Αστυνομική βία και τρομοκρατία

aformi | 26 Νοεμβρίου 2009 | 2 σχόλια

Θα έπρεπε (από ντροπή) να υπάρχει όριο και αυτοσυγκράτηση σε όσους επιδίδονται στη μαύρη προπαγάνδα. Όμως δεν υπάρχει. Ο θύτης ανενδοίαστα καμώνεται το θύμα. Σε μια κοινωνία που υφίσταται χάρις στην εκμετάλλευση και την καταπίεση των πολλών από τους λίγους, υπάρχουν πάντοτε οι μηχανισμοί που αντιστρέφουν την πραγματικότητα, που παρουσιάζουν το μαύρο, άσπρο.

Το υπουργείο Δημόσιας Τάξης μετονομάστηκε σε υπουργείο Προστασίας του Πολίτη θυμίζοντας ανατριχιαστικά το 1984 του Τζορτζ Όργουελ. Στο βιβλίο του Όργουελ η εξουσία, για να εμποδίσει την ελευθερία σκέψης, δημιουργεί μια «Νέα Ομιλία». Οι λέξεις χάνουν το αρχικό τους νόημα για να μην υπάρχουν λέξεις για να εκφράσει κανείς «ανατρεπτικές» ιδέες:

«Κάποιος που θα είχε ανατραφεί μόνο με τη Νέα Ομιλία, δεν θα ήξερε ότι κάποτε η λέξη “ίσος” ή ότι η λέξη “ελεύθερος” σήμαινε “πολιτικώς ελεύθερος”».

Έτσι στην Ελλάδα του 2009, έχουμε «Προστασία του πολίτη» ενώ με βάση την «παλιά» γλώσσα θα είχαμε «Έλεγχος και καταπίεση του πολίτη»…

Αλλά δεν είναι μόνο οι λέξεις που διαστρεβλώνονται αλλά και τα ίδια τα γεγονότα. Με αφορμή την επίθεση στο αστυνομικό τμήμα της Αγίας Παρασκευής και τον τραυματισμό αστυνομικών τα ΜΜΕ εξαπέλυσαν μια άνευ προηγουμένου μαύρη προπαγάνδα για τους «αναξιοπαθούντες» αστυνομικούς. Από τότε δεν έχουν σταματήσει να παρουσιάζουν τους αστυνομικούς περίπου ως ανυπεράσπιστους στην βία «κακοποιών» και «τρομοκρατών». Στα Νέα διαβάζουμε σε πρόσφατο άρθρο:

«Από την τσέπη τους πληρώνουν εκατοντάδες αστυνομικοί τα αλεξίσφαιρα γιλέκα τους «προκειμένου να νιώθουμε λίγο πιο σίγουροι πως θα γυρίσουμε σώοι στα σπίτια μας», όπως λένε. Ύστερα από το τρομοκρατικό χτύπημα στο Αστυνομικό Τμήμα της Αγίας Παρασκευής, οι περισσότεροι αστυνομικοί προσπαθούν να προμηθευτούν ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο μεγαλύτερης αντοχής από εκείνα που τους διαθέτει η υπηρεσία τους»[1].

Για την κατάσταση της υγείας της 23χρονης αστυνομικού Σοφίας Ψυχογιού δημιούργησαν (ποια άτομα, αλήθεια, και γιατί;) στο facebook σελίδα για να εκφράσουν όσοι ήθελαν τη συμπάθειά τους. Οι μεγαλοδημοσιογράφοι της τηλεόρασης έχυσαν (για άλλη μια φορά) τα ακριβοπληρωμένα δάκρυά τους για την 23άχρονη κοπέλα που «απλώς έβγαζε το ψωμί της». Φυσικά, δεν επέδειξαν οποιαδήποτε ευαισθησία για μια άλλη ιστορία την ίδια μέρα με την επίθεση στο αστυνομικό τμήμα της Αγίας Παρασκευής. Σε αντίθεση με τους απλώς τραυματίες αστυνομικούς, είχαμε την ίδια μέρα στη Λέσβο οκτώ μετανάστες από το Αφγανιστάν νεκρούς- θύματα της ρατσιστικής πολιτικής καταπολέμησης της «λαθρομετανάστευσης». Η είδηση πέρασε στις εσωτερικές σελίδες των εφημερίδων για μόλις μια μέρα…[2]

Δυο μέτρα και σταθμά

Δυστυχώς και ένα κομμάτι της Αριστεράς «τσίμπησε» στην κατευθυνόμενη τρομο-υστερία. Ο ΣΥΝ, μάλλον για να μην (ξανα)κατηγορηθεί για «υπόθαλψη κουκουλοφόρων», έσπευσε αυτή τη φορά να εναρμονιστεί με τις απαιτήσεις κυβέρνησης και ΜΜΕ:

«Η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΝ αποφάσισε, σε συνεδρίασή της το μεσημέρι της περασμένης Παρασκευής, κοινή συναινέσει με τους «ανανεωτικούς» να καλέσει μαζικούς συνδικαλιστικούς και επιστημονικούς φορείς στη διοργάνωση εκδηλώσεων κατά της τρομοκρατίας που θα εντάσσουν στο πολιτικό τους πλαίσιο και τα ζητήματα της κρατικής καταστολής, των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων»[3].

Είναι εμφανές ότι υπάρχουν δυο μέτρα και σταθμά για τα ΜΜΕ και τις πολιτικές δυνάμεις που τρέφουν αισθήματα τρυφερά για τους «αναξιοπαθούντες» αστυνομικούς. Όταν κάθε χρόνο δολοφονούνται εν ψυχρώ από αστυνομικούς άνθρωποι κάθε ηλικίας δεν υπάρχει ο ίδιος βαθμός ευαισθησίας. Αυτό που υπάρχει είναι ανάλγητη αδιαφορία ή μια κάποια αναφορά στα ΜΜΕ και μετά… σιωπή. Εκτός και αν το μαζικό κίνημα με διαδηλώσεις επιβάλλει το σπάσιμο της σιωπής (όπως στην περίπτωση του Αλέξη Γρηγορόπουλου).

Ορίστε μια συγκλονιστική επιβεβαίωση του παραπάνω ισχυρισμού. Τον περασμένο Μάιο αστυνομικοί δολοφονούν εν ψυχρώ τον Νίκο Σακελλίων, αθλητή και μόλις 24 ετών. Δείτε το συγκλονιστικό βίντεο που ακολουθεί:

Μπάτσοι δολοφονούν τον νεαρό Νίκο Σακελλίων

Η υπόθεση του Νίκου Σακελλίωνα μετά τόσους μήνες εξακολουθεί να καρκινοβατεί στους σκοτεινούς διαδρόμους της ελληνικής «δικαιοσύνης»…

Από τα πλέον ασφαλή επαγγέλματα

Η προπαγάνδα διατυμπανίζει ότι το επάγγελμα του αστυνομικού ανήκει στα πλέον επικίνδυνα επαγγέλματα μιας και έχουν να «αντιμετωπίσουν σε καθημερινή βάση κακοποιούς και τρομοκράτες». Πόσο αληθές είναι αυτό; Ας δούμε τα επίσημα στοιχεία.

Από το 1984 και μέχρι το 2009 συνολικά 86 αστυνομικοί έχουν χάσει τη ζωή τους «συνεπεία τρομοκρατικών ενεργειών, ένοπλων συμπλοκών και ατυχημάτων εν ώρα Υπηρεσίας»[4]. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι στους θανάτους αστυνομικών συμπεριλαμβάνονται και οι θάνατοι από τροχαία. Τροχαία, που ως γνωστό, πολλά από αυτά τα προκαλούν οι ίδιοι (το γεγονός αυτό καταγράφεται σε όλες τις αστυνομίες του κόσμου). Πόσες φορές δεν έχουν αναφερθεί παραβιάσεις των φωτεινών σηματοδοτών από περιπολικά ή από μοτοσικλετιστές της αστυνομίας χωρίς κανένα λόγο ενώ οι εφημερίδες καταγράφουν συχνά «κόντρες» μεταξύ οχημάτων της αστυνομίας.

Παρ’ όλα αυτά, έστω, η αστυνομία έχει 86 νεκρούς σε 25 χρόνια. Δηλαδή στατιστικά 3,44 νεκρούς το χρόνο. Το ποσοστό αυτό θνησιμότητας κατατάσσει το επάγγελμα του αστυνομικού ανάμεσα στα πλέον ασφαλή του πλανήτη!

Τα εργατικά «ατυχήματα» στην Ελλάδα έχουν ως αποτέλεσμα πολύ πάνω από 100 νεκρούς το χρόνο. Το 2002 είχαμε 153, το 2003 οι νεκροί έφτασαν τους 145[5] (απ΄ όλα τα επαγγέλματα ο κλάδος των κατασκευών έχει το θλιβερό ρεκόρ θανάτων από «ατυχήματα»). Μέχρι τον Οκτώβρη του 2009 μόνο στη Θεσσαλονίκη είχαμε 21 νεκρούς από εργατικά «ατυχήματα»[6].

Υπολογίζεται ότι 5.720 άνθρωποι πεθαίνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση κάθε χρόνο εξαιτίας εργατικών ατυχημάτων, σύμφωνα με τα στοιχεία της EUROSTAT. Επιπλέον, η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας εκτιμά ότι άλλοι 159.500 εργαζόμενοι πεθαίνουν στην ΕΕ κάθε χρόνο εξαιτίας επαγγελματικών ασθενειών. Εάν συμψηφίσουμε τους δύο αριθμούς, καταλήγουμε στην εκτίμηση ότι κάθε τρεισήμισι λεπτά πεθαίνει ένας άνθρωπος στην ΕΕ από αίτια που σχετίζονται με την εργασία[7].

Την ίδια στιγμή που (σκόπιμα) ανεπαρκείς νομοθεσίες επιτρέπουν τη δολοφονία δεκάδων ανθρώπων κάθε χρόνο, η αστυνομία (που υποτίθεται μεριμνεί για την προστασία των πολιτών) πάνοπλη και ασφαλής αδιαφορεί παντελώς για την ανθρωποθυσία που πραγματοποιείται κάτω από τα μάτια της. Φυσικά υπάρχει «δικαιολογία»: δεν είναι της αρμοδιότητάς της…

Δολοφονίες αθώων

Μπορεί το επάγγελμα του αστυνομικού να είναι απ’ τα πλέον ασφαλή, ωστόσο για τους υπόλοιπους είναι ένα από τα πλέον θανατηφόρα. Θα περίμενε κανείς ότι θα υπήρχε αυστηρή νομοθεσία για τη χρήση των όπλων από ανθρώπους που είναι βαριά οπλισμένοι και που ευθύνονται για δολοφονίες αθώων. Αλλά συμβαίνει το αντίθετο. Η χρήση πυροβόλων όπλων από αστυνομικούς ρυθμίζεται κατά κύριο λόγο από το Άρθρο 1 του Νόμου 29 του 1943(!) όταν η Ελλάδα βρισκόταν υπό ναζιστική κατοχή. Στο άρθρο αυτό καταγράφεται ποικιλία περιστάσεων στις οποίες ένας αστυνομικός μπορεί νόμιμα να χρησιμοποιήσει πυροβόλα όπλα:

«…για την εφαρμογή Νόμων, Διαταγμάτων και Αποφάσεων των αρμοδίων Αρχών, διάλυση συναθροίσεων ή καταστολή στάσεων … άνευ ουδεμιάς ευθύνης για τις συνέπειες»[8].

Παρά τις επανειλημμένες καταγγελίες από οργανώσεις προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ο νόμος δεν έχει αλλάξει και παραμένει ως έχει. Οι πιθανότητες που έχει το θύμα (αν επιβιώσει…) αστυνομικής βίας να διεκδικήσει επιτυχώς αποζημίωση είναι ελάχιστες, διότι πρέπει να παρουσιάσει ως αποδεικτικό στοιχείο απόφαση ποινικού δικαστηρίου με την οποία να καταδικάζεται ο δράστης αστυνομικός. Και ως γνωστόν, στα ελληνικά δικαστήρια είναι περισσότερο πιθανό να καταδικαστεί το θύμα αστυνομικής βίας παρά ο αστυνομικός-θύτης.

Υπάρχουν πάμπολλες καταγγελίες όπως της Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (UN Human Rights Committee- HRC)[9] για κακοποίηση πολιτών από αστυνομικούς, στις οποίες κωφεύουν κυβέρνηση και ΜΜΕ.

Και, ασφαλώς, υπάρχει το μέγα θέμα της κακοποίησης μεταναστών στα αστυνομικά τμήματα (και όχι μόνο). Το Ευρωπαϊκό Δίκτυο για τα Δικαιώματα, την Ισότητα και την Ετερότητα (RED– Rights, Equality & Diversity European Network) και τα Εθνικά Εστιακά Κέντρα RAXEN (Δίκτυο Πληροφόρησης για το Ρατσισμό & την Ξενοφοβία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων – FRA) έχουν επανειλημμένα καταγγείλει τη συνεχιζόμενη και ανεμπόδιστη αστυνομική κρατική βία ενάντια σε μετανάστες και κοινωνικές μειονότητες, καθώς επίσης και εναντίον των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των μεταναστών στην Ελλάδα[10]. Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι τόσο φρικτή ώστε δικαστήριο στην Ιταλία απαγόρευσε την επιστροφή ομάδας μεταναστών στην Ελλάδα λόγω των απαράδεκτων συνθηκών για τους μετανάστες που επικρατούν στη χώρα…[11]

Το ζήτημα της αντιμετώπισης της δολοφονικής μανίας των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών είναι επείγον. Μόνο την τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα είχαμε πενήντα δολοφονίες μεταναστών! Οι δολοφονίες αυτές χαρακτηρίστηκαν από τις ελληνικές αρχές με μια ποικιλία τρόπων: «τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις», «αδιευκρίνιστες συνθήκες», «παθολογικά αίτια», «ανεξήγητες αυτοκτονίες», «δίκαια οργή νοικοκυραίων». Σε αυτόν τον αριθμό δεν περιλαμβάνονται οι δολοφονίες λόγω έλλειψης μέτρων ασφαλείας σε εργασιακούς χώρους (13 μετανάστες νεκροί μόνο για τα ολυμπιακά έργα). Σε αυτόν τον αριθμό δεν περιλαμβάνονται οι νεκροί από νάρκες ή πνιγμούς στον Έβρο ή στο Αιγαίο. Σε αυτόν τον αριθμό δεν περιλαμβάνονται οι νεκροί σε ανταλλαγές πυροβολισμών με αστυνομικούς, παρόλο που σε πολλές περιπτώσεις οι «νόμιμες άμυνες» δεν διέφεραν από εν ψυχρώ εκτελέσεις. Σε αυτό τον αριθμό περιλαμβάνονται, απλά, ξεκάθαρες δολοφονίες…[12]

Μετά τα παραπάνω, δεν νομίζω να σας εντυπωσιάσει το γεγονός ότι το 10% των συζυγοκτόνων ανδρών είναι αστυνομικοί που χρησιμοποιούν τον περισσό τους ανδρισμό και το υπηρεσιακό τους όπλο για να επιβάλουν την οικιακή τάξη…[13]

Σκλήρυνση των κατασταλτικών μηχανισμών

Ωστόσο, είναι προφανές, ότι οι αστυνομικοί είναι απλά όργανα του κράτους. Είναι τα εκτελεστικά όργανα για τις «βρόμικες δουλειές» των αφεντικών και του κράτους τους. Πίσω από τη μαύρη προπαγάνδα για τους αναξιοπαθούντες αστυνομικούς κρύβεται η προσπάθεια της κυβέρνησης να περάσει μέτρα που θίγουν τα ατομικά δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Και πράγματι, από τις πρώτες μέρες της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είμαστε μάρτυρες μιας σκλήρυνση των κατασταλτικών μηχανισμών. Από τις επιχειρήσεις σκούπα των Εξαρχείων μέχρι την εισαγγελική δίωξη κατά του πρύτανη και του αντιπρύτανη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου για τη λειτουργία του Indymedia. Από τις προσαγωγές στη ΓΑΔΑ 300 ατόμων μετά την πορεία για το Πολυτεχνείο μέχρι τη συγκάλυψη της δολοφονίας του Καμράν μετά το βασανισμό του από αστυνομικούς στο Α.Τ. Νίκαιας.[14]

Στη σκιά της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ο νεοφιλελευθερισμός το μόνο που έχει να προσφέρει είναι η ένταση των κατασταλτικών μηχανισμών. Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έχει αναλάβει τη διεκπεραίωση της πολιτικής της μη ανοχής σε οτιδήποτε αντιστέκεται. Αυτή η πολιτική αναπόφευκτα θα οδηγήσει στο να μακρύνει ο κατάλογος των θυμάτων της αστυνομικής βίας και τρομοκρατίας.

Άγγελος Κ

[1] http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=4545699

[2] http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4543530

[3] http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=296822&ct=1&dt=01/11/2009

[4] http://blogathinaios.blogspot.com/2009/06/blog-post_4909.html

[5] http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=574372&lngDtrID=244

[6] http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=499149

[7] http://www.iatronet.gr/newsarticle.asp?art_id=5260

[8] http://www.epohi.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1942&Itemid=38

[9] http://indy.gr/analysis/eyrokatadiki-tis-elladas-gia-fono-dekaefta3c7ronoy-apo-mpatso

[10] http://nobudget.wordpress.com/2009/10/26/%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B7%CF%83%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B2/

[11] http://www.clandestina.org/EIDHSEIS/2008/EIDHSEIS_SEPTEMBER_2008_23.html