Εκτυπώστε το
Η κρίση στον ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ βαθαίνει
Γράφαμε πριν από κάποιες μέρες για την επερχόμενη τότε Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ (διεξήχθη τελικά στις 27-28 Νοέμβρη):
«Αντιμέτωπες με τη δεξιά μετατόπιση του ΣΥΝ τι θα κάνουν οι δυνάμεις του ΡΙΖΑ που προέρχονται από την επαναστατική Αριστερά; Παίρνοντας σαν οδηγό το παρελθόν μάλλον θα «βαφτίσουν το κρέας ψάρι» και τελικά θα υποκύψουν σε κάποιου είδους συμβιβασμό […] Αλλά…
κοντός ψαλμός αλληλούια».
Τα πράγματα εξελίχθησαν πολύ πιο απροκάλυπτα για τις πολιτικές δυνατότητες των οργανώσεων της επαναστατικής Αριστεράς. Για άλλη μια φορά επέδειξαν παντελή ένδυα πολιτικών θέσεων αλλά και στοιχειώδους βούλησης να παρέμβουν στις πολιτικές διεργασίες στον ΣΥΡΙΖΑ και τον ΣΥΝ που απροκάλυπτα πλέον εμφανίζει το δεξιό, ρεφορμιστικό του DNA πιέζοντας όλες τις άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ να προσαρμοστούν αναλόγως.
Η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ και στον ΣΥΝ είναι πλέον τόσο βαθιά που πολλοί αμφιβάλουν για το μέλλον του ΣΥΝ ως ενιαίου κόμματος και για τη συνέχιση της ύπαρξης του ΣΥΡΙΖΑ.
Ας πάρουμε όμως τις εξελίξεις με τη σειρά.
Η κρίση στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ πυροδοτήθηκε από την παρέμβαση του Αλέκου Αλαβάνου. Για άλλη μια φορά, δεν ήσαν οι οργανώσεις της επαναστατικής Αριστεράς που έθεσαν τα πραγματικά πολιτικά ζητήματα αλλά ένας πολιτικός που προέρχεται από τις γραμμές της ρεφορμιστικής Αριστεράς. Ενώ οι οργανώσεις της επαναστατικής Αριστεράς χάνονταν στους σκοτεινούς βυζαντινούς διαδρόμους των συμβιβασμών κορυφής με τον ΣΥΝ, ο Αλαβάνος έλαμψε άνευ αντιπάλου στο πεδίο των ξεκάθαρων πολιτικών θέσεων. Αυτό δεν σημαίνει ότι αναγκαστικά θα πρέπει να συμφωνήσει κανείς μαζί του (πολύ περισσότερο να μην του ασκήσει κριτική). Απλά, η πολιτική γύμνια των υπολοίπων (κυρίως του Τσίπρα και του Αριστερού Ρεύματος) έγινε ορατή σε όλους δια γυμνού οφθαλμού.
Ο Α. Αλαβάνος έδειξε από πριν τη συνδιάσκεψη τις διαθέσεις του δηλώνοντας:
«[…] ο κίνδυνος για την αριστερά είναι κυρίως εντός των τειχών».[1]
Στη διάρκεια της ομιλίας του στη Συνδιάσκεψη δεν δίστασε να κατονομάσει τους πολιτικούς αντιπάλους, δεν κρύφτηκε σε αοριστολογίες. Επικρίνοντας τους Ανανεωτικούς είπε:
«Δεν είναι δυνατόν σήμερα τις ώρες της “επιτήρησης”, να μιλάμε σε εργάτες και αγρότες για έναν ΣΥΡΙΖΑ του ευρωπαϊσμού. Δεν είναι δυνατόν τα μέλη και οι φίλοι μας να είναι αιχμάλωτοι μιας μικρής ομάδας επαγγελματικών στελεχών μιας συνιστώσας που ακόμη δεν έχουν συναισθανθεί την ευθύνη τους από την υπερψήφιση του Μάαστριχτ».[2]
Ο Αλαβάνος αμφισβήτησε την αντιπολιτευτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας πως:
«Δεν μπορούμε να στοιχιζόμαστε πίσω από μια απλά “προγραμματική αντιπολίτευση”. Η αντιπολίτευση πρέπει να είναι δομική, να είναι κινηματική και αντισυστημική».
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι αναφερόταν στη σημερινή ηγεσία και στους μηχανισμούς ισορροπιών του ΣΥΝ όταν είπε:
«Παγιδευόμαστε εκ των έσω με την αφύπνιση των μηχανισμών, τις εξουσιαστικές λογικές, τις απολίτικες δράσεις» για να σχολιάσει καυστικά: «Με ρωτούν πολλοί, “εξήγησέ μας”, όμως καμία άλλη εξήγηση, για καμία σαπουνόπερα».[3]
Για άλλη μια φορά, ο Τσίπρας εμφανίστηκε πολιτικά ανεπαρκέστατος (όπως παρατήρησαν πολλοί σύνεδροι η ομιλία του ήταν, για πολλοστή φορά, «παιδικού επιπέδου»). Υπεραμύνθηκε της ενότητας του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς όμως κανενός είδους πολιτικό περιεχόμενο. Η πολιτική απουσίαζε τόσο εμφανώς από το λόγο του που μόνο χαμόγελα ειρωνείας μπορούσε να προκαλέσει ένας λόγος που δεν αναφέρεται στις κρίσιμες και ουσιώδεις διαφορές πολιτικής που ενδημούν στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ παραλύοντας το όλο εγχείρημα και στερώντας του κάθε αξιοπιστία. Ιδού ένα απόσπασμα-δεκάρικος από την απολίτικη ομιλία του:
«Εδώ μέσα βρίσκονται οι άνθρωποι που έδωσαν τη μάχη των εκλογών με πίστη με ελπίδα, χωρίς προσωπικές φιλοδοξίες, χωρίς να διεκδικούν κάτι για τον εαυτό τους. Και οι άνθρωποι που έδωσαν τη μάχη δεν βλέπουν εσωτερικούς εχθρούς εδώ μέσα. Βλέπουν συναγωνιστές και συντρόφους, με τους οποίους μπορεί να διαφωνούν, αλλά έχουν αποφασίσει να βαδίζουν μαζί».[4]
Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο ότι η απλοϊκότητα των τοποθετήσεών του Τσίπρα έχουν στόχο τη διατήρηση του ΣΥΝ (και του ΣΥΡΙΖΑ) ως εκλογικού κοινοβουλευτικού μηχανισμού με όλες τις πιθανότητες ανοιχτές, ακόμα και σε κεντροαριστερά σενάρια (κυβερνητικές συμμαχίες με το ΠΑΣΟΚ ενδεχομένως στο μέλλον). Γι’ αυτό το λόγο «κύκλοι» προσκείμενοι σε αυτόν έσπευσαν να κατηγορήσουν τον Αλαβάνο ότι εκφράζει «αριστερίστικες» απόψεις, απόψεις που αντιστοιχούν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ο Τσίπρας θέλησε να εμφανιστεί ως το «κέντρο» «ως εκφραστείς όλου του ΣΥΝ» γι’ αυτό το λόγο η ομιλία του στη συνδιάσκεψη ήταν ουδέτερη και χαμηλού επιπέδου:
«Σύμφωνα με στελέχη του ΣΥΝ που πρόσκεινται στην ηγεσία του κόμματος «σε αντίθεση με τον Αλέκο Αλαβάνο που προτείνει θέσεις που αντιστοιχούν σε άλλους χώρους», (εννοούν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και τον Λεωνίδα Κύρκο που με τις δηλώσεις του «δεν εξυπηρετεί την ενότητα» ο Τσίπρας μίλησε ως πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ με υπευθυνότητα».[5]
Στην ίδια γραμμή ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ Πάνος Σκουρλέτης χαρακτήρισε (Στο Κόκκινο 105,5) κρατώντας υποτίθεται αποστάσεις τόσο από τα αριστερά όσο και από τα δεξιά:
«[…] εμπρηστική, διχαστική και αντιενωτική» την τοποθέτηση Αλαβάνου, ενώ αναφερόμενος στον Λεωνίδα Κύρκο σχολιάζοντας όσα είπε περί διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ, τα ενέταξε «σε μια βαθύτατη αντιενωτική λογική, ευθέως διασπαστική».[6]
Το αποκαλυπτικό για το χαρακτήρα του ΣΥΝ είναι ότι όλες οι πτέρυγες του κόμματος καταδίκασαν τον Αλαβάνο με προσωπικούς χαρακτηρισμούς αποφεύγοντας να απαντήσουν επί της πολιτικής ουσίας της παρέμβασής του. Η νεολαία του ΣΥΝ βρέθηκε στην πρωτοπορία της αντι-Αλαβανικής υστερίας αποδεικνύοντας πόσο ρηχές είναι οι υποτιθέμενες αριστερές δυνάμεις στο εσωτερικό του ΣΥΝ.
Υπήρξε πλήρης σύμπνοια όλων των πτερύγων του ΣΥΝ στην απολίτικη καταδίκη του Αλαβάνου. Οι Ανανεωτικοί μίλησαν για «αήθη επίθεση εναντίον τους». Ο εκπρόσωπος του Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΝ Στάθης Λεουτσάκος ανέφερε ότι ο «σύντροφος Αλαβάνος» εμφανίστηκε διχαστικός και έκανε λόγο για «απογοήτευση που αφορά όλους τους αριστερούς». Η Αριστερή Ανασύνθεση του ΣΥΝ μίλησε «για οξεία έως και άδικη κριτική που έκανε από τα “αριστερά” ο σύντροφος Αλαβάνος».
ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ
Τις επόμενες μέρες έγινε σαφές ότι καμιά πτέρυγα του ΣΥΝ δεν ευνοεί όχι μόνο τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κάποιου είδους ενιαίου κόμματος, αλλά ακόμα και την απλώς πιο δημοκρατική λειτουργία του. Μια λειτουργία δηλαδή, που να παίρνει υπ’ όψιν της τη γνώμη των απλών αγωνιστών του ΣΥΡΙΖΑ με ανοικτές διαδικασίες και όχι με ισορροπίες στα ηγετικά κλιμάκια του σχήματος.
Όλες οι πτέρυγες του ΣΥΝ θέλουν να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ μια πολιτική συμμαχία αυτόνομων κομμάτων και κινήσεων της Αριστεράς στη βάση της «συναίνεσης και της ομοφωνίας». Μιας πολιτικής συμφωνίας με άλλα λόγια που δεν θα θίγει κανενός είδους κρίσιμο ζήτημα στρατηγικής και προοπτικής αφήνοντας ανοικτό όλα τα ενδεχόμενα ακόμα και κυβερνητικής συνεργασίας.
Με αυτό το σκεπτικό ακόμα και οι ασαφείς και περιπεπλεγμένες αποφάσεις (;) της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης (διάβαζε σε λίγο παρακάτω) όσον αφορά μια πιο συγκροτημένη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκουν την άρνηση του συνόλου σχεδόν του ΣΥΝ. Τόσο οι Ανανεωτικοί όσο και τα προβεβλημένα στελέχη του Αριστερού Ρεύματος εξέφρασαν την αντίθεσή τους σε αποφάσεις της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης γιατί θεωρούν ότι υπάρχει ο κίνδυνος να παρερμηνευτούν ως πρόθεση (έστω για το ασαφές μέλλον) για πολιτική ενοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Παρά τις διαφωνίες μεταξύ τους φαίνεται ότι όλες οι πτέρυγες του ΣΥΝ έχουν κάνει την εξής εκτίμηση που κινείται σε δυο άξονες:
Α) Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αποκτήσει ξανά δυναμική.
Β) Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αμφισβητηθεί στην παρούσα φάση, με απλά λόγια, σεμνή και ταπεινή «προγραμματική αντιπολίτευση».
Επιπλέον, όλες οι πτέρυγες του ΣΥΝ συμφωνούν ότι οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός φυσικά του ΣΥΝ, δεν μπορούν να συνεισφέρουν αποφασιστικά στα εκλογικά ποσοστά του. Μπόρεσαν μεν να βοηθήσουν τον ΣΥΝ να διαφύγει από τον κίνδυνο να μείνει εκτός βουλής, ωστόσο είναι προφανές ότι το εγχείρημα έχει πάψει εδώ και καιρό να έχει οποιαδήποτε δυναμική. Επομένως «συντηρούμε δυνάμεις και αναμένουμε», αυτή έμοιαζε να ήταν η εκτίμηση των ηγετικών κλιμακίων του ΣΥΝ μέχρι πριν από λίγο καιρό. Το πρόβλημα ωστόσο είναι ότι η κρίση στον ΣΥΝ είναι τόσο βαθιά πλέον που επιβάλλει ένα κάποιο ξεκαθάρισμα της πολιτικής φυσιογνωμίας του.
Τα μέλη της Ανανεωτικής Πτέρυγας αισθάνονται αρκετά ενισχυμένα ώστε να προειδοποιούν ότι «είναι ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα σε σχέση με την παρουσία τους εντός του ΣΥΝ». Επιπλέον ξεκαθαρίζουν για άλλη μια φορά τη πρόθεσή τους να διατηρήσουν την κεντροαριστερή (κυβερνητική) προοπτική του ΣΥΝ:
«Αναγκαίο θεωρεί τον κοινωνικό και πολιτικό διάλογο, με την κυβέρνηση για την δημοσιονομική κρίση, η Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ, σύμφωνα με σημερινή ανακοίνωση που εξέδωσε, έπειτα από συνεδρίαση του Συντονιστικού της οργάνου».[7]
Μέχρι στιγμής τόσο ο ηγετικός πυρήνας υπό τον Τσίπρα όσο και το Αριστερό Ρεύμα φαίνεται να ευνοούν τη διατήρηση του ΣΥΝ ως έχει: δηλαδή ένα κόμμα με διάφορες πτέρυγες που η συγκολλητική του ουσία είναι η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση αφήνοντας όλα τα πιθανά σενάρια ανοικτά (συμπεριλαμβανομένης της πιθανότητας κυβερνητικής συνεργασίας). Ωστόσο η κρίση που προκάλεσε η συζήτηση για τη σχέση ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ και η παρέμβαση Αλαβάνου έχει θέσει σε αμφιβολία και αυτή τη μίζερη κατάσταση.
Εξ’ αντικειμένου λοιπόν τίθεται σε αμφιβολία η ύπαρξη και ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΝ το πολύ που επιθυμεί είναι να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως μια μίζερη εκλογική συμμαχία ακίνδυνη για το σύστημα, που ωστόσο θα διατηρεί τον ΣΥΝ στο όριο της κοινοβουλευτικής επιβίωσης, που απλά θα εκφωνεί αριστερές αναλύσεις και προτάσεις, θα κάνει «προγραμματική αντιπολίτευση» και θα την ψηφίζει μέρος της Αριστεράς επειδή δεν θα έχει καμιά καλύτερη επιλογή.
Αλαβάνος και προοπτικές
Πολλές συζητήσεις προκάλεσε η προειδοποίηση του κ. Αλαβάνου προς όσους αμφισβήτησαν τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ:
«Κάνετε λάθος αν νομίζετε ότι στο μηνολόγιο της νεολαίας υπάρχει μόνο ένας Δεκέμβρης κι αυτός, ευτυχώς, πέρασε. Κάνετε λάθος αν νομίσατε ότι ξεμπερδέψατε με τη δική μου γενιά. Την τελευταία λέξη δεν την έχετε ακούσει ακόμη».[8]
Η συγκεκριμένη αποστροφή του λόγου του κ. Αλαβάνου θεωρήθηκε από μερικούς αναλυτές ως ένδειξη ότι ο πρώην πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ θα συσπειρώσει γύρω του ένα κομμάτι των συνιστωσών της συμμαχίας και θα συγκροτήσει τη «ΡΙΖΑ».
Το σενάριο αυτό, τουλάχιστον μέχρι σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές, περπατάει με το βηματισμό ενός μεθυσμένου. Αρχικά οι εκπρόσωποι των συνιστωσών πήραν όλες αποστάσεις από τον Αλαβάνο. Ο εκπρόσωπος της ΚΟΕ στον ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Γαλάνης, μιλώντας στο Κανάλι 1, ανέφερε ότι:
«Το πρόβλημά μας δεν είναι ο κ. Αλαβάνος ούτε ποιος είναι απέναντί μας μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα μας είναι ότι αυτή τη στιγμή έχουμε μια μικρή κρίση ταυτότητας»![9]
Καταπληκτική τοποθέτηση πράγματι. Ούτε «ποιος είναι απέναντί μας», ούτε γιατί διαφωνούμε, αν διαφωνούμε. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Με αυτόν τον τρόπο το μόνο που δεν γίνεται είναι πολιτική. Ωστόσο, τις επόμενες μέρες μάθαμε από τον τύπο ότι ο Αλέκους Αλαβάνος θα συγκροτήσει Όμιλο Προβληματισμού και στα πλαίσια αυτά στελέχη δύο συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, της ΚΟΕ και της ΚΕΔΑ , θα προχωρήσουν στην έκδοση μιας σαββατιάτικης εφημερίδας με το όνομα «Ενωτική Αριστερά». Όλα αυτά τα μπρος-πίσω, δημιουργούν σύγχυση και αμφιβολίες ως προς τον επιδιωκόμενο σκοπό αλλά και την πολιτική υπό την οποία γίνονται.
Πολύ περισσότερο που δεν έχουν όλες οι συνιστώσες του ΡΙΖΑ κοινή πολιτική. Η ΔΕΑ, για παράδειγμα, από την πλευρά της εκτιμά (σε πλήρη αντίθεση με το σύνολο των πολιτικών αναλυτών) ότι:
«Η 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποδειχθεί σημείο καμπής, αφετηρία ουσιαστικής ανασύνταξης του ενωτικού εγχειρήματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς».[10]
Στη θύελλα που ξέσπασε με την παρέμβαση Αλαβάνου κάνει απλά τη μάλλον σεμνή και τεθλιμμένη διαπίστωση:
«Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται μπροστά σε καθοριστικές πολιτικές επιλογές. Και σε αυτό το κρίσιμο καθήκον οι πολιτικές προτάσεις του Αλ. Αλαβάνου είναι στη σωστή κατεύθυνση και πρέπει να αξιοποιηθούν από όλους μας».[11]
Μάλιστα… να «αξιοποιηθούν από όλους μας». Στον φαντασιακό κόσμο «της μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση» τελικά όλοι μπορούν να έχουν μια θέση…
Οι οργανώσεις της επαναστατικής Αριστεράς μέχρι τώρα έχουν ακολουθήσει την ταχτική της σεμνής και ταπεινής «αντιπολίτευσης» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Έχουν εξαντλήσει όλη τους την ενέργεια σε διαδικαστικά, οργανωτικά θέματα. Το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη αναλώθηκε στο τι είναι μέλος, ποια τα δικαιώματά του και ποιες οι υποχρεώσεις του. Μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, τελικά, παραμένουν… τα μέλη των συνιστωσών του.
Ακόμα και σε αυτά τα ζητήματα έλαμψε η έλλειψη δημοκρατικών διαδικασιών. Ο συντονιστής του ΣΥΡΙΖΑ Αντώνης Νταβανέλος άλλο κείμενο παρουσίασε στην αρχή της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης από αυτό που είχε μοιραστεί στους συνέδρους χωρίς καμιά ενημέρωση:
«Ενδεικτικό της παραπάνω κατάστασης είναι ότι στην έναρξη ο Νταβανέλος διάβασε άλλο κείμενο από αυτό που μοιράστηκε. Η αλλαγή ήταν στο κομβικό σημείο του μέλους. Οπού στο προφορικό κείμενο είχε προστεθεί: των συνιστωσών. Όταν του είπαμε ότι οφείλει να κάνει διευκρίνηση στο σώμα, μας είπε ότι αν δεν υπάρχει στοιχειώδη εμπιστοσύνη να το διαλύσουμε. Ποιοί είναι αυτοί οι καχύποπτοι; Ποιός έχει τέτοια τρέλα να παρακολουθεί το κείμενο που διαβάζεται, λέξη προς λέξη. Φυσικά δεν έκανε καμία διευκρίνηση. Αλλά τελικά αποδεικνύεται ότι οι τρελοί και οι καχύποπτοι έχουν δίκιο. Αν τελικά αποδειχτεί ότι υπήρχε πρόθεση παραπλάνησης της συνδιάσκεψης, αν άλλο κείμενο διαβάστηκε στο σώμα και άλλο ανακοινώθηκε ως τελικό τότε υπάρχουν σοβαρές πολιτικές ευθύνες. Τέτοιες πολιτικές ευθύνες υπάρχουν ακόμη, γιατί ο Νταβανέλος όφειλε στο κλείσιμο να ενημερώσει τον κόσμο τι άλλαξε στην απόφαση κατά την διάρκεια της συνδιάσκεψης. Δεν είναι πρόβατα ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ!».[12]
Η ουσία είναι ότι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι οργανωτικό. Μετά τις εκλογές του Οκτώβρη ο ΣΥΝ κινείται με ολοένα και πιο καθαρό τρόπο προς τα δεξιά. Τη στιγμή που η κυβέρνηση ανοίγει το καυτό θέμα του Ασφαλιστικού καλώντας τους γραφειοκράτες της ΓΣΣΕ σε «συναινετικές διαδικασίες», ο… ρηξικέλευθος Τσίπρας αντιπροτείνει… τηλεοπτικό ντιμπέιτ για το Ασφαλιστικό![13] Το κόμμα του μετά την επίθεση στο αστυνομικό τμήμα πρότεινε συλλαλητήριο «κατά της τρομοκρατίας». Στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων με stage ο ΣΥΝ αντιπροτείνει τη μοριοδότισή τους για όποτε θα γίνουν προλήψεις με διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ.
Η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΝ αποφάσισε να μην συμμετάσχει στη συγκέντρωση της Κυριακής 6 Δεκέμβρη στα Προπύλαια για «να μην μπούμε στο κάδρο ενδεχόμενων επεισοδίων». Μάλιστα εκφράστηκε η ανησυχία για τη συμμετοχή της νεολαίας του ΣΥΝ.
Σε όλη αυτή τη δεξιά μετατόπιση του συνόλου του ΣΥΝ οι οργανώσεις της επαναστατικής Αριστεράς στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν να αντιπαραθέσουν παρά… ελιγμούς στο κενό. Ντρίπλες που αντί για τον αντίπαλο μπερδεύουν τα ίδια τους τα μέλη. Μέσους όρους εκεί που αυτό που χρειάζεται είναι ξεκάθαρη πολιτική και συγκρουσιακή αντιμετώπιση των δεξιών προσαρμογών του ΣΥΝ. Αντί να δυσκολεύουν την δεξιά πολιτική του ΣΥΝ την πριμοδοτούν. Κινδυνεύουν με αυτό τον τρόπο να μετατραπούν (αν δεν έχει ήδη συμβεί αυτό) σε απλό εκλογικό μαϊντανό του ΣΥΝ.
Άγγελος Κ
[1] http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=506409
[2] http://www.newstime.gr/?i=nt.el.article&id=23212
[3] http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=302012&dt=29/11/2009
[4] http://www.ant1online.gr/Politics/Parties/Pages/200911/593d4c1d-ddde-455f-94bf-9c2faaab2e6a.aspx
[5] http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=107008
[6] http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=4548497
[7] http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=111982
[8] http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=508744
[9] http://www.tanea.gr/default.asp?pid=14&la=1&ct=11&artid=4548992
[10] http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2426&Itemid=42
[11] http://www.dea.org.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2425&Itemid=42
[12] http://dosepasa.wordpress.com/2009/11/30/%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-3%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%83-%CF%83%CF%85/
[13] http://www.stifora.gr/article.php?id=14801
Για περισσότερες πληροφορίες:
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=4548497
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11411&subid=2&pubid=1364789
http://www.ana.gr/anaweb/user/showprel?service=3&maindoc=8189487
http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=106884
http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=107008
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4545690&ct=1
http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=101023
http://www.koel.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3659:-2112009&catid=25&Itemid=33
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=14&ct=11&artid=4548992
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=507780
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1080441&lngDtrID=244
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=02/12/2009&id=107856
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4548955
Category: Εσωτερικά
Υπάρχει στη φιλοσοφία μία έννοια που ονομάζεται «αναμόρφωση» και περιγράφει το πως η οπτική γωνία, η θεωρία με την οποία προσεγγίζει κάποιος ένα αντικείμενο, προσκολλάται πάνω στο αντικείμενο και το αναμορφώνει. Αυτό σημαίνει πως το αντικείμενο προς διερεύνηση επηρεάζεται και σε μεγάλο βαθμό διαμορφώνεται από τη θεωρία, τη «ματιά» με την οποία αντικρίζεται, ώστε να επιβεβαιώνει αυτή τη θεωρία. Αυτό ισχύει τόσο για τις θετικές επιστήμες (όπως έχει πολύ εύστοχα περιγράψει ο Τόμας Κούν στο βιβλίο του «the structure of scientific revolutions») αλλά πολύ περισσότερο για τις κοινωνικές και ιδιαίτερα για την πολιτική, της οποίας το αντικείμενο δεν είναι παρά η δυναμική αποκρυστάλλωση κοινωνικών σχέσεων, η αλληλεπίδραση μεταξύ ομάδων ανθρώπων, συγκλινόντων είτε αποκλινόντων, όπου η «ουδετερότητα και η αποστασιοποίηση» του αναλυτή, εκ των πραγμάτων αποκλείονται.
Στην περίπτωση της ανάλυσης σου όμως, η «αναμόρφωση» παίρνει ακραίες διαστάσεις, καθώς προκειμένου να επιβεβαιωθεί η άποψη σου για τον ΣΥΝ και το ΣΥΡΙΖΑ κατασκευάζεις μία εντελώς φαντασιακή εικόνα τόσο της Πανελλαδικής συνδιάσκεψης, όσο και των γενικότερων εξελίξεων και αντιπαραθέσεων στους παραπάνω χώρους, το τελευταίο διάστημα.
Επειδή δεν θέλω σε αυτό το σημείωμα να δώσω μία αναλυτική περιγραφή της συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και των αντιθέσεων στο εσωτερικό του θα περιοριστώ μονάχα στην παράθεση κάποιων γεγονότων τα οποία θα έπρεπε στοιχειωδώς να τα λάβεις υπόψιν.
1.η συνδιάσκεψη ήταν οργανωτική, αντικείμενο της δηλαδή ήταν η οργανωτική συγκρότηση της συμμαχίας, και όχι πολιτική που θα διεκδικούσε να αναπροσανατολίσει το ΣΥΡΙΖΑ στο νέο πολιτικό σκηνικό. Για το δεύτερο προγραμματίζεται νέα ιδιαίτερη συνδιάσκεψη. Παρόλα αυτά υπήρξαν πάρα πολλές πολιτικές τοποθετήσεις ενώ ο συνασπισμός δέχτηκε σφοδρή κριτική για την «προγραμματική αντιπολίτευση» από ‘ολες σχεδόν τις συνιστώσες άλλα και από σημαντικό μέρος μελών του. Οπότε σε καμία περίπτωση δεν ήταν ο Αλάβάνος αυτός ο οποίος άσκησε πολιτική κριτική, κάτι το οποίο θα το διαπίστωνες πολύ εύκολα αν έκανες τον κόπο να περάσεις από τη συνδιάσκεψη και να μην αντλείς πληροφόρηση από διάφορες αστικές εφημερίδες και στρατευμένα μπλόγκς που με φέρνουν στο δεύτερο σημείο.
2.Η πληροφόρηση που αντλείς από τα Νέα, την Ελευθεροτυπία, το Έθνος κλπ πιστεύεις πως είναι ουδέτερη και αποστασιοποιημένη περιγραφή των τεκταινόμενων ή μία συστηματική προσπάθεια να πιέσουν τον πολιτικό αυτό χώρο προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση, άρα συνιστούν μία εξωτερική, άλλα ευθεία προσπάθεια παρέμβασης στους ανταγωνισμούς που διαπερνούν το χώρο; Άρα η εικόνα κρίσης, ισχυροποίησης της μίας ή της άλλης πτέρυγας,προβολής της μίας και εξαφάνισης άλλων θέσεων είναι ο στόχος τους. Ταυτόχρονα τα μπλόγκς που χρησιμοποιείς είναι τμήμα του πολιτικού και οργανωτικού ανταγωνισμού στο σύριζα άρα εκφράζουν κάποιες ιδιαίτερες απόψεις και περιγραφές για τον χώρο, είναι δηλαδή στρατευμένα,
3.Η κρίση η οποία προκλήθηκε από την τοποθέτηση Αλαβάνου είναι μόνο στη φαντασία σου ή μάλλον αντανάκλαση του πως παρουσιάστηκε αυτή η παρέμβαση και ο αντίκτυπός της από τα μήντια. Πράγματι ο Αλαβάνος έκανε αριστερή κριτική στα πεπραγμένα της ηγεσίας του ΣΥΝ. Παρόλα αυτά πολύ λίγοι στρατεύτηκαν πίσω του και από αυτό το γεγονός βγάζεις το συμπέρασμα πως σχεδόν το σύνολο του σύριζα μετατοπίσθηκε προς τα δεξιά. Αυτό όμως παραπέμπει σε μία ιδεαλιστική προσέγγιση της πολιτικής και της ηγεσίας. Αρκεί κάποιος να διακηρύξει τις αριστερές ιδέες και όσοι εμφυλοχωρούνται από αυτές θα τον ακολουθήσουν. Ανεξάρτητα από τη θέση του συγκεκριμένου στο δεδομένο πλαίσιο σχέσεων, την αξιοπιστία του, τη συνέπειά του κλπ. Βέβαια εδώ δεν πρωτοτυπείς, μεγάλο μέρος της άκρας αριστεράς διαπνέεται παό τη λεγόμενη «μεταφυσική του προγράμματος», κατά την οποία η πολιτική έγκειται στο να παρουσιάσουν στις μάζες το σωστό πρόγραμμα που οδηγεί στον κομουνισμό και αυτές θα ακολυθήσουν. Το τι έκανε ο Αλαβάνος τον τελευταίο χρόνο και κατά πόσο αυτά του τα πεπραγμένα έπληξαν σοβαρά την αξιοπιστία του σε μεγάλο μέρος των στελεχών του χώρου, προφανώς δεν έχει καμία σημασία…
4.είναι γνωστή η θέση πως οι πολιτικές διαφωνίες επιλύονται σε τελική ανάλυση οργανωτικά. Ακριβώς γι αυτό το λόγο όλες οι πολιτικές αντιφάσεις του σύριζα πολώθηκαν πολύ έντονα στη συζήτηση για το οργανωτικό. Η πολιτική δεν είναι απλά αντιπαράθεση απόψεων, είναι και λήψη αποφάσεων. Για να το θέσω αριστοτελικά, η μορφή υπερισχύει του περιεχόμενου, διότι το περιεχόμενο μπορεί να εκφραστεί μόνο μέσα από συγκεκριμένες μορφές. Ο σύριζα μέχρι τώρα δεν είχε τρόπο επίλυσης των πολιτικών διαφωνιών, με αποτέλεσμα όταν προέκυπταν να υπερισχύει ντε φάκτο αυτή του ΣΥΝ λόγω μεγέθους και προβολής. Η απόφαση της πανελλαδικής για μέλη και ενδιάμεσα όργανα το αποσταθεροποιεί αυτό και δημιουργεί δυναμική (άσχετα αν θα επικρατήσει), κομματικής συγκρότησης. Αυτή η απόφαση προκάλεσε κρίση στο ΣΥΝ και γι αυτό πάει σε έκτατο συνέδριο, ενώ η Ανανεωτική Πτέρυγα δήλωσε πως δεν την αποδέχεται και πως δεν θα πάρει τις κάρτες μέλους. Αν διάβαζες την ανακοίνωσή της θα ήσουνα πιο σκεπτικός όσον αφορά το κατά πόσο βγήκε ενισχυμένη ή όχι.
5.Όλα αυτά δεν συνιστούν, επαναλαμβάνω μία περιγραφή του σύριζα στη συγκυρία, ούτε των προοπτικών απλά είναι κάποια ελάχιστα τμήματα, απαραίτητα για να δοθεί μία εικόνα του παζλ. Επειδή όμως στην ανάλυσή σου εγκαλείς τη ριζοσπαστική αριστερά του σύριζα για τις αδυναμίες της, τα λάθη της, τους οπορτουνισμούς της κλπ, θα ήθελα να μου υποδείξεις έναν άλλο χώρο ο οποίος τα καταφέρνει καλύτερα στην πράξη και όχι στη θεωρία;