B-Fest, χρόνος δεύτερος



Όπως είθισται σε αυτό το blog, στο τέλος της δημοσίευσης υπάρχει slideshow (βαρβαριστί, μια παρουσίαση φωτογραφιών) του αντιεξουσιαστικού φεστιβάλ.

Να λοιπόν που πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος…

Όχι, δεν θα πω το κοινότοπο (ακροθιγώς καβαφικό) «πως πέρασε έτσι γρήγορα o χρόνος».

Ο χρόνος αυτός, όσον αφορά εμένα (και, πιστεύω, όχι μόνο) ήταν πυκνός σε γεγονότα, καθόλου «σύντομος».

Ωστόσο, έχει τη σημασία του να θυμηθούμε τι έγραφα, ως απλές διαπιστώσεις, πριν ένα χρόνο όταν και παρακολούθησα το πρώτο Β-fest:

«Ο αντιεξουσιαστικός χώρος έχει παύσει (από καιρό…) να εκφράζει έναν σχεδόν γκετοποιημένο κόσμο (από τα επίσημα κόμματα αλλά και από τις οργανώσεις της επαναστατικής Αριστεράς). Τα τρανταχτά ονόματα που συμμετέχουν με ομιλίες στο φεστιβάλ αποδεικνύουν το αυξανόμενο κύρος του χώρου […]

Επιπλέον, επιβεβαιώθηκε από την προσέλευση του κόσμου η αίσθηση που πολλοί πολιτικοποιημένοι είχαν: μετά τα γεγονότα του Δεκέμβρη ο αντιεξουσιαστικός χώρος (που πρωτοστάτησε σε αυτά) βγαίνει με το κύρος του ενισχυμένο ιδιαίτερα στη νεολαία.»

Ένα χρόνο μετά, είναι δεδομένο γεγονός:

Ο αντιεξουσιαστικός χώρος αποτελεί πλέον την πλειοψηφία στον κοινωνικό χώρο πέραν της παραδοσιακής Αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΝ ). Ιδιαίτερα στις μικρότερες ηλικίες (ας πούμε, 17-25) η πλειοψηφία υπέρ της ΑΚ θα έλεγα ότι είναι πολύ μεγάλη. Με άλλα λόγια, η ακροαριστερή μαρξιστική Αριστερά είναι πλέον μειοψηφία στη νεολαία που κινείται στον πέρα της παραδοσιακής Αριστεράς πολιτικό χώρο. Το πλήθος που συνέρρευσε στο Β-fest είναι συγκρίσιμο με αυτό του αντιρατσιστικού φεστιβάλ.

Επιπλέον, κατά την ταπεινή μου γνώμη, το B-fest είναι μακράν το καλύτερο πολιτικό φεστιβάλ που διοργανώνεται. Πραγματοποιεί στην πράξη το… όνειρο κάθε ακροαριστερής οργάνωσης που σέβεται τον εαυτό της: και να προωθεί τις απόψεις της, αλλά ταυτόχρονα, να είναι δεκτική (ανοιχτή) στις διαφορετικές απόψεις. Το φεστιβάλ φιλοξένησε απόψεις που εκκινούν από την παραδοσιακή Αριστερά και φτάνουν ως τον αναρχικό χώρο. Εντυπωσιακός πλουραλισμός που (πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη) προσδίδει κύρος στο φεστιβάλ.

Το τελικό αποτέλεσμα, πράγματι ελπιδοφόρο: μια προσπάθεια συζήτησης-διαλόγου μεταξύ της Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου που μόνο θετικά μπορεί να αντιμετωπιστεί από τις δυνάμεις που παλεύουν για την ανατροπή του καπιταλισμού.

Άγγελος Κ

Category: Χωρίς κατηγορία