Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων: μια συνέντευξη με τον Παναγιώτη Σωτήρη



Ο Παναγιώτης Σωτήρης είναι συνδικαλιστής στο ΣΕΦΚ (Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών).

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Είναι διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει διδάξει στο Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στις επιθεωρήσεις «Θέσεις» και «Ουτοπία».

Στην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη που μας παραχωρήσει στο aformi αναπτύσσει τις θέσεις του για το ανεξάρτητο συνδικαλιστικό κίνημα και τις σχέσεις του με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ.

Για το Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων

Μια μικρή εισαγωγή…

Ο Συντονισμός των Πρωτοβάθμιων Σωματείων ενεργοποιήθηκε αμέσως μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, για να αντιμετωπιστούν η διαφαινόμενη αδράνεια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και η «περιόδος χάρητος» στη νέα κυβέρνηση.

Ξεκίνησε με την οργάνωση της κινητοποίησης της 17 Δεκέμβρη, κατ’ αρχήν από τα Πρωτοβάθμια Σωματεία της εκπαίδευσης και στη συνέχεια, με τα Πρωτοβάθμια Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο, με την πίεση που άσκησε πάνω στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, στην κήρυξη της απεργίας της ΑΔΕΔΥ της 10 Φλεβάρη. Επίσης καθοριστικός ήταν ο ρόλος του για την εξαγγελία της πρώτης πανεργατικής στις 24 Φλεβάρη, αλλά και στη συνέχεια στη μαχητική οργάνωση των επόμενων πανεργατικών απεργιών και διαδηλώσεων.

Σημαντικός σταθμός για το Συντονισμό είναι η 25 Απρίλη όπου έγινε στην Αθήνα η πρώτη πανελλαδική συνάντηση Πρωτοβάθμιων Σωματείων.[1]

Όπως αναφέρει η κοινή ανακοίνωση, σήμερα οι εργαζόμενοι πρέπει να απαντήσουμε:

«Στην τρομοκρατία των οικονομικών δεικτών και το διαρκή εκβιασμό των αγορών να αντιπροτάξουμε την απαίτηση για διαγραφή του ληστρικού χρέους, για εθνικοποίηση των τραπεζών, για απαγόρευση των μαζικών απολύσεων, για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, για φορολογία του κεφαλαίου, για αξιοπρεπείς συλλογικές συμβάσεις, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους!»

Η αναγκαιότητα του συντονισμού, επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος είναι κατώτερες των περιστάσεων:

«Μπροστά σε αυτή την κατάσταση και τις απαιτήσεις των εργαζόμενων οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος, ιδιαίτερα η γραφειοκρατική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, για άλλη μια φορά αποδεικνύονται κατώτερες των περιστάσεων, αρνούμενες ουσιαστικά να ηγηθούν αυτών των αναγκαίων αγωνιστικών πρωτοβουλιών. Οι ηγεσίες αυτές ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να δώσουν πραγματική μάχη ενάντια σε αυτήν την λαίλαπα. Με τις τοποθετήσεις τους και την ευρύτερη στάση τους συμβάλλει στην διαμόρφωση της αντίληψης αποδοχής των μέτρων ως «αναγκαίων κακών» και έτσι όχι μόνο δεν μπορούν να δώσουν νικηφόρα προοπτική σε αυτή την ιστορική μάχη, αλλά την υπονομεύουν αποφασιστικά. Στην αγωνιστική ταξική ενότητα των εργαζομένων και την ανάπτυξη νικηφόρων αγώνων δεν συμβάλλει επίσης η διάσπαση των εργαζομένων και των απεργών στο όνομα της « «κομματικής καθαρότητας» μέσα στο εργατικό κίνημα.»

Τι ρόλο πρέπει να παίξει λοιπόν σήμερα ο Συντονισμός;

«Η ελπίδα βρίσκεται στη συσπείρωση των εργαζομένων γύρω από τα σωματεία, στην εργατική δημοκρατία των γενικών συνελεύσεων, στους αγώνες που ξεκινούν από την ίδια την εργατική βάση. Ως Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα θέλουμε να συμβάλουμε σε αυτή την αναγκαία προσπάθεια για την ταξική αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων, για την κλιμάκωση των αγώνων και για την προβολή των σύγχρονων εργατικών αναγκών.»

«…Να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας σε όλους τους κλάδους που κινητοποιούνται και μπαίνουν σε δρόμο κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων: να στηρίξουμε τις κινητοποιήσεις των ναυτεργατών, των εκπαιδευτικών, της υγείας και των εργαζόμενων στις μεταφορές. Η αλληλεγγύη είναι η δύναμή μας.

Να στηρίξουμε πολύμορφες κινητοποιήσεις και προσπάθειες αγωνιστικής δράσης, δημιουργία επιτροπών αγώνα σε όλη την Ελλάδα, απευθυνόμενοι σε μαζικούς φορείς και σωματεία.

Να συμβάλουμε στην πραγματοποίηση επόμενης μεγάλης πανελλαδικής συνάντησης των σωματείων με θέμα το προχώρημα του συντονισμού και τη συζήτηση του πλαισίου δράσης και των αιτημάτων που θα αντιπαρατάξουμε στην επίθεση που δεχόμαστε. Παλεύουμε για νέα αποφασιστική απεργία με αιχμή το ασφαλιστικό».

Η τελευταία σύσκεψη του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, έγινε τη Δευτέρα 7/6/2010. Σε αυτή τη σύσκεψη, που έγινε με συμμετοχή αντιπροσώπων πάνω από 20 σωματείων, συζητήθηκαν:

1. Η επικείμενη ασφαλιστική μεταρρύθμιση με την οποία η κυβέρνηση προωθεί αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για όλους και όλες στα 65 και αυτόματη αναπροσαρμογή των ορίων προς τα πάνω με βάση το «προσδόκιμο επιβίωσης», μείωση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων και συνταξιοδότησή τους στα 60, 40 έτη πλήρους ασφάλισης για την κατοχύρωση πλήρους σύνταξης, «ανταποδοτικότητα» στις εισφορές, δραματική μείωση της αναπλήρωσης, διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων και καμία εγγύηση από το κράτος για τις συντάξεις.
2. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να διαλύσει και το δημόσιο σύστημα υγείας. Ήδη σήμερα τα δημόσια νοσοκομεία υπολειτουργούν γιατί δεν έχει προσληφθεί το αναγκαίο προσωπικό, ενώ τόσο το νοσηλευτικό όσο και το ιατρικό προσωπικό σε πολλά νοσοκομεία βρίσκονται σε κινητοποιήσεις διεκδικώντας τα δεδουλευμένα μηνών. Το νομοσχέδιο που παρουσίασε η κυβέρνηση για το «ολοήμερο νοσοκομείο» όχι μόνο δεν δίνει λύση στα προβλήματα των δημόσιων νοσοκομείων και δεν προβλέπει καν προσλήψεις προσωπικού, αλλά μετατρέπει τα νοσοκομεία σε ιδιωτικά ιατρεία που θα κυνηγούν «πελάτες» για να επιβιώσουν οικονομικά. Το κόστος της περίθαλψης μεταφέρεται στις πλάτες των ασθενών, την ίδια στιγμή που οι φαρμακευτικές εταιρείες, τα ιδιωτικά θεραπευτήρια, οι προμηθευτές έχουν πλουτίσει με την κατασπατάληση των χρημάτων των ασφαλιστικών Ταμείων.
3. Η ένταση της καταστολής. Κάθε εργατική κινητοποίηση αντιμετωπίζεται με προληπτικές συλλήψεις και χημικό πόλεμο, που έχει ήδη οδηγήσει σε σοβαρούς τραυματισμούς διαδηλωτών, ενώ πολλαπλασιάζονται οι διώξεις σε βάρος εργαζόμενων που αγωνίζονται.
4. Χρειάζονται εδώ και τώρα γενικές απεργίες όχι μόνο για να μην κατατεθεί το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, αλλά για να καταργηθεί το μνημόνιο κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και όλες του οι ρυθμίσεις και να επιβληθεί μια άλλη πολιτική, βασισμένη στις ανάγκες των εργαζόμενων και του λαού. Η στάση «αναμονής» που τηρούν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ ρίχνει νερό στο μύλο της κυβέρνησης. Πόσο μάλλον που, σε μια τέτοια συγκυρία, η ΓΣΕΕ προετοιμάζει το έδαφος για να υπογράψει μηδενικές αυξήσεις με το πρόσχημα να «σωθούν οι συλλογικές συμβάσεις», ενώ το ίδιο το μνημόνιο έχει ήδη θεσμοθετήσει την κατάργησή τους! Η ανεργία αυξάνεται συνεχώς, οι απολύσεις βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη αλλά το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα περί άλλων τυρβάζει και περιμένει… την κατάθεση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου για να προκηρύξει απεργία.
5. Οι γενικές συνελεύσεις των σωματείων, οι κινητοποιήσεις των ίδιων των εργαζόμενων, ο συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων είναι η μόνη απάντηση στην αδράνεια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.

Το επόμενο διάστημα, όπως αναφέρεται στο σχετικό δελτίο τύπου, ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα θα δώσει τη μάχη για:

«Να φτάσει η πρότασή του σε όσο περισσότερα πρωτοβάθμια σωματεία, με σκοπό να δυναμωθεί το αγωνιστικό ταξικό ρεύμα που απαιτεί μια άλλη, νικηφόρα απάντηση του εργατικού κινήματος, μακριά από τα «ξεπουλήματα», τις «συναλλαγές» και τις υποχωρήσεις.

Να στηρίξει ενεργά κάθε εργατική κινητοποίηση και ιδιαίτερα τις κινητοποιήσεις ενάντια στις απολύσεις και τις διώξεις εργαζόμενων.

Να αντιταχθεί στην προσπάθεια της ΓΣΕΕ να υπογράψει σύμβαση με μηδενικές αυξήσεις, συμβάλλοντας σε αγώνες για πραγματικές αυξήσεις, που θα προστατεύουν και θα ξεπερνάνε την τεράστια ακρίβεια που επιβάλλεται σαν αποτέλεσμα της ασυδοσίας των επιχειρηματιών και των οδυνηρών φορομπηχτικών μέτρων του μνημονίου.

Να αντιταχθεί στην καταστολή και να μετατρέψει τις επιθέσεις της αστυνομίας σε πολιτικό θέμα που θα αγκαλιάσει όλα τα κοινωνικά στρώματα.»

Τα Πρωτοβάθμια Σωματεία, το επόμενο διάστημα θα συντονιστούν στα παρακάτω:

«Να γραφτεί και να κυκλοφορήσει στους χώρους δουλειάς ανακοίνωση για τη νέα αντιασφαλιστική επιδρομή.

Να γραφτεί ανακοίνωση ενάντια στη διοικητική μεταρρύθμιση του «Καλλικράτη» και για συμπαράσταση στο δήμαρχο Ελληνικού κ. Κορτζίδη που βρίσκεται σε απεργία πείνας. Συμμετοχή στην πορεία που θα γίνει στον Υμηττό στις 9/6 για το ίδιο θέμα.

Στήριξη κινητοποιήσεων στις 14-16 Ιουνίου, όταν οι επιτηρητές της τρόικας θα βρίσκονται στην Ελλάδα για να ελέγξουν την πορεία των «μέτρων», ώστε να φανεί ότι για τους εργαζόμενους είναι ανεπιθύμητοι το ΔΝΤ, η ΕΕ και όλες οι πολιτικές που εκπορεύονται από το μνημόνιο.

Δευτέρα 14/6, στις 12 μ. κινητοποίηση στα γραφεία του ΣΕΒ, όπου θα συζητιέται με τη ΓΣΕΕ η υπογραφή σύμβασης με μηδενικές αυξήσεις.

Συμμετοχή στο συλλαλητήριο που έχει εξαγγείλει η ΟΕΝΓΕ για την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας και περίθαλψης την Τρίτη 15 Ιουνίου στις 7 μ.μ. έξω από το Υπουργείο Υγείας (Αριστοτέλους 35).

Συγκρότηση επιτροπής για το θέμα της καταστολής από τα σωματεία, αλλά και νομικούς, γιατρούς, πανεπιστημιακούς. Ανακοίνωση και συνέντευξη τύπου, παράσταση στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

Συμβολή στην συγκρότηση κινήματος για την άρνηση πληρωμής του χρέους που έχει γίνει θηλιά στο λαιμό του ελληνικού λαού και που η αποπληρωμή του απαιτεί πρακτικά την εξόντωσή μας.»

Είναι γεγονός, ότι ο Συντονισμός των Πρωτοβάθμιων Σωματείων βρίσκεται ακόμα στα πρώτα του βήματα. Έχει κάνει όμως πολύ αισθητή η παρουσία του κι αυτό είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει, παρ’ όλο που υπήρχαν και άλλες παρόμοιες προσπάθειες στο παρελθόν.

Ο Συντονισμός σήμερα, είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για το κίνημα, ιδιαίτερα στη συγκυρία που βρισκόμαστε. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό δείγμα πρακτικής, για το πως μπορεί να εκφραστεί οργανωμένα η πίεση (και η οργή) της βάσης πάνω στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Ο συντονισμός διεκδίκησε και διεκδικεί με τη δράση του, την όσο το δυνατόν πιο συχνή επανάληψη και κλιμάκωση των Γενικών Απεργιών. Δηλαδή, τα Πρωτοβάθμια σωματεία συντονίζοντας δράσεις, κινητοποιήσεις, απεργίες διαδηλώσεις καταλήψεις κλπ, πιέζουν και αναγκάζουν τις ηγεσίες Ομοσπονδιών και Συνομοσπονδιών να προκηρύσσουν Γενικές Απεργίες.

Η σύγκρουση με το μηχανισμό κυβέρνησης-ΔΝΤ-ΕΕ, δε μπορεί να δοθεί από κάθε κλάδο ξεχωριστά. Η επίθεση είναι απέναντι σε όλη την εργατική τάξη και αποτελεί σύγκρουση τάξης απέναντι σε τάξη. Αυτό το καταλαβαίνουν οι εργαζόμενοι και γι αυτό είναι συντριπτική πλειοψηφία η άποψη για γενικές απεργίες και όχι κλαδικές. Άρα, χρειάζεται αγωνιστικός συντονισμός ώστε να αποκτούν αυτοπεποίθηση οι εργαζόμενοι να δημιουργούνται προϋποθέσεις κοινής δράσης διαφόρων κλάδων, με στόχο τουλάχιστον το διακλαδικό και κυρίως τον πανεργατικό απεργιακό αγώνα.

Παρ’ όλη τη γενικευμένη αντίληψη ότι οι γενικές απεργίες και όχι οι κλαδικές είναι αυτές που μπορούν να απαντήσουν, εξακολουθεί να υπάρχει η προοπτική ότι ένας κλάδος μπορεί να ξεκινήσει μια δυναμική απεργία που στη συνέχεια να προχωρήσει σε γενίκευση. Σε τέτοιο ενδεχόμενο, ο ρόλος του Συντονισμού θα είναι καθοριστικός.

Ο Συντονισμός πρέπει να αποκτήσει μεγαλύτερο μέγεθος για να μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της περιόδου. Γι αυτό έχει μεγάλη σημασία η προσπάθεια να διευρυνθεί και να δημιουργηθεί ένα μεγάλο πανελλαδικό δίκτυο. Για να γίνει πράξη αυτό, θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και οι δυνάμεις της κοινοβουλευτικής αριστεράς.

Ζέτα Μ.

---

[1] Στη σύσκεψη αυτή, σύμφωνα με το δελτίο τύπου που εκδόθηκε συμμετείχαν με αποφάσεις τα ακόλουθα σωματεία:

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττική, Σύλλογος Προσωπικού Εναέριων Μεταφορών, Πανελλαδικό Κλαδικό Σωματείο Προσωπικού Ασφαλείας με έδρα την Πάτρα, Γ΄ ΕΛΜΕ Αθήνας, Σύλλογος Έκτακτων Αρχαιολόγων, Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών, Σωματείο Εργαζομένων Φαρμάκου Βοιωτίας, Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Ν. Ιωνίας, Πανελλήνιος Σύλλογος Εργαζομένων Επιχειρήσεων Παροχής Υπηρεσιών, Συνδικάτο Εργαζομένων Ενέργειας «Εργατική Αλληλεγγύη», ΕΛΜΕ Α. Λιοσίων – Ζεφυρίου – Φυλής, ΣΤ΄ Σύλλογος Π.Ε. Θεσσαλονίκης, Σύλλογος Π.Ε. «Ο Αριστοτέλης», Σωματείο Εργαζομένων ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ Αιγίου, Συνδικάτο Ιδιωτικής Υγείας Πειραιά, Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Βύρωνα, Πανελλήνια Ένωση Αδιόριστων Εκπαιδευτικών, Σωματείο Εργαζομένων Νοσοκομείου Αττικόν, Ενιαίος Σύλλογος Υπαλλήλων ΥΠΠΟΤ Αττικής – Στερεάς, Πανελλήνιος Σύλλογος Υπαλλήλων Αθλητικών Σωματείων, Σωματείο Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Θεσσαλονίκης, Σύλλογος Έκτακτου Εκπαιδευτικού Προσωπικού ΤΕΙ Πάτρας «Αρτίν Δανελιάν», Συνδικάτο Εργαζομένων στο Διεθνές Αεροδρόμιο Αθηνών, Σύλλογος Προσωπικού ΔΕΥΑΠ, Σύλλογος Συμβασιούχων ΤΕΙ Πάτρας, Α΄ Σύλλογος Αθηνών Εκπαιδευτικών Π.Ε., Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, Σύλλογος έμμισθων γιατρών ιδιωτικών νοσηλευτηρίων Αθήνας Πειραιά.

Γενική Συνέλευση Γιατρών – 5μελής ΕΙΝΑΠ Γ.Ν. Νίκαιας, Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας – Πειραιά, η Γενική Συνέλευση του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πρέβεζας, το Συντονιστικό Ωρομίσθιων Εκπαιδευτικών.

Συμμετείχαν επίσης ως παρατηρητές η Ένωση Τεχνικών Δήμου Αθηναίων και η Παναττική Ένωση Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού.

Τέλος, συμμετείχαν ως παρατηρητές συνδικαλιστές από τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, τους εργαζομένους στην Ethnodata, την ΠΟΕ – ΟΤΑ, την ΟΜΕ-ΟΤΕ, την ΠΕΤ-ΟΤΕ, το Σωματείο Εργαζομένων Intracom, το Σύλλογο Μεταφραστών – Επιμελητών – Διορθωτών, το Υπουργείο Οικονομικών, τον Περιοδικό Τύπο, την Ιδιωτική Εκπαίδευση, τους Ιατρικούς Επισκέπτες.

Category: Οικονομική κρίση και Αριστερά