Ο Χάουαρντ Ζιν για το Νόμπελ Ειρήνης: Βραβείο ειρήνης ή βραβείο πολέμου;



Έμεινα κατάπληκτος όταν άκουσα ότι ο Μπαράκ Ομπάμα πήρε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Στην πραγματικότητα σοκαρίστηκα, γιατί δίνεται ένα βραβείο ειρήνης σ” έναν πρόεδρο που διεξάγει δυο πολέμους.

Μέχρι που θυμήθηκα ότι ο Γούντροου Ουίλσον, ο Θίοντορ Ρούσβελτ και ο Χένρι Κίσινγκερ είχαν πάρει το Νόμπελ ειρήνης. Η επιτροπή των Νόμπελ είναι διάσημη για τις επιφανειακές εκτιμήσεις της, έλκεται από τη ρητορική και τις κενές χειρονομίες, και αγνοεί τις κραυγαλέες παραβιάσεις της παγκόσμιας ειρήνης.

Ναι, ο Ουίλσον είχε την εκτίμηση της Κοινωνίας των Εθνών- αυτού του αναποτελεσματικού οργάνου που δεν έκανε τίποτα να εμποδίσει τον πόλεμο. Ωστόσο είχε βομβαρδίσει την Μεξικανική ακτή, έστειλε στρατεύματα να καταλάβουν την Αϊτή και την Δομινικανή Δημοκρατία, και έβαλε τις ΗΠΑ στο σφαγείο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, σίγουρα ενός από τους πιο ηλίθιους και αιματηρούς πολέμους.

Σίγουρα, ο Θίοντορ Ρούσβελτ βοήθησε στη σύναψη ειρήνης μεταξύ Ιαπωνίας και Ρωσίας. Αλλά ήταν φιλοπόλεμος, συνέβαλε στο να καταληφθεί η Κούβα από τις ΗΠΑ, υποτίθεται για να απελευθερωθεί από την Ισπανία, ενώ στην πραγματικότητα αλυσόδεναν το μικρό νησί στις ΗΠΑ. Σαν πρόεδρος ήταν επικεφαλής του αιματηρού πολέμου για την υποδούλωση των Φιλιππινέζων, και επιπλέον είχε συγχαρεί τον Αμερικανό στρατηγό που μόλις είχε σφαγιάσει 600 απροστάτευτους χωρικούς στις Φιλιππίνες.

Η επιτροπή δεν έδωσε το βραβείο Νόμπελ στον Μαρκ Τουέιν, που κατήγγειλε τον Ρούσβελτ και κριτίκαρε τον πόλεμο, ούτε στον Ουίλιαμ Τζέιμς, ηγέτη της αντιιμπεριαλιστικής ένωσης.

Ω ναι, η επιτροπή αισθάνθηκε ότι ήταν δυνατόν να δώσει το βραβείο ειρήνης στον Χένρι Κίσινγκερ, γιατί υπέγραψε την τελική ειρηνευτική συμφωνία που έθετε τέλος στον πόλεμο του Βιετνάμ, πόλεμο του οποίου ήταν ένας από τους αρχιτέκτονες. Ο Κίσινγκερ, είχε πειθήνια συμφωνήσει με τον Νίξον στην επέκταση του πολέμου, για τον βομβαρδισμό χωριών στο Βιετνάμ, στο Λάος και την Καμπότζη. Ο Κίσινγκερ, που αποτελεί με ακρίβεια τον ορισμό του εγκληματία πολέμου, του δόθηκε το βραβείο ειρήνης!

Θα έπρεπε το βραβείο ειρήνης να δίνεται σε ανθρώπους όχι στη βάση των υποσχέσεων που δίνουν -όπως με τον Ομπάμα, που με εκφραστικότητα δίνει απλά υποσχέσεις- αλλά στη βάση αυτών που πράγματι έκαναν για τον τερματισμό πολέμων. Και ο Ομπάμα συνεχίζει τη θανάσιμη, απάνθρωπη στρατιωτική δράση στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν.

Η επιτροπή των Νόμπελ ειρήνης θα πρέπει να συνταξιοδοτηθεί, και να παραδώσει την τεράστια περιουσία της σε κάποια διεθνή οργάνωση ειρήνης η οποία δεν θα αισθάνεται δέος όταν αντιμετωπίζει αστέρες και ρητορική, και η οποία να έχει κάποια επίγνωση της ιστορίας.

Το παραπάνω άρθρο του Ζιν δημοσιεύτηκε στην Guardian.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να κάνω και το δικό μου σχόλιο για αυτήν την απαράδεκτη βράβευση.

Είναι ασφαλώς κοινός τόπος ότι τα βραβεία Νόμπελ δεν αποτελούν παρά την επιβράβευση της κρατούσας ιδεολογίας, της ιδεολογίας της άρχουσας τάξης, των καπιταλιστών. Με εξαιρέσεις βέβαια (για να κρατηθούν τα προσχήματα) όσοι βραβεύονται, ιδιαίτερα στις κοινωνικές επιστήμες και σε αυτό της ειρήνης, εκφράζουν τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης (κοινώς ευλογούνται τα γένια της).

Να θυμηθούμε ότι τα περισσότερα βραβεία Νόμπελ οικονομίας των τελευταίων δεκαετιών πήγαν στους πλέον ανάλγητους εκφραστές ενός ανελέητου νεοφιλελευθερισμού.

Ασφαλώς με τα Νόμπελ ειρήνης οι πολιτικές και ιδεολογικές επιδιώξεις είναι απροκάλυπτες: έχουν σαν στόχο την ιδεολογική στήριξη των επιλογών του δυτικού ιμπεριαλισμού και γιαυτό το λόγο είναι τόσο εξοργιστικές οι βραβεύσεις της επιτροπής των Νόμπελ. Φονιάδες ιμπεριαλιστές βαφτίζονται αθώες περιστερές ακριβώς γιατί η επιτροπή των Νόμπελ υπερασπίζεται τα ταξικά συμφέροντα του δυτικού καπιταλισμού. Δεν πρόκειται λοιπόν για «άγνοια της ιστορίας», ή για «αφέλεια μπροστά στην ρητορεία», αλλά για συνειδητή επιλογή εντεταλμένων υπαλλήλων που υπηρετούν τα αφεντικά τους…

Σήμερα βιώνουμε το θέαμα μιας άνευ προηγουμένου εξύμνησης ενός Αμερικανού προέδρου από τα ΜΜΕ του δυτικού κόσμου (και βεβαίως και στην Ελλάδα). Ο ίδιος ο Ομπάμα έχει επανειλημμένα κομπάσει σε λόγους του στις ΗΠΑ ότι κατόρθωσε να «αναστηλώσει το γόητρο των ΗΠΑ σε ολόκληρο τον πλανήτη».

Για ποιο λόγο αλήθεια αυτός ο έρωτας των δυτικών ΜΜΕ με τον Αμερικανό πρόεδρο;

Μια επιπόλαια ερμηνεία θα επικέντρωνε στο γεγονός ότι είναι ο πρώτος Αφροαμερικανός πρόεδρος. Επιπλέον, στο γεγονός ότι διαδέχθηκε τον Μπους, που ήταν ένας από τους πιο απροκάλυπτους ιμπεριαλιστές και, επομένως, σε σχέση με αυτόν ο Ομπάμα εμφανίζεται περίπου ως αθώα περιστέρα (ή τουλάχιστον ως πολλά υποσχόμενος). Ωστόσο αυτές οι ερμηνείες είναι επιδερμικές, δεν αντέχουν στην κριτική. Τα ΜΜΕ δεν τα διευθύνουν αφελείς (ούτε καν έντιμοι άνθρωποι για να είμαστε ειλικρινείς!) που εντυπωσιάζονται εύκολα.

Η κυβέρνηση του Ομπάμα διαδέχθηκε μια κυβέρνηση (αυτή του Μπους) που αποφάσιζε μονομερώς, χωρίς να ζητάει τη γνώμη της «παλαιάς Ευρώπης» κατά την ειρωνική έκφραση του Ράμσφελντ. Θωρούσε ότι οι ΗΠΑ, ως «μοναδική υπερδύναμη», μπορούσαν να αποφασίζουν μόνο με βάση τα δικά τους συμφέροντα αδιαφορώντας για τα συμφέροντα των συμμάχων τους. Μετά την αποτυχία της κυβέρνησης του Μπους στο στρατιωτικό επίπεδο σε Ιράκ, Αφγανιστάν, η κυβέρνηση του Ομπάμα χαράζει νέα πορεία. Ζητάει πλέον όχι μόνο τη διπλωματική αλλά και τη στρατιωτική υποστήριξη των «Ευρωπαίων συμμάχων». Στο Αφγανιστάν και την επέκταση του πολέμου στο Πακιστάν εμπλέκεται το ΝΑΤΟ με τους Ευρωπαίους συμμάχους.

Αυτήν την αλλαγή πορείας της κυβέρνησης Ομπάμα επιβραβεύουν οι «Ευρωπαίοι φίλοι». Αποδεικνύουν έτσι ότι οι διαφορές τους με την κυβέρνηση Μπους δεν είχε ειρηνόφιλα κίνητρα (δεν είμαστε δα τόσο αφελείς!). Τα κίνητρα τους ήταν να μοιραστούν τα λάφυρα του ιμπεριαλισμού με πιο αναλογικό τρόπο με τους «Αμερικανούς φίλους».

Να λοιπόν ποιος είναι ο λόγος αυτής της εμετικής Ομπαμοφιλίας στα ευρωπαϊκά ΜΜΕ. Το Νόμπελ ειρήνης πάει σε έναν πρόεδρο που εντείνει τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, που αποφάσισε την επέκταση του πολέμου στο Πακιστάν με αποτέλεσμα ενάμισι εκατομμύριο πρόσφυγες στη χώρα αυτή, που συνεχίζει την κατοχή στο Ιράκ, που ανέβαλε το κλείσιμο του Γκουαντάναμο που με τόσες τυμπανοκρουσίες είχε αναγγείλει. Παρ” όλα αυτά πάει σε αυτόν το Νόμπελ ειρήνης σαν ένδειξη ευγνωμοσύνης των Ευρωπαίων καπιταλιστών γιατί τους ξανάβαλε στο παιχνίδι: στην ιμπεριαλιστική επέκταση στον αραβικό κόσμο ως ισότιμων (ή περίπου) εταίρων.

Όχι, η επιτροπή του Νόμπελ ειρήνης δεν έδωσε το βραβείο στον Ομπάμα από αφέλεια. Το έκανε από ψυχρό υπολογισμό. Όπως το κάνουν πάντοτε οι λακέδες καθαρμάτων και δολοφόνων…

Άγγελος Κ

Category: Χωρίς κατηγορία