οπλικών συστημάτων, την ίδια στιγμή που περικόπτονται οι μισθοί τους και η πιθανότητά τους να πάρουν σύνταξη μετατρέπεται σε μεταφυσικό όραμα, δεν γίνονται εξαιτίας των υπαρκτών ή ανύπαρκτων «απειλών της Άγκυρας».
Όπως είναι γνωστό, από την αρχή της εισβολής στο Ιράκ η Τουρκία βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα γιατί αρνήθηκε να παραχωρήσει το έδαφός της για να διέλθουν τα αμερικανικά στρατεύματα. Έκτοτε η Τουρκία προσπαθεί να παίξει ένα αυτόνομο ρόλο στην περιοχή καλλιεργώντας καλές σχέσεις με Συρία-Ιράν και ταυτόχρονα κάνοντας χειρονομίες καλής θέληση προς την Ελλάδα και την Κύπρο. Προφανώς η τουρκική άρχουσα τάξη τα κάνει αυτά υπερασπίζοντας τα συμφέροντά της και επομένως οι κινήσεις αυτές είναι λίαν αντιφατικές (για μια πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση διάβαζε Ελληνοτουρκικές σχέσεις: ισορροπίες μιας λυκοφιλίας…). Ωστόσο, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι η απάντηση της ελληνικής πλευράς στην τουρκική εξωτερική πολιτική ήταν να εκμεταλλευτεί τη διάσταση συμφερόντων της Τουρκίας με ΗΠΑ-Ισραήλ εξυπηρετώντας κάθε διεκδίκηση του ιμπεριαλισμού. Αντί δηλαδή να προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί για ειρηνικούς σκοπούς τις δυσκολίες της Τουρκίας με το δυτικό ιμπεριαλισμό, προτείνοντας, για παράδειγμα, μείωση της κούρσας των εξοπλισμών, κάνει το εντελώς αντίθετο: η άρχουσα τάξη της Ελλάδας ενσωματώνει τη χώρα ολοένα και πιο πολύ στα άμεσα πολεμικά σχέδια του ιμπεριαλισμού στην περιοχή διευρύνοντας την κόντρα με την Τουρκία.
Επομένως, δεν είναι η διαβόητη «τουρκική απειλή» το αίτιο της συμπεριφοράς της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά τα καλά και συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου: τα συμφέροντα του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου που πάντοτε ταυτίζονταν με τα συμφέροντα των δυτικών εταιρειών πετρελαίου για την εκμετάλλευση του αραβικού πετρελαίου. Αυτός είναι ο λόγος που η ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου, στην πίεση επί του Ιράν επιτρέποντας στις ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις να ασκούνται επί ελληνικού εδάφους. Με αυτό τον τρόπο στέλνει ένα φιλικό και συμμαχικό μήνυμα όχι μόνο προς τις ΗΠΑ αλλά και προς τα διεφθαρμένα αραβικά καθεστώτα με τα οποία διατηρεί τις καλύτερες των σχέσεων.
Είναι λάθος η κριτική που κάνει η πλειοψηφία (δυστυχώς) της Αριστεράς ότι η συμμαχία με το σιωνιστικό Ισραήλ αποξενώνει δήθεν την Ελλάδα από τον «αραβικό κόσμο». Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένας αφηρημένος «αραβικός κόσμος», αλλά τα διάφορα δικτατορικά αραβικά καθεστώτα που, δεκαετίες τώρα, έχουν συναινέσει στην καταπίεση των Παλαιστινίων. Επιπλέον, τα αραβικά καθεστώτα δεν θα είχαν καμιά αντίρρηση για ένα στρατιωτικό κτύπημα στο Ιράν -ο κύριος αντίπαλός τους δεν είναι το Ισραήλ αλλά οι πολιτικές ριζοσπαστικές δυνάμεις που δραστηριοποιούνται στους αραβικούς πληθυσμούς. Η ανάδειξη σε μεγάλη δύναμη του σιιτικού Ιράν τρομάζει τα αραβικά καθεστώτα που είναι προσκολλημένα στο δυτικό ιμπεριαλισμό, ιδιαίτερα υπό τη διαφαινόμενη προοπτική ήττας των ΗΠΑ σε Ιράκ και Αφγανιστάν.
Καλά θα έκανε η Αριστερά στην Ελλάδα να επικεντρωνόταν στο πραγματικό ζήτημα: η ελληνική άρχουσα τάξη, υπό την καθοδήγηση της πιο απροκάλυπτα ταξικής κυβέρνησης που γνώρισε η Ελλάδα, συντάσσεται αυτοβούλως με τις πλέον αντιδραστικές δυνάμεις της Μέσης Ανατολής προσδοκώντας οικονομικά, πολιτικά και διπλωματικά οφέλη.
Σε μια συγκυρία δύσκολη για τις ΗΠΑ, η ελληνική άρχουσα τάξη επέλεξε να επιδείξει, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι στο βωμό των συμφερόντων της δεν διστάζει μπροστά σε οποιοδήποτε έγκλημα. Την ίδια ώρα που η παγκόσμια κατακραυγή κατά του Ισραήλ είναι στο απόγειό της, λόγω της ανθρωπιστικής καταστροφής στη Γάζα και της σφαγής των ακτιβιστών του Στόλου της Ελευθερίας, η ελληνική κυβέρνηση «βάζει πλάτη» για τους σιωνιστές του Ισραήλ προσφέροντάς τους τη συμπαράστασή της. Στα αυξανόμενα προβλήματα του δυτικού ιμπεριαλισμού λόγω της αποτυχημένης πορείας των πολέμων σε Ιράκ και Αφγανιστάν, η ελληνική κυβέρνηση προσφέρει τη δυνατότητα να χτυπηθεί το Ιράν. Στην όποια δυνατότητα ειρηνικής διευθέτησης των διαφορών με την Τουρκία και μείωσης των πολεμικών εξοπλισμών, η ελληνική κυβέρνηση απαντάει ανεβάζοντας τον πήχη της αντιπαράθεσης και των πολεμικών εξοπλισμών. Τα παραπάνω δεν συνιστούν καθόλου είτε μια «αμυνόμενη πολιτική» είτε μια πολιτική που την επιβάλλουν οι «Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές». Πρόκειται για μια απροκάλυπτα βάρβαρη, επιθετική, πολεμοκάπηλη πολιτική που πηγάζει από τις ταξικές ανάγκες του ελληνικού καπιταλισμού.
Σε αντίθεση λοιπόν με τις εθνικές ιδεοληψίες, δεν έχουμε απλά να κάνουμε με τη χαμένη τιμή μιας «φτωχής πλην τίμιας χώρας». Αλλά ούτε με τη μυθολογία μιας δήθεν αδύναμης, εξαρτημένης Ελλάδας από τις «μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις».
Εδώ πρόκειται για την αποκεκαλυμμένη επίδειξη δύναμης από μια χώρα που επιθετικά υπερασπίζει τα συμφέροντα του δικού της καπιταλισμού, αδιαφορώντας για οποιοδήποτε τίμημα σε ανθρώπινες ζωές. Με αυτό τον τρόπο αποκαλύπτεται και η ενότητα εσωτερικής-εξωτερικής πολιτικής. Όπως ακριβώς οι ανάγκες του κεφαλαίου επιβάλουν την επιστροφή στον 19ο αιώνα των εργατικών δικαιωμάτων στο εσωτερικό της χώρας, με τον ίδιο τρόπο και η εξωτερική πολιτική προωθεί δια πυρός και σιδήρου τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου. Όπως στο εσωτερικό θεωρούνται ως αναλώσιμοι οι Έλληνες εργαζόμενοι, το ίδιο αναλώσιμοι είναι και οι Παλαιστίνιοι, οι Ιρανοί και όποιοι άλλοι θα έχουν την ατυχία να βρεθούν στο διάβα του ελληνικού κεφαλαίου.
Άγγελος Κ
Σημειώσεις
[1] http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231055357
[2] http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=348719&ct=2&dt=16/08/2010
[3] http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=263546&ct=1&dt=12/04/2009
[4] http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=4589482
[5] http://tvxs.gr/news/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B5%CE%BE%CE%BF%CF%80%CE%BB%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9
[6] http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4589652
[7] http://peacenik-wwwpeacenik.blogspot.com/2010/04/blog-post.html
[8] http://tvxs.gr/news/%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82/%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%AE%CE%BB-%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CF%86%CF%84%CF%89%CF%87%CE%BF%CE%AF-%CF%86%CF%84%CF%89%CF%87%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B9
[9] http://wikipedia.qwika.com/en2el/Economy_of_Israel
[10] http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=4589482
[11] http://tvxs.gr/news/%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82/ftd-%CF%84%CE%BF-%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%AE%CE%BB-%CF%80%CE%B9%CE%AD%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%B7%CF%80%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%AF%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B9%CF%81%CE%AC%CE%BD
Category: Χωρίς κατηγορία
