Προπαγανδιστικές αθλιότητες



Φαίνεται ότι για τις ελληνικές εφημερίδες και τα ΜΜΕ ο Ομπάμα ακόμα «πουλάει», και μάλιστα «πουλάει» πολύ, λες και μόλις ανέλαβε την προεδρία των ΗΠΑ. Αυτό που με έχει (να το πω ωμά) εξοργίσει είναι η ασυλία που έχει επιτύχει ο Ομπάμα όχι ως άτομο, αλλά ασυλία που καλύπτει πλέον την αμερικανική εξωτερική πολιτική συνολικά.

Όταν ξέσπασε το πραξικόπημα στην Ονδούρα, το in.gr είχε τη λέξη πραξικόπημα σε εισαγωγικά («πραξικόπημα»). Σχεδόν ειρωνευόταν τον Ούγκο Τσάβες που αμέσως κατήγγειλε το πραξικόπημα (χωρίς εισαγωγικά). Χρειάστηκε να περάσουν μερικές μέρες, στην διάρκεια των οποίων η κυβέρνηση των ΗΠΑ πήρε αποστάσεις από τους πραξικοπηματίες, ώστε το in.gr (επιτέλους!) να γράψει πραξικόπημα και όχι «πραξικόπημα». Πριν κάποιους μήνες όταν ο Ομπάμα από το Κάιρο εξαπέλυε (υποτίθεται) «επίθεση φιλίας» προς τους Άραβες τα ΝΕΑ έγραφαν ότι στη φιλία που πρόσφερε ο Ομπάμα στους Άραβες η Αλ Κάιντα «απάντησε με μίσος».

Δεν γνωρίζω (για να το πω ευγενικά…) ποια γραμμάτια εξοφλεί το συγκρότημα Λαμπράκη προς τους «Αμερικανούς φίλους». Δυστυχώς όμως, αυτή η πρακτική έχει επεκταθεί στην πλειοψηφία των ελληνικών ΜΜΕ. Στο tvxs (http://www.tvxs.gr/v16187) διαβάζουμε για μια ομιλία του Ομπάμα:

«Σε μια ιστορική, συναισθηματικά φορτισμένη ομιλία παρομοίασε την σκλαβιά με τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης ενώ καυτηρίασε και τον ρόλο της εκκλησίας.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ παρότρυνε τους Αφρικανούς να αναλάβουν περισσότερες ευθύνες για τον τερματισμό των πολέμων, την καταπολέμηση της διαφθοράς και των ασθενειών που μαστίζουν την ήπειρο.

Μιλώντας στο κοινοβούλιο της Γκάνας, επεσήμανε ότι κλειδί για την ανάπτυξη είναι η καλή διακυβέρνηση».

Με συγχωρείτε κύριοι του tvxs. Όταν κάποιος αναπαράγει την κρατική προπαγάνδα της «μοναδικής υπερδύναμης» ασχολίαστη, τότε κινδυνεύει να κατηγορηθεί ότι συμφωνεί μαζί της ή ότι την ακούει μάλλον συμπαθητικά. Δεν υπάρχει «αντικειμενική» δημοσιογραφία όταν κάποιος αναπαράγει έναν προπαγανδιστικό λόγο!

Έλεος κύριοι! Ο πρόεδρος των ΗΠΑ δεν έκανε καμιά «συναισθηματικά φορτισμένη ομιλία». Εμετική προπαγάνδα έκανε ο πρόεδρος! Για τους πολέμους στην Αφρική μέγα μέρος της ευθύνης φέρουν οι ΗΠΑ. Είναι οι ΗΠΑ που την εποχή του Ψυχρού Πολέμου προκαλούσε πολέμους στην Αφρική για να εμποδίσει την «επέκταση του κομμουνισμού». Ήταν οι ΗΠΑ που στήριζαν το καθεστώς του απαρτχάιντ στη νότια Αφρική. Αλλά και μετά την κατάρρευση των «κομμουνιστικών καθεστώτων» είναι οι ΗΠΑ που είτε με παρεμβάσεις είτε με βομβαρδισμούς (όπως στη Σομαλία την Ερυθραία και το Σουδάν) σπέρνουν τον τρόμο και την εξαθλίωση. Και ασφαλώς, είναι οι ΗΠΑ που στα διεθνή φόρουμ αρνούνται επιμόνως να διαγραφεί το χρέος των φτωχών κρατών του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου. Αντί λοιπόν να εξαγγείλει κάτι ουσιώδες, ρίχνει τα βάρη της ευθύνης στους ίδιους τους Αφρικανούς («ο πρόεδρος των ΗΠΑ παρότρυνε τους Αφρικανούς να αναλάβουν περισσότερες ευθύνες για τον τερματισμό των πολέμων» κ.λπ). Αυτό είναι ατιμία, κατάπτυστη παραχάραξη της πραγματικότητας.

Αν ο Ομπάμα ενδιαφέρεται για τη φτώχεια των Αφρικανών καλά θα έκανε να ξεκινούσε την προσπάθεια του από τις ίδιες τις ΗΠΑ. Στη χώρα που είναι πρόεδρος, τα δυο τρίτα των κρατουμένων στις φυλακές είναι αφροαμερικανοί ενώ η παιδική θνησιμότητα στην αφροαμερικανική κοινότητα είναι σε τριτοκοσμικά επίπεδα. Αλλά η κυβέρνησή του ξοδεύει δισεκατομμύρια για τη διάσωση των πανίσχυρων πολυεθνικών, όπως της General Motors που μέρος του σχεδίου διάσωσής της είναι η απόλυση χιλιάδων εργατών (για να «εξυγιανθεί»). Δεν υπάρχουν χρήματα για τους φτωχούς αφροαμερικανούς εργαζόμενους (ούτε για τους λευκούς άλλωστε).

Η καταγγελία εκ μέρους του της δουλείας που υπήρχε στις ΗΠΑ πριν… ενάμιση αιώνα είναι μια εύκολη “συναισθηματική” προπαγάνδα . Άλλωστε οι ΗΠΑ χρειάζονται “φρεσκάρισμα” στη διεθνή τους εικόνα μετά την (αποτυχημένη) προεδρία του Μπους. Αυτό κάνει ο Ομπάμα, είναι μέρος της δουλειάς της κυβέρνησής του.

Και επιτέλους, ο Ομπάμα είναι ήδη αρκετούς μήνες πρόεδρος, η κυβέρνηση του έχει χύσει αρκετό αίμα αθώων ανθρώπων. Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν (που έχει οξυνθεί μετά την ανάληψη της προεδρίας από τον Ομπάμα ) και η πυροδότηση από μέρους της αμερικανικής κυβέρνησης των “εκκαθαριστικών επιχειρήσεων” στο Πακιστάν, έχει οδηγήσει στην σφαγή χιλιάδων αθώων και επιπλέον στην προσφυγοποίηση πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπων.

Αλλά με το άρθρο που «βγήκα [κυριολεχτικά] από τα ρούχα μου» ήταν (πάλι!) στο in.gr. Ο τίτλος του είναι “Στρατιώτες με ηθική: «Σύστημα ενοχής» θα εμποδίζει τα πολεμικά ρομπότ να βλάπτουν αθώους”:

“Τα ρομπότ του πολέμου σύντομα θα γνωρίζουν από μόνα τους την πολεμική νομοθεσία και τους κανόνες εμπλοκής και θα νιώθουν ένοχα όταν βλάπτουν αθώους πολίτες, ελπίζουν μηχανικοί και προγραμματιστές που εργάζονται για λογαριασμό του αμερικανικού Πενταγώνου.

[…] το αμερικανικό Κογκρέσο έχει θέσει στόχο το ένα τρίτο των επιθετικών αεροσκαφών να είναι μη επανδρωμένο έως το 2010 και το ένα τρίτο των επίγειων οχημάτων μάχης να είναι μη επανδρωμένα ως το 2015.

[…] «Έχουμε ενσωματώσει ένα σύστημα που ονομάζεται “προσαρμογέας ηθικής”, μελετώντας τα ανθρώπινα μοντέλα ενοχής και εισάγοντάς τα σ” ένα ρομποτικό σύστημα».

Τα πολεμικά ρομπότ θα γνωρίζουν πότε είναι νόμιμο και σκόπιμο να εξουδετερώσουν στόχους […] Τα ρομπότ, εξηγεί, θα γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν επειδή θα είναι προγραμματισμένα με επίσημους κανόνες εμπλοκής, τη διεθνή πολεμική νομοθεσία και διεθνείς συμβάσεις όπως η Συνθήκη της Γενεύης”.

Πολύ ωραία! Μέχρι τώρα όταν τα πολεμικά αεροσκάφη των ΗΠΑ (ή οι επίγειες δυνάμεις) ανέφεραν ότι σε εξορμήσεις τους “σκοτώθηκαν εκατοντάδες τρομοκράτες” οι πάντες γνώριζαν ότι ευνοούσαν εκατοντάδες γυναίκες, παιδιά και γέρους αμάχους. Τώρα πλέον χάρις στην υψηλή τεχνολογία και τα “ηθικά ρομπότ” δεν θα υπάρχει περίπτωση λάθους:

Εκατοντάδες γυναίκες, παιδιά και γέροι άμαχοι θα δολοφονούνται σε κάθε “εκκαθαριστική” εξόρμηση του στρατού, αλλά θα είναι “σίγουρα τρομοκράτες”, αυτό το εγγυάται η τεχνολογία που χρηματοδοτεί το αμερικανικό Πεντάγωνο!

Αυτή η εμετική προπαγάνδα γράφεται σαράντα χρόνια μετά το γαλλικό Μάη του ’68. Τότε η Situationist International κυκλοφορούσε την περίφημη προκήρυξη της με θέμα την επιστήμη και την τεχνολογική πρόοδο. Σας την παρουσιάζω ολόκληρη, εξακολουθεί να είναι επίκαιρη (και πάνω απ” όλα διαβάζοντάς την σε πιάνει, πραγματικά, επαναστατική λύσσα!)

΄Αγγελος Κ

Situationist International

Η κατάκτηση του χώρου σε χρόνο εξουσίας

Η επιστήμη στην υπηρεσία του κεφαλαίου, του εμπορεύματος και του θεάματος, δεν είναι τίποτε άλλο παρά κεφαλαιοποιημένη γνώση, φετιχισμός της ιδέας και της μεθόδου, αλλοτριωμένη εικόνα της ανθρώπινης σκέψης. Πιστοποιητικό ενός ψευτο-μεγαλείου των ανθρώπων, η παθητική της γνώση μιας μέτριας πραγματικότητας είναι η μαγική δικαιολόγηση μιας ράτσας σκλάβων.

Εδώ και πολύ καιρό η εξουσία της γνώσης μεταμορφώθηκε σε γνώση της εξουσίας. Η σύγχρονη επιστήμη, πειραματική κληρονόμος της θρησκείας του Μεσαίωνα, εκπληρώνει -σε σχέση με την ταξική κοινωνία- τις ίδιες λειτουργίες: με την αιώνια ειδικευμένη εξυπνάδα της αντισταθμίζει την καθημερινή βλακεία των ανθρώπων. Τραγουδάει με αριθμούς το μεγαλείο του ανθρώπινου είδους, ενώ δεν είναι τίποτε άλλο παρά το οργανωμένο άθροισμα των περιορισμών του και της αλλοτρίωσης του.

Όπως η βιομηχανία, που ήταν προορισμένη να απελευθερώσει τους ανθρώπους από την εργασία με τη χρήση των μηχανών, δεν κατάφερε μέχρι σήμερα παρά να τους υποδουλώσει στην εργασία των μηχανών, έτσι και η επιστήμη, προορισμένη να τους απελευθερώσει ιστορικά και ορθολογικά από τη φύση δεν κατάφερε παρά να τους αλλοτριώσει μέσα σε μια κοινωνία παράλογη και αντι-ιστορική. Μισθοφόρος της διαχωρισμένης σκέψης, η επιστήμη εργάζεται για την επιβίωση και επομένως δεν μπορεί να αντιληφθεί τη ζωή παρά σαν ένα μηχανικό ή ηθικό σχήμα. Πράγματι, δεν αντιλαμβάνεται τον άνθρωπο σαν υποκείμενο ούτε την ανθρώπινη σκέψη σαν δράση, και γι αυτό το λόγο αγνοεί την ιστορία σαν ηθελημένη δραστηριότητα και μετατρέπει τους ανθρώπους σε «ασθενείς» στα νοσοκομεία της.

Θεμελιωμένη πάνω στο πρωταρχικό ψέμα της λειτουργίας της, η επιστήμη δεν μπορεί παρά να λέει ψέματα στον ίδιο της τον εαυτό. Και οι αλαζόνες μισθοφόροι της διατήρησαν, από τους προγόνους τους τους παπάδες, τη γοητεία και την ανάγκη του μυστήριου. Δυναμική συνιστώσα της δικαιολόγησης των κρατών, το επιστημονικό σώμα φυλάει ζηλότυπα τους συντεχνιακούς νόμους του και τα μυστικά της «από θεού Μηχανής», που του επιτρέπουν να εξακολουθεί να υπάρχει σαν μια αξιοκαταφρόνητη αίρεση. Δεν είναι λοιπόν να απορεί κάνεις που, για παράδειγμα, οι γιατροί — αυτοί οι μπαλωματήδες της εργασιακής δύναμης — χρησιμοποιούν μια παράδοξη συνθηματική κακογραφία : Πρόκειται για τον αστυνομικό κώδικα της μονοπωλημένης επιβίωσης.

Παρόλο πού η ιστορική και ιδεολογική ταύτιση της επιστήμης με την κοσμική εξουσία δείχνει ξεκάθαρα ότι είναι υπηρέτρια των κρατών, και επομένως δεν ξεγελάει κανένα, χρειάστηκε να περιμένουμε μέχρι τις μέρες μας για να δούμε να εξαφανίζονται οι τελευταίοι διαχωρισμοί μεταξύ της ταξικής κοινωνίας και μιας επιστήμης που παρίστανε ότι ήταν «ουδέτερη» και «θεραπαινίς της Ανθρωπότητος». Πράγματι, η σημερινή έλλειψη δυνατοτήτων επιστημονικής έρευνας και εφαρμογής δίχως τεράστια μέσα, παρέδωσε τη γνώση, θεαματικά συγκεντροποιημένη, στα χέρια της εξουσίας και την προσανατόλισε προς τους σκοπούς του κράτους. Δεν υπάρχει πια επιστήμη που να μην βρίσκεται στην υπηρεσία της οικονομίας, του στρατιωτικού μηχανισμού και της ιδεολογίας. Και η Επιστήμη της ιδεολογίας μας δείχνει την άλλη της όψη, την Ιδεολογία της Επιστήμης.

Η εξουσία, που δεν μπορεί να ανεχθεί το κενό, δεν συγχώρησε ποτέ στον ουρανό ότι ήταν μια άδεια έκταση παραδομένη στη φαντασία. Από τις απαρχές της ταξικής κοινωνίας, η φανταστική πηγή της διαχωρισμένης εξουσίας πάντα τοποθετήθηκε στον ουρανό. Όταν η αυτοδικαιολόγηση του Κράτους ήταν θρησκευτική, ο ουρανός εμπεριέχονταν στον χρόνο της θρησκείας σήμερα που το κράτος θέλει να δικαιολογηθεί επιστημονικά, ο ουρανός βρίσκεται μέσα στον χώρο της επιστήμης. Η εξέλιξη από τον Γαλιλαίο ως τον Βέρνερ φον Μπράουν δεν είναι παρά ζήτημα κρατικής ιδεολογίας. Η θρησκεία ήθελε να διατηρήσει τον χρόνο της, άρα δεν υπήρχε περίπτωση να θιχτεί ο χώρος της. Η εξουσία πού αδυνατεί να παρατείνει τον χρόνο της, υποχρεώνεται να επεκτείνει απεριόριστα τον χώρο της.

Εάν οι μεταμοσχεύσεις καρδιάς είναι ακόμα μια άθλια βιοτεχνική πρακτική που δεν μας κάνει να ξεχνάμε τις χημικές και πυρηνικές σφαγές της επιστήμης, η «Κατάκτηση του διαστήματος» είναι η σημαντικώτερη θεαματική έκφραση της επιστημονικής καταπίεσης. Ο επιστήμονας του διαστήματος είναι μπροστά στον γιατρουδάκο ότι και η Ιντερπόλ μπροστά στον αστυνομικό της γειτονιάς.

Οι αστροναύτες με τις άσπρες στολές έχουν κυριολεκτικά κηρύξει κατοχή στον ουρανό που άλλοτε υπόσχονταν οι παπάδες με τα μαύρα ράσα. Στερημένοι από σεξουαλική υπόσταση, απρόσωπα πιόνια, υπεργραφειοκρατικοποιημένοι, οι πρώτοι άνθρωποι που δραπετεύουν από την ατμόσφαιρα γίνονται οι βεντέττες ενός θεάματος που ανεμίζει μέρα-νύχτα πάνω από τα κεφάλια μας, που μπορεί να νικήσει τις θερμοκρασίες και τις αποστάσεις και που μας καταπιέζει από κει ψηλά σαν τη θεϊκή σκόνη του σύμπαντος. Υπόδειγμα της επιβίωσης σε παροξυσμό οι αστροναύτες κριτικάρουν άθελα τους τη γη : καταδικασμένοι σε μια τροχιακή κίνηση — απ” τον φόβο του θανάτου από κρύο και πείνα — δέχονται υπάκουα ( «τεχνικά») τη μιζέρια και την πλήξη των δορυφόρων. Κάτοικοι μιας πολεοδομίας της αναγκαιότητας μέσα στις καμπίνες τους, αιχμάλωτοι του επιστημονικού μηχανισμού, είναι το παράδειγμα — μέσα στον δοκιμαστικό σωλήνα — των συνανθρώπων τους που δεν ξεφεύγουν, παρά τις αποστάσεις, από τα πλοκάμια της εξουσίας. «Άνθρωποι – διαφημιστικές αφίσες, οι αστροναύτες αιωρούνται στον αχανή χώρο του σύμπαντος ή χοροπηδάνε με το ρυθμό των ρομπότ πάνω στο φεγγάρι για να τους βλέπουν οι άνθρωποι και να προχωράνε με τον ρυθμό της εργασίας.

Όσο κι αν οι χριστιανοί αστροναύτες της Δύσης και οι γραφειοκράτες κοσμοναύτες της Ανατολής αρέσκονται να κάνουν μεταφυσική ή άθρησκη ηθική (ο Γκαγκάριν «δεν είδε τον Θεό» και ο Μπάρμαν προσεύχεται για τη μικρούλα Γη) την πραγματικότητα του πιστεύω τους πρέπει να την αναζητήσουμε στην πειθήνια εκτέλεση μιας διαστημικής «διατεταγμένης υπηρεσίας» ακριβώς όπως και στον Έξυπερύ, τον άγιο, που έλεγε «χαμερπείς» βλακείες από το ύψος του αεροπλάνου του και που την ουσία των λεγομένων του πρέπει να την αναζητήσουμε στην τριπλή του ιδιότητα : Αντουάν ντε Σαίντ – Εξυπερύ, στρατιωτικός, πατριώτης και ηλίθιος.

Η κατάκτηση του διαστήματος αποτελεί μέρος της διαπλανητικής ελπίδας ενός συστήματος που, μπουχτισμένο από εμπόρευμα, εξουσία και θέαμα, εκσφενδονίζεται στο διάστημα όταν πια κοντεύει να λυγίσει κάτω από το βάρος των γήινων αντιφάσεων του. Σαν μια νέα Αμερική, το διάστημα θα χρησιμεύσει στα κράτη για τους πολέμους τους και τις αποικίες τους θα χρησιμεύσει για να στείλουν παράγωγους – καταναλωτές, που θα επιτρέψουν μ” αυτό τον τρόπο το ξεπέρασμα των ασφυκτικών περιορισμών του πλανήτη. Επαρχία της συσσώρευσης, το διάστημα είναι προορισμένο να γίνει μια συσσώρευση επαρχιών για τις οποίες ήδη υπάρχουν νόμοι, συμβάσεις και διεθνή δικαστήρια. Το μοίρασμα του διαστήματος, νέα Γιάλτα, δείχνει την ανικανότητα των καπιταλιστών και των γραφειοκρατών — Ανατολής και Δύσης — να εξομαλύνουν πάνω στην επιφάνεια της γης τις γήινες διαμάχες και συγκρούσεις.

Όμως ο γερο-τυφλοπόντικας της επανάστασης, πού σήμερα υποσκάπτει τα θεμέλια του συστήματος, θα καταστρέψει τους φραγμούς που χωρίζουν την επιστήμη από τη γενικευμένη γνώση των ιστορικών ανθρώπων. Θα βάλει ένα τέλος στις ιδέες της διαχωρισμένης εξουσίας και στην εξουσία των διαχωρισμένων ιδεών. Η γενικευμένη αυτοδιαχείριση της διαρκούς μεταμόρφωσης του κόσμου από τις μάζες, θα μετατρέψει την επιστήμη από κρατική αλήθεια σε βασική κοινοτοπία.

Οι άνθρωποι θα πάνε στο διάστημα για να μετατρέψουν το Σύμπαν σε ζωτικό χώρο της τελευταίας εξέγερσης : εκείνης που θα αποσκοπεί στην κατάρριψη των περιορισμών που επιβάλλει η φύση. Και, αφού γκρεμιστούν τα τείχη που σήμερα χωρίζουν τον άνθρωπο από την επιστήμη, η κατάχτηση του διαστήματος δεν θα “ναι πια ένα οικονομικό ή στρατιωτικό «επίτευγμα», άλλα το απόγειο της άνθισης των ανθρώπινων ελευθεριών και πραγματώσεων, υλοποιημένο από μια ράτσα θεών. Θα πάμε στο διάστημα, άλλα όχι σαν υπάλληλοι της αστροναυτικής διοίκησης ούτε σαν «εθελοντές» ενός κρατικού σχεδίου, θα πάμε σαν αφέντες δίχως σκλάβους που επιθεωρούν την επικράτεια τους : Το Σύμπαν ανήκει στα εργατικά συμβούλια.

Category: Χωρίς κατηγορία