System of a Down – Scars On Broadway



Toxicity: Το συγκεκριμένο κείµενο ήθελα να το γράψω από καιρό και αποτελεί ένα φόρο τιµής στο µεγαλύτερο συγκρότηµα της δεκαετίας που φτάνει στο τέλος της. Οι «System of the Down» αν και έχουν περάσει τρία χρόνια από τη διάλυση τους παραµένουν στο προσκήνιο µέχρι και σήµερα καθώς κατάφεραν µε τη µουσική τους όχι µόνο να αφυπνίσουν συνειδήσεις αλλά και να χαράξουν της ψυχές εκατοµµυρίων ανθρώπων µε την αµεσότητα και την µοναδικότητα του έργου τους. Θα παρουσιάσω µια ανασκόπηση για την πορεία και την εξέλιξη των εµπλεκοµένων προσώπων αυτού του σπάνιου καλλιτεχνικού συγκροτήματος.

Το 1992 ο Daron Malakian συναντά τον επίσης Αρµενικής καταγωγής Serj Tankian (Φωνητικά-Keyboards) σε ένα στούντιο κάπου στο Λος Άντζελες των Η.Π.Α., καθώς βρίσκονταν εκεί µε τις διαφορετικές τους µπάντες για ηχογράφηση. Οι δυό τους έφτιαξαν τους «Soil» µαζί µε τους Domingo Laranio (Ντραµς) και Dave Hakopyan (Μπάσο). Κάπου µέσα στον ίδιο χρόνο γνώρισαν και τον Shavo Odadjian ο οποίος αποτέλεσε manager και promoter της µπάντας. Ύστερα από κάποια live τα πράγµατα δεν πήγαν και τόσο καλά ανάµεσα στα µέλη του συγκροτήµατος µε αποτέλεσµα την αποχώρηση των δυο τελευταίων και τη διάλυση του. Η μεγαλύτερη μπάντα των 00’s παίρνει σάρκα και οστά µε τους Serj και Daron να την ονοµάζουν «System of a Down». Το όνοµα προήλθε από ένα ποίηµα του Daron «Victims of a Down», όµως ο Shavo ήταν αυτός που πρότεινε το «System» αντί του «Victims».

Τα χρόνια που ακολούθησαν οι «S.O.A.D.» δούλεψαν κυρίως µε demo και έκαναν αρκετά live. Το 1995 κυκλοφόρησε το «Untitled 1995 Demo Tape» το οποίο περιείχε τις πρώτες ηχογραφήσεις. Αργότερα εµφανίστηκαν και άλλα demos µε την ονοµασία Demo Tape 1, 2 και 3. Πολλά από τα κοµµάτια αυτών των demo συµπεριλήφθηκαν στο ντεµπούτο άλµπουµ της µπάντας. Στα µέσα του 1997 ο ντράµερ Khachaturian εγκατέλειψε το συγκρότηµα για τους επίσης Αρµένιο-Αµερικάνους metallers «Apex Theory» και έτσι προσέλαβαν τον John Dolmayan για να καλύψει τη θέση πίσω από τα ντραµς. Το τελικό line-up της µπάντας είχε ολοκληρωθεί. Από τους τέσσερις µόνο ο Shavo γεννήθηκε και µεγάλωσε στην Αρµενία, ενώ οι Serj και John στο Λίβανο. Ο Daron γεννήθηκε στο Λος Άντζελες. Καθώς τα live συνεχίζονταν κανονικά, ήταν θέµα χρόνου πια για τους «System of a Down» να κάνουν πράξη αυτό για το οποίο ήταν προορισµένοι. Τα shows στο «Whisky-A-Go-Go» και «Viper Room» τράβηξαν τη προσοχή του παραγωγού Rick Rubin (Johnny Cash, Beastie Boys, Run-D.M.C., Slayer, Slipknot, Metallica…) ο οποίος τους ζήτησε να βρίσκονται σε επαφή µαζί του. Η µπάντα µετά από αυτή την εξαιρετική εξέλιξη έφτιαξε ένα τελευταίο demo µε στόχο τις εταιρίες παραγωγής (χρόνια αργότερα το υλικό κυκλοφόρησε και στο Internet.). Το αποτέλεσµα ήταν να υπογράψουν στην American/Columbia Records αφού ο «Μέγας Μάγιστρος» Rick Rubin προέβλεψε τη µοναδικότητα και τη δυναµική της µουσικής τους, βάζοντάς τους κατευθείαν στο στούντιο. Το 1997 το συγκρότηµα από το Λος Άντζελες της Καλιφόρνια κέρδισε το «Best Singer Band award» από το «Rock City Awards».

Η µουσική τους είναι ένα συνονθύλευµα πειραµατικής ξεχωριστής progressive, extreme metal µε πολλά στοιχεία παραδοσιακών ανατολικοαρµένικων καταβολών µε επιρροές από «Beatles» και «Frank Zappa» µέχρι «Slayer» να προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάµεσα σε αλλοπρόσαλλα ξεσπάσµατα οργής και επικίνδυνα αργά σηµεία. Τα περισσότερα τραγούδια δεν ξεπερνούν τα τρεισήµισι λεπτά, ωστόσο είναι αρκετά για να σου καθίσουν στο στοµάχι αλλά κυρίως στο κεφάλι αποκωδικοποιώντας ότι πιο αρχέγονο και προοδευτικό έκρυβες εκεί µέσα για χρόνια. Οι κιθάρες του Daron κατεβαίνουν τη χαράδρα µε τα επίπεδα και τις αλλαγές σαν κατολίσθηση στο λόφο µε τα βράχια της µοναδικής χροιάς του Serj. Το δίδυµο της απόλυτης καταστροφής αλλά και της ολοκλήρωσης. Το συνεχές ανακάτεµα αντίθετων στοιχείων και βιωµάτων. Ο πρώτος, νευρωτικός σε βαθµό ψυχιατρείου, βίαιος, χωρίς περιθώρια κριτικής να είναι η συνθετική ψυχή του συγκροτήµατος, ενώ ο δεύτερος τεχνικός, ειρηνιστής, επικοινωνιακός, πειραµατιστής σε όλα τα επίπεδα και χαρισµατικός τραγουδιστής να µαζεύει τα κοµµάτια και να τα µετουσιώνει άλλοτε σε ωµό ουρλιαχτό («Where the Fuck Are You…!») και άλλοτε σε λυρικό συναίσθηµα. Ο Shavo σε χαµηλότερους τόνους, είναι ο χαλαρός της παρέας, µε λατρεία για τον κινηµατογράφο και ο υπεύθυνος για τα videoclip των «S.O.A.D.», ενώ ο John ο λιγότερο πολιτικοποιηµένος µε κόλληµα για τα comics. Οι δυό τους συµβάλουν σηµαντικά και καθιστούν τους «System of a Down» το καθρέφτη του συστήµατος µε ότι αυτό συνεπάγεται. Οι πολιτικοποιηµένοι στοίχοι σε συνδυασµό µε το σαρκασµό (ίσως κάποιες φορές λίγο υπερβολικός και άστοχος από τη µεριά του Daron) και τη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου, ο οποίος προσπαθεί να επιβιώσει στη καθηµερινότητά του, αλλά και να ανατρέψει το σύστηµα της καταπίεσης που υπάρχει χάρις στην ανοχή και την παραπλάνησή του, αποτελούν το πολιορκητικό κριό µιας γενιάς που αρχίζει να συνειδητοποιεί πόσος µεγάλος είναι ο λάκκος µε τα σκατά που της άφησαν για κληρονοµιά. Βία, ναρκωτικά (και πως οι κυβερνήσεις επιτρέπουν τη διακίνησή τους), εγωισµός, έρωτας, διαφθορά, θρησκεία, πόλεµος, ελευθερία, θάνατος, αποτελούν τους λόγους για τους οποίους οι «S.O.A.D.» υπάρχουν.

Κάθε τι κατεστηµένο αποτελεί στόχο µε παράπλευρες απώλειες όπως λένε και τα «γουρούνια» ύστερα από κάθε πάτηµα ενός κουµπιού. Η γενοκτονία των Αρµενίων το 1915 από τους Οθωµανούς και ο Ιµπεριαλιστικός πόλεµος στο Ιράκ σήμερα όπου σφαγιάζονται αθώοι αποτελούν ένα ακόμα μέσο αντίδρασης και έκφρασης για τη μπάντα. Η αντίθεσή τους όµως δεν περιορίστηκε µόνο πάνω στη σκηνή. Παρά τα εκατοµµύρια των δίσκων που πούλησαν, συνεχίζουν με κάθε δυνατό µέσο που έχει ο ελεύθερος πολίτης αυτού του κόσµου. Την ενηµέρωση και την οργανωµένη δράση! Ο Serj Tankian µε τον Tom Morello των «Rage Against the Machine» είναι οι ιδρυτές της µη κερδοσκοπικής οργάνωσης «Axis of Justice» (στο aformi.wordpress.com έχουµε φυσικά το link και η διεύθυνση του site είναι axisofjustice.org) η οποία έχει σαν σκοπό να φέρει σε επαφή µουσικούς, κοινό και άλλες τοπικές πολιτικοποιηµένες οργανώσεις µε στόχο την κοινωνική και οικονοµική δικαιοσύνη και την οργάνωση γύρω από θέµατα ειρήνης, και ανθρωπίνων δικαιωµάτων. Η «Axis of Justice» αποτελεί ένα δίκτυο εναλλακτικής ενηµέρωσης µε εθελοντές σε όλο τον κόσµο. Οι Tankian και Morello έχουν µία εβδοµαδιαία εκποµπή σε ραδιοφωνικό σταθµό του Λος Άντζελες, ενώ διοργανώνουν συναυλίες µε συµµετοχές µεγάλων ονοµάτων του χώρου όπως οι Maynard James Keenan των «Tool» και Corey Taylor των «Slipknot», καθώς παρέχουν και συνεχή οικονοµική στήριξη για «Rape Crisis» κέντρα και καταφύγια αστέγων. Η στήριξη του συγκροτήµατος στο A.N.C.A. (Armenian National Committee of America) είναι επίσης σηµαντική. Ο οργανισµός µάχεται χρόνια τώρα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρµενίων από το Αµερικανικό Κογκρέσο στο όνοµα των πάνω από ένα εκατοµµύριο θυµάτων που σφαγιάστηκαν από το Οθωµανικό κράτος το 1915.

«Γενικά δεν θέλουµε να λογιζόµαστε σαν πολιτικό συγκρότηµα. Έχουµε περισσότερα µη πολιτικά κοµµάτια απ’ ότι πολιτικά, αλλά αυτά είναι αρκετά για να µας χαρακτηρίσουν». Daron Malakian.

«Η κληρονοµιά µας και η πολιτική µας τοποθέτηση είναι όντος πολύ σηµαντικά, ωστόσο η µουσική αίσθηση που εµείς οι τέσσερις βγάζουµε είναι η ουσία». Serj Tankian.

Ίσως µία προσπάθεια αποµυθοποίησης των µεγάλων έργων αυτής της κολεκτίβας καλλιτεχνών η οποία ήρθε πρώτα για να υπηρετήσει τη τέχνη σε όλες τις διαστάσεις της και γιγαντώθηκε στη φωνή της αφύπνισης για ελευθερία και δικαιοσύνη στις τέσσερις γωνιές αυτού του κόσµου.

System of a Down – 1998. Τον Ιούνιο κυκλοφόρησε ό πρώτος οµότιτλος δίσκος των «System of a Down». Οι κριτικές ήταν αρκετά καλές παρόλο που οι περισσότεροι έσπευσαν να τους χαρακτηρίσουν σαν ένα ακόµη συγκρότηµα που ανήκει στο καρκίνωµα της εποχής που άκουγε στο όνοµα «New Metal». Το συγκρότηµα όµως ήταν τόσο πρωτοποριακό και είχε τόσο ξεχωριστό ήχο που δεν µπορούσε να σταθεί σε κανένα ιδίωµα, η να περιοριστεί στα στεγανά της εποχής. Βέβαια ο ήχος τους ήθελε ακόµα δουλειά, παρ’ όλο που ακούγεται συµπαγής στο µεγαλύτερο µέρος, µοιάζει όµως κάποιες φορές σαν να µην µπορεί να διαχειριστεί το υπόβαθρο και τη δύναµη που υπάρχει κάτω από αυτόν. Το πρώτο single από το «System of a Down» ήταν το «Sugar» που παίζονταν σχεδόν συνέχεια από τα «ανάλογα» φυσικά «Μέσα», ενώ το δεύτερο ήταν το «Spiders». Οι «System of a Down» άνοιξαν τις συναυλίες των Slayer και των Metallica λίγο πριν εµφανιστούν και ακολουθήσουν το Ozzfest στη δεύτερη σκηνή. Το 2000 συµµετείχαν στο tribute album των «Black Sabbath», «Nativity in Black II» διασκευάζοντας το «Snowblind».

Toxicity – 2001. Η Νέµεσης του Αµερικανικού ονείρου! Οι System of the Down κατάφεραν να δηµιουργήσουν το «Dark Side of the Moon» της γενιάς µας όπως έκαναν οι Pink Floyd εικοσιοκτώ χρόνια πριν. (Αυτό, φίλε Κους για σ’ ένα!) Ο δίσκος πραγµατικά αποτελεί µνηµείο για το σύγχρονο σκληρό ήχο και η επιρροή του καταλυτική µέχρι και σήµερα. Την 9/11 και ώρα µηδέν για τον δυτικό καπιταλισµό το Toxicity ήταν στο νούµερο ένα των Αµερικάνικων charts (ειρωνεία πρώτη). Το άλµπουµ ακούγεται σαν τίποτα από αυτά που έχουν προϋπάρξει. Βαρύ µε γρήγορες αλλαγές, και φαινοµενικά απλές συνθέσεις σπαρµένες µε τις µοναδικές ερµηνείες του Serj, δείχνοντας σε όλο τον κόσµο το µεγαλείο των «System of a Down» πουλώντας πάνω από δώδεκα εκατοµµύρια αντίτυπα µέχρι σήµερα. Μετά τις επιθέσεις στο Παγκόσµιο Κέντρο Εµπορείου το single «Chop Suey!» αποσύρθηκε απ’ όλα τα «Μέσα» των Η.Π.Α. λόγω των «ευαίσθητων πολιτικών» στοίχων του «(I don’t think you) trust in my self-righteous suicide» (ειρωνεία δεύτερη) µε µοναδική συχνότητα που να το µεταδίδει τότε το MTV (ειρωνεία τρίτη) και ύστερα από πιέσεις του κόσµου. Το επόµενα singles ήταν το «Toxicity» και το «Aerials» µε το πρώτο να βρίσκεται στη 14η θέση των 40 καλύτερων metal τραγουδιών του VH1. Μετά την καθολική αποδοχή του «Toxicity» οι «S.O.A.D» βγήκαν στο «δρόµο» µε τους «Slipknot» για µία περιοδεία σε όλη την Αµερική. Φαντάζεστε τι µπορεί αν συνέβη σε αυτό το Tour! Κοσµογονία! Αµέσως µετά συνέχισαν µε την «Pledge of Allegiance Tour» µαζί µε τους «Rammstein», «Mudvayne», και «No One» το 2002. Μπορεί να έχουν περάσει οκτώ χρόνια από τη δηµιουργία του «Toxicity», όµως η αυθεντικότητά του δεν µπόρεσε να ξεπεραστεί από κανένα από τα µεταγενέστερα συγκροτήµατα, αφού η ιστορία το έχει εντάξει πια ανάµεσα στα κλασικά µεγαθήρια όλων των εποχών.

Steel This Album! – 2002. Στα τέλει του 2001 κυκλοφόρησαν κάποια κοµµάτια που δεν είχαν συµπεριληφθεί στο «Toxicity» στο Internet. Το συγκρότηµα τότε αντί να προχωρήσει σε διάφορες µηνύσεις εναντίον των υπευθύνων αυτής της διαρροής προχώρησε σε µία επαναηχογράφηση του υλικού και το αποτέλεσµα αυτής, ήταν το «Steel This Album». Το όλο εγχείρηµα ήταν µία άµεση αναφορά στο κλασικό «counter-culture» βιβλίο του Abbie Hoffman µε τίτλο «Steal This Book» το οποίο αναφέρεται σε µεθόδους και πρακτικές, από το πώς να καλλιεργείς µαριχουάνα ή να φτιάξεις ένα πειρατικό Ραδιοφωνικό Σταθµό µέχρι βόµβες µολότοφ. Το βιβλίο πραγµατεύεται οτιδήποτε έχει να κάνει µε κάθε µορφή ανταρσίας απέναντι στο κράτος, τις αρχές και τις πολυεθνικές εταιρίες. Το εξώφυλλο του δίσκου ήταν ένα λευκό τετράγωνο µε µαύρα γράµµατα που το µόνο που έκανε είναι, να σε προτρέπει να κάνεις αυτό που ο τίτλος του έλεγε. Τα singles από αυτό το δίσκο ήταν τα «Innervision» και «Boom!» το οποίο αναπαράγει εικόνες από διαδηλώσεις κατά του πολέµου στο Ιράκ που έλαβαν χώρα στις Η.Π.Α., σκηνοθετηµένο από τον Michael Moore. Οι λόγοι αυτής της κυκλοφορίας ίσως να ήταν περισσότερο συµβολικοί και µε κάποια δόση χλευασµού απέναντι σε όλους εκείνους που κυνηγάνε να µην διαρρεύσει έστω και ένα κόµµα από το καλλιτεχνικό τους «µεγαλείο», δίνοντας το στίγµα των «System of a Down» τη συγκεκριµένη περίοδο, αλλά και το τι θα επακολουθούσε.

Mezmerize/Hypnotize – 2005. Τα χρόνια πέρασαν και οι περισσότεροι από εµάς που η µουσική αποτελεί οδηγό και συνοδοιπόρο στη ζωή µας, περιµέναµε το επόµενο βήµα των «System of a Down» µε την απορία πως θα ξεπεράσουν το εκπληκτικό «Toxicity». Η εφευρετικότητα και η καλλιτεχνική υπόσταση όµως των τεσσάρων Αρµενίων ξεπέρασε και τις πιο υψηλές προσδοκίες. «Με ρωτούν πως θα συναγωνιστούµε το «Toxicity». Η απάντηση είναι απλή: Δεν θα το συναγωνιστούµε!» λέει ο Daron για να αφήσει το διπλό Mezmerize – Hypnotize να σπείρει και να θερίσει τα πάντα στο µουσικό στερέωµα χωρίς την παραµικρή ενοχή για την εξέλιξη του συγκροτήµατος. Οι δύο δίσκοι κυκλοφόρησαν µε έξι µήνες διαφορά ενώ είχαν ηχογραφηθεί µαζί, εξού και το κοινό τους ύφους. Οι αλλαγές πολλές, αφού ήρθαν σχεδόν τα πάνω κάτω ανάµεσα στους Daron και Serj. Τα διπλά φωνητικά πολλαπλασιάστηκαν σε σχέση µε το «Toxicity», µε τον Daron να αναλαµβάνει θέση δίπλα στον Serj ο οποίος µε τη σειρά του πρόσθεσε περισσότερα ορχηστρικά και «synth» µέρη. Τα Mezmerize και Hypnotize δεν στερούνται τίποτα από τα στοιχεία των προηγούµενων δίσκων των «S.Ο.Α.D.», ίσα ίσα που οι αντιθέσεις ενισχύονται σε βαθµό σχιζοφρένειας. Πιο λυρικοί από ποτέ, πιο σκληροί στα σηµεία, πιο rock στην αισθητική, πιο γρήγοροι στις ευφάνταστες αλλαγές ανάµεσα στο συναίσθηµα και την ωµή αλήθεια, αποτελούν το κορµό και την ιδιοφυή ύλη αυτών των πανοµοιότυπων διδύµων. Το «Mezmerize» κυκλοφόρησε στης 5/17 του 2005 και βρέθηκε κατευθείαν στο #1 πολλών χωρών ανά τον κόσµο. Τη πρώτη εβδοµάδα κυκλοφορίας του πούλησε 800.000 αντίτυπα παγκοσµίως. Τα singles ήταν το «B.Y.O.B.» το οποίο ξευτιλίζει τον φασιστικά ύπουλο τρόπο που στρατολογούνται οι νέοι στις Η.Π.Α. και το λυρικό «Questions». Το «Hypnotize» (Κατά την προσωπική µου άποψη είναι ανώτερο από το «Mezmerze» καθώς το θεωρώ πιο πολιτικοποιηµένο και ίσως πιο δεµένο.) κυκλοφόρησε στης 11/22 την ίδια χρονιά και εκτός ότι βρέθηκε και αυτό κατευθείαν στο #1 των Αµερικάνικων charts ρίχνοντας τη Madonna από το «φωτεινό θρόνο» της, κατάφερε τους «System of a Down» να συµπεριληφθούν µαζί µε τους «Beatles», τους «Guns ‘N Roses» και τους rapper «2Pac» και «DMX» στους µοναδικούς καλλιτέχνες που είχαν δύο #1 δίσκους την ίδια χρονιά. Το Φεβρουάριο του 2006 το συγκρότηµα κέρδισε το «Grammy for Best Hard Rock Performance» για το «B.Y.O.B.» ενώ τα singles που κυκλοφόρησαν για το «Hypnotize» ήταν το οµότιτλο και τα «Lonely Day», «Kill Rock ‘N Roll» και «Victims of Obscenity». Την ίδια χρονιά ήταν οι headliners στο Ozzfest αντικαθιστώντας τον Ozzy Osbourne σε κάποιες πόλεις που δεν µπορούσε να εµφανιστεί. Τελικός απολογισµός. Τα Mezmerize – Hypnotize απέδειξαν πως όταν ο καλλιτέχνης σέβεται πρώτα τον εαυτό του, όχι αναµασώντας αλλά αναπλάθοντας κάθε φορά το οµοίωµα της ψυχής του, προσπαθώντας να αποτυπώσει την αλήθεια της, δεν µπορεί παρά να εξελιχθεί σε πρωτοπόρο της γενιάς που υπήρξε µέρος αλλά και παρατηρητής. Οι «System of a Down» είναι όλα τα παραπάνω και τίποτα από αυτά, αφού στο τέλος έπραξαν αυτό που θεωρούσαν σωστό απέναντι στους ίδιους, αλλά κυρίως απέναντι στο κόσµο και την ανάγκη του για ελευθερία σε όλους τους τοµείς.

Το Μάιο του 2006 το συγκρότηµα έβγαλε µία ανακοίνωση ότι οι «System of a Down» βρίσκονται σε τέλµα και πιο συγκεκριµένα ο Daron είπε ότι πρόκειται για ένα διάλειµµα το οποίο θα διαρκέσει αρκετά χρόνια. Τα πράγµατα βέβαια δεν πήγαιναν καλά ανάµεσα στους δύο τόσο διαφορετικούς χαρακτήρες των Malakian και Tankian κατά τη δηµιουργία του Mezmerize – Hypnotize, οπότε µοιραία ήρθε και η ρήξη ανάµεσά τους. Το αποτέλεσµα ήταν στης 08/13 του 2006 στη «West Palm Beach» της Φλόριντα, οι «System of a Down» να δώσουν τη τελευταία τους συναυλία, κλείνοντας µε τα λόγια του Malakian «Θα επιστρέψουµε. Απλώς δεν ξέρουµε το πότε.». Από τότε τα τέσσερα µέλει των «S.O.A.D.» έχουν ακολουθήσει ξεχωριστές πορείες. Ο Shavo Odadjian δουλεύει ένα project µε τον RZA των «Wu-Tang Clan» ονόµατι «AcHoZeN» ενώ έχει ιδρύσει τη δική του online δισκογραφική εταιρία urSESSION (Όσοι πιστοί προσέλθετε.). Ο κ. Serj Tankian στις 10/23 του 2007 κυκλοφόρησε το πρώτο του solo δίσκο «Eject the Dead» (πάρα πολύ καλό!) µε πρώτο single το «Empty Walls» ενώ ετοιµάζεται και για τον δεύτερο (Με τη κυκλοφορία του, θα ετοιµάσω µία παρουσίαση και των δύο προσωπικών δουλειών του Tankian. Προσεχώς λοιπόν…). Ο Daron Malakian µε τον John Dolmayan έχουν φτιάξει τους «Scars On Broadway» οι οποίοι κυκλοφόρησαν το οµότιτλο ντεµπούτο τους στις 07/29 του 2008. Το σηµαντικό της όλης ιστορίας είναι η στάση που κράτησαν οι τέσσερις Αρµένιοι αντιµετωπίζοντας µε ειλικρίνεια το πρόβληµα των «System of a Down», αρνούµενοι να συµβιβαστούν σε µία νοσηρή κατάσταση, αποχωρώντας την στιγµή που βρίσκονταν στο απόγειο της καριέρας τους, κάνοντας τους αυτόµατα ακόµα πιο σηµαντικούς για τα εκατοµµύρια των οπαδών τους, καθώς έγραψαν µε τα έργα τους το όνοµά τους δίπλα στα σηµαντικότερα ονόµατα της παγκόσµιας Rock σκηνής.

Πηγές: Wikipedia, Metal Hammer.

Το Video που ακολουθεί είναι το «Chop Suey!» από το «Toxicity». Απολαύστε υπεύθυνα!…

Scars On Broadway – Scars On Broadway

Serious – Funny – Exploding/Reloading – Stoner Hate – Insane – World Long Gone – Kill Each Other/Live Forever – Babylon – Chemicals – Enemy – Universe – 3005 – Cute Machines – Wh*ring Streets – They Say

Το «Scars On Broadway» αποτελεί την εξέλιξη των «System of a Down», απλά όσοι περιµένουν να ακούσουν τη µεταλλική σχιζοφρένεια που τους χαρακτήριζε να εµφανίζεται κοπιαρισµένη σε αυτό το δίσκο σίγουρα θα απογοητευτούν. Ο Daron Malakian αποτελεί σήµερα τον καθ’ όλα υπεύθυνο νου πίσω από το συγκρότηµα αφού έγραψε τα πάντα εκτός από τα τύµπανα, τα οποία τα εµπιστεύτηκε ίσως στον µοναδικό άνθρωπο που θα µπορούσε να τον ακολουθήσει από αυτή τη θέση, τον John Dolmayan. Η Rock αισθητική και η αµεσότητα του «Scars On Broadway» σε αφοπλίζει καθώς τα κοµµάτια ρέουν το ένα µετά το άλλο βασισµένα σε ότι πιο απλό έχει γράψει ο Daron, βελτιώνοντας κατά πολύ τις ερµηνευτικές του ικανότητες και πιο µελωδικός από ποτέ να διαχειρίζεται τις ψυχολογικές του µεταπτώσεις δένοντάς τες στο κορµό του δίσκου παρουσιάζοντας ένα αρκετά ισορροπηµένο αποτέλεσµα. Τα τραγούδια χτυπάνε κατευθείαν το υποσυνείδητο µε τον ιδιοφυή τρόπο που είναι δοσµένα προκαλώντας τη µία ακρόαση µετά την άλλη. Τα δύο singles είναι, το ηλεκτρονικό «Long Gone Day» και το προφητικό «They Say» να αποτελεί τη καλύτερη στιγµή του δίσκου, γρήγορο και rock όσο δεν πάει. Το λυρικό «Insane» σου ψιθυρίζει «Let’s go Insane again, bring back the pain again…» συνειδητοποιώντας ότι τελικά αυτός ο ποιητής γράφει βιωµατικά και από ανάγκη. Επίσης φορτισµένο είναι το σκωπτικό «Kill Each Other/Live Forever» ενώ το «Babylon» θυµίζει αρκετά τις παλιές καλές ηµέρες του «Hypnotize» προαναγγέλλοντας τη παράνοια του «Chemicals» και του «Cute Machines» καθώς είναι κοµµάτια της πολυσχιδούς προσωπικότητας του Daron. Δυστυχώς όπως διαβάζω τα προβλήµατα άρχισαν νωρίς για τους «Scars On Broadway» µε πρωταγωνιστή ποιόν άλλον από τον Mastermind του συγκροτήµατος, ο οποίος ακύρωσε ξαφνικά την Αµερικάνικη περιοδεία χωρίς να δοθούν οι απαραίτητες εξηγήσεις στο κόσµο, δηµιουργώντας εύλογα ερωτήµατα για το αν η µπάντα υφίσταται η όχι. Οι ανεπίσηµες όµως δηλώσεις του Dominic Cifarelli (Μπάσο) και του John Dolmayan λένε δυστυχώς ότι το συγκρότηµα δεν υπάρχει πιά. Ελπίζω τα όποια προβλήµατα να ξεπεραστούν ανάµεσα στα µέλη και περισσότερο µέσα στο κεφάλι του Daron ώστε να έχουµε το συντοµότερο εξελίξεις από το ναρκοπέδιο των «Scars On Broadway». [8,5]

Anti

Το Video που ακολουθεί είναι το «They Say» από το ««Scars On Broadway». Ας ελπίσουµε να µην επαληθευτεί για το ίδιο το συγκρότηµα!

Category: Χωρίς κατηγορία