So Fuckin” 90’s



Depeche Mode – Ultra

Barrel of a Gun – The Love Thieves – Home – It’ s No Good – Uselink – Useless – Sister of Night – Jazz Thieves – Freestate – The Bottom Line – Insight

1995 και βρίσκομαι στο σπίτι της τότε κοπέλας μου…

«…έχω μια βιντεοκασέτα από συναυλία Depeche Mode. Να τη δούμε?…»

«….????…..Ποιούς!!!!!????……Αποκλείεται!!!!….»

«Έχεις ακούσει?!… »

«Όχι και ούτε θέλω!… Pop ηλεκτρογλυκανάλατες μπαλάντες!… Αποκλείεται!!! »

«Καλά… ότι πεις…?! Να δούμε δυο τραγούδια και μετά το βγάζω… Οk?»

«Κάνε ότι θες…»

… … ??? ?!! !!! !!! !!! !!!… …

Η συναυλία τελείωσε και εγώ μαρμαρωμένος, να μην μπορώ να πιστέψω αυτό που μόλις είχα παρακολουθήσει!!! Ένα ήταν το σίγουρο, ότι από εκείνη τη στιγμή και μέχρι σήμερα η γνώμη μου για τους Depeche Mode είναι RESPECT! Είτε σας αρέσει είτε όχι πρόκειται από τα ελάχιστα μεγαθήρια, που όχι μόνο δεν έχουν πισωγυρίσει ούτε για μία στιγμή στα πάνω από 25 χρόνια της δισκογραφικής τους παρουσίας, αλλά έχουν καταφέρει να μεταλλάσουν τον μοναδικό τους ήχο σε κάθε νέα τους κυκλοφορία. Δίσκος ορόσημο για την εξέλιξη των Depeche Mode ήταν το Ultra, που κυκλοφόρησε το 1997. Μελαγχολικό και τόσο οικία σκοτεινό, σαν μεσσίας, ερχόμενος για να ακουστεί από μια ολόκληρη γενιά που τόσο τον είχε ανάγκη. Συναίσθημα και κυνικότητα μπλέκονται σαν κουβάρι αποκαλύπτοντας έτσι έναν από τους βασικότερους φόβους μας. Το να μην αντέχουμε να μείνουμε μόνοι με τον εαυτό μας. Barrel of a gun και τα ναρκωτικά ποτέ δεν ήταν πιο επιδραστικά για τους Martin L. Gore και Andrew Fletcher, αλλά και σίγουρα πιο καταστροφικά για τον David Gahan από την έναρξη κιόλας του δίσκου δίνοντας έτσι το στίγμα για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Το The Love Thieves έρχεται για να σε παραπλανήσει καθώς οι διφορούμενοι στοίχοι και τα επίπεδα παίζουν με το μυαλό σου. Home. …And I thank you… For bringing me here… For showing me home… For singing these tears… Finally I’ve found that I belong here… Τα ηλεκτρονικά It’s No Good και Useless είναι τα μοναδικά κομμάτια μίας κάποιας κληρονομιάς, και της νοσταλγίας μακρινών, όχι και τόσο αθώων χρόνων. Οι φλόγες του Sister of Night λάγνες, γεμάτες υπνωτισμό σε καλούν να γίνεις ένα με εκείνες… Ένα με εκείνη. Ακολουθούν τα Freestate και The Bottom Line υποτονικά και όμως τόσο ελπιδοφόρα. Κλείνοντας το Insight… μας υπενθυμίζει ότι …the Fire still burns… Οι Depeche Mode έφτιαξαν το Ultra από ανάγκη και ίσως να είναι και ο λόγος που μέχρι και σήμερα αποτελέι σημείο αναφοράς για την αποδοχή και την επιδραστικότητα που είχε, κάπου εκεί στα τέλει της δεκαετίας το 90’. Ένας δίσκος σπονδή στα ανθρώπινα πάθη. [8,5]

…Όσο για μένα μπορεί να έχασα για πάντα εκείνο το κορίτσι, αλλά μπορώ να της αφιερώνω για πάντα στοίχους όπως…

…And I thank you… For bringing me here… For showing me home…

Anti.

Category: Χωρίς κατηγορία