Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών: μια συνέντευξη



Πατώντας το πλήκτρο play μετά από λίγα δευτερόλεπτα (10΄΄-20΄΄) ξεκινάει το βίντεο. Μεταφέρεστε σε πλήρη οθόνη (full screen) κάνοντας κλικ στο εικονίδιο με τα λευκά βελάκια που βρίσκεται στο κάτω δεξιά μέρος του player. Επιστρέφεται σε κανονική απεικόνιση πατώντας το πλήκτρο escape (Esc).

Με αφορμή το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, έχουμε σήμερα τη χαρά να σας παρουσιάσουμε μια συνέντευξη με ανθρώπους που εμπλέκονται άμεσα στη διοργάνωσή του. Με τους Νασίμ Μοχαμεντί, Όλγα Λαφαζάνη και Νίκο Γιαννόπουλο συζητήσαμε τόσο για το ίδιο το Φεστιβάλ όσο και για τα γενικότερα ζητήματα του αντιρατσιστικού κινήματος.

Ακολουθεί ένα μικρό κείμενο για την ιστορία του Δικτύου

Δέκα χρόνια ιστορίας

Η ιστορία του Στεκιού Μεταναστών ξεκινάει το 1997 στον α΄ όροφο της οδού Βαλτετσίου 35 στα Εξάρχεια, με από πρωτοβουλία του Δικτύου Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών. Ετσι σιγά σιγά φτιάχτηκε ένας χώρος συνάντησης μεταναστών και ελλήνων, ένας χώρος αλληλεγγύης, συνύπαρξης, ελευθερίας, ανταλλαγής. Στο Στέκι γίνονταν συναντήσεις κοινοτήτων, η συνέλευση του συντονιστικού των αντιρατσιστικών και μεταναστευτικών οργανώσεων, εκδηλώσεις, συζητήσεις ενώ επίσης λειτουργούσε γραφείο ενημέρωσης μεταναστών και προσφύγων. Εδώ γεννήθηκε και η ιδέα για το αντιρατσιστικό φεστιβάλ. Το Στέκι όμως είχε και την πολιτιστική του ζωή, μουσική, παιχνίδια, γλέντια, πάρτυ, εκθέσεις. Οργανώθηκαν μαθήματα τουρκικής και ισπανικής γλώσσας και στη συνέχεια δημιουργήθηκαν τα «Πίσω Θρανία», ομάδα δασκάλων που διδάσκει σε μετανάστες την ελληνική γλώσσα. Σ’ αυτό το χώρο συνάντησης ανθρώπων και ιδεών δημιουργήθηκαν ομάδες, έγιναν νέες γνωριμίες, ήρθαν κοντά διαφορετικοί κόσμοι. Τη φροντίδα του στεκιού είχε μια ομάδα από έλληνες και μετανάστες που στήθηκε και λειτούργησε με πολύ κέφι ξεπερνώντας κάθε προσδοκία που είχαμε στο ξεκίνημα της προσπάθειας.

Η ιστορία

Αναγκαστήκαμε όμως να μετακομίσουμε -λόγο του σεισμού του 99’- στο κτίριο της οδού Τσαμαδού 13. Στη διαδρομή μετασχηματιστήκαμε και αυξηθήκαμε τόσο σε κόσμο όσο και σε δραστηριότητες. Στο νέο στέκι συμμετέχουν περισσότερες ομάδες ενώ δημιουργούνται και νέες. Η επιτυχία του αντιρατσιστικού φεστιβάλ μας έφερε σε επαφή με νέο κόσμο και συλλογικότητες, ενώ η άνοδος του αντι-παγκοσμιοποιητικού κινήματος με νέες αντιλήψεις.

Το Στέκι δίνει πολλά σε όλους μας, είναι πια σημείο αναφοράς. Τα απογεύματα γίνονται μαθήματα ελληνικών και υπολογιστών, ενώ τις υπόλοιπες ώρες συνεδριάζουν ομάδες κυκλοφορεί κόσμος, γίνονται συζητήσεις, παρέες πίνουν τον καφέ τους, διαβάζουν ή σερφάρουν στο ίντερνετ. Όλο το κτίριο λειτουργεί καθημερινά σαν ένας ζωντανός οργανισμός, ένας μικρός κόσμος που χωρά πολλούς κόσμους, με διαφορετικές ταχύτητες ένταξης, θεματικές, ιδεολογικές αφετηρίες, οπτικές, ευαισθησίες, τρόπους παρέμβασης, χαρακτήρες και ηλικίες. Ένα αληθινό καλειδοσκόπιο.

Στη ζωή του κτηρίου συνυπάρχουν δεκατρείς συλλογικότητες και άλλες πέντε που λειτουργούν το Στέκι αλλά και πολλοί «ανένταχτοι» που συμβάλλουν καθημερινά στη λειτουργία του. Μαθαίνουμε να συμβιώνουμε, να αλληλοενημερωνόμαστε, και προσπαθούμε να λειτουργούμε με αυξημένο το αίσθημα της αλληλεγγύης. Γνωρίζουμε τους προβληματισμούς και τις κουλτούρες άλλων ομάδων και ανθρώπων, τους αγώνες, και τις αγωνίες τους. Αυτό μας βοηθά ακόμα και αν ασχολιόμαστε με κάποιο συγκεκριμένο ζήτημα, να γνωρίσουμε και άλλα. Είναι τελικά ένας χώρος που ενισχύει την ελπίδα μας ότι πολύ περισσότεροι άνθρωποι έχουν κοινούς αλλά και διαφορετικούς λόγους να θέλουν να αλλάξουν αυτόν τον κόσμο. Είναι χώρος που δίνει περισσότερους λόγους και αφορμές για εξωστρέφεια και όχι ένας παράδεισος δωματίου.

Ναι είναι ένας ζωντανός, αυτοδιαχειριζόμενος χώρος! Προβλήματα εμφανίστηκαν πολλά στη διαδρομή και χρειάστηκε πολλές φορές να δώσουμε λύσεις αλλά και να αντιμετωπίσουμε τις αδυναμίες μας. Επειδή τα πράγματα δεν είναι πάντα εύκολα, κάθε μέρα ψάχνουμε δημιουργικούς τρόπους ώστε να διατηρήσουμε τα ενοποιητικά εκείνα στοιχεία αλλά και να ανοίξουμε χώρο για νέους τρόπους έκφρασης.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, μετά από δύο χρόνια λειτουργίας του Στεκιού, το ανακαινίσαμε, είναι πιο χαρούμενο και πιο οργανωμένο. Σε οργανωτικό επίπεδο λειτουργεί με τρεις ομάδες: ομάδα πολικο–πολιτιστικής ζωής του στεκιού, οικονομική (γιατί πρέπει να πληρώνουμε και τους λογαριασμούς μας) και τεχνική (για να φτιάχνουμε και καμιά βρύση, κανένα σπασμένο τζάμι). Κάθε τρεις μήνες στη συνέλευση κτιρίου συζητάμε όλοι μαζί τα θέματα που αφορούν τη συλλογική μας ζωή.

Πώς λειτουργεί το Στέκι;

Το Στέκι λειτουργεί καθημερινά από τις 8.00 μ.μ. έως, συνήθως και εκτός απροόπτου, τις 12.00 μ.μ. Τη φροντίδα και τη λειτουργία του έχουν αναλάβει ομάδες και άτομα του κτηρίου με βάρδιες. Στόχος είναι η προσφορά προσιτής στέγης και ενός ανοικτού κοινωνικού χώρου σε ομάδες και άτομα. Για να επιτευχθεί όμως αυτό χρειάζονται έσοδα, τα οποία προέρχονται από τις συνδρομές των ομάδων αλλά και ατόμων καθώς και από τη λειτουργία του Στεκιού. Επειδή τα παραπάνω δεν είναι ούτε εύκολο ούτε απλό χρειάζεται η συμβολή όλων όσων επισκέπτονται και ζουν στο Στέκι.
Το κείμενο αυτό το πήραμε από:
http://tsamadou13-15.espivblogs.net/about/

Category: Συνεντεύξεις