Εκτυπώστε το
Συνέντευξη του Αλέκου Αλαβάνου
Πατώντας το πλήκτρο play μετά από λίγα δευτερόλεπτα (10΄΄-20΄΄) ξεκινάει το βίντεο. Μεταφέρεστε σε πλήρη οθόνη (full screen) κάνοντας κλικ στο εικονίδιο με τα λευκά βελάκια που βρίσκεται στο κάτω δεξιά μέρος του player. Επιστρέφεται σε κανονική απεικόνιση πατώντας το πλήκτρο escape (Esc).
Η συνέντευξη του Αλέκου Αλαβάνου ήταν το αποτέλεσμα της συνεργασίας δυο μπλογκ: του Aformi και του You pay your crisis.
Για μας στο Aformi η συνέντευξη του Α. Αλαβάνου θέλουμε να είναι η αρχή ενός νέου κύκλου συνεντεύξεων.
Η φιλοδοξία του Aformi είναι να κάνουμε μια σειρά συνεντεύξεων στο χώρο της Αριστεράς. Το θέμα είναι να παρουσιάσουμε τις θέσεις της Αριστεράς για τα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία: ποια πρέπει να είναι η πολιτική απάντηση στη σημερινή κρίση; Ποια είναι η θέση των κομμάτων και οργανώσεων στο κρίσιμο ζήτημα της ενότητας των αριστερών πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων απέναντι στην επίθεση που δέχεται ο κόσμος της εργασίας.
Θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε όλο το φάσμα της Αριστεράς. Από τον ΣΥΝ μέχρι την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Θα ζητήσουμε και τις απόψεις του ΚΚΕ. Όλα αυτά είναι πολύ φιλόδοξα, αλλά νομίζουμε ότι αξίζουν τον κόπο να τα προσπαθήσει κανείς…
Κάνοντας κλικ στη συνέχεια της δημοσίευσης θα διαβάσετε μια συνέντευξη του Αλέκου Αλαβάνου στο «Βήμα της Κυριακής» με τίτλο: «Είναι Κοινοβούλιο της ντροπής»
Αλέκος Αλαβάνος
«Είναι Κοινοβούλιο της ντροπής»
Εξηγεί γιατί αποχώρησε από τη Βουλή και βρίσκεται μακριά από τον ΣΥΝ
Λίγα 24ωρα προτού ανοίξει η αυλαία του 6ου (έκτακτου) Συνεδρίου του ΣΥΝ, πάνω από την Κουμουνδούρου πλανάται το βασανιστικό ερώτημα: «Πού το πάει;» (ο κ. Αλ. Αλαβάνος ). Ο πρώην πρόεδρος του κόμματος θα είναι απών από το κρίσιμο κομματικό «φόρουμ», όπου ο διάδοχός του κ. Αλ. Τσίπρας θα επιδιώξει να ξεκαθαρίσει το «θολό τοπίο» που επικρατεί στο εσωτερικό του ΣΥΝ και να επιβεβαιώσει την ηγετική παρουσία του στη μετά Αλαβάνο εποχή.
Μακριά από το «κομματικό κατεστημένο» και τους μηχανισμούς του ο άλλοτε επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ διαγράφει τη δική του νέα πορεία μέσω της συγκρότησης του «Μετώπου Ανατροπής και Αλληλεγγύης», μιας «πλατιάς πρωτοβουλίας», όπως την εμφανίζει, η οποία εκτείνεται από «τα αριστερά» της Αριστεράς ως τη (σοσιαλιστική) βάση του ΠαΣοΚ και «πολίτες κάθε προέλευσης, που μπορεί να έχουν ψηφίσει ακόμη και ΝΔ ή Καρατζαφέρη, αλλά αντιλαμβάνονται την ανάγκη να είμαστε στην παρούσα ιστορική συγκυρία όλοι μαζί» όπως αναφέρει ο ίδιος. Οπως επισημαίνει, «μια κατακερματισμένη και, θα έλεγα, αντιπαθητική Αριστερά, όπως εμφανίζεται σήμερα» δεν μπορεί να εμπνεύσει τον κόσμο που ανησυχεί και προσβλέπει σε ριζική αλλαγή του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού, πέραν της εναλλαγής στην εξουσία ΠαΣοΚ και ΝΔ.
Τηρώντας σαφείς αποστάσεις από τα τεκταινόμενα στο πάλαι ποτέ κόμμα του δηλώνει ότι «δεν θέλω να παρεμβαίνω στα εσωτερικά συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ» ενώ εύχεται το επικείμενο συνέδριο «να είναι ένα συνέδριο που θα λειτουργήσει προωθητικά για το κόμμα του Συνασπισμού» . Επειτα από διάστημα μακράς περισυλλογής ο κ. Αλαβάνος εμφανίζεται έτοιμος για νέο περιπετειώδες «ταξίδι» στα ταραγμένα νερά της νέας πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας που βιώνει η χώρα. «Στις ιστορικές συνθήκες που ζούμε δεν δικαιούται κανείς να είναι ανενεργός πολίτης» τονίζει κατά τις συζητήσεις του ενώ προς όσους διαβλέπουν διχαστικές προθέσεις στο εγχείρημά του έχει να πει ότι «είμαστε μια δύναμη που θέλουμε να ενώσουμε» . «Οι ρίζες της ιδέας του “Μετώπου” μπορούν να παίρνουν συστατικά και να δημιουργήσουν χυμό μόνο όσο λειτουργεί προς την κατεύθυνση την ενωτική μέσα στον χώρο της Αριστεράς,αλλά και πέραν αυτής» υπογραμμίζει στους συνομιλητές του, επισημαίνοντας ότι «η ανάγκη πολιτικής παρέμβασης μπορεί να δώσει πνοή στον ΣΥΡΙΖΑ και πιστεύω ότι μεταφέρει τις διαθέσεις του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ που δεν του αρέσει αυτή η κατάσταση».
«Υπερήφανος ως πρώην» Πώς αισθάνεται σήμερα ο άνθρωπος που ανέτρεψε τα δεδομένα στον χώρο του; «Με παρουσιάζουν ως “πρώην”. Πρώην πρόεδρος εδώ, πρώην πρόεδρος εκεί. Αυτή η λέξη μου έφερνε αμηχανία και ντροπή από μια άποψη. Μπορώ να πω όμως σήμερα ότι νιώθω και υπερηφάνεια με την έννοια ότι η προσωπική μου παρουσία στα δρώμενα στη χώρα μας δεν είναι μια συνέχεια, μια ταύτιση με το σύστημα, αλλά μια ρήξη που έγινε με το σύστημα και τα αρνητικά του όπως αυτά εμφανίζονταν στον χώρο της Αριστεράς, κάτι που με οδήγησε να αποχωρήσω μόνος μου από πρόεδρος ενός κόμματος και από την άλλη να μη διεκδικήσω καμία θέση σε αυτό το Κοινοβούλιο, το οποίο θεωρώ Κοινοβούλιο της ντροπής» σημειώνει ο κ. Αλαβάνος στους συνομιλητές του.
Με την έννοια αυτή πιστεύει ότι «η διαδρομή μου συγκλίνει με μια σωστή διάθεση της κοινωνίας να σαρωθεί αυτό το πολιτικό σύστημα που υπάρχει και να έχει η Αριστερά μια άλλη θέση από αυτήν που θα ήθελε το σύστημα να έχει και που της προσφέρει μια γωνία στον επικοινωνιακό του χάρτη» όπως διατείνεται, διατυπώνοντας αιχμές για το «μοντέλο» που έχει υιοθετηθεί από τους επιγόνους του.
«Μεγάλο λαϊκό ρεύμα» Παραμένοντας «αμετανόητος» πιστεύει ότι «η Αριστερά σήμερα οφείλει να ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε με την υπόθεση του άρθρου 16- δηλαδή να δημιουργήσει ένα μεγάλο λαϊκό ρεύμα, το οποίο να επικεντρώνεται σε μερικούς βασικούς άξονες, όπως είναι το κοινωνικό κράτος, ένας εντελώς άλλος δημόσιος τομέας που θα είναι ο κινητήρας της ανάπτυξης, η Παιδεία, η τεχνολογία, και να οδηγήσουμε τη χώρα μας έξω από τον σημερινό κατήφορο».
Προς την κατεύθυνση αυτή θεωρεί πως το γεγονός ότι η κρίση εισβάλλει μέσα σε κάθε ελληνικό σπίτι διαμορφώνει πρωτόγνωρα δεδομένα: «Μια οικονομική και κοινωνική κρίση, που συνοδεύεται από άγρια μέτρα τα οποία πλήττουν σχεδόν την απόλυτη πλειοψηφία των εργαζομένων, των μικρομεσαίων ακόμη και των σχετικά εύπορων στρωμάτων, δημιουργεί πολίτες που προβληματίζονται, νιώθουν και σκέφτονται. Αρα είναι το καλύτερο έδαφος για την Αριστερά» παρατηρεί, ενώ επιρρίπτει ιστορικές ευθύνες στο ΠαΣοΚ, θεωρώντας ότι τη στιγμή που άρχισε να εκδηλώνεται η κρίση στην Ευρώπη «η χώρα μας είχε μια εξαιρετικά ανίκανη κυβέρνηση». «Το ίδιο θα έκανε και η κυβέρνηση Καραμανλή. Ουσιαστικά η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι συνέχεια της κυβέρνησης Καραμανλή» υποστηρίζει. «Μεγάλα όνειρα»
Οσον αφορά το φιλόδοξο σχέδιο του «Μετώπου Ανατροπής και Αλληλεγγύης» ο κ. Αλαβάνος παραδέχεται: «Ξέρουμε το μέγεθος της προσπάθειάς μας. Είναι μικρή. Εχει όμως μεγάλα όνειρα.Και άλλες φορές έχω βρεθεί σε μικρές προσπάθειες με μεγάλα όνειρα». Και σημειώνει ότι «αν η Αριστερά πετύχει να σπάσει τα μέτρα του ΔΝΤ δίνει ένα μήνυμα και ένα παράδειγμα στους εργαζομένους σε όλο τον κόσμο». Αναγνωρίζει ωστόσο ότι «δεν μπορούμε μόνοι μας ως Αριστερά». «Δεν πάμε για τον σοσιαλισμό. Πάμε για την επιβίωση της χώρας. Για να κρατηθούν κάποιες κατακτήσεις μέσα από έναν δύσκολο δρόμο. Άρα δεν είμαστε μόνοι μας».
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=334535&dt=30/05/2010
Category: Συνεντεύξεις
Πόσο ταλέντο χρειάζεται να έχει κάποιος ωστε να μιλάει επί μία ώρα χωρίς να λέει απολύτως τίποτα και παρ” όλα αυτά να θεωρείται μεγάλος πολιτικός ηγέτης που θα οδηγήσει το λαό μακριά από την κρίση, στην ανάπτυξη και την ευημερία. Γιατί μου το κάνατε αυτό, άφηνα να περνούν τα λέπτά με την προσμόνη πως κάποια στιγμή, δεν μπορεί θα πει κάτι ουσιαστικό και θα αποζημιωθώ για το χαμένο χρόνο και τη βαρεμάρα. Μάταια όμως. Και οι δημοσιογράφοι, τον πιέσατε αφάνταστα, πολύ σκληρές ερωτήσεις του κάνατε, αφόρητες, τόσο που η αγωνία ήταν διάχυτη στο σκηνικό. Σε κάποιο σημείο μάλιστα τον στριμώξατε στη γωνία, όπως διαπίστωσα όταν επέστρεψα από το περίπτερο που είχα πάει για τσιχλόφουσκες και τον βρήκα εκεί που τον είχα αφήσει: στη γνωστή I have a dream I am the Greek Fidel τοποθέτηση. Συγχαρητήρια, αιαθάνομαι πλέον ήρεμος, η χώρα, η κοινωνία, η αριστερά βρίσκονται σε καλά χέρια…
ΥΓ. Μετά από αυτή τη συνέντευξη ποταμό που θα συζητηθει, εάν η επόμενη δεν είναι από τον Κιμωνα Κουλούρη, θα συνιστά αποκλιμάκωση για το μπλογκ.
Αυθόρμητα θα μπορούσα να υπερθεματίσω με τον «σχιζοφρενή» του παραπάνω σχόλιου.
Επειδή γνωρίζω την ποιότητα του μπλογκ σας, θα ήθελα να σας κάνω κάποιες παρατηρήσεις πάνω στη ΛΟΓΙΚΗ των συνεντεύξεων.
Δεν προκειται να σχολιάσω τον Αλαβάνο… έχω πάψει να αναλώνομαι με κάθε απόχρωση του ΣΥΝασπισμού που μπορεί να πλακώνεται στο διηνεκές για το αν πρέπει να κάνει «προγραμματική» ή «ριζοσπαστική » αντιπολίτευση. Ας το κάνουν όσοι έχουν την κάψα…
Η βασική μου παρατήρηση είναι πως δεν είστε ειδησιογραφικό μέσον… δηλαδή μια εφημερίδα ή τηλεοραση που ΠΡΕΠΕΙ να «ενημερώνει» τον «κόσμο», να μεταφέρει δηλ. άκριτα τα γεγονότα και τις απόψεις παραγόντων.
Δυστυχώς οι ερωτήσεις σας ήταν επιπεδου καθημερινής και βήματος.Απο εσας περίμενα ένα φιλτράρισμα και μία πίεση του καλεσμένου με κέντρο τις ΔΙΚΕΣ σας απόψεις.
Λχ για ένα τόσο δομημένο διεθνιστικό μπλογκ θα περίμενα μια πιο σοβαρή στάση στις λαικοπατριωτικές πατριωτικές κορώνες του..
Όταν πετάει «να σωθεί η Ελλάδα από την κρίση», γιατί δεν τον ρωτάτε αν υπάρχει τρόπος αποπληρωμής χρεων χωρίς λιτότητα αλλά εντός καπιταλισμού και ΕΕ; Τελικά, η κρίση δεν είναι συτημική, αλλά απλά χρειάζονται καλύτεροι διαπραγμετευτές από τον ΓΑΠ;
Γιατί δεν το προβοκάρατε λίγο για τα ελληνοτουρκικά και τις εξελίξεις σε κύπρο και παλαιστίνη;
Αλλά και σε άλλα θέματα..
Δημοτικές: Θα κατεβασει ξεχωριστό ψηφόδελτιο στην Αθήνα ή θα στηρίξει του ΣΥΡΙΖΑ; Θα υπάρχει «κεντρικό» πλαίσιο κατεβάσματος στις δημοτικές και θα ανακοινωθεί από ποιους; Δημοτικές «παρατάξεις» μετώπου ή θα πάμε σε λογική τοπικών συμμαχιών και συμφωνιών όπως λένε οι ανανεωτικοί; Τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ, αν κατέβουν ξεχωριστά, θα ανήκουν και αυτά στη λογική «δημοψηφισμαυτικού χαρακτάρηρα ένάντια στα μέτρα;
ΣΥΡΙΖΑ: Η δημοσκοπική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, έφτασε στις ευροεκλεγές να πάρει 3%, όταν είσασταν ακόμα βουλεθυτής και αρχηγός κοιν. ομάδας. «Εξωτερικοί αχθροί» ή λάθη και ποια, συγκεκριμένα;
Κάνατε καλά που δεν υποστηρίξατε την πρόταση της ΚΟΕ για να αποπέμθουν, οι 4 βουλευτές που δεν καταψηφισαν το ευρωσύνταγμα;
Υποστηρίζετe ακόμα πως ήtαν λάθος η μη τοποθέτηση του Παπαδημόυλη σε εκλόγιμη θέση στο ευρωψηφοδέλτιο;
Υποστηρίζετε την πρόταση νόμου που κατατεθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη του 2009 για τα σώματα ασφαλέιας;
Κταάλβε κανείς ποια ήταν η θέση του ΣΥΡΙΖΑ στην αμερικάνικη κρίση του φθινοπώρου του 2008;
Στο συνδικαλιστικό κίνημα ποια παράταξη στηρίζετε; ΠΑΜΕ ή Αυτόνομη Παρέμβαση του Καλύβη-Γαβρίλη που συμμετέχει στο προεδρειο της ΓΣΕΕ; Αν καμία, ποιες είναι καινούριες δυνάμεις και πρακτικές που θα φέρει στο εργατικό κίνημα το μετωπο;
Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολύ ώρα και με διαφορετικές θεματολογίες.
Δυστυχώς πέσατε στην παγίδα του κοινοβουλευτικού καθωσπρεπισμού και πολιτικαντισμού..Με αυτή τη λογική,πάρτε και συνέντευξη από Τσίπρα, Λαφαζάνη, Παπαδόπουλο και Παπαδημούλη για να «καταγραφούν» όλες οι τάσεις του ΣΥΝ..
Μετά, βέβαια, θα αναρωτιόμαστε γιατί να βλέπουμε το μπλογκ σας και όχι την Αυγή…
Κάποιοι θα ισχυριστούν, πως με τέτοια «εχθρική» συμπεριφορά, θα αρνηθοουν οι αστέρες μας να παρελάσουν..
Εγώ, λέω, «ε, και;»… Έχουν εφημερίδες να τα πουν.. φαντάζομαι η «Αφορμή» δεν ψάχνει μοναδικα΄»κλικ» να ανεβάσει τα νουμερα της..
Αν είναι να κάνει κάτι, ας το κάνει με τις αποψεις της…
Κίτρινη κάρτα, φίλοι και σύντροφοι της «Αφορμής» (για να χρησιμοποιήσω και διάλεκτο Μουντιάλ).
Ωραίος ο νεο κευνσιανισμός. Δεν θα πάρω!
Επαναστατική Αριστερά τώρα. Και όσοι θέλουν να πάνε με το νέο ΣΥΡΙΖΑ και το ΜΕΤΩΠΟ να πάνε μόνοι του στο βάλτο
http://www.youtube.com/watch?v=4M8URAUSwmE
Συναισθηματικά αισθάνομαι «ωραία» με την υπερηφάνεια του Αλαβάνου, αλλά όταν ψάχνω να βρω τι ακριβώς είπε, μπλέκομαι.
Είναι τα μέτρα προσπάθεια του ελληνικού καπιταλισμού να ξεπεράσει την κρίση του? Η κρίση των επιτοκίων είναι σε μεγάλο βαθμό δημιούργημα της ίδιας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ώστε να μπορέσει να περάσει τα μέτρα συμπίεσης του λαϊκού εισοδήματος και αύξησης του χρόνου εργασίας? Γιατί είναι η Μέρκελ ο πρωθυπουργός της Ελλάδας?
Και μετά, εγώ το φωνάζω όσο μπορώ. Ενότητα και μέτωπα χωρίς την ύπαρξη πρωτοπόρου κόμματος με επαναστατική στρατηγική και θεωρία δε στήνεται. Ο ΣΥΝ κόμμα πολιτικής και όχι ιδεολογικής ενότητας ήταν και να πού κατάντησε. Ο ΣΥΡΙΖΑ ομοίως. Και τέτοιο σχήμα χωρίς συζήτηση και ζύμωση πολιτικών θέσεων δε μπορεί να στηθεί.
Τι κρίμα που το ΚΚΕ έχει (ή δεν έχει) τη συγκεκριμένη μαζική πολιτική…
Τα μεγαλα όνειρα ειναι το ωραιότερο πράγμα που μπορεί να μας συμβεί.
Το μεγάλο πρόβλημα ομως της σημερινής έκτακτης ανάγκης, με ποιο ονειρο μπορούμε να το λύσουμε;
Τα όνειρα ως γνωστόν εμπνέουν ομως οι λύσεις θέλουν αποφάσεις που να μπορουν να πραγματοποιηθουν μόνο μέσα στη συγκεκριμένη πραγματικότητα του συγκεκριμένου χώρου και μάλιστα σε επείγοντα χρόνο.
χαίρομαι που ο χώρος πια δεν μασάει από μετά Χριστόν προφήτες. Ιδιαίτερα όταν οι προφήτες είναι παλιοί γνώριμοι.
Ας το πουμε ξεκάθαρα. Αυτό που μας λείπει δεν θα το βρούμε από καμία «διάσπαση» της καθεστωτικής Αριστεράς, ούτε σε κάποιο τυχοδιωκτικό ή ρομαντικό στέλεχος τους. Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έσπαγε ήταν αναμενόμενο μετά την ανάταση των κινημάτων τα τελευταία χρόνια.Όπως άλλωστε και οι πρόσφατες προστριβές της αναρχίας. Αυτό που πρέπει να μας προβληματίζει είναι ότι δεν υπάρχει έναςεπαναστατικό δυναμικό με κοσμοθεωρία-δράση και δομή που να μπορεί να τραβήξει την κατάσταση κάπου διαφορετικά. Αυτό που «λείπει» είναι μία καθολική ανάταση της ταξικής πάλης σε όλα τα επίπεδα. Ένα «κόμμα» με σαφή και καθαρή στόχευση. Και θαρρώ πως δυστυχώς και οι πιο Αριστεροί της Αριστεράς μας δεν κάνουν κάτι παραπάνω από το να προβάλλουν αμυντικά αιτήματα (επαναδιαπραγμάτευση του χρέους/στάση πληρωμών του χρέους κλπ) και να μην αγγίζουν την ουσίας μιας επιθετικής εργατικής πολιτικής για τα εργατικά δικαιώματα, για το ζήτημα της δημοκρατίας τη στιγμή που το αστικό πολιτικό σύστημα καταρρέει και προσπαθεί να αναγεννηθεί. Δεν θέτουμε τελικά νομίζω με κανένα τρόπο τα ζητήματα της ιδιοκτησίας και της εξουσίας αυτά που διαχωρίζουν τους κομμουνιστές από τους σοσιαλδημοκράτες.
Αυτά, και συγγνώμη για το σύντομο και το «ασαφές» του λόγου μου.
http://www.mnec.gr/export/sites/mnec/el/nomothesia/nomosxedia/Documents/sn_kyrwtikoimf_2010_06_04_B.pdf
Ειδικά το άρθρο 14 παράγραφος 5.