Επίσκεψη στο Βερολίνο



Έπρεπε να γίνει αυτό το ταξίδι. Έπρεπε να δω από κοντά αυτή την πόλη για πολλούς λόγους.

Ιστορικούς, πολιτικούς αλλά και να βιώσω (έστω και για λίγες μέρες μόνο) μια καθημερινότητα σε μια μητρόπολη πρότυπο. Και είναι μια τέτοια πόλη. Το Βερολίνο είναι ένας τόπος για να ζεις. Χωρίς την αποστείρωση που υπάρχει σε άλλες δυτικές πρωτεύουσες, χωρίς κάτι ψυχρό και αδιάφορο. Μια καταπράσινη πόλη, τεράστια αλλά εύκολα προσβάσιμη. Ο παράδεισος του ποδηλάτη. Δεν υπάρχουν ανηφόρες. Μόνο φαρδιά πεζοδρόμια που όλοι χωρούν. Λίγα αυτοκίνητα, εφόσον όλοι έχουν καταλάβει πως δεν υπάρχει λόγος να κυκλοφορούν με αυτά. Μεγάλα πάρκα και πολλές πλατείες παντού κάνουν την βόλτα και την καθημερινότητα των Βερολινέζων (Γερμανών αλλά και μεταναστών) τόσο ευχάριστη που ξεχνάς εύκολα τον άστατο και κρύο καιρό.

Πολλοί νέοι άνθρωποι από διάφορα σημεία του πλανήτη έχουν αποφασίσει να μείνουν εδώ μόνιμα. Λογικό μου φαίνεται. Το Βερολίνο είναι πλέον η πρωτεύουσα των προοδευτικών τεχνών και τάσεων της Ευρώπης. Είδα απίστευτες συναυλίες σε πλατείες, δωρεάν (που στην Αθήνα θα έπρεπε να σκάσεις 40 ευρώ για κάτι αντίστοιχο). Είδα κάποιους -όχι τόσο τυχερούς- να ζητιανεύουν στο μετρό αλλά με μια εντυπωσιακή αξιοπρέπεια και μια αντιμετώπιση από τους Γερμανούς που δεν τη φανταζόμουν. Έπιαναν στιγμιαία την κουβέντα μεταξύ τους και φυσικά ούτε λόγος για αδιαφορία ή περιφρονητικά βλέμματα. Είναι σοκαριστικό για έναν Έλληνα να βλέπει πρεζάκια και γραβατάκιδες να συζητούν με ένα χαμόγελο και ένα βλέμμα συμπάθειας.

Φτηνά και καθαρά ποτά, τα οποία μπορούσες να τα απολαύσεις και με ένα τσιγάρο. Η απαγόρευση ισχύει και εκεί αλλά είπαμε…δεν υπάρχει αποστείρωση.

Τα καθημερινά αγαθά (τρόφιμα κλπ) είναι πιο φτηνά από εδώ. Και εφόσον οι μισθοί είναι διπλάσιοι από τους δικούς μας καταλαβαίνετε πως η ποιότητα ζωής είναι σε υψηλό επίπεδο. Κι ας πιστεύουν κάποιοι πως χρειάζεται ήλιος και θάλασσα για την επίτευξη κάτι τέτοιου.

Αυτόνομοι, δημιουργικοί (καλλιτεχνικά τουλάχιστον) χώροι, όλα έμοιαζαν να λειτουργούν όπως όλοι θα θέλαμε. Προφανώς θα υπάρχουν και προβλήματα αλλά στα μάτια ενός καλοπροαίρετου ταξιδιώτη δεν μπορούν να αποκαλυφθούν όλα εύκολα.

Όλες οι παραπάνω σκέψεις είναι σίγουρα λόγια που έχετε ξανακούσει. Όχι μόνο για το Βερολίνο αλλά και για άλλες προηγμένες μητροπόλεις. Κλισέ αισθήσεις που οι περισσότεροι θα αισθανθούν σε τέτοιους τόπους. Αλλά παρόλα αυτά δεν μπορώ να μην αισθάνομαι πως ζω σε μια ανάπηρη κοινωνία που ποδηγετείται από καθυστερημένους ηγέτες.

Ίσως κάποτε και η Αθήνα να λειτουργήσει όπως το Βερολίνο. Θα αργήσει βέβαια…

Ακολουθεί μια παρουσίαση φωτογραφιών που τράβηξα στη διάρκεια της επίσκεψής μου. Ελπίζω να σας δώσουν μια αμυδρή εικόνα της πόλης…

Γιώργος Λ.

Category: Χωρίς κατηγορία