Εκτυπώστε το
Η αντιρατσιστική διαδήλωση
Πραγματοποιήθηκε χτες με μεγάλη επιτυχία η αντιρατσιστική διαδήλωση. Υπολογίζω ότι ήταν γύρω στις 5.000 άτομα τουλάχιστον. Έγινε πορεία από την Ομόνοια στο Σύνταγμα και μετά επιστροφή στην Ομόνοια. Υπήρχε παλμός και πολλοί μετανάστες. Τράβηξα αρκετές φωτογραφίες και ορισμένες σας τις παρουσιάζω.
Άγγελος Κ
Category: Χωρίς κατηγορία
Φυσικά βέβαια κουβέντα για την αντιφασιστική αντιρατσιστική πορεία που έγινε δυο μέρες πριν προς τον αγ. παντελεήμονα, και χτυπήθηκε συντεταγμένα απο φασίστες με βόμβες μολότοφ και ΜΑΤ. Είστε γέλοίοι κάνατε μια βολτούλα στο κέντρο της αθήνας που δεν κουνιόταν φύλλο και νομίζετε οτι κάνατε κάτι. Καλές διακοπές «συντροφοι»
Και κρύψε τα πρόσωπα στις φωτογραφίες. Κάποιοι διαλέγουν να μην δείχνουν τα πρόσωπα τους.
Φίλε μου,
αυτό το blog ουδέποτε ισχυρίστηκε ότι είναι δημοσιογραφικό. Δεν γνώριζα για την πορεία των αναρχικών, πράγμα για το οποίο (αν χρειάζεται…) ζητάω συγνώμη. Αλλά σ’ αυτό το blog έχουμε προβάλλει δραστηριότητες του αντιεξουσιαστικού χώρου και μάλιστα με τον πλέον θετικό τρόπο (βλέπε για το B-fest).
Όσο για τα πρόσωπα στις φωτογραφίες. Όταν γίνονται βίαιες συγκρούσεις σίγουρα πρέπει να καλυφθούν τα πρόσωπα. Ωστόσο η διαδήλωση κατά του ρατσισμού ήταν νόμιμη (αλλά και ασφαλώς δικαίωμα των συμμετασχόντων). Φωτογράφιζα και το έβλεπαν όλοι, κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε. Μάλιστα πολλοί μετανάστες «στηνόντουσαν» για να φωτογραφηθούν.
Σε κάθε περίπτωση, αν σε κάθε διαδήλωση πρέπει να κρύβουμε τα πρόσωπα αυτό θα νομιμοποιούσε το φόβο για να κατέβει κάποιος σε διαδήλωση. Όποιος κατεβαίνει σε μια διαδήλωση έχει την ευθύνη της πράξης του, το δικαίωμά του να την προπαγανδίσει, να καλέσει και άλλους σε παρόμοιες μορφές δράσης. Δεν νομιμοποιούμε τον φόβο και μάλιστα (επαναλαμβάνω) σε νόμιμες διαδηλώσεις.
Επιτέλους, δεν ζούμε σε δικτατορία, ούτε στο ορατό μέλλον προβλέπεται ότι θα γίνει δικτατορία.
Άγγελος Κ
Από ΚΚ, προς anarxikos
Νομίζεις σύντροφε ότι το πρόβλημα του ρατσισμού αυτή τη στιγμή θα λυθεί με την προβολή ηρωικών εικόνων; ή θα λυθεί με την επανενεργοποίηση εκείνου του κοινωνικού και πολιτικού δυναμικού που έκανε την εξέγερση του Δεκέμβρη (νεολαία που δεν είχε προηγούμενοι πολιτική δράση, μαθητές, φοιτητές, νέοι εργάτες και άνεργοι, αναρχικοί, ακροαριστεροί, ρεφορμιστική αριστερά), συν τη μαζική δράση των ίδιων των μεταναστών και επίσης συν την συμμετοχή της εργατικής τάξης; εγώ νομίζω πως μόνο έτσι (με τον δεύτερο τρόπο δηλ) μπορούμε να σταματήσουμε αυτή την άγρια επίθεση. Αν όμως είναι έτσι, θα πρέπει να βάλεις το κεφαλάκι σου να σκεφτεί: γιατί, ενώ το πρόβλημα του ρατσισμού είναι ίσως πιο έντονο από ποτέ και πιο επικίνδυνο, καθώς τώρα έχουμε την ανοιχτή συνεργασία φασιστών και αστυνομικών, γιατί λοιπόν οι δύο (δυστυχώς ξεχωριστές) πορείες ενάντια στον ρατσισμό δεν κατάφεραν να μαζέψουν (οι δύο αθροιστικά) ούτε τον κόσμο που μάζευαν οι πιο υποτονικές διαδηλώσεις που ακολούθησαν τον Δεκέμβρη; Αυτό δεν σε απασχολεί, ή προσπαθείς να το λύσεις με φαντασιώσεις ηρωισμού και πολιτικού μεγαλείου; οι φαντασιώσεις είναι οπωσδήποτε χρήσιμες για προσωπικές στιγμές απόλαυσης, αλλά δεν βοήθησαν ποτέ κανέναν στον αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό (ή και ενάντια σε ο,τι θες). Οι φαντασιώσεις σου δεν θα βοηθήσουν τους μετανάστες, ελπίζω αυτό να μπορείς να το καταλάβεις (το «κακό» ύφος του κειμένου μου είναι η απάντηση στο «γελοίοι» που γράφεις. Θα πρέπει να συνηθίσεις στους κανόνες του κινήματος -ναι υπάρχουν κανόνες, τι περίεργο ε;- σύμφωνα με τους οποίους δεν χρησιμοποιούμε υβριστικούς χαρακτηρισμούς όταν συζητάμε).
Η σύγκρουση και η βίαιη αντιπαράθεση με τις δυνάμεις καταστολής, ακόμα και ο ηρωισμός, είναι απαραίτητα «μέσα» για την αντίσταση των καταπιεσμένων, αλλά δεν μπορούν να προβληθούν σαν ο σκοπός ενός κινήματος, ανεξάρτητα δηλαδή από την αποτελεσματικότητά που έχουν σε σχέση με με τον επιδιωκόμενο στόχο. Νομίζω πως αυτό ήταν και το κριτήριο με το οποίο η πορεία της 7 Ιούλη συγκρούστηκε με τα ΜΑΤ (υποθέτω και ελπίζω πως δεν συγκρούστηκε με τα ΜΑΤ απλώς για να συγκρουστεί, αλλά στα πλαίσια ενός στόχου, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών). Είχε αποτέλεσμα; θετικό ή αρνητικό; Έχει γίνει κάποιος απολογισμός ο οποίος να υπερβαίνει το πολιτικό επίπεδο του στιλ «εσύ πόσες μολότοφ δέχθηκες ή έριξες»; Μην κουράζεσαι να το σκεφτείς, θα σου δώσω έτοιμη την απάντηση: η πορεία της 7 Ιούλη απέτυχε.
Φυσικά ούτε η πορεία της 9 Ιούλη άλλαξε τον συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στο κράτος και το κίνημα. Αριθμητικά ήταν πολύ κατώτερη των πολιτικών-κινηματικών αναγκών και επίσης (θα συμφωνήσω μαζί σου) ήταν λάθος που δεν πήγε στον Άγιο Παντελεήμονα. Και φυσικά αυτή η επιλογή καθορίστηκε με το κριτήριο της πολιτικής αποτελεσματικότητας που θα είχε κατ” αρχάς μια μεγάλη και μη συγκρουσιακή πορεία, στην οποία θα μπορούσε να διαδηλώσει κόσμος που δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει ότι είναι με την βίαιη σύγκρουση με την αστυνομία, ή με τους φασίστες συνεργάτες τους. Ο λόγος δεν ήταν λοιπόν, ότι οι ακροαριστεροί είναι δειλοί και οι αναρχικοί γενναίοι και ατρόμητοι (μια τέτοια άποψη επαναλαμβάνω μόνο ως φαντασίωση για κατά μόνας απολαύσεις έχει αξία).
Ούτε η πορεία της 9 Ιούλη ήταν πετυχημένη λοιπόν.
Εσύ τι συμπέρασμα βγάζεις από τα παραπάνω; Εγώ πάντως βγάζω το εξής συμπέρασμα: η συνεργασία ανάμεσα στην αντικαπιταλιστική αριστερά και τον αναρχικό και αυτόνομο χώρο είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να κάνουμε μεγάλες, μαζικές διαδηλώσεις, οι οποίες να μπορούν να πηγαίνουν στην πλατεία Αγίου Παντελεήμονα, στην πλατεία Αττικής (αλλά και στις άλλες πλατείες, αυτές που δεν χάσαμε ακόμα αλλά θα τις χάσουμε σίγουρα αύριο…) και να μην τολμούν να εμφανίζονται ούτε τα ΜΑΤ, ούτε οι φασίστες. Να κυριαρχούμε εμείς στους δρόμους όπως τις μέρες του Δεκέμβρη.